(@) - Raf

Spoiler içeriyor BİR YILDIR BU DİZİYİ İZLEMEK İÇİN ZORLUYORUM. SONUNDA BİTTİ!!! BU DİZİYE VAKİT AYIRIP ZAMANIMI BOŞA HARCADIĞIM İÇİN BANA KIZAN VE HAKARET EDEN ARKADAŞLARIMA SESLENİYORUM, ÇOK HAKLISINIZ!! Nefes alıp verelim, huh. Sakinim.. Sevgili "Sad Ending" nickli arkadaşıma seslenmek istiyorum. Bu diziyi…devamıBİR YILDIR BU DİZİYİ İZLEMEK İÇİN ZORLUYORUM. SONUNDA BİTTİ!!! BU DİZİYE VAKİT AYIRIP ZAMANIMI BOŞA HARCADIĞIM İÇİN BANA KIZAN VE HAKARET EDEN ARKADAŞLARIMA SESLENİYORUM, ÇOK HAKLISINIZ!! Nefes alıp verelim, huh. Sakinim.. Sevgili "Sad Ending" nickli arkadaşıma seslenmek istiyorum. Bu diziyi çok sevdiğini ve beni bu diziye başlatırken sonucun böyle olacağını beklemediğini biliyorum, üzgünüm. Ben sevmedim, sevemedim. Çok çabaladım ama olmadı. Dizideki karakterlerin fazla naif olması, sözleri dolambaçlı yollarla uzatmaları, gereksiz sahnelerle dolu uzun tempolu bu diziye karşı sabırsız kişiliğim ve ben ifrit olduk. Kelimenin tam anlamıyla çıldırdık. El ele tutuşup sarılmaları bölümler sürdü. Ben 24 bölüm süren bu serüvende bi öpücük beklediydim bee.. Olmadı. (Hayır yani çok harika bir aşk hikayesi gibi de gelmedi gözüme) (Ne yaşadınız da birden bağlandınız arkadaşım siz?) (Saçma) Asil ve zengin olan bir kadın karaktere üç erkeğin aşık olması durumuyla karşı karşıyayız. Bir tanesi doğuştan leydiyle evlenme hakkına sahip beşik kerpmesi olan nişanlısı, yani namıdeğer "Kart Zampara". Bir tanesi küçükken leydinin canını kurtardığı bi "Mafya Babası" Bir tanesi de sosyal statüsü bakımından köle olması sebebiyle leydiyle evlenme hakkını sonsuza dek kaybeden "Duvar Suratlı " adam. (İsimlerini asla ezberleyemedim. Tiplerini de karıştırıp durdum zaten) Ya kardeşim bu bi dönem dizisi, bırak aşkı meşki de hikayeyi anlat derseniz şuraya çöker ağlarım. İlk beş bölüm savaş varsa vardı. Onun dışında bol bol konuşmaya şahit olduk. Olmayan aşkın ızdırabını çektik falan filan. Finale yakın olaylar hareketlendi ve bitti. Dizi bitti dizi. Ben de bittim. (Otelin patlama sahnesi güzeldi harbi) (Japon gacıya ben bitiyordum zaten, harbili hatundu) (Bizim ecişşiye bin basar) ---SPOİLER--- Yazmasam içimde kalır, Yucin karakteri boşuna öldü. Hiç uğruna öldü yeminle. ZIPLARDI LAN! ZIPLASANA ÇEKİRGE GİBİ! Ya da Ecişşi leydimize hiç bir kurşun değmemeyi nasıl başardı? Vay efendim Yucin karakteri etten duvar olmuş da Ecişşiyi korumuşmuşmuşmuş... Saçmaydı.. Pof. Gidip kitap okuyacam. Bi süre yeni diziye başlamam ben. Yarım bıraktığım diziyi bitirmiş olmanın keyfini yaşıyor olmaktan başka bi artı yok şuan elimde. (Keşke Ezel'i de bitirsem artık)

