(@) - Raf

Kitapta olanlar hakkında çok konuşasım var ama konuşsam büyüsü kaçar gibi de. Aslında üstünkörü bahsetsem ve sizde oluşan fikirlerle kitaba bir cazibe oluşsa, merakınızı kamçılasa. Veya direkt kitaptan bağımsız bu konu hakkında konuşur gibi olsak, dumanı üstünde bir sohbete girişilse..…devamıKitapta olanlar hakkında çok konuşasım var ama konuşsam büyüsü kaçar gibi de. Aslında üstünkörü bahsetsem ve sizde oluşan fikirlerle kitaba bir cazibe oluşsa, merakınızı kamçılasa. Veya direkt kitaptan bağımsız bu konu hakkında konuşur gibi olsak, dumanı üstünde bir sohbete girişilse.. Peki peki, diyeceğim o ki kitap konusu ve işleyişi açısından çok güzeldi. Pek çok şey kattığını düşünüyorum kendi şahsıma. Ve kesinlikle tavsiye ederim, abartılması gerekiyor fikrimce de. ~~~ E hadi o zaman, gelin biraz sohbet edelim. Bir anda ölüm gerçeği ortadan kalksaydı ve insanlar artık ölümsüz olsaydı; nasıl olurdu? Bunu bir süre düşünmenizi isterim, çünkü muhtemelen biraz sonra bahsedeceklerim pek aklınıza gelmemiş olasılıklar olacaktır. Ölümsüzlük dendiği zaman, eski çağlardan beri bir uğraş görürüz. Sanki ölümsüzlük bulunduğu zaman başımız göğe erecek gibi.. Lakin hiç bunu düşünürken detay vermeyiz, ölümsüz olayım da başka şey istemem deriz. Peki ya siz, yaşlılıktan eliniz yüzünüz buruşmuş, hastalıklarla kıvranır hâlde yine ölümsüzlük mü isterdiniz yani? Sanki ölümsüzlük yanında gençlik de promosyon olarak veriliyor gibi düşleriz, oysa ölümsüzlük kavramı daha başkadır. Tamam bu kısımda hemfikir olduk sanırım, insan artık ölümsüz ama hâlâ yaşlanmaya devam ediyor umarsızca.. Sonra? Sonra dünya bir yaşayanlar mezarlığına dönüyor işte. Düşünsenize ölemiyor ölmesi gerekenler, dünya nüfusu katlanarak artıyor, sağlık kurumları hiçbir çözüm yolu bulamıyor düşkün hâle gelen yaşlılara.. Biraz biraz içine giriyoruz, ütopik düşüncenin ardındaki distopik gerçeğe. Yaşamı bir kenara bırakıp olaya sosyal ve kültürel anlamda yaklaşalım şimdi de. Düşünün bir, ölümden en kârlı çıkanlar kim şu hayatta? Levazımatçılar elbet, ölüm olmazsa mezar kime gerek!! Peki bunun yanında? Ölüm yoksa ney yoktur? E tabi hesap günü, ahiret. Hâliyle din adamları, korkunç bir sarsılma eşiğinde, cennet cehennem olmayacaksa madem neden bir dine bağlı olayım diye düşünenler, cennetten toprak satma bahanesiyle parayı cebe indiremeyecek olan papalar ve daha birçok kişiler.. En mantıklı bulduğum bu kısım olabilir sanırım, güzel işlemiş yazarımız. Buraya kadar belli bir süreç misal, sonra kitabın seyri değişiyor, farklı yönlere kayıyor ve size daha farklı bakışlar kazandırıyor. İronik cümlelerde gülmeden edemiyor ve anlamlı sözlere imzanızı basmak istiyorsunuz tatlı bir heyecan eşliğinde. Yazarın araya sıkıştırdığı "Tabi bunun nasıl böyle olduğunu sorguluyor olabilirsiniz.." diyerek bazı şeylere kendince müdahale etmesi üslubu daha da hoş kılıyor ^^ Bazı kusurları var elbet, bir tık konuyu dağıttı gibi hissederken ilerleyiş; sonu çok beklenmedikti, ve şahsen daha güzel olabilirdi, olmalı idi. Ama bu kendi çapımda kitabın güzel ve okunası bir kitap olduğu gerçeğini değiştirmiyor, pek güzeldi. Şimdiden iyi okumalar ✨

_nyctophilia_ 6 months ago

Var mısın?

