(@) - Raf

🗝️İrlanda'nın Belfast velayetinde yaşayıp giden dar gelirli bir ailenin babası, İngiltere 'den aldığı yüklü miktarda maaşlı iş teklifini alır almaz Londra trenine binerek yola koyulur. Bilmediği bir şey vardır ki o da ailesinin kaldığı Belfast' ın kanlı eylemlerinden ve belki…devamı🗝️İrlanda'nın Belfast velayetinde yaşayıp giden dar gelirli bir ailenin babası, İngiltere 'den aldığı yüklü miktarda maaşlı iş teklifini alır almaz Londra trenine binerek yola koyulur. Bilmediği bir şey vardır ki o da ailesinin kaldığı Belfast' ın kanlı eylemlerinden ve belki de tarihin en buhranlı tarihi günlerine tanıklık edeceğinden bihaberdir. Güç bela bunu öğrenen baba, ailesini ikna edip Londra 'ya taşınmaya karar verir. Açılış sekansında Belfast' ın meşhur dar sokaklarına yer veren film, aslında olayların merkezi olacak şekilde şartlandırmıştır. Dolayısıyla filmde baba, eğer Londra 'dan bir iş teklifi almasaydı, ailesiyle birlikte sürülecek belki de katledilecek ve sonrasında bu soykırıma kurban gidecek tarihi anlada canlı bir şekilde şahitlik edeceklerdi. 🗝️Filmin sımsıkı sarıldığı ana başlık, gurbette yaşam zorluğunun yanı sıra; açlık, yoksulluk, hasret, özlem ve sevgi gibi sıralanabilir. Aile bağlarının giderek güçlendiğini büyükbabanın sıkça bahsettiği "tanrıya giden yol" , "inayetin yolu" kavramlarından onun kendi özgeçmişine yolculuk yapmamıza olanak sağlaması. Perspektifini genişleterek din-rahip, ölüm-yaşam ilişkisine dair derin soruları aniden barındırarak, izleyiciyi düşündürme anlamında erken golleri peş peşe atar filmimiz. 🗝️Film sık sık babanın pişmanlıkla hatırlayacağı eski günlerinden bahseder: Henüz genç yaşlarda tefecilere borçlanması. Eylemlerden örgütlenmelere, tüm pişmanlıklarını içinde barındırır. Sanayileşmenin toplumdaki olumsuz etkilerini, babanın yüzündeki ifadelerinden çok daha fazlasını yoruma açık kapı bırakmıştır. 🗝️Babanın tek küçük oğlu Buddy, meraklı, haylaz ve mahallenin gözünde bir o kadar da tatlı, sevilen bir çocuktur. Büyükbabasının hastalığından sonra ailesinin yanında kalmak istemez. Tüm haftalarını okuldan sonra büyükbabasının yanında vakit geçirir. Onun fikirleri, gençlik yaşantısı ve tüm tecrübesi Buddy 'nin zihninde yeni filizlenmeler ve yeni anlayışları doğurur. Bu da kendisini yaşama daha bağlı kılar. Jazz müzikleri ve dans. Başrolleri her ne kadar değişiklik gösterse de Buddy 'e yol gösterenler ailenin tüm ferdidir. Annenin çocuğunu kirli ve tehlikeli sokaklardan korumaya çalışması. Büyükbabasının kendi öz tecrübelerini torununa gücü yetebildiğince aktarması. Kendisinden yaşça büyük Buddy' nin en yakın arkadaşı olan Moira 'nın soygun konusunda ustalıklarını, kabiliyetlerini Buddy' e olumsuz deneyimler yaşatmaya çalışması gibi. 🗝️Eski bir dost olarak bahsi geçen Billy, karanlık kişiliğiyle babanın karşısına tehdit unsuru olarak karşısına çıkar. Yüklü miktar para karşılığında onu ve ailesini Belfast 'dan sürmesi. Fakat Billy bu tehdit unsurunu çok profesyonel bir mekanizma haline getirmiş. Babanın karşısına şantajın büyüklüğüyle değil sessiz bir tehlike olarak karşısına çıkar. Baba, Billy' nin teklifini bir süre düşünür. Gençliğindeki hatalı kişilik tekrar hortlamaya başlar. Her zaman aleyhine işler. Hayattaki en büyük endişemiz seçim şansımızın azalması ve şartlarımızın giderek kısılması olabilir. Zavallı bir adamın, bir yuvayı nasıl yıkıma uğratabileceğini izleyiciye hissettirerek endişe, ve korku temalarını karşımıza çıkarıyor. Buddy 'nin aşık olmak, oyun oynamak, saklambaç oynamak, ağaca çıkmak gibi tüm güzelliklerin, savaş ve ölüm korkusunu yeneceğine dair inancında bile zorlandığını hissedebiliyorsunuz. Gün batımını renkli kareler eşliğinde sunarak bütün karakterlerin zorlu yaşantılarına değindiğini şu sözlerle kanıtlıyor ve hafızalardan zor silinecek bir mesaj bırakıyor ardında. 🗝️"Kalanlar için...ayrılanlar için...ve tüm kaybolanlar için. " 🗝️64/100

