(@) - Raf

Bu anime bana o kadar çok hissiyatı bir arada yaşattı ki hangi birine değinmem gerektiğini bilemiyorum şuan. Hüzün, sevinç, özlem, kavuşma, acı, aşk... Tüm bunları birer birer yaşatıyor size ki bunu da yalnızca 13+1 bölümde dolu dolu tattırıyor. Her bir…devamıBu anime bana o kadar çok hissiyatı bir arada yaşattı ki hangi birine değinmem gerektiğini bilemiyorum şuan. Hüzün, sevinç, özlem, kavuşma, acı, aşk... Tüm bunları birer birer yaşatıyor size ki bunu da yalnızca 13+1 bölümde dolu dolu tattırıyor. Her bir detayı hoş, her bir detayı anlam dolu nahifçe bir anime. Ki bu nahifliği, ifadesiz ve 'duygusuz' bir ana karakterimiz olmasına rağmen dibine kadar hissediyoruz. Yine de içimde ukde kalmış pek çok nokta var, keşke dedim, keşke bir sezon daha olsaydı da onları da işlemiş olsalardı. Ha diyebiliriz bu sefer yavan kalır uzatmamaları iyi olmuş, ben ona rağmen ikinci bir sezon isterdim. Biraz konusuna değinip ardından anime hakkındaki düşüncelerimi söylemek istiyorum. Birinci Dünya Savaşı ve sonrasında halkın sevdikleriyle haberleşebilmeleri adına revaçta olan Otomatik Anı Kukla Servisindeki mektuplardan oluşan yolculuğumuz her bir kimsenin anısıyla taçlanıyor, bizi farklı farklı hayatlarla buluşturuyor. Bundan öncesi ve en önemlisi tabi; Violet Evergarden ile yaşadıklarımız, yaşattıkları ve daha nice yaşatacak olduğu anları... Kendisi bir savaşçı, bir silah, bir savaş kuklası... Ama daha kesini var ki, ondaki insanî duyguların yavaş yavaş ortaya çıkacak olması. Onu izlemek, içindeki hengameye tanık olmak ve aşmaya çalıştığı ruhundaki engelleri birer birer aynı şekilde tecrübe etmek.. Bu kadar keyif alıp acı duyacağımı tahmin etmezdim. Kesinlikle izlenilmesi gereken bir yapım. Çizimlerin güzelliği (ya kız fazla mükemmel) ve müziklerinin ahenginin büyülü atmosferi içerisinde zamanın nasıl akıp gittiğini anlamadığınız bir zamanda yolculuğa çıkacaksınız, mektup devrine bu kadar özeneceğimi tahmin etmezdim ~•° Şimdiden iyi seyirler ✨ . . . ~𝚂𝚙𝚘𝚒𝚕𝚎𝚛 𝙱𝚒𝚕𝚖𝚎𝚖 𝙽𝚎𝚢𝚜𝚒~ . . . Benim en çok içimde kalan şeylerin başında kesinlikle Gözlemevindeki çocuk Leon'la kurdukları bağın bu kadar kısa yansıtılması ve 'bir gün mutlaka karşılaşmalı' sözlerine rağmen ileriki bölümlerde hiçbir şekilde bu ikisinin bir araya getirilmemiş olması.. Hayat acıdır, toz pembe hayaller gerçekleşecek diye bir düstur yoktur mantığını fazla benimsedikleri için mi bilmem ama bu kadar da gerçeklik olmaz olsun. En çok etkilendiğim ve beklemediğim şekilde gerçekleşen bölüm elbette 10. bölümdeki hasta kadının çocuğu için gelecek 50 yılın mektubunu yazmış olmasıydı... Buna kimin yüreği dayanır a dostlar? Ve tabi tabi, polyannacılık hayalleri içerisinde sonuna kadar Binbaşının çıkıp bir yerden gelmesini istemem de ayrı bir olay. Tamam o kadar ölüm sahnesini gördük, mezarını bile ziyaret ettik ama; neden olmasın? İşte yine bir hayat acıdır meyvesi daha acıdır mottosu. Bu arada ben hiç yaş farkına takılmadım, çünkü dönem ve Japonların zihniyetini şöyle bir göz önüne alınca gayet de olabilir hani. Ki Binbaşının kıza yaklaşımı o kadar saf ve temizken daha da kötü düşünemem ben. Evet aslında şöyle bir bakınca her şey olanca gerçekliği ve olması gerektiği gibi oldu, uzatıp tad kaçırma olmadı ve bizi bir buruklukla baş başa bırakarak etkisini daha da arttırdı..ama... Off çok güzeldi

