(@) - Raf

Ta ta tam ilk kitap yorumumla karşınızdayım. John Verdon'un yazdığı ilk kitabı olmasına rağmen akıcı ve olay örgüsü yerinde bir kitap. Kitapta olaylar, emekli bir dedektif olan Dave Gurney'in eski okul arkadaşı olan Mark Mellery'e gelen bir mektupla başlıyor. Mark…devamıTa ta tam ilk kitap yorumumla karşınızdayım. John Verdon'un yazdığı ilk kitabı olmasına rağmen akıcı ve olay örgüsü yerinde bir kitap. Kitapta olaylar, emekli bir dedektif olan Dave Gurney'in eski okul arkadaşı olan Mark Mellery'e gelen bir mektupla başlıyor. Mark Mellery"in posta kutusuna gelen imzasız bir mektupta aklından bir sayı tutması istenir. Tuttuğu sayı ile mektubun içindeki ikinci bir zarftan çıkan sayının aynı olduğunu görünce, korkudan irkilir. Mektubu okumaya devam ederken sonda şöyle bir şiirle karşılaşır. " Aldıklarını geri vereceksin Vermiş olduklarını aldığın zaman. Biliyorum ne düşündüğünü, Ne zaman uyuduğunu, Nereye gittiğini, Nereye gideceğini. Seninle bir randevumuz var, Bay 658." Rastgele tuttuğu bir sayının hiç tanımadığı biri tarafından bilinmesi onu korkutur. Mektup sahibinin sadece sayıyı değil Mellery'nin nereye gittiğini, ne yaptığını hatta yemeğine kadar ne yaptığını bilir. Böyle bir iddianın karşısında Mellery soluğu emekli dedektif arkadaşı Gurney'in yanında alır. Bu mektubun sahibi kim? Ve amacı nedir gibi sorular yavaş yavaş cevaplanır kitapta. Kitap başlarda biraz sıkıcı gibi gelse de, olaylar alevlendikçe kendimizi Gurney'in konumunda bulabiliyoruz. Acaba katil kim? Mektubu yazan kişi bu kadar şeyi nerden biliyor gibi soruları kendimize sormadan duramıyoruz. Analitik zekası yüksek ve resim hafızası çok iyi olmasına rağmen bazı hatalar yapması nedeniyle Gurney karakteri bir miktar prestij kaybetse de yine de işi kotarıyor. Gurney'in işi için geçmişte ailesini ihmal etmek zorunda kalması, iç hesaplaşmalar yaşaması, pişmanlık duyması ve kendini her şeye geç kalmış hissettiği bölümlerde fena değildi bence. Bazı yorumlarda olayların tam olarak açıklanmadığı söylense de bence olayların her yönü ve sebebi anlatılmış, kitabın son bölümlerinde her şey açıklığa kavuşmuştu. Tam bir polisiye kitaptı sonuç olarak. İyi okumalar hepimize...

ibrakadarbra 2 months ago

Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilince oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar. Platon

