(@) - Raf

(@)

Joined at

Followers Following

Follow Message Statistics

Post

Movie

Serie

Book

bisturi 1 year ago

Star Wars: The Clone Wars

George Lucas

18 Gönderi

Spoiler içeriyor The Mandalorian dizisini izledikten sonra dedim ki ben bu Star Wars evreninin içinden geçerim. Büyük konuşmuşum. İzle izle bitmiyor. Neyse efenim işte ben bi gazla başladım filmleri izlemeye. 4-5-6-1-2-3 şeklinde altı adet film izledim. Sonra da olan hiçbir şeye anlam…devamıThe Mandalorian dizisini izledikten sonra dedim ki ben bu Star Wars evreninin içinden geçerim. Büyük konuşmuşum. İzle izle bitmiyor. Neyse efenim işte ben bi gazla başladım filmleri izlemeye. 4-5-6-1-2-3 şeklinde altı adet film izledim. Sonra da olan hiçbir şeye anlam veremedim. Evet, filmlerin süresi kısıtlı. Verilmek istenen her mesaj rahat rahat verilemiyor. Anlıyorum. Ama gene de sevmedim. (Hazır mısınız bol spoilerlı yerlere?) Klon oluşturma emrini Jedi'lar vermedi madem, ne çabuk sahiplendiler bu klonları?! Jedi konseyini hiç anlamadım. Muhteşem bir plan yaptı Palpatine, kabul ediyorum. Ama her işlemde az da olsa hata payı bırakmak lazım. Kusursuz işleyemez. Dedim ki yani bu klonlar üretilirken hiç hata yapılmadı mı? Sonradan arıza veren klon hiç olmadı mı? Hepsini geçtim Anakin karakteri ne kadar çabuk karanlık tarafa geçti öyle..? Neymiş efendim şansölye onun akıl hocasıymış.. Filmde o yakınlığı ben göremedim. Çok hızlı gerçekleşti her şey benim için. Derkeeeen bu diziyle karşılaştım. Mükemmeldi, harbiden. Anakin karakterinin zekasıyla harika bir Jedi oluşuna şahit olmak muazzamdı. Ahsoka Tano ile ikisinin beraber çalışması, padawanına öğretmenlik yapması da ayrı güzeldi. Anakin karakterini farklı yönlerden incelemiş olduk. Aklımdaki sorulara cevap bulduğum için bu diziyi bir başka sevdim. Mesela Anakin'in aşk hayatı Jedi düzenine aykırı. Palpatine'in dışında kimse farketmedi mi yani diye düşünmüştüm filmi izlerken. Ancak dizide Obi-Wan'ın da haberdar olduğunu yaptığı imadan anlayabildim. Onun dışında Anakin karakterinin gücünü diğer Jedi'lardan farklı olarak kullandığında arkada çalan karanlık taraf müziği der susarım... (Örnek vermem gerekirse sezon 2'de 8 ve 13. bölümlerde yaşandı bu olay.) Sevdiği insanlar için yaşadığı kaygıyı bizzat gözlemleme fırsatı buldum. Sınırlarını zorlamaktan geri kalmayıp kendini sürekli tehlikeye attı. Ancak eninde sonunda başarılı olmanın bir yolunu buldu. Her ne kadar uzun uzun yazsamda en sevdiğim yönü hep Ahsoka'nın yanında ortaya çıkan öğretmen kişiliğiydi. Yeri geldi abi gibi koruyup kolladı. Mükemmellerdi.. ("Snips" deyişi hâlâ kulaklarımda) Filmlerde fazla ısınamayıp dizide aşığı olduğum bir diğer şeyse robotlar. R2D2 ve C3PO der susarım. Çok şirinlerdi. Ancak en en en en bayıldığım kişi her daim Ahsoka olacak. Jedi konseyinin kendisine yapılan suçlamada basireti bağlanmış gibi hareket etmesi çok sinir bozucuydu. Jedi konseyi demişken, benim bile karanlık tarafa geçesim geldi izlerken. Klon savaşlarının içerisinde kaybolmuş, halkının yaralarını sarmaktan aciz, hızlı ve etkili karar alma mekanizmasını kaybetmiş olması berbattı. Büyük bir hayalkırıklığı yaşadım. Klonlar ile ilgili gerçekleri öğrenmeye o kadar yakınlardı ki... Hiçbir şey yapmamayı tercih ettiler. Ha pardon, meditasyon yaptılar. Nasıl unuturum?! Gelelim klonlara. Filmi izlerken hiçbir şey hissetmediğim klonların yaşamlarına tek tek değindikleri bölümlere kalbimi bıraktığım oldu. Fives sayesinde Palpatine'in planının mükemmel olmadığını öğrendim. Echo sayesinde yaşadıkları acıları gözlemledim. Ve Rex.. Yüreğim dağlandı.. (Bu arada klonların arasında düzeni reddedip evlenen akıllılar da vardı. En zekiler onlar yeminle. Gurur duyuyorum onlarla. Tek tükler ama olsun.) İlk altı sezondan farklı olarak yedinci sezonun grafikleri bi değişikti. Tam sevemedim. Bölümün içerisine alâkasız espriler katmaya çalışmışlar falan. Saçmaydı. Gerçi her şeye rağmen Ahsoka'nın Maul ile yaptığı savaş dillere destandı. En nihayetinde klonlara verilen kod66 ile mükemmel bir savaşa daha şahit olduk. (Ahsoka için kasklarını boyamışlardı be!) (Ağlıyorum..) Sanırım bu dizinin en güzel yanı ele aldığı her konuyu farklı bakış açılarıyla işlemesi. Detaylı bir şekilde gözlemlememize izin vermesi. Klonlar mesela. Nasıl üretiliyor, gördük. Nasıl yetiştiriliyorlar, gördük. Hangi eğitimleri alıyorlar, gördük. Klonlar neler hissediyor, neler yaşıyor, vs.. Hepsine şahit olduk. Aklımda bir tane bile soru işareti kalmadı. Şimdi de Badu'dan öğrenmiş olduğum yeni dizime koşarak ilerliyorum. İçerisinde Ahsoka'nın çocukluğu varmış. (Tahmin edersiniz ki karar almamda bu bilgi tek başına yeterli oldu.) Jedi düzenine karşı olan bütün memnuniyetsizliğimi bir kenara bırakıyorum ve kapanışı yapıyorum izninizle. ≖‿≖ May the force be with you gençler:)

