Raf Yorumu: FilimGurusu (@filimgurusu)

Christophe Barratier'in elinden çıkma, harika bir Fransız filmi The Chorus. Genel olarak klişe bir film olsa da, yönetmenin gerçeklik algısını yıkmadan oldukça sade bir şekilde işlemesi filmin benzer filmlerin altında kalmamasını sağlıyor. Filmin senaryosu, aslında bir klişe. İdealist bir öğretmen,…devamıChristophe Barratier'in elinden çıkma, harika bir Fransız filmi The Chorus. Genel olarak klişe bir film olsa da, yönetmenin gerçeklik algısını yıkmadan oldukça sade bir şekilde işlemesi filmin benzer filmlerin altında kalmamasını sağlıyor. Filmin senaryosu, aslında bir klişe. İdealist bir öğretmen, gelenekçi ve görece kötü müdür ve toplum tarafından ayak altında olmaması için yatılı okula gönderilen öğrenci topluluğu. Bu açısı ile oldukça klişe olan film, yönetmenin etliye sütlüye dokunmadan, gereksiz dramatizelere gerek duymadan işlemesi, filmin senaryosal anlamda oldukça dolgun bir yapıda olmasını sağlıyor. Sadece senaryosal anlamda bakılacak olursa belki de Ölü Ozanlar Derneği gibi çok çok çok güçlü bir film olmasa da, hikayesel anlamda izleyenleri tatmin ediyor. The Big Blue'dan tanıdığımız Carlos Varini, filmin görüntüsel anlamda yeterli bir performans gösteriyor desek, pek de yalan olmaz. Daha önce de dediğimiz gibi yönetmenin çizgilere basmadan yürümesi, görüntüsel anlamda da devam ediyor. Küçük kamera hareketleri ve tek plan çekimler filme biraz olsun derinlik kaysa da, görüntüsel anlamda konuşulacak pek bir şey bırakmıyor. Filmin oyuncu kadrosu, çocuklardan oluşuyor. Hiç bir karakterin tam olarak sivrilmemesi ve karakterlerin hikayelerinin verilmemesi, filmin belki de en olmamış kısmı. Belki filmin süresinin biraz daha uzantılıp, karakter tanımlamaları verilse daha iyi olurdu diyebiliriz. Ve filmin en mükemmel kısmı. Müzikleri. Teoride müzikal bir film zaten. Müziğin gücünü, toplumsal bütünleşmenin en önemli elementi olduğunu bize anlatan filmde bize çok iyi hissettiriyor. Müziklerin oldukça dinamik ve yerinde kullanılması "sıradan" filmi "sıradanlıktan" uzak en güçlü kozu diyebiliriz. Şöyle bir toparlayacak olursak, bu tip filmler insanların direkt olarak duygularına hitap ettiği için başarısız olma olasılığı çok düşük. Yönetmen, bu tip filmlerin bu tipte gücünü bildiğinden olsa da hikayeyi oldukça basit bir şekilde anlatmayı seçmiş. Genel anlamda, hataları olsa da genel itibari ile oldukça tatmin edici bir film olmuş. Bizim için, bu film... 8/10