bisturi 1 year ago

Çikolata

Lasse Hallström

29 Gönderi

Spoiler içeriyor Adı "çikolata" olduğu için izledik, evet. Pişman değiliz. İlk söyleyeceğim şey, önceki gönderimdeki filmin aksine son derece sıcak bi havaya sahip. Film, adına uygun olarak, damağımızdan ruhumuza aktı gitti. (Diyetteyken bu filmi izlemek kötü bir karar) (Diyetisyenimden özür dileyerek söylemeliyim…devamıAdı "çikolata" olduğu için izledik, evet. Pişman değiliz. İlk söyleyeceğim şey, önceki gönderimdeki filmin aksine son derece sıcak bi havaya sahip. Film, adına uygun olarak, damağımızdan ruhumuza aktı gitti. (Diyetteyken bu filmi izlemek kötü bir karar) (Diyetisyenimden özür dileyerek söylemeliyim ki biraz çikolata yedim) (Dayanamadım ama napayım?) Kırmızı başlıklı anne ve kızının kadraja girmesi itibariyle cadı olduklarını düşündüm. Mistik havayı almamak imkansızdı. Ama sandığım kadar fantastik bir film çıkmadı, aksine hayatın acı gerçeklerini buram buram barındırıyordu. Mesela Kaf dağlarını ben yarattım havasında gezinen o eski kafalı beyefendiyi düşünelim. Eşinin onu terk ettiğini bir türlü kabul edemiyordu ve koyduğu katı kuralların içerisindeki hayatını yaşarken nefes alamadığının bilinçsizliğiyle savruluyordu. Kendi dertlerini düşünmemek için kafayı imajına ve topluma takmış bir hâldeydi. Vitrinin önündeki hâlini görmek, kusurlarının başkaları tarafından örtüldüğüne şahit olmak hoştu. Ya da suratsız teyzeyi hatırlayın. İlerlemiş yaşı sebebiyle tedavisini reddedip kalan günlerini gönlünce yaşama arzusunda olan o kadını.. Torunu ve kızıyla geçirdiği anlarda suratının nasıl yumuşadığına şahit olun. Peki filmde bu insanların iç yüzünü nasıl bir anda görebiliyoruz? Çikolata sayesinde! Başrol karakterimiz çikolataya özel bir acı katarak (doğru okudunuz acı katıyor) insanların içinde yer alan istekleri gün yüzüne çıkartmalarına yardımcı oluyor. (Lucifer dizisini anımsattı azıcık) Sihir yahu. Bu kısımları izlerken çok özendim. Her zaman bi sihirli değneğim olsa ne kadar güzel olacağını düşünürüm çünkü insanların bizden beklentisi bu. Yanlış anlamayın ama danışmaya gelen danışanlar bir anda bütün sorunlarını çözüme kavuşturmak isteyebiliyorlar. Hemen ilerleme kaydettiklerini görmek istiyorlar ki bu imkansız. İşte öyle anlarda "Neden bir sihirli değneğim yok ki?" diye düşünmeden edemiyorum. Mesela bu kadın bana çikolata satsaydı, ben de danışma süreçlerinde danışanlarıma ikram ederdim. Vay efendim raport ilişkisi kurmakmış, vay efendim dirençle uğraşmakmış falan. Ohoooo... Bi tanecik çikolata diyorum size. Danışan ısıracak ve tamam. Hemen kalbi ısınacak bana. Danışma sürecini de sevecek. Anlatma ihtiyacı ile dolup taşacak. Sorunlarını saklamadan aktaracak. Sonrasında da çözüm aşamasına geçecez. Çikolata bizi direkt üçüncü, dördüncü seansa aktarıyor. Cebinize bereket, daha ne olsun? Şimdi ey ahali, gelin yardım edin de bulalım bu kadını. Benim bu iş teklifini sunmaya ihtiyacım var. Hatta projeyi genişletiyorum, ekibe bir de diyetisyen arkadaş alırız. (Var mı diyetisyen?) Danışma seansına gelip çikolata yedikten sonra o kaloriler nereye gidecek değil mi? Bunları birinin düşünmesi gerek. Hatta ve hatta diş hekimi arkadaş da ekibe katılır. Çikolata deyince ağız ve diş sağlığından daha mühim bir şey düşünemiyorum. Raf ekibi, dümeni döndürürüz bence. Hehe:) Para hesabını yapacak muhasebeci de fena olmazdı. Hm, düşündükçe eksikler çıkıyor ortaya. Vallaha keyiflendim he. Yorumlara beklerim arkadaşlar. Fikirlere açığım. (⁠.⁠ ⁠❛⁠ ⁠ᴗ⁠ ⁠❛⁠.⁠) (Film mi? Film güzel ya. Koşun izleyin demem mi gerek oğlum? İzleyin işte da) (Karadeniz da sı)

