(@) - Raf

Stefan Zweig'ın, Madam De Prie'nin merkezinde onun psikolojik sanrılarını ve yaşadıklarını toplumda var olma çabasını anlatan hikayesi. Yine kendi tarzı olan anlatım biçiminde bizi o dönem içerisindeki atmosfere sokup karakterin iç dünyasıyla baş başa bırakmakta. Ayrıca toplumdaki hiyerarşik yapı içerisinde…devamı

yagmurll 3 years ago

İçinde Yaşadığım Deri

Pedro Almodóvar

105 Gönderi

Cinsel dürtüler, meslek etiği ve şiddet üzerine kurulu; küçük ayrıntılarla zenginleştirilen ama alt metinleriyle kafa yormayacak kadar duru geçen iki saatlik bir maceranın ardından koltuğunuza çivilenmiş şekilde Almodovar’a saygı duyacağınız bir film. Thierry Jonquet’in "mygale" isimli romanından uyarlanan film, psikolojik…devamı

yagmurll 3 years ago

Benim Güzel Idaho'm

Gus Van Sant

6 Gönderi

İki erkek biseksüel fahişe. Aralarında ruhsal olarak büyük bir bağ var. İkisi de yollarda ve sokaklarda birlikte ancak bu ortak yaşamlarına rağmen biri zengin bir ailenin oğlu, öbürü ise tamamen kaybolmuş biri. Filmin öyle aşırı güçlü bir hikayesi, senaryosu yok…devamı

yagmurll 3 years ago

Uğur Böceği

Greta Gerwig

84 Gönderi

İzlediğim güzel filmlerden bir tanesi oldu. İzlemeyen varsa kesinlikle öneririm. Sıkıcı bir film değil zaten süresi de gayet yeterli bir ölçekte tutulmuş. Su gibi akıp gidiyor zaman izlerken. Film temelinde bir insanın gelişmesini, büyümesini ve farkındalığını anlatıyor. İçerisinde kara mizah…devamı

yagmurll 3 years ago

Yetenekli Genç Kadın

Emerald Fennell

28 Gönderi

Beklediğimden çok daha çarpıcı bir filmle karşılaştım. Emerald Fennell, bu ilk filminde hem yönetmen hem de senarist olarak iyi bir iş çıkarmış. Filmi “basit bir feminizm propagandası” şeklinde yorumlayanlar olacaktır ancak şunu belirtmek gerek; filmin takındığı tavır net ve doğru…devamı

