(@) - Raf

İzlemeyi en çok sevdiğim ve akışına anında kapıldığım film türü kesinlikle biyografi filmleri olmuştur hayatım boyunca. Yapım ne kadar durağan olursa olsun bu olayların gerçekten yaşandığını bilmek ve o karakterlerin en az sen ben kadar gerçek olduğunu hissetmek her zaman…devamıİzlemeyi en çok sevdiğim ve akışına anında kapıldığım film türü kesinlikle biyografi filmleri olmuştur hayatım boyunca. Yapım ne kadar durağan olursa olsun bu olayların gerçekten yaşandığını bilmek ve o karakterlerin en az sen ben kadar gerçek olduğunu hissetmek her zaman benim gönlümde ayrı bir yer edinmiştir. Bu yazımızda da gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanan Bohemian Rhapsody filminden bahsedeceğim sizlere; The Queen grubunu en azından isim olarak duymayan yoktur aramızda diye düşünüyorum. Duymayanlar için de sizlere sadece “we are the champions” demek istiyorum. Evet heh işte o meşhur şarkının ve bunun gibi daha nice mükemmel eserin sahibi bu grup. Ortaya sundukları sanat bakımından zaten ayrı bir yerleri var müzik tarihinde ancak karakterleri ve yaşadıkları bakımından da çok ayrı bir dünyası var bu müzik grubunun. Filmde de kendini tanıttıkları gibi “biz birbirimizden çok farklı ama birbirimizle olan bir aileyiz” diyorlar kendileri için. Biri mühendis, bir diğeri dişçi, başkası tasarımcı ancak hepsi de birer müzik tutkunu olan bu grubun ise tabi ki de bir sansasyonu var. İşte o sansasyon dişleriyle ve beyaz atletiyle akıllara kazınmış olan Freddie Mercury. Zamanında müslümanların baskısından kaynaklı Hindistan’dan göç eden kökenleri zerdüştlüğe uzanan bir ailede büyüyen Freddie. Ömrü hayatı boyunca hiçbir zaman diğer insanlar gibi olmamıştı. Zevkleri, renkleri, mantığı, sesi onu her zaman farklı kılmıştı diğerlerinden. Ama onu bu kadar farklı kılan tarzı veya sesi değil kendine güveni ve hırsıydı bana kalırsa. Bazı insanlar vardır bir konuda ilgileri ve yetenekleri varsa hayatının yapı taşı haline gelir bu şey. Yani demem o ki, Albert Einstein için fizik neyse Mercury için de müzik o olmuş bir nevi. Mercury’nin farkım tarzım olayını anlatabildiysem buraya kadar biraz da filmden bahsetmek isterim. Bryan Singer’ın bakış açısıyla izlediğimiz ve 2018 yılında seyirciyle buluşan filmin her detayı birbirinden muntazam. Müzikler, kostümler, saç kesimleri birbirinden ikonik (saç kesimi demişken günümüzde saçını uzatan sakalsız bıyıksız erkeklere eşcinsel gözüyle bakılıyorken o zamanlarda da saçı kısa bıyıklı erkeklere bu gözle bakılması fazla ironik geldi bana…) Filmin ismi Bohemian Rhapsody ise grubun en yüksek özgüveniyle kendinden emin bir şekilde ortaya koyup çığır açtığı ve opera ile rock tarzını birbirine harmanladığı mükemmel bir eseri. Ben şarkıyı biraz Hayko’nun Kurtalan Ekspres şarkısına ya da Büyük Ev Ablukada müziklerine bahsettim. Bütün kültürleri karıştırıp inişli çıkışlı karışık eserler sanatçıların imzası gibi oluyor genelde. Bohemian Rhapsody de aynı The Queen grubu gibi karışık ama bir arada çok güzel… Bu muazzam filmi kesin izleyin derim ve yazımı “Bismillah! No, we will not let you go, let him go” diyerek sizleri Bohemian Rhapsody sözlerine emanet ediyorum, iyi seyirler dilerim. 5/5

