Raf Yorumu: EnesG. (@enesgrs)

Fransa topraklarından çıkma Julia Ducournau, 2018 eseri Raw ile Hannibal sayesinde aşina olduğumuz yamyamlık kavramına kendi imzasını katıyor.Vejetaryenlik gibi zıt bir kavramdan yola çıkan Raw, ilk yarısı ile tatminin doruklarını yaşatsa da tekrara düşen ve gerilimi yaşatmada sıkıntı çeken ikinci…devamıFransa topraklarından çıkma Julia Ducournau, 2018 eseri Raw ile Hannibal sayesinde aşina olduğumuz yamyamlık kavramına kendi imzasını katıyor.Vejetaryenlik gibi zıt bir kavramdan yola çıkan Raw, ilk yarısı ile tatminin doruklarını yaşatsa da tekrara düşen ve gerilimi yaşatmada sıkıntı çeken ikinci yarısıyla umutları boşa çıkarıyor. Klasik bir vejetaryen hikayesi ile açılışını yapan film aynı gerilimi korumayı başardığı bir ilk yarı izletiyor.Karanlıklar,sessizlikler ve de iğrenç ergenlikler çerçevesinde gelişen senaryoda olaylar arası kurulan bağlantılar ileriki aşamalar için heyecanımızı ikiye katlıyor.Dedektiflik hikayesi tarzında boşluk bırakmayacak şekilde ilerliyor ve yer yer verdiği ipuçlarıyla hikayesinin bazı kısımlarını açığa çıkarıyor.Parti sahnesindeki dinamik kamera kullanımı hikayesinin yarattığı heyecanı daha da arttırarak modern bir başyapıt potansiyeli taşıdığını hissettiriyor. Fakat hissiyatlarımızın yanıldığını karakter dönüşümünü çok hızlı verdiğinden filmin tüm gücünü ilk yarıda kullanıp bitirdiğini fark ettiğimizde anlıyoruz.Elindeki tek silahını kullandıktan sonra kendine nefes alacak bir alan yaratmayan hikaye ikinci yarıda sıkça tekrara düşüyor.Gerilimini verebileceği tek konusu olması ve bunu ikinci yarıda sıkça karşımıza getirmesi önceki sahnelere duyduğumuz aşkı azaltıyor.Hikaye içerisinde çok anlamsız kalan Adrien'ın sahneleri yerine daha farklı bir karakter kurgusuna daha farklı bir olay örgüsüne yer verilebilirdi.Zeka ürünü ilk yarısına bakıldığında yönetmen bunun altından kalkabilecek çok daha fazlasını yapabilecek güce sahip...Dallanıp budaklanmada oldukça sıkıntı çeken film,hayal kırıklığı yaratabilecek bir son izlenimi verse de düşünülenin tam aksine tadında bir sonla finalini yapıyor. Karanlık altyapı ve muazzam müziklerin başarısı ise film boyunca kaybolmuyor diyebiliriz.Günümüz gerilim sinemasının en önemli silahlarından müziğin hakkını sonuna kadar veriyor bu yapım.Yönetmenin kariyeri adına biraz umut vaat eden bu yapım,hayranlıkla sürüklendiğim hikayesini devam ettiremediği için "Olmasaydı sonumuz böyle..." dedirtiyor.