Nedense çok şahsi meseleler taşıyan bir gönderiymiş gibi hissettim ama hayırlısı :) Bir solukta bir günde bitirilebilir. Ki öyle oldu. Bir günü konu alıyor. Uyanmak ve uyumak arasında yaşanan ve hissedilen ayriyeten düşünülen şeyler. "Gerçekten kim olduğumu bilmiyorum. Okuyacak kitabım…devamıNedense çok şahsi meseleler taşıyan bir gönderiymiş gibi hissettim ama hayırlısı :)
Bir solukta bir günde bitirilebilir. Ki öyle oldu. Bir günü konu alıyor. Uyanmak ve uyumak arasında yaşanan ve hissedilen ayriyeten düşünülen şeyler.
"Gerçekten kim olduğumu bilmiyorum. Okuyacak kitabım ya da taklit edecek bir modelimi olmasaydı ne yapardım?"
Böyle düşündüğünüz zamanlar oldu mu merak ettim çünkü bu cümleden sonra acaba ben, ben miyim yoksa okuyup gördüğüm şeyleri mi taklit ediyorum? Diye bi düşündüm.
Mesela bazen ablam babama çok benzediğimi onun gibi davrandığımı söylüyor. İstemsizce olan bu şey bizim karakterimizi mi ayarlıyor. Kitaplar bizi geliştiriyor, bizi biz mi yapıyor, yoksa anlattığı kişiye mi dönüştürüyor.
"Hayatımızın her anında bir yeri olan ailemiz, arkadaşlarımız tanıdıklarımız sonra bizi büyük bir güçle çekip sürükleyen bir dünya varken kendi karakterimize sadık kalmak kolay değil."
Bunları okuyunca aklıma geldi, belli bir yaşa kadar karakter, oturma çabasındadır yani bizler büyüme aşamasındayız ve kendimizi bulana kadar mütemadiyen başka şeyleri taklit ederiz. Peki ya sonunda ne olur? Ya istemediğimiz bir şeye dönüşürsek ki bu pek tabi mümkün..
"İyi geceler ben prensi olmayan bir külkedisiyim."
Bunu bir ara bende düşünmüştüm acaba her kız bir ara belki düşünmüş müdür? Prensi olmayan diyerek değil ama külkedisi olduğum fikri güzeldi ve yapmam gereken şeyleri daha bir zevkle yapmamı sağlıyordu. Bir kaç yıl önce. Karakter biraz daha melankolik söylemiş olsa da benim için bir tiyatroydu bu.
Bazen oluyor çok olgunca şeyler düşünüp çocuksu gelen hiç bir şey gözüme zevkli ya da yapacakmışım gibi gelmiyor. Eskide kalmış Ve sadece çocukken güzelmiş gibi. Ama bazense özlediğim çocukluğuma uzanmak için ya da gerçekten içimden geldiğinden çocuksu şeyler yapıyorum. Çünkü bu yaşlar da ne gerçek bir yetişkinsindir ne de çocuk.
Hatta geçen yıla kadar hayatım da en sevmediğim şeylerden biri kıyafet alışverişi yapmaktı. Gerçekten nefret ediyordum. Bunun sebebi ne çocuk reyonunun bana olması ne de yetişkin. Evet bunu söylemekten çekinmenin bir âlemi yok. Giydiğim elbiseler eğer yetişkin reyonundansa, uzun ve bol, çocuk reyonundansa kısa ve dar geliyordu. Ve büyüme aşamasındayken çok can sıkıcı olaylardan biri bana kalırsa. Herkesin yaşadığı bir durum olup olmadığı konusunda emin değilim, hatta herkesin yaşadıgını sanmıyorum kesinlikle, çünkü kıyafet giyimi ve tarzı konusunda ciddi değişiklikler bu durumun gerçekleşmesini engeller. Sadece büyümek denince aklıma bu da geliyor. Ve...
Büyüdük be. Elimiz de olmadan bir şekilde. Ve hala daha Büyüyoruz, sonra da yaşlanırız, kim bilir...
Her neyse, öğrenci kız kitabında ki isimsiz karakterimizden rahatlıkla kendimizden bir şeyler bulabiliriz. Çünkü o herkes gibi, sıradan normal biz kız, büyümekte olan.
Güzel olan şu ki bazı kitaplarda olduğu gibi ne bunu etkileyici buluyor ne de çok kötü olduğu konusunda sürekli bir iç geçiriyor.
Sadece sade bir dille bir gününü kaleme almış yazar. Ve bu etkileyiciydi. Düşünüp nasıl olduğu konusunda karar verme fırsatını bize veriyor.
Keşke bir de bunun erkek versiyonu olsaydı belki iki cins arasında ki farklılığa da ışık tutardı. Ne duygu ne de düşünce bakımından aynı şeyleri hissedip düşündüğümüzü düşünmüyorum. (Âna göre değişiklik göstermesi doğal) Herhangi bir anda hissedilen ve düşünülen şeyler çok çok farklı olabiliyor. Oluyor. Yani hiç ışık tutulup düşünülmeyen büyük bir sır değil tabi ama yine de öğrenci kız ve öğrenci çocuk isimli ve konulu bir kitap olabilirdi. Çocuk demişken (erkeklerden bahis geçeceği zaman tabiri neden dile çocuk olarak dönüyor? Pişt şu çocuğa bak Emma, çok yakışıklı değil mi?)
Ani duygu değişikliği en çok o çağlar da yaşadığımız şeyler olabilir. Ve içimizde ki kötü ile yüzleştigimiz zamanlar da bu ya da o zamanlar olabilir. Çünkü, insan melek değildir ve derinlikler de bir yerde zalim bir halimiz vardır illa ki. Hani şu, sen bir de beni sinirlenince gör. Derken ki o kötü.
Bazen insanlar hakkında yaptığımız sert ve kötü eleştiriler bile kendimizden gelir, içimizden. Duygular sonuçta, tek sevgi ve mutluluktan ibaret değil ki olsa dünya bu hâlde olmazdı. Kin nefret gibi zalimce duygulara da sahiptir neticede insan.
Belki herkeste farklı şekilde gerçekleşir bu, öğrenci kızın zavallı köpek için içinden geçirip söyledikleri bana çocukluğumda karıncalara yaptığım eziyeti hatırlattı.
Fakat o eziyetleri yaparken aslında onlara çok acıyor ve kendimden onları kurtarmak istiyordum. Ve bu çok şiddetli bir istekti.
Çok küçüktüm, ama şu an hatırlayınca o karıncalar için üzülüyorum.
Savunmasız oluşları ve bana karşı gelemeyip sadece kıvranmaları zevk veriyordu tuhaf bir şekilde. Şu an düşününce korkunç geliyor. İnsan boyle bir şey de olabilir ki dünya da çok da varlar. Kendisinden güçsüz olana güç uygulamak. Neyse ki bundan vazgeçtim çünkü o an merhametim kabardı.
Öyle, dönem dönem yaşayıp yaptıklarımıza bir kaç yıl sonra dönüp baktığımız da şaşırır ya da çok aptalca bulabiliriz. Ama hiç bir zaman, günün birinde dönüp bakınca komik bulacağım diye yaşayamayız, çünkü o günün biri gelmeyebilir.
Kötü şeyler yaşıyor olabiliriz, kötü günler geçiriyor olabiliriz, ama her şey daha iyi ya da daha kötü olacak diye bir şey yok çünkü gelecek denen şey oldukça boğucu ve müphem. Gelecek, gelcek diye bir zorunluluk yok, belki beklediğimiz o gün sen ya da ben için gelmeyebilir.
Yani mutluluklar bir gün geriden gelirmiş, yani.. Ya hiç gelmezse?
Kitaptan çok uçtuğumun farkındayım hatta ciddi bir iç geçirmemin arasında düşündüğüm, her zaman düşündüğüm şeyleri birden yazdım.
Kitaba gelince her şey iyi hoşta kardeşim hakkında düşünmek için bize de biraz pay bıraksaydınız. Yani en azından öyle gibiydi ama sonu bozdu be abi. Sanki tüm büyüsü kaçtı Hani, anlatabiliyor muyum?
Her şeyi zaten son sözde yazmışlar Ve bu da kitabi BASİT kılıyor.
Yani eğer bi' Sherlock vakası olsa ve Sayın Holmes işin sonunda anlamamakta olan bizlere dönüp davayı anlatmış olsa TAMAM derim, vay canına derim. Demek öyleydi derim. Ama ebedi bir kitap olan ve belki de ergenliğe dair felsefik bir bakış sunan ve herkesin farklı anlamlar yükleyeceği kişisel sorunlu bir kitabın sonunda mala anlatır gibi okuyuca kıtabı ve ne anlatmak istediğini tanıtıp anlatmak nedenn?!
Tamam burası o kadar da takmam gereken bir yer değildi.
Haricinde sevdim ve biraz daha büyüyünce tekrar okumak isterim.
Bana kalırsa İnsanlığımı Yitirirken kitabindan çok daha güzeldi ve Zavallı Dazai. Iki kitap iki farklı dönemlerde yazılmış ve bu fark çok bariz. Kitapta yazardan hissettiğim tek şey birazcık umut. İnsanlığımı Yitirirken ile arasında ki o sıcak fark diyebilirim.