_nyctophilia_ 10 months ago

91 Days

Hiro Kaburaki

21 Gönderi

Bir nevi manipüle edilerek başladığım bu animeyi (Moriarty dediler hocam🥹 dkjdbd) baya sevdim ki bu kadar hızlı ilerleyeceğini düşünmemiştim. Çok akıcı ve aynı zamanda merak cezbediciydi. Önce iyi ve olumlu taraflarından sonra da kötü ve olumsuz taraflarından bahsedeceğim. Atmosferi yansıtmak…devamıBir nevi manipüle edilerek başladığım bu animeyi (Moriarty dediler hocam🥹 dkjdbd) baya sevdim ki bu kadar hızlı ilerleyeceğini düşünmemiştim. Çok akıcı ve aynı zamanda merak cezbediciydi. Önce iyi ve olumlu taraflarından sonra da kötü ve olumsuz taraflarından bahsedeceğim. Atmosferi yansıtmak adına kullanılan çizimler ve renk tonlamalarının yerinde olması ile uygun müziğin birleşimi güzel bir bütün sağlamıştı. Tam olarak yeraltı dünyasını izlediğinizi hissediyordunuz ki bu seyir zevkini yükseltiyordu. Bunun yanında detaylara önem veren bir anime olduğunu da birkaç sahneyle görüyoruz. Benim dikkatimi çeken gelişen olaylara karşın karakterlerde yansıtılan yorgunluğu fiziki anlamda üzerlerinde görebiliyordunuz. Tek bir sahnede madde kullanan bir kişiyi görüyoruz ki orda da göz altlarının morarık ve gözlerinin kızarık olarak işlenmesi güzeldi. Karakterlerin içinde bulunduğu ruh halleri gerçekten seyirciye iyi geçiriliyordu ve herkesin ayrı bir kişiliği olduğunu açıkça gözlemleyebiliyordunuz, bu tarz şeyler güzeldir. Olumsuz yönden bakacak olursak ben şahsen intikam olayının iyi işlendiğini düşünmüyorum fazla yüzeysel ve bencilce bir şekilde yürütülmeye çalışılmıştı ki bu karakterimizi gözümde küçülten bir etkendi. Fazla bi zekiliğini de göremedim maalesef, birkaç yerde evet ama genel kaidede hayır beni tatmin etmedi. Velhasıl iyi güzel izlenilesi bir anime, su gibi akıp geçiyor tavsiye ederim. Ama sadece bu kadar. . . . . ~𝚂𝚙𝚘𝚒𝚕𝚎𝚛 𝙱𝚒𝚕𝚖𝚎𝚖 𝙽𝚎𝚢𝚜𝚒~ . . . . Aslında sonunu ben beğendim. Ki şunu da belirtim hani yaşıyor mu ne oldu gibi bir belirsizliğe kapılmadım ben abi öldü işte kabullenin bunu jdhgdv bu şekilde yorumlicam çünkü. Filmde, intikam iyi değildir aradığınız huzura eremezsiniz, mesajı olduğunu biliyor muydunuz? Djjdhd Ve Angelo sonda ölmedi, o en başta ailesi gözünün önünde öldürüldüğünde ölmüştü ve 7 yıl boyunca hayatını devam ettirebilmesini sağlayan tek şey içinde sorumluluk duyduğu bir intikamdı. İntikamı gerçekleştirince mutlu olacağını sanıyordu ama bilmiyordu ki zaten onu ayakta tutan tek şey bu kalmış. O yüzden Angelo ile Nero arasında geçen son diyalogta yaşama amacı biten bir ölünün somut bir şekilde ölümünü gördük yalnızca. İntikamdaki beğenmediğim şey ise sırf ailesini öldürenlerin arasına katılabilmek için kendinde olan değerleri hiçe sayması ve pek çok kişiyi kendi yaşadığı acıya farkında olmadan sürüklemiş olması. (Moriarty'm hiç öyle miydi 🤧) En sonda kendi 'kardeşini' de öldürünce benim için bitti çünkü baştan beri onun iyiliğini isteyen, içten içe ona amacını hatırlatan o insanı ( ki Carteo'nun da beğenmediğim şeyleri var ama konumuz bu değil) yine intikamı uğruna boş yere harcadı. Her şeyi daha mantıklı ve daha makul şekillerde halledebilirdi bu kadar triplere girmeye gerek kalmazdı. Evet onu öldürmek kendi için de bir yıkımdı ama bu onu temize çıkarmıyor. Neyse. Nero ve Angelo arasındaki muhabbeti de sevdiğimi söylemem gerek, sonda mutlu yaşasalar gibi bir algıya hiç kapılmadım çünkü o kişinin ailesi hayatını bitirdi Nero da dolaylı yoldan tabi. Ama eğlenceliydi yalan yok. Ve ve ve, öhm, içkiyi ben de pek merak ettim doğrusu .d

_nyctophilia_ 10 months ago

Suzume no tojimari

Makoto Shinkai

40 Gönderi

Çok sıradan başlayıp bir anda nasıl bu kadar a'sıradan olabilir ki bir anime? Hadi gelin birlikte inceleyelim Makoto Shinkai'den izlemiş olduğum ikinci filmi (ilki "Your Name" idi) ile yönetmenimizin ne tür konular üzerine gittiği, kullandığı müzikler ve görsel şenliğin şölenini…devamıÇok sıradan başlayıp bir anda nasıl bu kadar a'sıradan olabilir ki bir anime? Hadi gelin birlikte inceleyelim Makoto Shinkai'den izlemiş olduğum ikinci filmi (ilki "Your Name" idi) ile yönetmenimizin ne tür konular üzerine gittiği, kullandığı müzikler ve görsel şenliğin şölenini tatmış ve tanımış bulunmaktayım. Bu tanışıklıktan da pek memnun olduğumu belirtmek isterim. Işıkların tonlaması, çizimlerin tatlılığı ve karakterlerin güzelliği ilk başta görsel yönden bizi etkisi altına alan noktalar. Ardından melodiler, müzikler sizin zihninize zuhur ediyor ve tam anlamıyla filmin içine sizi çekmiş bulunuyor. Bundan sonrasında bize düşen ise olay örgüsünün tadını çıkarmak oluyor. Zaten olay örgüsünü fark ettikçe olaylara ayak uyduruyor, farkında olmadan onlarla birlikte sinirlenip mutlu olur bir hâle geliyorsunuz. Ve efendiler, bir sandalye nasıl bu kadar tatlı olabilir? Hâlâ çözebilmiş değilim. Bu sandalyenin bir de hikayesi var, sanki bir karakter analizi gibi geçmişini, şimdisini gördüğümüz ve kendisine tam olarak bağlandığımız bir eşya hâline geliyor. İzlemesi çok keyifliydi, komik anlarda içinizde bir kahkaha tufanı dolanırken korku dolu anlarda nefesinizi tutmadan edemiyorsunuz, evet sandalyemiz pek güzeldi. Souta ve Suzume, ama siz çok mükemmelsiniz *-* Kızın cesareti, olayları hâkimiyeti altına alma şekli ve pes etmemesi takdire şayan, ve tabi sonrasında gelişen olaylar da bi o kadar güzel. Kedilerin de çok tatlı ve minnoş yaratıklar olduğunu belirtmek isterim, hem eserlerde hem gerçeklikte bayılırım kendilerine. Fakat ben daha bir kediden böylesine haz etmediğimi de hatırlamıyorum :D bunu söylemesem içimde kalırdı Ki filmde çok tatlı bulduğum bir nokta da Whisper of Hearts animesine göndermede bulunmuş olmaları. O da çok hoşuma giden bir animeydi ki bir anda bu şekilde adının geçtiğini görmek şahsen odağımı daha da çekmişti. Film çok güzeldi ya, konusunun ilgi çekiciliği bir tarafa bunun böylesine güzel bizlere aktarılması muazzamdı. Düşünsenize belli başlı kapılar var ve bunlar birer solucan deliği. Küçüklükte kurguladığım hayallerden birisi yani.d Bunu bu şekilde orijinal işlemeleri, farklı duygular eşliğinde birleştirmeleri fevkalade idi. Bitirdiğim vakit için kıpır kıpır ekranla bakışıyordum, çok hoş ve nahif bir film yanisi. Kesinlikle izleyin derim şimdi biraz da spoiler kısımlara değineceğim. Eğer filmi izlemediyseniz sizi çay ikramına alalım, buraya sonra yine uğrarsınız... . . . ~𝚂𝚙𝚘𝚒𝚕𝚎𝚛ı𝚖𝚜ı 𝙱𝚒𝚛𝚝𝚊𝚔ı𝚖 𝙳𝚞̈𝚜̧𝚞̈𝚗𝚌𝚎𝚕𝚎𝚛~ . . . Biraz Your Name ile kıyaslamak istiyorum. Sanırım bu filmi ondan daha çok sevdim. Neden derseniz bilmiyorum ama daha bir hoş hissettirdi. Konu olarak benzer gelse de aslında benzer olmayan çok fazla nokta var. Ki bir kıyaslamaya girmek ne kadar münasip onu da bilemedim. Maalesef ki müzikler olarak kıyaslayamıyorum çünkü unuttum, ama renkler olarak sanki burdaki 'Sonsuz Diyar' ile Japonya daha hoş çizimlere sahipti. Görselliğe doyurdu beni ve daha çok sevdim. Filmlerdeki insan ilişkileri olarak bakarsak da Suzume daha derinlemesine işlenmişti ve aşk olgusu çok daha yerinde yansıtılmış gibi geldi. Your Namede bu biraz daha yüzeysel kalıyordu. Ve uğruna çaba harcadıkları şeyin kapsamlı işlenmesi olarak da kesinlikle bu daha iyiydi. Neysem bu kadar. İkisinin de ayrı güzel olduğunu atlamayalım tabi. Kediden başta o kadar nefret etmiştim ki sonrasında asıl amacın açıklandığı noktada onu sevmek için biraz uğraşmam gerekti 🙂 Çünkü çok sinir olmuştum. Yine de bu şekilde bir sebebe bağlanması çok güzeldi. Souta'daki buzlanmayı ve kapana kısılmayı, sorunlarla baş edememeyi her seferinde Suzumenin sevgisinin çözmesi bence çok anlamlıydı. Hayattaki buzulları aşkın sıcaklığı çözüyor düşünsenize? Sonunda evet keşke ve keşke Souta ile daha fazla sahneleri olsaydı çünkü onca şeyden sonra insan bunu istiyor (aynı diğer animedeki gibi) ama yine öyle yapılmamış ki bunu da böyle kabullenmek gerek, nihayetinde yerinde bir sondu. Çokk güzeldi bee