aleyka 1 year ago

Noah Land

Cenk Ertürk

107 Gönderi

Bazı filmler vardır ki başrollerinde yer alan büyük yeteneklere saygınızdan bile izlemeniz gerekir. Nuh Tepesi filmi de o filmlerden biri. Böyle yapımlarda konuyu anlatıp sesi, rengi övmemize bile gerek kalmaz. Çünkü, başrolünde Haluk Bilginer gibi bir usta ve Ali Atay…devamıBazı filmler vardır ki başrollerinde yer alan büyük yeteneklere saygınızdan bile izlemeniz gerekir. Nuh Tepesi filmi de o filmlerden biri. Böyle yapımlarda konuyu anlatıp sesi, rengi övmemize bile gerek kalmaz. Çünkü, başrolünde Haluk Bilginer gibi bir usta ve Ali Atay gibi başka bir yetenek yer almaktadır. Ama yine de ayıp olmasın birazcık bahsedelim filmden, senaryosu da hiçe sayılamyacak kadar var çünkü… Konu bakımından basit gözükse dahi birçok derin detaya inen senaryo gerçekten de olay akışı bakımından incelikle işlenmiş. Ölümünün yakınlaştığını hisseden bir “baba”nın beni illa da köyüme diktiğim ağacın altına gömün demesiyle başlıyor tüm hikaye. Baba kelimesini bilerek tırnak içinde yazmamın nedeni bu amcamızın tatlı su babası olmasından kaynaklı. Bir tane evladı var, bu evladını da daha küçükken terk etmiş gitmiş. E böyle babaya baba mı denir, diyorsun işte atsan atılmaz satsan satılmaz. Hikayenin devamında ise babasını atıp satamayan oğlu son vasiyetidir diyerek çıkıyor beraberinde bir yolculuğa. Gündüz oluyor akşam oluyor bu baba ve oğul o meşhur ağacın gömüldüğü köylerine geliyor. Ancak şöyle bir durum var ki bu ağaç, köylülerin ve birçok kişinin inancına göre taa Nuh Peygamber döneminden kalma kutsal bir ağaç. E böyle bir yapıya da yıllar sonra amcanın teki hayır ben diktim benim o deyince de olaylar curcunaya bağlıyor tabii. İnsanlar umudunu bağlamış bir kere o ağaca. Mutluluklarını, kısmetlerini dilemiş acılarını anlatmış. İnsan da bir şeye umudunu bağlayınca onun gerçeklerini öğrenmekten kaçıyor pekala. Gerçekler acıtıyor her insanın canını onlar da haklı. Şimdi böyle baktığımız da senaryoya, bir baba ve oğulun köylülerle çatışması gibi gözüküyor ancak değil. Bu film aslında herkesin iç dünyasındaki çatışmayı gösteriyor. Baba olamamanın, baba olacak olmanın, umut etmenin, evlat olmanın, umut aramanın… yani toplumun her yarasından bir şamar vuruyor bizlere. Bu yüzdendir ki detaylarla süslenmiş, ruhumuza dokunan ve Bilginer’in sesiyle daha da etkili hale gelen bu film bana kalırsa en az bi 8.7/10 puanı hak eder durumda. Ancak bir şeye çok içerlendim ki bu konuyu siz sevgili okurlarımla paylaşmazsam olmaz. Filmin oyuncu kadrosunu görünce anında dedim ki kesin çok ünlü bir yönetmenin filmi bu. Ancak değildi… doğru düzgün uzun metraj filmi bile olmayan Cenk Ertürk’e aitti. Sonra tabi araştırdım ben kimdir bu Ertürk nasıl ilk filmlerinden oynatabilmiş Bilginer gibi birini başrolde. Ve şaşırmadım tabi ki… kendisi yurtdışlarında sinema eğitimi almış şanslı bir insan. Torpilli değil. Ancak yeteneğini gösterme şansı olmuş biri… bu konunun filmle alakası yok ancak eski bir sinema öğrencisi olarak içerledim buna tabi ki. Nasıl ki zamanında boş vakti olan ilgisinin peşinden gidip filozof olabiliyorsa bu devirde de boş vakti ve parası olan ilgisinin peşinden gidip sinemacı olabiliyor. Kısacası her sinemacı birer filozoftur ve sizin de bu toplum felsefeli filmi izlemenizi öneririm. 5/5