Yorum sıktıysa ve ben biraz gevezelik ettiysem belki de uyku sersemi olduğumdandır kuvvetle muhtemel de ondan çünkü uykusuzluktan gözümden yaş gele gele birazdan kan çanağı olacak gözlerim ve ben ısrarla yazmaya devam ediyorum. Aynı zamanda hissettiğim başka bir şey varsa o da beynimin uyku sinyali vermesi. Hayırlı geceler.
Web yapım aşamasındadır.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
En iyi deneyim için mobil uygulamamızı indir.
Nedense çok şahsi meseleler taşıyan bir gönderiymiş gibi hissettim ama hayırlısı :) Bir solukta bir günde bitirilebilir. Ki öyle oldu. Bir günü konu alıyor. Uyanmak ve uyumak arasında yaşanan ve hissedilen ayriyeten düşünülen şeyler. "Gerçekten kim olduğumu bilmiyorum. Okuyacak kitabım…devamı
Nisan ayı ~~• Film 🎞 3 🏙Tehlikeli yürüyüş 👨👩👦Kocaayak ve ailesi 🐾Chupa (♡) Kitap; 6 🦊 Küçük Prens -Antoine ~112~ ✈️ Nefaset lokantası -Tuğba Doğan ~128~ ✨️ Emily-L.M.Montgomery ~416~ 👤 Gölgeye övgü -Çuniçiro Tanizaki ~72~ 🕊 Kuşların dili -Cahit Zarifoğlu…devamıNisan ayı ~~•
Film 🎞 3
🏙Tehlikeli yürüyüş
👨👩👦Kocaayak ve ailesi
🐾Chupa (♡)
Kitap; 6
🦊 Küçük Prens -Antoine ~112~
✈️ Nefaset lokantası -Tuğba Doğan ~128~
✨️ Emily-L.M.Montgomery ~416~
👤 Gölgeye övgü -Çuniçiro Tanizaki ~72~
🕊 Kuşların dili -Cahit Zarifoğlu ~96~
🧹 Kikinin Cadi kargosu -Eiko Kadano ~208~
Dizi 🎬 2
🎎 Tomo-chan is a girl
🧸 Gleipnir
Benim için uzun bir Nisan'dı... Nedense, yine de çok verimli değildii :'
Hayırlı Muradlar, iyi günler, bol okumalar izlemeler dostlar 🤗
💡Artık ışık sevmiyorum. Okuyacakların şimdiden gözlerine sağlık, kolay gelsin. 🪔🕯Gölgeye övgü 🎴 Kitabi okudukça kitabın ismiyle konusu anlam kazandı bende. Evet, okudukça ciddileştim, derinleştim. Yazarı anlamaya çalıştım, sanki dert döküyor gibiydi, sadece Japon mimarisini anlatmıyor, aslında derin bir iç geçiriyor.…devamı💡Artık ışık sevmiyorum.
Okuyacakların şimdiden gözlerine sağlık, kolay gelsin.
🪔🕯Gölgeye övgü 🎴
Kitabi okudukça kitabın ismiyle konusu anlam kazandı bende. Evet, okudukça ciddileştim, derinleştim. Yazarı anlamaya çalıştım, sanki dert döküyor gibiydi, sadece Japon mimarisini anlatmıyor, aslında derin bir iç geçiriyor.
Ve kitap devam ettikçe, sonunda biraz olsun benim gibi düşünen yabancı bir yazar dedim.
Galiba eski japonlari sevdim. Doğu'yu sevdiğim kadar.
Genel olarak japonların, (hani tuvalette bile derin düşünmeye odaklı) Japon biraderlerin, derinliği sevdiğini görüyoruz. Has japonların.
Kitabın ismi gibi, gölgelerden derinliklerden sahte parıltılardan değilde hakiki tozlardan bahsediyor.
Mürekkepten, dolma kalemden dişçiye, tabaktan ışığa, mumdan tiyatrolara kadar, bir Batı bir Doğu karşılaştırması yapıyor.
Ya da bir eski bi yeni.
Modern olmak adı altında kendinden ve özünden uzaklaşıp taklitsel ayniyetlerden bahsediyor.
Modern koltuk vs şark köşesi gibi.
Doğu samimiyetini ve sebeplerini dinliyor gibi hissettim kendimi. Hak verdim durdum. Ve demek bundan, demek öyle.. gibi şeyler söyledim kendi kendime.
Doğu'ya özgü şeyleri ben hep bir sevmiş ve samimi bulmuşumdur. Şimdi yeni yine moda diye karşımıza çıkabilen şeylerin altında yatan ne gölgeler, ne derinlikler varmış azîzim diyecek oldum.
Lake tabak, porselen tabak karşılaşması yaptığı yer bile güzeldi. Lake hafiftir, çorbanın sıcaklığını verir soğuk değildir ayrıca porselen tabaklar gibi şıngırdamaz. Sade Öz ve şatafatsızdır gibi cümlelerle modern her şeyi eleştirir. Modernleşmiş eşyaları bile, hatta onları evet.
Evlerden odalardan girdi eşyalarla devam etti. Biz Osmanlı'yız kitabımı okurken de yazar diyordu ki;
"Eskiden evlerde insanların hükmü geçerdi, İnsanların huzuru için inşa edilir, eşya yerleşimi insan huzuru için gerçekleşirdi. Şimdi ise insanın değil "eşyanın" `saltanatı konuşuyor evlerde."
Mesela basık tavan ruhu daraltıyor kaba ve şaşalı eşyalar bunaltıyor, aman o kırılmasın, aman ona bir şey dökülmesin. ~gibi~ sürekli huzursuzluk getirecek durumlar ortaya çıkıyor. On evden sekizinde mutlaka.
Yazar bir mürekkebin bile sanat ve yöre de ne büyük eksikliğe sebep olduğundan bahsediyor, biz üretseydik şu şekil olur, şöyle olurdu ve şu gibi sorunlara neden olmazdı gibi cümlelerle.
Hiç düşünmediğim şeyleri düşündürttü bana açıkçası. Gölgeleri, gölgelerin altındaki derinlikleri, lekeleri çirkinlikleri ve çirkinliklerin altında yatan has güzellikleri düşündüm.
Atalarımız karanlıktan memnun, hâllerinden memnunlarmışta karanlığın içinden güzellik bulmuşlar. Aydınlıktan haberleri bile yokmuş ki kendilerini en beyaz ilan etmişler.
Batılılar diyor yazar, bir memnun olamamışlar mi? Mumdan fenere, fenerden lambaya, ilerleyip durmuşlar.
Şimdi Avrupalaşan bir Japonya var.
Yaşlıları hiçe sayıp gençlere hitap eden bir devir. Ayrımcılıklarla ve sahte güzelliklerle dolu olmakla beraber sürekli bir ayniyet ve Memnuniyetsizlik.
Kitabı bilhassa da yazarın düşüncelerini gerçekten beğendim. Iyiki kaleme almış bu kitabı. 9/10 (Daha uzun olmalıydın dostum.)
🌕 Gündüzler sizin olsun,
🌑 Verin karanlıkları.
Üstad~Necip Fazıl Kısakürek~
Buradan sonrası işin şakası. Ciddiyetim üzerime binmemişken yazdıklarımgilden.
Arkadaşlar, kitap sayesinde japonlara özgü geleneklerle ya da alışkanlıklarla tanışmış oluyoruz, kesin bir sekilde. Cümleye ARKADAŞLAR diyerek girdim çünkü hayret ettiğim bir şeyi söyleyeceğim. Tuvalete gitmek genel olarak bir eziyettir, yani neden zevkli ve hoş bir şey olsun ki? Diğmi diğmi?
Fakat bizim japonlar, evet dünyalı olduklarından bizim Japonlar, bunu bi haz bi zevk bi mutluluk hâline getirmeyi başarmışlar. Adamın sabah keyfi yav tuvalete gitmek!
(Adamların ataları bir acayip, bir enteresan bir güzel bi güzel)
Sabah rutini olarak bildiğimiz gündoğumuna eşlik kahve sahnelerini geçin, adam sabah kalktığında genel ve en doğal ihtiyaç olan tuvalet meselesini öyle abartmış ve tuvaleti öyle lüks bir hâle getirmiş ki onun için bir sabah keyfisi ve evin en önemli odası.
Aslında mantıklı, yine de buna keyif diyemezdim kdkcwjcod
Bizim genel olarak "aman işte tuvalet" Dediğimiz oda, onlar için en önemli oda.
Mantıklı dedim çünkü... Neden olmasın?
Hayır yani, en temel ve en genel, en doğal ihtiyaçlardan biri. Ve bu olaya işkence olarak bakmak yerine odayı şekillendirip ferahlatıp çok da temiz tutarak.... BEN NEYİ TARTIŞIYORUM KENDİ KENDİME.
HER NEYSE. Japonlar sahiden bir tuhaf, tuvalet olayına bakış açıları bi acayip 😁😅
Ama itiraf edeyim, sevdim düşünce yapılarını.
Ve bir şey daha, japonlar derin düşünmeyi seviyor olsa gerekki tuvalet öyle bir oda olacakki seni derin düşüncelere (kkfjwkkckwkfjdj) itecek falan diyor. (Ki ever derin düşüncelerini en azından atalarıgiller severmiş.)