bisturi 1 year ago

Kopma

Tony Kaye

118 Gönderi

Sizi uyarayım. Bu yazı benim en uzun yazım değil belki ama gene de hatrı sayılır derecede uzun. Spoiler vermemek için ekstra çaba sarf ettim. (Bu çaba içerisinde olmasaydım daha da yazardım.) Neyse, yazıya geçelim. ᕕ( ᐛ )ᕗ YouTube'da çeviri müzik…devamıSizi uyarayım. Bu yazı benim en uzun yazım değil belki ama gene de hatrı sayılır derecede uzun. Spoiler vermemek için ekstra çaba sarf ettim. (Bu çaba içerisinde olmasaydım daha da yazardım.) Neyse, yazıya geçelim. ᕕ( ᐛ )ᕗ YouTube'da çeviri müzik dinlerken arka planda bu filmin fotosunu görmeye alışmıştım. Haklı bir merak vardı içimde. İzlemek için film ararken bundan daha cazip bir seçenek yoktu önümüzde. İşyerinde izlemeye başladık. İlk saati bittikten sonra yarım kaldı. Araya ameliyat girdi falan derken anca bugün izleyip bitirebildim. (Yarım kalan süre zarfında aklıma düştü, kendi başıma bitirmek istedim filmi. Arkadaşlarıma yan çizmek pahasına devamında neler olduğunu bilmek istedim. Ama yapmadım öyle bişi.) Film baya sarıyor. Çok güzeldi. Son zamanlarda izlerken en çok keyif aldığım filmdi diyebilirim. Gerçekten haz duydum. Başlangıç açısından hafif durağan başladı. Karakterler soğuktu, renkler soğuktu. Biraz içim üşüdü. Derken baş karakter Henry'e ısınmaya başladım. Onun duygusuz bakışları eşliğinde çevresine karşı olan duyarlı davranışlarını izlemek bana iyi geldi. Derken minik bi bulantı eşlik etti bünyeme. Tam da karaktere ısındım, artık filmi keyifle izleyebilirim derken izlediğim şeye anlam veremedim. Henry'nin geçmişi beni mahvetti. Onu koruyamamak canımı acıttı. (Geçmişine dair bi netlik yoktu ama ben kafamdan olası senaryolar yazdım ve inanın bana hepsi birbirinden kötüydü.) Sonuç olarak Henry'nin büyükbabasından nefret ettim. Hem de bütün bir benliğimle. Henry'nin çevresindeki insanların hepsi kendisi gibi hayatlarında sorunlar yaşıyorlardı. Çünkü mükemmel hayat diye bir şey yoktur. Henry'i diğerlerinden ayıran şey bunun bilincinde olmasıydı. Futbol sahasına gidip değişik bir pozisyon eşliğinde durup nefes almaya çalışan öğretmeni hatırlayın. Sadece görülmek istiyor. Onun fotoğrafını çeken kız öğrenci öğretmeninin bu hâlini görüyor, tıpkı Henry gibi. Kız öğrencimiz bu duruma karşı fotoğraf çekmekle yetinirken Henry yanına gidip konuşmayı tercih etti. Çok basit ya, "iyi misin" dedi sadece. Karşılığında ise duygulanmış bi adam gördük. "Sen beni görüyor musun?" sorusunu da hayretler içeren sesiyle sordu. Üzüldüm. O karakterin tek ihtiyacı olan şey görülmekti, duyulmaktı, insan yerine konulmaktı. Evinde eşiyle çocuğu, okulda öğretmenlerle öğrenciler derken yapayalnız kalmıştı bu adam. Tâbi her şeyin ve herkesin çözümü Henry de olamaz. Özellikle de kendi dertlerini çözememişken... Bunu çok iyi anladım. İzlerken en çok keyif aldığım sahnelerden biri Henry'nin transferans yaşadığı sahneydi. Sınıfta diğer öğretmene karşı bağırıp yanlış anlaşıldığını açıklamaya çalışırken fazla çaresizdi. Dibine kadar katarsis barındırıyordu, geçmişten gelen anlık görüntüler falan. Çok iyiydi.. Hele öfke patlaması.. Üff.. (Keyif aldığım sahnelerden biri dedim çünkü çok fazla var. Öncelikle söylemeliyim ki baya ağladım.. Çok ağladım ve ben bu kadarını beklemiyordum..) Henry'nin yara bandı olmadığı ve sadece bi insan olduğunu kabullendikten sonra izlemek daha kolay. Onun da gücünün bi sınırı var sonuçta. Evindeki kız için verdiği karar yerindeydi mesela. Sınıfındaki kızla olan sahnelere gelince, oraları izlerken aklıma üniversitede eğitim aldığım zamanlar geldi. Son sınıfta danışan bakarken, tam anlamıyla yetkin olmadığımız için, bazı ağır teknikleri kullanmamamızı öğütleyen hocalarımız vardı. "Danışan katarsis yaşamaya başlar ve siz süreci düzgün yönetemezseniz her şey sarpa sarar. Eskisinden de kötü bir hâle gelebilir. Çünkü o kişi düzeleceği ümidiyle geçmiş yaralarını size açar. Düzelmeyince de ümidini kaybedebilir. Hem size karşı hem de danışma sürecine karşı olan ümidini..." Sınıftaki o kız Henry ile konuşurken yavaşça açtı kendini. Çünkü "Anlatırsan dinlerim" dedi Henry. "Anlıyorum " dedi. Anlaşılmak kadar büyük bir ihtiyaç var mı? Bu çok cüretkar bir cümleydi. Kızcağız da inandı ve anlatmak istedi. Ama anlatamadı, yarım kaldı, güveni kırıldı... Yanlış anlamayın, Henry suçluydu demiyorum. (Zaten kendisi de okulda bulunan rehberlikçiye yönlendirmek istedi ancak öğrenci istemedi, biliyorum) Ama bu an baya hatalı bir andı. Suçlu Henry değildi belki ama yaşanmaması gereken bir andı. Önden bir şekilde tedbir alınabilirdi. O yetenekli kızcağıza yazık oldu. Ve filmin sonu.. Okula dıştan baktığımızda sağlam bir bina gibi gözükse bile içindeki insanların derbeder olduğunu bilmek, okulu yıkıntı içerisinde görmekten farksızdı. Her şey eşitlenmiş oldu. "...Tam bir ruh buhranı içinde kalbimde bir soğukluk, bir çöküş, bir tiksinti hissettim." Okuduğunuz için teşekkür ederim:)

bisturi 1 year ago

Terminal

Steven Spielberg

123 Gönderi

Annem ve babamla beraber oturup baştan sona bi filmi izlemeyi başardık. Oh beee Bu başarı hepimizin dostlarım:) (Üç parçaya böldük filmi ama olsun..) İzlemeyi düşünenler için aşırı tatlı, esprili, keyifli, sıcak dostluklar barındıran mükemmel bir aile filmi. (Ayrıca başrol adamın…devamı

