(@) - Raf

Bu kitabı övmeye geldim. Uzun zamandır elimden düşürmediğim bi kitaptı ve bugün bitirdikten sonra da huzurla kapattım kapağını. Son zamanlarda bu kitap çok popüler belki karşınıza çıkmıştır o yüzden. Bunun sebebi Çağla Şikel’in kendi YouTube kanalına yüklediği bir videoda bu…devamıBu kitabı övmeye geldim. Uzun zamandır elimden düşürmediğim bi kitaptı ve bugün bitirdikten sonra da huzurla kapattım kapağını. Son zamanlarda bu kitap çok popüler belki karşınıza çıkmıştır o yüzden. Bunun sebebi Çağla Şikel’in kendi YouTube kanalına yüklediği bir videoda bu kitabı dakikalarca övmesi ve kendine neler kattığını anlatması. (Kitap hakkında bilgi sahibi olmak için o videoyu izleyebilirsiniz bu arada.) Ben, “Biraz abartı mıdır acaba?” diye düşünüyordum ama gerçekten kitabın her okuyana az ya da çok illaki bir şeyler katacağına inanıyorum. Önce konusundan bahsedeyim, diyeceklerim havada kalmasın. Aslında romanlaştırılmış bir kişisel gelişim kitabı diyebiliriz ve konu olarak da bir karakterin hayatının depresyondan kendine/içine doğru yükseliş sürecini anlatıyor. Normalde bu tarz kitapları çok okuyan biri de değilim aslında hep klasik takılırım ama bu kitapla yolum iyi ki kesişmiş. Bence kitabın en iyi yönü, okuyucuya ayna tutması. Yani karakterle çok alakasız biri de olsanız hikayenin işleyişinden ötürü illaki kendinizden bir şeyler buluyor ve kendinizle ilgili anlayamadığınız şeylerin altını doldurabiliyorsunuz. Bana çok fazla konuda üçüncü göz gibi oldu ve karakteri kınarken “Aa ben de mi dışarıdan böyle görünüyorum ya acaba?” diye sorgulayıp kendimin farkına varmaya başladım. Kaldı ki kitap da kendi içinde sonlara doğru bunu açıklıyor. “Hepimiz Bir’iz.” Hepimiz Mina karakteriyiz; sadece farklı yansımalarıyız. Bunu idrak ettirebilmesi benim için çok özeldi. Psikolojik olarak kendinizi eksik hissettiğiniz birçok konuda sizlere kendinizi anlamanızı sağlayacak argümanlar sunacağına inanıyorum. Kendinizle barışmanızı, kendi içinize dönmenizi sağlayacak bir kitap. Kesinlikle alın ve aldırın. Okuyup birçok konuda aydınlandıktan sonra çevrenizdekiler de okusun, kendini fark etsin isteyeceksiniz zaten. Okuduğunuz süreç boyunca da ruh halinizi önemli ölçüde pozitif etkileyeceğini düşünüyorum. (En azından bende öyle oldu.) Tek kötü yanı şu ki kitabın çözülme noktası biraz geç geliyor ve aslında bunun sebebi zaten karakteri okuyucuya iyice özümsetebilmek ama yine de o süreçte sıkılıp bırakacak duruma gelebilirsiniz. Lütfen bunu yapmayın ve sonuna kadar okuyun. Bittiğinde okuduğunuz için mutlu hissedeceğinize eminim. Alınız, okuyunuz, aldırınız. “Gerçek şu ki, insan ne yaşarsa yaşasın o anda olur biter. İnsanı mahveden, insanı bir travma kurbanı haline getiren o yaşadığından çıkardığı hikayedir, sonuçtur. Kimliktir ve o sonuca tutundukça, her gün o yaşananın etkisi artarak tekrar eder. (...) Suçlayan mısın? Daha çok suçlayacağın malzeme sana akıyor. Daha çok suçlayan olabilesin diye. Çaresiz olduğuna mı inanıyorsun? Daha çok çaresizlik yaşaman için geliyor deneyimler. Kim olmayı seçiyorsan, o alanda destekleniyorsun.” NOT: Bu arada bu kitabın yazar tarafından verilen bir eğitimi bile varmış. (Çağla Şikel de videosunda bundan bahsediyordu zaten.) Yani kitaptaki olayların sistematik olarak dersleştirilmiş versiyonu. Öğrenci olmasam basardım parayı diye düşünüyorum. Ancak özümseyerek ve araştırarak okuyan biri için bence kitabı okumak da eğitimi almak kadar etkili.