Sizinle kitaptan bir kaç satır paylaşacağım. (Evet beleşe:)
"Üstelik tuvalet aynı zamanda böcek seslerini, kuş cıvıltılarını, Mehtaplı geceleri ve mevsim geçişleri esnasında oluşan anlık güzellikleri tatmak için biçilmiş kaftandır." (Bu cümleyi buraya yazarken nedense çok gülesim geldi)
Bu bilgiyi size armağan ediyorum, bilgi ufuklarının gözünüzü kamaştırması dileğiyle ~•°
"Japon mimarisi içerisindeki en estetik yapının tuvalet olduğu haklı olarak iddia edilebilir. Her şeyi şiire döken atalarımız, bir evde en pis olması gereken yeri, tam tersine Zarafet dolu bir yere dönüştürerek onu doğanın güzellikleriyle harmanlamış ve büyüleyici bir birliktelikle sarmalamışlardır."
Bunu gerçekten başarmışlar, sahiden farklı ve çokta fena olmayan bir bakış açısı.
Tabi ben bunları düşünüp yazdıktan sonra bir ciddileştim anlatamam.
Güneş yakarsa gölgeye koşun ~•° Ve mangal yapıp beni de çağırın 🫠
2023 Özet 📖 28 kitap ☃️Ocak; 3 🌬Şubat: 0❕️ 🐱Mart; 0 🌱Nisan ayı; 7 🌝Mayıs ayı: 4 🌤Haziran: 1 ☀️Temmuz: 2 🌞Ağustos: 4 🍂Eylül: 0 🌦Ekim: 1 ⛈️Kasım: 1 ☔️Aralık: 5 30 Film 🎞 ☃️Ocak; 6 🌬Şubat; 0 🐱Mart; 0…devamı2023 Özet
📖 28 kitap
☃️Ocak; 3
🌬Şubat: 0❕️
🐱Mart; 0
🌱Nisan ayı; 7
🌝Mayıs ayı: 4
🌤Haziran: 1
☀️Temmuz: 2
🌞Ağustos: 4
🍂Eylül: 0
🌦Ekim: 1
⛈️Kasım: 1
☔️Aralık: 5
30 Film 🎞
☃️Ocak; 6
🌬Şubat; 0
🐱Mart; 0
🌼Nisan; 4
🌝Mayıs: 3
🌤Haziran: 5
☀️Temmuz: 3
🌞Ağustos: 1
🍂Eylül: 1
🌦Ekim: 1
⛈️Kasım: 4
☔️Aralık: 2
13 Dizi; 🎬
☃️Ocak; 1
🌬Şubat; 0
🐱Mart; 1
🍃Nisan; 2
🌝Mayıs: 1
🌤Haziran: 0
☀️Temmuz: 1
🌞Ağustos: 1
🍂Eylül: 1
🌦Ekim: 2
⛈️Kasım: 1
☔️Aralık: 2
🧡🌼☀️⚡️🔥☄️ Bittiğin için biraz ağlayıp somurttuktan sonra kafamı toplayıp yorum yazacağım sana canımınçi. Diye düşündüm ama sonra içimdeki tüm bu duygular sönmeden evvel yazayım dedim. Gece gece başka işim ne? 💜 "Ah, keşke bir şeyi görmek ve kâğıda dökmek arasında…devamı🧡🌼☀️⚡️🔥☄️
Bittiğin için biraz ağlayıp somurttuktan sonra kafamı toplayıp yorum yazacağım sana canımınçi. Diye düşündüm ama sonra içimdeki tüm bu duygular sönmeden evvel yazayım dedim. Gece gece başka işim ne?
💜 "Ah, keşke bir şeyi görmek ve kâğıda dökmek arasında böyle derin bir uçurum olmasa." S.335
Tam olarak o cümlenin içinde ki duygular içerisindeyim şu an. Kitap adına ne yazacağımı, duygularımı nasıl kelimelere dökebileceğimi, hislerimi nasıl açıklayacağımı ELBETTE bilmiyorum. :) heyoo.
Yine de, tabiki yazıyorum.
Emil 1 kitabında çocukluguna şahit olduğumuz Kızın bu kitapta büyüme ve büyürken yaşayıp düşündüklerine şahit oluyoruz.
Bu hepimiz gibi. Okurken özellikle genç kızların kendilerinden çok şey göreceklerine inanıyorum.
Diğer yandan gerçek hayatta varolsaydı eğer Emily kolay anlaşılıp sevilecek biri gibi değil.
Yani tamamen gerçek bir karakter. Varmış gibi, varolmuş gibi. Ki ben Yeni Ay diye bir yer olduğuna inandığım gibi orada bir yerlerde Murrayların ve Muhterem Emily'in de yaşadığını düşünemeye zevkle devam edeceğim.
İnsanoğlunun her türlüsü, her çeşidi var kitabın içinde. Aileler, gelenekler, geçmiş yaşantılar, dedikodular, kurbanlar, azgınlar, yanlış anlaşılmalar buna sebep olan her şey.
Sevgiler, kinler, nefretler, hasretler, hayaller, dostluklar. Her şey.
Her bir karakterin, karakteri üzerine cuk oturuyor ciddi mana da.
Ilse ile Emily'in zıt karakterlerine rağmen anlaşırken ki üslupları, birbirlerine olan tavırları ve çocukluktan gelen tüm anıları. Beraber büyümenin verdiği en sâmîmi en hakîki duyguları yaşatıyor yazar.
L.M. Montgomery'i ayrıca uzun uzun övesim var.
Tüm hayaller ve gerçekliklerle kaleme alınan bu kitabın her bir sayfasını hayranlıkla okumaktan asla sıkılmam gibi geliyor bana.
Emily'in hayal dünyâsına olan hayranlığım bambaşka boyutta.
Ben çok abartacağım dikkatinize. Fakat yalan duygular ve gerçeklikten uzak samimiyetsiz hislerle değil.
Ciddi anlamda sevmiş olduğumdan, artık nasıl bahsedip nasıl anlatacağımı bile bilmiyor olmam dolayısıyla, Emily için bu incelemeyi yazarken daha çok övgü yağdıracağım, belki bir nebze yaraşır ve duygularımla kelimelerim biraz da olsa anlaşıp size de ulaşır diye.
Basit bir roman değildi hiç bir zaman benim nazarımda. İçinde hayatlar olan, duygulara mensup, fikir sahibi bir kitap oldu benim için.
L.M. Montgomery'in kalemini çok ustaca buluyorum ve sahiden hayran olduğum nadir yabancı yazarlardan biri kendisi.
Ne Distopya, ne felsefe, ne polisiye, ne içinde periler olan bir hayal âlemi. Acılarımız ve sevinçlerimizle hayatımızdan parçalar, duygularımız, küçük bir kız, büyümekte olan. Bu kitap tam olarak bu. İsmi gibi, ama sadece Emily'den ibaret değildi hiç bir zaman.
Fakat ellerimde.. hayır benimle büyüdü gibi.
Okurken bulunduğum dünyadan başka yerlere sürükleyen nadide kitaplardan. Ortam ne olursa olsun, bana her şeyi, kendimi, yaşantımı unutturup, beni sadece kitaba sürükledi ve beraberinde hayallerime olan ihtirasımı kuvvetlendirdi hep.
Öyle sadece bir kitap değildi benim için. Emily'in hayâlleri hayâlim, kararları kararımdı sanki.
Büyüdük be kızım. Yumurcak TV de anime hâlinde yayınlanırken seni ve sarnaşık salı ne sever, seninle beraber Elizabeth teyzene ne çok kızardım.
Kızmayı da bıraktık beraber Elizabeth teyzeye.
Murray kanı, kanıma işledi sanki. Elizabeth teyze has karakterli, gerçekten otoriter sahibi nadir insanlardan biri.
Evde bir olay oluyor, diyorum ki "Ah be anne, biraz Murraylar gibi olsan, böyle olmazdı."
Kâle alınmıyorum orası ayrı. Yine de aileme de okutup, biraz.. sadece biraz.. diyesim geliyor.
~Kitap ve fosfor kalemlerle olan imtihanım.
FOSFOR KALEMİ İCAD EDEN KİŞİNİN ALNINI ÖPEYİM.
Ben.. Ben sinirlendim arkadaşlar. Olmaz böyle şey. Cinnet geçirecektim. Ömrümde bir ilk gerçekleştirip FOSFORLU kalem aldım ve Kitabımın içinden fosforlu kalemle geçtim. Neredeyse ağlayacaktım.. aklıma geldikçe HÂLÂ...
Sonra, defterime bir kaç FOSFORLU kalem ile çizme denemesi gerçekleştirip defterin arkasına geçirmeden çizmenin yöntemlerini buldum. Bu yüzden şu an kitabımın içinden geçmiş olmama sinirlenmemeye çalışıp iyi yönüne odaklanıyorum. Artık kitabın arkasına geçirmeden çizebiliyorum.
Bu olayın incelemenin içinde olmaması gerekiyordu belki ama, anlatmazsam içimde kalırdı. Ve içinden geçmiş olduğum kitap bu kitap. Tüm cesaretimi toplayıp çizdim sonuçta, bu da bir şey, dimi...?