bisturi 1 year ago

Güngezgini

Gabriel Ba, Fabio Moon

9 Gönderi

Benim için aşırı değerli olan şeyler hakkında uzun uzun konuşmayı sevmem. (Ki konuşmaya bayılırım) Anlayacağınız yazı yazmak söz konusu bile değil. (Çünkü yazı dilinde kendimi iyi ifade ettiğime inanmıyorum.) Bugün de böyle olacak. Asla tam olarak ne hissettiğimi size aktaramayacağımı…devamı

bisturi 1 year ago

Yeşilçam: Bir Sinema Hayvanı

Çağan Irmak

25 Gönderi

"İş yerinde dizi mi izlenirmiş?" diyenler gelmeden ben cevap vereyim, evet. İzlenir arkadaşlar. Yanınızda çok şirin bi iş arkadaşınız varsa eğer birlikte daha da iyi izlenir.😁 Gelelim diziye; oyuncular, kostümler, ortam falan derken ben mest oldum. (Detay yorumumu girerken ilk…devamı"İş yerinde dizi mi izlenirmiş?" diyenler gelmeden ben cevap vereyim, evet. İzlenir arkadaşlar. Yanınızda çok şirin bi iş arkadaşınız varsa eğer birlikte daha da iyi izlenir.😁 Gelelim diziye; oyuncular, kostümler, ortam falan derken ben mest oldum. (Detay yorumumu girerken ilk sezonu ayrı ikinci sezonu ayrı ele alacağım.) İlk sezon tanıştığımız karakterlere bayıldım. Hepsi kendi içinde tutarlıydı. İyi bir karakterin başından geçen işleri incelerken kötü işler de yaptığına şahit oluyoruz. Ya da kötü bi karakterin aslında saf kötülükten ibaret olmadığını izlettirdiler bize. Bu açıdan çok gerçekçiydi. Semih Ateş isimli karakterin eşinden ayrılsa dahi ona aşkla bakan gözleri, Hakan karakterinin hovarda hareketlerine zıt duygusal kişiliği bizi kalbimizden vurdu. Mine karakterinin hayat yolunda boka batışını izlerken yüreğim burkuldu. İlk bölümden beri hiç nefret edemedim, korkularını anlayışla dinledim. Canım Mine'm. (;´༎ຶٹ༎ຶ`) İlk sezonun kötü karakteri olan İzzet'e de hayran kaldım. Adam hissederek oynuyordu yaa.. Gerçeklik algısını yitirdiği sahne der susarım aga. Sanırım bu dizide saf iyilikten ibaret olan tek kişi Tülin'di. Bu karakteri de sevdim tâbi ama favorim olamadı, üzgünüm. Neyse. Gelelim ikinci sezonaaa.... Çok rezil başladı. Bize tanıtılan Semih karakteri U dönüşü yapmış, komple değişmişti. Sevemedim bi türlü. Yeni gelen karakterleri gereksiz buldum. (Gazel karakteri gibi) Sonradan olayları bağladılar gerçi ama olsun. Flashback sahneleri ile senaryoya anlam vermeye falan başladık. İyiydi o bakımdan:') Dizinin finali de güzel bitti. Semih, Hakan ve Mine üçlüsünün kalbimde ayrı bir yeri olacak:) Not1: Reha karakterini sırf attığı kahkahası için bile sevebilirim. O adamın kahkahası<3ben Not2: Hakan'ın ilk sezonda küfür ettiği bi sahne vardı. (Nefesine sağlık) En az üç kere geri sardırılarak izlendi. Not3: Bu yazı "İncesaz-Mazi Kalbimde Bir Yaradır" şarkısı eşliğinde yazıldı. Not4: Az önce bahsettiğim şarkı, bu dizi sayesinde keşfedildi. Dizinin müzikleri çok hoş:>> Not5: Belkıs karakterinin dişleri beni aşırı rahatsız etti. Üst çeneyi yapmışken alt dişlere de girselermiş keşke djsldjsojdos Demem o ki hadi koşun gidin ve izleyin kuzum. ᕕ( ᐛ )ᕗ

bisturi 1 year ago

Aramaya Devam

Sean Carter

3 Gönderi

Çok sikko bi film.

