Monte Cristo Kontu kitabının uyarlanmış ikinci filmi. İlk filmi 1908 yılında çıkmış ancak onu internette bulamadım. Bu filmi YouTube'da buldum. YouTube'un kendi özelliği olan otomatik çevirisi ile altyazılı bir şekilde izledim. Tabii deneyenler bilir YouTube'un bu otomatik çevirisi çok kötü.…devamıMonte Cristo Kontu kitabının uyarlanmış ikinci filmi. İlk filmi 1908 yılında çıkmış ancak onu internette bulamadım. Bu filmi YouTube'da buldum. YouTube'un kendi özelliği olan otomatik çevirisi ile altyazılı bir şekilde izledim. Tabii deneyenler bilir YouTube'un bu otomatik çevirisi çok kötü. Bazı kısımların çevirisi yoktu bile. Çevirisi olan kısımlar ise bir-iki saniye geç geliyordu. Otomatik çeviri olduğu için de pek anlamlı çeviri yoktu. Bunlara rağmen yine de izlemeye devam ettim. İzlediğim en eski filmdi. Eski filmlere karşı bir önyargım yok.1935 yılında çıkan yine bir uyarlama olan 'İki Şehrin Hikayesi' filmini izlediğimde, çok eski olan her filmin, kötü olmadığını anlamıştım ancak bu film cidden kötüydü. Çekim teknikleri, film atmosferi ve daha birçok unsur kötüydü. Hadi bunları eski film olduğu için geçtim ama kitaba çok az bağlı kalınmıştı. Birçok yer atlanmıştı. Filmde geçen yerler, kitapta anlatılanların çeyreğinden azdı. Kitaptaki her karakteri görmeyi beklemiyordum ama koca filmde en fazla 20 oyuncu vardı. Bu eksik ve kitaptan farklı yanları, hatırladığım kadarıyla aşağıda spoiler uyarısıyla belirtecegim. Oyuncu seçimleri ve performansları yeterli düzeydeydi.
Filmde en çok hoşuma giden yerler Rahip Faria'nın olduğu kısımlardı. Dram olarak nitelendirebileceğim en önemli yer orasıydı. Rahip Faria'yı oynayan oyuncunun yaşını merak edip baktığımda ölüm tarihinin, filmin vizyon tarihinden önce olduğunu fark ettim. Adamın oynadığı filmi bir bütün olarak izleyememiş olmasına üzüldüm.
İzlerken birçok kez "benim okuduğum kitap bu değildi" dedirten, izlemesseniz hiçbir şey kaybetmeyeceğiniz bir filmdi. Böyle bir kitabın çok daha güzel uyarlaması yapılmalıydı.
PUANIM: 4.5/10 👎
Spoiler ❗❗❗
Kitapta adı geçen önemli karakterlerden Caderousse, Dantes'in babası, Renée, Maximilien, Julie, Emmanuel, Franz d'Epinay, Bertuccio, Debray, Beauchamp, Cháteau-Renaud, Eugenie, Mösyö Saint Meran, Madam Saint Meran, Benedetto, Haydée, Baptistin, Héloise de Villefort, Eduard, Madam Danglars, Binbaşı Cavalcanti ve daha birçok kişi yoktu.
Kitapta Dantes'in mektubu vereceği kişi Elbe Adası'nda iken filmde Marsilya'ya gelen biri mektubu alıyor.
Filmde Villefort ile Fernand arkadaştı.
Villefort, Danglars ve Fernand'ı sorguladıktan sonra Edmond'u tutukluyor.
Fernand, Mercedes'e Dantes'in öldüğünü söylüyor.
Mercedes'in annesi, ölmeden önce kızının Fernand ile evlenmesini vasiyet ediyor ve bu sebeple Mercedes Fernand ile evleniyor.
Edmond, Rahip Faria ile tünel kazarken Faria'nın üzerine kaya düşüyor ve ölüyor. Kitapta ise Faria, kalp krizi yüzünden ölüyordu.
Kitapta Edmond'un hapisten kaçtığı yıl 1829 iken filmde 1831 yılı.
Luigi Vampa ile Edmond'u denizde bulup alan geminin kaptanı aynı kişiydi.
Morrel'in borcunun doruğa ulaşıp iflasını vereceği sırada Monte Cristo Kontu'nun gelişi de gösterilmedi.
Luigi Vampa'nın Albert'i kaçırıp fidye istemesi ve daha sonra Monte Cristo Kontu'nun Albert'i kurtardığı yerler de yoktu.
Haydée, Kont'un vermiş olduğu bir partide, babasını ve bazı toprakları sattığı için Fernand'ı suçladı.
Dantes, Danglars'ın bankasındaki paraları kaybetmesine neden oluyor ve ardından gerçek ismini söylediğinde Danglars, aklını oynatıyor.
Daha sonraki sahnelerde bir anda Villefort, Edmond'un hapisten kaçtığını ve eski bir vatan haini olduğunu söyleyip tekrar tutukluyor. Mahkemede Dantes, Villefort'un babasının eski bir Bonapart'çı olduğunu ve bunun bilinmemesi için kendisini hapse attırdığını söylüyor. Daha sonra bankayı borca sokan Danglars ile iş birliği yaptığını ispat edip Villefort'u tutuklatıyor.
Kitapta geçen Morrel ile Valentine ilişkisi filmde, Albert ile Valentine ilişkisi şeklinde oluyor.
Villefort 'un evinde olan zehirlenme olaylarına filmde hiç yer verilmemişti.
Andre'nın tutuklanıp Villefort'un, doğarken kendisini gömdüğünü ispatladığı ve daha sonra Villefort'un suçunu kabul ettiği yerlerde de yoktu.
Kitabın sonlarına doğru Edmond ile Mercedes ayrılıyorlardı. Filmin sonunda ise tekrardan birbirlerine aşkla bakmaya başlıyorlardı.
Yazmadığım veya unuttuğum daha birçok bölüm kitaptan farklıydı. Sadece hatırladıklarım bunlardı😸.
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
Monte Cristo Kontu kitabının uyarlanmış ikinci filmi. İlk filmi 1908 yılında çıkmış ancak onu internette bulamadım. Bu filmi YouTube'da buldum. YouTube'un kendi özelliği olan otomatik çevirisi ile altyazılı bir şekilde izledim. Tabii deneyenler bilir YouTube'un bu otomatik çevirisi çok kötü.…devamı
3 aylık serüvenim bitti...
Okuduğum en güzel 8.kitaptı. Aynı zamanda okuduğum en uzun kitap oldu. Kitabın yazı fontu çok küçüktü. Ayrıca sayfa uzunluğu da normal bir kitaba göre uzundu. Hâl böyle olunca 10 sayfa okuduktan sonra gözlerim ağrımaya başladı. Çevirisi…devamı3 aylık serüvenim bitti...
