(@) - Raf

8,5/10 Kitabı ne kadar beğenmişsem en az o kadar önsözünü de beğendiğim harikulade bir tragedya: Zincire Vurulmuş Prometheus. Yunan Mitolojisi'nde en ilgi çekici karakter benim için net bir şekilde Prometheus'tur. Bu da kitabı okurken ayrı bir zevk almamı sağladı açıkçası…devamı8,5/10 Kitabı ne kadar beğenmişsem en az o kadar önsözünü de beğendiğim harikulade bir tragedya: Zincire Vurulmuş Prometheus. Yunan Mitolojisi'nde en ilgi çekici karakter benim için net bir şekilde Prometheus'tur. Bu da kitabı okurken ayrı bir zevk almamı sağladı açıkçası V.yüzyıl Atina'sında zorbalık olduğu gibi kölelik de aktif olarak var olan bir sorundu. Prometheus da tıpkı bir 'köle' gibi zincirlere vurulmuştur ancak burada dikkat çeken şey zincirlere vurulmuş olması değil yüce bir tanrı iken köle durumuna düşürülüp, kötü koşullar altında yaşamaya devam etmek 'zorunda' kalmasıdır. Eskiden bir kâhin olup geleceği görebilen Prometheus artık yüzyıllarını bir kayaya bağlı şekilde geçirecektir. Ayrıca içinde hiçbir pişmanlık kırıntısı da bulunmamaktadır. Bu durumda da insan 'Gerçekten köle olan kişi Prometheus mu?' diye düşünmeden edemiyor. Zira o diğer tanrılar gibi (Hermes, Hephaistos ilh.) Zeus'a yaltaklanmak için her dediğini yapmamıştır.(Bu durumda diğer tanrıların köle olduğunu söylemek yanlış olmaz.)Aksine Zeus'un bir gün tahtından düşeceğini bildiğinden, sürekli onu bir şüphe altında tutup sonunda da insanlara ateşi vermesi ile olağan dünya düzenini değiştirmiştir. Günümüz kitaplarında da oldukça sık bir şekilde ismini geçiren Prometheus'u kurtaracak kişinin kim olduğunu merak ediyorum. Kitapta dıdısının dıdısı net bir şekilde kimin onu azad edeceğini söylüyor ancak keşke diğer kitaplar yitirilmeseydi de okuma şerefine nail olabilseydik. Kitabın sonunda birçok kişi tarafından bilinen olayları okumak da ayrı zevkliydi. Bilhassa 'Thegonia' olmak üzere. Okumanızı şiddetle öneririm, Yunan Mit'ine girebilmek için güzel kitaplardan biri. Ben de usul usul okumaya devam etmeyi düşünüyorum. Siz de listelerinize çekinmeden bu kitabı ekleyebilirsiniz. (Şu birkaç gündür oldukça yoğun bir şekilde çalışıyorum bu da ister istemez okuma alışkanlığıma ve burada paylaştığım gönderilere vs. yansıyor ve üzülerek söylüyorum ki yansımaya devam da edecek. Bu durumda daha az gönderi paylaşacağımı da tahmin edebilirsiniz. Ama bu şu değildir ki akışta olan gönderileri okuyup, beğenmeyeceğim tersine gene günümüzdeki gibi aktif olabilirim bu konuda. Her neyse okuduğunuz için teşekkür ederim, alıntıları yazıyorum aşağıya.) ♨️"Haydi ne kadar taşkın olabilirsen ol şimdi! Çal tanrıların hakkını, ver ölümlülere, Bakalım ne yardımı olacak sana ölümlülerin? Sana tanrılar yanlışlıkla Prometheus demişler, Düğümleri çözen demekse adın, Çöz bakalım şimdi bu çözülmez düğümleri!"

aleran 8 months ago

Yeraltından Notlar

Dostoyevski

14 Gönderi

8,5/10 Kendini haşereden bile küçük gören, haşere olmak isteyen bir adamın öyküsü. Pekâla bu kitabı daha önce iki kere okumayı denemiştim, ancak dili bana oldukça ağır ve kasvetli geldiğinden bitirememiştim. Şimdi ise oldukça kısa bir süre içinde bitirdim, umarım buna…devamı8,5/10 Kendini haşereden bile küçük gören, haşere olmak isteyen bir adamın öyküsü. Pekâla bu kitabı daha önce iki kere okumayı denemiştim, ancak dili bana oldukça ağır ve kasvetli geldiğinden bitirememiştim. Şimdi ise oldukça kısa bir süre içinde bitirdim, umarım buna bu hafta sadece Dostoyevski okumam sebep olmuştur. Kitap 2 bölümden oluşuyor, yeraltından notlar ve anılar. Yeraltından notlar kısmında ahlak, etik, değişim, düşünce gibi genelgeçer kuramlardan bahsediyor. Belki öncesinde kitabı yarım bırakmamın sebebi bunları kavrayacak düzeyde olmamış olmamdır, bilemiyorum. Yalnız şunu söylemeliyim ki öncekinin aksine burayı büyük bir istekle okudum. Ayrıca bu kısım yazar gibi benim de kendimle tartıştığım, düşüncelere daldığım bir bölüm oldu. Uzun bir süre sonra kendimi sorgulamak, neyi düşündüğümü anlamaya çalışmak o kadar iyi geldi ki. Ancak sonuç olarak net bir kanıya varamadım bu yüzden bir daha okuyup, biraz daha düşünmek istiyorum İkinci bölümde ise karakterimizin anıları anlatılıyor. Karakterimiz demekten hoşlanmasam da Dostoyevski isim belirtmemiş, bana da başka bir şey demek düşmüyor hâliyle. Ana karakterimizin içinde olduğu buhran ve bunun çevresine yansımasını okumak o kadar etkileyiciydi ki. Bu sırada üstün düzeyde empati yaparak kendimi karakter yerine koydum ve o aşağılanmışlığı, o ezikliği derinlerimde hissettim. Bu bölüm çok daha uzun sürebilirdi, ki sürmüş de ama biz bunları okuyamıyoruz zannımca. Kitabın son cümlesinden bu sonuca vardım. Kendini haşereden bile aciz gördüğünden bahsetmiştim ancak bu hissiyat her zaman için geçerli değildi. Karakterimiz bazı anlarda 'ben okumuş,kültürlü ve aydın biriyim.' diye düşünerek kendini çevresindeki insanlardan üstün görüp kendini kanıtlama çabası içine girmekteydi. Bu ikililikleri karakterimiz kitap boyunca yaşıyor, bence bu kitabın sevilmesindeki ana etmenlerden biri de bu çünkü bir noktadan sonra insan kendini görmeye başlıyor kitapta dolayısıyla ister istemez sempati oluşuyor. Bende de oluştu hiç yalan söyleyemeyeceğim. Karakterin kendinin ne olduğunu bilmesi de benim çok hoşuma giden yönlerden biri oldu. Yaptıklarını savunmuyor aksine kötü olduklarını bilerek kendini yerden yere vuruyordu. Başkası olsa buna onlarca bahane bulup bu davranışları 'istemeden' yaptığına inandırabilirdi ama yapmadı. Son olarak kitapta geçen bir soru aklıma takıldı, size de sormak isterim. Sizce kolay kazanılmış bir mutluluk mu? Yoksa insanı yücelten acı mı daha iyi? 🎚️"Ben hasta bir adamım, kötü bir adamım. Suratsız bir adamım ben." 🎚️"Zaten, ben kimsenin yüzüne doğrudan doğruya bakamazdım. Bakışlarımı hep kaçırır; bir suçluluk duygusu taşır, sanki bir suçum varmış gibi davranırdım." 🎚️"Her kişinin anılarında sadece dostlarına söyleyebileceği, herkese açamayacağı yanlar vardır. Hatta dostlarına bile söylenemeyecek olan, insanın yalnızca kendisine söyleyebileceği sırları da olur. Bunların dışında, insanın kendine bile açamayacağı sırlar da vardır." 🎚️"Ben sert, asık suratlı bir bana tanırdım, Liza. Çok sertti ama kızının önünde diz çöker, ellerini ayaklarını öper, seyretmeye doyamazdı. Bir dediğini iki etmezdi kızının(...)Babalar kızlarına annelerden daha çok düşkündürler. Bunun için de bir kız, baba evinde çok mutlu yaşar."