bisturi 1 year ago

Marriage Story

Noah Baumbach

112 Gönderi

Spoiler içeriyor Tek oturuşta bitiremedim. Tek oturuşta bitirenlere saygım sonsuz.. İzlerken durdurduğum oldu, nefeslenmem gereken sahneler vardı. Bazen çok ağır geldi, kaldıramadım. Ertesi gün devam ettim filme falan derkeen en sonunda bitti. Yaklaşık üç günlük bir serüven bu. Hiç ara vermeden izlesem…devamıTek oturuşta bitiremedim. Tek oturuşta bitirenlere saygım sonsuz.. İzlerken durdurduğum oldu, nefeslenmem gereken sahneler vardı. Bazen çok ağır geldi, kaldıramadım. Ertesi gün devam ettim filme falan derkeen en sonunda bitti. Yaklaşık üç günlük bir serüven bu. Hiç ara vermeden izlesem büyük ihtimalle kafayı yerdim. Çünkü film birçok duyguyu dibine kadar yaşattırdı. Meltem rüzgarının yüzüme vurması gibiydi en başlar. Samimi, sıcak. Güzel bir film izleyecem dedim, harika. Şu aralar kafamı rahatlatacak pozitif aşk filmleri izlemek istiyordum zaten. Doğru yerdeyim diye düşündüm. (Anladığınız üzere sıfır araştırma ile bodoslama daldım ben bu yapıma) Neyse işte karakterler birbirleri hakkında olumlu görüşlerinden bahsediyorlardı. Sahne bitti ve biz seyirciler olarak birden pembe bulutlardan aşağıya düştük. Çok keskin bir çizgiydi bence. Mecburen beynimi aldım ve beraber izlemeye başladık filmi. Kafayı boşaltmak yalan oldu.. Karakterlerin sorunlarının ne olduğunu öğrenmek, onların bakış açılarından hayata bakmak ilgimi çekti. İkisinin de haklı ve haksız olduğu noktaları tespit etmek güzeldi. Biz insanız ve hata yaparız. Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Filmin bu doğallığı yakalaması baya iyiydi. (Mesela bu çift ayrılmak istiyor değil mi? Birbirlerine uzaklar falan ama birden kadını gene adamın saçını keserken görüyoruz. Onun yiyeceği yemeğe yardımcı olurken izliyoruz. Birbirlerini dibine kadar tanıyor olmalarına şahit oluyoruz ve istemsizce suratımızda bir tebessüm oluşuyor.) Gelelim çocuk mevzusuna.. Tam anlamıyla ne yapacağını bilemeyişi, ebeveynlerine sorduğu sorularla olayı anlamaya çalışması falan.. Of çok tatlıydı. O minicik dünyası baştan sona değişti. Okulu, öğretmenleri, arkadaşları.. Ama gene de biz çocuğu son derece iyi gördük. (Kötünün iyisi) Tek çocuk olmasının bu durumda bir etkisi olabilir. (Yetişkinlerle kurduğu iletişim de fazlasıyla güzeldi zaten.) Uyurken annesiyle beraber yatmasını bize göstermeleri de güzeldi. Bağ kurduğu ebeveyninden tekini kaybetmemeye odaklanmasını izlemek yürek burkucuydu. Derken prüzler ortaya çıktı. Hiç hesapta yokken avukatların devreye girmesiyle işler alevlendi. Savaş sahnesi izlerken aldığım zevkten farksızdı. Tam bir vahşet döndü yahu. Mahkeme işleri beni geriyor gerçekten. Boşanma noktasındaki insanların birden partnerinin kanını emmeye çalışan bir canavara dönüşmesi fikri aşırı tiksinç geliyor. Her neyse.. Geri alınması imkansız sözler söylendi velhasıl. Bizimkiler de avukatları devreye sokarak nelere mâl olduklarını anladılar. (Son pişmanlık neye yarar?) Ve gelelim benim en çok sevdiğim sondan birinci sahneye. (En sevdiğim sahneye daha gelmedik) Birbirlerinin yüzlerine karşı her şeyi bağırarak ifade ettiklerinde ne hissedeceğimi bilemedim. Şu hayattaki en büyük korkum birinin karşıma geçip "keşke seninle hiç tanışmamış olsaydım" demesi. Gerçekten. Bu sahneyi izledikten sonra durup düşündüm. Hayatımı birleştirme kararı aldığım birinin karşıma geçip "Her sabah uyandığımda 'keşke ölmüş olsaydın' diyorum. Keşke arabanda ölmüş olsaydın." cünlesini kursa ne tepki verirdim? Bilmiyorum. Zaten sonrasında adamın hıçkırarak ağlaması ve yere kapaklanması fazla duygusaldı. Kahretsin, çok kötü hissettim. Eris yazdığı yazısında çok haklı. Evlenmeyi düşünen, en az bir kere bile kafasından geçiren herkes bu filmi izlemeli. Çünkü ilişki içerisinde yolları birleştirdiğimiz gibi o yolu ayırma ihtimalimiz de var. İlişkinin bitme ihtimali her daim var. Bu durum hiç yokmuş gibi davranmaktansa üzerine düşünüp konuşmanın bize daha çok faydası olacağını düşünüyorum. Her neyse. Neticede çiftimiz bir şekilde boşanmayı başardı. En sevdiğim sahne mi? Adamın mektubu okuduğu sahne. (Filmin başında birbirlerinin mektuplarını okumamaları içimde kalmıştı. Bi tık rahatladım.) KAHRETSİN BE ADAM!! O NASIL DUDAK BÜKMEKTİR.. Resmen alt dudağı, çenesi titredi. Ağlamamak için direndi. Onun yerine de ben ağladım zaten. Bu filmden ne mi sonuç çıkardım? Bilmem. Evet. Doğru duydunuz. Bilmiyorum. Ben bu filmden sonra hayatımda bir şeyleri bilemeyebileceğimi öğrendim. İnsan ilişkileri fazla karmaşık. Dün başka, bugün başka, yarın başka hisler hissedebiliriz. Bilemeyiz. Verdiğimiz sözleri tutmak isteriz ama tutamayabiliriz. Bilemeyiz. Her daim yan yana olacakmışız gibi gelir ama ayrılabiliriz. Başımıza ne geleceğini bilemeyiz. Demek istediğim, işin içine "insan" dahil olduğunda o denklemin anası ağlıyor. Her zaman yanılma hata payını işleme dahil edip yola devam etmeliyiz. ☏︎

