lecastor (@lecastor)

lecastor (@lecastor)

Hayatı kitaplardan ve filmlerden öğrendim İnstagram: @guzelruhlartoplulugu

Joined at July 2023

32 Followers 22 Following

Follow Message Statistics

Post

362

Movie

Serie

Book

lecastor 7 months ago

Kuru Otlar Üstüne

Nuri Bilge Ceylan

128 Gönderi

Merve Dizdar, Cannes’da ödül aldığında duydum ilk bu filmi. Epey ses getirmişti, özellikle bazı çevrelerde Dizdar’ın yaptığı konuşmadan gücenenler de oldu. Hepsinin birer saçmalık olduğunu düşündüm. Cannes’da tartışmalı olarak ödül alan biricik, sadece ‘’Kuru Otlar Üstüne’’ de değil; ondan önce…devamıMerve Dizdar, Cannes’da ödül aldığında duydum ilk bu filmi. Epey ses getirmişti, özellikle bazı çevrelerde Dizdar’ın yaptığı konuşmadan gücenenler de oldu. Hepsinin birer saçmalık olduğunu düşündüm. Cannes’da tartışmalı olarak ödül alan biricik, sadece ‘’Kuru Otlar Üstüne’’ de değil; ondan önce ‘’Yol’’ var ki, bu filmi savunmak istesem bir dert, savunmak istemesem bir dert. Lafı nereye mi getireceğim: Yurt dışında ödül alan filmlerimiz neden hep tartışma konusu? Politik nedenlerden dolayı mı? Bu filmleri neden ille de siyasi çerçevede değerlendiriyoruz, sadece film olarak göremiyor muyuz? Bunun cevabı bende yok. O yüzden geçiyorum. Nuri Bilge Ceylan’ın yine bir taşra filmi, ‘’Kuru Otlar Üstüne’’. Her ne kadar kendisi bu ’taşra filmi’ yaftasını beğenmeyip, ‘insan’ üstünde konuştuğunu, metropoldeki insanla taşradaki insanın eninde sonunda insan olduğunu söylese de (buna katıldığım söylenemez), sonuç olarak taşrada geçiyor. Daha önceki yorumlarda belirtildiği gibi her bir karesi fotoğraf gibi. Ceylan’ın önceden fotoğrafçı olduğu düşünülürse bu konudaki uzmanlığı bu filmde daha iyi hissediliyor: Sosyal medyada bir dönem meşhur olan AI destekli fotoğraf/videolardakine benzeyen sahneler görmek ayrıca hoş olmuş. Erzurum’da geçen hikayede, yönetmenin hayran olduğu Çehov tarzı hikayecilik, pastoral kareler ve diyaloglar ağır basıyor. Film adeta resimli bir kitap gibi. Eğer daha önce Ceylan’ın filmlerini izlediyseniz az çok nasıl bir şey olduğunu biliyorsunuzdur, tıpkı ‘’Kış Uykusu’’nda olduğu gibi diyaloglar ve karakterler arasında çatışmalar var, ki bu temalar birçok filminde tekrarlanıyor. ‘’Kış Uykusu’’nda olduğu gibi burada da, her şeyden nefret eden, huysuzluğunda Huysuz Virjin’i aratmayan, karamsar, ukala mı ukala, oldukça hödük bir başrol karakterimiz var. Kendisini aydın sınıfından olarak görüyoruz; bir şehirli olarak taşradan nefret ediyor, en sonunda bunalıma giriyor ve bunalımı filmin bütün konusunu oluşturuyor. Ceylan’ın bu idealist aydın sınıfına filmlerinde ayrıca bir değer atfetmesinin bir nedeni var: Babası. Babası bir ziraat mühendisi olarak, Adana’nın bir köyünde görev yapıyor. Entel dantel kişiliğiyle Adana’daki köylülere engin bilgilerini aktarıyor, fakat köylüler onu dinlemiyor bile; sonuç aydının hüsranı. Ve büyük ihtimalle köylüleri anlamadığı sürece bu aydın hep en iyisini bildiğini düşünüp hep hüsrana uğrayacak. (Dipnot: Tolstoy’un kitaplarında ve hayatında da aynı temayı görebiliriz.) Bundan sonrası için SPOILER (Sürprizbozan) uyarısı. Filmde çatışmaların iyice arttığı, karakterlerin gerildiği sahnelerde, Ceylan seyircileri için küçük sürprizler yapmış. Bunlardan birisi gayet t📿şşaklı abimizin emanetini masaya vuruşu, birisi de set sahnesi. İkisi de duygusallığın artık pik yaptığı bölümlerde seyirciye oyun oynuyor, bizi artık çözülemeyecek dereceye gelen, kördüğüm olmuş sahnelerde ferahlatıyor. Ceylan bir konuşmasında set sahnesini ‘oyun’ olarak görmediğini sadece kurguda yaparken hoşuna gittiğini ve eklediğini söylese de bu sahneler şaşırtıcılığından bir şey kaybetmiyor. Benim filmde en çok sevdiğim sahnelerden birisi oldu. Filmdeki bütün karakterler ahlaksız. Herkes işine geldiği gibi davranıyor. Tıpkı t👑şşaklı abimizin dediği gibi çünkü ‘insanlar’. Ortada bir taciz suçlaması varken, karakterler kendi çıkarlarını veya bürokrasiyi düşünüyor. Yönetmenin alaycı üslubu da gözden kaçmıyor. Ayrıca, filmin pedofili unsurlar içerdiği konusuna katılmıyorum. Zira filmde herhangi bir cinsellik söz konusu değil. Pekala başrol erkeğimizin, öğrencisine olan duyguları rahatsız edici olsa da, cinsel boyuta geçmiyor hiçbir zaman. Sonuç olarak izlemesi keyifli ve düşündürücü bir film olsa da, bana göre ‘’Kış Uykusu’’ kadar iyi değil. Yönetmenin en çok sevdiğim filmi bu olmaya devam edecek gibi de duruyor.