aleran 9 months ago

İnsancıklar

Dostoyevski

82 Gönderi

Spoiler içeriyor 7,5/10 İnsanların, insanlardan çok paraya saygı duyduğu, birçok kişinin 'elalem ne der?' korkusuyla kendi benliklerinden uzaklaştığı bir dönem. Uzağa gitmemize gerek yok, eminim ki hepimize tanıdık gelmiştir. Makar Alekseyeviç insanlar ne düşünür korkusuyla sevgisine bile sahip çıkamayan, korkak ve yoksulca…devamı7,5/10 İnsanların, insanlardan çok paraya saygı duyduğu, birçok kişinin 'elalem ne der?' korkusuyla kendi benliklerinden uzaklaştığı bir dönem. Uzağa gitmemize gerek yok, eminim ki hepimize tanıdık gelmiştir. Makar Alekseyeviç insanlar ne düşünür korkusuyla sevgisine bile sahip çıkamayan, korkak ve yoksulca yaşlı bir adamdır. Varvara'nın da pek ondan farkı yok; sürekli hasta olan, zayıf, yoksul bir genç kız. Bu ikili arasında geçen mektupları okuyoruz bu kitapta. Mektup okumayı seven biri olarak da beni tatmin etti diyebilirim. Bu kitabın Fyodor'un ilk kitabı olduğunu öğrendiğimde keşke ilk bunu okusaymışım düşüncesi doğmalıydı belki de içimde ama doğmadı. Bunun nedeni şüphesiz ki Dostoyevski'nin yazdığı ilk kitabın bile bu derece yetkin olmasından kaynaklı. Ayrıca böyle düşünen tek kişi de ben değilim, dönemin gözde eleştirmenlerinden biri olan Berlinski, Dostoyevski için 'Yeni bir Gogol mu doğuyor?' diye bir yorum yapmış. Yani edebiyat camiasına çarpıcı bir giriş yaptığı birçok kişi tarafından onaylanmış. Bu kitap benim okuduğum ilk mektup türünde kitap olsaydı şüphesiz çok daha fazla puan verirdim ancak şuana kadar birçok mektup türü adı altında kitap okuduğumdan(Suzan Defteri, Canım Aliye Ruhum Filiz ilh.)dolayı bana pek farklı gelmedi. Ancak bu demek değildir ki kitabı beğenmedim, aksine çok etkileyici buldum. Varvara'nın geçmişi, bilhassa Pokrovski ile olan ilişkisi oldukça tatlıydı. Kitapta en beğendiğim kısım da o oldu. Bu kitapta tartışılacak bir şey varsa o da Varvara'nın sonda yaptığı ihanettir.(?) Yorumları okuduğum zaman birçok kişi bunu ihanet diye nitelendirmiş ancak bence öyle değil. Tüm hayatınızı değiştirebileceğiniz, yoksulluktan kurtulup 'namusunuzu' kurtarabileceğiniz bir teklif gelse eminim ki birçok kişi kabul ederdi, Varvara da öyle yaptı. Nitekim sonuçları her ne kadar da beklediğimiz gibi olmasa da nereden bilebilirdi ki? Gerçi ben Makar'ın yerinde olsaydım kahrolurdum, bunu kaldırmazdım hiç böyle konuştuğuma bakmayın. Kitabın sonunu bir yana atalım ve dilinin ne kadar basit olduğunu konuşalım. Ben gerçekten gözümde ne kadar abartmışım, şu zamana dek aman Rus Edebiyatı aman Dünya Klasiği diyerekten uzak duruyordum ancak bunun ne kadar yersiz olduğunu anladım. (Bu ön yargı bir Rus bir de Fars edebiyatına karşı var.) Bu kitapları okumamın tek bir sebebi var, o da Karamazov Kardeşler'i okumaya yetecek yetkinliğe ulaşmak. O bin sayfalık şaheseri okumak için çıldırıyorum ancak şimdi okumaya kalksam altından kalkamam herhalde, dolayısıyla diğer kitaplarını okuyup kendimi hazırlamaya çalışıyorum. Umarım şu yaz tatilinde o yetkinliğe ulaşırım yoksa sonraki zaman diliminde okumam pek mümkün değil. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim, ancak nedense şu yazdıklarımdan hiç emin değilim daha sonrasında düzenlemeye alabilirim yahut baştan gönderi de paylaşabilirim tam karar veremedim. Her neyse alıntıları aşağı yazıyor ve kaçıyorum. 🧣“Bir insanın ne kadar güçlü olduğu, başkalarına nasıl davrandığıyla ölçülür; gerçek güç, başkalarına zarar vermemekte yatıyor.” 🧣“Özür dilemek, bir hatayı kabul etmekten daha fazlasıdır; bu, insanın kendine olan saygısının bir ifadesidir.” 🧣"Öğrenmek, bu yolla babamı sevindirmek için dişimi tırnağıma takıyordum. Benim uğruma varını yoğunu harcadığını, her şeyiyle yaşama savaşı verdiğini anlıyordum." 🧣= Varvara'nın senin için dikeceğim diyip de dikmediği Makar'ın atkısı.