bisturi 1 year ago

Sil Baştan

Michel Gondry

266 Gönderi

Spoiler içeriyor Ayaklarımı yere vura vura tepinip "Mutsuz bir son istiyordum!" diye haykırmak istiyorum. Çünkü final çok yapaydı. Bilmiyorum, öyle hissettirdi. Finalden kırdığım puanı saymazsak bilimkurgu öğeleri içermesi açısından on numara filmdi. (İzlerken beyin gerektiren yapımları seviyorum.) Spoiler yemek istemiyorsanız burda vedalaşalım…devamıAyaklarımı yere vura vura tepinip "Mutsuz bir son istiyordum!" diye haykırmak istiyorum. Çünkü final çok yapaydı. Bilmiyorum, öyle hissettirdi. Finalden kırdığım puanı saymazsak bilimkurgu öğeleri içermesi açısından on numara filmdi. (İzlerken beyin gerektiren yapımları seviyorum.) Spoiler yemek istemiyorsanız burda vedalaşalım dostlarım. Şimdi.. Senaryo içerisindeki psikolojik temalar beni benden aldı. Özellikle de adamın çocukluk anısına gittiğimiz sahne.. Annesinin kendisine bakmadığını söylüyor, kucağa alınmak istiyor, isyan edip ağlıyordu. Yani annesiyle güvensiz-kaygılı bağlanma yaşayan bir çocukluk seyrettiler bize. Sonra bu adam büyüdü, yetişkin oldu ve ilişkilerinde saplantılı bağlanma yaşayan biri olarak yaşamına devam etti. Nasıl ama? Harika değil mi? Ama asıl müthiş olan kısma gelmedim. Sonra bu adam kendisine partner olarak kaçınan bağlanma modelini tercih eden birini buldu. Tencere yuvarlanmış da kapağını bulmuş. Durun daha iyi anlatayım. Kaçınan Bağlanma: iki alt başlığı var. 1-Korkulu Bağlanma: Hem kendini hem çevresini olumsuz görür burdaki insanlar. Başta adamı bu kategoride düşünmüştüm ama sonra vazgeçtim. 2-Kayıtsız Bağlanma: Kızımız burda işte. Kendisini değerli ve olumlu görürken, çevresini olumsuz görür. Saf çıkarcı bir yaklaşım benimser. (Ben böyleyim, canım sıkılınca ani ve fevri hareketler sergilerim, bla bla bla) Ve adamı anlatayım şimdi. Saplantılı Bağlanma: Kendini değersiz, olumsuz görürken karşıdakini olumlu görür. Yani iyi çocuk eğilimi sergiler. Daha filmin başında adamın kendi içinden konuştuğu sahneyi hatırlayın. "Ben neden böyleyim?" temasında kendisini eleştiriyordu. İki dakika sonra trende tanımadığı yabancı bir kadına ise onun neden iyi olduğunu düşündüğünü açıklıyordu. Kadının çocukluğunu falan görmedik belki ama adamın çocukluk sahnesini gördükten sonra karakterlerin bağlanma ilişkilerini incelemeye karar verdim. Mesela şu replik: "Neden en ufak bir ilgide karşımdakine aşık oluyorum?" Ve ardından annesiyle olan o sahne.. Abi çok güzeldi. Her neyse. Ana karakterlerimiz yaptıkları ses kayıtlarını dinlediler. Birbirlerine karşı olan acımasız görüşlerini filtresiz bir şekilde duydular. Sıfır maske, full doğallık. "Karşımdaki kişinin yüzüne bakıp onunla ilgili düşüncelerimi söylersem beni terk eder mi?" korkusu yok, yalanlar yok. Ama sonra ne mi oldu? Mutlu son. Hay ben böyle işin... Ya ciddi soruyorum, ne değişti? Bu iki insan gene aynı yollardan geçecek, gene birbirlerinin kalbini kıracak ve gene ayrılacak. Bunu bile bile neyin mutlu(!) sonuna sevineyim ben? Tekrar birlikte olmaya karar verirken kız aynı replikleri tekrarladı ya hani, orda çıldırdım. Ayrılın ulan. Sağlıklı iletişim kuramıyorsanız niye beraber olacaksınız? Kız paylaşmayı sevdiği için oğlan onun çok konuştuğunu ve boş konuştuğunu düşünüyor. Oğlan her şeyi içinde yaşayan ve dışarıyla paylaşmamayı tercih eden birisi olduğu için kız onu tanıyamamaktan yakınıyor. Ve siz benim karşıma geçmiş bu iki insan evladının el ele tutuşmalarına ne kadar mutlu olduğunuzu anlatıyorsunuz. Rezil bir finaldi. Hâlbuki birbirlerine iyi gelmediklerini en sonunda zor da olsa anlasalardı belki o zaman mutlu son olurdu benim için. (￣_￣ )

