(@) - Raf

-benim okuduğum kitap bordo siyah yayınlarından 210 sayfa olandır!- Hasta olmak bana yaramıyor daha kitabı bitireli bir kaç dakika oldu ve ben ne okuduğunu unuttum. Kendimi veremiyorum okuduklarıma izlediklerime veya dinlediklerime... Neyse geçelim alıntılara~ •|Bedendeki hastalıklar ruhumuzu arıtıyor, insan, bütün…devamı-benim okuduğum kitap bordo siyah yayınlarından 210 sayfa olandır!- Hasta olmak bana yaramıyor daha kitabı bitireli bir kaç dakika oldu ve ben ne okuduğunu unuttum. Kendimi veremiyorum okuduklarıma izlediklerime veya dinlediklerime... Neyse geçelim alıntılara~ •|Bedendeki hastalıklar ruhumuzu arıtıyor, insan, bütün yaraları teninde açan bir çiçek gibi karşılamayı bilmeli," diyorlardı. "Çöl çiçeklerle örtülecek," diyen peygamberlerin sözü, bu çilekeş sofularla gerçekleşiyordu böylece.|• •|Bir yandan çalışır, bir yandan ince bir sesle, küçük Thais'in yüreğine işleyen ilahiler okurdu. Ağır ve neşeli bir sesle mırıldanırdı: "Söyle Meryem, orda, geldiğin yerde kimi gördün? Bir kefen ve çamaşırlar ve mezarın başında oturmuş melekler gördüm. Ve yeniden dirilişin tutkusunu, ününü gördüm." Kızcağız sorardı: "Baba neden sen hep mezarlara oturmuş meleklerin şarkısını söylüyorsun?" Şöyle yanıtlardı Ahmès: "Gözbebeklerimin minik ışığı, o meleklerin şarkılarını neden mi söylüyorum? Efendimiz İsa gökyüzüne çıktı da ondan."|• •|Akıldan, bilimden, erdemden bizlere artık kala kala, çöküşümüzü kendi gözlerimizle izlemenin mutluluğu kaldı.|• •|Sonra ölümden söz ettiler. "Ölümün beni, kendi hatalarımı kendim düzeltirken tüm görevlerimi yapmaya hazır olduğum bir anda bulmasını isterim. Ölümün karşısında günahsız ellerimi gökyüzüne kaldırıp tanrılara: Tanrılar, yürek tapınağımdaki yerinize kirli eller sürdürmedim, yapraklar ve çiçeklerle bezenmiş kordonlar, şeritler. taçlar gibi düşüncelerimi astım oraya. Buyruklarınıza uygun yaşadım. Yeter derecede de yaşadım,' diyeceğim."|• •|"Ölmek mi? İnsanın devlete hizmet etmesi dururken ölmek istemesi ne saçma şey."|• •|Öyle çirkinleşmiş, öyle çirkinleşmişti ki Paphnuce, elini yüzünde gezdirdiğinde ne kadar çirkinleştiğini kendisi de anladı.|•

zeyriv 2 years ago

Dava

Franz Kafka

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Bu kitabı iki kere okudum, ikisinde de anlamayı unuttum hatta 2. paragrafı ne zaman çizdiğimi bile hatırlamıyorum... Neyse en azından son paragrafı neden çizdiğimi hatırlıyorum ama umarım doğru hatırlıyorumdur. + Olarak kitabı dokuz yayıncılıkdan okudum basım farklılıkları olabileceğini düşünüyorum. •|Ne…devamı

zeyriv 2 years ago

Acımak

Reşat Nuri Güntekin

67 Gönderi

•|Çocuğumu ölüm döşeğinde son bir defa öpememiştim. Hattá ertesi sabah cenazesini bile ta uzaktan takibe mecbur oldum. Komşular beni tanımayanlara uzaktan parmakla gösteriyorlardı. Kimse bana acıyıp bir tek teselli sözü söylemedi. Çocuğumun mezarına ancak kalabalık çekildikten sonra gidebildim. Orada bile…devamı

zeyriv 2 years ago

Inland Empire

David Lynch

2 Gönderi

~Filmi izlerken yazdığım için her cümlemde şimdiki zaman ile düşüncelerimi belirtiyorum okurken aklınızda bulunsun~ "A little boy went out to play. When he opened his door, he saw the world. As he passed through the door, he caused a reflection.…devamı

