(@) - Raf

Çocuklarım gelecekte bana anne ben korku filmi izlemek istiyorum dese bunu açarım. Bunu kötü anlamda söylemiyorum. Sanki çocuklar hedeflenmiş ve başarılmış. Hikayesi sarıyor. Oyunculukları iyi. Fakat hayatında 3-5 film izlemiş herhangi bir yetişkinsen olacak her şeyi tahmin edebilirsin. Ve olağandışı…devamı

ddonatello 1 year ago

Normal İnsanlar

Sally Rooney

25 Gönderi

Spoiler içeriyor ------------ okuyan diğer insanların yorumlarına bakıyordum da. aydınlanma yaşadım birden. neredeyse kimse sevmemiş kitabı. anlamsız, gereksiz bulmuşlar. Allah Allah ya niye böyle oldu acaba diye düşünürken anladım. ben öncesinde ingilizcesini okudum bunun yarısına kadar falan. çok basit ve etkileyici bir…devamı------------ okuyan diğer insanların yorumlarına bakıyordum da. aydınlanma yaşadım birden. neredeyse kimse sevmemiş kitabı. anlamsız, gereksiz bulmuşlar. Allah Allah ya niye böyle oldu acaba diye düşünürken anladım. ben öncesinde ingilizcesini okudum bunun yarısına kadar falan. çok basit ve etkileyici bir dili var. kitapta "connell şunu dedi" dememiş de "o bunu dedi" kullanmış. "he said that" diyor mesela. tabi ingilizcede her/him/he/she falan kullanıldığından kim ne demiş çok belli ama bunu Türkçeye çevirince anlamsızlaşmış bazı yerler. ben zaten bildiğim yerleri okuduğum için fark edemedim bunu şu ana dek. Çevrilince harcanan kitaplardan olmuş cidden. özetle imkanı olan ingilizcesini okusun derim, pdf var zaten internette, dili de basit. ------------- Okuduğum değişik kitaplardan biri olacak bu da. Dili başka, karakterleri başka. Ama insanın tüylerini diken diken eden bir farklılık bu. Hem çok anlamsız hem çok gerçek hissettiriyor. Bir cümlede şefkatle gözlerim dolarken hemen arkasından öfkeyle karışık bir şok içinde kalıyorum. Aslında okumaya bugün başlamadım. Birkaç gün önce başladım ve başlar başlamaz 60 küsur sayfa okumuşum. Üniversite'de dersliğin camına dayayıp bir yandan örgü örerken okudum, dünyadan kopardı beni. Ama yanımda sarı kalemim yoktu o yüzden bu akşam en baştan en sevdiğim yerleri çizerek okudum. Unutmazsam bitirince birkaç hoş sözü paylaşacağım. Başta kendimi Marienne'e yakın hissederken sonralarda Connell tanıdık gelmeye başladı. İkisini de oldukça iyi anladığımı hissesiyorum. Fakat bazı noktalarda Connell'a öyle kızdım ki anlatamam yani. Karşımda olsa kendine gel diye tokatlardım. Neyse ki ana gibi ana olan Loreine daha doğru tepki verdi. Bütün kitap bittiğinde en sevdiğim karakter Loreine olacak hissediyorum. Şimdiye dek sadece onun olduğu iki sahnenin altını kırmızı kalemle çizdim. Şimdi sanırım 100'ü geçtim ama tam bitmedi. Ders çalışacağım o yüzden bırakıyorum. devam edecek... (5 Kasım Pazar) (8 Kasım Çarşamba) Tam şimdi bitirdim kitabı. Unutmadan hislerimi yazayım istiyorum ama ifade edemiyorum ki. Öncelikle, sonu daha farklı olsun isterdim. Bunca zorluğu aşıp gene de kopamadılar ya. Artık yalnızca birbirlerinde gerçek mutluluğu bulduklarını, anlaşıldıklarını, huzur bulduklarını hazmettiler ya. Ama yine de bir anda dünyalarını tekrar ayırıverdiler ya... Yani ne denir bilmiyorum. O son sayfaların yazar hanfendinin hayatındaki karanlık bir ana denk geldiğini düşünüyorum. Kendi yarattığı karakterlerinden intikam alırcasına bitirmiş. Gene de öfkelenmedim. Pekala, belki biz görmeyeceğiz ama onlar bir gün bulacak yine birbirlerini dedim. Eminim bundan. Kitabın ikinci çeyreğinde Marienne ve Connell 'in ayrı ayrı yerlerde depresyon geçirdiği bir süreç var. Allah'ım.. Öyle etkilendim ki o yerlerden. Kendi süreçlerimde dile dökemediğim neredeyse her his paragraf paragraf karşımdaydı. Otobüste oturacak yer yokken cama yaslanıp okuyordum. Sürekli burnum sızlıyordu. Gözlerimi kırpıştırıp duruyordum ki akmasın yaşlar. Kitap sanki elimde bir bebekti. Karakterlerle beraber büyüdü, gelişti, derinleşti. Başta basit yüzeysel bir hikaye gibiyken sonlara doğru içine çekildim ve hapsoldum. Connell ve Marienne unutulmayacak karakterler. İnsana kendini hakkında bir şeyler öğreten, sorulmadık soruları sorduran, duyulmadık cevaplar veren karakterler. Şöyle bir şey var ki; Empati yeteneğin ne kadar gelişmiş olursa olsun bir şeyleri kendin yaşamış olmanla başkasından dinlemiş olmak arasında doldurulamayacak bi fark var. Ben lisemin ilk iki senesini Marienne'in tecrübesine çok yakın geçirdim. Zeka ve insanlarla tartışıp durma bakımından değil pek. Ama onları anlamama, kuralların saçmalığı yüzünden boğuluyor gibi hissetme ve kendimi kitaplara vererek her şeyden ve herkesten kaçma girişimleri bakımından benzer. Son iki senesini ise Connell gibi geçirdim. İçinde hala anlamsızlıklarla boğuşan ama dışarıyla nasıl iletişim kurulacağını öğrenmiş biri olarak. Üniversitedeyse canım hangi ortamda nasıl olmak istiyorsa öyleyim sanırım. Sözün özü karakterlerle ortak anılar paylaşıyor gibiyim. Ortak hisler ve yaralar. Belki de bunu hissettiğim için, yıllardır biliyordum bu kitabın beni çok etkileyeceğini. Ondan erteleyip duruyordum. Şimdi okuduğum iyi oldu. Connell ve Merienne'in dünyama katıldığına çok memnun oldum. Her zamanki gibi fikir edinmek isteyenlere pek faydası olmayacak, inceleme denemeyecek bir yazı oldu. Ama dönüp okuduğumda kendi hislerimi hatırlayacağımı biliyorum o yüzden memnunum. 9/10

