(@) - Raf

꧁Merhabalar꧂ Önceki alışverişlerimden biriktirdiğim puanlarla aldım bu kitabı. Araştırma fırsatım da olmadı açıkçası. O yüzden kendime aldığım bir hediye olarak düşünüyorum. Arada kendimizi bu şekilde şımartmalıyız😁 Öncelikle kitap çok kısa ve okuması garip. Çünkü şizofren olan bir bireyin gözünden bakıyoruz…devamı꧁Merhabalar꧂ Önceki alışverişlerimden biriktirdiğim puanlarla aldım bu kitabı. Araştırma fırsatım da olmadı açıkçası. O yüzden kendime aldığım bir hediye olarak düşünüyorum. Arada kendimizi bu şekilde şımartmalıyız😁 Öncelikle kitap çok kısa ve okuması garip. Çünkü şizofren olan bir bireyin gözünden bakıyoruz dünyaya. Konu bütünlüğünden bahsetmek şöyle dursun, bazen neyden bahsedildiğini bile anlamadığım oldu. Deneme yazısı okur gibi okudum. Yer yer altını çizdiğim cümlelerle beraber olayı idrak edemeden devam ediyordum ki bir bölüm baştan sona mahvetti beni.. "Gözlerim, Meydandaki saat, Jeton.." isimli bölümden bahsediyorum. Bir adam var, yerde yatıp çığlıklar atan kendisine dışarıdan bir gözle bakıyor. Depersonalizasyon'la karşılaşıyoruz ve ben bunun idrakiyle kendime geldim. ❝(Depersonalizasyon bozukluğunda kişi kendine yabancılaşarak bedenine uzaktan bakıyormuş hissine kapılır ve gerçeklik duygusunu yitirir.)❞ Lunaparkta böyle bir adam gördüğümü hayal ettim. Ben de oradayım, ne yapardım? Nasıl görürdüm dünyayı? Nasıl görürdüm bu adamı? Lunaparkta başıboş dolaşan bir adam görseydim mesela. Jetonsuz oyuncaklara bindiği için gişe görevlisini çıldırtan bir adam, herkes onun fotoğrafını çekiyor. Ne düşündüğünü merak ederdim. İşte bu kitap bu hizmeti sunduğunu iddia ediyor. Yerlerde jeton aradığı için herkes onu serseri sanıyor. (En azından bu adam böyle söylüyor kitapta.) Zaten en sonunda gözyaşları içinde ağlıyor, jeton da kaybolmuş.. Anlamlandıramadığım bir hüzün kaldı kalbimde. Bu şekilde devam ettim kitaba. Öylesine bir deneme yazısı okur gibi değil, anlaşılmak isteyen bir bireyin günlüğünü okur gibi devam ettim. (Umarım izni vardır.) Yer yer altını çizdiğim satırlar olmaya devam etti. Bazen okurken kıkırdadım. Bazen de anlamadığım yerler oldu gene. Ama bir şekilde bitti bu kitap. Ardından garip hisler bıraktı bende. Sevdim ama ben. Neden mi sevdim? Çünkü farklı sorularla olayları sorgulaması güzeldi. Bende gaza geldim, soruların üzerinde durup düşündüm. Bir sonuca varamadım belki ama olsun. O hâlde izninizle size de soruyorum birkaç soru: ❝Elinden kimse tutmasa kaç sene yürüyebilirsin?❞ ❝Hiç ölmesen kaç sene dayanabilirsin?❞