~takıntılar~takıntılar.
Özendim ama sahiden, fosfor ile çizip sonra kitaplarını kurcalarken çizdikleri yerleri gülümseyerek okuyan insanlara... Bu tattan bunca zaman mahrum olduğum için evham bile yapmıştım, olayı-netice = Tüm kitaplarımı, baştan FOSFORLA çizerek okuyacağım ☻️ Yani... artık böyle bir düşüncem var evet.
💛 "Bazen sağduyulu olmayı unutabiliyor insan. Belki sonradan yaptığından utanıyor ama "sağduyuyu" yok sayıp o an "dilediğini" yapmak "istiyor"..."
💗 "Hayatı sürekli çekinerek yaşamak, ya biri görürse diye korkup istediğim adımı atamamaktan nefret ediyorum. Kendi gemimin dümenine kendim geçip, kendime ait dünyada yol almak istiyorum ben.
Ah toplumsal doğrulara uymak zorunda olamaktan nefret ediyorum."
(Görüyoruz ki kesinkes oldukça iddialı ve delice bir hırsla söylenen sözler. En fazla bi gencin ağzından çıkabilecek olanlardan.. anlayacağımız üzere Emily sarf ediyor tüm bunları.)
"Diğer insanlar işin aslını bilmezler bu yüzden adımlarımıza dikkat etmemiz gerekir."
Hepsi bu.. Kuzen Jimmy noktayı koydu. ~~~
Dünya da tek değilizdir, ailemiz vardır, içinde bulunduğumuz bir toplum vardır. İnsanlar ve düşünceler. Toplumda ki yerini, saygınlığını korumak istiyorsan, uyman gereken bazı da kurallar. Ve kendinden ödün vermediğin sürece o kadar da can sıkıcı değiller aslında. Abartmaya da gerek yok.
🧡🌳 "Ağaçların da insanlar gibi kişilikleri vardır."
Diyerek ağaç analizi yaptığı yer de çok hoşuma gitti gerçekten. Burada uzun uzun yazsam karakter aşımı korkutuyor beniiğ.
Farklı bir bakış açısı..
💙 "Tarihi çok seviyorum ama bize anlatılanlardan çok anlatılmayanlar nedeniyle seviyorum.
Acaba gecenin gecenin yarısında uyanan Jane Seymour'ın aklından neler geçiyordu. (Bazen durduk yere böyle şeyler düşündüğümüz oluyor ama dimi, djdjd fakat hiç çok geçmişte yaşamış biri adına düşünmemiştim) Öldürülen anne mi yoksa terk edilmiş Katherine mi? Acaba taç için çok fazla bedel ödendiğini düşündü mü yoksa pazarlıktan memnun muydu?
Hadi ama Emily, tarih dersinde bunları düşünmek için nasıl bi akla sahip olduğunu düşünmeliyim. Yanlış anlama sahiden sevdiğim için diyorum, tamam biraz abartı ve belki saçma bir hayranlık da diyebiliriz :)
Ruth teyzenin de dediği gibi, "Hayal dünyânı biraz törpülemen lazım."
(Ruth teyzeni dinleme dimdikler ülkesi kraliçesi, ben sadece nükte ediyorum.)
💚 "Asıl eğitimin hayattan kendi tırnaklarımızla kazıyarak öğrendiklerimiz olduğunu söylerken ne demek istediğini şimdi dana iyi anlıyorum."
Çünkü BÜYÜYORSUN seni minik serçe >_<
🦚 "Ama neden sevdiğimi söyleyemiyorum. İnsan bir şeyden neden büyülendiğini anlatamıyor." İşte BU tam OLARAK kitap için HİSSETTİKLERİM.
Emily'in hem öğretmeni hem de kısmî olarak editörü yahut akıl hocası olan Bay Carpenter gerçekten kitapta sevdiğim ve saygın bulduğum insanlardan biri.
30 Aralık günlüğünde Emily'in anlattığı o olay da sergilediği davranış bi harika.
"Jüri üyeleri kimlerdi? Onlara benden selam söyle ve hepsininin ahmak olduklarını da ekle."
Emily'in hırsı, hayallerine olan sadakati ayrıca övülesi ve özenilesi bir durum. İçten içe örnek alıyor olabilirim. İşte bu yüzden benim için sadece Basit bir Roman değil, arakadaşım, yoldaşım, destekçim ve........ adım atmamı sağlayan bi ell. Ne desem bilemedim ama cidden 😂😂
Kız aşık olduğunda, büyülendiğinde yazarın tasvirleri, kelimeleri kullanışı, yeri yurdu âdabı oldukça Etkileyici geliyor bana. Ki öyle. Aksini iddia edeenn, kitabı anlamamış Duyguları hissedememiştir efnm.
Her ne olursa olsun, o gün. Evet o gün, belki kitabı okuyanların bile anlayamayacağı yahut hatırlayamayacağı o gün oldukça gıcık ve insana huzursuzluk veren Ruth teyzenin davranışı çok Asil'di. Isındım. Değiştir ki ısındım. Bir başka hissettim o an Ruth teyze için. Çok güzel bi olaydı.
Ruth teyze Murray erdemlerinden birine sahipti. Her ne kadar berbat bi karakteri olsa bile, evet.
Aileye sadakat. 💓
Nihayetinde Murraylara hayran bir okuyucu oldum işte anlayın 😂😂
💜 "Oraya çok büyük umutlarla gelmişti ama o an binlerce kilometre ötede olmayı diliyordu."
Okumamış insanlara kitaptan en fazla ne kadar bahsedebilir ve büyüleyici gerçekliğini en fazla ne kadar tasvir edebilirim ki?
Okuyun, zorlanıyorum yazarken, hrrr..
💙"Böyle bir burun ve böyle bir çeneye yaşlandığında tam bir cadıya benzeyeceksin."
Emily bir melek değil ya da bir peri. Böyle gaddar düşüncelere de sahip olan bir velet işte.
"Yeni nesil beni olumlu anlamda etkilemedi."
Alındım.
Bazen gitmek gerekir, ödün vermek gerekir, keyfinden, kendinden. Kendinden ama yine kendin için kendinden. Hayallerin, olmak istediğin kişi için, o an oradan, bulunduğun yerden. Kendine bi iyilik yap ve doğrul dostum. Başkalarının hayatlarını okuyup, izleye izleye boynumuz tutulcak.
Sırtımda ağrımadı değil..
🌌 İyi geceler, hayırlı muradlar. Sağlıkla ve sağlıcakla kalın değerli arkadaşlarım :)
Gerçekten bittin mi yaa, sevmiştim oysa. Bitmeni kabullenmiyorum. Devamını bekleyeceğim.. Eğlenerek izlediğim bir dizi oldu. Maid-sama tadında idi benim için biraz. (Onun yeri çok çok ayrı.) Romantik komedi arıyorsanız, buna kesinkes göz atabilirsiniz. Güldürdü eğlenceliydi ve sahiden zevkli geldi bana.…devamıGerçekten bittin mi yaa, sevmiştim oysa. Bitmeni kabullenmiyorum. Devamını bekleyeceğim..
Eğlenerek izlediğim bir dizi oldu. Maid-sama tadında idi benim için biraz. (Onun yeri çok çok ayrı.)
Romantik komedi arıyorsanız, buna kesinkes göz atabilirsiniz.
Güldürdü eğlenceliydi ve sahiden zevkli geldi bana. Cocuklukları olsun, yaramazlıkları arkadaşlıkları, birbirlerine olan bağları, samimiyetleri. Misuzu...
Tomo, Jun olayı... Jun sen nasıl bir taş kafasın dostum...
Yalan yok, kızın sesine alışmak zor oldu, hele başta sahiden etek giymiş erkek sandım 😅
Sonra alıştım, Tomo da böyle biri yeahh.
Cidden şeker.
Bence güzeldi, eğlenceli zevkli, çok vaktinizi ayırmayıp keyif için izlenilebilcek türden.
Öyle çok bir olayı yok. Animelerin karmaşık, iblisli, dünyanın sonu temalı, Savaş konulu dizilerinden sonra böylesi tatlı minik şeyleri izlemek bana iyi geliyor, seviyorum ara ara canım romantik komedi çekiyor ve bu cidden iyiydi.
Izleseniz pişman olmazsınız bence, anime seviyor ve romantik komedi keyif veriyorsa size.
Cidden bitince bir üzüldüm, sanmasam da umuyorum ki 2. Sezonu gelir.
Aslında böyle de yeterliydi, eksik hissettirmedi ya da yarım. Ama olsun biraz daha izlemek isterdim Tomo'yu Jun'u.
Misuzu... favori karakterim oldu ~••°
Animeler de, şu kötü enerji yayan arkadaş rolünü, bu anime de misuzu üstlenmiş.
Kimini todoke izlerken de öyle bir karakter vardı ki onu da çok seviyordum. Aa harbi Tomo şu an gözüme Kimini todoke'den Chizuruyu anımsattı...
Todokeyi de özlemişim yaaa..
Kimini todoke ve kaichou wa maid-sama animelerini sevdiğim gibi sevdim bunu da.
