Raf Yorumu: FilimGurusu (@filimgurusu)

Dram-Gerilim türünün nadide örneklerinde biri olan The Babadook, Jennifer Kent'in ilk yönetmenlik deneyimi. Yönetmenin ilk filmi olmasına rağmen, Dramı ve gerilimi harika şekilde harmanlaması izlerken bir yandan bir aile dramasına şahit olurken bir yandan da adım adım gerilmemize sebep oluyor.…devamıDram-Gerilim türünün nadide örneklerinde biri olan The Babadook, Jennifer Kent'in ilk yönetmenlik deneyimi. Yönetmenin ilk filmi olmasına rağmen, Dramı ve gerilimi harika şekilde harmanlaması izlerken bir yandan bir aile dramasına şahit olurken bir yandan da adım adım gerilmemize sebep oluyor. Filmin en öne çıkan yani, oyunculuk performansları desek yalan olmaz. Çünkü, bu tarz filmlerde senaryodan öte oyuncuların performansları, filmin izlenebilirliğini öne çıkaran bir faktör oluyor. Filmin oyuncusu kadrosu iki kişiden oluşuyor desek, pek de haksız sayılmayız. Essie Davis ve Noah Wiseman bu filmde resmen döktürüyor. Özellikle olması gereken anlarda, muhteşem çıkışlar yapan Amelia (Essie Davis)'ya başlarda inanılmaz sinir bozucu bir rolde oynayan ve yaşının kat ve kat üstünde bir performans sergileyen Samuel (Noah Wiseman) filmi gerçekte anlamda harika olmasına sebep oluyor. Filmin senaryosu, bir tramva aslında. İki kişi kalmış bir ailenin, parçalanmama adına uğraşları ve hayata adapte olma çabasını anlatıyor. Gerilimi ilk an da vermemesi, başlarda dram yönüne ağırlık vermesi ve gerilimi filmin sonlarına doğru dozunu arttıra arttıra ilerlemesi, filmin senaryosal bakımdan, pişmesini sağlıyor. Belki ilk deneyim, belki de filmin akışına kapılmasından mıdır bilmem, filmin en sonunun gereksiz uzun ve anlamsız olması, filmin imajinı bir parça zedelemekte. Filmin tek mekanda geçmesi yönetmen için bir kolaylık göstergesi olsa da, görüntüleri yer yer doğal ışık ile beslemesi filmin dinamizmine oldukça olumlu katkıları olmuş. Daha iyisi yapılabilir miydi? Tabi ki de. Ama dediğim gibi yönetmenin ilk deneyimi olduğu için bazı kusurlar tolere edilebilir diye düşünenlerdenim. Dogville'in ekibinde çalışan Jennifer Kent, Lars Von'dan bir şeyler kapmayı başarmış diyebilirim. Günümüzde genç Dram-Gerilim jenerasyona göre bir parça yaşlı kalsa da, çektiği ilk filmle oldukça umut vaad ediyor. Uzun lafın kısası, sonunu iyi yapabilse bütünüyle film sayilabilecek bir filmi, son dakika hatası ile ; 9/10