aleran 9 months ago

Beyaz Geceler

Dostoyevski

9 Gönderi

8/10 Dostoyevski'den okuduğum ilk kitap olan Beyaz Geceler ile karşınızdayım. Kitabı yorumlamaya başlamadan önce bu kitapla ilgili değişik bir hatıramdan bahsetmek isterim. Sanırsam,ilkokul dördüncü sınıfta hocamız bize tatilde üç tane kitap okuma ödevi vermişti, benim de o zamanlar okumaya karşı…devamı8/10 Dostoyevski'den okuduğum ilk kitap olan Beyaz Geceler ile karşınızdayım. Kitabı yorumlamaya başlamadan önce bu kitapla ilgili değişik bir hatıramdan bahsetmek isterim. Sanırsam,ilkokul dördüncü sınıfta hocamız bize tatilde üç tane kitap okuma ödevi vermişti, benim de o zamanlar okumaya karşı hiç hevesim yok okumadım haliyle ancak hocaya ödevi gösterip imzasını almam gerekiyordu çünkü hocayı çok seviyordum. İşte ben de evde bulunan sallamasyon üç tane ince kitabı aldım, tabi o zamanlar düşüncem şu şekilde:İnce kitaplar çocuklar, kalın kitaplar yetişkinler içindir. Dolayısıyla evdeki ince kitaplardan aldım ve hocaya götürdüm, götürdüğüm kitapların arasında bu kitap da vardı. Hoca herkesin kitaplarını teker teker inceleyip kağıda imza atıyordu, benim kitaplarımı da detaylıca inceledi ve imza kağıdını verdi ancak hiç demedi ki bu çocuk bu yaşta Dostoyevski nasıl okusun? Bugün aklıma gelince oldukça şaşırdım, hocam gerçekten hiç mi sorgulamadınız, valla şaşılacak olay. Dediğim gibi Dostoyevski'den okuduğum ilk kitap ve çevreden ağır yazdığına dair duyumlar alıyordum, bu nedenle kitabı okumak için bir hazırlık sürecinden geçmem gerekti ancak hiç düşündüğüm gibi değilmiş, en azından bu kitabı. O kadar yalın ve akıcı dille yazılmış ki akıp gitti, abartmazsam tek oturuşta bitirdiğimi söyleyebilirim. Sanırsam yazarın en hafif, en lirik kitabı da buymuş, baya iyi denk geldi. Adını, sanını bile bilmediğimiz baş karakterimizin yalnızlığını okuyarak başlıyoruz kitaba. Sonrasında karakterimiz tesadüfen genç, güzel ve o kadar da hüzünlü bir kız görür ve onla ayın başka türlü parladığı, aşkların ve terk edilişlerin üst boyutta olduğu dört gün geçirir. Bu dört günü küçümsemeyin zira bu dört gün, tüm ömür boyunca düşünülecek kadar doludur karakterimizce. Bir insanı yara bandı olarak kullanmak başka bir insana nasıl bu kadar kolay gelebilir asla anlamıyorum ve anlamak da istemiyorum. Ne kadar küçük düşürücü ve özgüven kırıcı bir hareket, hiç mi empati yapmıyorlar diye düşünmeden de edemiyor insan. Gerçi ben böyle yapan insanların aynı şeyi yaşayacağına dair bir düşünce içerisindeyim, karma yaşanacak buna inanıyorum. Daha fazla konuşmadan alıntıları yazayım, hepinize iyi akşamlar dilerim. 🌕"En güzel yıllarımı boş yere nasıl harcadığımı, özellikle şu anda her zamankinden daha iyi anlıyorum ve bu durum bana daha çok koyuyor." 🌕"Nasıl istersen Nastenka, nasıl istersen! Sevme konusuna gelince de seni yirmi senedir seven biri olsaydım, emin ol, şu anda sevdiğim kadar sevemezdim." 🌕"Benimle konuşmak arzusunda olmadığına artık iyice emin olmuştum ama buna karşın evden her çıkıp gidişinde geride durup, arkasından uzun uzun bakmaktan kendimi alamıyordum."