Doğan Cüceloğlu

50 Gönderi

Doğan Cüceloğlu'nun farklı bir havası var, onu okurken gerçekten toplumla iç içe giriyor, günlük yaşantımızda öylesine bir dokunuşla geçen olayların alt metinlerini yavaş yavaş anlıyor, kendinizi adeta bir sosyoloji seminerine katılmış gibi hissediyorsunuz. Bu kitap da öyleydi, hatta röportaj şeklinde…devamıDoğan Cüceloğlu'nun farklı bir havası var, onu okurken gerçekten toplumla iç içe giriyor, günlük yaşantımızda öylesine bir dokunuşla geçen olayların alt metinlerini yavaş yavaş anlıyor, kendinizi adeta bir sosyoloji seminerine katılmış gibi hissediyorsunuz. Bu kitap da öyleydi, hatta röportaj şeklinde olmasından, hissettirdiği samimiyetten ötürü daha bi' sevdim. Kendimi Doğan hocanın karşısında oturup anlattıklarını dinleyen bir başka gazeteci gibi hissettim, güzeldi. Kendisiyle hep tanışmak istemiştim, oturup iki çift laf etmek, nasip olmadı tabi ölüm herkesi buluyor eninde sonunda, burdan rahmetle anmış olalım... Değindiği o kadar yerinde konular vardı, bunları ele alış şekli o kadar profesyoneldi ki "evet ya, helal be hocam, ağzına sağlık" gibi düşünceler zihnimde dolanıp duruyordu. Aile ilişkileri, toplumdaki yerimiz, içimizdeki benliğimiz ve daha bir çok şey. Normalde kişisel gelişim tarzı kitapları bir tık sıkılarak okurdum, ama bunda hiçbir şekilde sıkılmadım ve bu türe olan soğukluğumu nahif bir sıcaklıkla geri kazandım. Psikoloji bazlı ilerlemesi en büyük etkendir kendi çapımda. Birkaç alıntı yazıp onlar hakkında düşüncemi söyleyecek ve diğer alıntıları da yoruma ekleyeceğim, çok fazla cümle çizdim.. "𝙽𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚛𝚕𝚒𝚔 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚔, 𝚋𝚒𝚣 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚔 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚑𝚎r 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗 𝚋𝚒𝚛 '𝚘̈𝚝𝚎𝚔𝚒𝚢𝚎' 𝚋𝚒𝚛 𝚍ı𝚜̧ 𝚝𝚎𝚑𝚍𝚒𝚍𝚎 𝚒𝚑𝚝𝚒𝚢𝚊𝚌̧ 𝚍𝚞𝚢𝚞𝚢𝚘𝚛𝚞𝚣? 𝙱𝚞 𝚝𝚎𝚑𝚍𝚒𝚝 𝚘𝚕𝚞𝚜̧𝚝𝚞𝚐̆𝚞𝚗𝚍𝚊 𝚔𝚘𝚕𝚊𝚢𝚌𝚊 𝚋𝚒𝚣 𝚘𝚕𝚊𝚋𝚒𝚕𝚒𝚢𝚘𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚗𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚐𝚞̈𝚗𝚕𝚞̈𝚔 𝚢𝚊𝚂̧𝚊𝚖 𝚊𝚔ı𝚙 𝚐𝚒𝚍𝚎𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı 𝚋𝚒𝚛𝚋𝚒𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚌𝚎𝚑𝚎𝚗𝚗𝚎𝚖𝚎 𝚌̧𝚎𝚟𝚒𝚛𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚣?" Bunu okuduğum zaman gerçekten çok sorguladım. Hakikaten dedim, neden sadece bir afet, bir toplum geneli sorun olduğunda birlik olduğumuzu hatırlıyor da geri kalan zamanlarda düşman gibi yaklaşıyoruz, eskidenki millet olma şuurunu ne ara kaybettik.. Çok kanıma dokundu, çünkü ben ciddi anlamda Türk toplum yapısına, insanlığımıza aşık bir insan(d)ım. Bu yönümüzün bunca körelmiş olması, biz olma bilincinin bu derece yok olmuş olması gerçeği yüzüme bir tokat gibi çarptı. Evet insanın insana tahammülü kalmadı, kimse kimseyle ortak bir paydada buluştuğunu kabullenmek istemiyor ama sorun da bu zaten. Millet olarak çok ben' e yöneldik. Birlik içinde yaşadığımızı, bunun getirdiği biz'lik farkındalığını derinlere gömdük, kimisi ise en baştan çıkarıp attı... "𝙽𝚎 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗 𝚞̈𝚕𝚔𝚎𝚖𝚒𝚗 𝚐𝚎𝚗𝚌̧𝚕𝚎𝚛𝚒 𝚏𝚞̈𝚝𝚞𝚛𝚜𝚞𝚣𝚌𝚊 𝚎𝚔𝚖𝚎𝚔 𝚌̧𝚒𝚐̆𝚗𝚎𝚖𝚎𝚢𝚎 𝚋𝚊𝚜̧𝚕𝚊𝚛, 𝚒𝚜̧𝚝𝚎 𝚘 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗 𝚋𝚎𝚗 𝚢𝚊𝚜 𝚝𝚞𝚝𝚊𝚛ı𝚖." Ve buna da çok katılıyorum, o kadar katılıyorum ki bir an kendim yazdım sandım. Hâlâ bazı değerlerin yaşatılması taraftarıyım, büyük çoğunluktaki geleneği terk etmenin aksine ben yaşatmak ve gelecek nesillere aktarmak gayesindeyim. Ama bunu günah deyip geçerek bırakmamalı, nimete değer vermenin, onu üretenlerin emeğine saygıdan olduğunu bilmeli, büyüklere hürmet etmeyi, insan insana saygılı konuşmayı, yalanı, dedikoduyu asıl sebeplerine dayanarak anlatmak olmalıydı Türk gencinin geçmişe verdiği değerin karşılığı. Çok konuştum, daha da konuşacağım noktalar vardı lâkin bunlar burdan ziyade oturup saatlerce çay eşliğinde konuşulacak konular. Derinine inilecek, indikçe kaybolup yolları karıştıracak, efkârlı bir muhabbet ortamı oluşturacak konular.. Okuduğunuz için teşekkürler ~•° Kitabı da kesinlikle tavsiye ederim, şimdiden iyi okumalar ✨