Ama şu var ki, her bir karaktere ve olaylara destan yazacak kadar vurulmamışım 👻
"Kendine iyi bak, bizi düşünme." 🍂☃️🌤 🖐🏻 Selam arkadaşlar yine ben ve ne yazık ki yine uzunca bir gönderi. Diyeceğim o ki... Kolay gelsin :) EVET kaçışınız yok, bu inceleme ile karşılaştıysanız beğenip geçin diye değil, okuyun diye yazdığımdandır. ✨️Bir…devamı"Kendine iyi bak, bizi düşünme." 🍂☃️🌤
🖐🏻 Selam arkadaşlar yine ben ve ne yazık ki yine uzunca bir gönderi. Diyeceğim o ki... Kolay gelsin :) EVET kaçışınız yok, bu inceleme ile karşılaştıysanız beğenip geçin diye değil, okuyun diye yazdığımdandır.
✨️Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine almıştım bu kitabı. Ilk okuduğum da yarım bıraktım. Sonra bir gün kitaplığıma göz gezdiriken beni çağırdı âdeta.
Cidden, bazen bazı kitaplar sanki gerçekten çağırıyorlar gibi hissediyorum.
Beni oku derler gibi bakıyorlar.
İçime doğuyor adeta. Ve davet üzere okumaya başladığım vakit, bir kitabi, çok daha ayrı oluyor.
Çok daha güzel geliyor.
Hasılı kelam, okuyalı beğeneli biraz olmuştu.
Sevmiştim Salih'i.
Sonra... Nedense özledim. Neden özledim ki diye düşündüğüm için, tekrar okumaya karar verdim :')
Sevdiğim şey şuydu ki, hatırlamakta olduğum, -Salih'in rûh hâlinden etkilenmiş olmam-
Salih öyle bir tutturuyor ki gideceğim diye. Nereye gideceksin Salih diyesi geliyor insanın.
"Bu zehirlenmiş topraklardan"
ayrılacakmış Salih. Ben bile ikna oluyorum zehirlendiğine. Bu toprakların.
Eskiden böyle değildik diyenlere kulak kabartıyorum.
Her bi zamanın güzelliği, her bir vaktin çekilmezliği vardır neticede. Gelişiyoruz belki, dünya da teknoloji ile. Fakat bireysel olarak bunun geçerli olduğunu düşünmeyen tek ben değilimdir herhalde. Zaten elimizin altında Google var, elimizin altında telefon var. O var bu var. Hiç bir şey bilinç altimiz da, beynimiz de içimiz de değil de her şey elimizin altında gibi işte.
"Önce niyetler zehirlendi. Sonra sözler ve eylemler zehirlendi." S. 10
"İşte bundan gideceğim ben. Buradan. Bu zehirlenmiş topraktan."
🎭 Kendi içindeki sorunlar bakışa yansır. Ne hissedersen, neyi görmek istersen onu görürsün. Polyanna'nın yaşadığı yer de Dünyaydı. Yine de gülümsemeyi bildi Polyanna. (Kendisini çok severim)
"Bardağa dolu tarafından bak"
Her zaman olanı görmez insan, olandan anladığını, çıkardığını, görebildiğini görür.
Hani Stefan Zweig'in "ben söylediklerimden sorumluyum, anladıklarınızdan değil." Demesi gibi. Yahut Mevlana Hz.'nin "Sen ne söylersen söyle, söylediğin, karşındakinin anladığı kadardır."
Demesi gibi. İnsandan insana sekil alır, dünya, yaşamlar, olaylar.
Bunu anlatmaya çalışıyor Kitap. Bunu fısıldıyor Salih. Öyle fısıldıyor ki sende inanıyorsun zehirlendiğine. Salih yurdunu terk ediyor. Belki kendi içinde terk edemediği şeyler yüzünden. Kaçıyor. Zehirlenen topraklar olduğunu düşündüğü bu yerlerden. Aslında fark etmeden Kendisinden.
İkinciye Okuyunca daha iyi anlıyorum. Kitaplarımı ikinciye okumayı seviyorum.
Düşünme fırsatı veriyor, bildiğimi daha duyduklarımı düşünerek okuyabiliyorum. Salih'i tanıyorum. Çünkü ikinci buluşmamız bu sayede daha iyi anlıyorum. Ve bu duruma bayılıyorum.
💖 "Birbirlerini seven her insanın etrafında toplandığı her masa bir gençlik masasıdır. Yaşlarımız ne olursa olsun, ruh yaşlanmaz. Seven ruh asla yaşlanmaz"
Ruh da yaşlanır. Hatta bazen yaşımızdan büyük hissederiz rûhumuzu. Yaşadıklarımız en çok onu etkilemez mi kalbimizle beraber. Uyuyunca bile geçmeyen yorgunluklar hissederiz. Bedensel değildir o yorgunluklar. Öyle olsa uzandığımız da son bulurdu bazı ağrılarımız bir çok yorgunluklarımız.
Seven ruh yaşlanmaz.. Buna katılırım, Seven ruh gençleşir. Belki Aşkın sâyesinde yeniden doğdum, bu demektir. Ruhumuzun canlanmasıdır. Gençleşmesidir. Geçici dirilmeler.
Gerçek dirilişi, huzuru ben inancımda bulduğum için ayrıca eklemek isterim..
اَلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّٰهِۜ اَلَا بِذِكْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُۜ
"Bunlar, iman edenler ve gönülleri Allah'ın zikriyle sükûnete erenlerdir. Bilesiniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur."
|Râd süresi 28. Ayeti kerime|
Kalbin tatmin olması Benim için Rûhu da tatmin ediyor.
Ruh; “Can. Canlılık. Nefes."
Ruh benim şuan çok hoşuma gitti. Şu tasvir üzerine. Kitaptan ve konudan uzaklaşıyorum affınıza sığınarak bunu da yazacağım..
🌱 Ruh, sahip olduğu maddi ve manevi cihazlarıyla işler yapar. Şuuruyla fark eder, aklıyla anlar, vicdanıyla tartar, karar verir, hayaliyle planlar yapar, hafızasıyla bilgi depolar, kalbiyle sever. Onun sayılamayacak kadar çok kabiliyeti vardır. (Yiaa) Bunların bir kısmı da maddi uzuvlarla ortaya çıkar. Ruh, eliyle tutar, gözüyle görür, kulağıyla işitir, ayağıyla yürür... Bedende bulunduğu sürece bedene muhtaçtır. Faaliyetleri bedenle sınırlıdır. Beden ile ruh, ampul ile elektrik gibidir. Ampul kırılınca elektrik yok olmuyor ve var olmaya devam ediyor. Biz onu görmesek de inanıyoruz ki, elektrik hâlâ mevcuttur. Aynen bunun gibi, insan ölmekle ruh vücuttan çıkıyor. Fakat var olmaya devam ediyor.
Salih abimizin Rûh hâli kendisini sürgünlere sürüyor kısaca. (Uzunsal kısaca..)
Neden rûh konusuna girdim derinden, çünkü etkiledi beni Salih içten, gizliden gizliden.
Rûh halinden kolay etkilenen bir insan olarak, bu kitapta bir rûh hissettim. Belki zamanımızın çoğu gencinin rûh hâli buymuş gibi geldiğinden. Salih'i okuyorum, abime bakıyorum. Aynı şeyi istiyorlar. Gitmeyi.
Farklı ama biraz da aynı sebeplerden.
Bazen maneviyattan çoğu zaman maddiyattan :"
Aslında kendi içlerinde halledemedikleri sorunlardan belki de. Yine de konuşmalarına kulak verince hak veriyor insan.
💬"Gitmek istiyorsun çünkü memleketi kendine layık bulamıyorsun. Beğenmiyorsun.
Beğenmediğin kendin olmayasın?"
"Herkes bırakıp giderse, ortalık tarumar olmaz mı?"
🗯Salih bunlara cevap olarak;
"Bütün faturanın düşünene kesilmesinden bıktım. Bu toprak, okuyanını, düşünenini, münevverini, aydınını, entelektüelini, entelini hiçbir zaman sahiplenmedi. Onu hep küçümsedi. Onu asla ciddiye almadı, onunla daima dalga geçti.."
(Küçümsemek, dalga geçmek, yargılamak milletimizin içinde cok var sahiden. Gençlerimiz mizahla büyüklerimiz lafla bir şekilde ama hep)
"Dünyayı anlamaya ilk heves ettiğinde, çok okuma çok düşünme kafayı üşütürsün dediler. Direnip devam ettiyse ergenliğinde şuna bak, çıktığı kabuğu beğenmiyor dediler.
Devam edip yetişkin oldugunda ne oldu hani, o kadar kitap okudun bir baltaya sap olabildin mi, bak şimdi tutunamayanları oynuyorsun dediler."
Yani hep, "dediler" derler kardeşim, derler de dedikleri kendilerinde kalsın dursun, dolansın, varsın yankı yapsın sana dönsün yine de duyma, inadına duyma. Oku bee, sana Yaratıcın emrediyor, "Oku" Diye, yarattıklarının dediklerine takılıp bunalıma girme Be Salih.
Ama Salih inatçı...
"Buradaki insanları anladım ben. Anlayacağımı anladım. Başka insanların arasında yalnız kalayım biraz."