woviesact 2 years ago

Kuzeyli

Robert Eggers

35 Gönderi

🗝️Herhangi bir Shakespeare eserini uyarlamak kadar mitolojik ögelerle unsurlarla donatılmış özellikle de bir orta çağ iskandinav destanını uyarlamanın abartıldığı derecede zor olduğunu düşünüyorum. İlk olarak Eggers'ın, bu üç filmden şiddetle etkilendiğini düşünüyorum: Braveheart, Gladiator ve Ben-Hur. Hikaye üzerindeki ağırlığını taşınması…devamı🗝️Herhangi bir Shakespeare eserini uyarlamak kadar mitolojik ögelerle unsurlarla donatılmış özellikle de bir orta çağ iskandinav destanını uyarlamanın abartıldığı derecede zor olduğunu düşünüyorum. İlk olarak Eggers'ın, bu üç filmden şiddetle etkilendiğini düşünüyorum: Braveheart, Gladiator ve Ben-Hur. Hikaye üzerindeki ağırlığını taşınması önemli bir referans olarak görülen bir diğer eser ise Shakespeare 'in Macbeth' inden başkası olamaz. Fragmanda tahmin ettiğim öngörülerimin neredeyse hepsi doğru çıktı. Sahneler çok aceleye getirilecek. Çünkü içerikleriyle, barındırdığı detaylarıyla iki saat gibi bir sürenin kısıtlı bulunabileceğini tahmin etmiştim. Fakat beni şaşırtan en önemli nokta, aceleye getirildiği hiçbir sahne yüzeysel işlenmemiş. Bazılarına göre tılsımı bozduğu düşünülen karanlık tonlarda bile hiçbir detay atlanmamış. Yalnız, bu Eggers 'ın detaylandırma çabasında ufak tat kaçırtan veya sürpriz bozan anlar olsa da sırıtmamış denilebilir. Beklediğim, imajine ettiğim Viking Berserker' i tarihte ne ise aynı gerçeklikte olmuş. Ne Polyanna'cılık ne de büyük kahraman, yiğit, cengaver vikings dizisi havasını çekmek istemiyordum. Kelimenin tam aksine Vikingler, serüvenleri boyunca silahlarını bir an önce ortaya çıkarmalarını bekleyen birer aklı selimden bir hayli uzak birliklerdir. Filmin vicdani boyutu ele alınırken, dikkate alındığı kadar bariz bir şekilde belliydi. İzlerken bazı sahnelerin içinde kendinizi gömülü bulduysanız Eggers amacına ulaşmış demektir. Kıyas yapmakta çoğunuz beni yadırgayabilir fakat en az Braveheart kadar etkileyici, sürükleyici destansı bir sinema filmi izlettirdi. İlk yarısına kadar seyredildiğinde farklı yorumlar, tamamını seyretmiş olduğunuzda ise bambaşka anlamlar çıkarılabilir. Akılda sadece tek bir kalıcı önemli mesaj bırakacağı söylenilmesi henüz hazır bir yorum değil. 🗝️Efektlerle son derece başarılı savaş sahneleriyle gişe elde etme kaygısıyla değil de, sanat kaygısıyla oluşturulduğu tadında olması yüreklerimi kabarttı. Çıktığı itibariyle diğer marvel filmlerinin türediği bu son zamanlarda farklılık bakımından içime su serpen birkaç yapımlardan biri oldu. Oldukça başarılı kurgusuyla mitolojik evrenini katarak kendisini açıklamayı tercih etmiş. Daha farklı olabilir miydi? Elbette olabilirdi. Fakat bu Eggers'ın stili. Geçmiş projeleriyle beraber rüştünü iki kat üstün sıralara ulaştırmasıyla, artık ismini yeni yetmelerin arasında göremeyeceğimizi kanıtlamış. Mali açıdan altından kalkılması zor, kendisi için yükü taşıyamayacak kadar ağır bir deneyim olarak çıkabilirdi. Cast seçimleri tamamiyle uygun ve doğru tercihlerden oluşturulmuş. Alexander Skarsgard'ın rolü için ölmüş, Amleth olarak geri dirilmiş olarak canlandırdığını tüm ciddiyetimle ifade edebilirim. Claes Bang ve Anya Taylor Jon 'un performansları ise ayrı bir seviyede etkileyiciydi. Ufak tefek gereksiz sahnelerin arasında bile gözüme çarpan noksanlık göremedim. Hem art-house sakinliği hem de loş nihilist havasını bir arada tutulma çalışmasını ilk kez tecrübe edebildik. Üstelik yatırım aracılığıyla çıktıysa, evet işte bu gerçek sinemadır :) 🗝️Hiçbir şekilde mitolojiden direkt uyarlandığını söylememek gerek. Gelişme kısmındaki birçok sahnenin mitolojiye tutumlu bir şekilde sadık kalmamış. Örneğin Amleth 'in tutsak olduğu sahnede, kuzgunlar onu kurtarmıyor. Daha sonralarında ise hayretler içerisinde seyrettiğimiz sahneler de gördük. Tam olarak öyle olup bitmediğini Eggers bunu gelişmiş kamera hareketleriyle ve usta ekibiyle bunun üstesinden gelebilmiş. Kısmi olayların karakterlerin zihninde canlandığını seyirciye bunu aksettirmekte zorlandığı, nedeni henüz çözülmemiş üzücü bir gerçektir. Gerçekten bir film bittiğinde onun sizi ne kadar etkilediğini, ardında bıraktığı mesajların içeriğinin ne kadar önemli olduğunu vurgulamaya çalıştığını veya kimin galip geldiğini sorgulamak yerine, öykünün genel düzleme yatırılmış döngüsünü kavramaya çalışırsanız aradığınız cevaplara ulaşabilirsiniz. İntikam mı? Kurtarmak mı? Krallık mı? Filmdeki tüm ana başlıkların desteğiyle yola çıkarak çözülmesinde, izleyicinin bilincindeki eşi benzeri görülmemiş yeşermelere şahit tutabilmesi. İşte The Northman filmini muazzam yapan nedir sorusunun cevabı budur. 🗝️88/100

woviesact 3 years ago

Kız ve Kurt

Catherine Hardwicke

9 Gönderi

🗝️Red Riding Hood çeşitli uyarlamaların arasından sıyrılmayı başarmış, bir tutam korku masalıdır. Bu sığdırılmış versiyonlar arasında bildiğinden şaşmayan, ortaya karışık mesajlardan daha öteye çıkmakta zorlanan herkes tarafından çok sevilen bir kızın ahlaki yolculuğu esas alınarak oluşturulmuş. Okuyucu ile masal arasında…devamı