_nyctophilia_ 10 months ago

Yaşıyoruz Sessizce

Şükrü Erbaş

22 Gönderi

Şiir okumaktan ziyade, dinlemeyi ve yazmayı her zaman daha çok sevmişimdir. Zaten okuduğum çok bi' şiir kitabı da yoktur o yüzden. Bu kitabı da Şükrü Erbaş'ın kalemini bildiğimden, bir bakayım nasılmış diye almış ve kitaplığımda yer vermiştim, iyi ki de…devamıŞiir okumaktan ziyade, dinlemeyi ve yazmayı her zaman daha çok sevmişimdir. Zaten okuduğum çok bi' şiir kitabı da yoktur o yüzden. Bu kitabı da Şükrü Erbaş'ın kalemini bildiğimden, bir bakayım nasılmış diye almış ve kitaplığımda yer vermiştim, iyi ki de yapmışım. Bir şiirden ötekine atlamakta ve kelimeler arasında seyahat etmekteyken, bana eşlik eden tek şey O'nun eşine duyduğu bitmek bilmez sevgisiydi. O kadar nahif ve o kadar güzel sevmiş ki, ölümünden sonra bunu mısralarıyla ifade etmeye devam etmiş. O'na duyduğu özlem, yaşadığı burukluk, bitmeyen sevgisi ve hiçbir zaman bırakmadığı vefası... Kelimelerin her birinde bunların tadına varıyor ve daha bir seviyorsunuz bu sevgiyi. Erbaş öyle biri ki, eşinin hatırasına saygısından eşyaların dahi yerini değiştirmiyor, evin her bir zerresinde sen ve sensizliği konuk eden aciz bir ben tabiriyle yaşıyor onsuz azap olan bu hayatı. İçindeki çığlıklar eşliğinde sessizce yaşıyor ve ekliyor, yaşıyoruz sessizce diye... Okurken onların aralarındaki muhabbeti de açıkça görüyorsunuz. Bunu hissetmek insana huzur verirken, şairimizin yaşadığı acı yüreklerimizi bir kor misali yakıyor, bizi acısına ortak ediyor. Ve ben de bu gönderiyle hem kitap hakkındaki düşüncelerimi söylemek, hem de altını çizdiğim yerleri bir noktada toplamak istedim. Şiirle kalın ~•° -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. 🍂 İnsan acısından utanır mı Döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum. 🍂 İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde Birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin... 🍂 Vefasızlık, Hatice İnsanın büyük yalnızlığı Küçük ölümü Kendine verdiği bir eksilme cezası. 🍂 Ben gittim harf harf dağıldım Sen tamamladın cümlemi. 🍂 Gözlerin biliyor her şeyi, gözlerin bir yaşama çığlığı Ölüyorsun... 🍂 Bir gün yanına gelmesem Mezarının yalnızlığı doluyor gövdeme. 🍂 Tam kendini seveceksin.. Ölüyorsun. 🍂 Seni unutacak ömrüm kalmadı Bir soğuk zamanın akşamında Dönüp yine sana başlıyorum... 🍂 İster ölüm olsun ister ayrılık İnsan unutur mu var olduğu bedeni? 🍂 İnsan en çok yakınlarından ölüyor Hatice... 🍂 Gözyaşımın sahibi Ne zaman alnımı camlara dayasam Kanatlarını canımı batıra batıra Sana uçuyor bütün kuşlar. 🍂 Bir derdim var bin dermana değişmem. 🍂 Seni çok özledim, çok 🍂 Ölüm değil büyük ceza Her zerresi yalnızlık Bir dünyayı sevmek hâlâ... 🍂 Yeryüzü şarkım, sürmeli pencerem Her sabah aynı soğuk Her akşam aynı keder Yastığını koklaya koklaya öğrendim İnsan bir kere ölmüyormuş meğer.. 🍂 Sonsuzluk kirpiğimizde serçe kuşu. Bir kanadı hayâl, bir kanadı hatıra Konup konup kalkıyor çaresizliğimize...

