Gözlerimi kaçırdım. Zaten ne zaman kendime iki dakika dürüst olmaya çalışsam ya kendimi kaçırırdım mekandan ya da gözlerimi. -Beyza Aksoy, Kül Kelebek-
Akşam yemeği yemezim. Birlikte sofraya oturabileceğim kimsem yoktu. Sofraya oturmayı da sevmezdim. Televizyondaki saçma sapan bir programda beni güldürecek bir şey bulmayı da sevmezdim, çünkü gülerken insanın gözleri salondaki sessizliğe takılıyordu. Çünkü ruhu o sessizlikle sarmalanmadan boynuna intihar ipi geçmezdi…devamıAkşam yemeği yemezim. Birlikte sofraya oturabileceğim kimsem yoktu. Sofraya oturmayı da sevmezdim. Televizyondaki saçma sapan bir programda beni güldürecek bir şey bulmayı da sevmezdim, çünkü gülerken insanın gözleri salondaki sessizliğe takılıyordu. Çünkü ruhu o sessizlikle sarmalanmadan boynuna intihar ipi geçmezdi insanın.
-Beyza Aksoy, Açık Yaralar ve Dikiş İzleri-
Ben yaşadıklarımıza hapsolmuşken kendi zihnimin batağında, sen hatırlayamadığın o boşluklarla nasıl hayatta kalıyorsun? -N.G. Kabal, 01.01 Bugün Adımı Sen Koy-
Beni sevmesini; onu sevdiğim şiddetle beni sevmesini istiyordum. Beni sevmemesini; bırakıp gittiğimde birazcık bike acı çekmeyecek kadar sevmemesini istiyordum. -N.G. Kabal, 01.01 Bugün Adımı Sen Koy-
İntihar etmek istersen kurtaracaklar mesela çünkü onlar herkesi kendi öldürmek isteyecek. Yaşamak koyacaklar bunun adını, sen ne demek olduğunu belki de hiç bilmeyeceksin. -N.G. Kabal, Aylema-