(@) - Raf

Dostoyevski hakikaten boşuna dememiş "Hepimiz Gogol'un paltosundan çıktık" diye. Toplumdaki bu sınıfsal ayrımcılık yapısına şahitlik edip insanlara, üzerindeki kıyafetlerle, ceplerindeki paralarla, isimlerinin önüne gelen sıfatlarla , yaptıkları mesleklere göre muamele gösterip, sözüm ona makam mevki sahiplerinin de güya alt tabakadaki…devamı

henry_chinaski 2 years ago

Tanrıyı Gören Köpek

Dino Buzzati

3 Gönderi

Genellikle öykü tarzı veya aşırı derecede ilgimi cezbeden bu tarz eserler olduğunda kitabın içine ister istemez ucundan kıyısından girerek hayalgücüm ile bir şeyler yazarım.Dino Buzzati'nin bu eserinde kitaba ismini veren öyküden ziyade "Hızır Gibi" adlı öyküsü hoşuma gitmiş ve öykünün…devamıGenellikle öykü tarzı veya aşırı derecede ilgimi cezbeden bu tarz eserler olduğunda kitabın içine ister istemez ucundan kıyısından girerek hayalgücüm ile bir şeyler yazarım.Dino Buzzati'nin bu eserinde kitaba ismini veren öyküden ziyade "Hızır Gibi" adlı öyküsü hoşuma gitmiş ve öykünün içine dalıp şu dizeleri kaleme almıştım; İç çekişine şahit olduğum arkadaşım kara kara düşünürken, elindeki el yazması eskice bir kitabı bana uzatınca, içimde öteden beri baş gösteren o merak duygusu yine kabarıyor. Kalp atışlarım hızlanıyor.İster istemez yüzümde hafif bir gülümse ile gözlerime çakılmış nal gibi bakışlarım kitabın üzerine çivilenmiş durumda, önümdeki el yazması'nın sayfaları arasına giden parmaklarım ise eserekli bir hal alıyor. Eski kitapların, ki bu kitap en az iki yüzyıllık çoğunun başına geldiği gibi bu kitabın da kapak sayfası kopuk durumda, üzerinde Latin alfabesi ile anlaşılması güç sözcükler dizini var. Başımı kaldırmadan kitabın sayfaları arasında gezinirken sormadan edemiyorum; +Bu kitabı nerden buldun ? -Bu elyazmasını yıllarca önce, Ferrare’de yaşlı bir antikacıda bulmuştum, adamcağızın önemsediği yoktu yapıtı. Kitabın, on yedinci yüzyılda yayılmaya başlayan “gizli yazıtlar”ın bir örneği olduğunu uzmanın biri anlattı bana. Falcıların dediğine bakılırsa, gizli yazıtların metni bir ermişlik meyvesi idi. Sakladığı sır şuradaydı: Anlam taşımayan sonu gelmez ve yavan sözcükler dizininin bir yerinde, görünüşte ötekilere benzer büyülü bir formül yer alıyordu. Sözgelişi geleceği haber vermek, ya da başkalarının düşüncesini çözmek gibi insanüstü niteliklere erişmek için o formülü yüksek sesle bir kez okumak elverirdi, işin zorluğu, o sonsuz kargaşalık ortasında bu formülü bulabilmekti. +Benden ne istiyorsun .Tabi ki bu büyülü formülü her gece okuyup insanüstü niteliklere sahip olmamızı... iyi de insan olmayı başarabildik mi ki?bir de üstü niteliklerine erişebilelim... -Allah aşkına yine başlama.El yazmasını kayıt ettim. Ben her gece rastgele yüksek sesle okuyorum.Kitap sende kalsın sen de her gece açıp okursun.Kitabı bana bırakıp çekip gidiyor. Kitapla ve arkadaşımın bana kitlediği hesapla başbaşa kalıyorum. Koltuğumun altına sıkıştırdığım kitap ile evin yolunu tutmuşken aklımdan binbir türlü şeyler geçiyordu.Eğer ki böyle bir şey var ise yapacağım şeylerin listesi istemsizce gözlerimin önüne seriliyordu.Bir tiyatro sahnesinde canlandırılan oyundan farksızdı ve oyun sonsuz perdede ve ışık hızıyla zihnime mühürlenir hale geliyordu. Bütün bunların ne kadar budalaca olduğunu düşünürken kendi kendime maskenin altından gülüyordum.Rahattım maskenin altında gülen gözlerime şahit olan dikkatli gözlerin dışında beni ele veren bir şey yoktu.Sonuçta durup dururken yolda yürüyen bir adamın bir şeyler mırıldanıp gülmesi toplum tarafından pek hoş karşılanmıyordu.Deli herhalde deyip geçiyorlardı etrafta silik siluetleriyle insancıklar....Donmuş, ruhsuz,asık suratlar...Oysa ki zihnimde oynayan oyunlardan bihaberlerdi. Her gece yatmadan önce kitabı elime alıyor üç beş sayfa okumaya gayret ediyordum. Liste aklıma geldikçe daha çok okuma yapıyor, büyük bir iştahla devam ediyordum.Bir işaret bekliyordum.Değişen bir şey olmayınca öfkeyle kitabı kenara atıp, sonra hafif bir pişmanlık ile attığım yerden kaldırıp kitaplığıma yerleştiriyordum. Giderek seyrekleşen okumalarım sonuç vermeyince, haliyle bir süre sonra son bulacağını zannederken bu akşama kadar tam da sizler bu yazıyı okurken başıma neler geldi bir bilseniz inanamayacaksınız. Akşam yine yarım kalan kitabımı alıp okuyayım derken bu eskice kitap gözüme çarptı elime istemsizce alıp herhangi bir sayfaya göz geçirince, birdenbire bedenimde hafifleme ile değişik duygular baş gösterdi ve aradığım kitabı diğer odada unutmuş olduğumu hatırladım.Bunu aklımdan geçirir geçirmez diğer odadaydım.Sırtımdan hafif bir ter süzüldü.Bir yerden bir yere ışığınkini aşan bir hızla sahiden ulaşabileceğimin kanıtıydı bu. Ve beni hiçbir engel durdurmuyordu.Bir ülkeden başka bir ülkeye sıçrayabilirdim, en gizli ve yasak yerlere girebilirdim, bankaların kasa dairelerine, günün kudretli kişilerinin evine, dünyanın en güzel kadınlarının odalarına sızabilirdim. Bir çok yere gittim böylelikle sıkılınca evimde olmak isterdim demem yetiyor aniden odamda oluyordum.Bir çok siyasetçinin evini ziyaret ettim.Sarayda olmak isterdim deyince bir kaç koltuğu kendime siper ediyor konuşulanları dinliyor hemen oradan topukluyordum. Aşk ve uçarılık istiyordum daha çok. Erkekleri ne kadar küçümserse küçümsesin, hiçbir kadın kurtulamazdı artık elimden. Durun bakayım! Denemesini ne diye yapmayayım hemen? Aklımdan şunu geçirdim: " X"ile bir yatakta olmak isterim (adını vermiyorum, kibar adamım ne de olsa). İnanınki bana bir yatakta idim .Tek başına uyuyordu. Oda karanlıktı, bir sokak lambasının ışığı pencere aralıklarından içeri sızıyordu. O anda farkına vardım ki tepeden tırnağa giyiniktim hâlâ, ayaklarımda pabuçlarımla ve her şeyimle. Güzel bir kadının yatağında ayakta pabuçlarımla! Yapmakta olduğum çılgınlığın derecesini ölçüyordum. Tam o sırada hatun uykusunda dönerken çarpıverdi bana. Uyanıp da yanında birini görünce müthiş bir çığlık attı. Aklımdan şu geçti hemen: Eve dön, yallah! Hemen bana kitabı veren arkadaşımı aramaya karar verdim.Fakat sonra içimden Dino buzzati'nin yanında olmak isterdim demek geldi ve kendimi Dino'nun çalışma odasında buldum. Dino , üzerinde Beyaz gömlek kravat ve siyah bir yelek ile daktilosu'nun başında bir eli yanağında düşünceli şekilde bir şeyler yazmaya niyetliydiy ki beni karşısında görünce gözleri yerinden fırlayacak gibi olup ayağa fırladı ve arkasında duran kitaplığa sırtını yaslayıp, kollarını iki yana açınca, sarsıntıdan rafta kitaplarının önünde duran radyo yere düştü.Kitabi elimde görünce dino işin sırrını çözüyor ve az önceki şaşkınlık ve korku yerini sevinç çığlıklarına bırakıyordu.Dino'ya gizli sözcükleri okutuyorum aynı benim gibi oluyor.Kudret sahibi olarak bir çok şey yapıyoruz. Fakat eninde sonunda iş üstündeyken bizi enseleyecekler diye bu tükenmez hazineyi artık harcıyamıyoruz. Uslu duracağız bu yüzden: Kimseyi rahatsız etmeyeceğiz, güzel kadınları uykularından uyandırmayacağız, yeryüzünün büyüklerini göz hapsine almayacağız, burnumuzu sokmayacağız hiçbir eve, sanki bir şey olmamış gibi davranacağız. Özür dileriz, sayın okurlar, kendimizi tehlikeye sokmamayı tercih ediyoruz. "HIZIR GİBİ"yiz ama artık hiçbir şeye yetişemiyoruz..