zeyriv 2 years ago

Michel de Montaigne ~ denemeler •|Bütün bunlar ağızlarından bir tek gevşek, şeref kırıcı söz alabilmeye, kaçmaya heveslendirip onları korkutmuş, dirençlerini kırmış olma üstünlüğünü kazanmak için! Çünkü iyi düşünülürse, gerçek zafer budur aslında: Zafer zafer değildir Yenilen düşman yenilgiyi kabul etmedikçe.|•…devamı

zeyriv 2 years ago

Michel de Montaigne ~ Denemeler •|Ne mutlu bir özgürlükle bunca zaman yaşadım: Onunla bitsin ömrüm! Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak. Bütün umudum kendimde. Bunu başarmak herkesin elindedir; ama ölmeyecek kadar yiyecek içeceği olanlar daha kolay başarabilirler elbet bunu.|• •|Ölümün…devamıMichel de Montaigne ~ Denemeler •|Ne mutlu bir özgürlükle bunca zaman yaşadım: Onunla bitsin ömrüm! Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak. Bütün umudum kendimde. Bunu başarmak herkesin elindedir; ama ölmeyecek kadar yiyecek içeceği olanlar daha kolay başarabilirler elbet bunu.|• •|Ölümün bizi nerede beklediği belli değil, iyisi mi biz onu her yerde bekleyelim|• •|Bana mesken olan toprak, Sende savaş belirtileri var. Savaşa hazırlanıyor bu sürüler, bu atlar. Ama biz bunların sabana koşulduğunu da gördük Aynı boyundurukta yürüdüklerini de; Barış umudumuz yok olmuş değil yine.|• •|Ruhu kaba ve duygusuz olan için, bütün bunlar neye yarar? İnsanın sağlığı ve düşüncesi yerinde değilse, hazdan, mutluluktan da bir şey anlamaz.|• •|Tabiat bunu böyle istiyor. Bize diyor ki: "Bu dünyaya nasıl geldiyseniz, öylece çıkıp gidin. Ölümden hayata geçerken duymadığınız kaygıyı, hayattan ölüme geçerken de duymayın. Ölümünüz varlık düzeninin, dünya hayatının şartlarından biridir. İnsanlar yaşatarak yaşar birbirini. Ve hayat meşalesini, birbirine devreder koşucular gibi.|• •|Hayat bir işinize yaramadıysa, boşu boşuna geçtiyse, onu yitirmekten ne korkuyorsunuz? Daha yaşayıp da ne yapacaksınız?|• •|Dünyaya geldiğiniz gün bir yandan yaşamaya, bir yandan ölmeye başlarsınız. Bize verdiği hayatı kemirmeye başlar ilk saatimiz. Doğumla ölüm başlar; son günümüz ilkinin sonucudur.|• •|Kaç yüzyıl yaşarsanız yaşayın, Ölüm yine ebedi olacaktır.|• •|Bir başkası da cansız insan bedenine dinlenme duygusu veriyor yeniden: Ölünce nereye mi gideceksin? Doğmayanların yanına.|• •|Ne mezar, ne rahat bir liman, ki dinlensin orada, Yaşamaktan yorulmuş insanın bedeni.|• •|Asıl neden hangisidir, kesinlikle bilemeyiz, birkaçını bir araya getirir bakarız, doğru olan bunlardan biri midir diye: Bir tek neden göstermek yetmez; Birkaçını vermeli, bir teki doğru da olsa.|• •|Ne kadar az korkarsak o kadar az tehlikedeyiz.|•

