Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Rus sinemasının usta isimlerinden Andrey Zvyagintsev,Loveless eseriyle soğuk coğrafyasının donukluğunun insan ilişkilerine yansıtılışını izletiyor.Yıkılmış bir ilişkiye sahip çifte konuk olduğumuz Loveless,replikleriyle sevgisizliği iliklerimize kadar hissettirirken kurumlara ve topluma eleştiri yağdıran senaryosuyla mest ediyor. Çürümüş aile yapısında çocuk kavramına odaklanan senaryo,sorumsuzlukların…devamıRus sinemasının usta isimlerinden Andrey Zvyagintsev,Loveless eseriyle soğuk coğrafyasının donukluğunun insan ilişkilerine yansıtılışını izletiyor.Yıkılmış bir ilişkiye sahip çifte konuk olduğumuz Loveless,replikleriyle sevgisizliği iliklerimize kadar hissettirirken kurumlara ve topluma eleştiri yağdıran senaryosuyla mest ediyor. Çürümüş aile yapısında çocuk kavramına odaklanan senaryo,sorumsuzlukların üstüne üstüne giderek izleyicinin içerisinde yıkılmaz bir nefret duygusu oluşturuyor.İlk anından sonuna kadar nefret duygusunu yön değişiklikleriyle genele yaymayı başarıyor usta Zvyagintsev.En başta aile kavramını hedefine alıp diyaloglarla birbirlerine karşı olan sevgisizliklerini çocuklarına yansıtan Zhenya ve Boris çiftini izliyoruz.Alyosha'nın aşkı başkalarında arayan ebeveynlerinin konuşmalarına katlanamaması sonrası senaryo kendine oluşturduğu sağlam temeli oluşturuyor.Ne yazıktır ki ailenin ortak paydası olan çocuk figürünün ortadan kayboluşu bile soğuk buzları eritmeye yetmeyecektir. Aile ve toplum içerisindeki uzaklaşmaların sebebini ise sürekli selfie çekme uğraşındaki yan karakterlere ve elleri telefondan ayrılmayan karakterlere yer vererek teknolojiye bağlıyor.Sosyal kuruluşların Alyosha'yı canla başla ararken devlet kurumlarının isteksiz tavır göstermesi devlet kurumlarının işlevsizliğine dair etkileyici bir eleştiri niteliği taşıyor.Filmin geneline yaydığı toplum,aile ve kurum kavramlarındaki bozulmuşluklar bütünü buram buram ustalık kokuyor. Geniş plan çekimleri ve durgunlukla dinamizmi harmanlayan kamerası tümüyle görüntü açısından Rusya'dan çıktığına şaşırmayacağımız bir ustalık sergiliyor.Senaryo ve görüntüdeki başarısı bir mükemmellikler bütünü... Tüm bu yoğunluğun içinde zayıf kalan bazı yanlar da bulunuyor.İlk yarısında sevgisizlik şenliğiyle sürüklenirken Alyosha'nın arayışı yer yer fazla uzatılıyor ve bu da temponun düşmesine sebep oluyor.Ölü sahneler bu noktada artmaya diyaloglar da azalmaya başlayarak izleyici ilgisinin azalmasına sebep oluyor.Temponun yanı sıra kamera konusundaki başarısını dakikalar gittikçe kaybediyor ve fazla durağanlaşan bir kamera izliyoruz. İsminin hakkını kat kat verebilen bu yapım,eleştiri harmanını bir bir bağlayarak ilerleyen Rus sineması kokan akılda kalacak yapımlardan...