Raf Yorumu: FilimGurusu (@filimgurusu)

2013 sonrası Oscar'in Meksika dalgasının en önemli yönetmenlerinden Iñárritu'nun Oscar'a uzanan muazzam filmi Birdman, özünde anlaşılması zor filmlere giren bir film. Film senaryosal anlamda, muazzam göndermelerin olduğu bir alan açıyor bize. Film, bir zamanlar ikonik bir kahraman olan Birdman'i oynayan…devamı2013 sonrası Oscar'in Meksika dalgasının en önemli yönetmenlerinden Iñárritu'nun Oscar'a uzanan muazzam filmi Birdman, özünde anlaşılması zor filmlere giren bir film. Film senaryosal anlamda, muazzam göndermelerin olduğu bir alan açıyor bize. Film, bir zamanlar ikonik bir kahraman olan Birdman'i oynayan Riggan (Michael Keaton) 'in üzerine yapışan süper kahraman kimliğini atmaya çalışmasını bize tatlı bir dilde gösteriyor. Riggan' in kendi iç çatışmalarina sık sık yer verdiği, bunun yanında da, eleştirmen olan Tabitha (Lindsay Duncan) 'in bir çok yerde Riggan' a tiyatroya ait olmadığını vurgulaması ve film boyunca Riggan'in aitliğini ispat etme çabası, filmin senaryosal anlamda, mükemmele yakın olmasını sağlıyor. Bunun yanında Sam (Emma Stone) 'in filmde çatışma anlarında mimik ve gözlerini çok iyi kullanması, filmin muhteşem bir gerçekliğe sürüklenmesine neden olmuştur. Herkesin ve pek tabi benim de bu film hakkında hayran olmamı sağlayan özellikle ise, filmin ilk andan itibaren neredeyse 0'a yakın "cut" kullanması olmuştur. Kameranin filmin içinde bu kadar aktif halde bulunması, tartışma anlarında dinamik yer değiştirmeler ile diyalogları güçlendirmesi, filmin görüntü yönetmeni olan Emmanuel Lubezki'nin "En iyi görüntü" dalında Oscar almasını sağlamıştır. Filmin neredeyse hiç "cut" kullanmaması, filmi izlerken aklıma sık sık Rope filminin gelmesine neden olmuştur. Belki de Iñárritu'nun, Hithcock'a selam çakma merasimi olabilir. Oyunculuk alanında ise Michael Keaton, Emma Stone ve Edward Norton'un yakaladığı harika kimya ve yer yer Keaton'un sazı eline alıp monologlarla filme renkler katması, filmin oyunculuk yönünden hiç de sırıtmayan ve göze hoş gelen performanslari izlememize sebep oluyor. Filmde jazz davulların sık sık duymamız ve bu ritimsel enstrüman ile filmin dinamizmine doğrudan katkıda bulunması filmi güzel yapan bir diğer detay olarak akıllarda kalıyor. Özellikle Riggan'in müziği istediği yerde başlatıp, istediği yerde durdurması, filmin 1. kişi gözünde izlemenin ahenkine kapılmamizi sağlıyor. 2015 yılında Oscar'i alan Birdman, izlemesi zor bir film olmasının yanı sıra bugünkü sinematik evrenlere yönelttiği eleştirilerle, filmin aslında hiç de boş bir film olmadığını ispat ediyor. Meksikalılarin bir döneme damgasını vurduğu bu kuşakta, Birdman kesinlikle izlenmesi gereken filmler arasında yer alıyor. 9/10