gamzek 4 years ago

Yazgı

Zeki Demirkubuz

51 Gönderi

Bugüne dek izlediğim 7 Demirkubuz filminden en iyi olanı bence kesinlikle Yazgı. Öncelikle şunu söylemem gerekir ki Demirkubuz filmlerinde beklediğimi bulamıyorum. Karakter özelliklerinin ve hikaye gidişatlarının hep kendini tekrar ettiğini düşünüyorum. Adamın tarzı olabilir tamam ama bu bi tarz değil…devamıBugüne dek izlediğim 7 Demirkubuz filminden en iyi olanı bence kesinlikle Yazgı. Öncelikle şunu söylemem gerekir ki Demirkubuz filmlerinde beklediğimi bulamıyorum. Karakter özelliklerinin ve hikaye gidişatlarının hep kendini tekrar ettiğini düşünüyorum. Adamın tarzı olabilir tamam ama bu bi tarz değil gerçekten tekrara düşmek bence. Hep acı çeken, aşık, depresif, kaba ve şiddet eğilimli erkek karakter ile karşısındakini aldatan, sinsi ve bencil kadın karakter... Sona kadar olaylar durağan, sona doğru minik bir şaşırtma, her filmde karakterin kendini anlattığı bir tirat... “Bu adam filmin başından beri dağ ayısı gibi davranıyor, içinden nasıl böyle bi Dostoyevski çıkmış olabilir?” diye sorgulatan tiratlar... (Ve popüler olan sahneler de zaten hep o tiratlar.) Gereksiz karamsar ve bir noktada eğreti duran karakterler... Kulağa romandan okunuyormuş gibi gelen replikler ve diksiyon... Bu arada Demirkubuz filmlerini “Sevmiyorum.” diyemem ama bayılmadığım bir gerçek. Çok seviyorum da diyemem yani. Evet, fazlasıyla gömdüm ama aslında bu Demirkubuz’un genel tarzını gömüp bu filmi övmeye geldim. Yazgı, neredeyse eleştirdiğim tüm özellikleri taşıyor olmasına karşın kendini diğer filmlerden özgün kılıyor bence. Aldatan, bencil, kötü kadın karakter var mı? Var. Şiddet eğilimli, kaba, melankolik erkek var mı? Var. Televizyon sesi? Var. Demirkubuz’un imzası olan kapı gıcırtısı? Var. Demirkubuz’un göründüğü minik bir sahne? Var. Karakterin kendini anlattığı tirat? Var. Olayların bir anda çözülmesi? Var. E, o zaman Yazgı nasıl kendini özgün kılıyor? Serdar Orçin’in büründüğü karakterle. Ya öncelikle şunu da belirtmek isterim ki Serdar Orçin’in yeteneğine hayran kalmamak elde değil. Adam her filminde bambaşka bir rolü o kadar iyi üstleniyor ki, nasıl bir rol olursa olsun filmi tek başına taşıyor neredeyse hepsinde. Bana bu hayranlığı daha da yaşattı Yazgı’da. Serdar Orçin’in canlandırdığı karakter bence o kadar iyi yazılmış bir karakterdi ki, ne kadar gıcık olduğum hareket yapsa bile kendimi karakteri merak etmekten alıkoyamadım. Çok özgün, çok ilginç bir karakterdi. Bu arada film boyunca çok az konuşuyor. Etki yaratan asıl şey de zaten sessizliği. Dediklerim bile olayı garip bulmanızı sağlamıştır diye düşünüyorum. Mesela bu karakter diğer Demirkubuz filmlerindeki gibi kendiliğinden tirat atıvermeye başlamıyor, o kadar suskun ki filmin sonunda cımbızla laf alarak tirat attırıyorlar adama. Bakış açısı çok başka; bazen bu kadar da tepkisiz olamaz diye sinirleniyorsunuz, sonra bir şey diyor ve “Ya harbiden...” diyip susuyorsunuz. Bu arada nedir bu Demirkubuz filmlerindeki kadın karakter problemi gerçekten? O kadar gözüme batıyor, tüm kadınlar o kadar tek tip işleniyor ki adamın hayatında kadınlarla ilgili çok problem yaşadığına emin oldum. Aldatıldı mı, kandırıldı mı, dolandırıldı mı... Artık her neyse kafayı takmış buna, belli. Xavier Dolan’ın anneler ile ilgili filmler yapıp durması gibi... Erkekler de çok tek tip bu arada. Dediğim gibi hepsi melankolik, derbeder, kaba ve şiddet eğilimli. Sadece bu filmdeki erkek karakterin bir tık daha farklı işlendiğini düşünüyorum. Neyse, diyeceğim o ki bence Yazgı en iyi ve kafa açan Demirkubuz filmlerinden biridir. Eğer Demirkubuz sinemasına başlamak istiyorsanız C Blok’u falan boş verin (onla ve Kader’le ilgili de yorum yazmıştım), Yazgı daha çok içine çeker. İlginizi uyandırması açısından daha mantıklı bir başlangıç olur. Güzel bir film olduğunu düşünüyorum. Bence izleyiniz. (Sağlam bir zihin ile izleyiniz, üstüne düşünmenizi sağlayacak bi film. Tadı o zaman çıkıyor.) 💭“Herkes yakınları öldüğünde biraz da olsa sevinir.”