zeyriv 2 years ago

Denemeler

Michel de Montaigne

69 Gönderi

Altını cizmediğim yerlerin çok zor bulunacağı bir kitap. O kadar çok çizmişim ki belki bir kaç part halinde atarım alıntıları. ~okuduğum yayın gönül yayınları iş bankasından okumadım~ •|Yıllar için için aşındırır Olgunluk çağına varmış güçleri|• •|Bir şey koparır bizden, yıllar,…devamıAltını cizmediğim yerlerin çok zor bulunacağı bir kitap. O kadar çok çizmişim ki belki bir kaç part halinde atarım alıntıları. ~okuduğum yayın gönül yayınları iş bankasından okumadım~ •|Yıllar için için aşındırır Olgunluk çağına varmış güçleri|• •|Bir şey koparır bizden, yıllar, akıp giderken.|• •|Her insanda, insanlığın bütün halleri vardır.|• •|Madem ki asıl felsefe bize yaşamayı öğreten felsefedir ve madem ki çocuğun da öbür yaştakiler gibi, ondan alacak olduğu dersler vardır; niçin çocuğa felsefe öğretilemezmiş: Çamur yumuşak ve ıslak; çabuk, çabuk olalım. Durmadan dönen çark biçim versin ona.|• •|Felsefenin insanlara, yaşamaya başlarken de, ölüme doğru giderken de söyleyecekleri vardır.|• •|Kanunlardan daha çok, daha ağır, daha geniş haksızlıklara yol açan ne vardır?|• •|Şu muhakkak ki çocuğa kendiliğinden hiçbir şey yapmak özgürlüğünü vermemekle onu korkak bir köle haline sokuyoruz.|• •|Biz insanlar kendimizi kötülemede gösterdiğimiz zekayı hiçbir yerde gösteremeyiz. Kafamızın, o her şeyi bozabilen tehlikeli aletin peşine düştüğü, öldürmeye kasdettiği av kendi kendimizdir. Ah zavallılar, sevinçlerini suç sayanlar.|• •|Kavuşabildiğimiz zevk ve nimetlerin hepsi mutlaka dertlerle, üzüntülerle karışıktır. Zevkin kaynaklarında öyle bir acılık var ki, Çiçekler arasında bile olsa boğazımızı yakar.|• •|Yaptığı iyiliği başkaları duysun diye, kendisine daha fazla değer verilsin diye yapan, doğruluğu dillerde dolaşmak şartıyla doğru olan adamdan pek hayır gelmez.|• •|Çıkar için değil, mertlik şanı için.|• •|Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder; çünkü, her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır. Her yerde olan hiçbir yerde değildir.|• •|İnsanın son gününü beklemeli her zaman mutlu dememeli ona ölmeden Cenazesi kaldırılmadan.|• •|Ama ölüm karşısında son rolümüzde, gösterişe yer kalmaz artık, o zaman anadilimizle konuşmak, dağarcığımızda iyi kötü ne varsa olduğu gibi ortaya dökmek zorundayız. İşte o zaman içten sözler dökülür yürekten Maske düşer, yüz kalır ortada.|• •|Hesiodos, ceza suçun ardından hemen gelir, sözünü düzeltir: Ceza ile suçun aynı anda, birlikte doğduklarını söyler. Cezasını bekleyen onu çekiyor demektir; cezayı hak etmiş olan onu bekliyordur. Kötülük kendisine işkenceler uydurur: Kötülüğün beterini kötülük eden görür. Nasıl ki arı başkasını sokunca kendisine daha fazla zarar verir; çünkü iğnesi ve gücü elden gider. Açtıkları yarada canlarını bırakırlar"|•

zeyriv 2 years ago

Aynalar Cehennemi ve Diğer Öyküler

Edogawa Rampo

6 Gönderi

~O-Sei sahnede~ Neden bilmiyorum ama kitapta en çok odaklandığım yer bu ve psikolojik test bölümüydü. Kitaba ilk başladığımda "sadece birkaç garip hikâyeyi anlatıyor galiba" diyerek başlamıştım ,eh öyleydi zaten sadece 'sadece' kısmında yanılmışım, neyse kitapta sadece bu bölümün cümlelerinin altını…devamı