yagmurll 3 years ago

Saplantı

Carlo Mirabella-Davis

20 Gönderi

İnsanlardan uzakta, ikea kataloğu gibi döşenmiş, tertemiz, düzenli ama buna rağmen daire kanalında gösterilen evler gibi ruhsuz bir evde yaşayan; kocası ve kocasının ailesi tarafından çok sevildiği, el üstünde tutulduğu gibi bir izlenim olsa bile onların yüksekten baktığı bir kadının…devamıİnsanlardan uzakta, ikea kataloğu gibi döşenmiş, tertemiz, düzenli ama buna rağmen daire kanalında gösterilen evler gibi ruhsuz bir evde yaşayan; kocası ve kocasının ailesi tarafından çok sevildiği, el üstünde tutulduğu gibi bir izlenim olsa bile onların yüksekten baktığı bir kadının altta yatan başka psikolojik sorunlarının etkisiyle yenmeyecek şeyleri yutma hastalığına yakalanmasının hikayesi. Film, yönetmeni Carlo Mirabella Davis'in ilk uzun metraj filmi. Biraz David Fincher'dan biraz da New French Extremity akımından etkilenmiş gibi ve bu iki başlığın kesişimi çok güzel gerilim filmlerini üretildiği bir alan olabilir. Filmdeki başrol oyuncusu Haley Bennett ise muhteşem bir oyunculuk sergilemiş. Sırf o kadının güzel, psikolojik sorunlu, dengesiz, anaç, saldırgan halleri tek bir kişide topladığı oyunculuğunu görmek için bile bu film izlenir. Bu hastalığın altında yatan sebeplerin didiklenmesi, psikolojik sorunları olan kişilerin hayatları gibi klişe konuları anlatması kadar, başka konulara da el atması hoşuma gitti. Filmdeki aile, kadın, evlilik ve özellikle kendini evliliğine adamış kadın portresi gibi konular o kadar güzel işlenmiş ki, gerçekten çok rahatsız edici sahneleri olan bir şeyleri yutma konusunun önüne geçmiş ki bence olması gereken de bu zaten. Hayatındaki tek başarısı evlenmek olan bir kadın Hunter. Hatta o çok sevdiği kocası bile bunu yüzüne vurmaktan çekinmiyor. Kocasına her gün çok güzel yemekler hazırlıyor, evini sürekli temiz ve düzenli tutuyor, hiç arkadaşı yok, hatta kocasının ailesi ve arkadaşları dışında görüştüğü kimsesi yok, kocasının mutlu etmek için her şeyi yapıyor ve sıra, ne kadar gelişmiş ve açık bir ülkede yaşarsa yaşasın, toplumun kodlarına işlenmiş olan kadınlık görevlerindeki anne olmak görevini gerçekleştirmeye geliyor. Hamile olduğu anlaşılınca büyük bir sevinç oluyor tabii ki. Koca toplumun ona verdiği olan babalık görevini getirdiği için mutlu, kayınpeder şirketine ceo bulduğu için mutlu... ama tüm bu mutlulukları ona yaşatan kadını, onun bir anısını bile dinlemeye tenezzül etmeyecek kadar da önemsiz görüyorlar. Bu durum film içinde asla göze parmak şeklinde yapılmıyor. Bunu o kadar sıradan şekilde anlatıyor ki, bu duruma aşina olmuş hatta kanıksamış izleyici de kadının tek psikolojik sorunun çocukluğuna dair çözemediği problemler olduğunu düşünebiliyor. Evet çocukluk çok önemli ama o yaşlardaki problemlerin ortaya çıkmasına sebep olan da insanın yetişkin dönemlerinde karşına çıkan narsist, problemli ve problemli olmadığını kabul etmeyen ruh hastaları. Film çok büyük metaforlar kullanmıyor ama iyi bir gerilim filmi. Özellikle üst ve orta sınıftaki kendinde olduğunda en önemli şeylermiş gibi saklayıp kolladığı şeylere, kendinden uzaklaşınca bir pislikmiş gibi davranılmasını çok iyi anlatmış. İnsanın çirkinleşmesi için gerçekten de uzun zamana ihtiyaç yok, tek bir an yetiyor. 8/10