bisturi 2 years ago

Dikkat! Bu bir bağımsız gönderidir ama bilgilendirme amacı da vardır o yüzden okumanızda sakınca yoktur. <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠> Gruba Uyma Nedir? ❝Sosyal etki sonucu meydana gelen gruba uyma davranışı, kişilerin benzerliğini ve dolayısıyla sosyal davranış düzenliliğini yaratır.❞ Bu cümleyi anlayabilmek için…devamıDikkat! Bu bir bağımsız gönderidir ama bilgilendirme amacı da vardır o yüzden okumanızda sakınca yoktur. <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠> Gruba Uyma Nedir? ❝Sosyal etki sonucu meydana gelen gruba uyma davranışı, kişilerin benzerliğini ve dolayısıyla sosyal davranış düzenliliğini yaratır.❞ Bu cümleyi anlayabilmek için öncelikle grubu tanımak gerekir çünkü grubun yapısı ve dinamiği her şeyi etkiler. Mesela bu grubun işlevi nedir? Grubun birey üzerindeki etkisi nedir? Grup içerisindeki iletişim yapısı nasıldır? Veya bu grupta, varsa eğer, lider hangi liderlik modelini benimsemiştir? Demek istediğim bir kalabalığın grup olabilmesi için ortak amaçlar, ortak normlar, kendilerini bir grup olarak hissetmeleri gibi koşullar öne sürülmesi gerekir. Grubu anladığımıza göre yola devam ediyorum. Peki sosyal etki nedir? Birey, kişi veya grubun etkisiyle davranışını değiştirirse eğer buna da sosyal etki denir. (İlk defa karşılaşılan bir durumda bireyin çevresindeki insanlar gibi davranması mesela) Ve gelelim sosyal uyuma.. O nedir? Bireyin, grubun etkisiyle var olan davranışını değiştirmesidir. (Birey grubun etkisinde kalarak okula devamsızlık yaparsa bu duruma örnek olmuş olur) Şimdi, sizlere asıl anlatmak istediğim meseleye gelelim. Sosyal uyumu etkileyen faktörler bulunmakta. (Bizim icin 6. madde önemli ama olsun) Peki nedir bu faktörler? 1-Grubun büyüklüğü 2-Gruptaki söz birliğinin etkisi 3-Yüz yüze iletişimin etkisi 4-Prestijin etkisi (grup liderinin karizması diyebiliriz buna bi nevi) 5-Bireyselci/Toplumsalcı toplum anlayışı 6-Azınlık etkisi: Azınlık; bir grubun fikirlerini tutarlı, kararlı ve kibirden uzak bir şekilde ifade ederse sosyal uyumu azaltır. Size karşı sosyal uyum sergilendiğini mi düşünüyorsunuz? Ve azınlık olan tarafta mısınız? Fikirlerinizi ifade ettiğiniz hâlde kimsenin düşüncesi değişmiyor mu? O hâlde düşünceleriniz tutarsız olabilir. Düşünceleriniz kararsız olabilir. Ya da düşüncelerinizi ifade ederken kibirli bir dil kullanıyorsunuzdur. Bu uyarıları dikkate alıp tekrardaaannn deneyyiiiiinnnn. İYİ ŞANSLAAARRRR:)) ------------------------------------------ Az önce burada "Sürü Psikolojisi" kavramını bize öğretmek isteyen bir arkadaşımız vardı. Wikipedia'dan kopyaladığı yazısını silince bu kutlu görevi ben üstlenmek istedim. Tâbi siz değerli Raf kullanıcılarına öncelikle olayı açıklamak isterim. Bağımsız gönderiler, bence, paylaşılan bir gönderide karakter sınırı aşıldığında devamını yazmak için. Ya da insanların öykülerini bizimle paylaşabilmeleri için. Ya da kompozisyon, deneme yazıları yazabilmemiz için. Ya da bilgi alışverişinde bulunabilmemiz için... Amaçlar değişir ancak kesinlikle kaybolan eşlerimizi aradığımız bir yer değil burası. Tâbi bu benim görüşüm. Anlayacağınız üzere bu akşam bağımsız gönderiyle ilgili minik bir münakaşaya şahit olduk. Uygulamanın eksiklerini fark etmek ve bunu düzeltmek için çabalamak benim açımdan yapıcı bir eleştiridir. Şuan bende bunu yapabilmek için yazıyorum. Yazılmış olan eleştiri yazıları da eleştirilebilir elbette. Yazımda hatalı bulduğunuz bir yer varsa eğer benimle paylaşmanızı rica ediyorum. Veee bu yazıyı asıl anlamda yazmama neden olan o kısma geliyorum nihayet. Yazılarımıza karşıt düşünceler içeren yorumlar alabiliriz. Yazılarımız eleştirilebilir. Birden fazla kişi tarafından aynı eleştiriye maruz da kalabiliriz. Böyle bir durumda direkt olarak "sürü psikolojisi" terimini kullanıp Wikipedia'dan araklayıp asla içselleştirmediğimiz bir bilgiyi paylaşmak yerine sadece 2 dakika durup düşünelim lütfen. Birden fazla kişi aynı eleştiride bulunuyorsa bir saniyeliğine kendimizi inceleyelim. Sonra gene herkes ne istiyorsa onu yapar tâbi. (Engel atma hakkına da sahibiz) Kalp kırmak gerçekten çok kolay şu devirde. Ben isterim ki bu uygulama amacına uygun bir şekilde kullanılsın ve gerçekten iyi yerlere gelsin. Çünkü eminim Raf kullanıcıları olarak hepimiz bu uygulamayı severek kullanıyoruz. (Umarım öyledir yoksa nefret ederek bu uygulamayı neden kullanasınız ki?) Hepimize sabır dileyerek yazımı sonlandırıyorum. Sabır ne alâka demeyin, çok lazım bu devirde.