henry_chinaski 2 years ago

Trainspotting

Danny Boyle

34 Gönderi

Çevirilerini çok sevdiğim Avi Pardo'nun yaptığı Yeraltı Edebiyatı'nın Kült Başyapıtı; "Trainspontting" kitabını bitirdikten hemen sonra büyük bir keyifle izlediğim film.! Irvine Welsh’in 1993 yılında çıkardığı kitabı Trainspotting’i aynı adla sinemaya uyarlayan Danny Boyle sistem eleştirisini, sömürüyü, gençlerin tıpkı ülkemizde olduğu…devamıÇevirilerini çok sevdiğim Avi Pardo'nun yaptığı Yeraltı Edebiyatı'nın Kült Başyapıtı; "Trainspontting" kitabını bitirdikten hemen sonra büyük bir keyifle izlediğim film.! Irvine Welsh’in 1993 yılında çıkardığı kitabı Trainspotting’i aynı adla sinemaya uyarlayan Danny Boyle sistem eleştirisini, sömürüyü, gençlerin tıpkı ülkemizde olduğu gibi gelecek kaygısı yaşamasına neden olan bu buhran döneminde çıkış noktası veya kaçış noktası olarak toplumun dayatmalarına kulak asmadan kendi tercih ettikleri veyahut dönemin şartları doğrultusunda oraya kanalize edilerek hayatlarını; uyusturucu,seks, şiddet, kolay para peşinde koşarak mahveden gençlerin, yaşamış olduğu olayları pekte dramatize etmeden çarpıcı, alaycı ve enerjik bir yolla, çeşitli müzik gruplarına ve sanatçılara da (Beatles, Iggy Pop,Lou Red vb.)atıf yapılarak bağımlılık üzerinden işliyor. Kitaptan bir alıntı ve filmden bir monolog; "Etrafındaki yüzlerce gördüğü mutluluk kendi sefaletinin boyutlarını ortaya koyuyordu. Melankoli dipsiz bir kuyuydu ve hızla düşüyor, iyi zamanlardan giderek uzaklaşıyordu." "Yaşamı seçin. Bir iş seçin. Bir kariyer seçin. Bir aile seçin. Kocaman lanet bir televizyon seçin. Bulaşık makinenizi, cd çalarınızı ve elektrikli konserve açacağınızı seçin. Düşük kolesterollü, diş sigortanızı, sağlıklı bir hayatı seçin. Ev kredisi ödeme planınızı seçin. Başlangıç için bir ev seçin. Arkadaşlarınızı seçin. Günlük giysilerinizi ve bavul takımınızı seçin. Çeşit çeşit oturma grupları arasından taksitle bir tane seçin. Tak-yap bir ürün alıp pazar sabahı kendinizi bir bok zannetmeyi seçin. Kanepeye oturup bir taraftan ruh sömüren programları izlerken o lanet abur cuburları zıkkımlanmayı seçin. Sonunda da, sefil bir evde yalnız başına geberip giderken yerini, senin yerine geçmek için, seni kandıran bencilleri bırakmayı seç. Çürüyüp gitmeyi ve yetiştirdiğin gerzek veletlere rezil olacak biçimde kendi altına etmeyi seç. Geleceği seç. Hayatı seç…”