woviesact 3 years ago

Yarasa Adam

Matt Reeves

171 Gönderi

🗝️2013 yılında okuduğum bir gazete haberinde Robert Pattinson 'ın oyunculuğu fiilen bırakacağını ve bundan sonraki kariyerine devam etmeyeceğini açıklamıştı. O yıllarda diğer hollywood aktörlerine kıyasla oldukça geride kalıyordu. Yalnız tek bir avantajı vardı ki o da yakışıklılığından ötürü karizmatik duruşu,…devamı🗝️2013 yılında okuduğum bir gazete haberinde Robert Pattinson 'ın oyunculuğu fiilen bırakacağını ve bundan sonraki kariyerine devam etmeyeceğini açıklamıştı. O yıllarda diğer hollywood aktörlerine kıyasla oldukça geride kalıyordu. Yalnız tek bir avantajı vardı ki o da yakışıklılığından ötürü karizmatik duruşu, fiziği, ve mimikleriydi. Diğer tarafta ise gittikçe büyüyen bir fan topluluğu. Öte yandan Dylan O'brien, Toby Kebbell, Jim Sturgess, Shia LeBeouf ve Logan Lerman gibi isimlerin gelecek vadeden, giderek yükselen, önümüzdeki yıllarda bizlere güzel şeyler izletebilecek yapımlardan ziyade, harika performanslar sergileyerek çıtaları zorlayarak patlama seviyesine erişebiliceklerini ön görürken, Robert Pattinson' ın ise yolunun sonu gözüktüğü söylemem pek de zor olmamıştı. Daha sonraları yeniden ve tamamiyle inşa etmeye kalkışan, sanırım aradığı ritmi bir gün yakalama umuduyla dolup taşan Robert Pattinson 'ın ikinci periyot zamanlarına gelip çatmıştık. Derken Good Time filmiyle etkileyeci performans sergilemiş ve bu sayede yavaş yavaş art-house sinemasıyla yavaş yavaş tanışmaya başlamıştı. Kendisi bir röpartajında ucuz bütçeli filmlerle çalışmanın gerçekten bir mutluluk getirdiğini ve memnun kaldığını dile getirmişti. Bu sayede son derece başarıya aç bir oyuncu olduğunu ve The Lighthouse ile beraber önemli potansiyel taşıdığını hissettirmeyi başarmıştı. Aynı yıl, Oscar 'a tek bir dalda adaylık konulması dikkat çekmişti. William Dafoe ile rol aldığı filmde sergilediği inanılmaz performansı resmen gözardı edilmiş ve hiçbir büyük çaptaki film festivallerinde bile adaylık konulmamıştı. Bu belki de Robert Pattinson' ı daha fazla başarıya, daha fazla azimli olmasına vesil kılmıştır. En nihayetinde yeni Batman seçilerek en sonunda adından söz ettirebildi ve tekrardan ben hala buradayım diyebildi. 🗝️Seyrettiğimiz The Batman filminde Robert Pattinson 'ın kendi özgeçmişiyle tamamlayıcı bir unsur olduğunu düşünüyorum. Keza Batman' i yakından tanıyacak olursak, hırs, hüzün , motivasyon ve öfke gibi yapboz parçaları gibi dağılan ögelerin gelişmemiş, ahlaki açıdan yoksun bir beldenin toplumuna reçete olarak uzatılmıştır. Seyir zevki veren kötücül ve iyimser huylarından ne uzak ne de yakın ilişki kurulmuş önemli bir hikaye serisidir. The Batman 'de karakterler üzerinde seyircinin gözünde basit gözüken, duyarlılığını hikayesinden ötürü hat safhaya çıkarabilme ve bunun dozajını istediği kadar belirlenebilmesi açısından diğer kahramanlık öykülerine göre daha karizmatik ve modern gözüken, dünyaya ayak uydurarmakta sıkıntı yaşamayan ve bunu bir halk kahramanı olarak lanse edilmesi bakımından oldukça avantajlı bütün serisi olarak sayılır. Her sahnesinde yola koyulmuş, doğruluk veya inayet kapılarının giderek aralamaya zorladığı ve tüm duygu değişimlerine hazır halde bulunan bir atmosferi var: Kasvet. The Batman 'in düşündürücü etkisinde bırakmasındaki bir etken de odur. Kötü yaşam koşulları, son derece ağır akan fakat hızlı gelişen olaylar bütününü ele alarak ilahi pencereden de tasvirlerin ortaya koyulabilmenin mümkün olduğunu gösterdi. Ben bu görüşü Nolan Batman'i ile aynı şeyi söylemek için biraz erken ve abartı olduğunu söyleyebilirdim. Ancak 175 dakika boyunca ekrana kilitleyecek kadar adeta önümüze bir sanat eseri yığını koyulması, verilmek istenen mesajın zihinde apar topar bir araya getirilmesi kadar yorucu ve bu sayede aksiyon kurgularıyla birleşen bir suç filmin ağızları açık bırakacak şeyler izletecek kadar sürükleyici bir yapım. 🗝️Eski yapımlarda maskenin altında ufak çaplı bir kahraman imajı koyulmuşken, şimdiki imaj için bu kadar geç kalınmaya değer miydi dedirtiyor. özlem dolu yanlarını hesaba katacak olursak dc çizgi roman okuyucular için ne kadar tarifsiz bir lezzet olduğunu siz düşünün. Sinema tıpkı teknoloji gibi hızlı ilerleyen ve gelişen bir sektördür. Eski yapımların çekim aşamasının perde arkasında dönen geyik muhabbetler arasında "kurguyla hallederiz." söylemleri sık sık geçerdi. Doğrudur. Daha az filmler vardı. "Ben kamerayı elime alıp bir film çekeceğim." cümlesini pek duyamazsınız. Sebep kimsenin bir film çekme istememesinden kaynaklı değil. Zor bir uğraş olduğu emek gerektiren uzun bir süreç demek olduklarını bildikleri ve bazı istekli, aç kesimin bu durumu kabullenip pes diyebildiği içindir. Aynı şekilde çizgi romanlarının sinematik evrene kurgulanması da kolay olmamıştır. Bazı süper kahraman temalı, bilim kurgu ve fantastik uyarlamaların ilk filmlerine bir göz atın. Kimisi 1940 'larda kimisi ise 1950'lerde çekilmiş. Nasıl hazırlanılmış? Dönemin imkanlarına göre nasıl yol izlenmiş? Bunlarla ilgili bolca evolution videolarını bulabilirsiniz. Kabullenmek de gerekirse Spider Man No Way Home' un bu kadar yüksek rated alınmasından çokça rahatsızlık duymuştum. Daha sonra ise bu wb. gibi büyük yapım şirketlerin bu sinemaya adapte etme süreçlerini göz önünde bulundurduğum zaman ne kadar haksızlık ettiğimi ve az bir nebze de olsa pişmanlık duyduğumu söyleyebilirim. Dolayısıyla The Batman için de aynısını söylemek isterim. Gotham atmosferi bile diğer Batmanlere toz yutturur arkadaşlar. Şiirsel dilinden ve The Riddler 'ın Batman' le kesişen kısımlarında son derece edebi ve felsefi çatışmaya girerek, suç mahallerinde karşılık bulan mekanlarında geçen ekstra diyaloglar da filmin gerçekçilik örgüsünü tamamen üstesinden gelebiliyor. 