bisturi 2 years ago

Mad to Be Normal

Robert Mullan

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Çok değerli bir arkadaşım olan Hafsa'nın önerisi üzerine koşarak gidip izledim bu filmi. (っ'-')╮=͟͟͞͞💌 (Film için teşekkür ederimmm) Filme dair hiçbir fikrim yoktu. Uygulamadan filmi araştırmadım bile. Bu sebeple en büyük şoku David Tennant ile yaşadım.. Uzun zamandır onu ekran…devamıÇok değerli bir arkadaşım olan Hafsa'nın önerisi üzerine koşarak gidip izledim bu filmi. (っ'-')╮=͟͟͞͞💌 (Film için teşekkür ederimmm) Filme dair hiçbir fikrim yoktu. Uygulamadan filmi araştırmadım bile. Bu sebeple en büyük şoku David Tennant ile yaşadım.. Uzun zamandır onu ekran başında görmüyormuşum ve resmen özlemişim.. (Film bitti ama sesi hâlâ kulaklarımda yankılanıyor jdlahdoahd) Yaşadığım bir diğer büyük şok ise filmin psikoloji üzerine olmasıydı. Demek istediğim izlediğim bütün filmlerde bir şekilde işin psikolojik tarafını görürüm. Çünkü insanın olduğu yerde psikoloji de vardır. Ama bu film.. İskoç Psikiyatrist Ronald David Laing'i anlatıyor. İzlerken o kadar çok heyecanlandım ki.. (Sürekli olarak o evde bulunduğumu hayâl ettim. Nasıl bir his olduğunu tecrübe etmeyi çok istediğimi kabul ediyorum.) Öncesinde Laing hakkında detaylı bir bilgiye sahip değildim. Film biter bitmez bir iki kaynak karıştırdım ama, Martı'nın da dediği gibi, kendisi hakkında istediğim gibi bi bilgiye ulaşamadım. Filmde üzerine basa basa durdukları bir örneğe ulaştım ve bunu sizinle paylaşarak filmi özetlemeyi planlıyorum. Laing'in savunduğu düşünceyi son derece güzel bir şekilde özetliyor çünkü bu örnek: ❝Kendi karnında atom bombası olduğunu söyleyen bir kadın düşünelim. Böyle söylediği için şizofren olarak teşhis edilir. Bu genç kadın hastanın hastalığına yaklaşırken Laing başka bir şeyi sorguluyor. Günümüz dünyasında atom bombasını üreten ve kullanma durumunda olan kişilerin ne kadar sağlıklı olduğu.. Ve hastanın böyle dış çevre olumsuzluklarını kendince içselleştirmesini normal buluyor.❞ David Laing, hastaların hasta olma durumunu kabul ediyor. Sadece beynin çalışmasını engelleyen yatıştırıcı ilaçlara ve hastaya zarar veren elektrik tedavisi gibi yöntemlere karşı çıkıyor. Filmde Psikiyatrist Laing'in ilaç ve elektrik "tedavisi" uygulamadan iletişime geçmeyi başardığı hastalar oldu. Onların iyileşme anlarına şahit olmak son derece keyifliydi. ☘︎ (Bazen konudan konuya atlıyorum, gene o anlardan birindeyiz.) Bu bahsettiklerim aklıma Rosenhan deneyini getirdi. Rosenhan deneyi akıl sağlığı yerinde olmayan hastalara konulan tanıların ne kadar doğru olduğunu anlamaya yönelik, "psikiyatrik tanı" üzerine kurulu bir deney. (Aslında bu deneyle ilgili en çarpıcı bulduğum kısım sonu. O sebeple orayı ekleyeceğim yazıma.) Deney sona erdikten sonra bir tane klinik Rosenhan'a ulaşıyor ve kendisine 'hasta olan bireyler' ve 'sağlıklı olan bireyler' göndermesini talep ediyor. Bu klinik kimin sağlıklı olup olmadığını doğru bir şekilde teşhis edebileceğini iddia ediyor. Gönderilen 193 kişi içerisinden 41'ine hasta olabilir teşhisi koyuluyor başta. Ardından 19'u kliniğe kabul ediliyor. Ve Rosenhan durur mu? Yapıştırıyor cevabı: "Kliniğe hiç hasta göndermedim." Tüm bunlar "Sosyal Psikoloji" dersinde yaptığımız tartışmaları getirdi aklıma. Artık işin içinden çıkamaz hâle geldim. Normal nedir? Neye göre normal? Neye göre anormal? ... Kafam çok karışık sevgili dostlar. Sizce de garip değil mi ama?? Bir davranışın normal olup olmadığını kim belirliyor, neye göre belirliyor?? Normalin tanımı ne?? Laing'in yaptığı gibi yapamaz mıyız? Bu bireylerin hastalığını kabul etsek ama hâlâ birer insan olduklarını unutmasak? Normalin dışında mı davranmış oluruz yani? (Kaldı ki Rosenhan teşhislere de inanmıyor..) Neyse.. Filmdeki en sevdiğim repliği paylaşmak istiyorum sizinle: "Hayat cinsel yolla bulaşan bir hastalıktır ve ölüm oranı yüzde yüzdür." ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯

bisturi 2 years ago

Megazeka

Tom McGrath

20 Gönderi

Spoiler içeriyor Bugün nostalji yapmaya karar verdim.ツ İlk çıktığı zamanlar sinemada izlemiştim. Üç boyutlu gözlükle beraber ne kadar çok keyif aldığımı hâlâ hatırlarım.. Ayrıca bana "Bad To The Bone" şarkısını kattı bu film. ๑Minik balık ve MegaZeka'nın dostluğu, Roxanne karakterinin ideallerine olan…devamı

bisturi 2 years ago

Ruhların Kaçışı

Hayao Miyazaki

234 Gönderi

Selamlaaar. Bu filmle ilgili gönderi paylaşmayı çokk istiyordum ancak yeni vakit bulabildim. (𝐹𝑖𝑙𝑚𝑖 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑟 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑚𝑒𝑧 𝑔𝑜𝑛𝑑𝑒𝑟𝑖 𝑝𝑎𝑦𝑙𝑎𝑠𝑚𝑎𝑑𝑖𝑔𝑖𝑚 𝑖𝑐𝑖𝑛 𝑎𝑐𝑖 𝑐𝑒𝑘𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚, 𝑐𝑎𝑘𝑡𝑖𝑟𝑚𝑎𝑦𝑖𝑛) Film pek çok konuya aynı anda değiniyor. Açgözlülük gibi bir konuyu güzel mesajlarla işliyor. Ben de tek tek bu…devamıSelamlaaar. Bu filmle ilgili gönderi paylaşmayı çokk istiyordum ancak yeni vakit bulabildim. (𝐹𝑖𝑙𝑚𝑖 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑟 𝑖𝑧𝑙𝑒𝑚𝑒𝑧 𝑔𝑜𝑛𝑑𝑒𝑟𝑖 𝑝𝑎𝑦𝑙𝑎𝑠𝑚𝑎𝑑𝑖𝑔𝑖𝑚 𝑖𝑐𝑖𝑛 𝑎𝑐𝑖 𝑐𝑒𝑘𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚, 𝑐𝑎𝑘𝑡𝑖𝑟𝑚𝑎𝑦𝑖𝑛) Film pek çok konuya aynı anda değiniyor. Açgözlülük gibi bir konuyu güzel mesajlarla işliyor. Ben de tek tek bu noktalara değinip fikir belirtmek istiyordum. Ancak önceki yazılan gönderileri inceleyince yazımı kısa tutmaya karar verdim. Oldum olası animasyon filmlerini izlemeyi severim. O sebeple film beni hiç sıkmadı ve bambaşka diyarlarda sürüklenmekten zevk aldım. Ancak bir kısım vardı ki beni baya bir süre düşünmeye itti. İsim konusu.. Ana karakterimiz Chihiro ismini değiştirip "Sen" adını alınca geçmişini de unutmaya başlamıştı. Yeni ismi için yepyeni bir kişilik oluşturuyordu yani. Bu durum benim aklıma "Dissosiyatif Amnezi" kavramını getirdi. ❝Birey stres veren, kaygı veren bir olay sonrasında farklı bir kimliğe bürünür. Geçmişini neden hatırlayamadığını da sürekli sorgular. Bu sebeple hafıza geri gelebilir. Gelmeyedebilir.❞ Chihiro'da olan durum bu muydu emin değilim ancak ben bunu düşünürken aklıma bu sefer de şarkıcılar geldi. Neden kendi isimleri yerine sahne isimlerini kullanıyorlar? Ortada iki ayrı kişilik var çünkü. Sahnedeki davranışları çoğu zaman günlük hayatlarına uymayan tarzdaysa farklı bir isim tercih etmek en mantıklısı. Zira insan davranışlarında tutarlı olmak ister. Bu şekilde iki farklı isim kullandıklarında ortaya bir problem çıkmıyor. Son olarak izlemekte olduğum "The Crown" dizisi geldi aklıma ve düşündüklerimi sizlerle paylaşmaya emin bir şekilde geldim buraya. The Crown dizisinde de, aynı şekilde, tahta çıkarken yeni bir isim seçilmesi gerekiyor. Çünkü normal kişiliklerinin yanında artık kral ya da kraliçe oluyorlar. Yeni bir kimlik demek yeni bir isim demek. Yani "isim konusu" bu kadar mühim bir mevzu.. Eskiden Türkler yeni doğan bebeklere isim vermezmiş de herkes ismini hak ederek kazanırmış ya hani. Tekrar bu uygulamaya dönmeyi talep ediyorum. Tâbi sizin görüşlerinizi de merak ediyorum ve yazımı burada noktalıyorum.☻