aleran 9 months ago

Oh Ne Ala Memleket

Şermin Yaşar

1 Gönderi

Kardeşim ile okuyorum #1 'Pekâla bu seri de ne?' dediğinizi duyar gibiyim, hemen açıklıyorum. Hepimiz biliyoruz ki şu gelen yeni kuşak(alfa kuşağı) teknolojik aletlere bağımlı olmuş durumda, benim kardeşim de dahil. Bu durum benim hiç hoşuma gitmiyordu ve bugün bu…devamıKardeşim ile okuyorum #1 'Pekâla bu seri de ne?' dediğinizi duyar gibiyim, hemen açıklıyorum. Hepimiz biliyoruz ki şu gelen yeni kuşak(alfa kuşağı) teknolojik aletlere bağımlı olmuş durumda, benim kardeşim de dahil. Bu durum benim hiç hoşuma gitmiyordu ve bugün bu duruma el koymaya karar verip kardeşimi alıp sahafa gittim. Sahaftan kardeşimin beğendiği iki kitabı, benim onun için beğendiğim iki kitabı aldım. Seçtiğim kitaplar;ona bir şeyler katacağını düşündüğüm kitaplar, onun seçtikleri ise daha çok 'saftirik' kitapları gibi. Neyse o dört kitabı aldık ve kardeşim çok beğendi, hatta şu an bunu yazarken sesli bir şekilde okuyor. Benim de bu seride amacım kardeşime kitap okutup güzel bir şekilde yetişmesini sağlamak. Şimdi gönderileri şu şekilde planladım ben: ilk önce benim yorumumu okuyup, kitap hakkındaki görüşlerimi öğreneceksiniz, sonrasında ise alıntılarımı yazacağım. Daha sonrasında kardeşimin yorumunu ve alıntısını okuyacaksınız. Kitaba verilen puan da ben ve kardeşimin verdiği puanın aritmetik ortalaması olacak. Henüz sizin de kardeşinizin okulları tatil olmuşken aynı şeyi yapmanızı çok isterim. Bu etkinlik itibari ile hem kardeşinizle beraber vakit geçireceksiniz hem de onun kitap okumasını sağlayıp, ufkunu genişletmiş olacaksınız. Şimdi kendi yorumumu yazıp daha sonra da kalemi kardeşime bırakacağım. 8.5/10 Kitabın yöneldiği yaş grubuna göre oldukça eğlenceli bir kitap olduğunu düşünüyorum. Hatta ucundan kendimin bile eğlendiğini söyleyebilirim. Yazarı zaten hâlihazırda 'dedemin bakkalı' serisinden bildiğim için rahatça okudum. Üslupsal olarak zaten çocukların anlayabileceği hoş ve akıcı bir dil kullanılmıştı. Bence bu kitabın diğer çocuk kitaplarından farkı kesinlikle konusu. Şöyle özetlemek gerekirse, bizim dörtlü arkadaş grubumuz var ve bu grubumuz okulu hiç sevmiyor. Ancak bir gün okulda bir yarışma olur ve kazanan 23 Nisan'da müdür, müdür yardımcısı gibi davranacaktır. Yarışmanın konusu ise Atatürk'e mektup yazmak. Gerçekten oldukça hoş mektup yazmışlardı, baya beğendim o kısmı. Bizim grup(eker) yarışmayı kazanır ve 23 Nisan'da o statüye erişme şansı elde eder. Bayramımız geldiğinde bizim grup oldukça elegant bir şekilde hazırlanır ve okula giderler. O sırada müdürün başına talihsiz bir kaza gelir ve artık okulun yönetimi bizim eker grubuna geçer. Daha sonrasında okulu nasıl yönettiklerini okuyoruz, ve sonuç olarak gerçekten de komik sahneler çıkıyor karşıya... Hemen hemen kitabın konusu böyle. Favori çocuk kitaplarım arasına girer mi? Hayır. Saftirik kitabı gibiydi açıkçası, eğlendim sadece. Şimdi alıntılarımı yazıp kardeşime bırakıyorum. 👶"Öğretmenimiz çözülemeyen matematik sorularının olduğundan bahsetti altı ay önce. Bunu bize neden anlattığını pek anlamadım çünkü zaten çözülememiş, ben mi çözeyim?" Zeynoş'un ağzından: Kitapta Emre adlı bir çocuk var.Okulu sevmez özellikle pazartesi günlerini ha bir dakika,sabahları annesinin Emreee Kalkk demesini de sevmez.Sabahları annemin zoruyla kalkıyorum,kahvaltıda istemediğim şekilde peynir,zeytin,dometes,ekmek falan... Bir de Emre'nin arkadaşları var Elif,Kerem ve Ferhat ama Reco diyolar Ferhat ve Reco'nun ne alakası var bilmiyorum. Ben bu kitapta ki en çok Elif'i sevdim. Elif tam benim gibi benim sevdiğim şeyleri o da sever örn: -Kitapları sever. -Hayvanları sever. -Okulu sever. Ben bu kitapta en sevdiğim olaylardan bir tanesi Emre'nin müdür olup hiç pes etmeden, öğrencilerden aldıkları fikirleri gercekleştirmesi.Hergün okula napcaz diyerek geliyor ama öğrencilerden aldıkları fikirleri gerçekleştiriyor fikirlerde maşşallah olmayacak herşey ama Emre yapar ve yaptı da.Mesela hangi müdür okulun bahçesine deniz yapar?Hangi müdür okula çikolata musluğu yapar? Benim bu kitapdan alıntılar: 1.alıntı💨❓Dumandan soru soruyorlar 👩‍🏫✅Öğrettikleri herşeyi hemen öğrenmemizi istiyorlar. 😀❌Derste gülmemizden hoşlanmıyorlar. 2.alıntı "Okulda tablet,telefon serbest olsun"dediler kabul edenler, etmeyenler,kabul edilmiştir yaptık.Herkes teneffüste tabletiyle,telefonuyla oynadığı için birbirimizin yüzüne bakamaz olduk.Herkes birbirine küstü.İptal ettik,yoksa arkadaşsız kalacaktık. 3.Alıntı Nizametullah Amca da kendi istedikleri için geliyordu "Müdür Bey çay bitti" "Müdür bey,temizlik malzemesi bitti" "Müdür Bey,çocuklar kapının kolunu kırmış" Biz nasıl yetişelim? Hangi birine çare bulalım? Offffffff Kitap üzerinden puanım 10/9 Bir puanı kitabın yarısını okuduktan sonra birden basım ağrıdı ablamında başı ağrıdı :) Total puanımız:8,75