_nyctophilia_ 10 months ago

Kara Şövalye

Christopher Nolan

137 Gönderi

✨VAY ANASINI SAYIN SEYİRCİLER VAY✨ ÖLÜYORUUUUMMMMMMMMM AĞAĞAĞAAAAAAAA BUUU NEEEEEE ĞAAAA Durun durun daha sindiremedim, AaAaaAAAAaaaaAAAAAAAAA Tamam, şimdi oldu. Filmin mükemmelliği hakkında sabaha kadar konuşabilirim, dahi bu zaman dilimi az kalır. Öyle olduğu için tüm gönderi boyunca filmin ultra mega efsaneliği…devamı✨VAY ANASINI SAYIN SEYİRCİLER VAY✨ ÖLÜYORUUUUMMMMMMMMM AĞAĞAĞAAAAAAAA BUUU NEEEEEE ĞAAAA Durun durun daha sindiremedim, AaAaaAAAAaaaaAAAAAAAAA Tamam, şimdi oldu. Filmin mükemmelliği hakkında sabaha kadar konuşabilirim, dahi bu zaman dilimi az kalır. Öyle olduğu için tüm gönderi boyunca filmin ultra mega efsaneliği hakkında konuşmamak için kendimi sınırlandırmam gerek, arada engel olamayabilirim ona yapacak bir şey yok. Şunu söylemek istiyorum ki ilk filmle herhangi bir kıyaslama yaparak bu filmi açıklamayı düşünmüyorum çünkü ilkler ilktir ve sonuç olarak ilk oldukları için ilk'lik statüsünde belli bir ilk sınıfında kalırlar daha da altını üstünü kurcalamaya gerek yoktur. Tek diyeceğim 'Batman Başlıyor' filmiyle açılış yapan serimiz katlanan bir güzellik eşliğinde 'Kara Şövalye'den hızına hız katarak devam ediyor. Oyunculukların kat be kat güzel olduğu senaryosunun dibine kadar inildiği anlamların içinde yüzüldüğü ve sinematografi ve müzikal açıdan arş-ı âlâ'ya çıkıldığı bir film ile bir saat duvarla bakışma iki saat hayatı sorgulama üç saat kendine gelme çabaları seansına hoş geldiniz. Aga bu nasıl film. Batman'in kendini çok daha iyi hâle getirmesini geçtim (hem Bruce hem Bale için diyorum) buna ek olarak efsane bir kötü getiriliyor. Joker'e bayıldım bu arada. Bayılmayan..bilmiyorum bayılmayan varsa pek ısınamadım düşüncesine bile yok olmaz. Bu kadar mı iyi mimik, hareket, karakter yansıtma, psikopatlığın kitabını yazma olabilir ya. Hayır bi' de o zekası *-* Nerdeyse daimi olarak Batman'den bir adım önde olması, Batman tam 'elime düştün' düşüncelerinde gezmeye başlamışken çoktan onun uzaktan o ikonik gülüşüyle el sallıyor oluşu, bu beyinlerin savaşı, ordan oraya kovalamaç oynamaları, Batman'in planlar yaparak Joker'i eline geçirdiği yerlerden Joker'in plansızlığıyla çoktan işin içinden sıyrılması...Ve bunları izlerken ağzı açık kalmış fazla dopaminden yerinde duramaz hâle gelmiş bir adet ben. Cidden kendisi kuralsızlık ve plansızlık abidesi olsa da özünde o kıvrak manyak psikopat üst zekanın durmadan planlar yapması ve 3-5 değil 10 adım ötesini hesaplayarak işlerini yoluna koyması, muazzam. Biraz size kötü karakter hayranlığı gibi gelebilir ama (gele de bilir aslında da neys) gelmesin çünkü bu yalnız zekalar ve eylemler sonucu oluşan bir görüştür. Ah be Joker. Yaktın tüm Gotham'ı. Düşünsenize abi tek bir adam tek bir cümlesiyle tüm bir şehri parmağında oynatıyor, bundan sadistçe bir zevk alıyor ve harbili şekilde tek amacı zevk uğruna yapıyor: psikopat. Bakın bakın aslında bunun Batman övücü bir yazı olması gerekiyordu... Batman zaten mükemmel ama ona laf söylemeye gerek var mı ki ¿ Ya o aksiyon sahneleri ve pratik zekasının ortaya çıkışı neydi yaaa ağağaaa🥹 Ve çok fazla yerde çok fazla şekilde çok ters köşe oldum, bu ise muazzamdı. Offf. Değinmek istediğim olaylar da var lâkin bu yazıda uzun uzadıya bir spoiler kısmı yapmak gibi bir niyetim yok o yüzden ters köşe olduğum, olaylarına bayıldığım kısımları içimde tutacağım 🙂 İzleyin ve ne demek istediğimi anlayın siz de çünkü anlatılmaz yaşanır, evet. Harvey abimizin de hakkını yiyemem, gül gibi adam... Makyajı aşırı iyiyidi bu arada, oyunculuğu ve karakterindeki o gelgit kısmı da mükemmel şekilde yansıtmış helal olsun. Rachel'dan hâlâ haz etmiyorum, evet. (İlkine göre düzelmiş, en azından oyunculuk olarak, ama kimseye yakışmıyordu, özellikle de Bruce'a) Of tüm oyuncular harikaydı. Bu film bir harika dostum!! Her süperkahramanın ardında bir gizil güç vardır diyor ve sözümü noktalıyorum. (O son neydi öyle ya¿) İzleyin ve izlemezseniz bir şey değil çok şey kaybedersiniz, evet. İzleyince kaybettiğiniz tek şey aklınız ama bu filmin yanında göz ardı edilebilir bir durum. MÜKEMMELDİ İyi seyirler ve kalitenin zirveye ulaştığı vakitler dilerim, zaten film bunu yerine getirecek✨

_nyctophilia_ 10 months ago

Batman Başlıyor

Christopher Nolan

62 Gönderi

✨Vay anasını sayın seyirciler vay ✨ Sen ki nasıl bir yönetmensin de bu dev kadroyu bir araya getirebiliyor, üstüne bu kadar muhteşem bir senaryo ile bunları harmanlıyor ve müzik seçimleriyle ortaya bir şaheser çıkarabiliyorsun? İzlemeden önce tek bilgim Nolan'a ait…devamı✨Vay anasını sayın seyirciler vay ✨ Sen ki nasıl bir yönetmensin de bu dev kadroyu bir araya getirebiliyor, üstüne bu kadar muhteşem bir senaryo ile bunları harmanlıyor ve müzik seçimleriyle ortaya bir şaheser çıkarabiliyorsun? İzlemeden önce tek bilgim Nolan'a ait olmasıydı ve kadro, konu gibi hiçbir şeye bakmamıştım. Film ilerledikçe dâhil olan her yeni mükemmel oyuncuda "oha, hadi canım, voaa, sen de ha" nidaları ile tepkimi ve alakamı belli ettim. Kadroyu gördükçe filme olan iştahım kabarmış ve bir an önce bitirmek için can çekişir olmuştum, bir yandan da tabi bitsin istemiyordum; öyle garip işler anlayacağınız. (Ve ben hobi olarak, tam yoğun olduğum dönemlerde; yeni kitaba başlar, elimde olan diziyi bitirir ve ekstra filmler izlerim, evet, sorgulamaya gerek yok, hobi😇) yA bU nAsıL fİlM aBi Çok güzeldi, aşırı beğendim. Evet ilk kez Batman izliyorum ve bunun için linç yemeyi hak ediyorum sanırım, kabul 🙇🏻‍♀️ Şimdi böyle olunca Nolan'ın dışındaki Batman'leri izlemedim ben, direk olarak Nolan'ımla başladım o yüzden diğerleriyle bir kıyaslamaya giremiyorum maalesef. Ama onları bilemesem de batman sembolünü bu şekilde işlemek, böylesi bir çekim tarzını benimseyerek seyirciye yansıtmak; muhtemelen yine aralarında en farklı olan filmdir. Nolan'ın üst seviye filmlerine bakarak bundaki sinematografiyi veyahut işleyişi beğenmemiş olanlar, sönük kaldığını düşününler elbet olabilir. Ama ben başlangıç filmi için gayet güzel ve yerinde buldum. Tabi ikinci filmini çok daha merak ediyorum onu da en yakın zamanda izlerim diye düşünüyorum (inşallah ') Batman'in doğuşunu bu şekilde aktarmak, o sembolün çıkışı ve neden bunun yarasa olduğu, daha sonrasında kostümün ve ekipmanların yapımını birebir görüyor olmak, haksızlıkla savaşıp adaletin yanında yer almak gibi gibi pek çok noktayı temposu hiç düşmeyen bir şekilde izliyorsunuz. Dövüş sahneleri çok güzel, yarasamızın zeka ve teknik yönden de övgülere düzülecek yönleri az değil, sanatsal anlamda da film çok hoşuma gitti o zamanki zengin kesim ile yer altı kısmı gayet iyi işlenmiş. Bazı eksik yönler hafiften var ama bunu da çekim yılına, ilk Batman hikayesi olmasına ve karakter analizinden ziyade olayları bir başlatmak amaçlı olmasına bağlıyorum, ki izlerken çok takmıyorsunuz çünkü akış sizi Batman'in pelerinine takıp onunla beraber ordan oraya sürüklüyor. İlerde karakterleri daha derinlemesine işleyecektir, umarım. Yani felsefi olmaması beklenemez gibi dimi ama İzleyin izlettirin, ikinci film daha güzel diyorlar hadi bakalım onda çıta ne kadar yükselecek 🥹 Şimdiden iyi seyirlerr ~•°