bisturi 1 year ago

Patrick Melrose 1-Unut Gitsin

Edward St Aubyn

1 Gönderi

Spoiler içeriyor İlk başta arkadaşımın önerisiyle gidip dizisini izledim. 5 bölümdü zaten. Sonra öğrendim ki bu aslında beş kitaplık bir seriymiş. Bende koşa koşa gidip kitaplarını aldım. Neden mi? Çünkü anlamadım. Diziyi izlerken karakterlerin davranışlarına anlam veremedim. Düşüncelerini okuyamadım. Kafamı duvarlara sürtmek…devamıİlk başta arkadaşımın önerisiyle gidip dizisini izledim. 5 bölümdü zaten. Sonra öğrendim ki bu aslında beş kitaplık bir seriymiş. Bende koşa koşa gidip kitaplarını aldım. Neden mi? Çünkü anlamadım. Diziyi izlerken karakterlerin davranışlarına anlam veremedim. Düşüncelerini okuyamadım. Kafamı duvarlara sürtmek istedim resmen. Mesela örnek vermem gerekirse sevgili Eleanor'un arabasına olan takıntısına anlam verememiştim diziyi izlerken. Hapları almış, alkolü dikmiş kafaya sonra gelmiş araba sürecem diyor. Düz çizgide yürüyemiyorsun yani ne arabası, ne bu inat?? Ama sonra kitap sayesinde anladım. O araba (yani Buick, isim vermiş) gerçekten sahip olduğunu hissettiği tek şey. Hâlbuki bütün mal varlığı onun. Diziyi izlerken Eleanor'un yerine koyuyorum kendimi. Her şey bana ait ancak uzaktan bakıldığında evlenmiş olduğum David denen adama aitmiş gibi gözüküyor.. Tam çıldırmalık. Sonra kitabı okurken Eleanor'un anne ve babasının ilişkisine değinildi. Hiçbir zaman sesini çıkaramamış babasına karşı, hislerini söyleyememiş. Annesi de aynı şekilde. Hâl böyle olunca bende karakterleri anlamaya başladım yavaş yavaş. David. Senden bütün benliğimle nefret ediyorum. Babası asker olmasını istiyor. Bunun gönlü müzikte. Burs kazandığı zaman yaşadığı o korkuyu ve heyecanı ben okurken hissettim resmen. Babasına karşı çıkacak oluşu bünyesine fazla geldi. Net bedenselleştirme yaptı bence. ❝Ağır negatif duygulanım bedensel organlara yansıma yapıyorsa somatizasyon (bedenselleştirme) dediğimiz bozukluk ortaya çıkıyor.❞ Yani David kendi hayallerinin peşinden gidip babasına karşı çıkacak oluşunun getirdiği çatışmaya dayanamadı. Psikolojisi bu durumdan çok etkilendi ve vücuduna romatizma olarak yansıdı. Ne kadar da acınası. Sonra bu acınası varlık gitti ve tıp okudu. Sonra zaten zengin olan Eleanor'la evlendi ve para kazanmasına gerek kalmadı. Bomboş biri işte. Tam bir başarısızlık örneği! Kitap boyunca "küçük dağları ben yarattım" havasında geziniyor oluşu iğrençti. Karıncayı öldürür, insanlara laf sokar, Eleanor'a acı çektirir ve en fenası kendi öz oğluna tecavüz eder. Evet, doğru okudunuz. Sübyancı David kendi oğlunu homoseksüel ve ensest bir ilişkiye zorladı. Sonradan birazcık olsun pişman olmasını bekledim biliyor musunuz? "Kısa ve hayvanca olmakla beraber çok da çirkin sayılmazdı." David ise böyle düşünüyordu. Hatta oğlunun tüm bu olanları unutma ihtimaline güvenip yaptığı eylemi tekrarlamayı bile düşündü kitabın sonlarında. Aslında Eleanor'a karşı sergilediği davranışlarını incelemeyi düşünüyordum yazımda. Hatta kitapta adı geçen "Suetonius'un On İki Caesar'ın Yaşamöyküsü" kitabını almayı bile düşünüyordum. Daha detaylı incelemek istiyordum falan. Oğluyla olanlardan sonra vazgeçtim. Enerjimi harcamak istemedim. Ve gelelim Patrick'e... Canım Patrick... Doğumu bile olaylı olmuş. Dünyaya geldiğinde ebeveynleri arasında soğuk rüzgarlar esiyor tâbi. Annesiyle sağlıklı bir şekilde ilişki kurmasının önüne geçiyor babası. (Bowlby'nin bağlanma kuramı David'in bu tutumunu izleyip ağlıyor) Kitabın sonlarına doğru Patrick'in hiç kimseye güveninin kalmadığına şahit oluyoruz. Normalde uykuya dalmış olan annesinin odasına gizlice girip ona sırtından sarılarak sevgi bulmaya çalışan Patrick, kitabın sonunda annesine de sırtını çevirdi. Patrick'le ilgili olan her satırda kalbim acıdı. Bi alıntı yapıp bırakıcam bu yazımı. Yeterli bu kadarı. Bitsin gitsin istiyorum şuanda sadece.. ❝Kimse beni burada bulamaz, diye düşündü. Sonra, ya kimse beni burada bulamazsa, diye aklına geldi.❞