gamzek 4 years ago

Amerikan Sapığı

Mary Harron

109 Gönderi

Uzun zamandır listemde olan bi filmdi o yüzden merakla izledim ama sevemedim ya neden böyle oldu onu da anlayamadım. Yani oluşturulan karakter muhteşem, değinilen konular da çok güzel ama bi eksiklik var filmde. Sanki muhteşem bir şey ortaya çıkacakmış da…devamı

gamzek 4 years ago

Yeniden Başla

Jean-Marc Vallée

32 Gönderi

Son birkaç haftadır odaklanma problemi yaşıyorum, film izlerken bile çok zorlanıyorum ve bu film de bu sorunumun kurbanı oldu: 3-4 parta ayırıp izledim. Buna rağmen hiç kopuk hissetmedim filme karşı. Temposunu çok sevdim ve izlerken bana headbang yaptıran bi film…devamı

gamzek 4 years ago

Kirazın Tadı

Abbas Kiarostami

98 Gönderi

#sineraf Tam içselleştirip varoluş sancıları çekmelik film... Üstüne çok fazla şey yazılabilir, ben bi kısmını kendime saklayacağım. Her şeyiyle çok ilginç ve farklı. Tam tartışmalık bence. Ki zaten sonu da çok yoruma açık şekilde işlenmiş. Bana çok belgesel havası verdi…devamı#sineraf Tam içselleştirip varoluş sancıları çekmelik film... Üstüne çok fazla şey yazılabilir, ben bi kısmını kendime saklayacağım. Her şeyiyle çok ilginç ve farklı. Tam tartışmalık bence. Ki zaten sonu da çok yoruma açık şekilde işlenmiş. Bana çok belgesel havası verdi film. O da hayran kalma sebeplerimden biri oldu, her şey o kadar güzel ve naif işlenmiş ki... Neredeyse tüm film bir araba yolculuğuyla geçiyor ve bu süreçteki tüm diyaloglar çok doğaldı. Oyuncu seçimini ayrı, oyuncuların yeteneklerini ayrı, yönetmenin oyuncu yönetimini ayrı takdir ettim. Senaryoyu da ayrı takdir etmek lazım çünkü karakterler ve replikler çok sağlam oluşturulmuştu. Ana karakterin özellikle son yirmi dakikadaki tedirginliğinin bana yansıması filme dair en başarılı bulduğum şeylerden bir diğeriydi. Düşüncelerle yalnız kalma hali çok güzel işlenmişti. Böyle bir şey yaşayacak olsam acaba benim o anda yapacağım şey ne olurdu diye düşündüm. Bence muhteşem bir film. Bol bol üstüne kafa patlatmalık ve yoruma fazla açık. Her izlediğimde başka bir şeyler fark edeceğime eminim. Üstelik Kiarostami’nin de izlediğim ilk filmi oldu galiba ve kesinlikle diğer filmlerini de izleme merakı oluşturdu. Karakterlere “Bu kesin yapar. / Bu kesin yapmaz.” önyargısıyla yaklaştığımı fark ettim. Film bu konuda sağlam bir eleştiri yapıyor bence ve benim için de güzel bi tokat oldu. Hayatlarını değerlendirdiğinde çok derin düşünebileceğine inanmadığın insanların aslında ne kadar derin düşünebileceğini, dillerinden neler neler dökülebileceğini, ne sebeple nasıl hareket edebileceğini çok güzel anlatıyor. Bu konuda sosyolojik çıkarımlar yapmaya da çok açık bana kalırsa. Ve inançlar konusunda da güzel bi sorgulama-yorumlama aşaması mevcuttu. Filmin sonu havada kaldığı için biraz düşündüm acaba ne oldu diye. Baştan itibaren aklımda kalan replikler üzerine tekrar düşündüm. Kırk farklı senaryo kurdum. Sembolik bi şeyler var mıydı acaba diye de düşündüm. Bu arada henüz herhangi bir yorum veya analiz de okumadım; önce kendim biraz düşüneyim istiyorum. O yüzden tamamen kafa çalıştırmaya odaklandım ve şu an -filmi de yeni bitirdiğim için- tüm düşüncelerim çok bulanık. Bi süre sonra kesinleşen bi şeyler olursa yorumu güncellerim. İzlemelisiniz kesinlikle... ve çevrenizdekilere de izletip tartışın...sjshsd Şimdiden iyi seyirler.