Cümleler hep tanıdık geliyor bana :)
İnsanların arasında yalnız kalmak, anlayacağını anlamak falan. Hepimiz aynı döngünün içinde kıvranan tırtıl 🐛 gibiyiz. Bir gün kozamızdan 🦋 fırlayacağız ama o zaman da dünya için bu kadar dertlenmenin bir anlamı olmadığını fark edeceğiz.
🦋 Kelebeğin ömrü azdır. Tırtıl olmanın da tadını çıkar, kozanın içinde tıkılıp kalmanında. Yoksa hayat çekilmez, çekilmiyor. Dünün derdi, bugünün derdi, yarının kaygısı.
🕸Geçmişin kavgası, olanların, olacakların, olacağı şüpheli olan şeylerin bile kaygısı ile yaşıyor insan.
Sonra da "ben gitmek istiyorum." 🥱
🌍 Burası dünya da, gideceği yer cennet sanki. Sen kendini düzeltmedikçe gelebilir sana her yer cehennem.
"Hayaller hüsran, hayatlar berbat oldu."
Bugün de bu cümleye yakıyoruz 😮💨
"Galiba fazla duygusalım ben, çabuk etkileniyorum."
Salih, bakıyorum da kendini çözüyorsun dostum. Belki gitmekten vazgeçersin ha?
💵 "Zevki olup parası olmamaktan daha acı bir şey varsa o da, parası olup Zevki olmamaktır."
Metin haklı.
Salih gidiyor mu? Kalıyor mu? Dertlerine çözüm buluyor mu? Sorunu anlıyor mu? Toprağı ile barışıyor mu? Salih de gülümsemeye başlıyor mu? Hayat mı ona, o mu hayata gülümsüyor?
Kitabi okuyoruz, sorulara cevap bulabili-...
🌎 "Dünya kiralık bir yerdir. Herkes bir şekilde ödeyecek."
Bazı insanlar hiç değişmiyor. Fark etse bile, fark ettiği yerde kalıyor. Dönüyor dolaşıyor, başladığı noktaya geliyor, filan. Melankolik bir kitap diyebilirim bu kitap için. Hele Salih, senden adam olmaz dostum. Hemen alınma, sonra gitmekten bahsediyorsun. Azıcık nedenini düşünsen sanki. Neyse boşver gidiyorsan git Allah ALLAH.
Not; Bu kadar uzun olsun istememiştim. Çok gereksiz uzadı, üzgünüm :"
Selamünaleyküm, Selamlar, Merhabalar arkadaşlar. ~Kitaptan daha uzun bir inceleme yazmış olabilirim..~ 🦊 Küçük Prens yorumuna ne gerek vardı diye düşünme ihtimali taşıyan "bana" (bi sorgulamadım değil) ve arkadaşlara ithafen, hatırlatmak istedim böyle yumoş bir kitabın varlığını. Kalplerimize tekrar dokunsun istedim.…devamıSelamünaleyküm, Selamlar, Merhabalar arkadaşlar.
~Kitaptan daha uzun bir inceleme yazmış olabilirim..~
🦊 Küçük Prens yorumuna ne gerek vardı diye düşünme ihtimali taşıyan "bana" (bi sorgulamadım değil) ve arkadaşlara ithafen, hatırlatmak istedim böyle yumoş bir kitabın varlığını. Kalplerimize tekrar dokunsun istedim. Gerek alıntılarla gerek kitaptan bahsederek..
🌸 Kitabın ön sözü bile çok hoşuma gitti benim.
Yani İthaf sayfası.
📌 Leon Warth'e
🌷 Çocukların okuyacağı bu kitabi koca bi' adama ithaf ettiğim için çok özür dilerim.
Bunun için geçerli nedenlerim var.
1.si o benim en büyük dostum. (Yhaa, dostlarım buraya dikkat, biriniz de bana ithafen kitap yazın hadii. Şiire de evetim yani dkdk)
"2.si bu adam her şeyden anlar.
Çocuklara yazılmış hikayelerden bile.."
🐞Çok hoşuma gitti bu satırlar benim, bunu da incelememe bu yüzden paylaşmak istedim. Geri dönüp okuması bana çok güzel hissettiriyor ve sahiden hatırlama yaşatıyor.
"Birçoğu hatırlamasa da tüm yetişkinler bir zamanlar çocuktu." (Benim dilimde ithaf sayfası)
👀 İlk kısımda çocukların gördüğü ve büyüklerin göremediği hayatın en tatlı ayrıntılarını kendi hayatındanmış gibi anlatarak resim örneği ile gösteriyor.
Ki benim için çok manidar bir bölüm oldu.
Mesela bir oyuncak geçiyor bir cocuğun eline oyuncak ile beraber o da kendinden geçiyor. Ayrılıyor bu dünyadan. Yüzünde ki gülüşten anlıyorum uçağı uçururken.
Benim görmediğim ama onun tam da içinde olduğu bi evrende yaşıyor o an.
Büyüdüğümü anlıyorum. O evren benden ayrılalı çok oldu, ya da ben o evrenden ayrılalı :"
Şimdi kitaptan ayrılıp yazara yöneliyorum...
✍️🏻🧔🏻 Antoine de Saint-Exupery
Aklımda sadece Antoni olarak kalan yazar bey. 1900 yılında doğmuş. Yaşasaymış 123 yaşında olurmuş...
1944 yılında 44 yaşında iken.. vay be küsüratsız. Yıllar giderken yaşını yanında götürüyorlar. 1935 yılındayız 35 yaşındayım.. Çoki.
44 yaşındayken uçağı ile kaybolmuş ¿ (ne 😱😢) Ve bir daha haber alınamamış (Why)
Mesleği pilotluk yani sıra yazarmış. Hobi olarak kitap yazıyormuş iyikide yazmış mı? Evet. O yazmasa başka biri yazabilir miymiş? Yani..
Pilot, Güney Postası, Gece uçuşu, İnsanların dünyası, Savaş pilotu, Bir rehineye mektup, Kale gibi eserleri var.
Neden bir tek Küçük Preeğnnnss meşhur olmuuuş?
Demek ki neymiş, marifet Küçük Prensdeymiş (Hiç yazarı övesim yok sevmedim ben pek <<>> O sırada yazar, "Bana ne")
😅 Demeden edemeyeceğim Kitaptaki fotoğrafı aynı Mr. Bean :) çok benziyorlar ama ciddenn.
🤖 Büyüyoruz ve büyüdükçe kaybediyoruz kendimizi, ayniyyeleşiyoruz.
"Büyükler hiç bir şeyi tek başına anlayamazlar. Onlara sürekli açıklama yapmakta çocuklar için can sıkıcıdır."
Çocukken Dedemin memleketinde, -oldukça sıcak bi iklim- Dedemin harika torosuyla eriye eriye yolculuk yapıyorduk ve arabanın benzini mi bitmişti, tam hatırlamıyorum dedem kenara çekip bagajdan benzin almış arabayı dolduruyordu gibi bir şey.. Benim de haliyle aklıma su geldi, arabanın gaza benim "suya" ihtiyacım vardı neticede.
Bu benzetme ile "Bende suu" Demiştim ki yaklaşık 4-5 yaşlarındayım (o günlere dair hatırladığım şeyler var, ailem şaşırsa babam hatırlayamazsın biz anlattığımızdandır dese de. Hayır efnm siz anlatmadınız ben hatırlıyorum..)
"Bende suuu" deyince ninem ve arabada bulunan teyzeler gülmüştü.. "O su değil ki kızım, benzin, sen içemezsin." Demişlerdi.
MESELE BU değildi Ki halbuki. Bayağı sinir olduğumu somurttuğumu hatırlıyorum :)
Çocuk ben "Onun su olmadığını biliyorum" Diye açıklama yapmaya kalkışsam bile çoktan makara olmuştu olay.
💨 Bölüm 1 Büyükler.
^ İlk okuduğum zaman (çocuktum) yazar kendisi yaşamış sanıyordum tüm bunları.
En azından ilk bölümlerde büyüklerle olan muhabbeti dolayısıyla yazarın çocukluğu, hayatı sandım. Aslında yazarın değil bir tek, bizlerin çocukluğu, her çocuğun. Her büyük ile çocukların arasında olan olağan şeylerdir anlaşmazlıklar. Her insanda değişkenlik gösterse de, netice Kitaptakine bağlanıyor.
Çocuk hayal gücü hafife alınıyor, çocukla çocuk olma derler mesela, tartışma da evet bu söze hak veririm, ama çocukla çocuk olmak bana kalırsa önemlidir azîzim. "Ruhunuzu" tazeler, gençlestirir, bir deneyim derim ve çok ciddiyim.
Kitapta da bunun aksine (çocukla çocuk olma, çocuğun seviyesine inme)
Diyor ki;
"Yaşadıklarımdan sonra onlara ne boa yılanlarından ne de balta girmemiş ormanlardan bahsediyordum. "Seviyelerine iniyorum." Briç, golf, politika, kravat hakkında konuşuyordum artık. Onlar da böyle "mantıklı" biriyle tanıştıklarına bir hayli mutlu oluyorlardı. Mantık ve hayâl arasında çok büyük bi fark var. Hayâl ve gerçekler arasında ince bir çizgi.