_nyctophilia_ 6 months ago

Ülke olarak bir vakit, bir şeyleri kaybettik; hem de pek çok şeyi. Fakat ne kaybettiğimiz zamanı ne de hangi köşede kaybettiğimizi bulabiliyoruz. Yalnızca çok şeyin artık bizimle olmadığını biliyoruz. Öyle bir hâle geldi ki insanoğlu, o kadar sağır-kör rolünü oynar…devamıÜlke olarak bir vakit, bir şeyleri kaybettik; hem de pek çok şeyi. Fakat ne kaybettiğimiz zamanı ne de hangi köşede kaybettiğimizi bulabiliyoruz. Yalnızca çok şeyin artık bizimle olmadığını biliyoruz. Öyle bir hâle geldi ki insanoğlu, o kadar sağır-kör rolünü oynar oldu ki...bazı şeyleri halı altına süpürdüğümüzü bile gözden kaçırır, bilinçsizce kanıksar oldu. Daha ne kadar oldu masum çocukların kaçırılıp öldürülmesi, ki bir kız çocuğu yine kayıpmış, kaç vakit geçti üstünden öldürülen kadınların kulak ardı edilmesi.. Yine öyle olacak, farklı mı olacak sanki. Hiçbir şey olmamış gibi monoton hayatına devam edecek insan, gülüp eğlenecek sanki onlarca insanın gülüşü her geçen gün çalınmıyormuş gibi. Yeni çocuklar kaçırılacak üstüne, başka cinayetler işlenecek böyle böyle ve insan yine bir hafta diline pelesenk edecek bu hazin olayları, dem vuracak ülkenin ve insanlığın kendi kendini katletmesinden. Sonra hayat, yine devam edecek kaldığı yerden... Acınası tarafı bu işte insanın, bazı şeyler fazlaca yaşanır olunca; alışıyor aciz bir varlık misali. Böyle bir şey nasıl normalleştirilir oysaki? Can damarlarımızı, canımız diyerek kalbimize bastığımız onca değerler bohçasını yolun bir köşesine fırlatıp atmış gibi; duyarsız, zalim, acımasız insanoğlu. Muasır medeniyetler seviyesine çıkacağız derken, zihniyetimizi diplere çekiyoruz her geçen günde. Dur demiyoruz bazı şeylere, duyuramıyoruz sesimizi ne kadar dur desek de. Her geçen gün bir parça daha kopuyor içimizden, arşı alâ titriyor geçen her saniye mazlumların sesinden. Ve insanoğlunun kalpleri, yine kör bir kuyu, yine sağır bir dehliz karanlık köşelerde. Dünya mazlumlara cehennem olmaya devam ettikçe, yürekler taş tutmak için can atıyor, kulaklar inatla sağır olma yoluna gidiyor ve insan bunları körmüşçesine kabulleniyor. Dört bir yanda yaşanan zalimlikler, ruhlarından ederken narin canları, yüreklerini kanatıyor nahif kuşların.. Dünya dünya olalı, böylesine şahit olmadı Elimizde olsa, sessize olsak tüm bu olanları..geri döndürsek ölen umutları, tekrar başlatsak bu katlanılmaz hayatı da bir umut katlanılır kılsak... Ve kadınlığı bu kadar zor kılmasak Bazen kelimeler kifayetsiz, acıyı ifade etmeye yürek dermansız kalır. Bir şey dese eksik olacak, demese içinde kor alev yanıp tutuşacak. Bir çare kaleme sarılır, bilinen şeyleri sıralamaya başlar sonra. Belki der, belki tercüman olunabilir ruhlardaki ortak acıya...