bisturi 1 year ago

Guguk Kuşu

Milos Forman

127 Gönderi

Spoiler içeriyor After Life dizisini izlerken orda bi abla "Guguk Kuşu gibi. Kendimi Hemşire Ratched gibi hissediyorum." dedi. Hemen o sahnede @leomenci diziyi durdurup bu filmi izleyip izlemediğimi sordu vee işte şimdi burdayız. (After Life dizisi biter bitmez kendimizi bu filmi izlerken…devamıAfter Life dizisini izlerken orda bi abla "Guguk Kuşu gibi. Kendimi Hemşire Ratched gibi hissediyorum." dedi. Hemen o sahnede @leomenci diziyi durdurup bu filmi izleyip izlemediğimi sordu vee işte şimdi burdayız. (After Life dizisi biter bitmez kendimizi bu filmi izlerken bulduk) Filmin başında baya heyecanlıydım çünkü mekan akıl hastanesi yani, ne bekliyorsunuz? Her tanıştığım karakterin problemini tahmin etmeye çalışmak ve sonra bu fikirleri Menci ile paylaşmak aşırı güzeldi 😁 (sᴘᴏɪʟᴇʀ ᴏʟᴀɴ ʏᴇʀʟᴇʀᴇ ɢɪʀᴍᴇʏᴇ ʙᴀşʟᴀᴅıᴋ, ᴜᴍᴀʀıᴍ ғᴀʀᴋıɴᴅᴀsıɴıᴢᴅıʀ) Ana karakterimizde bi problem olduğu belliydi. Bakın mesela 5-6 kavgaya karışmış diye uyum problemi var desek antisosyal kişilik bozukluğu tanısı geliyor aklıma ama aynı adam iki sahne sonra diğer akıl hastalarıyla muhabbet etmeye çalışıyor. Olmaz ki yani. Sonra diyorum ki belki birden fazla kişiliği vardır. Biri sosyal, diğeri değil falan. Dissosiyatif desek, değil. Alâkası yok. Eeeehhh dedim, yeter. Rol yapıyor bu adam. Amacı da işte hapisten kaçmak. Akıl hastası olmak şöyle dursun, kendisi baya da zeki.. (Filmin konusu hakkında en ufak fikrim bile yoktu. Spoiler yemeden izledim niyeyse.) (Neyse işte, edindiğim her bilgi benim başarım, gururluyum) (Doğru tahminde bulunduğu için Bisturi canlısı övgü beklemekte) ♪(´▽｀) Gelelim hemşireye. Uyuz oldum. Holland'ın kişilik tipolojisindeki gelenekçi insan tipi. Tam olarak o yani.. Demek istediğim; kurallara bağlı, yeniliğe açık değil, otoriter, vs.. Kadın o kadar soğuktu ki, yer yer kendisinden iğrendiğim bile oldu. Tamam bakın, adım adım gidecem. Neden sevmediğimi açıklayacam size. Öncelikle bu hemşirenin yaptığı grupla psikolojik danışma seanslarına değinmek istiyorum. Rezaletti. Grupla psikolojik danışma seanslarında oyunlar kullanılır, etkinlikler yapılır. İnsanlar konuşsunlar diye asla zorlanmazlar, zorlanmamalılar. Ya da üyelerin kendi arasında kurdukları iletişime grup lideri yön verir. Birbirlerine karşı aşağılayıcı bir dil kullanmalarına izin verilmez. Ya yeminle söylüyorum o kısımları izlerken fıttırdım. (İlk grupla psikolojik danışma seansında adamın eşine karşı olan kıskanç tutumu hakkında konuşuldu. Kadın anlattı anlattı anlattı, sonra da "Bir fikri olan var mı?" dedi. O an kendimi derste gibi hissettim. Heyecanlandım falan. "BEN BEN BEN" diyorum öyle kahkaha eşliğinde. Menci filmi durdurdu, garibim korktu da sanırım. Dalmış filme. Neyse artık, hemşire duymadı belki ama Menci'ye anlattım ben. Sorunun cevabını biliyordum yani napayım. Söylemem lazımdı.) KJSODHAOHDOSHDOWHDOS Bunun dışında hemşirenin akıl hastanesini kendi çöplüğü ilan ettiği o kadar belliydi ki. Kariyerinin en başarılı döneminde ve gözünü hırs bürümüş. Bakın mesela bizim ana karakteri biraz izlediler. Doktorlar tekrardan hapse gönderme kararı aldı. Çalışsın bu adam dediler, akıl hastası değil yani belli. Ama hemşire kabul etmedi. Neden mi? Onun koğuşuna gelip onun kurallarına uymayan bir adam söz konusu, egosu kırıldı kadının. Ne yapıp edecek ama o adamı dize getirecek. Daha o sahneden belliydi aslında her şeyin ne kadar kötüye gideceği.:( Ya ben size bu kadını sevmediğimi söylemiş miydim? Hem samimi gibi davranmaya çalışıyor hem de bir o kadar soğuk ve itici hareketler sergiliyor ki. Of.. Neyse işte bizim ana karakter tek tek konuşup arkadaş oldu burdaki akıl hastalarıyla. Tek tek hepsine değinmeyecem merak etmeyin ama Kızılderili abi hakkında konuşmazsam da ayıp ederim. Kendisi cüsseli biri. Dev gibi ama içten içe öyle hissetmiyor. Güçsüz görüyor kendini. En iyisi ben size bu adamı baştan anlatayım. Çocukken babası çok kuvvetliymiş, dev gibiymiş. Ama insanlar babası ile çok fazla uğraşırmış. Bu baskıya karşı babası daha fazla dayanamamış ve kendini alkole vermiş. Günden güne