Yani bir çocuk bi büyüğün seviyesine iner, ona akıllı derler. O seviye atlamaz, kendi dünyasından sonra büyüklerin dünyası düşük derecedir sadece iner ve zamanla o da büyür.
⛵️"Okyanusun ortasında kaza geçirip, sal üstünde kalakalmış bir denizciden bile yalnızdım." Sayfa |11|
❄️ Ve yazarın 2. Bölümde vurguladığı can alıcı nokta, çocukken elimizden alınan heveslerimiz. Küçük yaşta kalbimize heves olanlar büyüdüğümüz de elimizde kariyer, başarı, beceri olabilir. Di.
İlkokul 2. Sınıfta, büyüyünce ne olacaksınız çocuklar? sorusuna verdiğim "yazar" cevabından dolayı etkilenen ögretmenimin, sonrasında bize ödev olarak verdiği doğa kompozisyonu yazısını tahtada.. bana kendi kulağına okuttuktan sonra omzumu sıvazlayarak "Sen çok güzel bi yazar olursun kızım" Dediği ânı ve O öğretmeni mi unutmam mümkün müdü? Kalbime kondurduğu ümidi, parıltıyı silebilmem peki!
🌟 Çocukluk, çocukken gördüklerimiz, çocukken hayatımıza girenler, çocukken bize gösterilenler, ögretilenler unutulmaz.
🤍 Kurumamış beton gibidir çocuk kalbi dokunsan izi kalır.
Heveslerimizi söndürdükleri de olur, heveslerimize yol açtıkları da.
Ve bazen cümleler şöyle başlar...
"Çocukken severdim de... Üzerinde duramadım geldi geçti."
"Çocukken yeteneğim vardı da... Fırsatım olmadı ilerletmeye." Farz edelim okul okumaktan. Yahut büyüklerin "Ne gerek var şöyle şeylere, git şunu yap, bunu yap" demelerinden. Sonra da falancanın çocuğu şu konuda başarılı olmuş diyorlar. O falancanın çocuğunun ebeveynlerine de bi bakmak lazım.
✍️🏻 Bir çocuk istedi diye Koyun çizmek için çölün ortasında ölüm tehlikesi ile burun buruna geldiğini umursamadan cebinden dolma kalem ve kağıt çıkaran adam tam çizme esnasına gelince anımsıyor. Birden yıllarının, coğrafya, tarih, aritmatik ve dilbilgisine yoğunlaşmakla geçtiğini... "Bizim küçük adama resim yapmayı bilmediğini utana sıkıla söyledim."
Büyükler ŞEKİLCİDİR.
Asteroid B-612 ilk kez 1909 yılında bi Türk astronom tarafından görülmüş, Astronom bu keşfini Uluslararası Adtronomi kongresinde sunmuş ama kılık kıyafet yüzünden kimse dikkate almamış. (Şalvar ve fes giymiş) Büyükler ŞEKİLCİDİR işte.
"Çocuklar büyüklerin karşısında hoşgörülü ve sabırlı olmak zorundadır." S.20
❤️🩹 "İnsanın dostunu unutması üzücüdür. Hiç dostu bile olmayanları düşünürsek bu daha da üzücüdür." S.21
İnsanın çocukluğunu unutması da üzücüdür. Hiç çocukluğunu yaşayamayanları düşünürsek bu daha da üzücüdü
"Sanırım yaşlandıkça bende büyüklere benziyorum."
🌅"Bir gün günbatımını 44 kez seyretmiştim. İnsan üzgünken günbatımını seviyor."
O gün üzgün müydün Dedim ama cevapsız kalmıştı sorum.
28 ve 29.cu sayfalara kalbimi bırakıyorum. Küçük Prens sen ne romantik kalpli, ne naif düşünceli ne tatlı bi şeysinn öylee 😱😇
⚘️"Sevdiğin çiçek milyonlarca yıldızdan birinde açsa yine de mutlu olursun. En azından çiçeğinin bir yerlerde olduğu düşüncesi ile avunursun. Ama koyun çiçeği yerse tüm yıldızlar söner! Bu da mı mühim değil?" ⚘️
Bu sözlerden sonra o büyük içinde hiç bir "önemli işlerin" önemi kalmıyor ve işini gücünü bırakıp Küçük prensi avutuyor.
Bir annenin ağlamakta olan bebeğini avutması gibi. Söz konusu çocuklar olunca iş-güç anlamını yitiriyor.
"Sevdiğin çiçek tehlikede değil küçüğüm.."
(Sayfa 29)
💔 Ne yazık ki sevmeyi bilmek için çok küçüktüm. Sayfa/33
🦋 "Eğer kelebeklerle tanışmak istiyorsam bir iki tırtılın varlığına katlanmak zorundayım."
S. 35
"Burnu havadakiler için tüm insanoğlu onların hayranıdır." 👃🏻
S./42\
"-İnsanlar nerede? Çölde biraz yalnızlık çekiliyor.
+İnsanoğlunun yanında da yalnızlık çekilir" Dedi yılan Bizim küçük zeka küpüne.
/Sayfa 60\
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
Karakter aşımından ötürü devamı ne yazık ki diğer kitapta olacak.. Bundan hiç hoşlanmirem 😮💨
Karakter aşımı yaşayan gönderimin devamı.. Cidden çok fazla uzun bir gönderi olmuş. Baştan sona okuyanı çok çook tebrik ederim kdkdkd Yok tebrik az kalır.. Gönderi 2; 🌱"Kökleri olmadığından rüzgar nereye çekerse oraya gidebilirler."💨🍃 Benim en sevdiğim cümle bu oldu şu…devamıKarakter aşımı yaşayan gönderimin devamı..
Cidden çok fazla uzun bir gönderi olmuş. Baştan sona okuyanı çok çook tebrik ederim kdkdkd
Yok tebrik az kalır..
Gönderi 2;
🌱"Kökleri olmadığından rüzgar nereye çekerse oraya gidebilirler."💨🍃
Benim en sevdiğim cümle bu oldu şu sayfaya kadar. (Sayfa 63)
🕸İnsan kendine sağlam bir karakter oluşturmazsa eğer en saçma şeylerin özentisi olup kendi hayatını zehir edebilir.
Bir gün başkası olur, bir gün bir başkası fakat kendisi olamaz bir türlü.
~Öz önemli azîzim~
En alt tabaka önemli. "Kendisine" ait olduğunu düşündüğü başkaca "fikirlerle" "savrulur" durur ilelebet. Kendini bulana kadar, belli "ideallere," çizgilere, "sınırlara" `kök bağlayana kadar.
"Yeniliklerle" `yeşermek, "dallanmak," büyümek, "güçlü" olmaktır. Fakat kök önemli azîzim.
"Dallanıp" büyümeden evvel "savrulmadan" "dik" durmayı bilmeli inan. Gerek tarihinde, geçmişinde, gerek kendi içinde "özünde."
Bu cümle bana bunları düşündürttü açıkçası. Kitabi kuru kuru okuduğum zamanlar üzerinde hiç düşünmeden okuyup geçmiştim. Üzerinde "düşünüp" kendince "anlamlar" çıkararak "okumak" bir başka oluyor bea! ◕◡◕
🦊 "Evcil ne demek?"
"Artık umursanmayan bir şey, bağlar kurmak demek." Dedi tilki.
"Bağlar kurmak mı?"
"Evet, mesela sen benim için dünyadaki diğer çocuklar gibi sıradan bir çocuksun ve benim sana "ihtiyacım" yok. Bende "senin" için dünyadaki diğer "tilkiler" gibi "sıradan" bir "tilkiyim." Ama beni "evcilleştirirsen" birbirimize "ihtiyaç" duyarız. Benim için sen dünyada "tek" olursun, senin için de ben "dünyada" tek "olurum."
Yav elinizi vicdanınıza götürün ve itiraf edin, sevgiyi çok güzel açıklamamış mi? Çok sade ve anlaşılır bir dille. Anlamak isteyen o mânaya getirir, istemeyen getirmeyip sadece insan ve hayvan arasında ki bağlara bakar. Yani kitapta denilene. Fakat ben burayı da manidar buluyore veeve kalbime kazıyore ♡ <3
Bu arada internet sitelerinde gördüğüm alıntılar küçük prenstenmiş gerçekten yani bir çoğu ile karşılaştım. Tek farkı biraz değiştirilmiş. Kitap kendince bir yol tutup ilerlediği için alıntılar içerisinden çıkarılıp kendince bir cümle hâline getirilmiş ki bu benim hoşuma gitti. Tilkinin Evcil ne demek sorusuna verdiği cevapta o değişimi bende yaptım. Kitabın içinden kopyala yapıştır olarak değil de, anlayıp anlatabileceğin şekilde alıp alıntılamak daha evla, en azından bu kitap için.
📖 Bazi kitaplar da bazı cümleler var, başka başka kitaplardan ya da sözlerden alınmış beni alıntıla diye duruyor sanki. Küçük prensin içinde ki cümleler öyle değil, küçük prens ile Tilki sadece konuşuyor ânı yaşayıp yaşatıyorlar. Bize de hoşumuza gideni çizmek düşüyor. Yani o cümle sana bönbön bakıp hadi beni alıntıla demiyor. Bunu da sevdim. Meseleye gelince, bilmen anlatabildim mi?¿! 🤭
🐔 "Tüm tavuklar birbirine benzer, Tüm insanlar birbirine. Anlayacağın çok sıkıldım."