aleyka 1 year ago

Kara Şövalye

Christopher Nolan

137 Gönderi

Heath Ledger'a saygıyla niyet ettim filme yorum katmaya Film 4 ana karakter etrafında dönmektedir. Başrol karakterimiz süper kahraman Batman, onun karşısında duran kötü karakterimiz Joker, süper kahramana legal bir şekilde yardım eden Harvey Dent ve iki erkeğin de aşık olduğu…devamıHeath Ledger'a saygıyla niyet ettim filme yorum katmaya Film 4 ana karakter etrafında dönmektedir. Başrol karakterimiz süper kahraman Batman, onun karşısında duran kötü karakterimiz Joker, süper kahramana legal bir şekilde yardım eden Harvey Dent ve iki erkeğin de aşık olduğu kadın Rachel. Oyuncuların pozisyonlarına baktığımızda klasik bir süper kahraman filmi gibi gözüküyor evet ama öyle değil. Ki hoş klasik süper kahraman filmleri de bence yeteri kadar güzel. Ancak bu filmin diğerlerinden farklı bir mesajı var. Hah işte filmin mesajı söz konusu olunca okumuzu yine yönetmenimiz Nolan’a çevireceğiz. Biliyorsunuz ki Nolan her filminin sonunda seyirciye hayatı sorgulatır ve arafta bırakır. Bu filmde de tam olarak aynısını yaparak imzasını atmış yapıma. Yani, benim bildiğim süper kahraman filmlerinde kötü karakterin başına kötü şeyler gelir, süper kahraman kazanır, hayat güzeldir, kuşlar uçar ve insanlık yine iyiyi tercih etmiştir vs. Ancak bu sefer böyle olmuyor… bu sefer daha gerçek bir noktaya değiniliyor. Her insan aynı değildir, her insan iyi değildir. İnsanı kötü yapan sadece yaşadıkları ve travmaları değildir. Bazı insanlar iyidir ve bazılarıysa kötü. Hayat aslında bu kadar basit bir denklemden oluşmaktadır. Bu yüzdendir ki hiçbir hikayede bir kazanan veya kaybeden olmaz. İyilik ve kötülük kime göre tanımlanmıştır? Saf iyilik var mıdır? Her insan doğuştan masum mudur yoksa tam bir şeytan olarak mı var olmuştur? Hiçbirimiz bilemeyiz bunların cevabını. Bu yüzden toz pembeden uzaklaşmalı ve gri olmalıyız bu hayatta. Bazen iyi bazen de kötü olursak ancak mutlu olabiliriz. Filme değinmeye devam edersek görsel efektler muazzamdı ve Rachel karakteri haricinde oyunculuklar da bir o kadar enfesti. Ancak, Heath Ledger… içinde benimsemişti Joker karakterini ve bir o kadar deliydi. Bakışları, yürüyüşü, her şeyiyle süper zekalı bir anarşistti. Ruhuna sağlık. Uzun lafın kısası bu filmi izlemeniz için süper kahraman filmlerini sevmenize gerek yok. Nolan filmlerini de sevmenize gerek yok. Sadece izleyin, her türlü beğenecek bir yan bulacaksınız, iyi seyirler. 5/5

aleyka 1 year ago

Arkadaşlar merhabalar, instagram üzerinden aleyka.blog adlı bir hesap açtım. Bu hesaptan güncel olarak okuduklarımı izlediklerimi gördüklerimi paylaşmak istiyorum. Hesap açtığımı kendi arkadaşlarıma bile söylemedim ama düşüncelerimi paylaştığım bu gizli platformumda sizinle paylaşmaktan geri kalamazdım fowkrkd aleyka.blog hesabından takipleşip filmler diziler…devamı