🗝️İnanılmaz etkileyici performans düellosu seyrettik gerçekten.Bu muhteşem hikayeyi kendi döngüsünde tamamlayarak önemli bir fark yaratmış. Çünkü diğer süper kahraman filmlerinde sürekli geçmişe giderek devamını getirme çabası vardı. Bu marvel filmlerinin en büyük problemiydi sanırım. Normal bir sinema okuyucusunun gözlemlerinden stabilize edildiği takdirde havada kalması muhtemel bir olasılıktır. Bunu bozmak zordur elbet.Titizlik gerektirir. Mükemmel veyahut iyi bir film, hiçbir zaman tesadüf eseri ortaya çıkmaz. Yapımcıları, işçilikte büyük bir pay sahibi olarak görme taraftarıyım. Buna rağmen ve bunlara rağmen Robert Pattinson sessiz oyunculuk master-class ını konuşturması, the riddler 'ın, penguin' in ve diğer öne çıkan tüm karakterlerin gösterdiği oyunculuk performansları filmin içerisine katılan işçilikle sıkı bir ilişki olduğunu ve bu sayede gerçek, kaliteli bir yapıt olduğunu güçlendiren örnek bir filmdir. The Batman için bu konuda gönlüm gayet rahat.Son zamanların en büyük performansları sergilenmiş. Teknik konularda düşünemediğimiz, tahmin edemediğimiz o kadar çok yönler vardı ki. Çıktıktan sonraki hislerimle aklım hayalim almadı. 🗝️Batman iyi ve kötü çatışmasına en güzel örnek bir temeller serisi. The Batman, maskenin ardındaki zayıflığı son derece derinden hissettirebilmiş. Hiçbir zaman düşmanını öldürmez, sadece etkisiz hale getirir. Asıl olayı budur Batman 'in. Ama savaşa ve kaosa açık olanlara için ise ben geliyorum der Batman. Dünya her öfkeyle başlayan bir savaşın iyiler tarafından öfkeli mücadelelerle sonlandırıldığı, zafer kadehlerinin kaldırıldığı bir yer değildir.Fikir ayrılığına düşülecek de olsa en azından Batman'in zihninde yatan can alıcı felsefelerinden birisi de budur, düşmanını öldürmez.Çeşitli duygular barındırdığı için hepsinden bahsetmek elbette ki çok güç. Bunlardan bir diğer teması ise, korku. Başlangıcında karanlıklar ardında saklanan adeta tüm iyiler adına savaşan bir ordu gibi resmedilse de son anda ters köşe yapılarak Nolan 'ın Batman üçlemesinde üstüne basılarak vurgulanan ve tanımlanan bir diyalog dizisi hakimdi. Ne zengin züppe takılır ne de paramla seni ezer geçerim gibi bir huyu vardır Bruce Wayne' in.Yalnızca kimsede görülmeyen bir özgüven edası vardı. Bu özelliğini de filmde layıkıyla yerine getirerek kimi zaman müziksiz ve ağırlıklı olarak yağmurlu hava kasvetini aksiyonla birleştirerek ekstra bir motivasyon aracı güdüyor.Önceki filmlerinde çeşitli başarılara imza atılsa da çizgi roman alıntıların bir ürünü olduğundan dolayı Bruce Wayne 'in birçok özelliği yanlış anlaşılmış. Sinema filmlerinin şöyle bir ilkesi vardır.Başkarakter kusursuz olursa gerçek sinema filmi olamaz. Elbette öyle. Nolan' a yakışmayan da buydu. Karakterin tek kusuru olarak sadece kibirli ve havalı göstermek koca bir uçurum.The Batman 'de ise Bruce Wayne' in geçmişte geçirdiği travmalardan kaynaklı yaptığı hataların bir sonucu ortaya çıkmış bir özellik olarak tasvir ediliyor. 🗝️Müziklerini üstlenen Michael Giacchino ise gerçekten dehşet bir iş çıkarmış.Kelimenin tam anlamıyla ortaya bir sanat eseri titizliğinde, Matt Reeves ile el ele vererek koca bir başyapıt çıkarmışlar. Prodüksiyon, sinematografi, oyunculuk, senaryo, müzik... Hepsi o kadar muhteşem ki. Üzülerek söylüyorum hiçbirinizi üzmek istemiyorum arkadaşlar fakat ama benim hayatımda izlediğim, BEKLEDİĞİM en iyi Batman filmidir. Filme 10 üzerinden 10, 100 üzerinden ise 99 vermek istiyorum. Tekrar başa sarıp izlenilecek kadar Matt Reeves 'ın elinden bir Batman filmi izlemek aklımın ucundan bile geçmemişti.Bence Matt Reeves son yılların en başarılı filmlerine adeta vurucu bir işe imza atmış.Daha neler söylenebilir bilmiyorum.Aksiyon türüne ilgi duymama ve çoğu filmlerinde mutlaka ki düzinelerce kusurlar aktığını fark edebilsem de The Batman filminde pek bir kusur göremedim.Çok isterdim, ama denedim. I tried.Bana bu filmin verdiği tek eksi David Fincher 'ın Fight Club, Se7en gibi filmlerini aratacak hiçbir filmin çıkmayacağı fikrini yıllarca savunup beni yanıltması oldu.Matt Reeves bundan sonraki yıllarda adından rahatlıkla söz ettirebilecektir. Bence bunu fazlasıyla başardı.Eğer The Batman' in ikinci bir filmi çıkacaksa aynı ekiple beraber Matt Reeves 'ın çekmesini diliyorum.Neredeyse hiçbir yönetmenin elinden Gotham atmosferini daha vurgulu, daha çekici şekilde yansıtacağını düşünmüyorum. Sinema deneyimiyle bu 175 dakikalık serüveni mutlaka yaşamanızı öneriyorum. 🗝️Tüm çocukluğundaki sevgisini özleyenlere... 🗝️Tüm travmalarıyla birlikte yaşamak zorunda olan ve bir daha uyanmak istemeyenlere... 🗝️Tüm hayatı boyunca hüzne uğramış bu yaşamın mutlu sonla biteceğini umut edenlere... 🗝️Hoşçakalın, sevgiyle kalın.