_nyctophilia_ 6 months ago

Her Şeyin Teorisi

James Marsh

118 Gönderi

Oturup iki kelimeyi birleştiremediğim, kendi düşüncelerimi bile günlük hayatta dizip düzenleyemediğim bir dönemde duygularımın da dizginlenemez olduğunu film sayesinde bir kez daha görmüş oldum. Neden derseniz, sürekli ağladım, fazlaca, baya baya ağladım. Ki ben film izlerken hiç ağlayamayan bir insanım.…devamıOturup iki kelimeyi birleştiremediğim, kendi düşüncelerimi bile günlük hayatta dizip düzenleyemediğim bir dönemde duygularımın da dizginlenemez olduğunu film sayesinde bir kez daha görmüş oldum. Neden derseniz, sürekli ağladım, fazlaca, baya baya ağladım. Ki ben film izlerken hiç ağlayamayan bir insanım. (Bu film de oturup ağlanacak bir film değil) Biyografi filmlerini seven ben, bu filmi de sevdi. Başlardaki nahiflik, ortalardaki acılar ve sonlardaki başarılar eşliğinde Stephen Hawking'in hayatının belli bir bölümünü anlatan bu film sizi seyir zevkine doyuruyor. Özellikle Eddie'nin oyunculuğuna bayılan ben bu fimle de yeteneğini ayakta alkışladığını söylemek ister. Mimikler, roller...mükemmel ötesi bir sergileme idi ki Felicity de es geçilemez. Her anın duygusunu hissettirişi ve devinimin getirdiği değişimi iliklerinize kadar hissettirmesi; hepsi için de ayrı ayrı fevkalade idi. İzlerken, bilmiyorum, çok tuhaf hissettim. Hâlâ da hissetmekteyim. Bir insanın yaşadığı bunca zorluk, zorlukların getirdiği sorunlar ve bindirdiği psikolojik baskılar sonucunda hâlen hayata tutunup bilim uğruna kendini adayan bir can var karşınızda. Ve tabi bu seviyeye kadar gelmesini sağlayan bir yoldaş... Birazdan yine ağlayayım. E tabi doğal olarak bilimsel çalışmalar kısmını, işin bilim ve teorem aşamalarını daha detaylıca görmek isterdim ki matematik çalışmalarını ciddi ciddi izlemekti beklentim. Ama genel olarak bunlar kafasının içinde bir dünya olduğu ve bunu da filmde pek göremeyeceğimiz için, eldeki ile yetineceğiz. yine de pek güzeldi. Düşünsenize bir de, daha 20'li yaşlarınızdayken ciddi bir hastalık tanısı konuyor ve doktor size "sadece 2 yıl ömrünüz kaldığını" söylüyor. Bu 2 yıldaki ölümü kendine hazırlama evresi başka, iki yılın çok kısa olmasından mütevellit bilimi açıklayamayacak olmanın verdiği kaygı ve korku başka. Sonra bir bakmışsınız 2 yıllık ömür olmuş size 50 yıl. Üzerine kafa yordukça bile yoruluyor insan... Ve derinlemesine şekilde hayat hikayesini bilmemem, özellikle evlilik hayatındaki sorunlara hâkim olmamam dolayısı ile bunların ne dereceye kadar doğruluğu yansıttığı bir meçhuldür benim için ama elbette ki doğruluk seviyesi çokça yüksektir, sonuçta biyografi. Yaşananlar...acı verici. Daha acı verici olan da insan ilişkileri, Hawking'in bu süreçteki içsel mücadelesi... Yazmayı unuttuğumu söylemiş miydim? Bilim adına bu kadar büyük bir beyni kaybetmiş olmak çok üzücü, umarım gelecek nesillerde daha nice beyinler bu karanlık evrene ışık tutmak adına var olurlar. Filmi tavsiye ederim, şimdiden iyi seyirler ✨

_nyctophilia_ 7 months ago

Chernobyl

Jane Featherstone

247 Gönderi

☢️ "Söylediğimiz her yalanla gerçeğe borçlanırız. Ve er ya da geç, o borç ödenir." Dizinin özeti diyecek olsalar, bu cümleyle anlatırdım sanırım. Aslında şöyle bir baktığımızda, direkt küresel dünyayı bu sözle tanımlardım. İnsanlık var olduğundan beri, daha doğrusu politika dediğimiz…devamı☢️ "Söylediğimiz her yalanla gerçeğe borçlanırız. Ve er ya da geç, o borç ödenir." Dizinin özeti diyecek olsalar, bu cümleyle anlatırdım sanırım. Aslında şöyle bir baktığımızda, direkt küresel dünyayı bu sözle tanımlardım. İnsanlık var olduğundan beri, daha doğrusu politika dediğimiz kavram ile bir bütün olduğumuzdan beri; bu şekil yavaş yavaş parçalandık. Olması gerekenler, gerekliliği yerine getirmeyenler ve baştaki getirtmeyenler... Çark bu şekilde bir devinim hâlinde dönmekte iken, geçen yılların buna etkisi yalnızca eklenen yeni çarklar olarak kendini gösterir. Her şey tıkırında dönerken, yani haksızlık durumunda haklıları susturan hak yiyiciler ile başı sonu belirsiz bir zincirin tam ortasındayken; zinciri koparan o tek halka gerçeğe olan borçlanma için ödediğimiz bedeldir. İşte Chernobyl, bu bedellerden sadece bir tanesi. 26 Nisan 1986 tarihinde yani bundan tam 38 yıl önce gerçekleşen facia; binlerce insanın ölümüne ve yüz binlerce insanın soyunun çürümesine sebep oldu. Rusya'da gerçekleşen olay İsveç'ten, Almanya'ya kadar uzanmış; bizim Karadeniz çaylarına kadar etkisini göstermişti. Hatta öyle ki, o dönemde Karadenizde doğan çocukların neredeyse hepsi yüksek radyasyondan dolayı bir şekilde engelli doğmuştu. Kısacası bu, tarihin en büyük nükleer felaketiydi. Ve, Chernobyl bölgesinin radyoaktif maddelerden tamamen temizlenebilmesi için 48 bin yıl geçmesi gerektiğini biliyor muydunuz? İşte bu olayı anlatan, belgesel tadında olsa da sizi içeriye baştan buyur eden; ederken de nefesinizi tutmaya sebebiyet veren mükemmel bir mini dizi kendisi. Oyunculukların çarpıcılığı, sinematografisinin tam bir nükleer patlamayı tattırması ve arka fonda kullandığı anı yaşatan müzikleri... Hepsi bir araya gelince, izlediğiniz şeyin yalnızca dizi olmadığını iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Olayı aktarırken pek çok alt diyaloğu ortaya çıkarıyor, işin iç yüzüne giriyor ve sizi tehlikeli sularda ustalıkla yüzdürüyor. Özellikle son bölümde kendinizi tam bir nükleer fizikçi olarak buluyorsunuz; her şeyi detaylıca ve karıştırmadan açıklamış olması, üstünkörü sebeplerden bahsetmektense madalyonun her yüzünü gösterircesine anlatışı kesinlikle en sevdiğim noktalardı. Ve buna fazlaca yer verilmiş. Ki bu da kaliteyi kat kat artırmış; zirveye çıkarmış. Kesinlikle izlenmeli diyeceğim bir dizi. Ben kardeşimle izledim mesela, onun gerçeklikler karşısında yüzünün aldığı çarpıcılık da izlenmeye değerdi esasında... Şimdiden iyi seyirler ~•°