aleran 9 months ago

Kendine Ait Bir Oda

Virginia Woolf

55 Gönderi

9,5/10 'Ama biz sizden kadınlar ve kurgu üzerine konuşmanızı istemiştik, bunun insanın kendisine ait bir odası olmasıyla ne alakası var diyebilirsiniz.' cümlesiyle başlayan ve ilerleyen sayfalarda bunu açıklayıp, temellendirmeye çalışan bir yazar ile karşınızdayım: Virginia Woolf. Şimdi öyle bir zaman…devamı9,5/10 'Ama biz sizden kadınlar ve kurgu üzerine konuşmanızı istemiştik, bunun insanın kendisine ait bir odası olmasıyla ne alakası var diyebilirsiniz.' cümlesiyle başlayan ve ilerleyen sayfalarda bunu açıklayıp, temellendirmeye çalışan bir yazar ile karşınızdayım: Virginia Woolf. Şimdi öyle bir zaman düşünün ki kadınların yazmasını bırak okuması bile sertçe karşılanan ve alaya alınan bir dönemdesiniz ve bir kadın olarak yazmaya çalışırken binbir zorlukla karşılaşıyorsunuz. Yazarımız da bunu bir örnek üzerinden şöyle anlatmış, şüphesiz Shakespeare büyük bir yazardır, acaba bir kadın, veyahut kız kardeşi onun yazdıklarını yazabilir mi diye düşünüp bunun cevabını hayır diye nitelendirmiştir. Çünkü en başta bir kere Shakespeare'nin aldığı eğitimleri alamayacak, toplumca üzerinde baskı hissedecek ve değeri mütemadiyen bilinmeyecek ve muhtemelen hazin bir şekilde yaşamını sonlandıracaktır. Pekâla o zamanda yaşamış olsaydım şüphesiz ki böyle bir gönderi yazmaya yeltenemeyecektim çünkü elimin altında bakmam gereken birçok çocuğum ve kendi egosunu yükseltmek için beni bastıran bir kocam olmuş olacaktı. Yani böyle bir ortamda 'kadın yazar yok ki bu yüzden erkekler daha iyi yazar.' gibi bir çıkarımda bulunup, kendi cinsini övmek boş argümandan başka bir şey olmayacak benim gözümde. Yazarımız İngiltere'deki kadınlar üzerine birçok yazardan birçok kitap kitap okur ve değişmeyen tek bir şey vardır: Erkeklerin kadınlara olan öfkesi. Gerçekten düşününce diyor ki insan; haklara sahip olan sensin, istediğin ortamda istediğin gibi konuşabilirsin,yönetici olabilir ve bana istediğini yapabilme yetkin var. Pekâla neden benden nefret ediyor bana bu denli öfke duyuyorsun? Yazar ise bu öfkeyi inceleyip arkasına baktığında görüyor ki aslında bunun ardında bir korku var. Korkmalarının da çok normal olduğunu belirtiyor çünkü o dönemdeki bir erkeğin hiçbir şey yapmadan,herhangi bir efor sarf etmeden nüfusun yarısından otomatik olarak kendisini daha üstün görüyor, kadın da aslında erkekleri olduklarından iki kat büyük gösteren bir ayna gibiler ve ellerinden bu aynanın alınmasından korkuyorlar. Dolayısıyla kadınların iyi bir mevkiiye gelip, iyi bir yazar olması bile onları korkutup öfkelendiriyor. Kitabımız aslında bir teşvik yazısıdır; kadınlara, genç kızlara yazması için teşvik etmektedir çünkü ancak yazarak entelektüel bakımdan erkeklerin egemenliğinden kurtulup kendi istediklerini yapabilme hakkına kavuşabilecektir.Ve kitabı okuduğum zaman, üslubun bu kadar basit olmasına da şaşırdım ancak daha sonrasında bunun sebebini anladım. Sebebi bunun kitap olarak yazılması değil, Virginia'nın bir öğrencisiyle(?) olan konuşmasının birleştirilmiş hâli olmasıdır. Ayrıca kitabı okurken Jane Austen ve Emily Bronte gibi kadın yazarları görmek de oldukça hoşuma gitti. Genel anlamda kadınların entelektüel hayata nasıl girebileceğini anlatan bir kitaptı. Ayrıca yazım dilinin sade olması ve oldukça kısa bir kitap olması dolayısıyla herkesin listesine çekinmeden ekleyeceği bir kitap bence. Şimdi daha fazla yazmadan alıntılara geçeceğim, hepinize iyi günler dilerim. 📚"Sonuç olarak ortaya son derece garip ve karmaşık bir varlık çıkıyor. İmgesel olarak kadın son derece önemlidir; gerçek ise tamamen önemsiz. Şiiri baştan sona kaplar, tarihte hiç görülmez. Kurgularda kralların ve fatih'lerin hayatlarına hükmeder,gerçek hayatta ailesinin parmağını bir yüzük takdığı herhangi bir gencin kölesidir. Edebiyatta en ilham verici sözler, en derin duygular onun dudaklarından dökülür;gerçek hayatta okuyup yazması neredeyse yok ve kocasının malıdır." 📚"İsterseniz kütüphanelerinizi istediğiniz kadar kapatıp kilitleyin; ama benim zihnimin özgürlüğüne vurabileceğiniz ne bir kilit, ne bir kapı, ne de bir sürgü var, diyebilmesi için delifişek olması gerekirdi." 📚"Her şeyden önce, 19.yüzyıl başlarına kadar, bir kadının ailesi çok zengin ya da çok soylu olmadıkça, sessiz ya da ses geçirmeyen bir odası olmasını geçtim, sadece kendine ait bir odaya sahip olması bile söz konusu değildi."

aleran 9 months ago

Kreutzer Sonat

Lev Nikolayeviç Tolstoy

9 Gönderi

8,5/10 Beethoven'ın bir eserinden adını alan bu kitap yazıldığı zamanda oldukça eleştiriye maruz kalmış hatta Tolstoy bunun üzerine eserin yanlış anlaşılmaması için bir son söz eklemiş. Pekâla bu kitap ne anlatıyor ki bu kadar eleştirilmiş, hemen açıklayayım. Kitap, evlilik, kadın,aşk,…devamı8,5/10 Beethoven'ın bir eserinden adını alan bu kitap yazıldığı zamanda oldukça eleştiriye maruz kalmış hatta Tolstoy bunun üzerine eserin yanlış anlaşılmaması için bir son söz eklemiş. Pekâla bu kitap ne anlatıyor ki bu kadar eleştirilmiş, hemen açıklayayım. Kitap, evlilik, kadın,aşk, cinsellik ve kıskançlık gibi temalarını işlerken aynı zamanda bunların toplum üzerindeki yansımalarını da anlatır. Romanın ana karakteri Pozdnışev, karısını öldürmüş bir adam olarak trende yolculuk yaparken hikâyesini bir yolcuya anlatır. Hikâye ama nasıl hikaye, şu günümüzde reddetmeye çalıştığımız bütün olguların bir araya toplanıp bize sunulduğu şaka gibi bir hikâye. Bu yorumu yazmadan önce çeşitli platformlardan kitap hakkındaki yorumları okudum ve en mantıklı yorumlayan kişi birçok platformda da karşılaşabilir olabileceğiniz Oğuz Aktürk oldu. Adam o kadar haklı noktalara değinmiş ki söylemeden geçmek istemiyorum. Diyor ki bu kitap Hristiyanlar göre herkesin okuması gerektiği bir kitap, feministler göre ortadan yok edilmesi gereken bir kitap, diyetisyene göre müşterilerinin okumaması gerektiği bir kitap (ilh.) Böyle bir çok meslek üzerinden yorumlamış ve bu gerçekten güzel bir eleştiri yazısı olmasına katkı sağlamış. Ayrıca insanlar bu kitabı okuduktan sonra 'ama o dönemin kadınlara bakış açısını yansıtıyor' gibi savunma argümanları sunarken Aktürk diyor ki bu boş bir savunmadır çünkü Tolstoy'un yaşadığı dönem Fransız İhtilâli'nden sonraki aydınlanma döneminin başlangıcıdır, dolayısıyla feminizmin ilk dalgalarının yayılmaya başladığı bir zaman dilimde yazmıştır bu kitabı. İncelediğimiz zaman doğru söylediğini görebiliyoruz ayrıca kendisi feminizmin o dönem tartışılmış olmasına rağmen Tolstoy'ın bu eserinde rastlanılmadığını söylüyor. Açıkçası kitabın başında geçen, vagonun içinde bulunan 'tek kadının' düşüncelerini yansıtmaya çalışmasının feminizme dair ufak bir gönderme olduğunu düşünüyorum. Belki de Tolstoy böyle tartışılacak bir kitabı bilerek yayımlamıştır, amacı provokatif bir tartışma ortamı yaratmaktır. Tabi bunun doğruluğunu ispatlamak pek mümkün olmaz dolayısıyla bunlar hipotez olmaktan öteye geçmez. Aslında daha tartışılacak çok yönü var Oğuz Aktürk de bunun üzerine bir video yapmış, gönderiyi paylaştıktan sonra izlemeyi planlıyorum. Eğer ilginizi çektiyse siz de okuyabilir, düşüncelerinizi paylaşabilirsiniz. Kitabı bitirdikten sonra dedim ki bu 'Kreutzer Sonat' da neyin nesi, dinleyeyim bakalım. Youtube'da Patricia ile Fazıl Say ikilisinin videosuna denk geldim ve çok etkilendim. Bu sonat ile Pozdnışev'in duyguları arasındaki o bağı görmek, keşke kitabı arka planda bu çalarken okusaydım deme hissiyatı yarattı bende. Ayrıca bu kitabı birkaç gün önce bu uygulamada bir arkadaşımızın gönderisinde görüp hemen okuma listeme eklemiştim. Şipşak da bitirdim, gerçekten ufkumu genişleten(?) bir kitap oldu, önerisi için çok teşekkür ederim. 🎻"Nasıl anlatsam size? Müzik kendimi, gerçek durumumu unutturuyor bana. Kendimin olmayan, bambaşka bir dünyaya götürüyor beni. Müziğin etkisi altındayken gerçekte hissetmediğim şeyleri hissediyormuşum, anlamadığım şeyleri anlıyormuşum, yapamadığım şeyleri yapıyormuşum gibi geliyordu bana. Bunu ben müziğin, esneme ya da gülmenin yaptığı etkiyi yapmasıyla açıklıyorum: Uykum yok, ama esneyenlere baktıkça ben de esniyorum; ortada gülecek bir şey yok, ama gülenleri gördükçe ben de gülüyorum."