Okuduğum en güzel 8.kitaptı. Aynı zamanda okuduğum en uzun kitap oldu. Kitabın yazı fontu çok küçüktü. Ayrıca sayfa uzunluğu da normal bir kitaba göre uzundu. Hâl böyle olunca 10 sayfa okuduktan sonra gözlerim ağrımaya başladı. Çevirisi gayet güzel olsa da az önceki bahsettiğim durumlar neticesinde yayınevine biraz sinir oldum. Keşke İş Bankası Yayınevi'ninki gibi iki cilt yapılsaydı. Böylece okunması daha keyifli ve daha az yorucu olurdu.
Kitapta mükemmel bir intikam alma konusu işleniyor. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Mükemmel bir zeka ürünü olan bu kitabın çok güzel bir kurgusu vardı. Böyle bir kurguyu bir insanın aklında oluşturması mucize gibi bir şey. Uzun bir kitap yazmak her türlü risklidir. Bu kadar uzun bir kitapta bir kez bile mantık hatası bulamamak inanılır gibi değil. Çok uzun bir kitap olmasına rağmen, "şu kısım gereksiz olmuş." veya "şu konuyu çok uzatmış." dediğim hiçbir yer olmadı. Her anlatılanın amacı olan bir eserdi.
Yazar hem roman, hem tiyatro yazarıymış. Bu kitabı okurken bazı yerler tiyatro tarzındaydı ama genel olarak roman tarzı çok daha fazla baskındı. Sürükleyiciliği, akıcılığından daha fazlaydı. Klasik bir eser olmasından kaynaklı biraz ağırdı. Anlaması zor olmasa da dikkatli okunmadığı takdirde tam olarak anlaşılamayacak bir kitap. Yeni kitap okumaya başlayanlara önermem. En az 10 kitabı yakın zamanda okumuş kişiler benim gibi sevecektir.
Kitabın başları ve sonları çok güzeldi. Ortada kalan bölümleri ise biraz daha düşük tempoda gitse de ara ara yükselen temposu ve heyecanlandıran kısımlarıyla başarılıydı diyebilirim. Merak uyandıran ve duygu hissini geçirmeyi başaran bir kitaptı. Okurken bol bol empati kurdum. Dram tarzının yanında gerilim, gizem ve aşk da kitabın tarzları arasındaydı.
Çok uzun bir kitap olması neticesinde çok da karakter vardı. Toplamda 100-120 arası karakter vardı. Bu yüzden bu kitabı okuyacak kişiler karakterleri unutmamak için benim yaptığım gibi küçük bir kağıda karakterlerin isimlerini ve kim olduklarını yazmalarını öneririm. Çünkü hem başlarda hem de sonlarda ortaya çıkan önemli karakterleri unutmak kitabı daha az sevmemize neden olacaktır.
Kitabın sonu çok güzel bir şekilde bitti. Son mektubu okurken duygulandım. Mektubun sonunda da yazdığı gibi, " insan bilgeliğinin şu iki sözcükte saklı olduğunu hiç unutmayın: Beklemek ve umut etmek...
Asla pes etmeyin. Karşınıza ne çıkacağı hiç belli olmaz.
PUANIM: 8.2/10🕯️🕯️🕯️
SPOİLER ❗❗❗
Kitapta iki tane eksik ve kötü bulduğum yerler oldu.
Kitabın sonlarına doğru hep Valentine'nin ortaya çıkmasını bekledim. Sonunda çıktı da ama Kont ile nasıl bir plan yapıp ölü gibi gözüktükten sonra toprağa gömülmediğini ve böylelikle kurtulduğunu yazar anlatmamıştı.
Edmond Dantes başlıca 4 düşmanını da cezalandırdı ancak keşke Danglars'ı daha kötü bir şekilde cezalandırsaydı. Çünkü bu 4 düşmandan en kötüsü oydu ve en hafif cezalandırılan da onun olması sinirime dokundu.
Rahip Faria, sen ne büyük adamsın. Hayranlık uyandıran bilgeliğin bana "keşke seni tanısaydım." dedirtti.
Karşımızda Friends ekibinin 17 yıl sonra bir araya gelişinin, belgesel niteliğindeki halini görüyoruz. Başrol oyuncularının her birinin sete tekrar gelişi çok duygusaldı. Yine Monica'nın evine ve kafeye gelip birbirleriyle sohbet etmeleri ve eski anıları yâd etmeleri çok hoştu. Duygulanmamak elde…devamıKarşımızda Friends ekibinin 17 yıl sonra bir araya gelişinin, belgesel niteliğindeki halini görüyoruz. Başrol oyuncularının her birinin sete tekrar gelişi çok duygusaldı. Yine Monica'nın evine ve kafeye gelip birbirleriyle sohbet etmeleri ve eski anıları yâd etmeleri çok hoştu. Duygulanmamak elde değildi. 17 yıl boyunca dış görünüşü en çok farklılaşan Chandler'dı. En az değişen ise Ross'tu.
Belgesel, hem evde hem kafede hemde meşhur introdaki şelalenin önünde çekiliyor. O ev ve kafenin sette, yanyana olmasına çok şaşırdım doğrusu. Şelalenin olduğu kısım ise apayrı bir yerdeydi. Orayı küçük bir sahneye çevirmişlerdi. O sahnenin şovmeninin James Corden olması ise belgeseli çok güzel yapmıştı. Çok sempatik ve sahneye yakışan birisi. Seyircilerin arasında Christina Pickles ve Elliott Gould (Ross ve Monica'nın, anne ve babası) da vardı. Elliott, Christina'ya göre daha yaşlı duruyordu ama yaşlarına baktığımızda Elliott'un Christian'dan 3 yaş küçük olduğunu görüyoruz. Kadın cidden yaşını hiç göstermiyordu. Kendine çok iyi bakmış doğrusu. Orada bulunan seyircilerden biri olmayı çok isterdim.
James Corden'ın "Hiç aranızda duygusal bi hoşlanma geçti mi?" sorusuna, Jennifer ve David, ilk sezon birbirlerinden hoşlandıklarını itiraf ettiklerinde çok şaşırdım. Keşke ilişkileri bu yönde devam etseydi. Yakışıyorlar bence.
Seyircilerden gelen sorulardan biri " Dizide hoşlanmadığınız bir şey var mıydı?" sorusuydu. Bu soruya David cevap veriyor ve ilk sezonlarda gördüğümüz Marcel'in (Ross'un maymunu) çekim esnasında çıkarttığı sıkıntıları anlatıyor. Maymunun yanlış zamanlaması yüzünden birçok kez sahne tekrarı yaşamışlar. Bu durum da en çok David'i yormuş haliyle😹.