aleyka 1 year ago

Yaratılan

Çağan Irmak

98 Gönderi

Çağan Irmak kitabından ve gözlerinden ekrana yansıtılmış 8 bölümlük bir mini dizi, Yaratılan. Bu dizinin yorumuna başlamadan önce şunu söylemek isterim ki; farklı bir tarz, farklı bir konu, farklı bir detay arayışındaysanız, oturayım karşısına aksın gitsin yapım doyayım şu seyir…devamıÇağan Irmak kitabından ve gözlerinden ekrana yansıtılmış 8 bölümlük bir mini dizi, Yaratılan. Bu dizinin yorumuna başlamadan önce şunu söylemek isterim ki; farklı bir tarz, farklı bir konu, farklı bir detay arayışındaysanız, oturayım karşısına aksın gitsin yapım doyayım şu seyir zevkine diyorsanız kesinlikle izlemenizi öneririm. Yapım mükemmel, muazzam falan değil. İllaki eleştirilecek yanları var. Ama çağımız Türk dizilerinden farklı bir noktada bunu kabullenmeliyiz. Unutursam Fısılda, Babam ve Oğlum, Dedemin İnsanları gibi bizi ağlamaktan yerlerde yuvarlatan filmlerin sahibi Çağan Irmak bu diziyle de bi ağlayarak yerlerde yuvarlatmasa da kalbimizi sızlatmayı gönlümüzü hoş etmeyi başarmış. Çekim açıları, renk ve ışık uyumu, hikaye akışı konusunda diyebileceğim tek bir laf dahi yok. Sadece dizide bazı gerçek dışı varlıkların aktarımı o kadar Samanyolu TV gibi olmuş ki insan o sahneleri görünce hayal kırıklığına uğruyor… Başrol oyuncularımız ise Mucize Doktor rolüyle tanıdığımız Taner Ölmez, ki Tanerciğim keşke içindeki mucize doktoru biraz öldürseymişsin. Oyunculuğunu asla beğenemedim. Mucize Doktor dizisindeki aynı karakter sanki bu dizide de yer alıyor, mimikler konuşmalar tavırlar tepkiler hepsi aynı. Oysaki kaliteli oyuncu bir diğer başrolümüz olan Erkan Kolçak Köstendil gibi olmalı, Erkan Bey oynadığı her yapımın hakkını veriyor gerçekten. Asla bi karakteri üzerine yapıştırmıyor. Ben bu diziyi izleyene kadar onu Vartolu olarak tanıyorken artık benim için o İhsan Hoca. Evet, yönetmenimizi ve oyuncuları eleştirdiğimize göre asıl yere gelelim, filmin konusu. Frankenstein kitabından uyarlanan ve islamiyetle, eski zamanların Türkiye’siyle mükemmel bir şekilde ince dokunulmuş bir eser. İlk başlarda bir arayış, bir efsane, daha çok bir dram dizisiyken sonlara doğru fantastik olarak final yapmış olan bu yapım, bana kalırsa fantastik kısmına hiç girişmemeliydi. Çünkü, fantastik kısmında senaryoya yansıtılan bolca mantık hataları bulunuyordu. Bu hatalardan bahsedeceğim ancak yazının buradan sonrası spoiler kısmına giriyor bilginize. İhsan Hoca diriltildiği anda aklı fikri yok, konuşamayan sadece bedenen var olan bir ölüydü. Ki konunun gidişhatı da böyle olmalıydı. Yani diyelim ki böyle bir şey olabilir. Ölen biri tekrardan diriltilebilir. Ama o kişinin kalbi yoktur, duyguları yoktur, aklı yoktur, dili yoktur.. ki ilk sahnelerde de bu böyleydi. Ancak bir süre sonra bu tekrardan fani dünyaya geçiş yapan adam aşık da oldu, aklı fikri de oldu, gözyaşı da oldu. Bu kısmı bana çok mantıksız geldi. Bu yüzden keşke fantastik kısma giriş yapmak yerine aslında İhsan Bey’in ölmediğini, anlık bi kalp krizi ve hafıza kaybı yaşadığına değinselerdi çok daha kaliteli akardı. Haa zaten dizinin konusunda bu ihtimal akıllarda bir soru işareti olarak yansıtılmış. Ama, madem bu bir soru işareti. Bu İhsan Hoca’ya bu devasa güç nereden geldi? Ek olarak, madem bu olayı islamiyetin olduğu bir zamanda yansıtacaksın be Çağan Irmak, o cehennem ve zebani sahneleri neydi Allah aşkına.. yani İhsan Hoca kafasında sesler duysa da yeterdi bize. Ucuz grafikler dizinin kalitesini bozmuştu kesinlikle. Evet, benim fikrilerim ve eleştirilerim bu şekilde. Ben bu yapımı izlemenizi öneririm. 5/5