aleran 9 months ago

Toros Canavarı

Aziz Nesin

1 Gönderi

8/10 Türk aile yapısını oldukça iyi yansıtarak mizahi olgunluğa erişmiş olan bu eseri okumak oldukça zevkliydi. Güldürürken düşündüren, inceden inceye değil açık açık eleştiri yapan bir kitap. Yazardan okuduğum ilk kitap olduğundan birazcık çekimser yaklaşmıştım ancak sonrasında öylesine açıldım ki…devamı8/10 Türk aile yapısını oldukça iyi yansıtarak mizahi olgunluğa erişmiş olan bu eseri okumak oldukça zevkliydi. Güldürürken düşündüren, inceden inceye değil açık açık eleştiri yapan bir kitap. Yazardan okuduğum ilk kitap olduğundan birazcık çekimser yaklaşmıştım ancak sonrasında öylesine açıldım ki buna ben bile şaşırdım. Gerçekten güzel ve rahat okunan bir eser, okurken hiç kasmıyor, sıkmıyor akıp gidiyor. Dolayısıyla tek oturuşta kolayca bitirebileceğiniz bir kitap. Kitapta güldüğüm birçok sahne oldu hatta örnek vereyim hemen. Şimdi bizim ana karakterimiz Nuri'den üst komşusuna mektup yazması isteniyor. Bu mektubu yazmasının sebebi ayıptır söylemesi komşusunun hayvan gibi evde tepinmesi. Ailecek Nuri'den kaba,ağır bir ikaz mektubu yazması bekleniyor. Nuri de şöyle başlıyor... *Nuri* - Çok ağır olmalı... (Yazacaklarını söyleyerek yazar) 'pek muhterem komşumuz efendim' nasıl? *Gülay*- Ağır mektup bu mu? *Nuri*- Durun... Bu daha bir şey değil, başlangıç... Arkasını dinleyin! 'Zatıâlinizden pek ehemmiyetli bir ricada bulunacağımdan evvelâ özür dilerim efendim.' Oldu mu? *Metin*- (Alay eder.) Olursa bu kadar olur. *Gülay*- Aman baba, sen neler yazıyorsun... Kim kimden özür dileyecek? *Nuri*- Çok mu ağır oldu? *Metin*- Ağır da lâf mı, düpedüz hakaret... Adam mektubu okuyunca, tabancasını alır fırlar gelir buraya... (...) Böyle devam eden bir kısım. Şu küçücük parçadan bile Nuri'nin nasıl biri olduğunu anlamışsınızdır. Böylesine bir şahsiyetin Toros Canavarı sanılması oldukça 'trajikomik' olmuş. Yazık Nuri ne kadar da bahtsız bir adam, resmen kelebek etkisiyle adamın hayatının kayışını okuyoruz. Okuması gerçekten zevkliydi, ama sonu beni pek şaşırtmamakla beraber mutlu da etmedi. Puanı da oradan kırdım zaten. Yazacak bir şey bulamadım zaten ben susayım da alıntılar anlatsın bazı şeyleri. 🔩"Siz davayı kazandık diye kasılın bakalım. Ben hepsini öğrendim; aleyhimize karar veren mahkemenin hakimi de sizin gibi kiracının biriymiş. Kabahatin başı, benim avukat olacak dürzüde. Ulan, hiç insan tahliye davasını, hakimi kiracı olan bir mahkemede açar mı ne? Bunların avukat olmaları için beş fırın ekmek yemeleri lâzım. Diplomayla avukatlık olmaz; diploma başka, bu işler başka... Evi olan bir hakim olsaydı, sizi şıp diye evden attırdı. Neden? Çünkü o zavallının da kiracı derdinden ciğeri yanmıştır da neler çektiğimi bilir. Benim avukatım olacak dürzüye bunları dedim de, bana 'ev sahibi olan hakim bulamadım.' dedi. Memleket memleket değil ki, ev, apartıman sahibi olan da hakimlik etmiyor. Kiracıdan hakim olursa, öyle memlekette adalet olur mu, olmaz elbet..." 🔩"Vatandaşsan polisten başka kimden şikayetin olacak... Öyleyse sen vatandaş değilsin. Biz bilmez miyiz... Yok vatandaş değil de yüksek bir zevatsan, o zaman da telefonu açarsın komiser beye, böyleyken böyle oldu dersin..."