Joey ile Chandler'ın koltuk kapma sahnesinde, Joey'nin koltuğa kötü atlaması sonucu omzunun çıktığını görüyoruz. Bundan sonraki bölümlerde ise senaryoya, Joey'nin yatağında zıpladığı için kolunu incitmesi ekleniyor. Böylelikle diger sahnelerde kolunu bandajla destekli halde görüyoruz.
Bu belgeselde keyifle, dizinin kamera arkasını, çekim hatalarını, birbirleriyle olan yakın ve samimi ilişkilerini bol bol görüyoruz.
Unutulmaz dizi Friends'in, yıllar sonra tekrar bir araya geldiği bu belgeseli, diziyi izleyen herkesin izlemesini öneririm. Sizi asla unutmayacağız Friends ailesi.❤️🌺🎉
5 aylık serüvenim bitti😿...
İzlediğim en güzel 1.diziydi. İzlediğim ilk sit-com dizisiydi. Normalde yabancı film ve dizileri dublajlı izlerim ama bu tarz sit-com'lar kesinlikle altyazılı izlenmeli. İzleyecek kişiler buna dikkat etmeliler. Eğer dublajlı izleseydim, çok daha az güler ve severdim.…devamı5 aylık serüvenim bitti😿...
İzlediğim en güzel 1.diziydi. İzlediğim ilk sit-com dizisiydi. Normalde yabancı film ve dizileri dublajlı izlerim ama bu tarz sit-com'lar kesinlikle altyazılı izlenmeli. İzleyecek kişiler buna dikkat etmeliler. Eğer dublajlı izleseydim, çok daha az güler ve severdim.
Komedi tarzını çok seviyorum. Ülke olarak da bence en iyi yaptığımız tarz komedidir. Yabancı komedi filmlerini ise pek başarılı bulmuyordum ama bu yabancı dizi onlardan çok farklı. 10 sezon boyunca nasıl olurda her bölüm en az iki-üç kez güldürmeyi başardılar anlayamıyorum. Gülmekten karnımın ağrıdığı çok bölüm oldu. İzlediğim en komik şeydi. Ayrıca 10 sezon boyunca güzelliğini hiç bozmadan devam etmesi de inanılır gibi değil.
Aralarındaki dostluk, samimiyet, her insanın sahip olmak isteyeceği şeylerdi. Bu dostluğu sağlayan şey, birbirlerine karşı yanlış yapmamaları değil (ki birbirlerine yaptıkları yanlışlar az da olsa küçümsenecek şeyler degildi) içten bi özürle bu yanlışları düzeltmeleriydi. Komedi tarzının yanında dram özelliği de güzeldi. İzlerken ağlamadım ama duygulandığım yerler vardı. Diziyi izlerken sürekli suratımda, bi tebessüm, hoşnutluk vardı. Çok sempatik bi diziydi. İntrosu, müzikleri gayet başarılıydı. Flashback sahneleri ise aşırı derecede keyifliydi. Geçmişe gidip o genç hallerini her gördüğümde duygulanıp üzüldüm. Böyle bir diziyi izleyebildiğim için çok mutluyum.
En güzel bulduğum sezon, 1.ve 5.sezonlardı. Bu iki sezonu kıyaslama yapamadım açıkçası. Çünkü aralarında 3 sezon var ve bu yüzden de iki sezon arasındaki gülme farkını hesaplamak çok zor. İkiside en favori sezonum oldular. Bu iki sezonun bile, diğer sezonlarla arasındaki güzellik farkı, yok denecek kadar azdı. En kötü bulduğum 8.sezonu bile hiç sıkılmadan, gülerek izledim. Dizinin başından sonuna kadar olay işleyişi çok başarılıydı.
Eksik bulduğum yerlerden biri, Londra , Las Vegas gibi New York dışında çekilen sahneler çok güzeldi. Oralara giderken sanki bende onlarla birlikte seyahat ediyormuşum gibi hissettim. Keşke daha fazla şehir dışına veya yurt dışına çıksalardı. Eksik bulduğum bir diğer yer ise, sonunu biraz daha duygusal yapabilirlerdi. Kötü bulduğum şeylerden biri de, birbirleri ve başka insanlar ile olan sevgili ilişkileriydi. Bi gün küsüp bir gün barışan, daha eski sevgilisinin üzüntüsünü çekmeden bir başkasını kendilerine ayarlamaları biraz midemi bulandırdı ancak kendi kendime kültür farkı deyip görmemezlikten gelerek izlemeye çalıştım. Onun haricinde neredeyse kusursuz bir diziydi diyebilirim.
Şimdi 6 başrolümüzden bahsetmek istiyorum. En sevdiğimden başlayıp en az sevdiğime doğru gideceğim.
1)CHANDLER❤️
Çoğu izleyen gibi benim de en sevdiğim karakter Chandler oldu. Verdiği hazır cevaplar, yaptığı hareketler, eğlenceli ve hareketli yaşamı ve mükemmel esprileriyle beni benden aldı. Oda arkadaşı Joey ile olan dostluğunu kıskandım diyebilirim. Keşke hep bekar bi şekilde Joey ile birlikte yaşasaydı. Evlendikten sonra hayatı, maalesef daha durağanlaştı ve enerjisi düştü. Tabi Chandler'ı oynayan Matthew Perry'nin gerçek hayatta yaşadığı sağlık sorunları nedeni de bu durumun sebepleri arasında.😿
2)ROSS
İzleyen çoğu kişi karakterlerden en az birini kendi karakterine benzetir. Benim karakterime en çok benzeyen Ross'tu. İlk başlarda Rachel'a beslediği o masum sevgi çok güzeldi. Tabi Rachel bu sevgiyi hak etti mi? Bence hayır. Keşke başka birisiyle evlenip hak ettiği değeri ve mutluluğu alsaydı. Karşısına güzel, birçok insan çıktı ama dizinin senaristlerinin Rachel-Ross birlikteliğini sürdürme ısrarı yüzünden birçok kez bu fırsatlar çok şanssız bir şekilde bitmek zorunda kaldı. Bu durum sinirimi bozdu.
3)PHOEBE
En tatlı Friends oyuncusu kim diye sorsalar kesin Phoebe derim. O sempatik tavırları, küçükken yaşadığı çok kötü şeyler olmasına rağmen bitmeyen yaşama sevinci beni çok etkiledi. 6 karakter içinden en dürüst olanı ve gerçeği çekinmeden söyleyeni de kesinlikle oydu. 'Smelly Cat' şarkısını söylerken ona eşlik eden bir tek ben degilimdir diye düşünüyorum😸.
