Raf Yorumu: aspar (@aspar)

Belgeselin konusu kısaca sekiz yaşındaki Zin-mi ve ailesinin yaşamını konu alıyor. Zin-mi nin Parlayan Yıldız Günü"nde ( Kim Jong-il in doğum günü) çoçuk sendikasına kabul edilmesi törenini izliyoruz. Bu törenin anlamını kızdan dinliyoruz. Aynı zamanda anne ve babasının iş yerlerine…devamıBelgeselin konusu kısaca sekiz yaşındaki Zin-mi ve ailesinin yaşamını konu alıyor. Zin-mi nin Parlayan Yıldız Günü"nde ( Kim Jong-il in doğum günü) çoçuk sendikasına kabul edilmesi törenini izliyoruz. Bu törenin anlamını kızdan dinliyoruz. Aynı zamanda anne ve babasının iş yerlerine ve evlerine konuk oluyor nasıl yaşadıklarını görmeye çalışıyoruz. Tabiki gördüklerimiz, görmemizi istedikleri kadar. Çünkü belgeselin tüm senaryosu, çekim yerleri ve konuşmalar Kuzey Korelilerce kararlaştırılmış. Filmin başında da bu belirtiliyor. Hatta o kadar denetleniyorlar ki yönetmen Mansky'nin yanında Kuzey Koreli görevliler olmadan kaldığı otelden burnunu dahi uzatamasına izin verilmemiş. Hiç bir oyuncuyla birebir konuşamamış. Kuzey Kore sadece Masky, asistanı ve görüntü yönetmeninin ülkeye ziyaretine izin vermiş. E tabiki tüm çekimler boyunca her şeyin istedikleri gibi olması için hep başlarında bulunmuşlar. Oyuncuların neler anlatacaklarından nerelerde çekim yapılacağına kadar her şeye karar vermişler ve çekimler sonunda kamera kayıtlarını kontrol edip uygun görmediklerini sildirmişler. Eee bu tam bi Kuzey Kore progandası niye bunu izliyelim diyebilirsiniz haklı olarak. Ama devamı var. Sürekli işine burnunu sokan Kuzey Koreli görevlilere sinirlenen Masky belgeselin seyrini değiştirerek sahne hazırlıklarının yapıldığı sırada da kamerayı kayıtta bırakmış. İki hafıza kartına kayıt yaparak, kamera yönetmeni kopyalardan birini söylenene göre pantolonuna saklayarak diğerini görevlilere düzeltmesi için vererek Kuzey Koreden çıkarmış. Böylece görmemizi istedikleri ideal aile tablosunu ve çok mutlu olan(!) halkı görebiliyoruz. Masky film hakkında "Gerçek Kore hakkında bir film yapmak istedim, ancak bizim düşündüğümüz şekilde gerçek bir hayat yok. Gerçek hayat efsanesinin bir imgesinin yaratılması var. Bu yüzden sahte gerçeklik hakkında bir film yaptık. " diyor. Söyledikleri şarkılar, derslerde öğretilen bilgiler, televizyonlarında gösterilen ve devamlı bahsedilen filmlerle sürekli propaganda yapılıyor. Kız her gün Kim jong-il diyerek yatıp kalkıyor sanki. Evlerde dahi fotoğrafı asılı. Her yerde o var. Dünyadan habersiz her şeye kapalı dediklerini yapıyorlar. Velhasıl belgesel baya ağır ilerliyor ben yarım yarım izleyebildim. Oralardaki yaşama merakı olanlara, bunlar o ülkede napıyorlar, neler öğreniyorlar diyenlere önerilir.