erimiş. Çocuğumuz ise babasının gözlerinin önünde erimesine engel olamamış çünkü ne yapsın yani? Daha çocuk. Bu da onda travmaya sebep olmuş. Çocuğumuz büyümüş, serpilmiş. Dev gibi bir adam olmuş belki ama içinde hâlâ babasını kurtaramamış olan çocuğun hüznünü ve beceriksizliğini taşıyormuş. Öz yeterlilik algısı düşük olan bu Kızılderili adam bir gün dış görünüş olarak kısa boylu olsa bile aslında içten içe dev gibi olan biriyle tanışmış. Aynı babasına olanlar gibi bu adamla da insanlar çok uğraşıyormuş. Bizim kızılderili abi de bu sefer kenarda durup izlememiş. Harekete geçmiş ve yardım etmiş. NE DEDİĞİMİN FARKINDA MISINIZ? Travmanın iyileştirilme anına şahit olduk diyorum. İlk adımıydı belki ama olsun. En önemli kısmıydı. Filmin sonunda bu Kızılderili abi kendiliğinden iyileşmedi yani. Akıl hastanesindeki görevlilere arkadan saldırdığı sahnede başarmıştı bir şeyler. Zaten Kaplanı Uyandırmak isimli kitapta da travma anlatılırken bundan bahsediliyordu. İnsanlar olarak kötü bir olayla karşılaştığımızda 'savaş ya da kaç' tepkisinin dışında bir de donma tepkisi veririz. Son derece doğal bir tepkidir, hayvanlarda da gözlemlenir ama biz insanlarda travmaya neden olur bu donma tepkisi. Karşınızda travma: Hareketsiz kalırız ➪ uyarılma anı ➪ başarısız kaçış ➪ korku ve çaresizlik deneyimi ➪ hareketsizlik ➪ uyarılma ➪... (Gördüğünüz gibi kısır döngüye giriyoruz. Travmalarda geçmişi irdelemek, tetiklemek mantıklı değildir. Zira travma doğası gereği döngüsel enerjiden beslenip kuvvetleniyor. Her başarısız hamlede daha büyük bir kabus olarak insanın üzerine çöküyor.) Şimdi size dönüşümün biyolojik açılımını veriyorum. Bu sefer kısır döngü yok: Hareketsizlik ➪ uyarılma ➪ başarılı kaçış ➪ güçlenme Ta daa İşte bizim Kızılderili abiye de bundan oldu🥹 Her neyse, ne diyordum ben? Heh, evet. Ana karakterimiz akıl hastalarıyla iletişime geçti. Çoğunun orda kendi istekleri ile durduğunu öğrenince şok oldu hatta. Bu tarz sorunları çözmek için kendimizi toplumdan soyutlamamızın anlamsız olduğunu gösterdi. Hayata karışmaları gerektiğini onlara yaşatarak anlattı. Çok güzeldi çok. Ve bizim hemşire de bu duruma uyuz oldu. Onca grupla psikolojik danışma seansının, ilaçların ve kapalı ortamda bu kadar insanı rutin bir düzende yaşatmanın iyileşmelerinde yapamadığı etkiyi ana karakterimiz yapınca huzuru kaçtı kadının. (Ya ben hiç sevmedim, gerçekten aşırı meymenetsiz bir suratı vardı) Ve gelelim filmin sonuna. Tıkır tıkır işleyen plana uymadılar ve kaçamadılar. Ana karakterimiz resmen yeni edindiği arkadaşlarına veda edemedi. Ayrılmak istemedi.. (bence) Daha fazla uzatmıyorum. En sonunda ana karakterimizin kafasının eti yenmiş bir hâlde gördük. (Ciddiyim) Adam bi geldi ki bomboş bakıyor, kafatasında dikişler var. Çok tatsızdı. Oraya hayat getiren adamı yaşarken öldürmüşler. Bedenine tutsak kalmış. Neyse ki bizim Kızılderili eleman kurtardı onu. İkisi de özgür kaldılar. Çok güzeldi. (Hadi minik bir itiraf. Ben filmin sonunu sevmedim başta. Huzursuz bir şekilde söylenip duruyordum ki Menci beni susturdu. Dedi ki "Salak salak konuşma, bilgisiz cahil. Anlatayım da dinle" Bana filmin sonunu baştan anlattı sağolsun. Kafatasında yer alan dikiş izlerini falan görmemiştim mesela ben. Ya da Kızılderili inancına göre ölmek özgürleşmek demekmiş, normalde "ruh bedende tutsak" inancı varmış. Menci de filmle ilgili bir yazı okurken öğrenmiş bu bilgiyi. İşte onun sayesinde daha anlamlı oldu her şey.) (Hatta Menci bana anlatırken bir detay farketti, teee filmin başında o adamın Kızılderili olduğunu söylüyorlar ya bize. Dansını falan yapıyor hatta ana karakter. Ama sonra bir daha hiç bahsi geçmiyor. Filmin sonunda da ana karakteri özgürleştirirken Kızılderili müziği kullandılar. Sadece son sahnede o müziğin kullanıldığına karar verdik. Çünkü biraz düşündük ama başka sahne gelmedi aklımıza.) (Menci böyle bir detay farkedince ben daha çok uçtum. Yani filmin başını ve sonunu bağlamış olduk. Her şey bir bütünlük içinde son buldu.) Uzun bir aranın ardından aşırı karmaşık bir yazı ile geldim ben gene. Hehe. Neyse işte. Arkadaşlar, hadi koşun izleyin gelin:)