bisturi 2 years ago

Cadılar

Robert Zemeckis

18 Gönderi

Bundan sonra film seçerken filmin Imbd puanına, Raf puanına ve filmle ilgili raf kullanıcılarının yazdığı gönderilere güvenmem gerektiğini öğrendim. ¯⁠\⁠_⁠(⁠ツ⁠)⁠_⁠/⁠¯ (Sevdiğim tek sahne cadıların gerçek yüzünü gördüğümüz kısımdı. Onun dışındaki hiçbir sahne dikkat çekici değildi.)

bisturi 2 years ago

Gece Yarısı Kütüphanesi

Matt Haig

220 Gönderi

Tek kelimeden oluşan bi cümleyle bağlandım kitaba. "Kıskançlık." Ondan öncesinde kitaba alışmaya çalışıyordum. Ancak Nora karakterinin kedisinin ölüm haberine verdiği tepki sonucunda anladım. Bu kitabı okumakla doğru yoldaydım. Okurken notlar aldığım kısımlarla ilgili yazı yazmaya karar verdim. °Pişmanlıklar kitabını, günlük…devamıTek kelimeden oluşan bi cümleyle bağlandım kitaba. "Kıskançlık." Ondan öncesinde kitaba alışmaya çalışıyordum. Ancak Nora karakterinin kedisinin ölüm haberine verdiği tepki sonucunda anladım. Bu kitabı okumakla doğru yoldaydım. Okurken notlar aldığım kısımlarla ilgili yazı yazmaya karar verdim. °Pişmanlıklar kitabını, günlük hayatımda bir metafor olarak kullanmaktan öteye götürebileceğimi düşünüyorum. İçimde benden habersiz biriken pişmanlıkları tek tek bulup yazıya aktarmak şimdilik ilk hedefim. °İkinci hedefimse kitapta depresyonla ilgili geçen zebra balıklarına uygulanan testi araştırmak. Fazlasıyla ilgi çekiciydi. °Kitapta ilgimi çeken üçüncü noktaysa çürümüş ağaç metaforu oldu. Ne yaparsak yapalım bizim çürümüş bir ağaç olduğumuzu kabul etmiyorum ben. Daha çok Banyan ağacına benziyoruz. (Hatta bununla ilgili bir teori de vardı.) 🌿İzninizle size biraz Banyan ağacını anlatmak istiyorum. Banyan ağacının dalları yere doğru büyür, yere doğru uzar ve bunun sonucunda da toprağa kök salar. Bu şekilde tekrardan büyürler. Yani ağacın dalları yeni kökler oluşturur. Uzun ömürlü bir ağaçtır. Bir banyan ağacı yüzyılı aşkın şekilde yaşayabilmektedir. Dünya genelinde ise bu ağaç için "ölümsüz bir ağaç" denilmektedir. Kitap da bize fikir olarak bunu aşılıyordu. Yaptığımız her seçimin aslında farklı farklı sonuçları var. Sayısız ihtimallerden oluşan hayatlar silsilesi.. Tüm bu göz kamaştırıcı hayatları ortaya çıkaran insanı ise çürümüş bir ağaca layık göremedim. Biz kesinlikle birer Banyan ağacıyız. Ağacımızın kökleri, gövdesi ve dalları var. Ancak istediğimiz zaman dallardan yeni kökler, gövdeler ve dallar çıkarabilme gücüne de sahibiz. Yaşamımıza yön verebiliriz. (Bu konuda düşüncelerinizi çok merak ediyorum.) °Bir diğer nokta ise hayatın zıtlıklar barındırdığına değinilen yer. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu anlatan paragraf benim açık ara okurken en zevk aldığım kısımdı. °Son olarak kendimle yüzleşmemi sağlayan minik bir cümle bırakıyorum buraya. "Başkaları tarafından onaylanma ihtiyacın üzerinde çalışmak isteyebilirsin, Nora." Bu ihtiyacın ister istemez bende de olduğunu fark ettim. Yanımda Bayan Elm yok ama olsun. Üzerinde çalışmak gerek:)