ddonatello 1 year ago

Barbie

Greta Gerwig

163 Gönderi

Her şey her zaman beklentiyle alakalı. Film için yapılan müthiş prodüksiyona dayanarak efsane bir şey geliyor diye düşünenler için film hayal kırıklığından ibaret olmuştur. Nasıl hissettireceğini anlayabiliyorum. Ama ben eğlendim çünkü zaten "sinemada izlemeye gerek yok ama açınca izletir" seviyesinde…devamıHer şey her zaman beklentiyle alakalı. Film için yapılan müthiş prodüksiyona dayanarak efsane bir şey geliyor diye düşünenler için film hayal kırıklığından ibaret olmuştur. Nasıl hissettireceğini anlayabiliyorum. Ama ben eğlendim çünkü zaten "sinemada izlemeye gerek yok ama açınca izletir" seviyesinde bekledim. Beklediğim gibi de buldum. Tuhaf Barbie ve Allan karakterleri özellikle hoşuma gitti. Margot Robbie'nin duyguları çok güçlü yansıttığını düşünüyorum. Ondan başkası böylesine plastik bir rolü bu kadar gerçek oynayamazdı herhalde. Ryan Gosling'ten bahsetmeye bile gerek yok gerçekten, muazzamdı. Abartılı tavırları ve mimikleri o kadar komikti ki. Akılda kalıcı, güldüren replikler ve şakalar konusunda da zengindi bence. Filmde Barbie'nin yaratıcısına yer vermeleri de ayrıca hoşuma gitti. Yalnız filmin son partı acayip aceleye getirilmiş gibi hissettim. Olsun bitsin haydi bakalım yallah denmiş gibi patır patır oluyor her şey ve bitiyor. Daha farklı nasıl olabilirdi bilmiyorum açıkçası şu an fakat filmde göze parmak gibi verilen mesajları sonuca bağlamak için, en azından insanın içine sinmesi için bir süreç gerekiyormuş. Şimdi düşündüm de karakterler hakkında o kadar az şey biliyoruz ki. Bu annenin derdi tam olarak neydi mesela? Kadın olmanın zorlukları haricinde yani. Kızıyla niye arası açıldı? Kızı niye terminatör gibi davranmaya başlamış ve herkesi ağlatıyormuş? Bu CEO tayfanın dertlerini de çok anlamadım. Erkek olmaktan bıkmış ve aslında kadın olmak istiyormuş gibiydiler. Ken sonunda "ken" olduğunu kavradı fakat şu sahte kürkü atmak ne demekti tam olarak? Alan nasıl o inşaat bebelerini dövdü ndkwmdksmdjwnfjeg Barbie dünyasını tanıtmak için harcanan zaman filmin sonunu pekiştirmek için kullanılmalıymış. O zaman film bitince elimizde neon pankart gibi mesajlar ve yüzeysel kişilikler yerine gözümüzün önünde gelişmiş karakterler olurdu. Ama dedim ya, çok derin şeyler beklemeden eğlencesine izleyince, makaraları biraz gevşetince, kikirdeye kikirdeye izlemek için gayet müsait bir film. Ben özellikle Ken kısımlarına çok güldüm. İzleyenler bilecektir Ken'in "plaj?" sorusuna ve "I'm KEnough" tişörtüne bayıldım, ikonik. 7/10 2 Kasım 2023. Ayşecik ilk kez misafirim oldu. Beto da burada tabii. Film gecesi yapmış olduk. Harbi gece ama, dörtte bitirdik filmi :)