henry_chinaski 2 years ago

Kinyas ve Kayra

Hakan Günday

97 Gönderi

Kadınlar Günü, Pollyannacılık,Suni Duygular Üzerine Pollyanna'ya; "Annene tecavüz ettiler" demişler, Pollyanna da; "yaşasın kardeşim olacak" demiş. Kinyas.Kin ve yas!bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi... Kayra.Kendi etrafında topladığı insanları modern hayattan koparıp medeniyet düşmanı olarak yeni bir düzen kuracağına…devamıKadınlar Günü, Pollyannacılık,Suni Duygular Üzerine Pollyanna'ya; "Annene tecavüz ettiler" demişler, Pollyanna da; "yaşasın kardeşim olacak" demiş. Kinyas.Kin ve yas!bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi... Kayra.Kendi etrafında topladığı insanları modern hayattan koparıp medeniyet düşmanı olarak yeni bir düzen kuracağına inanması doğrultusunda, kendine "hediye ,lütuf" manasına gelen ismi veriyor.Kendilerine isimlerini kendileri vererek baştan bir reddediş imzası.. Bu iki melankolik canavarlar toplumdan ve kurallarından uzak ve var olan her şeyi reddederek kendi zihni ölümlerini gerçekleştirmek adına yolculuğa çıkıyorlar. Bu yolculuk esnasında; Esrar,eroin, silah kaçakçılığı ve bolca fahişelerle olan ilişkiler, arkası kesilmeyen varoluş sancıları ve birçok psikonevroz durumların da baş göstermesi ile devam ediyor.Afrika'dan , Amerika'ya ,ordan Türkiye'ye uzanan bir hikaye.Ve ortaya muazzam bir eser çıkıyor. Eleştirisel yaklaşım Yeraltı edebiyatına mesafeli davranan insanlara anlam veremiyorum açıkçası .Gerçekleri insanın yüzüne bir tokat gibi çarpan bir tarzı ve eleştirisel yönü ağır basan,lafını esirgemeden bunları okuyucuya bütün açıklığı ile gösteren bir tarzı beğenmemek tuhaf doğrusu. Bu koskoca bir orkestrada büyük bir eser icra edilirken kalkıpta sahne dekorlarına takılı kalıp,acaba perdeleri nerden aldılar? Bu kırmızı kocaman perdeler kadifeden mi? diye düşünüp "Kadifeden Kesesi"eserini zihninde oynatırken, yani o ortamda bu kadar absürt bir davranış sergilerken, koca bir senfoniyi dinleyemeden, o ruhani hazzı yaşamadan, kendini boş ve şişmiş bir kafaya hapsetmek gibi bir şey. Orada bulunmak için bulunan tipler gibi,sırf millet bunu okumuş bu popüler diye kitap okumaya benziyor yahu! Bu tarzda verilen eserlerin insanları bu kadar rahatsız etmesi nedendir? Dünyada olup biten onca acıya birde kişisel acılar eklenince oluşan o karamsar havayı sanki hiç içlerine çekmemiş gibi edebiyat türüne karşı bu mesafe? Ahlâk,kanun ve toplumsal kurallara sıkı sıkıya bağlı sözüm ona erdemli insanlar sizin de ben ahlâkî normlarınıza ekmek banayım emi! Hatta o kalan tabaktaki, beyninizdeki son fikri kırıntılarınızı sıyırıp sünnetleyeyim de ziyan olmasın.Günahtır! Olay aslında çok basit ; "Altı milyarlık bir seks ve şiddet bahçesi. Altı milyarlık bir gaz odası... Gerçekçi olalım! İyi bir gösteriyiz bizi seyredene. Onun için ölüp ölüp doğuyoruz. Gösteri devam etsin diye!" Günümüz toplumunda zaten onca şiddete ve tecavüze maruz kalan kadınları düşününce utanmıyoruz ve rahatsızlık duymuyoruzda kitapta kurgusal olarak işlenmiş seks, şiddet, bağımlılık ve yasadışı sahnelerden rahatsızlık duyuyoruz öyle mi?Bu açıkçası bana hiç samimi gelmiyor. Bana samimi gelen kitapta geçen şu cümleler ; "Sonra, ülkemin cehalet içinde yüzen bölgelerindeki kadınlarını düşündüm. Gündüz dövülüp gece yasal kocaları tarafından yasal tecavüzlere uğrayan kadınları." artık önyargıları yıkıp birilerine sevimli görünmek için benliğimizden vazgeçip, hassas rolü yapıp, kitabı yarıda bıraktım.. çok zorlandım... tiksinti ve rahatsız edici buldum... genç okurlara önermiyorum( ki bu genç okurları aşağılamak..kişinin yaşı olgunluk mertebesi kişiden kişiye değişebilir) diye toplumsal duyar kasma çabaları içinde bulunmadan vs vs .gibi veya kendimize bile söylemeye çekindiğimiz yalnız kaldığımızdaki koca bir taş gibi omuzlarımızda taşıdığımız o cehalet taşını kırıp okumaya odaklanmalıyız. Hiç bir şey yok mu? Yoksa her şey burda mı?görmek için. Elbet umut ediyorum ki son dönemlerde yeraltı edebiyatına olan ilgi ve alaka Kinyas'ın son dönemlerinde ki umut etme anlayışı ile aynı olur da"Pollyanna, benim yanımda eroinman bir orospu kadar umutsuz kalırdı!" Bknz. Anıtsayaç.com Bütün kadınların Dünya Kadınlar Günü kutlu olsun.