gamzek 4 years ago

Persepolis

Vincent Paronnaud

68 Gönderi

Bana, aşırı nadir hissettiğim “İzlemek için çok ama çok geç kalmışım.” hissini tekrar tattıran film oldu. Favorilerim arasına girdi. Tam 8 Mart’ta izlemek de ayrı bir güzel ve yürek burkucu oldu galiba. Anlatılmaya çalışılan tüm o politik olaylar inanılmaz güzel…devamıBana, aşırı nadir hissettiğim “İzlemek için çok ama çok geç kalmışım.” hissini tekrar tattıran film oldu. Favorilerim arasına girdi. Tam 8 Mart’ta izlemek de ayrı bir güzel ve yürek burkucu oldu galiba. Anlatılmaya çalışılan tüm o politik olaylar inanılmaz güzel bir dille, tüm acısıyla anlatılmış, öyle bir kıvam olmuş ki yani tam tadında. Hikayeyle sağlanan bütünlük harika. Karakterler çok hoş, tüm hisleri size geçiyor. Sanırım en çok da yapmamı zorunlu kıldığı “empati” sevdirdi bu filmi bana. Empati ve tanıdıklık hissi... Bazı şeyler çok tanıdık gelecektir, eminim. Coğrafya kaderdir olayını en iyi anlatan filmlerden biri olduğunu düşünüyorum ve tüm iç parçalayıcılığıyla gözler önüne seriyor her şeyi. Ne yetenekler ne duygular bastırılıyor bir yerlerde; bazen bir kapı ötede bazen bir sınır ötede... Bastırılıyor, sınırlanıyor, yok sayılıyor, yok ediliyor... Ayrıca o aidiyet karmaşasını da o kadar güzel anlatmış ki... Yani gerçekten bu film hakkında tonlarca şey yazılır. İnsan düşündükçe kafayı yiyecek gibi oluyor. Toplumlar, otoriteler, inançlar, insanlık, haklar... Her biri hakkında ayrı ayrı kırk tane paragraf yazası geliyor insanın. Düşünmeye ve öğrenmeye sevk ediyor bence film. Merak uyandırıyor birçok şeye dair. Bu yönüyle çok büyük bir takdiri hak ediyor. Film boyu kendinizi birçok farklı karakterin yerine koymaya çalışıyorsunuz. Üstüne yüz kere düşündüğünüz bazı fikirleriniz hakkında çok sarsıcı bir etkisi olabiliyor. Önce kendi çevremizde sonra tüm dünya dünya üzerinde fikirlere, inançlara, tercihlere ve yönelimlere özgürlük tanınıp insan haklarına en uygun yaşam düzeni sağlanana kadar herkes bu konular üzerine kafa patlatmalı ve elinden geleni yapmalı. Kelimeler içi boş hale gelmemeli. Persepolis gibi bu derdi sahiplenen tüm filmler de izlenmeli, konuşulmalı, tartışılmalı, paylaşılmalı. Bu senaryoları yazanlar, bu filmlerde emeği geçenler iyi ki varlar ve iyi ki derdimize ortak oluyorlar. İyi ki bir şeyler anlatmaya çalışıyorlar. Hazır birkaç dakika önce de 8 Mart’tı... Engellerle karşılaştığınızda imkanınız oldukça susmayın. Birlikte güçlü olduğumuzu unutmayın. Dünya Kadınlar Gününüz kutlu olsun. 💜 Not: Bu bir animasyon filmi olmasaydı, sanırım bu kadar etkileyici olamazdı. Bayıldım. 10/10