ddonatello 1 year ago

Red, White & Royal Blue

Casey McQuiston

4 Gönderi

Spoiler içeriyor Bitmesin diye o kadar uğraştım ki.. Hayatımdaki her şey yokuş aşağı giderken keşfettim bu renkli dünyayı ve okudukça, izledikçe dünyadan uzaklaştım. Bir nevi "güvenli alanım" oldu. Alex ve Henry iki ayrı kutup kadar zıt, bir araya gelmesi her açıdan imkansız…devamı

ddonatello 1 year ago

Simon Homo Sapiens'e Karşı

Becky Albertalli

2 Gönderi

Spoiler içeriyor En son lisede aynı anda kikirdeyerek ve ağlayarak kitap okumuştum. Bu hissi unutmuşum ve inanılmaz özlemişim. Her şey o kadar samimi ve yumuşacıktı ki! Kitap kapağının her yerinde “Simon’a aşık olacaksınız!” yazıyordu ve aslında bunu biraz abartılı bulmuştum ama kitabı…devamıEn son lisede aynı anda kikirdeyerek ve ağlayarak kitap okumuştum. Bu hissi unutmuşum ve inanılmaz özlemişim. Her şey o kadar samimi ve yumuşacıktı ki! Kitap kapağının her yerinde “Simon’a aşık olacaksınız!” yazıyordu ve aslında bunu biraz abartılı bulmuştum ama kitabı daha yarılamadan jöle kıvamına gelince anladım ne demek istediğini. Açıkçası sadece Simon ve Mavi (burada devasa bir spoiler vermemek için gerçek adını kullanmayacağım) değil bütün karakterler fazla gerçekçi bu yüzden de fazla etkileyiciydi. Abby’nin müthiş özgüveni ve tatlılığı, Leah’ın içinde biriktirdikleri ve yalnızlığına rağmen güçlü ve kendine has bir karakter olması, Nora’nın en başından beri içinde bir cevher taşıdığını biliyor olmamız, Taylor’ın olağanüstü gıcık ama bir yandan hayranlık uyandırıcı garip bir tip olması (özellikle prova öncesi yaşanan şu pankart olayındaki tavrı yüzünden inanılmaz duygulandım), Simon’un aşırı komik ebeveynleri, Alice… Her karakter için uzun uzun konuşmak geliyor içimden. Umarım yakın zamanda arkadaşlarımdan biri de okur ve kalp krizi geçiriyor gibi görünerek kitabı konuşabilirim aşkldsşlalsdklssöa Simon’un ailesine açıldığı sayfalarda tam bir sulugözdüm. Babasının dur tahmin edeyim deyip bütün olasıklıkları sayması ve Simon’un hamileyim demesine gözlerimden yaşlar gelene kadar güldüm ama bir yandan da Nora’nın sessiz desteğine hüngür hüngür ağladım. Nick ve Leah’ın şu Tumblr paylaşımı konusunda Simon’a hiçbir şey söylememelerine inanılmaz gıcık oldum. Ve Nick’in Leah’ı biraz dışlamasına. Ne kadar sebebini anlıyor olsam da. Ben sanırım Nick’e baya gıcık oldum. Ama o da kötü biri olduğundan değil kitapta yeterince derinleştirilmiş bir karakteri olmamasından. Yani insan ana karakterin dört yaşından beri en yakın arkadaşı olan çocuktan daha fazla şey bekliyor. Ve Martin’i elime verseler sahte sakallarını bir bir yolar sonra teker teker münasip bir yerine dikerdim demek isterdim lakin, o gerizekalıya da çok üzüldüm. Tam bir şapşal ve aşırı pişman oldu. İçim kıyıldı yani hem herkesin güldüğü tuhaf çocuk olup hem bu kadar yalnız kalmasına ve evindeki tuhaf durumlara. Tabii yaptığı şeyleri haklı çıkarmaz bunlar ama işte delicesine bir öfkeye kapılmana engel oluyor. Umarım okulunun son senesine daha kişiliği oturmuş biri olarak gelir ve sadık arkadaşlar edinir. Hatta bence Simon’la çok yakın arkadaş olacaklar. Şu bardaki üniversiteli çocucuğun tatlış tavırları peki… Bu kadar tatlılıkla baş edemiyorum o yüzden artık susuyorum asşldkşldsallksala Bu okulun kütüphanesinden bulup okuduğum bir kitaptı ( ilginç :D ) ama kendi kitaplığımda da olmasını istiyorum. Kendimi kötü veya tuhaf hissettikçe dönüp tatlış yerleri okumak istiyorum. 8/10