_nyctophilia_ 10 months ago

Code Geass: Lelouch of the Rebellion

Hajime Yatate

10 Gönderi

Neden böylesi bir anime için bu kadar az gönderi yazılmış diye düşünürken benim de o potansiyelde olmadığım gerçeğiyle bir süre yüzleştim ve en azından birkaç kelâm edeyim içimde kalmasın diyerekten yazıya başlama kararı aldım. Bir süredir duvarla bakışmaktayım aramızda farklı…devamıNeden böylesi bir anime için bu kadar az gönderi yazılmış diye düşünürken benim de o potansiyelde olmadığım gerçeğiyle bir süre yüzleştim ve en azından birkaç kelâm edeyim içimde kalmasın diyerekten yazıya başlama kararı aldım. Bir süredir duvarla bakışmaktayım aramızda farklı bir muhabbet filizlendi o yüzden de konuşmayı unutmuş olabilirim şimdiden affola.. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki anime pek çok noktada alışılmışın dışında; misal çizimler, şahsen olay örgüsü, belki kurgu, pek tabi karakter gelişimi ve dahii konu ettiği Geass. Bu alışılmışın dışı olan şeyler sizi animenin dışına da itebilir yaşadığınız dünyanın dışına savurarak bu dünyaya da iteleyebilir, tamamen kişiye bağlı, ama bu muazzam olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Diziyi zar zor bitirdiğimi itiraf etmeliyim çünkü, çünkü öyle oldu yani bir de 2 sezon olması beni bir tık geri safa çekmiş olabilir veyahut kopuk kopuk izlemem o hazzın doruklarına çıkmamı engellemiş olabilir, olabilmiş olan pek çok olasılık var ama bu dizinin muazzam olduğu gerçeğini yine değiştirmiyor. Ki ben ileriki yıllarda birkaç kez daha izleyeceğime kanaat getirdim, daha ne olsun. Siyasetten, politikadan, bürokrasiden (hiçbirinden haz etmem) ve bunların çevresinde dönen kardeşlikten, dostluktan, savaştan, ihanetten, güçten; geçmişten geleceğe uzanan bilinmezlik zincirinden oluşan, derin psikolojik tahliller yaptıran bir yapıt. Başta belirttiklerimden haz etmesem bile bu şekilde bir olay örgüsü içinde işlenen o taşların yerinden sarsılması yeni taşlar oturması stratejik oyunlar ruhsal bunalımlar bilimsel çarklar ve daha nicesini izlemek, çok güzeldi. Özellikle savaşta kullanılan stratejik hamleleri izlemek gerçekten Leloucha yakışır şekilde bir satrancı izlemek gibi keyifliydi. En büyük rakibinin de yine kendi abisi olması ve geçmişten beri sürekli bir rekabet hâli olması da ayrı bi'şi' İlk başlayışından tutun ilerleyişi dahil sonu ile birlikte bambaşka olayların döndüğü bu dizide kim hakkında ne düşüneceğinizi şaşırıyorsunuz. Öyle ki pek çok noktada notlar aldım gerek kişilerin kararları gerek olayları hakkında ama hepsi elimde kaldı çünkü sona yaklaştıkça çok fazla şey değişti özellikle son bölümlerde bir düşündüğüm şey diğer bölümde tutarlılığını kaybediyordu ve bu yüzden aldığım tüm notlar içimde kaldı, söylemesem olmaz ama söylesem de artık anlamı kalmaz yani iki arada bi' derede kaldım değişik garip eksantrik işler, severiz. Hoşuma giden bir nokta var ki animeyi izlediğim süreçte diğer tarafta okuyor olduğum kitap Demir Ökçe idi. Özellikle bazı sahneleri izlerken ve konuşmaları dinlerken kitabın konuyla alakalı bölümleri aklıma geliyordu ve bu uyum hoşuma gidiyordu, iyi bir denk geliş olmuştu. Sınıfsal fark, bir nevi sömürgecilik içinde geçen hayat ve bu kapitalist düzene başkaldıran sosyalizm savunucusu tipler falan, baya iyiydi. Velhasıl kelâm; çok güzel bir dizi, fevkaledenin fevkinde bir eser fakat herkese hitap eder mi şüpheli. Ama kesinlikle şans verilmeli, beğenmemek çok zor bir olasılık gibi geliyor gözüme. Birkaç karaktere ve yaşanılan bazı olaylara da değinmeden geçemeyeceğim; ~𝚂𝚙𝚘𝚒𝚕𝚎𝚛𝚕ı 𝙺ı𝚜ı𝚖𝚕𝚊𝚛𝚊 𝙶𝚒𝚛𝚒𝚜̧~ . . . Nunnally ile Lelouch arasındaki bağ ve iletişime dizi boyunca ölüp bittiğimi söylemem gerek. Bir insan nasıl bu kadar iyi abi olup diğer tarafta dünyaya kan kusturabilir çok ilginç. Tabi bunu da yine kardeşi için yaptığını göz önüne alırsak çok da ilginç değil evet. İlişkileri çok güzeldi :') Bazı noktalarda Leloucha bir tane çarpmamak için kendimi zor tuttuğum doğrudur (tutmasan vurabilecek miydin nyc?) çünkü bu kadar stratejik bir zeka neden öyle saçmalıklar yapıyor en ufak zaafında ') (zaafların otoriteler üstünde ne derece etkili olduğunun açık ve net örneği şahsen Lelouch, elbet son iki bölümdeki duygu değişimlerimi ayrı tutmak istiyorum hâlâ ben de sindirebilmiş değilim) Suzaku baştan beri sevdiğim bir karakterdi çünkü ilk başlarda Leloucha göre daha insancıl düşünüyor olarak yaklaşıyordum kendisine fakat sonrasında işin özünü biz gördükçe o gittikçe kavradıkça işler bayağı karıştı, oraya gitti buraya gitti Lelouchla aralarında geçen dövüşlerde yüreğim ağzıma geldi Kallenle olan rekabetlerinde yerimde duramadım; anlayacağınız baya etkin bir rolü var. Özellikle babasını öldürmenin verdiği psikolojinin ona getirdiği değişimler gelişimler sonradan sonraya kendini belli eden öz bilinçler, bunları izlemesi oldukça keyifliydi. Sürekli Geass sayesinde hayata tutunacak olduğu gerçeğinin verdiği rahatlık da açıkçası izlerken bi güven verdi. Finali hakkında sonra konuşalım ama *-* C.C'ye gelecek olursak ilk sezonda çok yüzeysel bir karakter olsa da ikinci sezonla geçmişin karanlık dehlizlerinde derin yolculuklara çıkarması ve Geassın gelmişini geçmişini bize tam anlamıyla öğretmesi özellikle sevdiğim noktalardan çünkü havada kalan kısımları sevemiyorum, bunları yeterince işlemeleri iyi olmuş. C.C'ye takıntılı olan şahıs ile Lelouch arasında o uzun soluklu olmayan ama olduğu zaman da dibine kadar yaşatan stratejik savaş çok iyiydi, vay anasını olmuştum iki üç kez, tadı damağımda hâlâ. Hafızasını kaybettiği o kısa süreli dönem ve sonrasında kaldığı yerden devam etmesi benim için de ilginç bir deneyimdi. Az bencil değil ama. Ahh Rolo.. İlk başta şartlandırmalar gereği bir oyun yürütmesi ama sonrasında arlanmaz uslanmaz şekilde daima Lelouchu takip etmesi ve son nefesinde bile onu sevdiğini belli etmesi..ne diyeceğimi bilmiyorum Lelouch o zaman böyle bir bağlılığı hak ediyor muydu onu da bilemiyorum. Rolo deyince aklıma Euphy ve Shirley geldi.. Euphy'e cidden yazık oldu abi ya, gitti güzelim kız. Hayır yanlışlıkla öldürmek ne demek, onu geçtim tüm 11 halkının o duruma düşmesi, o bölümde ağzımı kapatamamıştım, şoklar şoklar. Ve ANYA NASIL LELOUCHUN ANNESİ OLABİLİR Lan dedim noluyoruz, yazık değil mi çocuklara, onun saf duygularına yazık değil mi, ayıp değil mi yaptığınız..!? Yine de Lelouchun annesine olan bu düşkünlüğüne rağmen doğru bildiği yolda şaşmadan devam etmesi takdirimi kazandı, iyi yaptı, oh olsun. Çok uzatmadan sona geleyim... Sonradan sonraya herkesin Lelouchu karşısına alması, neredeyse tüm dünyaya karşı tek olması ve elbet tüm bunlara rağmen Suzakunun onun yanında olması... Ah o son plan. Lelouchun yine de hedefini gerçekleştirmesi ve bunun için kendini feda etmesi..Suzakunun omzuna binen yük ve Nunnally'nin sonda tüm gerçekleri görmesi.. Final sahnesi bile Leloucha duyduğum az biraz kalmış olan antipatiyi de götürdü sanırım çünkü ona dair aklımda kalan şeyler kardeş sevgisi ve yaptığı o son jest, ah kalbim. Apar topar bir final mi, yerinde mi bilmiyorum ama benim sindirmem öyle apar topar olmayacak gibi. Mükemmeldi, mükemmel. Ve Lelouchu öneren luluşa da, eyvallah