henry_chinaski 2 years ago

Dava

Franz Kafka

38 Gönderi

DAVA KARANLIK VE BATAKLIK ÜZERİNE METAFORİK YAKLAŞIM Aydınlık bir yolda kendimizden emin adımlarla evimize giderken havanın kararması ile yoldan çıkıp şehir merkezinin orta yerinde bir bataklığa saplandığımızı düşünelim. İşte davamız burda başlıyor. Hayatta kalmak ! İlk başta yapacağımız şey elbette…devamıDAVA KARANLIK VE BATAKLIK ÜZERİNE METAFORİK YAKLAŞIM Aydınlık bir yolda kendimizden emin adımlarla evimize giderken havanın kararması ile yoldan çıkıp şehir merkezinin orta yerinde bir bataklığa saplandığımızı düşünelim. İşte davamız burda başlıyor. Hayatta kalmak ! İlk başta yapacağımız şey elbette ki içgüdüsel olarak kurtulmaya çalışıp fakat çırpındıkça bu bataklığın bizi iyice içine çekeceğini bildiğimizden hareketsiz , kayıtsız kalmak olurdu değil mi? Tıpkı karakterimiz Josef k. da uyandığında suçsuz olmasına rağmen bir tutuklama ile karşılaşınca bu bataklığa düşüyor.Hâlbuki bu bataklığa düşmeden önce kısmi olarak özgür, kendinden emin,hiç ölmeyecek gibi yaşayan, çevresi tarafından saygın bir kişiliğe sahip bir birey olduğundan, ilk başlarda o da aynı şekilde kayıtsız kalıyor. Fakat bu bataklığın içinde hayatta kalma dürtülerinden sonra ilk hâssıl olan iş ; pek tâbi ki zihnimizde beliren "düşünmek" oluyor .Artık ortada bir bir bataklık (dava )var ve bu bataklıktan kurtulmanın yollarını düşünmeden edemiyoruz.Josef k. da uzunca bir süre düşünüyor ve karanlık(belirsizlik) iyice bastırınca yardım istemeye yöneliyor.(ki bu yardımı almak onun için bu bataklığa düşmesinden belki de daha ızdırap verici bir durum.Kimsenin onun gibi birisinin bataklığa düşmesini bilmesini istemediğinden,davasını saklamaya çalışmasından anlayabiliyoruz.) Yardım sonucu bataklığın etrafında toplanan insanlar kimisi belirgin yüzler amca figürü gibi diğerleri avukatlar, yargıçlar, mübaşirler ,memurlar, tüccarlar, rahipler, ressamlar ve toplumun diğer kısmına ait insanlar beliriyor. Josef k. bütün bu olanları zihninde de canlandırmış olabileceğinden burada karanlık iyice bastırıyor. Fakat bütün bu insanlar kendi çıkarları doğrultusunda hiç sorgulama yapmadan Josef k. İle konuşmadan ve çekingen tavırlarla onun neden orada olduğunu, bu bataklığın orada ne işi olduğunu,buna sebep olan kişilerin mevkilerin makamların kimler olduğundan çok, ortada olan bataklığın varlığını düşünüyorlar. Ve belki de yardım elini uzatırken içten içe bu felaketin kendi başlarına gelmediği için seviniyorlar.Yardım eli uzatan? Ve bunu nasıl yapacağını bilmeyen insanlar.Bu insan topluluğu kendi çıkarları doğrultusunda hareket edince karanlık (belirsizlik) iyice belirginleşiyor.Bu karanlık içinde "kafkaesk" yaklaşımlar üzerinden insanı adalet,korku, tehdit,şüphe, yalnızlık,umut ve bir çok duygu ve düşünceleri sorgulamaya sevk ediyor. *Kafkaesk, Franz Kafka'dan esinlenerek üretilen, Kafka'nın tasvirlerindeki gibi, tehdit edici ya da korkutucu anlamlarına gelen bir sıfattır. Kafka'nın stiline özgü olarak hikâyelerinde anlatım akışının doğal bir parçası olarak, bilinen ve algılanan gerçeklikten kopma, uzaklaşma durumunu ifade eder. İşin sonucu olarak bizler bataklığın etrafında kaldırımın kenarından geçip gidiyoruz.Yardım elini uzatanlarda bu davalara kayıtsız kalmaya devam ediyor.Josef k ve niceleri bataklıkta debelenip dururken koca bir aldatmaca'nın onları ve bizleri yutmasını beklerken, acımasız hayatlarımıza devam ediyoruz.