yagmurll 3 years ago

Azize

Rose Glass

5 Gönderi

Rose Glass’ın korkuya yaklaşımı ve inanmak üzerinden kurduğu senaryosunu çok beğendiğimi söyleyebilirim. Özellikle filmin kafa karıştıran tema sorusu ve son sahnesi filmi izlemek için yeterli bir sebep. Yer yer sıkıcı bir tempoya bürünse de anlatmak istediği konu itibariyle bence mutlaka…devamıRose Glass’ın korkuya yaklaşımı ve inanmak üzerinden kurduğu senaryosunu çok beğendiğimi söyleyebilirim. Özellikle filmin kafa karıştıran tema sorusu ve son sahnesi filmi izlemek için yeterli bir sebep. Yer yer sıkıcı bir tempoya bürünse de anlatmak istediği konu itibariyle bence mutlaka izlemeniz gereken filmlerden biri. 7/10 -- spoiler -- Kısaca konusuna değinelim Maud, Amanda adlı hasta bir kadının yanında çalışmakta olan bir hizmetçidir. Maud’un Amanda’ya karşı hisleri olduğu, onu hem sevdiği hem de saygı duyduğu aşikar. Aralarındaki ilişkinin kıvamını belirleyen de Maud’un derinlerde hissettiği tanrı aşkı. Öyle ki maud, tanrı’nın ona ulaştığını düşünmekte, kimi zaman histeri krizi geçirir gibi tanrısı ile sevişmektedir fakat Maud, tanrısına sadece kendisinin inandığını öğrendiğinde işler değişir. Çevresindekilerden tek tek uzaklaşmaya başlayan Maud tanrısına daha da yaklaşır ve nirvana olarak adlandırabileceğimiz noktaya ulaşmaya doğru yola çıkar. Saint Maud’un gizem konusunda tutumu oldukça başarılı. Filmin belki de en güzel yanı tüm film boyunca filmin fantastik mi yoksa gerçekçi mi olduğunu çözmeye çalışmamız. Maud’un Amanda ile kavgasına kadar da bu soru işareti gücünü korumaya devam ediyor fakat amanda ile “dövüşü” ne kadar fantastik olarak yansıtılsa da biz artık filmin fantastik olmadığını ve maud’un köküne kadar bir inanan olduğunu anlıyoruz. Bu hayatta -en azından bana göre- en korkunç şey inanandır. Yapamayacağı hiçbir şey yoktur. İnanç dediğimiz şey yalnızlıktan doğmuştur. Evrende yalnız olduğunu hisseden insanlar kendi tanrılarını yaratmış, gözlendiklerini düşünerek mutlu ve güvende hissetmiştir. İnanç, asla yapamayacağımız şeyleri dahi bize yaptırabilecek kadar güçlüdür bu sebeple. Maud, bir insanın anında deli damgası basacağı birçok şeyi inancı için yapıyor. Amanda’yı da kaybetmesiyle beraber iyice yalnız kalan Maud kendine en yakın dost olarak tanrısını seçiyor. Ona sığınıyor ama ona sığınabilmek, onun tarafından kabul edilebilmek için de kendini kanıtlaması gerekiyor. Birçok dinde acı çekmek, ruhu terbiye etmektir. Maud, film boyunca kendini tanrısı için terbiye etmeye çalışıyor. Kendisini ona kanıtlayıp ruhunu ebediyen ona adamak istiyor. Ona göre şeytanlarla dolu gezegeni terk edip tanrısının yanına gitmek istiyor ve bunu da gerçekleştiriyor. Tanrısının ona gökyüzünde açtığı kapı altında kendisini yakarak tanrısına ulaşıyor… demek isterdim ama maalesef hayat bu fantastik gerçeklerden oldukça uzak. Filmi çok fazla beğenmemiş olmama rağmen övmememin tek sebebi filmin son saniyesi, belki de saniye bile olmayan o son tokatıdır. Tokat diyorum çünkü o saniyeye kadar hala filmin fantastik olduğunu düşünüyorsanız uyanmış olmanız gerek. Saint Maud, her zaman savunduğum gerçek hayatın sinemadan daha korkunç olduğu teması üzerinden yola çıkarak bir inananın ne kadar ileri gidebileceğini bizlere gösteriyor. fantastik zannettiğiniz filmin aslında Maud’un ileri derece sanrısından ibaret olduğunu görüyoruz. Kurgu bir film olsa da Maud gibi birçok insanın bu dünyada var olduğunu biliyoruz ve belki de filmin en çarpıcı kısmı da Maud’un sonunda cayır cayır yanarak birkaç saniye bile olsa tüm hayatının sahte olduğunu fark etmesi. Aslında filmin son saniyesini 2 farklı şekilde yorumlayabiliriz. İlki yukarıda bahsettiğim gibi benzini üzerine döktüğü için cayır cayır yanan bir kadın. Ölmekte olan ve birkaç saniye içerisinde hem ölecek hem de hayatının baştan aşağı sahte olduğunu anlayacak bir kadın. İkincisi ise cehennemde yanmakta olan bir kadın. Hristiyanlık da dahil birçok dinde intihar direkt cehennemi garantiler. Film yine fantastik kapıya çıkmasa da intihar ettiği için yanmakta olan bir kadını görüyoruz. Tabii bunlar tamamen yorumlama. Siz filmin son bir saniyesini elbet farklı yorumlayabilirsiniz ama benim gördüğüm tek ve yegane şey hayatını hiç yere yok etmiş bir kadındır.