woviesact 3 years ago

Köpeğin Pençesi

Jane Campion

30 Gönderi

🗝️Nesneler arasında sürüklenen ataerkil kuşağından fırlamış sıradan bir bireyin pozitif ahlaki yolculuğunu özetliyor The Power of the Dog. Phil 'i canlandıran aktör Benedict Cumberbatch bunda etkisi göz ardı edilemeyecek derecede payı büyüktür. Yakılan bir gül, bir zırh çamuru, eyer ve…devamı🗝️Nesneler arasında sürüklenen ataerkil kuşağından fırlamış sıradan bir bireyin pozitif ahlaki yolculuğunu özetliyor The Power of the Dog. Phil 'i canlandıran aktör Benedict Cumberbatch bunda etkisi göz ardı edilemeyecek derecede payı büyüktür. Yakılan bir gül, bir zırh çamuru, eyer ve halat. Birlikte büyüyerek yetişkinliklerine merdiven dayamış iki kardeşin kafa uyuşmazlığıyla başlıyor aslında. Tıpkı hayatımızın bir anımızında yol ayrımında kaldığımız gibi George 'un içindeki ses Phil ile yavaş yavaş uzaklaşmaktan yana olduğunu söylüyor. Phil' de olduğu gibi George 'da da kelebek etkisi işlevi film boyunca sürüyor. 🗝️Bahsetmemiz bir diğer karakter Peter Gordon. Babasının ölümü, annesiyle kendisini derinden sarsan bu iki ailenin tek bir amacı vardır ki. O da dar boğazda kalmadan, sefalet içinde sürmeyen huzurlu ve rahat bir yaşam sürmektir. Ama zamanla Peter, Phil 'in problemli kararlarına her ne kadar gösterişsiz bir ilişki yaklaşımında bulunsa da ikisinin arasındaki bir itimat sorusu film boyunca soru işareti bıraktıracaktır. Bu da Jane Campion' ım kurduğu durgunluk anlarındaki gerilim çıtasını kademeli bir şekilde yükselttiğine şahit olacaksınız. Bu sayede Campion ufak rötuşlarıyla seyirciyi geçmişe götürerek karakterlerin defalarca çatışmalarını sorgulamalarını sağlıyor. Bütün bunları kırsal bir Western tadında bırakmasında bir diğer sebebi, Phil' in zaman zaman Rose 'a karşı rekabetçi ve ezici bir yaklaşım sürmesinden, gizliliğini herkesten koruyup başkalarının veya etrafındakilerin tüm kaderlerini, geçmişlerini ve zaaflarına hakim olmasından söz edebiliriz. Phil üstünlük havasını daima hissettirmeyi elden bırakmaz. Halbuki filmde Phil 'in iç yüzü hakkında giderek bilgi sahibi olduğunuzda ve gelişen olaylar sebebiyle onun aslında kendini kabul ettirme mücadelesinden ibaret olduğunu anlayabilirsiniz. Özellikle krizlendiği sahnede fena bir açıklık vermişti. Belki de film başından beri onun bir tür bağımlı olduğuna işaret ediyordu. 🗝️Phil 'in Peter' a olan güveni seyirciyi ilk başta şaşırtmasının basit bir sebebi var aslında. Çünkü Phil göründüğü gibi birisi tam olarak değildi. Özellikleri çok farklı, inanılmaz zeki, homoseksüel güdülerini sorunsuzca saklayabilen birisidir. Oysaki Phil 'i sahne sahne analiz edecek olursanız aldığı kararlar karşısında geri adım durmayan, pazarlığa gelemeyen aksi takdirde yumruğu masaya sertçe vurmaktan çekinmeyen oldukça ilginç bir karakter. Jane Campion belki de bu western dünyasındaki birtakım duygusal anlayışlaırı ve bu toplumda yetişen insanların yaklaşımlarını ele alabileceğini düşünerek çekmiştir. Öte yandan bu aynı isimli uyarlamaya kendi tarz ve üslubunu katarak diğer 2021 senesi yapımı diğer filmlere sizlere benzemem edası veriyor. 🗝️Müthiş bir imgeleme çalışması diyebiliyorum ne zaman baksam ve oturup izlesem. Bu üçüncü izleyişim ve ilk defa bu kadar şahane buldum desem yalan olmaz. Güçlülük ve güçsüzlük kavramlarına yeni bir ışık getirmek istemiş Jane Campion. Fakat sadece ışık getirmekle yetinmeyip seyirciyi acımasızca yanıltmaktan da çekinmiyor. Geride bıraktığımızda yalnızca nesneler kalıyor. Halat, yanan bir gül ve çamurdan bir zırh yerini başka anlara miras bırakıyor. Phil 'in Rose' un piyanodan çaldığı parçaya enstrümanıyla eşlik ettiği an, Peter 'ın sigarasını paylaştığı an ve ona emanet ettiği, elinde tuttuğu bir halat. 🗝️Romantizmden en çok uzak kaldığı filmi olabilir Jane Campion' ın. Normalde işleniş bakımından "kendinden vazgeçiremeyeceği bir üslup" olarak nitelendirilse de yeniliklerinin beraberinde, western havasında yaratıcılığını getirerek gönlümde büyük bir taht sahibi olmayı başarmıştır. Gerçekten takdir ediyorum. 🗝️The Power of the Dog senenin en iyi filmi! 🗝️92/100

woviesact 3 years ago

When We Are Born

Vincent Moon

1 Gönderi

🗝️Bu dil, Tanrı'nın şiddetini, kutsalın sağır gücünü veya arzunun canlılığını çağrıştırır bedende. Ütopya, bedenimdir!