\Sayfa 69
🌄 "Ama beni evcilleştirirsen Karanlık Dünyama güneş doğmuş gibi olacak duyduğum ayak sesinin diğerlerinden farklı olduğunu bileceğim" Sayfa 69
⏳️ "Örneğin öğleden sonra dörtte geleceksen üçte içimde mutluluğun Ayak seslerini duyarım. Gelme vaktine doğru mutluluğum gittikçe artar. Dörtte gelemeyeceğin korkusuyla telaşlanıp Mutluluk fırtınalarım Beni deprem gibi sarsmaya başlar. Sonra çıka geldiğinde Gözlerimdeki mutluluk parıltılarını kendi gözlerine görürsün. Ama herhangi bir saatte gelirsen yüreğimin kaçta senin için atmaya hazırlanması gerektiğini bilemem." Sayfa 71
"Bazen kelimeler yanlış anlaşılmaya sebep olabilir."
S. 71
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
Küçük prens güllere; ⚘️⚘️⚘️
"Benim "gülüm" gibi değilsiniz. Aslında "hiç bir şeysiniz." Kimse sizi "evcilleştirmedi." "Güzelsiniz" ama "boşsunuz," "kimse" sizin için "ölmez." Yoldan geçen "sıradan" biri "sizden" birini "benim" `gülüm sanabilir Fakat "benim Gülüm" `biricik.
"Tek başına kaldığında" diğer "bütün" "güllerden" daha "kıymetli." Çünkü onu fanusta "koruyorum."
Onun için birkaç kelebek olacak tırtıl hariç bir sürü tırtılı katlettim. "Zırvaladığında" onu "dinledim" Hatta bazen "hiçbir şey söylemediğinde" bile Çünkü o `benim "gülüm" ~♡~ <3
⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️〰️⚘️
"Ölmek üzere bile olsan, arkadaşının olması iyidir."
Sayfa 78
🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋
💐"Dünyadaki "insanlar" "aynı" bahçede "beş bin" gül "yetiştiriyorlar" ama neyi "aradıklarını" neyi "istediklerini" `bilmiyorlar. Aslında aradıklarını "bir tek gülde" ya da "bir yudum" su da "bulabilirler."
Sahife 82
🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Gözün ne gördüğü değil, yüreğin ne görebildiği ne hissettiği önemli. Küçük prensi kucaklayan adam, "gördüğü" tek şeyin aslında bir "iskelet" olduğunu söylüyor. Ama "kalbi" onu taşırken başkaca hissedip, değerli bir altin kutusunu taşırmış hıssıyatı vererek biraz daha hızlı çarpıyor. Küçük Prens önemli olduğu için, yüreğinde. Normal bir çocuk gibi değil, özel bir çocuk oluyor.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
"Gülüşünü bir daha görmeden yaşamamın anlamı yok."
Sahife 87
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
~"Üzgündüm ama onlara yorgunum dedim."~
Koyun çiçeği yedi mi? Yemedi mi? Her şeyin nasıl değiştiğini göreceksiniz.
Sevenlerin yaptığı şeydir gökyüzüne bakmak, gökyüzünde buluşmak.
Nerede olursan ol, başını kaldırdığında aynı şeyleri görürsün. Gökyüzünü, yıldızları, güneşi, bulutu. Maviyi ve huzuru. 💙
Okuyanların gözlerine sağlık arkadaşlar. Vaktinizi ayırdıysanız ayrıca çok çok çok teşekkür ediyorum 😄⚘️🦋🦊
Hayat bir oyun değildir. Ölünce tekrar dirilmezsin. Her zaman 1 seçeneğin 1 hakkın vardır. Ve gittiğin yol yanlış ise geri dönemezsin. Şaka şaka. Dömedebilirsin. Ne derler bilirsiniz, zararın neresinden dönsen kârdır. Demek ki neymiş? Dönü-lebiliniyormuuş. Ah tabikide hayat ve yaşam…devamıHayat bir oyun değildir. Ölünce tekrar dirilmezsin. Her zaman 1 seçeneğin 1 hakkın vardır. Ve gittiğin yol yanlış ise geri dönemezsin. Şaka şaka. Dömedebilirsin. Ne derler bilirsiniz, zararın neresinden dönsen kârdır. Demek ki neymiş? Dönü-lebiliniyormuuş. Ah tabikide hayat ve yaşam felsefesi yapmayacağım:)
"You lose, Sen kaybettin."
{ Kaybetmedi anasının gözü öldü O öldü! }
Hayır merak etmeyin bu bir spoi değildi, bu bir ironiydi.
Bir oyun düşünün, ne olduğu konusunda bir fikriniz yok, sanal oyunlardan olan normal bir oyun gibi düşünüyorsunuz ama oyuna tıkladığınızda an itibariyle, her şey korkunç görünmeye ve gerçeklikten uzaklaşmaya başlıyor? Neden mi? Çünkü bi anime izliyorsunuz da ondan.
Pardon, animenin konusu bu da o yüzden yani | (• ◡•)|
Oyuna girmeyen insanlar, oyunun ölümcül gerçeklik içerdiğini bilemiyor. Oyun yasa dışı ve oldukça gizli bir şekilde korunuyor.
Oyunun içindeki oyuncuların, birbirleriyle konuşurken oyunun adını anmaları dahi yasak. O derece..
D game diyorlar, oyuncular. Çünkü Darwins Game diye bağıra bağıra okuyup ondan bahsetmek yasak シ︎ (Birazdan yılan tarafından ısırılıp "holley bir güç bahşedildi bana" diye sevinemeden kendimi oyunda bulduktan sonra üst düzey bir oyuncu tarafından öldürülebilirim. Ve benden geriye sadece grafik kalır. İnsan grafiği. Hobaa, çünkü size oyundan bahsediyorum:))
Oyuna giren oyuncu, yanlışlıkla olsun olmasın öncelik olarak yılan tarafından ısırılıp mühürlenir.
Ona verilen mühür kişinin doğuştan gelme (nefes alıp vermek gibi) basitçe, istemsizce yapabileceği "özel" ve doğa üstü gücüdür.
Kaname-kunun (baş garakterimiz) mühründe bir sorun var ve ne olduğunu açıkça kendisi de bilmiyor 🚬
Şöyleki arkadaşlar, ben oyunun içindeki oyuncuların mühürlerini sevdim. Ve zaman geçtikçe karakter çoğalımı hoşuma gitti. Klan kurmaları, klanın büyümesi, içine çeşitli mühürlerde oyuncuların gelmesi güzeldi.
Ve yaş olarak birbirlerinden uzak olmalarına rağmen yakın ve benzeri sebeplerle oyunda bulunan, mahkumlar. He ya, mahkum daha bi uydu.
Oyunun kuralı, hayatta kal, puan kazan. Kazandığın puanı gerçek hayatında paraya çevir, günlük yaşantını guzellistir. Peki, bu bir kural değil, genel olarak oyuncuların uyguladığı tarife..
Ama yok, hayatta kalamadın... O zaman öldün. Bittin. Gerçek hayatında bitti.
Ölen kişilerin cesetleri sokak grafiği gibi görünür halk için. Ve bunu sanat olarak adlandırıyorlar biraz. (Sanatın gözü kör ola uşağum)
Anime; Bir çocuğun kaçışı ile başlıyor.
Hamada canını kurtarmaya çalışırken arkadaşından yardım ister. O esnada oyunu önermiş gibi görünüyor galiba.. Evet yardım ister bu Kanameye mesaj olarak gider. Oyun daveti gibi. Ve ücretsiz olduğundan Kaname neymiş bu böyle derken kendini, telefonun içinden çıkan bi' yılan tarafından ısırılır bulur.
B-bi' kamera şakası filan mı bu?!
᯾
᯾
᯾
ꨄ︎ Aslında Her şey şöyle başladı...
Böyle bir anime izleme niyetinde değildim. Hem de hiç değildim 𖣘
Rafta birbirleriyle anime izleyen arkadaşları gördükçe bana büyük bir özenti ve istek basmıştıığ. Bu sebeple arkadaşım Stardustu gazlayıp "hadii biz de yapalımm" Diye tutturdumumsu.
Kendileri de sağolsun beni elbette kırmadı :)✿︎
Heheh işin kötü tarafı şu ki.. animeyi izleyeli çok oldu.. ☻︎
Güzeldi ama ikimiz de bayılmadık ve haliyle aşırı yoğun bir istekle haydee inceleme atalım, demedik. Biraz dersler + sınavlar bizi bundan alıkoydu, gocunduk... Yapamadık, olmadı.. o inceleme zamanında varamadı buralara. Lakinn aklımdaydı. Aklıma koyduğumu yaparım 😏
(Öyle bir şey yok)
Bana eşlik ettiğin için teşekkür ederim Star dostum ⚘️🌺🌷🌼
Daha güzel bi anime ile tekrar denesek mi sanki ne? 😂😂
Tek başınıza öylesine izlemelik bi anime olabilir fakat arkadaşınızla heyecan yapa yapa izleyeceğiniz türden bir şey kesinlikle değil.
Denendi, onaylandı ✔︎