_nyctophilia_ 7 months ago

Deja Vu

Tony Scott

32 Gönderi

Ben ben yine yeni yeniden, bir şeyler izledim. Ve son zamanlarda art arda iyi şeyler izliyorum, ilginç bir deneyim. Bu filmi aslında @rioba @mmusa'ya önerirken görmüş ve listeme eklemiştim. Böyle nasiplenmek hoj oluyor. Ve sanırım Musa'dan önce izledim 😌 Gör…devamıBen ben yine yeni yeniden, bir şeyler izledim. Ve son zamanlarda art arda iyi şeyler izliyorum, ilginç bir deneyim. Bu filmi aslında @rioba @mmusa'ya önerirken görmüş ve listeme eklemiştim. Böyle nasiplenmek hoj oluyor. Ve sanırım Musa'dan önce izledim 😌 Gör görr sana olan öneriyi senden önce izliyoruz bu nası iş 🦦 Film hakkında hiçbir bilgim yoktu tek bildiğim isminin Deja Vu olduğuydu. Ve gerçekten bu şekilde konusunu bilmeden izlemeye bayılıyorum çünkü ne olacağı hakkında hiçbir fikrim olmuyor. Mesela ben bunun bilim-kurgu olduğunu bilmiyordum? Aksiyon olduğunu da bilmiyordum? Polisiye olduğunu da bilmiyordum? İzlenecek film için, cahillik gerçekten mutluluktur 🐥 Çünkü alacağınız tadı rafine ederek maksimize hale getirip önünüze gümüş tabakta çıkarıyor, daha ne olsun. Biri önersin, puanını gözünüze kestirin ve izleyin: Lüks. Her neyse. Filmi merak edenler için New Orleans'ta yaşanan bir patlama ve çokça can kaybı sonucu bir araştırma bürosunun işe el atmasıyla olaylar başlıyor. Bu işin altında neler olduğunu, nelerden nerelere bağlandığını gördükçe işler daha da ilginçleşiyor. Ortalara doğru konunun paralel evren muhabbetine bağlanması ve olayların zamanda yolculumtırak ve solucan deliğimtırak bir renk almasıyla film daha da ilgi çekici bir hâl alıyor ki çok güzeldi özellikle son kısımlar. Tabi bazı mantıklı hatalarına göz yummanız bu süreçte yapmanız gereken ufacık bir şey :) Aksiyonu yerinde, gizemi tadında, zaman kavramı damağınızda olacak bir film. Kullanılan arka fon müzikleri ve kamera açılarının kullanım tarzı da hoş ve filmin atmosferine uygun şekildeydi, bunlar önemli noktalardır. Ha bi' de oyunculuk, Denzel abinin oyunculuk da ayrı fevkaladeydi. Ben izlerken 'Predestination' ve 'Butterfly Effect' havası aldım ama onlar kadar kafa karıştırıcı değil, her şey tıkırında ilerliyor iyi güzel. Dejavu muhabbeti de hoşuma giden bir diğer kısım ki gerçek hayatta yaşadığım zaman pek hoş hissettirmiyor ama (çünkü nerden tanıdık geldiğini bulamamak çıldırtıyor) bu tarz şeylerde bi de bu şekilde işlenmiş olması kesinlikle güzel. Ama şunu söylemeliyim, sonu saçma geldi, ciddili. Sondan kastım zaten son 5 dakikası büyük çaplı bir şey değil ama işte, saçma geldi yani bunu da buraya not düşmüş olayım. Demem o ki fazla beklenti yapmadan izlerseniz bayılırsınız, fazla beklenti sadece alacağınız tadı azaltacak o da o yüzden hani. Velhasıl kelam iyiydi güzeldi hoştu, tavsiye ederim Şimdiden iyi seyirlerrr ✨ . . (Bu aralar gönderi yazmayı unuttuğumu düşünüyorum ama hatırlicam)