woviesact 3 years ago

Dünyanın En Kötü İnsanı

Joachim Trier

64 Gönderi

🗝️Normal olmayan bir davranış biçimi olan kişilerde self-bozukluklara karşı aşırı duyarlılığımızdan dolayı, sanki o konu üzerinde yıllar boyu deneyimleyebilmiş kadar bilgi sahibi olduğumuza kendimizi ikna ediyor, yorum yapıyoruz. Oldukça garip olan şeyleri toplum üzerinde nadiren görürüz yargısını tamamiyle yıkar. Julie…devamı🗝️Normal olmayan bir davranış biçimi olan kişilerde self-bozukluklara karşı aşırı duyarlılığımızdan dolayı, sanki o konu üzerinde yıllar boyu deneyimleyebilmiş kadar bilgi sahibi olduğumuza kendimizi ikna ediyor, yorum yapıyoruz. Oldukça garip olan şeyleri toplum üzerinde nadiren görürüz yargısını tamamiyle yıkar. Julie karakteri üzerinde hazırlanış bu tip kalıplardan sıyrılmış ve mantıksal bir düzleme konularak işlenilmiştir. Bu senaryoda, hayal kırıklıkları, ani değişikler, uç kompleksler üzerine yorum yapabilmemiz için seyircinin nelere karşı hazırlıklı olduğu da önemlidir. Bunlardan bir tanesi de; seyircinin vaş karakteri doğru düzgün bir kişiliğe büründürme çabasıdır. İncelemenin dışına çıkmak istemem ama yine de bir anımı sizlere paylaşmak istiyorum. Licorice Pizza 'yı sinema filmine gitmek için sinema topluluğunun bir etkinliği olarak katılmıştım. Heyecanla, merakla ve severek de gitmiştim licorice pizza' ya. Filmin ilk yarısı sona erdiğinde bana nasıldı diye sorduklarında senaryoyu beğendim ve beni içine çekebildi diye tek cümlelik görüşümü yanıtlamıştım. Ben de diğerleri filmi nasıl bulduklarını merak ettim ve kimilerinin parasının boşa gittiğini, ne kadar çok amatör düzeyde hazırladıklarını konuşan gibi birçok olumsuz görüşler aldım. Herhangi düşüncenizi başkalarının görüşlerinden dolayı tekrar gözden geçirmeyi bırakın. Kişi kendi görüşlerini balta görmemiş bir ormanmış gibi gördüğü için sizlere kendi naçizane görüşüne içten bir şekilde dayatmaya çalışması bu sebeptendir. Bunu bilerek hiçkimseye kendi görüşlerimden bir parça bile sunmayı tercih etmem. Çünkü insanlar buna karşın bir çürütme politikası izleyeceklerdir ve bir süre sonra seni dinlemeyeceklerdir. Üstelik Paul Thomas Anderson 'ın geçmişte içinde yer aldığı projelerinden tutup filmlerinde ne denli gizli veya fark edilmesi zor ve gizemliliğini tümelleriyle kapatan harika bir yönetmenden bahsetsem bile karşıdaki bana filmin credit textlerinin amatörce oluşturulduğunu söyleyecektir. Demek istediğim bir film seyircide aynı duyguları yaşatmıyorsa, o filme nasıl kategorilize edeceğini tahmin etmenin pek zorluğu olmadığını vurgulamaktı. Filmde yönetmenin ne anlatmak istediğini kavrayamamak elbette farklı kültürlerin getirdiği bir üründür. Yalnız, tek başına farklı kültürlerden doğan ürün de değildir. Çeşitliliği artıran ana madde ürün dildir. Adı üstünde, yabancı. Bize yabancı, arkadaşlarına, ailene, akrabalarına yabancı. Sana göre de yabancı. Yabancı filmleri kendi kültür ögelerinden izler taşıdığına emin olmak için izlenilmesi o filmi basitleştirir, en sonunda gözünüzde sıkıcı olarak kalır. 🗝️Hikayenin girizgah kısımlarında karakterimiz olağandan daha sosyal, özgüven ruhunu hiç eksiltmemiş, insanlarla vakit geçirmekten keyif alan bir profil. Onun dünyasına realist biçimde yavaş adımlarla konuk oluyoruz. Toplamda on iki bölümden oluşan film çok şahane biçimde planlarla sığdırılmış. Böylelikle olayların belirli ilk ve son aralıklarından yola çıkılarak seyirciye bu üç farklı zaman diliminin dışına çıkılmayacak şekilde kurgulanmıştır. Aşk filminde işin heyecan ve gizem kısmı neresi gibi sorularının cevabını ise filmin en kilit kısımlarında veriyor. Bu da filmin gereksiz uzun sahnelere yer vermemesi adına önemli bir yan. Sanat departmanları bile bu gereksiz sahnelerden dolayı ister bitiş müziği ister sonda kopan olay her ne kadar memnun ederse etsin seyircinin kafasında içinden bir türlü çıkılmayacağı bir labirentin içerisine sokuyor. Bu tasarrufu gerçekten isabet ettirebilmeleri, tutturmaları filmcilik açısından önemli bir gelişim. The Worst Person in the World, teknik anlamda da performans anlamında da yüzde yüz bir verimle ortaya konulmuş, hazırlanılmış bir yapım. 🗝️Joanna Hogg 'un The Souvenir filminde mahremiyet teması beni o zamanlarda derinden etkilemişti. Onda da giderek yitip giden sevdiğin bir insan ve kaybın getirdiği acının duygularınla, anılarınla bertaraf edilmiş, tepkisizliğe yelken açan bir başka insan. The Worst Person in the World 'de ise bu filmin önemli kayış noktalarında hissetirmeyi tercih etmiş. Filmde zamanı kendi görüşlerimizden yola çıkılmasını amaçlayan ve Julie' nin sosyal yaşantısındaki kalabalıklığına gerekçe olarak uzun bir zaman dilimi gibi yedirmesi. Empatilerin giderek kaybolduğu bir dünyada aynı duyguyu filmde de işleyerek günümüz jenerasyonuna bile empatiliği tekrardan diriltebilmeyi hedefleyebilmiştir. Joachim Trier 'ın diğer filmlerini seyretmediğim için önemli bir olumsuz yan olarak ele almayacağım fakat işlenen duyguların evrensellik bakımından söz edebildiğimiz bir yapımda niye tarihsel ögelerden birine yer vermiş? Filmin on iki parçalık her bir bölümlerinde ayrı ayrı dokunaklı ve güçlü hissiyatlara yer verse de tarihsel şeridine birden kayması akıllarda soru işareti bırakıyor. İlk başta karakterleri tanımlayabilmek için kalabalık mekanları tercih eden Joachim Trier 'in istisnaya kaçabilecek herhangi bir gerekçe bulamadım. 🗝️En çok gözden kaçırılmaya müsait temalardan bir tanesi ise: Güvensizlik. Julie' nin problemli hayatına yakışıksız bir kişilik olarak hafızalarda yer edinse bile, onun diğer ilişkiler için güvensizliğin onun hayatında ne kadar yaralayıcı bir davranış olduğunu göstermeye çalışıyor. Aslında her tanıştığı erkekte gözlemlediği unsur buydu Julie 'nin. Aksel' le tanıştığında hayatının aşkını bulduğundan emindi. Ya da benim gözlemimden yola çıkarsak Aksel neredeyse kusursuza yakın bir kişiliğe sahip ki; popülerliği, hitap ettiği kesimin genişliği, fikirleri, bakış açısı, sakinliği ve iç huzuru. Julie da onun bu kusursuz kişiliğinden dolayı ilişkisinin giderek sıkıcı bir hal almaya başladığını hissettiğini söyler. Bir sonraki serüvende tanışıp aşık olduğu çocuktan sonra Julie 'nin dünyasında artık yalanlarla ve komplolarla dolu bir dünyanın kucağında bulur zaman zaman. Hatta film bu açıklamayı yapmamızı çeşitli metaforlarla süsleyerek bazı sahnelerin her bir karesinden yaratıcı anlatımlarına dayandığını da görebilmemiz oldukça mümkün. Demin yukarıda benzer yönleriyle bahsini sunduğum yapım olan The Souvenir 'de olduğu gibi Aksel, kendisinin bu güçlükle çırpınışlarının sonucunda kabuğuna gömülmüş. Belki de dünyadaki hiçbir insanın kendi upuzun hayat yolculuğunu okuyup görse veya yaşasa bile anlaşılamayacığını düşünürdü. Julie' ye seni ayrı bir köşemde tutuyorum cümlesini söylerken onu ferahlattırmak için kullanmıştı. Ama öyle olmadı. Daha doğrusu hiçbir şeyi yolunda gitmedi Aksel 'in. Maalesef ki aşkını bulduktan sonra hayatı mahvolmuştu. Ne yazık ki buna Julie sebep olmuştu. Aksel, Julie ile birlikte olduğu zaman sürecinde onu ne kadar çok iyi tanıdığını biliyordu. Hastane günlerinde sık sık Julie ile beraber olmasına rağmen onun gözünde dünyanın en kötü insanıydı. Hem çok sevdiği, herkesten çok daha iyi tanımasına rağmen çok sevdiği ayrı bir insandı. Son sahnelerde Julie saçlarını kestirmiş, tam emin olmayarak kişilik olarak çok değiştiğini söyleyebiliriz. Gelelim Julie 'nin Elvind'i gördüğü son sahneye. Orada Julie belki de iki kişiyi görmüştü. Ya Aksel' i ya da başka kimseyle yuva kurmuş bir aile portresi görmüştü. Fakat gördüğü tek bir şey vardı ki ; Julie tüm istediklerine sahip olmuştu. 🗝️77/100