bisturi 1 year ago

91 Days

Hiro Kaburaki

19 Gönderi

Spoiler içeriyor ☔︎ Dışarıda yağmur atıştırıyor. Islanan gözlük camlarımla beraber kafamdaki kelimeleri bir araya getirmeye çalışıyorum bende. (Bu yazıyı yazmak için baya geciktik. Şuanda hafızamda kalanlarla yola devam etmeye çalışıyorum.) ⚠︎ Yazıya geçmeden önce şunu belirtmeliyim ki her ne olursa olsun bu…devamı☔︎ Dışarıda yağmur atıştırıyor. Islanan gözlük camlarımla beraber kafamdaki kelimeleri bir araya getirmeye çalışıyorum bende. (Bu yazıyı yazmak için baya geciktik. Şuanda hafızamda kalanlarla yola devam etmeye çalışıyorum.) ⚠︎ Yazıya geçmeden önce şunu belirtmeliyim ki her ne olursa olsun bu anime benim hafızamda konusuyla değil, beraber izlediğim dostlarımla yaşadığım anılarla kalacak. Sad Ending ve Federal'e benimle beraber izledikleri için teşekkür ederim (!) Hdkshdhsoahdkshdjdksjh (İlk 10 bölümü bensiz izlediler de..) (Gerçi tam anlamıyla beraber izlemiş de sayılmazlar. Federal kendine özgü bir tarz geliştirip diziyi o şekilde izlemiş. 1-2-3-4-5-6-7-12-8-9-10-11 şeklinde.. Finali arada izleyip kendi kendine spoiler yemiş ve yola bu şekilde devam etmiş. Düşündükçe hâlâ gülüyorum.) ✌︎ Martı'ya da bu güzel animeyi bize önerdiği için teşekkür ederim. Tamamdır. Artık hazırız. Başlayabiliriz. ✍︎ Anime çok hızlı başladı. İlk üç bölüm konuyu anlamaya çalıştım. (Sıkılıp yarıda bırakma ihtimali ile karşı karşıya kaldığım bile oldu başta) Sonra mı? Hep olduğu gibi anime mükemmel bir hızda akmaya devam etti. Bende kendimi kaptırdım. Zeki karakterlere bayılırım. Angelo karakterimiz de olayların işlenişinde o mükemmel zekasını bol bol konuşturdu. Önceki yazılan gönderileri okuduğumda herkes vitrindeki topu almasını beklemiş mesela. Ancak Angelo'nun tutarlı olduğu üç adım öteden belli. Bıçağı almasına zerre şaşırmadım. Bu noktada da anime beklentimi karşıladı. Ayrıca animede Barbero karakteri gibi mükemmelliyetçi tiplerin çok iyi işlendiğini düşünüyorum. Angelo'nun planlarına çok güzel çomak soktu kendisi:d (Daha azını beklemezdim zaten) Fango karakterinin manyaklığına ise ayrı bayıldım. Hannibal'dan ders mi almış, nedir? Eski patrondan yemek yapmalar, yedirmeler falan... (Fango karakterinin eceli Corteo'nun elinden oldu ya üff.. O kısma da bi ayrı bayıldım.) (Fango karakterinin şiddet içeren eylemlerinin yanı sıra, cinsel kimliğinde yer alan mozaşist eğilimleri göstermeleri de bence güzel bir detaydı.) ➪ Bu kadar övgü yeter. Gelelim benim için yarım kaldığını düşündüğüm noktalara. Angelo'nun karakterini yeterince gözlemleyemediğimizi düşünüyorum. Ailesini kaybetti, arkadaşının yanında da durmadı. Çekti gitti resmen. Ne yaptı bu çocuk onca yıl? Nerede yedi, içti? Nasıl vaktini geçirdi? Kimlerle beraberdi? O mektup eline ulaşana kadar amaçsız olduğunu söylüyordu, amaçsız bir şekilde bunca yıl yaşamayı nasıl başardı o zaman? Zira Nero'yla okyanus kıyısında yüzleşirken kaçmak gibi bir çabası hiç olmadı. Ölmeye hazırdı. Başa geri dönmüştü çünkü. (Mektup gelmeden önceki hâline yani.) Bu sebeple o aradaki kayıp yıllara isyan ediyorum. Bizi çok değerli bir hazineden mahrum bırakmışlar bence.. ⌨︎ Bir diğer nokta ise arkadaşından vazgeçtiği sahneydi. Anlıyorum, can alıcı bir sahneyle seyirciye tokat atmak istemişler ve başardılar da. Ama saçmaydı. Angelo karakteri için yani.. Her şeyi ince eleyip sık dokuyan bu zeki ve vefalı karakterimizin hiç düşünmeden arkadaşına kurşun sıktığını izlemek beni mahvetti.. Ailesinin intikamı için katlanıyor tüm bunlara. O zaman arkadaşının da öcünü alması gerekiyordu Nero'dan. Bilmiyorum.. En sevdiğim karakter Corteo'ydu ve çok afedersiniz ama hiç uğruna canından oldu. Hâlbuki hayalleri vardı. O diziden gittikten sonra yaptığı içkiden içtiler ama kimse onu anmadı. Adeta yok oldu, sanki hiç var olmamış gibi..:( Her neyse. ☁︎ Nero ve Angelo'nun beraber geçirdiği vakitler çok keyifliydi. Dizinin başından sonuna kadar Nero çizgisini hiç bozmadı. Finalde bile tam kendisinden beklenen hareketi yaptı. (Ben birbirlerine sıkarlar diye düşünüyordum açıkçası. Ama bu final daha iyiydi. Daha acımasızdı.) ☕︎ Sonuç olarak dostlarınızla beraber ağız tadıyla izleyebileceğiniz güzel bir anime. Şimdiden iyi seyirleeeer:)