henry_chinaski 2 years ago

Çivisi Çıkmış Boklu Dünyanın Azgın Pompacıları

Mykle Hansen

1 Gönderi

Spoiler içeriyor Çivisi Çıkmış Boklu Dünya'nın Azgın Pompacıları Yeraltı edebiyatına aşina olmayan kişilerin saçma bulacağı, okunmasa bir şeylerin kaybedilmeyeceği düşünülen,çok bilmiş edebiyatçı taifesi'nin süslü kelimelerle uzun uzun ve kasıla kasıla ortamlarda tâhliller yaparak caka satamayacağı, yeraltı tarzı bir eser. Aslında içten içe…devamıÇivisi Çıkmış Boklu Dünya'nın Azgın Pompacıları Yeraltı edebiyatına aşina olmayan kişilerin saçma bulacağı, okunmasa bir şeylerin kaybedilmeyeceği düşünülen,çok bilmiş edebiyatçı taifesi'nin süslü kelimelerle uzun uzun ve kasıla kasıla ortamlarda tâhliller yaparak caka satamayacağı, yeraltı tarzı bir eser. Aslında içten içe bir çok eleştiriyi hakkıyla yapabilecek ve bunu yaparken de gerçeküstü yaklaşımla, hayalgücü ve espirili bir dil kullanan bir yazar düşününce, yazarımız başını eroin bağımlısı bir fahişe'nin anüsünden( sindirim kanalının son bölümündeki çıkış deliği) çıkarıp okuyanı selamlıyor. Mykle Hansen! Kitap üç farklı bölümden oluşuyor ; Hayat kısa kuşlar uçuyor! diye başlamasını tâbi ki beklemiyoruz değil mi ? Tâbi ki hayır! dediğinizi duyar gibiyim.Bunun yerine ; Hayat kısa, acımasız ve bilinmezliklerle dolu; fakat şundan eminim: Daha uzun, daha kalın, daha büyük ve daha tatminkâr bir penisim olmalı, HEM DE HEMEN! diyen cinsel sorunları olan veya olduğunu düşünen karakterimiz kısmende olsa çağımızın vebası olan internet ortamına yayılmış halihazırda ürünlere tüketim sevdalısı olarak kamikaze edasıyla dalış yapıyor.İlerleyen sahfalarda travmatik durumlar baş gösteriyor. Dolayısıyla toplumumuzda küçük yaşta erkek çocuklarına çıkar bakayım amcana pipini göstercilerin yetişkinlikte bir çok davarizm yok hayır "Darwinizm"değil davarizm kuramına öncülük yapacak bireyleri topluma kattiklarindan bihaberlerdi.Erkekliği, gücün sembolünü İKTİDARLI olmayı bir organa ve işlevine bırakmak da olsa olsa davarlık olur çünkü. Bu bölümde tüketim toplumu ve toplumun birey üzerindeki baskılarını ve bunun sonucu olarak ortaya çıkan vahim durumları karakterimizin bir kadına olan arzusundan ve sonlardaki zorbalığından anlayabiliyoruz. Tüketim, kişisel haz, tükenmişlik sendromu... İkinci bölüm;AGNES CUDDLEBOTTOM’IN MERKEZİNE YOLCULUK Karakterimiz agnes cuddlebottom 80 yaşında eroin bağımlısı bir fahişe merkezi ise onun kıç deliği:D Ara ara röportaj şeklinde ilerleyen bölümde ilk önce doktorların her şeyin amacı hastanın kurtulması olarak başlasa da aynı hükümetlerin seçim öncesi her şeyin halkın yararına ve refahına olacağı şeklindeki boş beyanatlarıyla dolu.Gerçeklerin öyle olmayacağını her şeyin suistimale uğrayıp boka sarmasını uygulamalı olarak bizlere birer birer anlatıyor.İlk olarak JoJo adında bir şempanzeyi yollayan doktorlar bana uzaya yollanan "ham" adlı şempanzeyi hatırlattı.(Ham (Temmuz 1957 -19 Ocak 1983), aynı zamanda Şempanze Ham ve Astro-şempanze Ham olarak da bilinen bir şempanzeydi ve uzaya fırlatılan ilk büyük maymundu. 31 Ocak 1961'de Ham, ABD uzay programı Project Mercury'nin bir parçası olan Mercury-Redstone 2 görevinde yörünge altı bir uçuş yaptı.) İnsanlık olarak hayvanları her alanda sömurdüğümüz gibi ilk yapılan iş bilinmeyene bir hayvanı yollamak oluyor tâbi. Olay haberlere çıkınca göçmenler durur mu? kadının anüsüne göç dalgaları başlıyor.(ulan bu göçmenler sığınacak bir g.t deliği bile olsa sığınırlar biz hâlâ nasıl göndeririz diye düşüne duralım.)Halk konserleri veriliyor.Bağımlı olan kadının içindeki uyuşturucu maddeyi kullanalar bile var.Açgözlü müteahhitler hemen kadının anüsünde parseller alarak evler dikip hatta medeniyet adı altında yollar yapıp beton döküyorlar.Kapitalizm iş başında Starbucks bile açılıyor hemde iki üç kat ciro yapıyor.Bir çok eleştiriyi bu espirili ve hayalgücü ile yapan yazarı tebrik ediyorum cidden.Bütün bunları görünce insan düşünmeden edemiyor acaba bizlerde bir anüsün içindemiyiz diye.Çünkü insan her şeyin bu kadar boka sarmasını başka bir şekilde açıklayamıyor. Son bölüm:Bir hamburgerin gözünden tüketim toplumuna bireylerin açgözlülüğüne şişman insanlar üzerinden bir güzel hiciv ediliyor. "Şişman insanlar aslında güneşi yemek istiyorlar, güneşi tükettiklerinde ise eminim ki açlıkları onları başka yıldızlara yöneltecektir. Hiçbir zaman yetinmeyi öğrenemeyecekler".Aslında burada şişman insan modeli yönetimdeki kişilerden en alt tabakaya kadar fırsatçı ve bitip tükenmek bilmeyen açgözlü davranışlarına modelleme olarak kullanılmış."Artık buralarda hiç hayvan kalmadı, nedenini açıklamaya çalışayım. Hepsini biz yedik. Çok, çok uzun zaman önce lezzetli olanların hepsini şişman insanlar yedi, kalanları da aç insanlar." Son olarak keyifle okuduğum bu kitabın incelemesini şu satırlarla bitiyorum; Bulutsuz gökyüzü, pırıl pırıl yıldızlarla dolu. Her yanı bokla kaplı olmayan bildiğim tek şey yıldızlar. Çok güzel görünüyorlar. O insanların yıldızları kirletmesini engellemek için sahip olduğum her şeyi verirdim ama işe yarayacağından ümitli değilim. Bazı şeylerin değişmesi dileğiyle ;)