bisturi 2 years ago

Don't Worry Darling

Olivia Wilde

57 Gönderi

Spoiler içeriyor Uzun zaman sonra sinema salonunda film izledim. Faturasını atmayıp saklamayı planlıyorum. Canım tekrardan sinemaya gitmek isterse yaşadığım acıyı kendime hatırlatmakta kullanırım.. ಠ⁠◡⁠ಠ Açık sözlü olacağım, bu filme gittim çünkü Harry Styles oynuyordu. Zaten filmi objektif olarak değerlendirmekte bir müddet zorlandım…devamıUzun zaman sonra sinema salonunda film izledim. Faturasını atmayıp saklamayı planlıyorum. Canım tekrardan sinemaya gitmek isterse yaşadığım acıyı kendime hatırlatmakta kullanırım.. ಠ⁠◡⁠ಠ Açık sözlü olacağım, bu filme gittim çünkü Harry Styles oynuyordu. Zaten filmi objektif olarak değerlendirmekte bir müddet zorlandım çünkü filmden çok Harry'i izlemişim.. Her neyse kendime biraz zaman verdim ve şimdi sizlerleyim. (Harry'nin büyüsünden çıktım da geldim.) İşsiz, pişireceği yemeğe bile kendisi karar veremeyen, evdeki sıcak su sorununu usta çağırıp çözemeyen silik bir adam yüzünden başlıyor tüm hikaye. Mutlu olmak istiyor. Uzun süredir birlikteliği olan hanımefendinin rızasını almaya gerek bile duymadan, ikisinin adına, bir simülasyonunun içerisinde yaşama kararı veriyor. Simülasyonun adı da Zafer dünyası. Yani bu ismi kim niye verdi?? Siyasi parti ismini andırdı, ciddiye alamadım filmi. Jdkshdjdow Çift olarak bu simülasyona alınan karakterlerimizin üzerine birtakım görevler düşüyor. Habersiz olarak bu dünyaya gelenlerde sıkıntı yok. Ancak simülasyona gelmek için şartları kabul edip imzalayan karakterlerde süreç daha farklı işliyor. Her gün gerçek dünyaya gidip çalışıyorlar. Simülasyonda daha fazla kalabilmek için gereken parayı kazanıyor, partnerlerinin ve kendi vücutlarının ihtiyacı olan besini verip geri geliyorlar. Ben bunu sevmedim. Simülasyon içerisinde para kazanmanın bir yolu yok mu yani? Sürekli gir-çık yapma fikri hoşuma gitmedi. Dış dünyadaki bedenleri bir merkezde toplayıp (avatardaki gibi) icat edilen makinenin içine koyup ihtiyacı olan besini sağlayabilirlerdi. Ayrıca karakterlerin dış dünyaya gidip gelmesini sağlayan geçit de görüntü açısından beni tatmin etmedi. Zaten filmin başlangıcında sorunlar başladı. Demek istediğim film çok hızlı başladı. Konunun ortasından bodoslama dalmış gibi hissettim. Bir