Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Son yıllarda Afrika ülkelerinin film sektöründeki hareketlenmeleri yadsınamaz bir gerçekken Sudan'ı da bu hareketin içine katan Amjad Abu Alala,kültürel ögelerle süslediği 20 Yaşında Öleceksin ile coğrafyasının zihninde yolculuğa çıkarıyor.Bir din adamının kehanetinin aile üzerindeki etkisini konu alan 20 Yaşında Öleceksin,sürükleyici…devamıSon yıllarda Afrika ülkelerinin film sektöründeki hareketlenmeleri yadsınamaz bir gerçekken Sudan'ı da bu hareketin içine katan Amjad Abu Alala,kültürel ögelerle süslediği 20 Yaşında Öleceksin ile coğrafyasının zihninde yolculuğa çıkarıyor.Bir din adamının kehanetinin aile üzerindeki etkisini konu alan 20 Yaşında Öleceksin,sürükleyici bir yolculuğa çıkaran sinematografisi ve biraz sorgulatıcı altyapısıyla akıllarda kaldıkça tatlanıyor. Ölümün nefesini sürekli ensesinde hisseden Muzammil'in hayatına konuk olduğumuz senaryoda ölüm kavramı üstüne sorgulamaların karakter çatışmasıyla desteklendiği çok yönlü bir hikaye izliyoruz.Babasının Muzammil'i ve eşini bu gerçekle yalnız başına bırakmasıyla hikayemiz açılışını aile kavramı üstüne kuruyor.Dini inançları oldukça kuvvetli Sakina oğlunun doğumundan itibaren kehanete oldukça bağlanmış ve buna olan inancı doğrultusunda oğlunu yetiştiren bir anne olarak karşımıza çıkıyor.Annesinin güçlü inancının ve onu ölümün oğlu olarak adlandıran köylülerin sonucu olarak Muzammil korkuyu hayatının ana noktası hale getiren birine dönüşüyor.Filmin genel çerçevesini de Muzammil'in hayata olan mesafesi üstüne kurararak birkaç replikle bunu hissettirmeyi başarıyor yönetmen. Senaryo içerisinde zıt karakterler yaratılarak hikaye rahatça eğilip bükülebilmiş.Hayat felsefesi köyündekinden çok farklı olan Suleiman bağnaz fikirlerin daha çok ortaya çıkmasını sağlamış.Oğlunun ölüm haberinden beri siyahlara bürünen Sakine'nin karşısında beyazlara bürünüp kendi ölümünü bekleyen köyün en yaşlısı Naiema beyazlar içindeki metanetli duruşu ölüme iki farklı bakış açısı sunuyor. Duruluğu ve yalınlığı en büyük silahı olarak kullanan hikayesin fotoğraf karesi niteliğindeki sade görüntüleriyle güçlendiriyor.Çölün sarılığıyla bütünlük kazanan yeşil ve beyaz kostümler,evlerin dekorasyonunda kullanılan ögeler tümüyle ustalık kokuyor diyebiliriz. Başardığı işler kadar izleyiciyi yarım bırakan bir takım yanlar da bulunuyor.Patlama anlarında sergilenen oyunculuklar hissiyatı tavan yaptırma konusunda biraz eksik kalıyor.Gerek patlama anlarında gerekse film genelinde çok güçlü replikler izlemeyişimiz felsefik konusunun hakkını vermeyi bazı noktalarda başaramıyor. Sudan portresi izlemek isteyenlerin kaçırmaması gereken bu yapım,görüntü ve anlatım açısından gösterdiği başarı düşünüldüğünde bir ilk uzun metraja göre oldukça tatmin edici...