gamzek 4 years ago

Baba 2

Francis Ford Coppola

55 Gönderi

Üç buçuk saatlik filmin her sahnesi ayrı ayrı birer eser; final sahnesi ise bana göre Michael’ın Don Corleone’luğuna ve hikayenin tüm fikrine dair altın vuruştur. Hayatımda “başyapıt” dediğim ilk ve tek film. Her şeyini çok beğendiğim ve tek bir kusur…devamı

gamzek 4 years ago

Malcolm & Marie

Sam Levinson

33 Gönderi

Bu kadar fazla kötü yorum almasına çok şaşırdığım film. Kadın-erkek ilişkilerindeki çıkmazları anlatabilmek konusunda en başarılı bulduğum filmlerden birisi oldu kesinlikle ve bayıldım. Karakterlerin o buram buram hissettiği iletişim kopukluğu o kadar güzel anlatılmış ki... Hem geçmişteki ilişkilerim hem de…devamıBu kadar fazla kötü yorum almasına çok şaşırdığım film. Kadın-erkek ilişkilerindeki çıkmazları anlatabilmek konusunda en başarılı bulduğum filmlerden birisi oldu kesinlikle ve bayıldım. Karakterlerin o buram buram hissettiği iletişim kopukluğu o kadar güzel anlatılmış ki... Hem geçmişteki ilişkilerim hem de çevremdekilerin ilişkileri bir bir gözümün önünden geçti. Tartışmalar, anlaşamamalar, sorunun ne olduğunun bile doğru dürüst izah edilememesi ve dolayısıyla karşıdaki tarafından da anlaşılamaması ancak bu kadar dürüstçe anlatılabilirdi bence. İki karakterin kendini ifade etmeye çalışırken acımasızlaşması çok hoşuma gitti. O içlerine attıkları şeyleri bir bir birbirlerinin yüzlerine vurmaları tam bir ilişki krizi hakikaten ve o kadar tanıdık geliyor ki izlerken... İletişim kopukluğu patlak veriyor bir noktada ve iki kişi de içten içe geldiği noktayı o patlama anında fark ediyor. Ayrıca oyuncular da o kadar muazzam iş çıkarmışlar ki ‘gerçek bir ilişkiden alınmış bir buçuk saatlik bir kesit’ tadında bir film çıkmış ortaya. Zevkinize uymayabilir çünkü tek mekanda geçiyor ve replikler üstüne kurulu ama ben kesinlikle başarılı bir film olduğunu düşünüyorum. (Bu arada ben hiç sıkılmadım.) Filmin geçtiği ev çok iyi bi tercih olmuş ve siyah beyaz da olunca inanılmaz estetik planlar çıkmış ortaya. Yönetmeni takdir etmek lazım. Müzik seçimlerini de çok beğendim. Oyunculukların muazzam olduğunu tekrar vurgulamak lazım. Hem aralarındaki kimya hem de hislerini aktarabilmeleri bakımından her ikisi de kendine hayran bırakıyor. Sevmediğim tek yanı bana göre filmin doğru zamanda bitmemesi. Bitse süper etki yaratacak birçok sahne varken “Şunu da ekleyelim.”, “Sonra da şu olsun.” diyerek fazla uzatılmış ve finalin büyüsü bozulmuş gibi. Zendaya’nın teşekkür beklemek konusunda yaptığı o son uzun konuşmadan sonra yataktan kalkıp gittiğinde tak diye filmin bitmesini isterdim. Son birkaç sahneye hiç gerek yoktu bence. 8/10 Not: Bu filmi Marriage Story ve Blue Valentine’la aynı kategoriye koyarım sanırım. O iki filmden birini seviyorsanız bu filmi de seversiniz diye düşünüyorum. Ama o filmleri sevmiyorsanız büyük ihtimalle bu filmi hiç sevmezsiniz. Yine de bir şans vermenizi öneririm. Ek: Tüm bunlardan bağımsız, en sevdiğim noktalardan biriydi ama atlamışım: Filmin sinema sektörü ve eleştirmenlerle ilgili eleştirileri de muhteşemdi. Malcolm sanki beynimde dönen tüm ifadeleri almış da filmde bağıra bağıra anlatmış gibiydi. Zevkinize uymamasını tabi ki anlarım ama filmi bir çift hakkında sıkıcı bir tartışma filmi olarak görmek bence biraz basite indirgemek olur :/