4)JOEY
Başlarda Chandler'la zıt düştüğü durumlarda Joey'i haksız bulmuştum hatta eline biraz para geçince kendine yeni ev kiralamasına sinir oldum ama daha sonra yaptığı fedakarlıklar(özellikle Chandler ve Monica'nın ilişkisini sakladığı kısımlar) ona olan sempatimi çok arttırdı. Tabi onu sevmemin tek nedeni bu değil. Chandler'la olan eğlenceli dostluğu, bilmediği çok şey olup hiç bozuntuya vermemesi, sempatik tavırları ve "How are you doing" gibi muhteşem bir repliği ile unutamayacağım bi karakter oldu.
5)RACHEL
Friends'in en güzel, en çekici oyuncusu. Dış görünüşü bile ona tebessümle bakmama yetti. Bide bunun yanında çok komik oluşu da onu daha çok sevmemi sağladı. İlk başlarda ailesinin göz bebeği olmasından kaynaklı egoist ve kibirliydi ama sonra kendi ayaklarının üstünde durmasıyla birlikte o havası azaldı ve bu güzel bir etki oluşturdu. Ross ile olan tartışmalarında haklı yanları olsa da haksız yanları daha fazlaydı. O sahnelerde çoğu kişi gibi bende Rachel'a sinir oldum.
6) MONİCA
Dizide en az güldüğüm karakterdi. En az güldüren karakter o olmasına rağmen o bile komikti. Benim gibi o da düzen meraklısı. Başak burcu olduğunu düşünüyorum 😸.
Tabii ki dizimizde sadece bu karakterler yok. Yan karakterlerden en çok sevdiğim Jack Geller(Ross ve Monica'nın babası)'dı. Onu görmem bile gülümsememi sağlıyor. Flashback sahnelerinde çok iyiydi. Ondan sonra en sevdiğim yan karakter Janice oldu. Zamansız yerlerden bi anda çıkması ve ikonik gülüşüyle çoğu kişinin sevdigi gibi benim de sevdigim bi karakter olmayı başardı.
Diziye emek veren herkese burdan çok teşekkür ediyorum. Böyle bi sit-com'u izleyebilmek büyük şans. Hak eden herkesin böyle arkadaşlıklara sahip olmasını diliyorum🌺. Herkesin izlemesini tavsiye ederim. Şimdi sırada filmini izlemek var.❤️
PUANIM: 💎9.3/10💎
SPOİLER ❗❗❗
Son sezonda Rachel ve Joey'in ilişkisi çok yüzeysel bitti. Keşke bu konuya biraz daha kafa yorsalardı. Tabii burdan bu ilişkinin olmasını istediğim sonucu çıkmasın. İkisini sevgili olarak hiç düşünmedim. O yüzden bu ilişkinin bitmesi çok iyi oldu.
Diziyi izlemeden önce spoiler yemedim ama yine de dizinin resimlerine bakınca hep Phoebe ile Joey'in sevgili olmasını bekledim. Zaten dizide ikisi arasında bi sempati, bi çekim vardı. Sevgili olmalarını çok isterdim. Böylece çok güzel başlayan 6 arkadaş, 3 mutlu çifte dönüşebilirdi.
Stefan Zweig'ın yazmış olduğu 'Satranç' kitabının yayımlanan 2.film uyarlaması.(1.'si 1960 yılında çıkmıştı. Önceki gönderilerimde paylaşmıştım. İsterseniz bakabilirsiniz.) İlk kez uyarlanmış bir filmi, kitabından daha çok sevdim. Tabii bu durumun en büyük sebebi, benim psikolojik tarzdaki kitapları pek sevmememdir. Benim gibi…devamıStefan Zweig'ın yazmış olduğu 'Satranç' kitabının yayımlanan 2.film uyarlaması.(1.'si 1960 yılında çıkmıştı. Önceki gönderilerimde paylaşmıştım. İsterseniz bakabilirsiniz.) İlk kez uyarlanmış bir filmi, kitabından daha çok sevdim. Tabii bu durumun en büyük sebebi, benim psikolojik tarzdaki kitapları pek sevmememdir. Benim gibi bu filmi kitabından daha çok seven çok az insan olucaktır. Kitaba oldukça bağlı kalınmıştı. Oyuncu seçimleri, ortamın atmosferi, kıyafetler gayet başarılıydı. Özellikle baş karakterin oyunculuk performansı çok iyiydi. Dr.B'nin çektiği eziyetler, hiçlik içinde yaşarken kendinde oluşan psikolojik çöküntüler, sık sık gördüğü halüsinasyonlar beni çok etkiledi. Kitapta üstünde pek durulmayan bazı sahneleri de ekranda görebilmek ayrı bir mutluluktu benim için. Kitaptan eksik ve farklı yönlerini aşağıda spoiler uyarısıyla belirteceğim. İzlerken sıkılmadım. Dramı ve psikolojik çöküntüyü, izleyiciye geçiren bir yapımdı. Kitabı okuyan herkesin izlemesini öneririm.
PUANIM: 7.3/10 👍
SPOİLER ❗❗❗
Kitapta baş karakterin karısından hiç bahsedilmiyordu. Filmde ise karısını görebiliyoruz. Baş karakter tutuklandıktan sonraki süreçte karısını hiç göremiyor ve sık sık karşısında o varmış gibi hayal ediyor. Filmin başında o hayalinde gördüğü karısını ben de gerçek sanmıştım lakin gerçeği öğrenince bir şok etkisi oluşmuştu.
Filmde, baş karakterin Satranç kitabını çaldıktan bir süre sonra oradaki üst düzey amirlerden biri kitabı ve kurumuş ekmeklerden yaptığı taşları buluyor ve tüm bunları elinden alıyordu. Kitapta ise Satranç kitabını kimse fark etmiyordu.
Kitapta Dr.B'nin kurtuluşu eskiden tanıdığı bir doktor tarafından olurken filmde ise onu hapsedenler hâlâ istediklerini alamadıkları için ve adamın psikolojik sorunları giderek arttığı ve bu yüzden de ileriki zamanlarda da bu aradıkları şifreleri öğrenemeyeceklerini bildikleri için serbest bırakıyorlardı.
Kitabın sonunda Czentovic ile olan rövanş müsabakasında baş karakter eskilere dalıp oyunu kaybederken filmde, oyunu baş karakter kazanıyordu.