bisturi 1 year ago

Şizofrenik Atraksiyonlar

Hasan Uğur Gür

1 Gönderi

꧁Merhabalar꧂ Önceki alışverişlerimden biriktirdiğim puanlarla aldım bu kitabı. Araştırma fırsatım da olmadı açıkçası. O yüzden kendime aldığım bir hediye olarak düşünüyorum. Arada kendimizi bu şekilde şımartmalıyız😁 Öncelikle kitap çok kısa ve okuması garip. Çünkü şizofren olan bir bireyin gözünden bakıyoruz…devamı꧁Merhabalar꧂ Önceki alışverişlerimden biriktirdiğim puanlarla aldım bu kitabı. Araştırma fırsatım da olmadı açıkçası. O yüzden kendime aldığım bir hediye olarak düşünüyorum. Arada kendimizi bu şekilde şımartmalıyız😁 Öncelikle kitap çok kısa ve okuması garip. Çünkü şizofren olan bir bireyin gözünden bakıyoruz dünyaya. Konu bütünlüğünden bahsetmek şöyle dursun, bazen neyden bahsedildiğini bile anlamadığım oldu. Deneme yazısı okur gibi okudum. Yer yer altını çizdiğim cümlelerle beraber olayı idrak edemeden devam ediyordum ki bir bölüm baştan sona mahvetti beni.. "Gözlerim, Meydandaki saat, Jeton.." isimli bölümden bahsediyorum. Bir adam var, yerde yatıp çığlıklar atan kendisine dışarıdan bir gözle bakıyor. Depersonalizasyon'la karşılaşıyoruz ve ben bunun idrakiyle kendime geldim. ❝(Depersonalizasyon bozukluğunda kişi kendine yabancılaşarak bedenine uzaktan bakıyormuş hissine kapılır ve gerçeklik duygusunu yitirir.)❞ Lunaparkta böyle bir adam gördüğümü hayal ettim. Ben de oradayım, ne yapardım? Nasıl görürdüm dünyayı? Nasıl görürdüm bu adamı? Lunaparkta başıboş dolaşan bir adam görseydim mesela. Jetonsuz oyuncaklara bindiği için gişe görevlisini çıldırtan bir adam, herkes onun fotoğrafını çekiyor. Ne düşündüğünü merak ederdim. İşte bu kitap bu hizmeti sunduğunu iddia ediyor. Yerlerde jeton aradığı için herkes onu serseri sanıyor. (En azından bu adam böyle söylüyor kitapta.) Zaten en sonunda gözyaşları içinde ağlıyor, jeton da kaybolmuş.. Anlamlandıramadığım bir hüzün kaldı kalbimde. Bu şekilde devam ettim kitaba. Öylesine bir deneme yazısı okur gibi değil, anlaşılmak isteyen bir bireyin günlüğünü okur gibi devam ettim. (Umarım izni vardır.) Yer yer altını çizdiğim satırlar olmaya devam etti. Bazen okurken kıkırdadım. Bazen de anlamadığım yerler oldu gene. Ama bir şekilde bitti bu kitap. Ardından garip hisler bıraktı bende. Sevdim ama ben. Neden mi sevdim? Çünkü farklı sorularla olayları sorgulaması güzeldi. Bende gaza geldim, soruların üzerinde durup düşündüm. Bir sonuca varamadım belki ama olsun. O hâlde izninizle size de soruyorum birkaç soru: ❝Elinden kimse tutmasa kaç sene yürüyebilirsin?❞ ❝Hiç ölmesen kaç sene dayanabilirsin?❞