süre olaylara dahil olamadım bu yüzden. Ellerindeki bütün malzemeyi seyircinin önüne lapa hâlinde atıyorlarmış gibi hissettirdi. Filmin ortaları güzeldi. Sürükleyiciydi hatta. Gerilim sahneleri, kullanılan müziklerle de birleşince, bence son derece başarılıydı. Tâbi gereksiz yere uzatılmış sahneler de vardı. Amaçsız bale sahnelerini görmemizin dışında ana karakterin yaşadığı psikolojik buhrana sürekli şahit olmak da bir noktadan sonra sıktı. Keşke tadında bıraksalarmış diye düşündüm. Ve bana sorarsanız filmin sonunda da konuyu tam bağlayamadılar. "Bitti mi şimdi?" dedim resmen. Daha da iyi açıklamam gerekirse filmin konusu yetersiz. Seyirciye verilmek istenen ana fikir ne? Şuan ki toplum içerisinde yaşayan insanlar mutsuz; bunun çözümü de kadınların evinde oturup yemek yapması, çocuklarıyla ilgilenmesi ve eşlerine destek olmasından mı geçiyor? "Bu film bana ne kattı???" diye sormaktan kendimi alıkoyamıyorum. Hadi desem ki konusunu boşver, bilim kurgu kısmına odaklan. Çünkü gerçekten hiç beklemiyordum. [Özellikle de başrol kızın Harry'den kazık yeme ihtimalini:')] Ama o bile yetersizdi. Mesela filmde "dış dünyaya git yoksa bedenini öldürecekler." ifadesi geçti. Bende doğal olarak dış dünyaya gittikten sonra orada da kısa süreli bir aksiyon sahnesi yaşanmasını bekledim. Kızın sevgilisi yatakta yanında ölü bir şekilde yatıyor sonuçta, onunla yüzleşmesini bekledim. Ne bileyim yani bir şeyler bekledim. Çok yersiz bir sondu. Kafada soru işaretleri bıraktı. °Neden simülasyondayken sürekli sarsıntı yaşadılar? °Filmin sonunda partnerini bıçaklayan bir kadın vardı. Neden bunu yaptı? °En başta intihar eden kadının hikayesi neydi? O kadının çocuğuna ne oldu? °Başrol kızımız dış dünyaya gitmek üzereyken ölmüş olan sevgilisi gelip sarılarak az kalsın engel olacaktı. O dünyada ölüler canlanabiliyorsa başta nasıl öldü? Gibi gibi.. Filmde oynayan oyuncular arasında sevdiğiniz birisi varsa onun hatırına izleyebilirsiniz. Yoksa izlemeyin. Ya da izleyin, siz bilirsiniz. (Benim kararlılık seviyesi) Buraya gelirsiniz ve filmi konuşuruz. Güzel olur:)

bisturi 2 years ago

Sen, 'sınavda faydası olur belki' diye iki hafta önce otur Forrest Gump izle. Sonra da sınavda sorusu çıksın ama çözeme.. Gözyaşım içime içime akıyor. (⁠╥⁠﹏⁠╥⁠)

