‘ (@deepblue)

Costa Gavras'ın baskıcı siyasi rejimler üzerine filmler üçlemesinin sonuncusu ve politik sinemanın en değerli eserlerinden olan 1972 filmi. Z ve L’aveu filmleri ise bu üçlemenin önceki diğer iki filmidir. Z, Yunanistan'daki albaylar cuntasına giden süreçten; L’aveu Çekoslovakya'daki stalinist rejim ve…devamıCosta Gavras'ın baskıcı siyasi rejimler üzerine filmler üçlemesinin sonuncusu ve politik sinemanın en değerli eserlerinden olan 1972 filmi. Z ve L’aveu filmleri ise bu üçlemenin önceki diğer iki filmidir. Z, Yunanistan'daki albaylar cuntasına giden süreçten; L’aveu Çekoslovakya'daki stalinist rejim ve parti-içi siyasi yargılamalardan bahsederken bu film Amerika'daki baskıcı rejimlerin, eyaletlerde aşırı sol terör gruplarının ve amerikan angajmanının etkilerini ele alır. Öncesinde Z filmini izlemiştim ve çok hoşuma gitmişti ancak 2. filmi ve bu filmi henüz izleyebildim. Costa Gavras'ın filmi bir polisiye ya da gerilim değil bence bir “Nasıl oldu bunlar?” sorusudur. Gavras az önce bahsettiğim başyapıtı Z filminde de bu soruyu sık sık servis etmişti. Bu film de ondan farklı değil ancak sonradan çekilmesine rağmen daha amatör. Gavras bu ifadeyi kullanırken yalnızca belirli, sürükleyici olayları değil; bir siyasi suikast ve örtbas etme hikayesini, kuşatma hali içinde olan bir Latin Amerika cumhuriyetinde nasıl son bulduğunun hikayesini, aynı zamanda gücün nasıl uygulandığını ve uygulandığını kontrol yapılarında (bazıları gizli, bazıları çok belirgin) nasıl dayatıldığını ve sürdürüldüğünü de içerir. Her iki film de gerçek hikayelere dayanıyor ve bu hikayelerin ana hatlarını yakından takip ediyor. Örneğin, 1970'in politik açıdan sıkıntılı yazında Montevideo'da kaçırılan, 50 yaşındaki Amerikalı Daniel Anthony Mitrione, Indiana'nın Richmond kasabasının eski polis şefi, dokuz çocuk babası ve o zamanlar USAID'in bir parçası olan ABD hükümetinin Kamu Güvenliği Ofisi'nde çalışan bir adamdı. Evet karakterimiz Mitrione, ama konumuz o değil. Filmdeki Mitrione'nin kaçırılmasından sadece üç ay önce, Nisan 1970'te, Uruguaylı çok partili bir parlamento komisyonu, "Montevideo polisi tarafından mahkumlara karşı kullanılan kötü muamele, vahşet ve işkence sisteminin alışkanlık haline geldiği ve tabiri caizse normal olduğu" sonucuna vardı. Ve burada da patlak verdiği söylenebilir. Film bundan ibaret olmasa da olabildiğince yüzeysel olarak nasıl sorusunu soracağım. Ve cevabı da burada çünkü bu vahşet, "sözlü veya fiili basit kişisel kötü muameleden, dayak, vahşet, su ve yiyecekten mahrum bırakma, fizyolojik ihtiyaçların her zamanki yerlerde karşılanmasının yasaklanması, uzuvların bükülmesi, kelepçe ve diğer acı verici ve gereksiz bağların kullanılması, elektrikli iğnelerin kullanılması, genital organların ve anüsün sigarayla yakılması vb.'ye kadar her şeyi" içeriyordu. Yani film boyu sunulan tüm rapor ve sonuçları (Parlamentoda okunan kısımlarıyla gördüğümüz) tarihi gerçeklerdi. Costa Gavras’ın bu kadarıyla bile farkındalık anlamında iyi iş çıkardığını söyleyebilirim. İzleyeceklere iyi seyirler diliyorum.

deepblue 9 months ago

Suç ve Ceza

Dostoyevski

206 Gönderi

18. yüzyılın ilk yarısını ve daha eski zamanlara ait olan rus edebi eserlerinden köylülerin nasıl bir yokluk içinde yaşadıklarını tüm gerçekliği ile görürsünüz. (1861 yılında köylü serfliğinin kaldırılması, 1861 yılında yürürlüğe konan o dönemde nüfusu yaklaşık 70 milyon olan Rus…devamı