henry_chinaski 2 years ago

Bab'Aziz

Nacer Khemir

38 Gönderi

Canınla süpür canan'ın eşiğini ancak o zaman aşk'a erersin... Filmi izlerken sanki binbir gece masallarındaki mistik bir havayı soluyordum.Hem görsel hem işitsel hem de yaptığı atıflar açısından içinde derin manalar olan bir film. Gözleri görmeyen kalp gözü açık bir derviş…devamıCanınla süpür canan'ın eşiğini ancak o zaman aşk'a erersin... Filmi izlerken sanki binbir gece masallarındaki mistik bir havayı soluyordum.Hem görsel hem işitsel hem de yaptığı atıflar açısından içinde derin manalar olan bir film. Gözleri görmeyen kalp gözü açık bir derviş ile torunu iştar'ın yolculuğu. Çölde otuz yılda bir gerçekleştirilen sufi toplantısına doğru yolculuk.Bu yolculukta derviş Bab'Aziz'in elini küçük iştar ile beraber tutuyordum. Kimi zaman susuyor, kimi zaman çöl kumları gözüme doluyordu.Anlatılar eşliğinde küçük iştar gibi can kulağıyla dinliyor ve kendimi hikayelerin eşsiz büyüsüne kaptırıyordum... Dünya bir çöl.Bu çölde her insan bir yolcu.Bu yolculukta prens gibi somut anlamlardan soyut kavramlara adım atanlar... ruhunu izleyip mâna alemine geçiş yapanlar... Leylasını arayanlar...Leylasını ararken Mevlâsını bulanlar... Aşkın ateşine atılan, yanıp tutuşanlar... hâk ile batıl, bir aynanın iki farklı yüzü olan Hasan ile Hüseyin gibi olanlar...Osman gibi su dolu kuyuya düşüp zehrasından uzak kalanlar...Zeyd gibi Nur'una kavuşanlar ve Bab'Aziz gibi ölüm'ü düğün gecesi (Şeb-i Arus, : Düğün Gecesi, Mevlevilikte Mevlânâ Celaleddin-i Rumi'nin öldüğü gecedir. Mevlana Celaleddin Rumi, bu geceyi Rabb'ine, sevgiliye kavuşma gecesi olarak düşündüğü Düğün Gecesi olarak adlandırır)gibi görüp hâkkın sonsuz nur'una kavuşanlar... Son olarak Bab'Aziz ile Hasan arasındaki kısa bir pasaj ile bitirmek gerekirse; -“Biliyorum. Anne karnında karanlıktaki bebeğe denseydi ki: ‘Dışarıda aydınlık bir dünya var, yüksek dağlarla dolu, büyük denizleri olan, dalgalanan düzlükleri olan, çiçekleri açmış güzel bahçeleri olan, dereleri olan, yıldızlarla dolu bir gökyüzü ve alevli güneşi olan… Ve sen, bu mucizelerle yüzleşmek yerine, karanlıkla çevrilmiş oturuyorsun…’ Doğmamış çocuk, bu mucizeler hakkında hiçbir şey bilmediği için, hiçbirine inanmayacaktır. Tıpkı ölümü karşılarken bizim gibi. İşte bu yüzden korkarız.” +“Ölüm her şeyin sonu olduğu için içinde ışık barındırmaz." -“Ölüm nasıl olur da başlangıcı olmayan bir şeyin sonu olur? Hasan oğlum, benim düğün gecemde mutsuz olma.”