_nyctophilia_ 8 months ago

23 Numara

Joel Schumacher

82 Gönderi

Bu film 2023 yılında Ayın 23'ünde 23 yaşında 23.23'te 2+3 dakika mola vererek Bazı sahneleri 23 saniye atlayarak izlenmeliydi Bende kaçı var? Hiçbiri. Hatta sırf espri olsun diye ayın 23'ünde paylaşmayı düşündüm ama amaan dedim ne gerek var En azından…devamı

_nyctophilia_ 8 months ago

Dublörün Dilemması

Murat Menteş

11 Gönderi

Bir kitabı bu kadar sevecek ve okurken her cümlesinde ayrı eğleneceksin deseler, inanmazdım. Ama başladığımda anladım ki bitince favorim yapacağım. Ve yaptım. Murat Menteş'ten okuduğum ilk kitap ve biliyorum ki son da olmayacak. Yahu bir yazar nasıl böyle özgün bir…devamıBir kitabı bu kadar sevecek ve okurken her cümlesinde ayrı eğleneceksin deseler, inanmazdım. Ama başladığımda anladım ki bitince favorim yapacağım. Ve yaptım. Murat Menteş'ten okuduğum ilk kitap ve biliyorum ki son da olmayacak. Yahu bir yazar nasıl böyle özgün bir kalem kullanıp bu kadar güzel saçmalayabilir a dostlar? Direkt kitapta değinmek istediğim noktalara gelip sizleri de bu yerde konuk etmek istiyorum şuan. Merak etmeyin spoiler değiller. O zamannn bazı karakterlerle tanışmak ister misiniz? İşte karşınızdaaaa Nuh Tufan İbrahim Kurban Umur Samaz (umursamaz favorimdir) Tülin Tülyum Ferruh Ferman Dilara Dilemma Hacer Ceren Şimdi dönüp karakterleri yeniden okumanızı rica edeceğim. Görüyor musunuz üzerindeki o şahane demagoji sosunu *-* Tabi mekanlara değinmeden olmaz, zaten yalnızca bir tane söyleyeceğim; Kahkaha Kahvehanesi ✨ Kelime oyunlarının birbiriyle uyumu kesinlikle beni tekte cezbeden tarafıdır kitabın. Ve o kadar çok alıntı yaptım, absürt cümleleri not aldım ki hiç kitap okurken bu şekil bir keyif almamıştım. Evet daha önce eğlenceli ve garip gurup bir kitap okumamışım. Bu alıntılardan yalnızca ikisini buraya yazacağım ki kitap hakkında fikriniz olsun. Ve diğerlerini yorumlar kısmına ekleyeceğim, isteyen okuyup sonra kitabı okusun isteyen okumadan direkt kitabı okusun; yani her türlü kitabı okuyun. "𝘈𝘨̆𝘶𝘴𝘵𝘰𝘴 𝘨𝘶̈𝘯𝘦𝘴̧𝘪, 𝘱𝘢𝘵𝘭𝘢𝘮ı𝘴̧ 𝘣𝘪𝘳 𝘥𝘶̈𝘥𝘶̈𝘬𝘭𝘶̈ 𝘵𝘦𝘯𝘤𝘦𝘳𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘧ı𝘳𝘭𝘢𝘺𝘢𝘯 𝘬𝘢𝘱𝘢𝘨̆ı 𝘨𝘪𝘣𝘪 𝘐̇𝘴𝘵𝘢𝘯𝘣𝘶𝘭'𝘶𝘯 𝘵𝘢𝘷𝘢𝘯ı𝘯𝘢 𝘺𝘢𝘱ı𝘴̧𝘮ı𝘴̧𝘵ı." "𝘐̇𝘤̧𝘪𝘮𝘥𝘦 𝘪𝘧𝘳𝘪𝘵𝘭𝘦𝘳 𝘬𝘪𝘮𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳 𝘯𝘦 𝘬𝘢𝘻𝘢𝘯𝘭𝘢𝘳 𝘬𝘢𝘺𝘯𝘢𝘵ı𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘐̇𝘤̧𝘪𝘮𝘥𝘦 𝘣𝘪𝘳 𝘮𝘢𝘴𝘢𝘭 𝘤𝘶̈𝘤𝘦𝘴𝘪, 𝘣𝘪𝘳 𝘰𝘳𝘮𝘢𝘯 𝘤𝘪𝘯𝘪𝘺𝘭𝘦 𝘣𝘪𝘳𝘭𝘪𝘬𝘵𝘦 𝘯𝘢𝘵𝘶̈𝘳𝘮𝘰𝘳𝘵 𝘮𝘰𝘥𝘦𝘭𝘭𝘦𝘳𝘪𝘯𝘪 𝘬𝘦𝘮𝘪𝘳𝘪𝘺𝘰𝘳𝘥𝘶. 𝘐̇𝘤̧𝘪𝘮𝘥𝘦𝘬𝘪 𝘩𝘢𝘷𝘢𝘪 𝘬𝘰𝘳𝘴𝘢𝘯 𝘴𝘪𝘭𝘢𝘩ı𝘯ı 𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮𝘦 𝘥𝘢𝘺𝘢𝘮ı𝘴̧𝘵ı." 🫠 Kitabın konusuna gelecek olursak nur topu gibi bir albinomuzun zehir gibi diliyle nasiplenip fevkalade akıl almaz cambazlıklarla uğraşmasını izliyoruz. Karakterlerin de garipliğinden olsa gerek zaman kavramı bir garip, kafanız bi' yanıyor gibi oluyor ama devamında farklı kişilerin ağzından da o kısımları okuyunca daha güzel oturtuyorsunuz. Olayların ilginçlik ve acipliği de pek iştahımızı kabartmakla beraber nasıl sonuna geldiğinizi anlamıyorsunuz. Ve şöyle bir detay da eklemek istiyorum, yazarın bazı bölüm başlarında yaptığı alıntılar var; o alıntılar aslında yok. Evet(eh bazıları var tabi). Alıntıların güzelliğinden bir ara arattım, kitap çıkmadı, başka bir ara arattım, yazar çıkmadı, bir ara ikisi de çıkmadı.Hatta o alıntının nerden olduğu da tam bir laf salatasıyla süslenmiş halde durmaktaydı. Nedense böyle bir şey yapması ilgimi çekti ve daha bi özgün garip değişik absürt güzel geldi. Yazarın kitap ve film kültürünü de es geçemem. Bu konuda maşallahı var sürekli kitaplara gönderme film başrollerine benzetmeler falan; aman aman Menteş Bey bir kitaba bu kadar kalite de fazla ama. Kesinlikle okuyun, kesinlikle. Alıntıları beğenirseniz kitaba bayılırsınız alıntıları beğenmezseniz kitabı sevmezsiniz. Bir ufak uyarı hani Ama çok güzeldi yauf!!! Şimdiden iyi okumalar, okuyun 🥹