ibrakadarbra 2 months ago

The Zone of Interest

Jonathan Glazer

21 Gönderi

Auschwitz kampının en uzun süre görev yapan komutanı Rudolf Höss'ü ve onun aile yaşantısını merkezine alan bir film. Aile, kampın hemen dibinde yer alan bir lojmanda hayatını sùrdùrür; biz kabaca bu aile yaşantısına tanıklık ederiz. Birçok Holokost filminin aksine duvarların…devamıAuschwitz kampının en uzun süre görev yapan komutanı Rudolf Höss'ü ve onun aile yaşantısını merkezine alan bir film. Aile, kampın hemen dibinde yer alan bir lojmanda hayatını sùrdùrür; biz kabaca bu aile yaşantısına tanıklık ederiz. Birçok Holokost filminin aksine duvarların içinde değil dışında konumlanırız bu sefer. Yönetmen, bizi renkli bir kontrastın içine atarak seyre davet eder. Hedwig Höss'ün deyimiyle " dışardan bakınca büyük görünense de aslında küçük olan", bizde ise bir çeşit cennet hissi oluşturan evin perspektifinden dahil oluruz filme. Film boyunca aslında bir şiddete tanık olmayız ama etkin ses kullanımı sayesinde bizi tüm şiddetten haberdar eder ve bu bizi daha çok yaralar. Biz evin bahçesinde çimlere basarken duvarın arkasından çığlıklar, kurşun sesleri, çaresiz haykırışlar ya da Nazi subaylarının öfkeli bağırışları kulağımıza çalınır ki duvarın arkasında bu dramdan habersiz bir kişi, bir çeşit inşaat çalışması olduğu intibasına kapılabilir, öyle ya bir kaç metre ötede bir insanlık dramı yaşanırken, Höss ailesi sanki bunlar hiç yaşanmamış gibi hayatlarına devam etmektedirler. Hedwig Höss ve annesinin konuşmalarında; annesi, temizliğe gittiği yahudi zengin kadının perdelerini alamadığı için üzüldüğünü ve o kadının da belki bu kampa geldiğini söyler. Bunu anlatırken ki konuşmasındaki rahatlık, yanı başlarında insanlık dramı yaşanırken bunu ne kadar normal ve olağan karşıladıklarını gösteriyor irkilmemek elde değil. Uygun bir örnek olur mu? Bilmem ama bu durum bana; geçen günlerde ülkemizde yaşanan otel yangını felaketinin yaşandığı yerde hâlâ kayak yapan insanları hatırlattı. Keza Gazze'de yaşanan insanlık trajedisine karşı dünyanın verdiği (veremediği) tepki ortada. Bu da gösteriyor ki kendi rahatı ve konforu devam ettiği sürece; başka yerlerdeki felaketlerin sesi ne kadar yüksek olursa olsun, yine de kör, sağır ve dilsiz olabiliyor insan. Filmin sonlarındaki, müze haline getirilen kampı görürüz. Orayı temizleyen işçilerden birinin, orda ölen insanların kıyafet ve ayakkabılarının sergilendiği yeri görünce; "buraya her girdiğimde çok ürperiyorum" dediği sahne çok ironikti. Görüntü yerine sesler üzerinden ilerlemesi, eğer bir görüntü kullanılacaksa da bunu ( nehir sahnesinde olduğu gibi) belli belirsiz yapılması filmin kurmaya çalıştığı etkiyi arttırıyor. Filmle ilgili yorumum bu kadardı. İnsanların daha duyarlı ve daha vicdanlı görmek dileğiyle hoşçakalın...

ibrakadarbra 2 months ago

Benim olsaydı göğün sırmalı kaftanları, O kâh altın kâh gümüş ışıklarla dokunmuş, O kâh mavi kâh açık kâh koyu kaftanları, Güneşin ayın gecenin ipliğiyle dokunmuş Kaftanları sererdim ayaklarının altına. Bense züğürdün biri, varım rüyalarımdır. Rüyalarımı serdim ayaklarının altına, Usulca bas,…devamı

ibrakadarbra 2 months ago

Üniversdeli

Alphan Dikmen

2 Gönderi

Üniversite okumak için İstanbul'a babaannelerinin yanına gelen iki kuzen, başlarına gelen çeşitli olaylar sonucu kendilerini 6 kişiyle aynı apartmanda ev arkadaşı olarak bulurlar. Bu 8 kişinin başına gelen komik,absürt ve trajikomik maceraları anlatan dizi. Ben şahsen güldüm ve çok eğlendim…devamı

ibrakadarbra 2 months ago

Selam arkadaşlar. Müsaadenizle bir şarkı paylaşmak isterim. Giden gitti, yürek kaldı peşinde Mevsim döndü, hazan düştü çiçeklere Kalan bilir, kalan susar hep sessizce Son susan söyler, son sözü kalbiyle Her yanım ayrılık her yanım hüzün şimdi Hep biraz kırık gibi…devamı