henry_chinaski 2 years ago

Burada Gömülüdür 2. Cilt

Ahmet Erhan

1 Gönderi

Ahmet Erhan'ın o kadar güzel tesirli şiirleri var ki bir şiiri'nin dizesine bir öykü yazdım. Cümlesine belki bir roman sığmayacak... Hüzünlü Şair'e "Bir Rüya Z Treni " Geceyarısı, karanlık bir bozkırda ışıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım...dizelerine gözüm iliştiğinde…devamıAhmet Erhan'ın o kadar güzel tesirli şiirleri var ki bir şiiri'nin dizesine bir öykü yazdım. Cümlesine belki bir roman sığmayacak... Hüzünlü Şair'e "Bir Rüya Z Treni " Geceyarısı, karanlık bir bozkırda ışıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım...dizelerine gözüm iliştiğinde birdenbire oda karanlığa gömülüyor. Başımı kaldırmadan yukarı doğru, hafif bir şekilde kaşlarımı alnıma doğru sürerek, göz ucuyla lambadan yayılan son ışık hüzmesini yakalamaya çalışıyorum. Odam birdenbire karanlık bir bozkır halini alıyor. Sırtıma hafif şekilde vuran rüzgar artık karanlığın etkisiyle bu bozkırda içime içime işlemeye başlıyor. İçeriden duvarları okşayarak gelen hafif mum ışığını görünce, içimdeki ürperti diniyor gibi oluyor. Mum 'un ışığı ile harmanlanmış olan bu kişi kim?diye hafif meraklanıyorum. Elindeki mum'u ve omuzundan ayaklarına kadar serpilen kıyafetiyle karşıma dikilince, zihnimde ilk başta üstündeki kıyafetlerin müslüman bir kadin figürü olarak tasarlandığını okuduğumda ki şaşkın ifadeyle "Özgürlük Heykeli" gölgeleniyor. Bu şaşkın ifadeyle; Z... ! sen nasıl geldin ki buraya cümlesini zihnimde kurup, dilime dökmeye hazırlanmaya fırsat vermeden,sessiz bir şekilde bir şey mırıldanıyor dudakları. Duyamıyorum... Bunu anlamış şekilde koridora doğru işaret ederek oraya doğru süzülüyor. Aniden midemden kalbime doğru yükselen bir koşma hissi beliriyor Z'nin ardından. Oturduğum sandalyeyi geriye doğru itiyorum. Ayağa fırlayıp adımımı koridora atınca, uzun bir tünel halini alıyor bu koridor. Z 'nin saçları gecenin karanlığını aydınlatan mum ışığıyla rüzgar ile dans halinde savruluyorken, koridorun bitimine doğru kulağıma değişmeyen ritimle Tak! tuk! Tak!tuk! diye sesler yükseliyor. Odaya adımımı atar atmaz hafif bir sallanti hissediyorum. Kendimi iyice bakmama rağmen buğulu bir camın ardındalarmış gibi yüzlerini seçemediğim insanların içinde buluyorum.Başımı kaldırınca vagonlar arasında giden Z' yi görüyorum. Sarsıla sarsıla peşinden giderken yakınlaşıyorum. Elimi uzatıyorum.Sırtı bana dönük olan Z saçlarını savurup dönerken, tam yüzünü göreceğim ki Pattt!!! Her yer patlıyor tren ,vagonlar, tünel,koridor,ev, bozkır alev alıyor. Gözümü hafif araladığımda,ilk olarak lambadan gelen ışık gözüme kum gibi doluyor. Kaskatı kesilen kolumu başımın altından çıkarıp masadan doğruluyorum. Tak !tuk!Tak!tuk! diye açık kalan pencereyi kapatıyorum. Yarın gene elektrik kesintisinin gece 12 den 2:30 'a kadar süreceği aklımda beliriyor, masada kalan Ahmet Erhan şiir'ini çekmeceye kaldırıyorken gözlerim Z 'nin fotoğrafına ilişiyor. Işığı kapatıp yatağa doğru hızlı adımlarla giderken, bir sonraki tren kaçta acaba diye düşünüyorum... Saat : 02:53

henry_chinaski 2 years ago

Burada Gömülüdür 1. Cilt

Ahmet Erhan

10 Gönderi

En Hüzünlü Şair Babamdan 6 sene sonra 1958 'de doğmuş Erhan bozkurt veya kendi seçimiyle Ahmet Erhan. Şiirlerini okurken ki yalnızlık duygusunu iliklerime kadar hissediyorum.Bir çok şairin kitaplarını okurken, kalbimi bir müzik aleti gibi önüne sererim. Dizelerin tesiri ile ortaya…devamı