yagmurll 3 years ago

Gece Yarısı Sokakta Tek Başına Bir Kız

Ana Lily Amirpour

6 Gönderi

Öncelikle filmin hikayesinin temelinde yine bir aşk hikayesinin yattığını söylemek lazım. Hikayenin merkezindeki iki karakterden biri isimsiz vampir kız, diğeri ise annesini kaybetmiş ve uyuşturucu bağımlısı babasıyla birlikte yaşayan Arash. İkilinin tanışması, Arash’ın babasına mal sağlayan antipatik bir karakter olan…devamıÖncelikle filmin hikayesinin temelinde yine bir aşk hikayesinin yattığını söylemek lazım. Hikayenin merkezindeki iki karakterden biri isimsiz vampir kız, diğeri ise annesini kaybetmiş ve uyuşturucu bağımlısı babasıyla birlikte yaşayan Arash. İkilinin tanışması, Arash’ın babasına mal sağlayan antipatik bir karakter olan Saeed’in ortadan kalkmasıyla gerçekleşiyor. İçinde yaşadıkları toplumla olan uyumsuzlukları; ikili arasındaki yakınlaşmanın fitilini ateşlerken, kişisel tercihler nedeniyle bu aşkın sınava tabi tutulması kaçınılmaz oluyor. California’nın taft bölgesinde çekilen film için yaratılan bad city, distopik bir dünya olarak karşımıza çıkıyor. Geceleri sokaklarda pek fazla insana rastlayamayacağınız, kadınların ve erkeklerin görevlerini sürekli tekrarlayan bir lider kültü tarafından yönetilen; açlığın, kötülüğün ve ölümün kol gezdiği, endüstriyel bir dünya fakat bu şehir yapısının tercih edilmesi, aslında filmin western türüne olan göndermeleri ile ilgili. Terk edilmiş kovboy kasabalarını andıran bad city, her an karşınıza çıkabilecek tehlikelere hazır olmanızı gerektiren bir bölge. Buna karşın hikayenin oldukça sınırlı çerçeve ve karakterler arasında geçmesi, yaratılan bu dünyayı daha yakından tanımamızı engelliyor. Televizyonda karşımıza çıkan otoriter ve ataerkil lider figürü tartışmasız bir biçimde hem İran’ı hem de kadını aşağı gören tüm ülkeleri ve kültürleri temsil etse de bütün bu söylem 1-2 karakter üzerinden sığ biçimde veriliyor. Bu noktada filmin stil tercihleri, hikayenin önüne geçiyor. Amirpour’un görsel ve işitsel tercihleri, gece yarısı sokakta tek başına bir kız’ın asıl dikkat çekici yönleri. Siyah beyaz tercihi zamansızlık hissini başarıyla verirken kızın vampire dönüştüğü sahnelerde klasik korku trükleri, ses efektleri ile etkileyici bir hale sokuluyor. White lies, Federale, Radio Tehran, Bei Ru gibi grupların şarkılarının sıklıkla eşlik ettiği görüntüler filmin video klip estetiğine kaymasına neden olurken elektronikadan indie rock’a kadar farklı müzik türlerinin, filmin ruhuna işlediğini ve oldukça şık durduğunu söyleyebilirim. 7.5/10

yagmurll 3 years ago

Ay Işığı

Barry Jenkins

14 Gönderi

Ben filmi hakikaten çok beğendim. Diyalog ağırlıklı bu film üç kısım içerisinde bir insanın büyümesini anlatıyor. Bu sefer büyüyen eşcinsel bir çocuk, eşcinsel bir ergen ve eşcinsel bir adam. Birinci bölümde baş karakterimiz çocukluğunda neden farklı olduğunu anlayamıyor, ikincisinde farklılığından…devamı

yagmurll 3 years ago

Aşıklar Şehri

Damien Chazelle

187 Gönderi

Film, hayallerinin peşinden koşarken cesaretlerini her anlamda aşk ve tutkudan alan iki insanın hedeflerine varış hikayesini ve gerçek anlamda kıymet vermenin, olması gerektiği yerde, zor da olsa, özgür bırakmak anlamına geldiğini anlatıyor. Ayrıca caz müziğe yenilikçi bir yaklaşımı öneren şu…devamı