ibrakadarbra 3 months ago

Sonsuzluk ve Bir Gün

Theodoros Angelopoulos

46 Gönderi

Spoiler içeriyor Film izleyip yorumladığımız "Sinema Kulübü"adlı telegram grubumuzdaki bu haftaki filmimizin değerlendirmesiyle karşınızdayım. Film; yarım kalmışlık, tamamlanamamışlık, geç kalmışlık ve pişmanlık gibi temaları işliyor. Şiirsel bir yolculuk gibiydi. Müzikler de eşlik edince kitap okuyormuş hissi verdi. Filmin başında şairimizin çocukluğunu görüyoruz.…devamıFilm izleyip yorumladığımız "Sinema Kulübü"adlı telegram grubumuzdaki bu haftaki filmimizin değerlendirmesiyle karşınızdayım. Film; yarım kalmışlık, tamamlanamamışlık, geç kalmışlık ve pişmanlık gibi temaları işliyor. Şiirsel bir yolculuk gibiydi. Müzikler de eşlik edince kitap okuyormuş hissi verdi. Filmin başında şairimizin çocukluğunu görüyoruz. Alexander'in içsel, varoluşsal yolcuğunu izliyoruz. Hayatı hep ıskalamış, çocuğu doğduğu zaman bile ailenin içinde değil. Bütün vaktini şiire ve yazarlığa ayırmış, ne eş ne de baba olmayı tam başaramamış. Ölmeden önce bir günü kaldığını bilen kişi o günü iyi bir şey için değerlendirmek ister. Cam silen ve polisten kaçan gôçmen çocuğu arabasıına alıp yardım eder şairimiz. Bu çocuk ona kendi çocukluğunu ve masumluğunu hatırlatıyor. Köpeğini bırakacak ve bakacak birini arıyor çünkü artık geleceğe dair umudu yok öleceğini bildiği için. Hayattan o kadar kopuk ki düğün sahnesinde düğüne hiç aldırış etmiyor. Gôçmen çocuğu ülkesine götürmek istiyor. Ama şairimizin gördüğü telde asılı cesetler, çocuğun ülkesindeki tehlikeleri sembolize ediyor. Bundan vazgeçiyor. Otobüs sahnesinde otobüs hayatı ve zamanı temsil ediyordu. Ülkesinden sürgün edilmiş, ana dilini unutmuş ve insanlardan parayla kelime satın alan şair de otobüse biniyor ve Alexander'in sorusunu yarım bırakıyor. Otobüsde giderken beliren sarı bisikletli üç kişi kader tanrıçalarını sembolize ediyormuş onu öğrendim. Birisi ipi yani zamanı yapan, biri zamanı ilerleten, biri de ipi yani zamanı ölümle kesen. Bunlar filmin temalarını temsil ediyordu bence. Arnavut göçmen çocuğun, ölen Selim için okuduğu şiir beni çok etkiledi. Ey Selimm! Alexander'in annesiyle konuştuğu sahne de etkileyiciydi. Alexander'in geçmişine gittiğimiz sahnelerde şimdiki yaşında olması sinematografik açıdan çok iyiydi. Filmin sonlarında eşi Anna'ya "yarın ne kadardır?" Diye sorduğu; Anna'nın "sonsuzluk ya da bir gün" dediği yer filmin özeti gibiydi. Alexander sonunda ölümü kabulleniyor gibiydi. Şiir gibi filmdi arkadaşlar...

ibrakadarbra 3 months ago

"Gecenin ortasında yalnız başınayken, Korku ve ter içinde uyanırsın. Yatakta yalnız başına yatarken. Biri kafana vurmuş gibi uyanırsın. Kâbus gibi bir rüya gördüğünde, Tüylerin ürperir..." T. S. ELIOT