zeyriv 2 years ago

~Gece Yarısı Kütüphanesi~ 🔹Pt2 🔹 •|Balıklar uyaranlardan yoksun kaldıklarında depresyona giriyordu. Her şeyden yoksun kaldıklarında. Hiçbir şeye benzemeyen bir akvaryumun içinde kapalı kaldıklarında.|• •|Olmadığınız bir şeyi olmayı hedeflerseniz, başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı, davranmayı ve düşünmeyi hedefleyin.…devamı~Gece Yarısı Kütüphanesi~ 🔹Pt2 🔹 •|Balıklar uyaranlardan yoksun kaldıklarında depresyona giriyordu. Her şeyden yoksun kaldıklarında. Hiçbir şeye benzemeyen bir akvaryumun içinde kapalı kaldıklarında.|• •|Olmadığınız bir şeyi olmayı hedeflerseniz, başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı, davranmayı ve düşünmeyi hedefleyin. Kendinize en sadık versiyonunuz olmayı hedefleyin. Kendiniz olma haline kucak açın. Kendinizi onaylayın. Sevin. Bunun için çok çalışın. İnsanlar sizi küçümsediğinde ve sizinle alay ettiğinde, onlara kulak asmayın. Dedikodu çoğu zaman üstü örtük bir kıskançlıktır. Oyalanmayın. Direnme gücünüzü koruyun. Yüzmeye devam edin..."|• •|"Hayat çok garip," dedi Nora. "Her şeyi bir arada yaşamamız Dümdüz bir çizgide. Ama resmin tamamı bu değil. Çünkü hayat yalnızca yaptıklarımızdan değil, yapmadıklarımızdan da oluşur. Ve yaşadığımız her an... bir çeşit dönemeçtir."|• •|Esas sorunum hayattan korkmakmış. Ve biliyor musunuz? Gayet haklıydı. Çünkü hayat korkulacak bir şey; korkutucu olmasının bir nedeni var ve o neden de şu: Hangi dalın gittiği yolu seçersek seçelim, yine o çürümüş ağacız.|• •|Ama hayatın anlamını arıyorsan, hiç yaşamamışsın demektir,|• •|"Biz özeliz, Nora. Seçilmiş kişileriz. Kimse bizi anlamıyor." "Kimse kimseyi anlamıyor. Seçilmiş falan değiliz." "Bu hayatta kalmamın tek nedeni sensin..."|• •|Henry David Thoreau'nun bir sözüydü. Bütün güzellikler vahşi ve özgürdür. Nora gözlerini kapadı ve şarkı bitinceye kadar açmamaya ant içti.|• •|"Ben hayatı okurum. Hayat da felsefedir."|• •|Sonsuza kadar savaşamazsın Eğilip bükül biraz Hayatın kötü gidiyorsa Nedenini kendine sor|• •|"Öyle tabii. Ama artık kaybolduğun yerde de kaybolmuş durumdasın. Yani fazlasıyla kayıpsın. Yaşamak istediğin hayatı bu şekilde bulamazsın." "Hayatı anlamıyorum işte," diye sızlandı Nora. "Hayatı anlaman gerekmiyor. Yaşaman yeterli."|• •|Her yaşam milyonlarca seçim ihtiva eder. Kimi büyük, kimi küçük. Fakat bir kararın yerine başka bir karar geçtiğinde, bütün sonuçlar da değişir. Dönüşü olmayan bir sapma gerçekleşir ve bu da başka sapmalara yol açar...|• •|Buraya kadarmış. İstesem de, istemesem de öleceğim işte. Öleceğim. Her şey bitmişti artık. Ölmek istemiyorum.|• •|Gökyüzü kararır Mavi siyaha döner Yıldızlar yine de kafa tutar Parlar senin için|• •|Acı, umutsuzluk, hüzün, hayal kırıklıkları, zorluklar, yalnızlık depresyon, hayatımdan bir anda mucize eseri çıkacaklar mı? Hayır. Peki yaşamayı istiyor muyum? Evet. Evet. Binlerce kez evet.|• •|Nora o an bir kara delik olmadığına karar verdi. Aslında volkandı. Volkanlar gibi o da kendinden kaçamazdı. Olduğu yerde kalıp çorak toprakları zenginleştirmek zorundaydı. İçinde bir orman büyütebilirdi.|•