gamzek 4 years ago

Orada Olmayan Adam

Ethan Coen, Joel Coen

15 Gönderi

#sineraf Coen kardeşlerin izlediğim üçüncü filmi ve öncelikli olarak şunu söylemek gerekiyor ki sinematografi alanında çok başarılı oldukları zaten bir gerçek. Bu durum izlediğim üç filmde de şaşmadı. The Man Who Wasn’t There’i izlemeden önceki korkum The Ballad of Buster…devamı#sineraf Coen kardeşlerin izlediğim üçüncü filmi ve öncelikli olarak şunu söylemek gerekiyor ki sinematografi alanında çok başarılı oldukları zaten bir gerçek. Bu durum izlediğim üç filmde de şaşmadı. The Man Who Wasn’t There’i izlemeden önceki korkum The Ballad of Buster Scruggs gibi beklentimi karşılamamasıydı. Bunu nasıl açıklayacağımı kestiremiyorum ama o film, fazla “film”di benim gözümde. Yani hani kendinizi bir filme kaptırırsınız ve o an film izlediğinizi bile unutursunuz ya, işte kesinlikle o hissi veremiyordu. Hikayeler keyifli olmasına rağmen işleyiş ve akış beni hiç tatmin etmemişti. En azından benim zevkime uygun değildi yani. Ama The Man Who Wasn’t There hem karakterler hem işleyiş bakımından beklentimi karşıladı diyebilirim. Özellikle ana karakterin çok güçlü oluşturulduğunu düşünüyorum, benim için filmi izleten şey o oldu. Karakterin özelliklerini filmin gidişatıyla beraber keşfetmekten keyif aldım. Oyunculuklara da diyecek bir şey yok. Özellikle final sahnesini çok başarılı buldum. Genel anlamda gerçekten kalite kokan bir film, ki Coenlere yapılabilecek genel bir yorumdur zaten bu. Yani hakikaten adamların belli bir tarzı var ve hiç şaşmıyor, hikaye ne kadar değişirse değişsin her filmde “Bu bir Coen kardeşler filmi.” diyebileceğiniz detaylar oluyor, kimsenin yönetmenin kim olduğunu söylemesine gerek kalmıyor. Filmleri kendiliğinden imzalı diyebilirim. Favorilerime ekler miyim? Hayır, bunun sebebi Coen kardeşlerin tarzının genel olarak bana uymaması. Bahsettiğim “fazla film” hissiyatını izlerken çok yoğun hissediyorum çünkü. Sanırım bunun bir sebebi de filmlerinde çok fazla sanat kaygısı güttüklerini düşünmem, yani duygudan yana bir yoksunluk hissediyorum hep. No Country for Old Men de bence müthiş bir filmdir mesela ama onda bile az da olsa hissetmiştim. Sonuç olarak, her ne kadar kendi zevkime tam uymasa da birçok kişinin beğeneceğine emin olduğum bir film, o yüzden listeye almanızı önerebilirim. 10 üstünden 7 veya 8 veririm. Not: Bu arada bu adamların en sevdiğim yönü filmlere verdikleri isimler. Yani hakikaten her filmlerine o kadar uygun ve derin isimler koyuyorlar ki sanki forumda tartışma başlığı açmışlar da çektikleri filmlerde de o başlığı tartışıyorlar iki saat boyunca. Bu konuda hayranım kendilerine valla.

gamzek 4 years ago

Kadın Kokusu

Martin Brest

140 Gönderi

Sırf Al Pacino’nun performansı için izlenebilecek bi film. Aynı zamanda kendisine Oscar kazandıran tek performansı. (Oscar’ın ne kadar boş olduğunun kanıtıdır bence bu arada. Yani bu adama sadece bir Oscar veren Akademi de... Ne diyeyim...) Tüm filmi hayranlıkla izlememe sebep…devamı