ddonatello 1 year ago

Seksi Futbolcu

Andy Fickman

10 Gönderi

Türkçeye çevirirken katledilen film isimlerinden biri daha! Bunu neden yapıyorlar bilmiyorum -_- Tam ortaokul zamanlarında şans eseri televizyonda yakalayıp gözünü ayırmadan izlenecek film. Bu havayı aldığım için ve nostalji hissine bayıldığım için oturup izledim ve beklediğimi aldım. Başlarda oldukça utandım…devamı

ddonatello 1 year ago

İyi Adamlar

Shane Black

26 Gönderi

7 Ekim Cumartesi günü Beto ve Oktay ile ilk kez evimde geceledik. Tam bir pijama partisiydi sanırım. Kısır ve körili makarna hazırladık. Monopoly oynadık. Sohbet ettik. Bolca çay ve kola içtik. En son Beto'nun ellerinden birer Türk kahvesi içip cipsleri…devamı

ddonatello 1 year ago

Venedik'te Cinayet

Kenneth Branagh

21 Gönderi

Ablam, kardeşim ve yakın arkadaşımla beraber sinemada izledim. Az önce salondan çıktım ve aşırı sevdiğimi söylemem lazım. En sevdiğim türler, paranormal ve dedektiflik, müthiş bir oranla bir araya getirilmiş. Görüntüler, renkler, mekan, oyuncular ve farklı çekim açıları beni hayran bıraktı.…devamı