henry_chinaski 2 years ago

Theo'ya Mektuplar

Vincent Van Gogh

12 Gönderi

Zihnim' in Odalarında Yükselen Van Gogh Sancısı Akşam eve dönerken cebimdeki anahtarı çıkarıp kapı kilidine soktuğum an, o kısacık anda,anılar hücum edip şakaklarıma değince,bir hüzün kaplar içimi ve durup dururken bir şeylerin olmasını beklerim... o kısa boşlukta ki çektiğim Van…devamıZihnim' in Odalarında Yükselen Van Gogh Sancısı Akşam eve dönerken cebimdeki anahtarı çıkarıp kapı kilidine soktuğum an, o kısacık anda,anılar hücum edip şakaklarıma değince,bir hüzün kaplar içimi ve durup dururken bir şeylerin olmasını beklerim... o kısa boşlukta ki çektiğim Van Gogh ıstırabı'nı oldum olası kimeseye anlatamam... Kilidi çevirip kapıyı itince, ilk olarak içeriden gelen müzik beni karşılıyor bu karanlıkta, Franz Peter schubert'in "serenade" bestesi çoktan evin odalarına sinmiş.Bir çok oda'nın baktığı bu uzunca koridora,gözlerimi kısıp bakınca, üç tane odanın kapısı'nın altından sızan sarı ışık gözlerime doluyor.Koridorun sonuna gidip kapı kolunu yavaşça indirip başımı içeri uzatıyorum.Yatağın üzerinde çarşafa sarılı yarı çıplak bir kadın, masanın başında boş bira şişeleri, etrafta cirit atan kediler ve at yarışı kuponları... daktilosu'nun başında sızmış yaşlıca heybetli duran ihtiyar başını kaldırıp bana bakıyor. Bukowski: Hey evlat! Nasıl gidiyor?Sabah 6'da yataktan fırlayan, giyinip zorla bir şeyler atıştıran, başka birine para kazandırdığı bir yere ulaşmak için trafikle boğuşan ve tüm bunlara sahip olduğu için müteşekkir olması istenen biri hayattan nasıl keyif alabilir? benim ki de laf işte (deyip kahkahayı patlatıyor ve) bana iki bira kap gel hemen dolaptan yoksa midene patlatacağım şahane yumruğumun acısı,çektiğin ızdıraplardan daha büyük olacak! Ben : (İstemsizce midem kasılıyor.) Yahu!yine eve kadın mı attın, odanın haline bak darmadağın, üstelik leş gibi bira kokuyorsun, kalk iki rekât namaz kıl yüzünde nur kalmamış nur pis moruk! diyemedim... Çünkü bu aksi ihtiyarın sözcükleri resmen sihirliydi.Onu az tanıyan ondan nefret eder, derinine inen ise bağımlısı olurdu.Bağımlısıydım.. - Haklısın pek iyi değilim.Hemen getiriyorum. Başımı yarı aralık kapı'nın boşluğundan geri çekip, kapattığım sırada yan odada bir patırtı kopuyor.Aniden odaya dalınca yerde ki kırılmış gözlük dikkatimi çekiyor. Etraf düzenli, masanın başında kafasında yana yatık şapkası, boynunda atkısı, kırlaşmış saçları ile karizmatik şahane serseri'yi görüyorum. Önünde "kaptan" başlıklı beyaz bir kağıt, bir şeyler yazıyor. Başını hafif kaldırarak; Attila İlhan: Dupont'daki kızlar yalnız cigara içerek yaşıyor biliyor musun? Ben: Bilmiyordum kaptan öyle mi? Attila İlhan:Ah!Ellerim kırılsa ben onun için bu şiirleri yazmasam,dinamit taşırmış gibi gözlerini taşımasam... Ben:Yine hangi hatun seni üzdü yahu! Atilla İlhan:Boşver evlat bana bir kadeh armonyak getir! Onu hatırladıkça bir kadeh armonyak içerim armonyak demek yirmi beş damla gözyaşı demekmiş. Demek her akşam yirmi beş damla gözyaşı içerim. Ben:Oldu başka emriniz var mıydı? Kalk kendin al ,hele boynundaki atkıya bak! hem kapalı alanda da şapka takmışsın artist! Diyemedim.(Tam bir entelektüeldi.Geceleri ışıkları kapatıp sevdiğimiz kadınlardan bahsedip ağlardık bu ihtiyarla, şiirlerini dinleyip uykuya dalmak şahaneydi.) -Hemen getiriyorum. Koridora çıkınca başka sipariş var mı acaba diye diğer odaya girmeden önce cebimdeki mektup aklıma geliyor.Kapıyı yavaşça itip odaya giriyorum. Abisi Vincent Van Gogh 'dan gelen mektuplarla az da olsa tanıdığım bir adam Theo'nun odası burası, odada; yağlı boya tablolar , yaldızlı çerçeveler ,kara kalem eskiz çalışmaları ile bir çok kitap var.Theo Paris'te bir galeride yöneticiymiş. Theo:Gelsene yanıma bak Vincent 'dan mektup geldi sana da selamı var. Ben: Büyük bir keyifle dinlemek isterim.Hadi başla merak ediyorum neler yazmış. Theo: Sevgili theo ..... diye başlayan mektupları birer birer okumaya başladık bayağı birikmiş.Mektuplarda Van gogh'un ilk yıllarında mektuplarında incilden sürekli alıntılar yaparak dine bağlılığını gösteriyor. Coşkulu ve gelecekten umutlu, güçlü bir izlenim veriyor.Theo'nun ona yolladığı paralar , çok naif bir ruha sahip olduğundan inceden inceye içinde bir ezilme,utanma duygusu yaratsa da yapacağı resimleri satınca aynı şekilde kardeşine yardım edebileceğini dile getiriyor.Daha sonraları sevdiği kadından, karşılıksız aşklarından bahsediyor.Sevgi karşısında toplumun önyargılarından bahsediyor.Ruhsal bunalımlar eşiğinde bazı çıkarımlar yapıyor.Renklerden, doğadan, ışıktan kitaplardan,yazarlardan söz edip derin duyguların eşiğinde dâhilik ile delilik arasındaki ince çizgide sürüklenip gidiyor. Cebimdeki mektubu masaya bırakıyorum. Van Gogh 'dan gelen son mektubu... Oda 'dan çıkınca etraf bulanık, gözlerim kararıp başım dönüyor.Nefes almakta güçlük çekiyorum. Pencereyi açıp dışarıya bakınca bir selvi karşılıyor beni ve uzakta yanan köy evlerinin ışıkları, gökyüzünde elini uzatsan değecek sanki yıldızlar ve eşsiz güzellikteki bir ay, ışığı... bütün bunlar bir nefes ciğerime doluyor. Bir yere tutunma ihtiyacı ile hafif aydınlık bu koridorda elimi duvar dibindeki masaya atınca, içinde günebakanların olduğu, üzerinde Vincent yazılı vazo sallanıp yere düşüyor. Attila İlhan "kaptan" metni'nin sonlarına yaklaşmış şu dizeleri yazıyor; ...hep aynı manzarayı kullanmaktan bıktım usandım bir yumruk vurdum dünden kalma bir şarkıyı dağıttım van gogh bana bakıyordu deli gözleriyle bakıyordu... Koridorun sonundan kırılan vazo'nun sesine gelen Bukowski; Kendini beğenmiş hatunlar geziniyordu Van Gogh kendini vurduğunda. Genç kızlar ipek çorap geçiriyorlardı bacaklarına Van Gogh kendini tarlada vurduğunda Öpülmemiş, ve daha kötüsü. Yanından geçiyorum sokakta: "nasıl gidiyor, Van?" "Bilmiyorum, moruk" diyor yürümeye devam ederek. Renkler patlıyor: aşk sarhoşu bir yaratık daha. Ben gitmek istiyorum dedi, o zaman. Tablolarına bakıp seviyorlar onu şimdi. Bu tür bir sevgi için doğru olanı yapmış Öbür tür sevgiye gelince, hiç yoktu ki. Etrafa yayılan vazo parçaları ve boynu bükük günebakanlar arasından geçerken ayaklarımı kesen kırıntılar, arkamdan kanlı ayak izlerimi bırakıyor. Tabanlarımda Van Gogh kesiği yaralar ve ıstırablar zihnim'in odalarını doldururken, arkama dönüp bakınca bütün odaların ışıkları'nın söndüğünü görüyorum. Van Gogh 'un hayali önümde duruyor. Göz bebeklerime bir fırça darbesi vuruyor. Her yer sarı, Van Gogh sarısı oluyor...