_nyctophilia_ 10 months ago

Suç ve Ceza

Dostoyevski

206 Gönderi

Uzun bir aradan sonra tekrar gönderi yazmak mı... Ve böyle bir esere yazmak mı... Allah'ım Allah'ım *-* (Bana uzun, çok uzun geldi bu ara. Ne yapabilirim?) Hâlihazırda elimde okuduğum kitap varken onu bırakıp buna başlamamın nereden çıktığını söyleyecek olursam; her…devamıUzun bir aradan sonra tekrar gönderi yazmak mı... Ve böyle bir esere yazmak mı... Allah'ım Allah'ım *-* (Bana uzun, çok uzun geldi bu ara. Ne yapabilirim?) Hâlihazırda elimde okuduğum kitap varken onu bırakıp buna başlamamın nereden çıktığını söyleyecek olursam; her şey tek bir tiyatro meselesi. Zaten burada öyle kültürel şeyler pek yapılmıyor ve bir baktım ki turnede olan profesyonel bir ekip Suç ve Ceza' yı canlandıracak. "Böyle bir fırsat kaçmaz Nyc, kesin kitabı 5 günde bitirip tiyatrosuna gitmelisin!!" diyerek kitaba başladım. Zamanım o kadar yok ki, bitirmem imkansız gibi bir şeydi ama benn... Aması yok yine bitmedi 🥲 Olsun bu önemli değil, %75'ini bitirmiştim zaten üzülmeme gerek yok, öhm evet. Önce kitabı anlatıp sonrasında tiyatroya değineceğim. (Tiyatroya yorumlarda değinmem gerektiğini fark ettim) Dostoyevski'nin dilinin bu kadar akıcı olması, onca bilinç akışı tekniğini kullanıp yine de bu derece kendine bağlaması...fevkalede idi. Okurken gram sıkılmıyor ve Raskolnikov'un psikolojisini özümsedikçe daha da kaptırıyordum benliğimi. Zaten çökmüş bir ruhun böylesine daha da dibe çekilmesi, hayatı ince bir ipin üzerinde yürümek gibi geçen bir gencin o ipten bile isteye atlaması idi bu ruhiyeti hali. Peki ya bu atlayış sonrası, yeniden o ipi yakalayabilecek miydi? Bu konu o kadar ince işlenmiş, sık dokunmuş ve bu sıkılıkta sizi bile boğar olmuş ki; etkisine girmeyen çok az insan vardır. İnsanın iç çözümlemesinin bu kadar iyi yapılması, sizi bulunduğunuz yerden kopararak rüzgarda savurması ve Raskolnikov'un hissiyatını birebir yaşatması..muazzam efendiler, muazzam. Çok bilindik bir Rus klasiği, iyi ki ve iyi ki... Rus toplumunun karanlık yüzünü gözler önüne seren, sefaleti olduğu gibi zihninize nakşeden, karanlık ve ıssız sokaklardan küçük bir odadaki daha karanlık düşlerde gezindiren, ardından bir insanın aciz ruhundaki karanlıkla mücadelesini izleten bir eser, bir şaheser. Evet daha da övebilirim, çünkü kesinlikle hak ediyor. Bunun yanında elbet şöyle bir nokta var, adam cidden başka bir âlemde yaşıyor. Kafasında kurduğu şeyler, beceriksizliği, değişen ruh hallerine yetişememe hâli, nerden nereye gelebildiği merak konusu olan, bazı yerlerde harbiden saçmalayan, pek çok noktada mantıksızlık adı altında çalışan, ve bazı bazı yerlerde de kafası yerine gelen bir kişidir okuduğumuz. O yüzden içinde bulunduğu her türlü durum, mübah göründü gözüme şahsen. Ve ve Raskolnikov ile Porfiriy Petroviç arasındaki diyaloglar mı desem, daha sonrasında Sonya ile aralarındaki geçen konuşmalar mı desem, kendi kendine delirmelerine değinmeme ise gerek yok bile... Veya Lujin gibi toplumdaki karaktersiz, Svidrigaylov gibi iğrenç insanlara sövebiliriz; bu da bir seçenek. Daha iyisi aslında, Razumihin hakkında konuşabiliriz. Dostlar dostlar, velhasıl kelam; beni derin sorgulamalar içine çeken, ve çektiği kuyuda hâlâ tutsak eden bu eser, mutlakiyet içinde okunmalıdır. Şimdiden iyi ruhsal bunalımlar ✨