aleyka 1 year ago

Teftiş

Josh Malerman

4 Gönderi

İlk yayınlandığı anda neredeyse herkesin anında izlediği Bird Box (Kafes) filminin yaratıcısı Josh Malerman’dan “Teftiş” kitabı. Bu kitap da ilk çıktığı anlarda çok satanlar listesine girmişti. Birçok insan kısa sürede bitirip kurgusuna ve anlatım diline methiyeler düzmüştü. Benim de o…devamıİlk yayınlandığı anda neredeyse herkesin anında izlediği Bird Box (Kafes) filminin yaratıcısı Josh Malerman’dan “Teftiş” kitabı. Bu kitap da ilk çıktığı anlarda çok satanlar listesine girmişti. Birçok insan kısa sürede bitirip kurgusuna ve anlatım diline methiyeler düzmüştü. Benim de o zamanlardan şu ana aklımın köşesinde merak ettiğim bir kitaptı. Okuma şansı bulunca da anında okudum ancak methiyeler düzecek kadar bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Zaten ilk yayınlandığında baya beğenildi o an okuyan okudu (popüler kültür safsatası) sonrasında çok da rağbet görmedi kitap. Kitabı çok beğendim de diyemem hiç beğenmedim de diyemem, bana kalırsa orta segmentlerde bir eserdi. Nedeni de şu ki; öncelikle konusu. İki tane bilim insanı var bunlar karı-kocalar ve bir gün yeni bir deney yapmaya karar veriyorlar. Deney de karşı cinsin insanların beyin fonksiyonlarını nasıl etkilediği ve üretim aşamasında kötü etki mi oluşturduğu konusunda. Bu yüzden çiftimiz bir ormanın içinde herkesten uzakta 2 tane kule inşa ediyorlar. Kulenin birinde alfabedeki harflerin sayısınca ve harflerin isimlerini taşıyan kadar kız bebek diğerinde de erkek bebekler var. Bu bebeciklerin kuleleri arasında ise 5-10 km’ye yakın bir mesafe bulunmakta. Çiftlerden kadın olan kız bebeklerin ebeveyni yani annesi (patronu, müdürü), erkek olan ise erkek bebeklerin babası. Bu çocuklar ömürleri boyunca karşı cinsin hatta o kulenin varlığından başka bir dünyadan bile haberleri olmuyor (yani maksat bu) ve bu çocuklara üst düzey matematik, fizik gibi eğitimler verilerek dünyanın en mükemmel bilim insanları olarak yetiştirilmeleri amaçlanıyor. Eee tabi bu olay böyle yürümüyor. İnsan bu illa merak eder, cesur olur ve sonunda keşfeder. Konusuna aslında bu açıdan baktığımızda bir nevi ilgi çekici. Ancak bana çok da mantıklı gelmedi. Yani bu bilim insanları bu planın işleyeceğine nasıl inandılar ben şaştım. Kitabın diline bakacak olursak ise, ilk başlarda sıkıcıydı ama ortalardan sonra heyecanlandırdı ve merak ettirdi. Ancak finali gerçekten berbattı. Sonunda hiçbir şeye bağlanmadı ve yazar 390 sayfa boyunca anlatmaya çalıştığı detayları son 10 sayfada yiyip bitirdi, kendi eserine yazık etti. Belki bu kitabın sonu daha iyi bağlansaydı bir seriye dönüşebilirdi ya da daha çok bilinen bir eser haline getirilebilirdi ama bana biraz acemice geldi. Okumanız da zaman kaybı olmaz okumamanız da hayatınızdan çok bir şey götürmez kısacası. 3/5

aleyka 1 year ago

Kırmızı Bülten

Rawson Marshall Thurber

168 Gönderi

Namı değer Rock olarak tanıdığımız Dwayne Jhonson, Deadpool olarak tanıdığımız Ryan Reynolds ve Wonder Woman olarak tanıdığımız Gal Gadot kadrosundan oluşan bir hırsızlık yarışı filmi. Bir tarafta ben dünyanın en iyi hırsızıyım diyen ve Deadpooldaki o komik karakterinden hala çıkamamış…devamı