ibrakadarbra 3 months ago

Taksi Şoförü

Martin Scorsese

127 Gönderi

Spoiler içeriyor Şimdiye kadar bazı kısımlarını izleyip, sonunu bi türlü izleyememiştim. Aklıma geldi ve izledim sonunda. İyi ki izledim diyorum. Hırpalanmış, yalnız kalmış, toplumda bir yer bulamamış bir insanın psikolojisini iyi yansıtmış bir film. Ana karakterin fiziksel ve ruhsal değişimini yansıtırken, sosyo…devamıŞimdiye kadar bazı kısımlarını izleyip, sonunu bi türlü izleyememiştim. Aklıma geldi ve izledim sonunda. İyi ki izledim diyorum. Hırpalanmış, yalnız kalmış, toplumda bir yer bulamamış bir insanın psikolojisini iyi yansıtmış bir film. Ana karakterin fiziksel ve ruhsal değişimini yansıtırken, sosyo - ekonomik eleştiride bulunması filmi daha izlenir kılmış. Film, Vietnam Savaşı'nın Amerikan toplumu üzerindeki ekonomik ve psikolojik etkilerini iyi yansıtmış. 70'li yılların buhran dönemi bu. Ayrıca filmin atmosferi hikayesiyle örtüştüğü için bağ kurulabiliyor. Oyunculuk yükünü sırtlayan Robert De Niro oynadığı karakteri çok iyi yansıtmış. Aynanın karşısında oynadığı doğaçlama sahne çok ünlüdür. Travis karakteri uyku problemi olan, ilaç kullanan, oyalanmak ve biraz para kazanmak için taksicilik yapan biri. İş görüşmesindeki kısa konuşmasında karakterini özetliyor. Bazı psikolojik sorunları olan Travis'in en büyük amacı vakit öldürmek. Bu açıdan içi boşaltılmış, hevesi ve hırsı olmayan bir tip olarak değerlendirebiliriz. Bu genel insani durumlardan yoksunluk onu dış etkilere karşı daha duyarlı bir hale getiriyor. Travis'in toplumun ve hayatın olağan akışının dışında bir karakter olduğunu sessizliğinden anlıyoruz. Bu durumu bozan kişi Betsy karakteri oluyor. Betsy, Travis'in içindeki bağlanma,normalleşme ve topluma entegre olma arzusunu başlatan bir karakterdi. İlerleyen sahnelerde anlatılan yalnızlık olgusunu yıkan bir karakter olabilirdi. Ama Travis'in sosyal ve iletişim yeteneklerinin zayıf olması bunun önüne geçiyor. Tam bu sıralarda Scorsese'nin canlandırdığı, karısını öldürmek üzere olan adamın sözleri Travis için bir uyanışı temsil ediyor. Onun bahsettiği 44'lük Magnumu satın almak istemesi de Travis'in dış etkilere ne kadar açık bir ruha sahip olduğunu gösteriyor. Bu noktada filmde geçen "ne iş yaparsan o olursun" repliği önemli. Çünkü kirli sokaklarda taksicilik yapan, her türden insan ile muhattap olan ve bundan son derece rahatsız olan Travis kendini kurtarıcı rolüne bürüyor. "Bir gün yağmur yağacak ve tüm bu pisliği temizleyecek" diyen Travis kendini bu yağmur olarak düşünüyor sanırım. Bu bir bakıma kendini aklama ve yalnızlığının kefareti gibi görülebilir. Silah satın almasının ardından gerçekleşen fiziksel gelişme süreci onu farklı bir noktaya sürüklüyor. Betsy'e olan takıntısını bir kenara bırakıp, Iris üzerinden bir hatayı telafi sürecine giriyor. Artık vakit öldürmekten daha büyük amaçları olan Travis, Iris ile olan hikâyesinde eskiye nazaran daha aktif bir görünüm çiziyor. Filmin sonunda Travis, halka saygın bir şekilde lanse ediliyor ama bu gerçek mi? Hayal mi? Cevabı bize bırakılmış gibi. İyi günler ve iyi seyirler herkese...

ibrakadarbra 3 months ago

Babil

Damien Chazelle

37 Gönderi

Film sinemanın siyah beyaz sessiz döneminden çıkış sürecinde, Hollywood'da bir kaç oyuncunun yükseliş ve çöküş hikâyesini anlatıyor. Sınırsız hırs ve aşırılığın hikâyesi olan film, erken dönem Hollywood'unun dizginlenemeyen çöküş ve ahlaksızlık döneminde, birçok karakterin yükselişinin ve çöküşünün izini sürüyor. Film…devamı