Sarah Jio'nun okuduğum ikinci romanıydı.(Birincisi Böğürtlen Kışı'ydı.) Böğürtlen Kışı okuduğum 3.kitaptı ve sanırım bu yüzden yazarın dilini, anlatım şeklini çok sevmiştim. Çünkü o zamanlar okumaya yeni başlıyordum ve yazarın böyle kolay ve anlaşılır bir dille yazması beni kitaba çok çekmişti.…devamıSarah Jio'nun okuduğum ikinci romanıydı.(Birincisi Böğürtlen Kışı'ydı.) Böğürtlen Kışı okuduğum 3.kitaptı ve sanırım bu yüzden yazarın dilini, anlatım şeklini çok sevmiştim. Çünkü o zamanlar okumaya yeni başlıyordum ve yazarın böyle kolay ve anlaşılır bir dille yazması beni kitaba çok çekmişti. Ancak şimdi durumlar değişti ve ben bugün itibariyle 33 kitap bitirmiş oldum. Tabii ki bu çok yüksek bir sayı değil ama artık bu tarz yazım şekillerinin beni cezbetmediği de bir gerçek. Diyalogları, olayları, duyguyu okuyucuya geçirme özelliği kötüydü. Okurken heyecanlandığım yerler yok denecek kadar azdı. Konusu insanı kitaba çekebilecek potansiyeldeyken yazarın bu basit anlatım şekli yüzünden kitaba bir türlü bağlanamadım. Her özelliği Böğürtlen Kışı'na göre çok daha kötüydü. Şimdi düşünüyorum da Böğürtlen Kışı'nı hiç okumamış olsaydım ve şimdi okusaydım sever miydim diye. Bence severdim ama eskisi kadar değil. Kitaba yeni başlayanlar için bu yazar önerilebilir ama belli sayıda kitap okumuş ve bunların bazıları da eğer klasikse, oradaki diyalogların kalitesini, duyguların gerçekliğini bu yazarda bulmak imkansız. Diyalogların ve olayların anlatım şekli yapmacıktı. Ayrıca kitap bana neredeyse hiçbir duyguyu geçirmediği için bana hiçbir şey katmadı. Okurken size bir şey katan o güzel kitaplardan değildi.
Akıcılığı yine yerindeydi. Çok sürükleyici bulmasam da kitap yine bir şekilde kendini okutturuyordu. Kitabın en güzel kısımları, başı ve ortasıydı. Sonunu çok kötü ve anlamsız buldum. Okuduğum kitaplar arasında sonu en saçma olan buydu. Ayrıca kitapta konu olarak eksik kalmış birçok yer vardı. Oraları aşağıda spoiler uyarısıyla belirteceğim.
PUANIM: 7.3/10 💨
SPOİLER ❗❗❗
Kitabın başında yazarın bu romanı yazmasında etkili olan durumlardan bahsederken, kitabın ortalarında yaşadığı bazı olaylar yüzünden bu kitabı yazmayı bir süreliğine bırakmış. Bu yaşadığı sorunlar bitince tekrar başlamış ve böylelikle kitabı bitirmiş. Hakikaten de bu yarım bıraktığı kitabı, tekrar yazmaya başlayıp bitirmesini kitabı okurken hissettim. Çünkü kitabın ortalarında bazı küçük olaylar oluyor ve devamında bu olaya tekrar dönülmüyor. Böylelikle sanki o kısmı yazar boşuna yazmış gibi duruyor ve bende boşuna okumuşum gibi. Bunlardan birisi Gunther Ailesi'ydi. Onların hikâyesini daha çok okumak isterdim. Çok sönük kalmıştı. Max ,Bob ve Ide'nin bölümleri de sanki öylesine anlatılmak için yazılmıştı. Gray'in suçsuzluğunu Charlotte'nin nasıl ispatladığından da hiç bahsedilmiyordu.
Bu yazdığım kitaptaki birkaç eksik yerlerdi. Şimdi o saçma bulduğum yerleri yazacağım.
Kitapta bu mahsur kaldıkları adanın Charlotte'ye ve Gray'e şifa verdiğini birçok kez söylüyordu. Onlar da bunu hissediyordu ama ben bu tarz şeylere hiç inanan birisi değilim. Kitap fantastik olsa eyvallah ama değil. Gelelim bu adanın karakterlerimize verdiği şifalara.
Charlotte evlenmeden önce rahminde olan kistler yüzünden rahmini aldırıyor ve anne olma ihtimali kayboluyor. Nasıl oluyor da bu kadın bir adaya düşüp birkaç yıl sonra hamile kalıyor. Ayrıca adadan kurtulup doktora kontrole gittiginde nasıl olur da doktor bu kadının önceden rahmini aldırdığını fark etmiyor? Burası çok saçmaydı ama durun daha kitabın sonundaki o büyük saçmalıktan bahsetmedim. 38 yıldır birbirini görmeyen aşıklarımız birbirlerine kavuşuyorlar. Burası saçma olan kısım değil. Saçma olan yer kadının adayı terk ettiği için normal bir insan gibi yaşlanmış bir haldeyken adada kalan adamın 38 yıldır hiç yaşlanmadan kalmasıydı. Ölümsüzlüğü bulmuşlar ama dünyada kimsenin bundan haberi yok. Ayrıca adam bir çocuğu olduğunu ve o çocuğu karşısında gördükten sonra yinede adayı terk etmeyip Charlotte'yle orada yaşamak istiyor ve kızı tekrar eve dönüyor. Ya sen hayatında tek evladını ilk kez görüyorsun ve sadece 15 dakika görmen yetiyor mu? Baba-kızın karşılaşmasını da ayrıca okurken hiç duygulanmadım. Aynı şekilde Charlotte ve Gray'in tekrar buluşma kısmını da okurken ne heyecanlandım ne duygulandım. Cidden duygu yönünden eksilerdeydi. Büyük hayal kırıklığı yaşadım.
Anime sizi ilk bölümden kendine çekiyor. Kurgusu, olay örgüsü çok başarılıydı. Birçok yerde çok şaşırdığım, etkilendiğim yerler oldu. Başı, ortası çok güzeldi ama dizinin sonlarına doğru maalesef bu güzellik, gözle görülür bir biçimde düşüş yaşadı. Sonu da istediğim gibi bitmedi.…devamıAnime sizi ilk bölümden kendine çekiyor. Kurgusu, olay örgüsü çok başarılıydı. Birçok yerde çok şaşırdığım, etkilendiğim yerler oldu. Başı, ortası çok güzeldi ama dizinin sonlarına doğru maalesef bu güzellik, gözle görülür bir biçimde düşüş yaşadı. Sonu da istediğim gibi bitmedi.