_nyctophilia_ 12 months ago

Senin Adın

Makoto Shinkai

193 Gönderi

𝙵𝚒𝚕𝚖 𝚋𝚊𝚜𝚒𝚝 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚗𝚒me 𝚍𝚎𝚐̆𝚒𝚕𝚍𝚒𝚛. 𝙳𝚒𝚔𝚔𝚊𝚝𝚕𝚎 𝚒𝚣𝚕𝚎𝚖𝚎𝚗𝚒𝚣 𝚝𝚊𝚟𝚜𝚒𝚢𝚎 𝚟𝚎 𝚛𝚒𝚌𝚊 𝚘𝚕𝚞𝚗𝚞𝚛!! 𝙱𝚞 𝚞𝚢𝚊𝚛ı 𝚜𝚎𝚢𝚒𝚛 𝚔𝚊𝚕𝚒𝚝𝚎𝚗𝚒𝚣𝚒 𝚊𝚛𝚝ı𝚛𝚖𝚊𝚔 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚢𝚊𝚙ı𝚕𝚖ı𝚜̧𝚝ı𝚛. Onu mu izlesem bunu mu izlesem diye gezinip hadi Miyazaki başlayayım sularında dolanırken @wolverineh öncülüğünde bu filmi izlemiş bulunmaktayım. Sakinliğime bakmayın cümlelerimi…devamı𝙵𝚒𝚕𝚖 𝚋𝚊𝚜𝚒𝚝 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚗𝚒me 𝚍𝚎𝚐̆𝚒𝚕𝚍𝚒𝚛. 𝙳𝚒𝚔𝚔𝚊𝚝𝚕𝚎 𝚒𝚣𝚕𝚎𝚖𝚎𝚗𝚒𝚣 𝚝𝚊𝚟𝚜𝚒𝚢𝚎 𝚟𝚎 𝚛𝚒𝚌𝚊 𝚘𝚕𝚞𝚗𝚞𝚛!! 𝙱𝚞 𝚞𝚢𝚊𝚛ı 𝚜𝚎𝚢𝚒𝚛 𝚔𝚊𝚕𝚒𝚝𝚎𝚗𝚒𝚣𝚒 𝚊𝚛𝚝ı𝚛𝚖𝚊𝚔 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚢𝚊𝚙ı𝚕𝚖ı𝚜̧𝚝ı𝚛. Onu mu izlesem bunu mu izlesem diye gezinip hadi Miyazaki başlayayım sularında dolanırken @wolverineh öncülüğünde bu filmi izlemiş bulunmaktayım. Sakinliğime bakmayın cümlelerimi toparlayabilmek adına böyle olmak zorundayım... Şöyle yapımlar izlediğimde cidden "sadece izleyin" deyip bırakasım geliyor, oyf. Konu ve çizimler olsun, müzikler ve renkler olsun her bir detayı o kadar tatlıydı ki... Uzun zamandır film izleyemeyen bana tam bir ilaç gibi geldi. @wolvi eşliğinde izlemek de cabası tabi :) (İzleyememek daha doğrusu, şu internet kanser etti bizi 🤦🏻‍♀️) Birazcık konusuna girip detaylardan bahsedeyim. Beden ve ruh değiştirme temalı bu filmimizde erkek ve kız karakterimiz bir gün birbirlerinin bedeninde uyanırlar ve bunu ilk başta rüya sanırlar. Öyle ki her böylesi günün ardından hafıza kaybı olmuşçasına ne olduğu bilinmiyor çünkü aslında o günü diğer kişi yaşamış oluyor. Bu gariplikler ve tutarsızlıklar sonrası ikisi de bir anda ne olduğunu anlıyor ve telefona, deftere, ellerine 'sen kimsin', 'adın ne', 'ne oluyor' gibisinden sorular sorarak bir nevi iletişim başlatıyorlar. Daha sonra anlaşmanın yolunu buluyorlar ve iki taraf da yavaş yavaş karşı tarafın hayatında belirgin değişikliklere sebebiyet vermeye başlıyor... Böyle böyle giderkeeen bir anda bir şey oluyor. Detay vermeyeceğim, bir şey işte. Her şey ondan sonra gelişiyor zaten kafalar dah bir karışıyor algınız kuyruklu yıldız misâli kayııpp gidiyor. Mesela "kırmızı ip" metaforu en beğendiğim nokta diyebilirim: Doğu efsanelerine göre, tanrılar kişilerin “ruh eşlerini” birbirlerine kaderin kırmızı ipi ile bağlar. Kaderin kırmızı ipi, bu iki kişiyi bir araya getirmez, bu iki kişi zaten eninde sonunda bir araya gelecektir. Hani şey vardır ya, ruh eşim. İşte bunu somut olarak görüyoruz. Özellikle burda bulunan ip örme geleneğinde bir anlam da zamanın akışını temsil ediyor. Zamanın bu karmaşık akışını filmde daha net görecek, örgüyle bağına hayran kalacaksınız. Kesinlikle izlenmesi gereken bir yapıt. Özellikle metafizik kısımlar, zamandaki o sapmalar, geleneğe dair verilen detaylarla şenlendirilen bir şölen.... Değinmek istediğim birkaç nokta var aslında ama film izlenmeden konuşulmaması gerek, ayrıyeten bir başlıkla da uzatmak istemedim. Olur da izlerseniz, buyrun konuşalım ~•° Elbet kafanız dingin olmalı, yoksa o son kısımlarda kafalar çok karışıyor özellikle benim uykum olmasına rağmen uyumayıp bunu izlemem ve @wolvinin de başı ağrımasına rağmen izlemesi kötü etkenlerdi. Eminim ki onun da başı ağrımasa ve dikkat etmemiz gerektiği daha bilinse çok daha severdi 🤗 Her ne kadar tam olarak anladığımı düşünsem de hakkında yazılan bir detay yazıyı okumak çok işime yaradı, taşlar daha da yerine oturdu, tavsiye ederim size de. Şimdiden iyi seyirler, beklentiniz ney bilmiyorum ama; beğeneceksiniz ✨