woviesact 3 years ago

Licorice Pizza

Paul Thomas Anderson

8 Gönderi

🗝️Harika senaryoya sahip bir dönem filmini çok ucuza mal ettirmeyi başaran Paul Thomas Anderson 'a yakışmadı. Ama bu karakterlerine kadar şahane yazılmış bir senaryonun nasıl ilerletildiğine ve sahnede bunun nasıl şekilde temize çekildiğine ise değinilecek ve konuşulacak hiçbir şeyin olmadığını…devamı🗝️Harika senaryoya sahip bir dönem filmini çok ucuza mal ettirmeyi başaran Paul Thomas Anderson 'a yakışmadı. Ama bu karakterlerine kadar şahane yazılmış bir senaryonun nasıl ilerletildiğine ve sahnede bunun nasıl şekilde temize çekildiğine ise değinilecek ve konuşulacak hiçbir şeyin olmadığını düşünüyorum. Gerçekten başarılı bir film olsaydı, her şeyiyle derli toplu yorum yapabileceğimiz ve sahne sahne üzerine analizler yapmaya gerek kalmayan bir yapım seyretmiş olurduk. Anderson 'ın bu filmde katmaya çalıştığı duygular bariz bir şekilde ortada. İki baş karakter olduğu için bazı zamanlama hataları olabilir diye farz etmiştim fakat onda bile altından kalkabilmiş yönetmen. Teknik anlamda bütün beklentilerimi karşılayabildi. 🗝️Sırf öteki karakterlerin hakkı yenmesin diye bir sürü rollere azar azar replikler dağıtılmasına bağlamıyorum. Ben filmi beğenen veya beğenmeyen kesimlerden bu tarz ıvır zıvır şeyler işittim. Tek temel sorunumuz, 15 yaşındaki ve 25 yaşındaki iki aşığın bu hikayesi nereye bağlanabileceği. Oyunculukları genel olarak başarılı buldum. Aşk filmleri, samimiyet hissiyatını yansıtmaya çalışır. Seni bir şekilde ikna etmeyi, cezbetmeyi hiçbir yakışıksız ve absürt klişelere kaçmamayı hedefler. Kimse kusura bakmasın, bu film, ülke gündemini, gündelik sorunlarını daha çok yansıtılarak duygular yavaşça pişirilebilirdi. Hepsini geçtim. Her ne kadar severek dinlediğim müziklerden oluşsa da dış mekan seslerine ihtiyaç duymamakta niçin bu kadar ısrar etmişler anlam veremiyorum. Ya araya hafif tempolu blues müzikleri giriyor ve ya da Paul Thomas 'ın meşhur dayanağı olan "sessizlik" caddesinin ortasında buluyorsunuz. Bazı sahneler, çok gereksiz uzatılmış fakat geçişler için aynı şeyi söylemek mümkün değil. 🗝️Gerçekten Paul Thomas filmi seyretmeyi çok isterdim. Bu kadar hayal kırıklığına uğramamda en çok baş karakterlere sorumlu tutuyorum. Neyse ki mutlu ve yürekleri sıcak ısıtan bir akşam ışıklarında filmi bitiriyorlar. Geriye ne kavgalar kalıyor ne de küslük. Perspektif olarak daha iyi yansıtmalarını gönülden isterdim. Hastalıklı, ruh sağlığı tamamen yerinde olmayan elit-zengin tabakanın dönemin yeni jenerasyonlarına kirlenmiş fantezilerini aktararak bilmeden üzerlerinde derin bir öfke, öç ve intikam gereksinimlerine çağrı duymalarını veyahut ihtiyaç duymalarını mükemmel bir şekilde aktarıyor. Bende doğru hitap veya girizgah sanatını incelikli ve düzgün başlatarak nasıl toparlayacığını bilmeyen bir tedx konuşmacısını dinlemiş etkisini bıraktı. 🗝️52/100