_nyctophilia_ 8 months ago

Prens

Çagdas Onur Öztürk

282 Gönderi

Popüler kültürün kölesi olmayacağım, diyerek diziyi ertelemediğim için çok memnunum. Afferin bana ^^ Hakkında bu kadar konuşulunca insan bi sorguluyor ne var sanki diye ve ister istemez bir tık soğuyabiliyor yapımdan ama neyseki soğukluk zihnimi kuşatmadan diziye başladım da o…devamıPopüler kültürün kölesi olmayacağım, diyerek diziyi ertelemediğim için çok memnunum. Afferin bana ^^ Hakkında bu kadar konuşulunca insan bi sorguluyor ne var sanki diye ve ister istemez bir tık soğuyabiliyor yapımdan ama neyseki soğukluk zihnimi kuşatmadan diziye başladım da o sıcak atmosferi tattım. Övgülerin hepsini sonuna kadar hak ediyor. Giray gerçekten çok iyi bir iş çıkarmış, gerek senaryo gerek oyunculuk açısından enfes bir ziyafetti. Zaten yapılan göndermeler, tarih filmlerini ti'ye alır havası, ikonik replikler ve etrafta uçuşan esprilerle tam anlamıyla diziye doyuyorsunuz. Filmlere falan çok tepki veren biri olamasam da beni bile bolca güldürdü, güldürmesinin yanında şok edip üzdüğü de pek tabi oldu. Kesinlikle bir absürt komediydi, fevkaladesinden. Kısacası sonuna kadar iyi ki izlemişim diyeceğim bir dizi kendisi. Umarım 3. sezon bir an önce gelir çünkü nasıl ilerletecekler bundan sonra merak ediyorum. Ve bence evet, 2. sezon da iyi güzel olmasına rağmen 1. sezon tam anlamıyla bir numaraydı benim için. 2. sezon için çok fazla beklentiye girmeden başlayın ama kesinlikle izleyin, güzeldi, böyle nadir yapımlar keşke daha çok olsa. Giray Altınok'un dizi hakkında söylediği bazı şeyleri de aktarayım burdan. Öncelikle zaten pandemi döneminde başlanmış çekimlere ve farklı bir sinema tekniği kullanılmış. Bunun için yurt dışından yazılımcı gelmesi gerekiyormuş ama onlar da gelmemiş, hepsini de o şekilde çekemezsiniz denmiş. Ve tabi bizimkiler oturup bi güzel çekmişler, yazılımcılar bile nasıl yaptınız diye bilgi istemiş.d Bunun yanında çekildikten sonra 3 yıl satamamışlar, ne kadar komik değil mi? Şuan bu kadar popüler olan dizi ilk başta elin tersiyle itilmiş bildiğimiz. Ama iyi ki satmayı başarmışlar, en azından Türk dizisi algısına artık Prens penceresinden bakabileceğim. Ve mesela, karakter isimlerini Maçkolik'te gezerken buluyorlar :D Sion ve Thun aslında birbiriyle maç yapacak iki takım, diyorlar ki kral kraliçe bunlar olsun. Her yerde gördüğünüz Kaptan Vin Dijk da zaten denizler için güçlü bir kaptan ararken, takımın kaptanı olarak esinlenilmiş bir isim. Tesadüf de o ki o zamanlar denizde en göz korkutan krallık Hollanda ve Kaptan Vin Dijk da Hollanda takımında oynuyor 🤌 Vesaire vesaire. Elçin Sangu'nun elçi olarak oynatılması ve bir yerde "Ben Sangu değilim" demesi bile artık daha ne kadar kendinizi aşacaksınız dedirtiyor insana, öyle iyi. Anlayacağınız mükemmel bir diziydi. Görsellik olarak da çok güzel geldi bana, müzikleri de tam diziye uygun cuk diye oturmuş. İzleyin izlettirin Aklımı deliricem yha bu ne güzel dizi!! @cubbelifederal'le beraber izlemek de çok güzeldi, iyiki izlemişiz, keyifli bir dizi yoldaşı sağolsun :D