_nyctophilia_ 1 year ago

Cesur Yeni Dünya

Aldous Huxley

73 Gönderi

Bu kitap için kimisi ütopya kimisi de distopya ifadesini kullanıyormuş. Ben ise buna "ütopik distopyanın babası" demek istiyorum. Bunun sebebi ise tamamen toz pembe gösterdikleri hayatın nasıl korkunç bir evren olduğunu dibine kadar hissetmiş olmak. Kitabın konusunu biraz anlatıp yorumlamaya…devamıBu kitap için kimisi ütopya kimisi de distopya ifadesini kullanıyormuş. Ben ise buna "ütopik distopyanın babası" demek istiyorum. Bunun sebebi ise tamamen toz pembe gösterdikleri hayatın nasıl korkunç bir evren olduğunu dibine kadar hissetmiş olmak. Kitabın konusunu biraz anlatıp yorumlamaya geçiyorum hemen: Aile algısının tamamen bitirildiği ve tüm soyu devam ettirme işinin özel laboratuvarlarda gerçekleştiği, sperm ve yumurtaların özel olarak döllendiği; dahası o embriyonun tüm hayatının başındaki insanlara bağlı olduğu bir evren. Yani zengin konumunda, işçi sınıfında, yönetici vasfında vs hepsi siz daha bir hiçken belli oluyor ve tüm hayatınız o genlere bağlı oluyor. Ardından sizin beyninizi binlerce defa tekrarlanan sözlerle yıkıyor ve mecbur bırakıldığınız hayatı sevmeye koşullandırılıyorsunuz. Ve tabi doğumdan gelişime hepsi devlet kontrolünde olması, aile sisteminin olmaması gibi durumlar bildiğimiz anne baba kavramını 'müstehcen' addediyor ve bizim şuanki ahlakımızda bulunan erotik ifadeler ve durumlar onlarda hava su kadar normal oluyor. Biraz konudan konuya atlıyorum ama şimdi ütopik olarak bakılma sebebi, en başta bahsettiğim 'mecbur olduğun hayatı sevmeye koşullandırılman' sonucu yaşadığın hayattan memnunsun ve mutlu mesut yaşıyorsun. Üzgün ve şikayetçi olan kimse yok. Çünkü zaten sorgulayacak bir zekan yok!! Sorgulamak cıs kabullenmek yes gibi bir durum anlayacağınız. Ve bu KORKUNÇ bir durum. Distopik olması da, elbette bu açık cinsellikten aile kavramı olmamasına herkesin birebir aynı klon gibi yaşamasından senin hayatının aslında aynı seviyede olduğun insanlar tarafından belirleniyor olması vesaire. Okuduğum çoğu kısımda mantık algımı tamamen kaybettim çünkü gerçekten çok ciddi ve tuhaf bir kitap, kurgulama. Hani bunu şuanki hayata kurgulamak bile çok kötü yauf hiçbir olumlu tarafını göremiyorum yani. Zaten felsefeye baktığımızda da devlet modellerinde bulunan ütopyalar ve distopyalar arasında distopya olarak geçiyor, neden acaba °-° En önemli kısmı atlamış gibi oldum. Kitap elbet bunlardan ibaret değil, bu kurulu düzene baş kaldıran bir karakterimiz var, onun üzerinden olayları algıları o dünyayı tanıyoruz. O kısımları okuması da ayrı bir zevkliydi. Kitapta bulunan birkaç alıntıyı da yazarak bunları yorumlamak istiyorum. Spoiler değil ama okumak istemezseniz alıntı vesaire burayı geçiniz. Ama bence okuyun. . . Mesela en bariz anlayış "𝙷𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚎 𝚊𝚒𝚝𝚝𝚒𝚛" diktesi. Bu tüm insanların dilinde ve bu yüzden de kim kime dum duma hiçbir şekilde garipsenmiyor. Sex iyi abi işte tek algı bu bundan ne bekliyorsun yani Bir diğer anlayış da şu ve bu tamamen günümüz tüketim çılgınlığı aslında, "𝙴𝚜𝚔𝚒 𝚎𝚕𝚋𝚒𝚜𝚎𝚕𝚎𝚛𝚒 𝚍𝚊𝚒𝚖𝚊 𝚌̧𝚘̈𝚙𝚎 𝚊𝚝𝚊𝚛ı𝚣. 𝙰𝚝ı𝚙 𝚔𝚞𝚛𝚝𝚞𝚕𝚖𝚊𝚔 𝚘𝚗𝚊𝚛𝚖𝚊𝚔𝚝𝚊𝚗 𝚒𝚢𝚒𝚍𝚒𝚛." Bugünkü insanımıza baktığımızda da tam olarak bunu görüyoruz. İnsan eskimediği hâlde neden sürekli yeni kıyafet alır? Heh bir tane de kelimemiz var. Bunu görünce gülmeden edemedim, mükemmel cuk oturmuş yani cesur yeni dünyamıza: 𝚂𝚎𝚔𝚜𝚊𝚏𝚘𝚗. Hıhım, ilk okuyunca la dedim kelimenin doğrusu neydi falan, öyle işte Şu alıntıyı okuyunca da bi hoşuma gitmedi değil, en azından farklı bakış açısı, güzeldir, "𝙸̇𝚌̧ 𝚔𝚊𝚛𝚊𝚛𝚝ı𝚌ı 𝚢ı𝚕𝚍ı𝚣𝚕𝚊𝚛 𝚐𝚘̈𝚔𝚢𝚞̈𝚣𝚞̈𝚗𝚍𝚎 𝚞𝚣𝚊𝚔𝚕𝚊𝚛𝚊 𝚐𝚒𝚝𝚖𝚒𝚜̧𝚝𝚒." Sonuçta yıldızlar daima huzur ve mutluluk ifade eder bizde, orda ise iç karartıcı görülüyor... Uzadıkça uzuyor bu yazı ama elimde değil, söylemesem içimde kalırdı. Tavsiye eder misin derseniz, içeriğini bilerek bilinçli bir şekilde okumayı düşünüyorsanız kesinlikle okuyun derim. Sonuçta kendi kulvarında bir başyapıt niteliğinde. Ama yazarın mantık anlayışına kendinizi hazırlayın :] Şimdiden iyi okumalarr✨ (Üstte yazılmayan diğer alıntılar da ektedir efenim) -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. -. - 💊"Eğer kötü bir davranışta bulunduysanız, pişmanlık duyun, elinizden geldiği kadar durumu düzeltin ve bir dahaki sefere daha iyi davranmaya bakın. Ne sebeple olursa olsun hatanızın üzerinde kara kara düşünmeyin. Temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir." 💊"Günümüzün totaliter devletlerinde köleliği sevdirmek; propaganda bakanlıkları, gazete yayıncıları ve okul öğretmenlerine verilmiş bir görevdir." 💊"Çok değil, birkaç yıl içinde, evlilik cüzdanları; on iki ay geçerli, köpek değiştirmeyi ya da aynı anda birden fazla köpek bulundurmayı yasal olarak engellemeyen köpek ruhsatları gibi satılacaktır." 💊"Eğer farklıysan, yalnızlığa mahkum oluyorsun. Yalnız olana acımasız davranıyorlar." 💊"+Ama tanrı değişmez ki. -İnsanlar değişir ama. +Ne fark eder? -Öyle bir fark eder ki..."