aleyka 1 year ago

Prens

Çagdas Onur Öztürk

282 Gönderi

Ortaçağ döneminde yaşayan ancak tam 2000ler çarı gibi davranan bir prens ve onun hikayesi. Çok eğlenceli diziydi ben çok beğenerek izledim ve hemen bitti malesef. Özellikle ilk 2 filmine bayıldım. Öyle kafa dağıtmak gülmek için izlenilebilir. 5/5

aleyka 1 year ago

Kopma

Tony Kaye

118 Gönderi

İzleyeli 1 ay oldu ancak şimdi yorum girebiliyorum ve fikrimin ne olduğunu hatırlayamıyorum. Film bittiğinde çok beğenmiştim ancak şimdi neyi beğendiğimi dahi hatırlamıyorum. Ya benim hafızam acayip kötü ya da bu film o kadar da etkili değilmiş. Anlattığı konuya vakıfım…devamı

aleyka 1 year ago

Oppenheimer

Christopher Nolan

238 Gönderi

UZUN YAZI YAZIYORSUN DİYE LAF YAPMAYINIZ LÜTFEN BU FİLM ONLARCA SAYFA YAZILMASINI HAKEDİYOR EN FAZLA BU KADAR KISALTABİLDİM. İnsanlığın doğuşundan bu yana dünyanın her bir köşesinde her zaman çeşitli savaşlar gerçekleşmiştir. Kiminin nedeni yeni bir kıta keşfi için kiminin nedeni…devamıUZUN YAZI YAZIYORSUN DİYE LAF YAPMAYINIZ LÜTFEN BU FİLM ONLARCA SAYFA YAZILMASINI HAKEDİYOR EN FAZLA BU KADAR KISALTABİLDİM. İnsanlığın doğuşundan bu yana dünyanın her bir köşesinde her zaman çeşitli savaşlar gerçekleşmiştir. Kiminin nedeni yeni bir kıta keşfi için kiminin nedeni ise sırf bazı tarafların canı sıkıldığı içindir. Ama hepsi birer güç gösterisidir ve kabul etmemiz gereken bir şey var ki yıllar hatta asırlar da geçse savaş her zaman var olacak, sadece şekil değiştirecektir. Önce taş sopayla başlayan savaşlar ardından barutun bulunmasıyla silahlarla yapılmıştır. Sırf daha fazla ölüme neden olabilmek için herkes çeşitli bombalar, gülleler ve savaş ekipmanları ortaya koymuştur. Günümüzde ise büyük ülkelerin yaptığı savaşlar teknolojinin de gelişmesiyle daha çok teknolojik yaptırımlar üzerinden ya da daha sinsice yapılan planlarla gerçekleşmektedir. Ama dünya tarihinde bir devrin açılıp kapanmasına neden olan ve artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını gösteren o an, yani artık savaşların normal mermiler yerine nükleer bombalarla gerçekleştiği 2. Dünya savaşı dönemi ve bu nükleer bombanın mucidi Robert Oppenheimer. Hepimizin daha küçük yaşlarda ezbere bildiği 20. Yüzyılın en önemli bilim insanı fizik üstadı Albert Einstein atomu parçalamıştır. Ancak, bu atomu bombaya çevirip masum insanların ölümüne neden olan isim de birçoğumuzun hala vizyonda yer alan Nolan filminden öğrendiğimiz Oppenheimer’dır. Oppie’nin hayatına bakacak olursak. Kendisi New York’da sanat tutkunu bir anne ve zengin bir tüccar olan babasıyla birlikte çocukluğunu geçirmiştir ve çocukluğundan beri sık sık hastalanan süper zeka biridir. O kadar büyük bir zekası vardır ki 17 yaşında Harvard üniversitesine girmiş ve bu üniversiteden üstün bir başarıyla 3 yıl içinde mezun olabilmiştir. Gençliğinde her zaman bilim dünyasına büyük katkılar yapmış ve birçok başarılı ödüllerin sahibi olmuş öğretmenler tarafından eğitilmiş, yetişkinlik döneminde ise yine bu skaladaki insanlarla çalışma fırsatı bulmuş, hatta bu sefer kendisi o insanları eğiten kişi olmuştur. Oppenheimer, hiçbir zaman dini veya politik bir görüşü tam anlamıyla benimsememiş ve her zaman kendine özgü bir düşünceyle hayatını