woviesact 3 years ago

Arılar Vadisi

Frantisek Vlácil

1 Gönderi

🗝️Sahne kurgusu dönemine göre iyi iş çıkartılmış. Müzikleriyle beslenmeyi çok seven ambiyansına sahip. İsveç vadilerinin ortasındaki kiliseyle, orta Avrupa 'nın iç kesimlerinde bulunan neşeli, ancak bir o kadar faniyata oldukça bağımlı bir halk arasında geçiyor. Haçlı seferleri sonrası Avrupa toplumunda…devamı

woviesact 3 years ago

Küçük Anne

Céline Sciamma

7 Gönderi

🗝️20. yaşıma basmama rağmen, her birer çocukluk anılarını özel sandığım gözüyle bakarım. Zira beni hayallerime doğru bir santim dahi yukarıya çıkarmamı sağlayan en önemli etkenlerdir çocukluk. Ayrı bir edebiyat dünyasıdır insanın kendi çocukluğu. Yaptığı her fiili eylem kendi eserini oluşturmaya…devamı🗝️20. yaşıma basmama rağmen, her birer çocukluk anılarını özel sandığım gözüyle bakarım. Zira beni hayallerime doğru bir santim dahi yukarıya çıkarmamı sağlayan en önemli etkenlerdir çocukluk. Ayrı bir edebiyat dünyasıdır insanın kendi çocukluğu. Yaptığı her fiili eylem kendi eserini oluşturmaya yeter. Keza bu gerçek hayatta çocuk hikayeleri, masalları kaleme alan bütün yazarlar, deneyimliğin en önemli meyvelerinden birini tadarak elleri, kolları uyuşmadan yazabilirler. Lakin çocukluk anılarını hatırlayan ve yaşayan bir kimse için durum aslında bir hayli farklıdır. Masalların yazım sürecinde yazarlarda çocuk kitlesini kendi eserlerine doğru focuslama titizliğine sahiptirler. Çocukken okuduğunuz her kitap büyüyünce iyi ki okumuşum dedirtecektir. Bilimsel araştırmalara göre çocukların dikkat, beceri, merak ve kabiliyet bakımından yetişkinlere göre daha gelişmiş oldukları ispatlanmıştır. Bu da demek oluyor ki sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir ailede yetişmiş, büyümüş her bir çocuğun ilerde gerçekten aklı başında birisi olacağıdır. 🗝️İşte Celine Sciamma, çocuk masallarını hikayelerini sinemaya uyarlayarak, yüzyıl sinemasına damga vuran en başarılı çocuk temalı senaryolarından bir işe imza atmıştır. Kullanılan mekanların kullanım sürelerine kadar her türlü akla mantığa uygun şablonlar çizmiştir. Yeni bir soluk katması bakımından Petite Maman son zamanların en başarılı öykülerinden birine sahip. Sadece bu yıl içinde değerlendirmeye almak bile saygısızlık niteliği taşıyabilir. Baş karakterinizi çocuk yaparsanız onun gibi düşünmeye başlarsınız. Tabii bu yönetmenin tercihine bağlıdır. Neyse ki labirent veya kalabalık düşüncelere başvurmamış, uzak durmayı tercih etmiş. 🗝️Sadelik. Ezberletmeye dayalı olmasını belirleyerek aslında filmin süresini kısaltmak zorunda kalmış denilebilir. Ana unsur olarak hafızalarda yer edinmesini hedefleyen sahneleri ise daha az ekran süresi vererek gizem unsurunu kusursuz biçimde yaratıyor. Çocukluk psikolojisi üzerine düşünerek filmin üzerinde yatan gizemi görebilmek çok daha mümkün aslında. Çocuklar bir şeyi bilmek istiyorsa mutlaka sorular sorar. Bunu yapamazsa kendisi tek başına öğrenmek ister. Bunların haricinde hiçbir şeyi (ufak tefek bilgiler de dahil) farklı bir yöntemle keşfedilmesi zordur. Onun için yorucu bir mücadele bile gerektirebilir. Celine Sciamma en çok ekran sürelerini iki çocuğa emanet ederek riski göze alması bir yana ve bu iki çocuğun ayrı bir muazzam performans göstermeleri diğer yana. 🗝️Couple tarzındaki hikaye anlatımlarıyla dikkatini çekecek ve bu bakımdan gerçekçi benzerlikler taşımasından dolayı içimdeki "Çocukluk Hatıra Defterim" yazısının kapağıyla süslenmiş, okuduğum onlarca öykülerin arasından en güzellerini okumuş kadar derinden hissettirebildi. 🗝️82/100