Raf Yorumu: sociologistt (@sociologistt)

Bu hikaye hayal ürünü değil. Bu hikaye dünya tarihinin gerçeklerinden.Gündemi takip etmeyen, çevresinde ne olup bitmiş haberi olmayan, kendi köşesine çekilip bireysel mutluluğu yakalamaya çalışan modern zaman insanına bir tokat mahiyetinde. “Dön bak etrafına ne zulümler var! Dön bak etrafına…devamıBu hikaye hayal ürünü değil. Bu hikaye dünya tarihinin gerçeklerinden.Gündemi takip etmeyen, çevresinde ne olup bitmiş haberi olmayan, kendi köşesine çekilip bireysel mutluluğu yakalamaya çalışan modern zaman insanına bir tokat mahiyetinde. “Dön bak etrafına ne zulümler var! Dön bak etrafına ne acılar var!“ dedirtti kendime. Neden huzurumuzu kaçırıcak olan gerçeklerden kaçıyoruz ? Huzursuzluğa niye tahammülümüz yok? Belki de dünyayı daha güzel ve daha huzurlu bir yer yapıcak olan ’huzursuzluğun’ bir şeyler yapmaya itmesidir bizleri. Ezidiler... Altı bin yıllık dine mensup olanlar, günde üç defa güneşe dönüp dua edenler. Hani bizim şeytana taptığını düşündüğümüz bu insanlar şeytana değil iyinin ve kötünün meleği olan Melek Tavus'a tapıyormuş. Tarih boyunca zulüm görüp soyları azalan insanlık ağacının kırık dallarıdır bunlar. İşte kitabımızin ana konusu Ezidiler'dir. "Dünya bu kadar önyargılı olmasaydı, masum tavuskuşu hayranlarının şeytana taptığına inanmayacaktı." "İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul’da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum. Sayısı pek bol olan eski karım gibi plaza insanlarının daha çok tüketerek, daha çok batılı gibi görünerek değer kazanma çılgınlığını görünce aklıma ister istemez Şengal Dağı’nın ıssız bir koyağında taşların altında uyuyan ya da şimdiye kadar çoktan hayvanlar tarafından parçalanmış olan küçücük bir kız geliyordu.“ Bir yandan IŞİD, bir yandan PKK, bir yandan devlet güçleri derken çatışmaların ortasında kalmış, korku içindeki Mardin’de, 21.yüzyılın karmaşık metropollerinden biri olan İstanbul’da ve Irak sınırındaki Şengal Dağı’nda geçen öykü farklı ruh haletleri yaşatıyor okuyucuya. Birileri kök salarken birileri rüzgarda savruluyordu. Birileri mekansız, vatansız, kimliksiz ve araftaydı. İşte bu yüzdendi birilerinin sarsılmış, yabancılaşmış, her türlü değeren yoksun hayatlarına bir anlam katma girişimi.