ddonatello 1 year ago

Başlat

Steven Spielberg

81 Gönderi

Spoiler içeriyor 7 kişinin katılması beklenen film gecesi için seçilmişti ama bilirsiniz kalabalık arkadaş grubuyla ortak bir şeyler yapmak için zaman bulmak zordur. Yani, elendik eksildik ve 3 kişi kaldık. Bu oldukça eğlenceli filmi Beto ve Rumi ile izledik. Eski usul, aynı…devamı7 kişinin katılması beklenen film gecesi için seçilmişti ama bilirsiniz kalabalık arkadaş grubuyla ortak bir şeyler yapmak için zaman bulmak zordur. Yani, elendik eksildik ve 3 kişi kaldık. Bu oldukça eğlenceli filmi Beto ve Rumi ile izledik. Eski usul, aynı anda başlatarak :) Filme ana karakterimiz Wade ile başlıyoruz. Çöplük gibi bir ev, harabe şehirler, yaşamayı unutmuş insanlık.. Unutmuşlar çünkü gerçek hayattan kaçmak için mükemmel bir mekana sahipler. The Oasis isimli oyun evreni. Orada zamanını geçirebileceğin çok şey var. Tek yapman gereken VR kaskını takmak, varsa sanal dokunuşlara duyarlı zırhını giymek ve oyundasın. Herkes oluşturduğu avatarlar ve takma isimler ile bütünleşmiş durumda. Bütün sosyal ilişkilerini sanal evrende kuruyorsun. Oyuna girmenin bir diğer amacı da oyunun yapımcısı olan ve bir nevi tanrı olarak görülen Halliday'in ölürken artık dünyanın en değerli şirketi olan The Oasis'in hisslerini oyunun içine saklaması. Oyuncular 3 gizemli ve zor görevi tamamlayıp 3 anahtar elde ediyor. Hepsini kazanırsan oyunun hisseleri sana ait oluyor. İlk görev basit bir araba yarışı gibi görünüyor. Ama bu yarışı bitirmek imkansız. Yıllar boyunca bir tane bile kazanan olmamış. İnsanların çoğu anahtarların peşinde koşmayı bırakmış ve sadece sanal hayatlarının keyfine bakar durumda. Fakat avcılar denilen tipler hala uğraşıyor. Karakterimiz Wade bu avcılardan biri. Kendisi oyunun yapımcısı olan Hallidey'e resmen tapar durumda. Hakkındaki her şeyi biliyor. Onu gerçekten iyi anlıyor, onun gibi düşünebiliyor. Ve avcılardan biri. Oyundaki en yakın arkadaşları Aech, Sho ve Daito ile anahtar için yarışmaya devam ediyorlar. Bir gün yarış esnasında Wade ya da sanal adıyla Perzival son engele kadar ilerliyor fakat öleceğini anladığı noktada duruyor. Yarış boyunda dibinde ilerlemiş Artemis isimli bir kız durmak yerine devam etmeye kalkışıyor ve Perzival son anda onun hayatını kurtarıyor. Perzival bu kıza da hayran. Kız oyundaki oldukça güçlü, ünlü avcılardan biri. Bu çocuk niye böyle herkese hayran oluyor dedirtti ama. Neyse. Kız beni neden durdurdun diye paylıyor bizim şövalyeyi. Ben bu görev için ölmeye hazırdım diyor. Sen bunu sadece oyun olarak görüyorsun ama benim için öyle değil diyor. Blabla. Bizim çocuk meseleyi daha ciddiye alıyor bundan sonra. Peki ama Artemis neden canı pahasına o hisseleri istiyor. Çünkü kendisi yerine dünyanın en büyük ikinci oyun şirketi olan ve piyasayı tamamen ele geçirmek isteyen kötü adamlarımızın hisseleri kazanmasını istemiyor. Bu şirket ki sadece her gün oyunu oynayıp hisseleri almaya çalışsınlar diye resmen oyuncu ordusu kurmuş. Aynı zamanda gerçek hayatın boktan bi yer haline gelmesinde büyük payları var. Tabi kızın babasıda dolaylı yoldan bu şirket yüzünden ölmüş. Bu kötü şirket hisseleri alırsa dünyanın sonu demektir kafasında hareket ediyor. Eh çocuk da bu durumların farkında tabi ama o daha çok olaya Halliday olsa hisselerini onlar alsın istemezdi gözüyle bakıyor. Sonuç olarak, kızın çıkışması Perzival'da bir beyin mıncıklanmasına sebep oluyor ve Hallidey'in oyunculara ipucu olarak sunduğu kendi beyin arşivinin içinde bir anıya bakarken yarışı nasıl kazanacağını çözüveriyor. Tadaa ilk anahtar ve ikincinin ipucu elinde. Bundan sonrası kötü şirketin hem oyunda hem de gerçek dünyada önce tatlı dille sonra bayaaa tatsız yöntemlerle çocuğun ve arkadaşlarının başına bela olmasıyla geçiyor. Bir yandan anahtarları şirkettekilerden önce toplamaya çalışırken bir yandan hayatta kalmaya çalışıyorlar. Yaratılan oyun evreni çok güzel yansıtılmış bence. Detaylarıyla boğulmadan, sınırsız hayal gücünü hissederek. Görsel efektler her zaman daha iyi olabilir ama göze hoş gelmeyen bir yapaylık yoktu. Karakterler çok derinden verilmeye çalışılmamış. Karakter gelişimi süreci de görmüyoruz. Dünyanın ne halde olduğu ve nasıl bu hale geldiği, hisseler kaybedilirse ne hale geleceği pek yansıtılamamış. Film 2 saat sürüyor ve birkaç kez saate bakmama sebep oldu. Kafam filmin evreninden hiç çıkmadı ama yavaş ilerlediğini düşündüğüm yerler oldu. Film bittiğinde arkasında VOV hissi bırakıyor. Helal olsun yav dedim. İlk iş rafa girip 8 puan verdim. Hatta elim ilk 9'a gitti. Sonra Rumi ve Beto'yla film hakkında sohbet etmeye başladık ve analizci beynim saçma ya da gereksiz kısımları tespit etmeye başladı. Heyecanım söndü. Rafa dönüp puanımı 7'ye indirdim. -------------------------------ÖZET------------------------------- İzlenir. Sarıyor. 7/10

ddonatello 1 year ago

Heartstopper

Alice Oseman

36 Gönderi

o kadar ponçik bir gençlik dizisiydi ki, sayfasındaki +18 uyarısını her gördüğümde bir gülme geliyor. iki sezonu yayınlanmış durumda ve yayınlanan kısımların tamamını yavrularım @liardviter ve @betul_killua ile izledim. bu da zevkini kat be kat arttırdı elbette. tamamını izlediğimde bütün…devamı