Benim gibi ilk anime izleyenlerin çoğu bunu izlemiştir zaten. Karşıma hep, "bu benim ilk animemdi, başlangıç için ideal bi anime" diyenler çıkıyordu. Tek sezon olması ve bölüm sayısının da çok olmaması animeye başlamanızı çok kolaylaştıracaktır.
Bölüm başı ve sonundaki müzikleri beğenmesem de bölüm içindeki müzikleri çok güzel buldum. Eksik bulduğum yerlerden biri ise animeyi izlerken çok az gülmemdi. Tabii ki bu animenin tarzı komedi değil ama aralara komik esprilerin ve olayların daha çok eklenmesi animeyi daha çok sevmemi sağlardı.
Genel anlamda başarılı ve güzel buldugum bir animeydi. Kendimi, bir anime fanı olarak görmesem de eminim ki bu anime, izlediğim son anime olmayacaktır.
PUANIM: 8.4/10🧠
ANİMEYİ İZLEMEYENLERE ÖNEMLİ DUYURU🗣️🗣️
Animeyi izlerken birçok yerde, " Bu olay nasıl oldu? Bu karakter bir anda nasıl ortaya çıktı? " gibi sorular sordum kendime. Bu soruların cevabını ise, o anlamlandıramadığım olayların olduğu bölümden birkaç bölüm sonra aldım. Bu yüzden anlam veremediğiniz sahneler sonunda " Acaba kaçırdığım bi sahne mi oldu?" şüphesine düşüp animeyi izlemiş kişilere bu sahnelerin neden böyle olduğunu sormayın. Çünkü spoiler yiyebilirsiniz. Emin olun anime bitince tüm taşlar yerine oturuyor. Acele etmeyin yeter☺️.
SPOİLER ❗❗❗
Favori kısmım, L' in, Misa'nın telefonunu çaktırmadan alıp Misa'nın, Kira davasında tutuklandığını Light' a söylediği sahne oldu👌.
Yukarıda da bahsettiğim gibi 25.bölümdeki o mâlum sahne sonucunda dizi, hatırı sayılır bir düzeyde düşüş yaşadı. O sahnede L' i öldürenin Rem değil de Light olmasını çok isterdim. Zekice kafasında oluşturduğu bir taktik sonucunda L' in gerçek ismini öğrenip deftere kendi elleriyle yazması çok daha etkileyici olurdu. L' in ölümü sonrası yeni gelen iki karakter de başarılıydı elbette ama L' in yerini tutmadılar. Dizinin sonunda ise L kadar zeki birinin alt edemediği Light'ı bu yeni gelen karakterlerin yenmiş olması ise sinirimi daha çok bozdu. Light'ı alt edecek biri varsa o L' di. Bir başkası olmamalıydı. Light'ın yeni karakterleri de öldürüp, yeni dünyanın yargıcı olması ve tüm suçluların yok olduğu bir dünya oluşturmasını isterdim. Böylelikle L, Light'ın gerçekleştiremeyeceği bu olaylar için ölmemiş olurdu.
Son sahnede Mikami'nin bileklerini ölümüne sıkarak damarlarından kan fışkırması sonucu intihar etmesi ise çok saçmaydı. Ya o nasıl bir intihar şeklidir arkadaş!
Agatha Christie'nin yazmış olduğu 'On Küçük Zenci' kitabının 3 bölümden oluşan mini dizi uyarlaması... İzlediğim dördüncü BBC dizisiydi. İzlediğim uyarlaması yapılan en güzel 2.dizi oldu. Artık BBC'nin bu kitap uyarlamalarındaki başarısına şaşırmıyorum. Bu işte ciddi anlamda ustalaşmışlar.
Kitaba çok bağlı…devamıAgatha Christie'nin yazmış olduğu 'On Küçük Zenci' kitabının 3 bölümden oluşan mini dizi uyarlaması... İzlediğim dördüncü BBC dizisiydi. İzlediğim uyarlaması yapılan en güzel 2.dizi oldu. Artık BBC'nin bu kitap uyarlamalarındaki başarısına şaşırmıyorum. Bu işte ciddi anlamda ustalaşmışlar.
Kitaba çok bağlı kalınmıştı. Kıyafetler, ortamın ambiyansı, atmosferi beni kitabın yazıldığı döneme götürdü. İzlerken gerilimi ve gizemi güzel bir şekilde hissediyorsunuz. Özellikle karakterlerin suçsuz olduklarını söyledikleri sırada, bi anda geçmişe gidip o anı izleyiciye göstermeleri çok güzeldi. Ayrıca karakterlerin, ölümüne sebep oldukları kişileri bilinçaltlarında hâlâ yaşatıyor olup onların hayalini sık sık görmeleri diziye apayrı bir gerilim katmış. Kitaptaki olayların işleyişini, sırasını büyük ölçüde diziye aktarmışlardı. Farklı olan yerleri aşağıda spoiler uyarısıyla belirteceğim.
Oyuncu seçimleri gayet güzeldi. Sadece Yargıç ile Doktor'un arasındaki yaş farkı kitaptakine göre çok fazlaydı. Doktoru daha yaşlı biri oynaması gerekirdi.
Kitapta Vera'nın Cyril'i kurtarmamasındaki sebebi ve Hugo ile olan bağlantısını anlatmıyordu. Anlaşılan dizi senaristleri bu durumu fark edip, kitaptaki bu eksikliği gidermek için o sahneye bi açıklık getirmişler ve bunu çok güzel başarmışlar. Acaba Agatha Christie o anlatmadığı olayı böyle mi düşündü bilemem ama bu durumun sebebini çok mantıklı, açıklayıcı ve güzel bir şekilde ekrana yansıtmışlar.
Dizide eksik bulduğum yerlerden biri, katilin cinayetleri nasıl işlediği anlatılmıyordu. Ayrıca katilin diğerleri hakkındaki gerçekleri nereden bildiği de detaylı ve mantıklı bir şekilde anlatılabilirdi.
Dizide yanlış bulduğum yerlerden birisi de Dr.Armstrong, katilin sahte ölümü sırasında, katil öldü mü diye nabzına bakmıyordu ve Vera, doktora "Neden kontrol etmiyorsun ?" diyordu. Bu sahnede izleyici, katilin kim olduğunu tahmin edebilir ve olayın esrarını çözmeye başlayabilir. Bu da izlerken ki oluşan heyecanı azaltarak izleyicide kötü bir etki oluşturur diye düşünüyorum. Keşke kitaptaki gibi doktor, katilin nabzına bakıp "ölmüş" deseydi ve kimse şüphelenmeseydi.