deepblue 9 months ago

Oslo, 31 Ağustos

Joachim Trier

45 Gönderi

Anders uyuşturucuya bağımlı, çünkü hayatında bağımlı olabileceği başka bir şey yok. Film boyunca Oslo’nun sakin ve soğuk sokaklarında Anders ile kol kola geziniyorsunuz. Bir cafede oturuyorsunuz bazen. Ya da bir barda. Anders içki içmese de birlikte muhabbet etmeden etrafı izliyorsunuz.…devamıAnders uyuşturucuya bağımlı, çünkü hayatında bağımlı olabileceği başka bir şey yok. Film boyunca Oslo’nun sakin ve soğuk sokaklarında Anders ile kol kola geziniyorsunuz. Bir cafede oturuyorsunuz bazen. Ya da bir barda. Anders içki içmese de birlikte muhabbet etmeden etrafı izliyorsunuz. Anders ile karşı masadaki kızın konuşmalara kulak misafiri oluyorsunuz. O diyor ki; Evlenip çocuk yapmak istiyorum. dünyayı dolaşmak, bir ev almak... Romantik tatillere gitmek, gün boyu sadece dondurma yemek istiyorum. Başka ülkelerde yaşamak. İdeal kiloma inip orada kalmak. Harika bir roman yazmak. Eski arkadaşlarla haberleşmek. Bir ağaç dikmek istiyorum. Nefis bir akşam yemeği hazırlamak. Kendimi başarılı hissetmek. Buz banyosu yapmak, yunuslarla yüzmek. Gerçek bir doğum günü partisi vermek. Yüz yaşına kadar yaşamak. Ölene dek evli kalmak. Bir şişede coşkulu bir mesaj yollayıp, aynı derecede ilginç bir cevap almak. Tüm korkularımın üstesinden gelmek. Bütün gün bulutları izleyerek yatmak. Antikalarla dolu eski bir ev almak. Bir maratonu sonuna dek koşmak. Harika bir kitap okuyup, güzel cümleleri hayatım boyunca hatırlamak. Hislerimi yansıtan harika resimler yapmak. Bir duvarı sevdiğim resimlerle ve sözcüklerle kaplamak. Sevdiğim dizilerin tüm sezonlarına sahip olmak. Önemli bir konuya dikkat çekip, insanların beni dinlemesini sağlamak. Paraşütle atlamak, helikopter kullanmak, çırılçıplak yüzmek. Her gün aradığım türden iyi işi bulmak. Romantik ve eşsiz bir evlenme teklifi almak. gece açık havada uyumak. Besseggen dağına tırmanmak, bir filmde ya da ulusal tiyatroda rol almak. Piyangoda milyon kazanmak. Faydalı işler yapmak. Ve sevilmek istiyorum…. Oslo, 31 August kendi hayatımla çokça yakınlıklar kurduğum bir film (Filmi izleyeli seneler olsa bile hala bu diyalogları hatırlıyor olmamın nedeni de bu olsa gerek.) Joachim Trier reprise’tan sonra bu filmle kalbimi yeniden fethetti. Hem İsveç hem Norveç sinemasını evvelden beri severim zaten. İyi seyirler.

deepblue 9 months ago

Tintarella di luna

Gaspar Noe

1 Gönderi

Gaspar Noé en sevdiğim yönetmenlerden biridir kesinlikle. Kendisinin ilk eserine rastlamak da bu nedenle beni çok etkiledi. Açıkçası Carne'den (1991) bu yana gördüğümüzden biraz farklı bir tarz görebiliyorsunuz bu filmde. Evet Gaspar’ın neredeyse tüm filmleri rahatsız edici ancak bu filmin…devamı

deepblue 9 months ago

Protesto

Mathieu Kassovitz

66 Gönderi

“L'important, ce n'est pas la chute; c'est l'atterrissage.” Elli katlı bir binadan düşen adamın hikayesini biliyor musun? Her katta kendini rahatlatmak için şunu tekrar edermiş: ‘Buraya kadar her şey yolunda. Buraya kadar her şey yolunda. Buraya kadar her şey yolunda.’…devamı

deepblue 10 months ago

İsrail boykotları artık taciz boyutuna varıyor, çocuk parkına neden ölü bebek fotoğrafı asarsın? Aynı şekilde Starbucks’ta bir insanın içeceğini dökmenin de ben boykot değil, bir ihlal olduğunu düşünüyorum.

deepblue 10 months ago

Köpek Dişi

Yorgos Lanthimos

53 Gönderi

Giorgos Lanthimos'un yönettiği filmde çocuklarını eve kapatarak onlara bütün konvansiyonların dışında bir eğitim veren anne - baba, ve hastalıklı bir ailenin hikayesi anlatılıyor. Aslında filmin çıkış noktası anne ve babaların çocuklarının sorduğu sorulara cevap vermemek adına bir şeyler zırvalayıp, yanlış…devamı

deepblue 11 months ago

Dayım

Tayfun Pirselimoğlu

5 Gönderi

Tayfun Pirselimoğlu'nun yazıp yönettiği 1999 yapımı kısa filmidir. Çok severim, 14 dakikalık bir kısa filmdir, ayrıca döneminde Venedik Film Festivali’ne de seçilmiştir. Film sinemaya ve uçma tutkusuna adanmış müthiş bir lirik bir güzelleme. Filmin senaryosu da tamamen yönetmenin “Çöl Masalları”…devamı

deepblue 1 year ago

K-PAX

Iain Softley

23 Gönderi

Yönetmen Iain Softley’in dördüncü filmidir. Filmin editörlüğünü üstlenen ve aynı zamanda The Exorcist filminin setinde de asistan olarak çalışmış olan Craig Mckay’in gerçekten iyi bir iş çıkardığını görmekteyiz. Gene Brewer’in K-pax hikayesini senaryolaştıran Senarist Charles Leavitti çok başarılı buluyorum. Tabii…devamı

deepblue 1 year ago

Dönüş Yok

Gaspar Noe

44 Gönderi

Gaspar’ın çektiği filmleri iyi-kötü veya doğru-yanlış diye nitelendirmek çok zor olsa da her birinin kaliteli olduğu açıktır. Kendisinin aynı zamanda başarılı bir porn director olabileceğini düşünüyorum. Climax filminde de tamamen kendi sembolizmini tasarımını ve çekimlerini yine başarılı bir şekilde servis…devamı