bisturi 1 year ago

Dikkat! Bu bir bağımsız gönderidir ama bilgilendirme amacı da vardır o yüzden okumanızda sakınca yoktur. <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠> Gruba Uyma Nedir? ❝Sosyal etki sonucu meydana gelen gruba uyma davranışı, kişilerin benzerliğini ve dolayısıyla sosyal davranış düzenliliğini yaratır.❞ Bu cümleyi anlayabilmek için öncelikle grubu…devamıDikkat! Bu bir bağımsız gönderidir ama bilgilendirme amacı da vardır o yüzden okumanızda sakınca yoktur. <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠> Gruba Uyma Nedir? ❝Sosyal etki sonucu meydana gelen gruba uyma davranışı, kişilerin benzerliğini ve dolayısıyla sosyal davranış düzenliliğini yaratır.❞ Bu cümleyi anlayabilmek için öncelikle grubu tanımak gerekir çünkü grubun yapısı ve dinamiği her şeyi etkiler. Mesela bu grubun işlevi nedir? Grubun birey üzerindeki etkisi nedir? Grup içerisindeki iletişim yapısı nasıldır? Veya bu grupta, varsa eğer, lider hangi liderlik modelini benimsemiştir? Demek istediğim bir kalabalığın grup olabilmesi için ortak amaçlar, ortak normlar, kendilerini bir grup olarak hissetmeleri gibi koşullar öne sürülmesi gerekir. Grubu anladığımıza göre yola devam ediyorum. Peki sosyal etki nedir? Birey, kişi veya grubun etkisiyle davranışını değiştirirse eğer buna da sosyal etki denir. (İlk defa karşılaşılan bir durumda bireyin çevresindeki insanlar gibi davranması mesela) Ve gelelim sosyal uyuma.. O nedir? Bireyin, grubun etkisiyle var olan davranışını değiştirmesidir. (Birey grubun etkisinde kalarak okula devamsızlık yaparsa bu duruma örnek olmuş olur) Şimdi, sizlere asıl anlatmak istediğim meseleye gelelim. Sosyal uyumu etkileyen faktörler bulunmakta. (Bizim icin 6. madde önemli ama olsun) Peki nedir bu faktörler? 1-Grubun büyüklüğü 2-Gruptaki söz birliğinin etkisi 3-Yüz yüze iletişimin etkisi 4-Prestijin etkisi (grup liderinin karizması diyebiliriz buna bi nevi) 5-Bireyselci/Toplumsalcı toplum anlayışı 6-Azınlık etkisi: Azınlık; bir grubun fikirlerini tutarlı, kararlı ve kibirden uzak bir şekilde ifade ederse sosyal uyumu azaltır. Size karşı sosyal uyum sergilendiğini mi düşünüyorsunuz? Ve azınlık olan tarafta mısınız? Fikirlerinizi ifade ettiğiniz hâlde kimsenin düşüncesi değişmiyor mu? O hâlde düşünceleriniz tutarsız olabilir. Düşünceleriniz kararsız olabilir. Ya da düşüncelerinizi ifade ederken kibirli bir dil kullanıyorsunuzdur. Bu uyarıları dikkate alıp tekrardaaannn deneyyiiiiinnnn. İYİ ŞANSLAAARRRR:)) ------------------------------------------ Az önce burada "Sürü Psikolojisi" kavramını bize öğretmek isteyen bir arkadaşımız vardı. Wikipedia'dan kopyaladığı yazısını silince bu kutlu görevi ben üstlenmek istedim. Tâbi siz değerli Raf kullanıcılarına öncelikle olayı açıklamak isterim. Bağımsız gönderiler, bence, paylaşılan bir gönderide karakter sınırı aşıldığında devamını yazmak için. Ya da insanların öykülerini bizimle paylaşabilmeleri için. Ya da kompozisyon, deneme yazıları yazabilmemiz için. Ya da bilgi alışverişinde bulunabilmemiz için... Amaçlar değişir ancak kesinlikle kaybolan eşlerimizi aradığımız bir yer değil burası. Tâbi bu benim görüşüm. Anlayacağınız üzere bu akşam bağımsız gönderiyle ilgili minik bir münakaşaya şahit olduk. Uygulamanın eksiklerini fark etmek ve bunu düzeltmek için çabalamak benim açımdan yapıcı bir eleştiridir. Şuan bende bunu yapabilmek için yazıyorum. Yazılmış olan eleştiri yazıları da eleştirilebilir elbette. Yazımda hatalı bulduğunuz bir yer varsa eğer benimle paylaşmanızı rica ediyorum. Veee bu yazıyı asıl anlamda yazmama neden olan o kısma geliyorum nihayet. Yazılarımıza karşıt düşünceler içeren yorumlar alabiliriz. Yazılarımız eleştirilebilir. Birden fazla kişi tarafından aynı eleştiriye maruz da kalabiliriz. Böyle bir durumda direkt olarak "sürü psikolojisi" terimini kullanıp Wikipedia'dan araklayıp asla içselleştirmediğimiz bir bilgiyi paylaşmak yerine sadece 2 dakika durup düşünelim lütfen. Birden fazla kişi aynı eleştiride bulunuyorsa bir saniyeliğine kendimizi inceleyelim. Sonra gene herkes ne istiyorsa onu yapar tâbi. (Engel atma hakkına da sahibiz) Kalp kırmak gerçekten çok kolay şu devirde. Ben isterim ki bu uygulama amacına uygun bir şekilde kullanılsın ve gerçekten iyi yerlere gelsin. Çünkü eminim Raf kullanıcıları olarak hepimiz bu uygulamayı severek kullanıyoruz. (Umarım öyledir yoksa nefret ederek bu uygulamayı neden kullanasınız ki?) Hepimize sabır dileyerek yazımı sonlandırıyorum. Sabır ne alâka demeyin, çok lazım bu devirde.