Dizinin başı ortası sonu hep çok güzeldi. İzlerken hiç sıkılmadım. Özellikle son sahnesi çok etkileyiciydi. Zaten kitabın sonunu değiştirmeden uyarladıkları zaman etkileyici ve ters köşeli olmayan bir son hayal bile edilemez👌.
Kitabın konusu ve kurgusu muazzam olduğu için haliyle ortaya da güzel de bir dizi çıkmış. Kitabı okuyan herkesin izlemesini öneririm.
PUANIM: 👑8.6/10👑
SPOİLER ❗❗❗
Kitapta Bay Rogers'ın, ev sahibinin acil olan ilaçlarını vermeyip doktora gittiği ve bu zaman içinde kadının öldüğü anlatılıyordu. Dizide ise Bay Rogers, hasta olan ev sahibini yatağında yastıkla boğuyordu.
Kitapta General, Henry'nin karısıyla ilişkisi olduğunu öğrenince onu gitmemesi gereken cepheye yollayıp ölümüne neden oluyordu. Dizide ise karşısında olan Henry'nin arkasını dönmesi esnasında sırtından ateş ederek kendi elleriyle öldürüyordu.
Kitapta Blore, olayla ilişkisi olan bazı adamlar tarafından tehdit edilip korktuğu için yalancı şahitlik yapıyor ve Landor'u hapse attırıyordu. Dizide ise hücreye kapatılan Landor'un yanına gelip döverek öldürüyor ve soranlara da hücrenin merdivenlerinden düşerek öldüğünü söylüyordu.
Kitapta Emily Brent öldürüldüğü sırada pencereden arı sesi geliyordu. Dizide ise Emily'nin boynundaki şırınganın üstünde 'Bee' (Arı) yazarken buluyorlardı.
Kitapta Yargıç, ev aranmadan önce Lombard'ın silahını kilerdeki bisküvi kutularının içine koyuyordu. Dizide ise Yargıç silahı Vera'nın odasındaki ayı şeklindeki saatin içine bırakıyordu.
Kitapta Vera odasına çıkarken ortam karanlık olduğu için tavanda sallanan yosunları görmüyor ve yosunlar yüzüne temas edince yosunları Cyril'in elleri sanıp bağırmaya başlıyordu. Dizide ise odasında ellerini yıkarken lavabodan Cyril'in ellerini boğazını sıkarken hayal ediyor ve bağırmaya başlıyordu.
Kitapta Vera, Lombard ve Blore dışarıda kalmaya başlama kararı alıyorlardı. Daha sonra Blore karnının acıktığını söyleyip eve gidiyor ve katil Vera'nın penceresinden ayı şeklindeki saati kafasına atıp öldürüyordu. Dizide ise dışarıda kalmaya hazırlanırken eşyalarını toplayan üçlü dışarı çıkarlarken Blore, Vera ve Lombard'ın arkasında kalıyordu ve yan odadan gelen sese doğru gidiyordu. Katil ise odada onu elindeki ayı şeklindeki saatle öldürüyordu.
Agatha Christie'nin yazmış olduğu 'On Küçük Zenci' kitabının yayımlandıktan 6 yıl sonra yapılan ilk film uyarlaması...
Sonu hariç, genel hatlarıyla kitaba bağlı kalınarak çekilmiş. Oyuncu performansları pek güzel değildi. Oyuncu seçimleri de çok güzel olmasada idare ederdi. Bazı karakterlerin isimleri…devamıAgatha Christie'nin yazmış olduğu 'On Küçük Zenci' kitabının yayımlandıktan 6 yıl sonra yapılan ilk film uyarlaması...
Sonu hariç, genel hatlarıyla kitaba bağlı kalınarak çekilmiş. Oyuncu performansları pek güzel değildi. Oyuncu seçimleri de çok güzel olmasada idare ederdi. Bazı karakterlerin isimleri kitaptakinden farklıydı ama oynadıkları roller aynıydı. Neden bu isim değişikliğine gitmişler anlayamadım. Ayrıca bazı karakterlerin suçlandıkları olaylar ve bu suçlardaki masum kişilerin isimleri de kitaptakinden farklıydı.
Yargıç rolündeki oyuncuyu kafamda ciddi görünümlü, sert mizaçlı biri olarak hayal etmiştim ama filmde dişleri olmayan yaşlı tonton dedelere benzeyen bi oyuncu vardı. Çok sempatik ve tatlı görünüyordu. Blore karakterini kitapta, güçlü ve pek yaşlı olmayan biri olarak okumuştuk ama filmdeki adam hem güçsüz hem de yaşlı görünümlüydü. Diğer karakter seçimleri güzeldi. Özellikle Bay Rogers rolü kafamdakiyle çok uyuşuyordu. Dr. Armstrong'u ise Dr. Strange'e çok benzettim😹. Çok karizmatik duruyordu.
Kamera açıları, çekim efektleri çok eski bir film olduğu için pek güzel degildi. Kitabı önce okuduğum ve olayların esrarını bildiğim için izlerken pek heyecanlanamadım.
Kitapta eksik bulduğum yerler filmde de eksikti. Vera'nın Cyril'i kurtarmamasının sebebini ve Hugo'yla olan bağlantısını filmi izlerken de anlamıyorsunuz. Katilin tüm suçları nasıl işlediği de anlatılmıyordu. (Sadece birkaç cinayeti anlatıyordu.) Katilin diğerleri hakkındaki gerçekleri nereden bildiği de filmde bahsedilmiyordu.
Çok güzel bir kurgusu ve konusu olan bu kitabın günümüzde daha güzel bir uyarlaması yapılması görüşündeyim. Umarım yakın bir tarihte çok daha güzel bir uyarlama filmi yaparlar. Yine de izlenilmeyecek kadar kötü değildi tabii ki. İzlerken pek sıkılmıyorsunuz. Yeterli güzellikte olmasa da ortalama bi uyarlama filmi olmuş. Kitaptan farklı önemli bulduğum yerleri aşağıda spoiler uyarısıyla belirteceğim.
PUANIM: 6.9/10🌺
SPOİLER ❗❗❗
Filmde general de öldürüldükten sonra kalan 7 kişi toplanıyor ve herkes katil olduğunu düşündüğü kişinin ismini bir kağıda yazıp sandığa atıyordu. Daha sonra Yargıç oyları sayarken Vera'ya hiç oy çıkmıyor ve Bay Rogers dışında diger herkese bir oy çıkıyordu. Bay Rogers'a ise iki oy çıkıyordu. Bunun üzerine Rogers çok üzülüyordu ve kendini ispatlamak için o gece odunlukta uyumaya karar veriyordu. Sabah kalktıklarında ise Rogers'ı katil tarafından balta ile öldürülmüş bir şekilde buluyorlardı. Kitapta ise hiç bu sandık mevzusu olmayıp sabah odun kesmeye odunluğa giden Rogers'ı katil öldürüyordu.