şekillendirmiştir. İşte en büyük filmlerin efsanevi yönetmeni olan Christopher Nolan ise böyle bir karakteri mükemmel bir şekilde beyaz perdeye aktarabilmiştir. Filme gelecek olursak: ilk diyeceğim laf şu ki bilet fiyatlarından kaynaklı artık kimsenin doğru düzgün bir sinema kültürü kalmamış olabilir. Ancak bu film illa sinemada izlenmesi gerekilen bir film. Çünkü yapım klasik Nolan psikolojisiyle hazırlandığı için anlaması biraz güç, hafiften kafa karıştırıcı ve bol bol diyaloglu. Nolan’ın her filmini beğenirken bundan önceki son filmi olan Tenet’i gram beğenmeme rağmen Oppenheimer’da tekrar kalitesini konuşturabilmiş. Şimdi ben bu yazıyı yazmadan önce tabi ki de ana karakterimizle ilgili baya bir araştırma yaptım. Bu yüzden filmle ilgili yorumlarım gerçekle kurgunun kıyaslaması şeklinde ilerleyecek. Öncelik olarak filmin ilk yarısında tam anlamıyla konuyu anlayamıyorsunuz, bir kafa karışıklığına sokuyor izleyiciyi. Film bitince de bir şeyler anlıyorsunuz ancak doğru şeyleri mi anladınız tam emin olamıyorsunuz. Bunun nedeni Kuantum fiziğinin karmakarışık bir konu olması, üstüne Oppenheimer’ın hayatının ve kişiliğinin ayrı bir karmaşa içinde olması üstüne üstlük bi de bunları Nolan’ın anlatması… Benim ise film bittiği anda anladığım olay şu; Oppenheimer asla politik bir adam değil, ancak 2. Dünya savaşında yaşamaya çabalayan bir Yahudi olduğu için mecburen bu işlere girişmek zorunda kalıyor. Çoğu insan gibi kendisi de Hitler’den nefret ediyor ve en büyük hedefi Hitler’in ölmesi ve artık bu savaşın son bulması. Bu amaç ve düşünceler esnasında hükümet Oppie’ye bir iş teklif ediyor. İş, bir bomba yapılması ve o bombanın Nazi Almanya’sına atılarak savaşın son bulması. Bunu tabi Oppie de birçok bilim insanı da kabul ediyor ancak daha bomba bitmeden Hitler ölüyor… Hitler ölüyor ama Japonya hala bu savaşın içinde bu yüzden bu bombanın Japonya’ya atılmasına karar veriliyor ve yıllar süren çalışmanın sonunda Japonya’daki sivil halk Amerika tarafından bombalanıyor. Siz de biliyorsunuz ki Hiroşima olayı olarak adlandırılan bu katliam gerçekleştiği andan yıllar sonra bile birçok ölüme ve birçok berbat doğuma neden olmuştur ve işte bunların mucidi Oppenheimer’ın ta kendisidir. Tabi bomba atıldıktan sonra Oppie pişman, Oppie depresyonda. Ancak bu bana çok samimi gelmedi. Çünkü yıllarını bu bomba atılsın diye harcıyor, atılması için yer dahi gösteriyor, olayın üstünden yıllar geçse bile ödülleri madalyaları almaktan geri kalmıyor, ama sonra pişman. Yok canım, yemezler. Filmle gerçek hayatın farkına gelecek olursak Oppenheimer gerçek hayatta çok karizmatik ve etkileyici bir adammış. Ben bunu çok hissedemedim açıkçası. Ve kendisi çok zeki ve konuşkan biriymiş, ben bunu da hissedemedim. O açıdan gerçek karakterin çok iyi yansıtıldığını düşünmüyorum. Filmde en beğendiğim karakter ise güçlü duruşu, zeka, mantığı ve sert tavrıyla kesinlikle Kitty oldu. Ancak Oppenheimer bir erkek olduğu için mükemmel bir kadının değerini bilmek yerine aldatmayı tercih etti. Bir kere de şaşırtın. İş magazine kaymadan diyeceğim o ki, konu olarak gerçek hayatla çok iyi özdeşleşmiş bir film. Paranızı pembe şeylere harcamak yerine vizyondan kalkmadan koşa koşa sinemaya gitmenizi öneririm. İyi seyirler. 5/5