bisturi 1 year ago

Mad to Be Normal

Robert Mullan

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok değerli bir arkadaşım olan Hafsa'nın önerisi üzerine koşarak gidip izledim bu filmi. (っ'-')╮=͟͟͞͞💌 (Film için teşekkür ederimmm) Filme dair hiçbir fikrim yoktu. Uygulamadan filmi araştırmadım bile. Bu sebeple en büyük şoku David Tennant ile yaşadım.. Uzun zamandır onu ekran…devamıÇok değerli bir arkadaşım olan Hafsa'nın önerisi üzerine koşarak gidip izledim bu filmi. (っ'-')╮=͟͟͞͞💌 (Film için teşekkür ederimmm) Filme dair hiçbir fikrim yoktu. Uygulamadan filmi araştırmadım bile. Bu sebeple en büyük şoku David Tennant ile yaşadım.. Uzun zamandır onu ekran başında görmüyormuşum ve resmen özlemişim.. (Film bitti ama sesi hâlâ kulaklarımda yankılanıyor jdlahdoahd) Yaşadığım bir diğer büyük şok ise filmin psikoloji üzerine olmasıydı. Demek istediğim izlediğim bütün filmlerde bir şekilde işin psikolojik tarafını görürüm. Çünkü insanın olduğu yerde psikoloji de vardır. Ama bu film.. İskoç Psikiyatrist Ronald David Laing'i anlatıyor. İzlerken o kadar çok heyecanlandım ki.. (Sürekli olarak o evde bulunduğumu hayâl ettim. Nasıl bir his olduğunu tecrübe etmeyi çok istediğimi kabul ediyorum.) Öncesinde Laing hakkında detaylı bir bilgiye sahip değildim. Film biter bitmez bir iki kaynak karıştırdım ama, Martı'nın da dediği gibi, kendisi hakkında istediğim gibi bi bilgiye ulaşamadım. Filmde üzerine basa basa durdukları bir örneğe ulaştım ve bunu sizinle paylaşarak filmi özetlemeyi planlıyorum. Laing'in savunduğu düşünceyi son derece güzel bir şekilde özetliyor çünkü bu örnek: ❝Kendi karnında atom bombası olduğunu söyleyen bir kadın düşünelim. Böyle söylediği için şizofren olarak teşhis edilir. Bu genç kadın hastanın hastalığına yaklaşırken Laing başka bir şeyi sorguluyor. Günümüz dünyasında atom bombasını üreten ve kullanma durumunda olan kişilerin ne kadar sağlıklı olduğu.. Ve hastanın böyle dış çevre olumsuzluklarını kendince içselleştirmesini normal buluyor.❞ David Laing, hastaların hasta olma durumunu kabul ediyor. Sadece beynin çalışmasını engelleyen yatıştırıcı ilaçlara ve hastaya zarar veren elektrik tedavisi gibi yöntemlere karşı çıkıyor. Filmde Psikiyatrist Laing'in ilaç ve elektrik "tedavisi" uygulamadan iletişime geçmeyi başardığı hastalar oldu. Onların iyileşme anlarına şahit olmak son derece keyifliydi. ☘︎ (Bazen konudan konuya atlıyorum, gene o anlardan birindeyiz.) Bu bahsettiklerim aklıma Rosenhan deneyini getirdi. Rosenhan deneyi akıl sağlığı yerinde olmayan hastalara konulan tanıların ne kadar doğru olduğunu anlamaya yönelik, "psikiyatrik tanı" üzerine kurulu bir deney. (Aslında bu deneyle ilgili en çarpıcı bulduğum kısım sonu. O sebeple orayı ekleyeceğim yazıma.) Deney sona erdikten sonra bir tane klinik Rosenhan'a ulaşıyor ve kendisine 'hasta olan bireyler' ve 'sağlıklı olan bireyler' göndermesini talep ediyor. Bu klinik kimin sağlıklı olup olmadığını doğru bir şekilde teşhis edebileceğini iddia ediyor. Gönderilen 193 kişi içerisinden 41'ine hasta olabilir teşhisi koyuluyor başta. Ardından 19'u kliniğe kabul ediliyor. Ve Rosenhan durur mu? Yapıştırıyor cevabı: "Kliniğe hiç hasta göndermedim." Tüm bunlar "Sosyal Psikoloji" dersinde yaptığımız tartışmaları getirdi aklıma. Artık işin içinden çıkamaz hâle geldim. Normal nedir? Neye göre normal? Neye göre anormal? ... Kafam çok karışık sevgili dostlar. Sizce de garip değil mi ama?? Bir davranışın normal olup olmadığını kim belirliyor, neye göre belirliyor?? Normalin tanımı ne?? Laing'in yaptığı gibi yapamaz mıyız? Bu bireylerin hastalığını kabul etsek ama hâlâ birer insan olduklarını unutmasak? Normalin dışında mı davranmış oluruz yani? (Kaldı ki Rosenhan teşhislere de inanmıyor..) Neyse.. Filmdeki en sevdiğim repliği paylaşmak istiyorum sizinle: "Hayat cinsel yolla bulaşan bir hastalıktır ve ölüm oranı yüzde yüzdür." ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯

bisturi 1 year ago

Megazeka

Tom McGrath

19 Gönderi

Spoiler içeriyor Bugün nostalji yapmaya karar verdim.ツ İlk çıktığı zamanlar sinemada izlemiştim. Üç boyutlu gözlükle beraber ne kadar çok keyif aldığımı hâlâ hatırlarım.. Ayrıca bana "Bad To The Bone" şarkısını kattı bu film. ๑Minik balık ve MegaZeka'nın dostluğu, Roxanne karakterinin ideallerine olan…devamı

bisturi 1 year ago

Ruhların Kaçışı

Hayao Miyazaki

217 Gönderi

Selamlaaar. Bu filmle ilgili gönderi paylaşmayı çokk istiyordum ancak yeni vakit bulabildim. (𝐹𝑖𝑙𝑚𝑖 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑟 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑚𝑒𝑧 𝑔𝑜𝑛𝑑𝑒𝑟𝑖 𝑝𝑎𝑦𝑙𝑎𝑠𝑚𝑎𝑑𝑖𝑔𝑖𝑚 𝑖𝑐𝑖𝑛 𝑎𝑐𝑖 𝑐𝑒𝑘𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚, 𝑐𝑎𝑘𝑡𝑖𝑟𝑚𝑎𝑦𝑖𝑛) Film pek çok konuya aynı anda değiniyor. Açgözlülük gibi bir konuyu güzel mesajlarla işliyor. Ben de tek tek bu…devamıSelamlaaar. Bu filmle ilgili gönderi paylaşmayı çokk istiyordum ancak yeni vakit bulabildim. (𝐹𝑖𝑙𝑚𝑖 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑟 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑚𝑒𝑧 𝑔𝑜𝑛𝑑𝑒𝑟𝑖 𝑝𝑎𝑦𝑙𝑎𝑠𝑚𝑎𝑑𝑖𝑔𝑖𝑚 𝑖𝑐𝑖𝑛 𝑎𝑐𝑖 𝑐𝑒𝑘𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚, 𝑐𝑎𝑘𝑡𝑖𝑟𝑚𝑎𝑦𝑖𝑛) Film pek çok konuya aynı anda değiniyor. Açgözlülük gibi bir konuyu güzel mesajlarla işliyor. Ben de tek tek bu noktalara değinip fikir belirtmek istiyordum. Ancak önceki yazılan gönderileri inceleyince yazımı kısa tutmaya karar verdim. Oldum olası animasyon filmlerini izlemeyi severim. O sebeple film beni hiç sıkmadı ve bambaşka diyarlarda sürüklenmekten zevk aldım. Ancak bir kısım vardı ki beni baya bir süre düşünmeye itti. İsim konusu.. Ana karakterimiz Chihiro ismini değiştirip "Sen" adını alınca geçmişini de unutmaya başlamıştı. Yeni ismi için yepyeni bir kişilik oluşturuyordu yani. Bu durum benim aklıma "Dissosiyatif Amnezi" kavramını getirdi. ❝Birey stres veren, kaygı veren bir olay sonrasında farklı bir kimliğe bürünür. Geçmişini neden hatırlayamadığını da sürekli sorgular. Bu sebeple hafıza geri gelebilir. Gelmeyedebilir.❞ Chihiro'da olan durum bu muydu emin değilim ancak ben bunu düşünürken aklıma bu sefer de şarkıcılar geldi. Neden kendi isimleri yerine sahne isimlerini kullanıyorlar? Ortada iki ayrı kişilik var çünkü. Sahnedeki davranışları çoğu zaman günlük hayatlarına uymayan tarzdaysa farklı bir isim tercih etmek en mantıklısı. Zira insan davranışlarında tutarlı olmak ister. Bu şekilde iki farklı isim kullandıklarında ortaya bir problem çıkmıyor. Son olarak izlemekte olduğum "The Crown" dizisi geldi aklıma ve düşündüklerimi sizlerle paylaşmaya emin bir şekilde geldim buraya. The Crown dizisinde de, aynı şekilde, tahta çıkarken yeni bir isim seçilmesi gerekiyor. Çünkü normal kişiliklerinin yanında artık kral ya da kraliçe oluyorlar. Yeni bir kimlik demek yeni bir isim demek. Yani "isim konusu" bu kadar mühim bir mevzu.. Eskiden Türkler yeni doğan bebeklere isim vermezmiş de herkes ismini hak ederek kazanırmış ya hani. Tekrar bu uygulamaya dönmeyi talep ediyorum. Tâbi sizin görüşlerinizi de merak ediyorum ve yazımı burada noktalıyorum.☻