aleran 9 months ago

Eylül

Mehmet Rauf

13 Gönderi

7,5/10 Türk Edebiyatında yadsınamayacak yeri olan bir kitapla karşınızdayım. 'Eylül' kitabı ilk psikolojik roman diye söylenerek yıllardır zihnimizin köşesine kazınan ama alıp da okumaya zahmet etmediğimiz kitaplardan biri. Yani şu ana kadar benim öyleydi, geçen gün kardeşime kitaplığımdan sallamasyon bir…devamı7,5/10 Türk Edebiyatında yadsınamayacak yeri olan bir kitapla karşınızdayım. 'Eylül' kitabı ilk psikolojik roman diye söylenerek yıllardır zihnimizin köşesine kazınan ama alıp da okumaya zahmet etmediğimiz kitaplardan biri. Yani şu ana kadar benim öyleydi, geçen gün kardeşime kitaplığımdan sallamasyon bir kitap seçmesini, o kitabı okuyacağımı söyledim ve bana bu kitabı seçti. Tesadüfen de olsa bu kitabı Zavallı Necdet kitabının üzerine okumam pek hoş olmadı açıkçası çünkü Saffet Nezihi zaten kitabını yazarken, 'Eylül' kitabından ilham aldığını belirtmişti, ve benim de bu iki kitabı üst üste okumamla beraber kitapları karşılaştırmamam olası durumlar dahilinde değil. İki kitapta da yasak aşk konusu işleniyor ve iki kitabın da ruhsal betimlemeleri oldukça fazla.(Eylül kitabında daha fazla) Pekâla hem içeriken hem de üsluben bu kadar benzemelerine karşın benim Zavallı Necdet'e daha fazla puan vermemin sebebi neydi hemen açıklayayım. Aslında bunu açıklarken kitaplar arasındaki en büyük farkı da söylemek durumunda olmuş oluyorum: Karakterler. İki kitap arasındaki en büyük farka tabii ki de karakterleri söyleyecektim çünkü bir yanda aşkı için kendinden vazgeçenler varken diğer tarafta kendinden vazgeçmemek için aşkından vazgeçenler var. İki kitabın bu kadar zıt noktalarda karakterleri olması da oldukça karşılaştırılabilir kılmış ama ben daha fazla kitapları karşılaştırarak yazarımıza saygısızlık yapmak istemiyorum. Diğer kitap hakkındaki düşüncelerimi zaten bir önceki gönderide dile getirmiştim. Kitapta dediğim gibi yasak aşk konusu işleniyor. Karakterler hayatlarındaki tekdüzelikten kurtulmak için aşka sığınıyorlar ve olay da burada kopuyor. Suat karakterimizin her ne kadar Süreyya ile olan evliliği oldukça güzel, uyumlu geçse de fedakarlık yapıp, kendisinden vazgeçen kişi Suat idi. Dolayısıyla elbet benliği bir noktadan sonra olaylara atılmak, aktif halde olmak isteyecekti ki oldu da. O vakitte yanında Necip'in bulunması ve birçok ortak noktaya sahip olmaları Suat'ın her gün benzer geçen hayatından kaçıp bu heyecanlı yasak aşka yönelmesine sebep oldu. Necip'in zaten duyguları vardı. E bu ikilinin bir araya gelmesi de kaçınılmaz oldu haliyle. Kitabın sonunun gerçekten farklı bitebileceğini düşündüm... Ancak bunun Tanzimat Dönemi Edebiyatı'ndaki eserler olduğunu unutmuşum maalesef. Ölüm olmasına hiç şaşırmadım hatta kardeşimle nasıl ölecekler diye de komik bir tartışma yaptık. Ben araba kazası, deprem gibi olayların olacağını düşünüyordum. Benzer bir olay oldu zaten pek de şaşırtmadı. Yalnız kitapta Necip'in aşkına inandığım tek bir sahne oldu. O da kitabın son cümlesiydi zaten. Kitabın adıyla konusunun bu kadar ilintili olması da oldukça hoş bir detaydı. Eylül ayının sonbahar mevsimiyle olan ilişkisi ve bunun bizim ikilimize (üçlümüze???) olan ilişkisini okumak da güzeldi. Ancak ben daha fazla yasak aşk okumak istemiyorum, aşk açısı çeke çeke bir hal oldum. Aynı zamanda bu sıcaklarda anlatımı yoğun kitapları okumak oldukça güç geliyor bana, bundan sonra okuması daha hafif kitapları tercih ederim muhtemelen. Eğer öneriniz varsa yorumlarda beklerim. Daha fazla konuşmadan alıntılara geçelim zira çok beğendiğim alıntılar oldu. 🍂" Ben seni ne kadar sevdiğimi başka kadınları gördüğüm zaman anlıyorum. Bazen rastladığım, hatta senden daha güzel bulduğum kadınlara bakıyorum da kendi kendime hiçbirisini senin kadar, senin gibi sevemeyeceğime yemin ediyorum." 🍂"O hâlde sevilse bile, bu yalnız bir yaradan başka bir şey değildi.'' 🍂"Hiç olmazsa beraber ölmek de mi yoktu, hiç olmazsa onun için ölmek de mi yoktu?"diyordu. Ölmese ve çekse bile böyle birkaç aşk saniyesi bütün bir hayata bin kere, yüz bin kere tercih edilmez miydi? 🍂"Önce bin renkli bir hayat görünür, hiç birbirine benzemez eğlencesi var gibi gelir. Her şeyde bir nevi güzellik görürsün. Sonra bir gün, birdenbire hepsinin aslında ne kadar birbirine benzediğini, ne kadar monoton, ne kadar sıkıcı olduğunu fark edersin. Birbiri ardınca, birbiri ardınca... Ve o zaman anlarsın ki, aslında hepsi birer boşluktan ibaretmiş. İnsan hayal eder, bekler, ümit eder; fakat zamanla her şeyin ne kadar boş olduğunu, yalnızca bir hayal olduğunu anlar. Hayat bir kere sıkıcı geldi mi, artık neşeli taraflarını göremezsin. O zaman da karşına çıkacak her şey boş, manasız gelir. Bu dünyada yaşamak, yalnızca bir alışkanlık, bir mecburiyet halini alır. İçinde bir türlü dinmeyen bir sıkıntı, bir huzursuzluk duyar, bundan kurtulmak için de her çareye başvurursun. Ama nafile; çünkü hayat hep aynı, hep sıkıcıdır."