zeyriv 2 years ago

Gece Yarısı Kütüphanesi

Matt Haig

220 Gönderi

Pt1 Yine ben, yine bir kitap yine alıntılar, ama bu sefer farklı. Bu sefer düşüncelerimle de beraberiz. Her kitapta kendime bir pay çıkarırdım ben. "Bu karakter tam ben, bu konuşma beni anlatıyor, ayy nefret ederim bu tarz insanlardan" vb. Ama…devamıPt1 Yine ben, yine bir kitap yine alıntılar, ama bu sefer farklı. Bu sefer düşüncelerimle de beraberiz. Her kitapta kendime bir pay çıkarırdım ben. "Bu karakter tam ben, bu konuşma beni anlatıyor, ayy nefret ederim bu tarz insanlardan" vb. Ama bunlar hep kısa sürerdi unutup giderdim. Bu kitap öyle değil. Nora tam ben. Ölmeyi bile beceremeyen bir ben. Neyse normalde pek psikolojik veya felsefi romanlar okuyan bir insan değilimdir, tercihim değildir daha çok polisiye, gerilim, korku ya da klasiklerden okurum. Kitabı ilk gördüğümde konusunun gizem olduğunu düşünüp almıştım (pek sevmem okuyacağım kitapları araştırmayı spoiler yiyormuş gibi hissediyorum.d) Ama değilmiş, neyseki bu bir sorun değildi çünkü kitap acayip akıcı bir kitap. Önerimdir okuyun. Okuyacaklar şimdiden iyi okumalar! •|Yaşamla ölüm arasında bir kütüphane var," dedi. “Bu kütüphanedeki raflar sonsuza kadar gider. Her kitap yaşamış olabileceğin başka bir hayatı yaşama şansını sunar sana. Farklı seçimler yapmış olsan, şu an nasıl bir hayatın olacağını görürsün... Pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?"|• •|Nora başını iki yana salladı. Kopup düşmesini dileyerek. Kendi başının. Yere. Bir daha asla yabancılarla sohbet etmek zorunda kalmamak için.|• •|Hayallerinin peşinde emin adımlarla yürü," demişti Thoreau. "Hayallerindeki hayatı yaşa.”|• •|Zaman akıp geçti. Nora boşluğa baktı. Şaraptan sonra, bir şeyi kesin bir netlikte görmeye başlamıştı. Nora bu hayat için yaratılmamıştı. Her şeyi yanlış yapmış, her kararı felakete yol açmış, olmayı hayal ettiği şeyden günbegün uzaklaşmıştı.|• •|Kesin olarak bildiği tek bir şey vardı: Yarını yaşamak istemiyordu. Nora ayağa kalktı. İlaç dolabına gitmeden önce kâğıt kalem buldu. Ölmek için çok iyi bir zaman olduğuna karar vermişti.|• •|Sevgili okuyan, Hayatta bir şeyler yapmak için çok fırsatım oldu ama ben hepsini çarçur ettim. Kendi ihmalkârlığım ve talihsizliğim yüzünden, hayat benden kaçtı durdu ve artık mantığım benim de ondan kaçmam gerektiğini söylüyor. Kalmanın mümkün olduğunu hissetsem, kalırdım. Ama hissetmiyorum. Bu yüzden kalamam. Başka hayatları da karartıyorum. Verecek hiçbir şeyim yok. Özür dilerim. Birbirinize iyi davranın. Hoşça kalın, Nora.|• •|Ölüme gidilmez. Ölüm sana gelir." Anlaşılan, Nora doğru dürüst ölmeyi bile beceremiyordu. Tanıdık bir histi bu. Hemen her bakımdan yetersiz olma hissi. Tamamlanmamış bir insan yapbozu. Yetersiz bir hayat ve yetersiz bir ölüm. "Neden ölmedim peki? Ölüm neden bana gelmedi? Açık davetiye çıkarmıştım. Ölmeyi istemiştim. Ama işte buradayım, hâlâ varım. Bilincim hâlâ yerinde."|• •|Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir," diye yazmıştı Bertrand Russell|• •|İşkence gibiydi. Kendimi boğulur gibi hissettim. Ne gerek vardı buna?"|• •|"Benim istediğim de bu. Ben ölmek istiyorum. Ölürsem de istediğim için öleceğim. O hapları bu yüzden aldım. Ölmek istiyorum ben.|• •|"Çok güçlü bir his olması gerekmez, o hayal kırıklığını tam anlamıyla hissettiğin anda buraya dönersin. O his bazen yavaş yavaş bazen de bir anda gelir. Gelmediği takdirde olduğun yerde kalır ve haliyle, kalmaktan mutlu olursun. Bu kadar basit. Şimdi: Daha farklı yapmış olmayı istediğin bir şey seç, ben de sana o kitabı bulayım. Yani, hayatı"|• •|"Her şey çok garip," dedi Nora, gecenin içinde. "Her. Şey. Çok. Garip."|• •|"Benim burada ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanlanın seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?|•