bisturi 2 years ago

Karanlıktan Korkma

Troy Nixey

5 Gönderi

Spoiler içeriyor Kpss sonrası ilk filmimi izleyeyim dedim. Merhabalar:) Aslında filmi dün gece izlemeye başlamıştım ancak aşağıya gidiş yolunu kapayan mazgalı kendi başına çıkartmayı başaran kızın sahnesinden sonra ara verdim. Korkmayı ve gerilmeyi sevmeyen bir insanım. Gündüz vakti izlediğim için fazlasıyla memnunum.…devamıKpss sonrası ilk filmimi izleyeyim dedim. Merhabalar:) Aslında filmi dün gece izlemeye başlamıştım ancak aşağıya gidiş yolunu kapayan mazgalı kendi başına çıkartmayı başaran kızın sahnesinden sonra ara verdim. Korkmayı ve gerilmeyi sevmeyen bir insanım. Gündüz vakti izlediğim için fazlasıyla memnunum. Gelelim filme. İhmal edilen bir kızla daha karşı karşıyayız. Annesinin yanından babasının yanına geliyor. Filmde annesine pek değinmediler ancak o kadarı bile bana yetti. Örnek vermem gerekirse çocuk kolundaki saate bakarak içmesi gereken ilacı vaktinde içecek sorumluluğa sahip. Bu güzel olayın detayı şurada saklı, ilacı içmesi gerekmiyor. Annesi fazla evhamlı olduğu için Sally sahip olmadığı hastalığın ilacını kullanıyor. (Evham kelimesi doğru bir yorum olmayabilir. Dediğim gibi filmde çok fazla değinmediler anne karakterine. Belki başka bir problem vardır.) Ya da size bir soru sormama izin verin. Hangi çocuk tatlı yemeyi reddeder? Hemde konsantrasyonunu olumsuz etkilediği için. Ayrıca gluten tüketmenin zararlı olduğunu da annesinden öğrenmiş. (Bu çocuğa annesi ne yediriyordu acaba??) Her neyse, küt saçlı ve donuk bakışlı kızımıza geri dönelim. Fareye benzeyen, sözde diş perisi olan minik canavarlarla her karşılaştığında çığlık atıyor. Tam diyorum babası görecek ve film devam edecek ama yok. Olaylar kısır döngüye giriyor, her seferinde çocuğu yatağına geri yatırıyorlar.. Bu tarz durumlarda nedense kimsenin aklına psikolog çağırmak gelmez. Bende bunun için ayrı olarak sinirlenirim. Neyse ki Sally için psikolog geldi. Uyku ilacı yazmaktan öteye gidememiş olsa bile çok güzel bir cümle kurdu kendisi. "Bu evde istenmediğini düşünüyor." Telefonla annesini arayıp yanına gitmek için çırpınan, babasına derdini bir türlü anlatamayan bu küçük çocuk iki tarafa da yabancı kalmış. Evden kaçtığı sahnede daha iyi anladım ben çocuğun gücünü. Ebeveynlerinin tavırları yüzünden erken olgunlaşmış. Eşyalarını sırt çantasına koyup evden çıkıp gidebiliyor. İzleyici olarak sinir krizine girdiğim bir sahneydi. Ya çocuğun başına bir şey gelseydi? Babası ise sadece şu cümleyi kurdu: "Bunu daha önce de yapmıştı." Adam "duyarsızlaşma" kavramının somut örneği. Filmin sonu için klasik bir mutlu sahne bekliyordum. Beklentimi karşılamadı. Özellikle de Kim karakteri için çok üzüldüm. Şuan bile vinç kiralayıp o evi yıkasım geliyor. Ancak son sahnede fareye benzeyen sözde diş perileri çok doğru konuştu. Onca olan olaydan sonra kimse bu işin peşine düşmeyecek. Onlar sığınaklarını daha dibe çekecekler. İnsanlar ise uzaklaşıp unutmayı tercih edecek. Belli bir süre sonra aynı senaryo farklı kişilerle tekrardan yaşanacak:') Hadi gelin bu filmden kendi payımıza çok güzel bir ders çıkaralım. Müsadenizle ilk olarak somutlama yapmak istiyorum. Fareye benzeyen sözde diş perilerine kabullenmek istemediğimiz duygularımız diyelim. Freud'dan bu yana duyguları bastırmanın hem fiziksel hem de psikolojik semptomlara yol açtığı, duyguları ifade etmenin ise psikolojik sağlamlık için önemli olduğu düşünülmekte. Biz de bu görüşten yola çıkarak; bundan sonraki hayatımızda duygularımızı bastırmak ve daha derine gömmek yerine, yeryüzüne çıkmalarına izin verelim. Onlarla yüzleşip kabullenelim. Duygularımızı yaşayalım. Çünkü yaşanmayan her duygu fırsatını bulduğu ilk anda dışarıya çıkıp bizim yakamıza yapışacak. Filmde olduğu gibi tekrara düşmeyelim. O an için hissettiğimiz duyguyu yaşayalım gitsin:) (Fareye benzeyen sözde diş perilerini bir türlü kabullenemiyorum. Peri denilince aklıma Tinker Bell geliyor. Bu algımı bozmalarına izin vermeyecem!!) JHDPAHDLQHDPAHDPAJDPAJD