_nyctophilia_ 9 months ago

Ters Yüz 2

Kelsey Mann

162 Gönderi

İnternete düşmesini sabırla beklediğim, düştükten sonra da izlemek için ortam aradığım bir filmi sonunda izlemiş bulunmaktayım. Arkadaşlarla toplanıp izlemek gerçekten keyifliydi, her kaygı sahnesinde bana imalı bakışları (ki naalaka yani!) ve bir arkadaşımın öfke sahnelerini öfkeden daha iyi canlandırması sonucu…devamıİnternete düşmesini sabırla beklediğim, düştükten sonra da izlemek için ortam aradığım bir filmi sonunda izlemiş bulunmaktayım. Arkadaşlarla toplanıp izlemek gerçekten keyifliydi, her kaygı sahnesinde bana imalı bakışları (ki naalaka yani!) ve bir arkadaşımın öfke sahnelerini öfkeden daha iyi canlandırması sonucu öfkenin ikizini bulduğumuzu anladığımız o dakikalar benim için tebessümle hatırlayacağım anlar arasında kalacak kesinlikle. Bir sorun var ki, dublajdan değil altyazıdan izledik. Diğer sorun ise alt yazının berbat oluşu sonucu yanlış yerleri kendimiz düzeltmek zorunda kaldık. Ve evet dublajını gördüğüm anda da tekrar kardeşimle izleyeceğim. Filme gelecek olursak, gözümde tüten bir geçmiş tortusu var; kendimi filmdeki Nostalji gibi hissediyorum.. 9 yıl geçmiş a dostlar, oysa daha dün gibi ilk izleyiş Yeni karakterlerimiz çok tatlı ve çok acılar. Bıkkınlık, utanç, gıpta, kaygı, nostalji; tam olarak ergenliğe adımda bohçamıza kattığımız duygular destesi bir nevi. Bu kadar iyi yansıtmak ve onun Riley üzerindeki etkisini izlemek çok hoştu. Özellikle ergenliğe girişteki o karmaşa ve telaş, çok manidar. Kaygının her yerde üste çıkıp olaylara müdahele etmesi, bıkkınlıktaki o alaycılık ve bezmişlik, gıptanın hayranlık dolu bakışları, utancın kapüşonu ve nostalji nenemiz(keşke seni daha çok görseydik ama muhtemelen diğer filme saklıyorlar, umarım)... Hepsi ayrı bir detay barındırıyor ve tam anlamıyla duygusunu yansıtıyor bir ayna misali. İlk film her daim zirve olacak benim için muhtemelen, ama bu filmde üzerinde durulan şeyleri de elbette yabana atacak değiliz. İkisi de çok güzel ve izlenilmesi gereken animasyonlar. Kesinlikle tavsiye ederim. Şimdiden iyi seyirler ✨ . . 𝚄𝚏𝚊𝚔𝚝𝚊𝚗 𝚂𝚙𝚘𝚒𝚕𝚎𝚛ı𝚖𝚜ı 𝙱𝚒'𝚜̧𝚎𝚢𝚕𝚎𝚛 . . Üzerinde durulan benlik kavramı, gerçekten ders verir nitelikteydi. Oluşturmak istenilen benlik, oluşturulmak zorunda hissedilen benlik, olunması gereken benlik... Neşe'nin istediği benlik çok toz pembe ve çocukça idi. Sonuçta kızımız büyüyor ve o karakter içerisinde hayata tutunamazdı. Kaygı'nınki ise tam anlamıyla ergenliğin getirdiği, çevre tarafından kabullenmek adına zorunda hissedilen benlik kavramı, zaten davranışlarındaki o şartlandırma bunu yüzümüze tokat gibi çarpıyordu. "Eğer şöyle olursan; seni severler, kabul ederler, değer verirler.." Ergenlik döneminde herkesin oturtmaya çalıştığı kişilikte illaki bunun etkisi hissedilmiştir. Çevre tarafından kabullenme arzusu. Tabi bu kiminde Riley gibi gerçekleri ve nasıl olunması gerektiğini sonunda anlayarak asıl benliğin ortaya çıkışı şeklinde olur, kimisinde ise başkası gibi olmak adına kendini yok etmek ile sonuçlanır. Karakter oluşturması, işte bu döngüde dönüp durur ve iyi-kötü bir noktada sonlanır. Umarım sizler de doğru noktada sonlandıranlardan olur, kendi iç dünyanızdaki asıl benliği ortaya çıkarırsınız. Veya çoktan öyle olmuşsunuzdur, kim neyi duymak istiyorsa işte Selametle efem, kaygıya da dozunda yer vermeli, ki fazlası dikenli teller gibi beyninizi kuşatmasın~•°