Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Derin alt metinleri ve alt metinlerin işleniş şekliyle gerilim sineması altın çağlarından birini yaşıyor diyebiliriz.Altın çağın altın çocuklarından Ari Aster,ilk uzun metrajlı filmi 2018 yapımı Hereditary ile gümbür gümbür gelen yönetmenlerden biri...Kral Paimon hikayesiyle bizleri buluşturan Hereditary, tesadüfe yer vermeyen…devamıDerin alt metinleri ve alt metinlerin işleniş şekliyle gerilim sineması altın çağlarından birini yaşıyor diyebiliriz.Altın çağın altın çocuklarından Ari Aster,ilk uzun metrajlı filmi 2018 yapımı Hereditary ile gümbür gümbür gelen yönetmenlerden biri...Kral Paimon hikayesiyle bizleri buluşturan Hereditary, tesadüfe yer vermeyen sahneleri ve ilmek ilmek işlenen senaryosuyla başyapıt tadında bir seyir zevki sunuyor.Ari Aster'in yarısına kadar aile draması olarak yazıp korku hikayesine dönüştürmeye karar vererek yeniden düzenlediği senaryosu bunun sonucunda ilk yarısıyla durağan bir tempoda ilerleyerek gerilim altyapısı oluşturmayı başarıyor.Müziklerin ve sinir patlamalarının gerilim altyapısına katkısı dışında film afişlerinin yarattığı başrol ilüzyonu gerilim ve merak duygusunu arttırarak gözlerin kırpılmadan izlenmesi gereken bir ikinci yarı sunuyor.Objeler ve sembollerle kurduğu sahneler arası bağlantı neden göz kırpmadan izlenmesi gerektiğini açıklıyor.Bunun yanı sıra cehennemin 8 kralından biri Kral Paimon'un hikayesi senaryo içerisine tam bir ustalıkla yerleştirilerek hikaye anlamsız mı duruyor şüphelerini silerek suratımıza tokat gibi iniyor.Mitolojide kesik başlarla resmedilen Kral Paimon'un sembolünün film içerisinde ifade ettiği anlam gibi ufak detayların fark edilmesi,araştırılması bu filmi gerçek bir akıl ürünü olduğunu kanıtlıyor.Filmin büyüsünü cazibesini bozmamak adına veremeyeceğim birçok ufak detayların kimisi izlenirken fark edilse de büyük rolü üstlenen detaylar izlendikten sonra araştırılınca "Sen nasıl bir adamsın Aster!" dedirtiyor.Hayran bırakan müziklerin patladığı senaryonun tavan yaptığı son dakikalar etkisi zor atlatılacak türden tüyler ürpertici bir aksiyona sahne oluyor.Rahatsız edicigiller familyasından çocuk işçimiz Milly Shapiro ile başlayan gerilim şöleni tüyler ürpertici dakikalarda aynı familyadan Toni Colette'nin şahane performansıyla daha da şenleniyor.Kendisinin bir daha karanlık filmlerde oynamayacağına dair ettiği yeminden sonra senaryoya aşık olması ve Alex Wolff'un birçok sahnede dublör kullanmak istemeyip ağzını burnunu dağıtmak isteyerek gösterdiği oyunculuk aşkı filmin etkileyiciliğini biraz da olsa açıklıyor.Ari Aster zekasının gerçek bir kanıtı olan bu yapım,modern gerilimin ne kadar yoğunluklu ne kadar etkileyici bir şekle bürünebileceğini kanıtlıyor...