aleran 9 months ago

Zavallı Necdet

Saffet Nezihi

1 Gönderi

10/10 Bu kitabın on yıllar önce herkesin evinde bulunan kitaplardan olduğunu söylesem bana inanmazdınız değil mi? Bakıyorsunuz raf uygulamasında üç beş kişi okumuş, çevrenizde bu kitaptan bahseden yok elbette ki inanmazsınız. Hatta şöyle bir şey ekleyeyim, bu kitabı edebiyat hocam…devamı10/10 Bu kitabın on yıllar önce herkesin evinde bulunan kitaplardan olduğunu söylesem bana inanmazdınız değil mi? Bakıyorsunuz raf uygulamasında üç beş kişi okumuş, çevrenizde bu kitaptan bahseden yok elbette ki inanmazsınız. Hatta şöyle bir şey ekleyeyim, bu kitabı edebiyat hocam bile bilmiyor. Pekâla Zavallı Necdet'in bu kadar tutmasına rağmen daha sonrasında hatırlanamayan, bahsi bile geçmeyen bir kitap olmasının sebebi nedir? Bunu Türk Milleti olarak bir düşünelim bence... Kitabın talihinin yazarın yaşamından farksız olması o kadar üzücü ki. Saffet Nezihi diğer bir deyimle Ömer Lütfi Galatasaray Lisesi'nde okurken bir anda münasabeti olan bir kadının etkisiyle liseyi bırakır ve baba mesleği olan kuyumculuğa başlar. Kısa sürede çok miktarda para kazanmıştır ancak bu parayı anlık eğlencelere harcaması dolayısıyla beş kuruşsuz kalmıştır. Parası bitince arkadaşları onu bırakmış yapayalnız bir adam olmuştur, artık kimse ona bakmıyor, onu tanımıyordu. Bir zamanlar edebiyatın zirvesinde olan bu yazarı,gittiği doktor bile tanımamıştır; ne garip değil mi? Daha sonrasında Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları bölümüne gitmiştir. Bunun sebebinin yaşlanmasıyla beraber bakılmaya muhtaç olması ve başkalarının ondan esirgedikleri şefkati bulmak amacıyla olduğu söylenir. Ne kadar doğru orası bilinmez. Ve Saffet Nezihi'nin yaşam ışığı orada söner. Gazeteler birkaç kısa cümle ile onun ölümünden bahsettiler ve daha sonrasında unutuldu. Gerçekten çok acı. Yorumlamaya başlamadan önce sizden bir isteğim var ki lütfen bu kitabı okuyun, listenize ekleyin yahut bu kitabı, yazarı unutturmayacak şeyler yapın. Nezihi yalnızlıklar içinde ölürken, bize düşen onu yaşatmaktır. Pişman olmazsınız, rica ediyorum. Yazım dili çok güzeldi, akıcı, aynı zamanda dilde sadeleşmeyi tam olarak başarmış bir eserdi. Konusuna icap etmek gerekirse aslında pek farklı bir şey yok, gene batılılaşmanın etkisi ile görülen kadın-erkek ilişkisini ele alıyordu. Kalıplaşmış konulardan biri diyebiliriz yani , pekala kitaba bu kadar bağlanmamı sağlayan şey elbette ki konu değildi. Karakterler idi. O kadar güzel anlatılmış, o kadar sizi içine çeken bir kitap ki sanki sizde kitabın içine girip 'zavallı necdet...' diye sayıklamaya başlayacaksınız, bu konuda iddiaya bile girebilirim. 'Zavallılık' konusuna gelmişken belirtmek isterim ki zavallı olan kişi Necdet değildi, Müzehher hiç değildi. Zavallı olan kişi Meliha'nın ta kendisiydi. Size, Melihaya olan kinimi o kadar açıkça sunmak isterdim ki, maalesef terbiyem buna izin vermiyor. Ben böyle söyleyeyim siz gerekeni anlayın. Kesinlikle spoiler vermek istemiyorum, belki okuma hevesiniz oluşmuştur da onu kaçırmak falan asla istemem o yüzden kendimi tutuyorum ve başka bir konuya geçiyorum. Kitapta dikkatimi çeken bir unsur var, kitabı o kadar fevkalade yapmış ki... Üzgünüm bunları söylemeden geçemeyeceğim isterseniz okumayabilirsiniz. Kitapta 'sarı gül' geçiyor. Ben de çiçeklerin anlamına karşı ilgili olduğumdan araştırayım dedim. Anlamı ihanet ve biten aşk demekmiş. Bunu kitabı bitirdikten sonra da anladım. Gerçekten o kadar gizlice saklamıştı ki yazar, bu detayın altında tüm kitabı özetleyen bir anlam olduğunu duyunca şaşırıp kalıyorsunuz. Kendimden biliyorum. Daha böyle birçok detay vardı hangisini anlatsam kifayetsiz kalır, gerçekten eğer şu zamana kadar benim azıcık bir edebi zevkim olduğunu düşündüyseniz kitabı almaktan geri durmayın bu en büyük ricam. Bu kitabı bir şarkıya benzeyecek olsaydım Gülden- Sen Evlisin olurdu. Kitabı o kadar iyi yansıtıyor ki, şarkıyı dinleseniz eminim ki kitap hakkında çıkarımda bulunabilirsiniz. Alıntılara geçmeden önce son bir şey söylemek istiyorum: Necdet karakteri, Türk Edebiyatı Klasikleri'nde en beğendiğim karakterler arasına ezici bir üstünlükle girmiş bulunmaktadır. Alıntılarda çok belli spoilerler var okumak istemeyenler gönderiyi kaydırabilir 🌾"Şiddetli bir aşk, gizli bir aşk, anlatılamayan bir hazin sevda... Yalnız bir gönülde kalan, yalnız bir gönlü harabeden, bitiren çok kuvvetli bir sevgi... Sevilen, sevildiğinden bile belki haberi yok..." 🌼"Pekâlâ... Siz merhamet ettiğiniz bir kızın hayatını kurtarmak istiyorsunuz. Ne güzel... Ne âlâ... Fakat hiç düşünmüyorsunuz ki ötede bir kız, size âdeta tapmaktan başka suçu olmayan bir biçare bu haraketinizden dolayı mahvolup gidecek. Birini kurtarmak için diğerini feda etmek..." 🌼"Ben ölürsem, beni şuraya Müzehher'in yanına gömünüz." 🌼"Meliha, bir saat sonra bu odaya girdiği zaman ben hayattan ayrılmış bulunacağım. O, bin türlü ümitlerle sermest olarak buraya girdiği zaman beni ebedi uykuda bulacak. O zaman hayretle, hayranlıkla, üzüntüyle yüzüme bakarak acaba "Zavallı Necdet," diyecek mi? Heyhat! Hiç zannetmem. O, avını elinden kaçırmış insafsız bir avcı gibi hiddetinden sapsarı kesilerek "Saadetini elinden kaçırdı, budala," diyecek. O zaman kalpleri eriten bu insafsızlığa, bu merhametsizliğe karşı ruhum ağlayacak, ağlayacak, ebediyen ağlayacak."