Filmde Dr.Armstrong evden ayrılırken Lombard silahını Vera'ya veriyordu. Daha sonra Blore ve Armstrong'un da öldürüldüğünü gören Vera silahı Lombard'a çeviriyordu. Kitapta ise silah hep Lombard'ın üzerindeydi. Sadece Dr.Armstrong'un cesedine eğildiği sırada Vera silahını alıp Lombard'a doğrultmuştu. Daha sonra Lombard'ı vurup eve gitmişti. Eve dönünce ipi ve sandalyeyi görmüştü ve katil boynuna ipi geçiren Vera'nın altındaki sandalyeye tekme atıp öldürmüş ve daha sonra silahla intihar etmişti. Filmde ise elinde silahla karşı karşıya kalan Lombard, Vera'ya gövdesinin yanına ateş etmesini söylüyor ve silah ateşlendikten sonra vurulmuş gibi yere düşüyordu. Vera daha sonra eve gidiyordu ve karşısına bir ip, sandalye ve katil çıkıyordu. Katil, elinde intihar edeceği ilaçlarla birlikte Vera'ya kendini asmasını söylüyordu. Çünkü asmassa adaya gelecek polislerin 9 tane cesetle Vera'yı bulmaları halinde herkesin önünde idam edileceğini belirtiyordu. Daha sonrasında ilaçları yutuyor ve o sırada da karşısına Lombard çıkıyordu. Katil, "Bir kadına asla güvenilmemeli" dedikten sonra ölüyordu😹. O anda kapıya Fred Narracott gelip "Günaydın, gitmeye hazır mısınız?" diyordu.
Lombard: Hem de nasıl!
Fred: Diğerleri de hazır mı?
Lombard: Siz seslenin. dedikten sonra film bitiyordu😹.
Başta da belirttigim gibi sonu kitaptan oldukça farklı bitiyordu. Keşke kitaptaki gibi bitseydi. Eminim ki daha güzel olurdu. Sonu biraz saçma geldi çünkü. Hem katilin kitapta kusursuz cinayetler hazırladığını görüyorduk. Filmde böyle büyük bir hata yapması karaktere olan hayranlığımı değiştirdi.
Okuduğum en güzel romandı. Dünyanın en çok okunan yazarının en popüler kitabıdır.
Kitap baştan sona çok akıcıydı ve hayatımda okuduğum en sürükleyici eserdi. Yazar, anlamsız sözcüklerden kaçınmış ve hiç tekrara düşmemişti. Konusu çok özgündü. Kurgusu aşırı zekice hazırlanmıştı. Böyle bir…devamıOkuduğum en güzel romandı. Dünyanın en çok okunan yazarının en popüler kitabıdır.
Kitap baştan sona çok akıcıydı ve hayatımda okuduğum en sürükleyici eserdi. Yazar, anlamsız sözcüklerden kaçınmış ve hiç tekrara düşmemişti. Konusu çok özgündü. Kurgusu aşırı zekice hazırlanmıştı. Böyle bir konu ve kurguyu düşünüp bulabilmek başlı başına bir emek ve zeka işi. Mantık hatası hiç yok gibiydi. Her sayfa sonrası gitgide daha çok gerildim. Aklıma gelen tahminler, sayfalar geçtikçe bir bir yok oldu. Okurken sürekli tüylerim diken dikendi. Sık sık "Ohaaa, işe bak bee, hadi canııım" diyerek okudum. En sevdiğim kitap tarzının bir kere daha polisiye-gizem-gerilim üçlemesi olduğunu anladım. Üstüne üstlük yazar da İngiliz olunca kitabı sevmemek olanaksızdı benim için.
Kitap önerisi isteyen birisine 'İlk Önereceğim Kitap' unvanına sahip oldu. Kitabı okuyup sevmeyen olacağını pek düşünmüyorum. Herkese hitap edebilecek türde bir eser. Başı ortası sonu hep çok güzeldi. Hiç bozulma olmadan devam etti. Sonu ise efsaneydi. En sevdiğim sonlardan biri oldu. Ters köşeli son denince ilk aklıma gelecek kitaptır kendisi.
PUANIM: 👑9.5/10👑
⭐ Kitabı Okuyacaklar'a Önemli Hatırlatma ❗❗❗
Kitabın sonu büyük bir spoiler içeriyor. Lütfen okurken hiç arkaya bakmayınız. Yoksa pişman olursunuz.
📢 Altın Kitaplar Yayınevi'ne Bir Önerim Var ❗❗❗
Lütfen yeni basılacak olan bu kitabın o son sayfadasındaki spoiler belirten yere açılıp kapanan küçük bir araç yapınız ve altına " Lütfen kitabı bitirdikten sonra burayı açınız" yazısı koyunuz. Böylelikle kitabı okuyan kişi orayı açar ve beklediği cevabı alır. Daha sonra tekrar kapatarak yeni okuyacak kişinin spoiler yemesine engel olur ve herkes kitaptan tam verim alır.
Bu önerimi görmeleri biraz zor ama sizce de böyle olsa çok daha güzel olmaz mıydı?
SPOİLER ❗❗❗
Kitapta eksik bulduğum yerlerden biri şu şekildeydi. Vera'nın Cyril'i kurtarmamasının sebebini ve Hugo ile olan bağlantısını kitabı okurken anlayamıyoruz. Yazar bu olayları mantıklı ve etkileyici bir şekilde anlatsaydı kitap daha güzel olabilirdi.
Bir diğer eksik bulduğum yer ise Yargıç'ın diğerleri hakkındaki gerçekleri nereden öğrendiği daha detaylı bir şekilde anlatılabilirdi.
Kitapta yanlış bulduğum bir yeri de paylaşmak isterim. Emily Brent karakteri bence suçlu değildi ve haksız yere cezalandırıldı. Kitapta bahsedildiği üzere evinde çalışan hizmetçisi, sevgilisinden hamile kalınca kızı evden kovuyor ve kız intihar ediyor. Burada Emily Brent'in ne suçu var? Sevgilisinden hamile kaldığını öğrenince "Gitme, bu evde doğur bebeğini" diyecek hali yoktu ya. Hem kızın intihar etmesi kendi seçimi. Ayrıca kadın çok dindar bi karakter ve bu tarz zinalara karşı çok disiplinli. Tüm bunlar göz önüne alındığında ortada yanlış olan tek şey hizmetçinin, sevgilisinden hamile kalmasından başka hiçbir şey değil.