bisturi 1 year ago

Cadılar

Robert Zemeckis

17 Gönderi

Bundan sonra film seçerken filmin Imbd puanına, Raf puanına ve filmle ilgili raf kullanıcılarının yazdığı gönderilere güvenmem gerektiğini öğrendim. ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯ (Sevdiğim tek sahne cadıların gerçek yüzünü gördüğümüz kısımdı. Onun dışındaki hiçbir sahne dikkat çekici değildi.)

bisturi 1 year ago

Gece Yarısı Kütüphanesi

Matt Haig

176 Gönderi

Tek kelimeden oluşan bi cümleyle bağlandım kitaba. "Kıskançlık." Ondan öncesinde kitaba alışmaya çalışıyordum. Ancak Nora karakterinin kedisinin ölüm haberine verdiği tepki sonucunda anladım. Bu kitabı okumakla doğru yoldaydım. Okurken notlar aldığım kısımlarla ilgili yazı yazmaya karar verdim. °Pişmanlıklar kitabını, günlük…devamıTek kelimeden oluşan bi cümleyle bağlandım kitaba. "Kıskançlık." Ondan öncesinde kitaba alışmaya çalışıyordum. Ancak Nora karakterinin kedisinin ölüm haberine verdiği tepki sonucunda anladım. Bu kitabı okumakla doğru yoldaydım. Okurken notlar aldığım kısımlarla ilgili yazı yazmaya karar verdim. °Pişmanlıklar kitabını, günlük hayatımda bir metafor olarak kullanmaktan öteye götürebileceğimi düşünüyorum. İçimde benden habersiz biriken pişmanlıkları tek tek bulup yazıya aktarmak şimdilik ilk hedefim. °İkinci hedefimse kitapta depresyonla ilgili geçen zebra balıklarına uygulanan testi araştırmak. Fazlasıyla ilgi çekiciydi. °Kitapta ilgimi çeken üçüncü noktaysa çürümüş ağaç metaforu oldu. Ne yaparsak yapalım bizim çürümüş bir ağaç olduğumuzu kabul etmiyorum ben. Daha çok Banyan ağacına benziyoruz. (Hatta bununla ilgili bir teori de vardı.) 🌿İzninizle size biraz Banyan ağacını anlatmak istiyorum. Banyan ağacının dalları yere doğru büyür, yere doğru uzar ve bunun sonucunda da toprağa kök salar. Bu şekilde tekrardan büyürler. Yani ağacın dalları yeni kökler oluşturur. Uzun ömürlü bir ağaçtır. Bir banyan ağacı yüzyılı aşkın şekilde yaşayabilmektedir. Dünya genelinde ise bu ağaç için "ölümsüz bir ağaç" denilmektedir. Kitap da bize fikir olarak bunu aşılıyordu. Yaptığımız her seçimin aslında farklı farklı sonuçları var. Sayısız ihtimallerden oluşan hayatlar silsilesi.. Tüm bu göz kamaştırıcı hayatları ortaya çıkaran insanı ise çürümüş bir ağaca layık göremedim. Biz kesinlikle birer Banyan ağacıyız. Ağacımızın kökleri, gövdesi ve dalları var. Ancak istediğimiz zaman dallardan yeni kökler, gövdeler ve dallar çıkarabilme gücüne de sahibiz. Yaşamımıza yön verebiliriz. (Bu konuda düşüncelerinizi çok merak ediyorum.) °Bir diğer nokta ise hayatın zıtlıklar barındırdığına değinilen yer. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu anlatan paragraf benim açık ara okurken en zevk aldığım kısımdı. °Son olarak kendimle yüzleşmemi sağlayan minik bir cümle bırakıyorum buraya. "Başkaları tarafından onaylanma ihtiyacın üzerinde çalışmak isteyebilirsin, Nora." Bu ihtiyacın ister istemez bende de olduğunu fark ettim. Yanımda Bayan Elm yok ama olsun. Üzerinde çalışmak gerek:)