lecastor 7 months ago

"Kaçtığını sanıyorsun ama Dönüp geleceğin yer kendi benliğin Gittiğin en uzak yolun sonu hep Eve dönüşün" - James Joyce 'Ulysses'

lecastor 7 months ago

Zaman her şey, insan hiçbir şeydir; insan olsa olsa zamanın enkazıdır. -Karl Marx

lecastor 7 months ago

Pür Dikkat

Cal Newport

7 Gönderi

‘’Elinizdeki işe başlamak üzere olduğunuz sırada arka planda telefon çalarsa bütün konsantrasyonunuz dağılır. Siz o an bunun farkına varmasanız da beyniniz, dikkat çelici uyaranlara tepki verir.’’ ‘’Herhangi bir sorunla karşılaştığınızda ya da belli bir bilgiye ihtiyaç duyduğunuzda hemen yanıt alabildiğiniz…devamı‘’Elinizdeki işe başlamak üzere olduğunuz sırada arka planda telefon çalarsa bütün konsantrasyonunuz dağılır. Siz o an bunun farkına varmasanız da beyniniz, dikkat çelici uyaranlara tepki verir.’’ ‘’Herhangi bir sorunla karşılaştığınızda ya da belli bir bilgiye ihtiyaç duyduğunuzda hemen yanıt alabildiğiniz bir iş ortamındaysanız eğer, en azından o an için hayatınız kolaylaşır. Eğer şartlar bu kadar kısa sürede yanıt almanıza müsaade etmiyorsa, bu durumda çok daha önceden planlama yapmak, daha tedbirli olmak ve talebinize yanıt alana dek elinizdeki işi bir kenara koyup bir süre başka bir şeyle ilgilenmeye hazırlıklı olmak zorunda kalırsınız. Bütün bunlar uzun vadede daha nitelikli ve daha tatminkar sonuçlara kapı aralasa da, gündelik çalışma hayatınızı zorlaştırır.’’ ‘’Şirketlerdeki yönetici kesimin haletiruhiyesini özetleyebilecek bir sözcük varsa o da şaşkınlıktır ve tabi oldukları muğlak mecburiyetler yüzünden zamanla kaygılı insanlar olup çıkmışlardır.’’ "Verimliliğe vekalet eden meşguliyet: Yaptıkları işi verimli ve değerli kılan şeylere dair kriterlerin veya açık göstergelerin yokluğunda çoğu zihin emekçisi, endüstri çağı koşullarında geçerli olan verimlik göstergelerine geri dönmektedir: başkalarının görebileceği şekilde bir sürü şeyle uğraşmak." ‘’Günün her saati e-postalara yanıt vermeniz, her dakika toplantı düzenlemeniz, şirket içi anlık mesajlaşma sistemlerine düşen her soruya balıklama atlamanız veya herkesin herkesle temas halinde olduğu açık ofiste karşınıza çıkan her insana fikirlerinizi sunmanız, başkalarına meşgul görünmenizi sağlar. Eğer verimli görünmek için meşguliyet maskesinin ardına gizleniyorsanız, bu türden davranışlar, hem kendinizi hem de başkalarını işinizi iyi yaptığınıza inandırmak için hayati önem taşımaya başlar.’’ ‘’Teknopol, [alternatiflerini] yasadışı hale getirmez. Ahlak dışı ilan etmez. Hatta popülerliklerini azaltmaya dahi kalkışmaz. Yalnızca onları görünmez kılar ve böylece konunun dışında bırakır.’’ ‘’The Internet'i alelade bir kablo ve modem yığını olmaktan çıkarıp baştan çıkarıcı ve heyecan verici bir ideolojiye, belki de günümüzün süper-ideolojisine dönüştüren şey, onu bir tür alim, siyasi konuların danışıldığı bir müsteşar olarak görme yönündeki eğilimdir.’’ ‘’Zanaatkarların dünyasında yaşamaya değer, anlamlı bir hayat ile pürdikkat çalışma arasında nasıl güçlü bir ilişki olduğu herkesin malumudur. (…) Hiç şüphe yok ki kendini dünyada el becerisi aracılığıyla, nesnel yoldan var etmenin sağladığı tatmin duygusu insana sakin, huzurlu ve ağırbaşlı bir karakter kazandırır.’’ ‘’Derinleşerek yaşanan bir hayat, yalnızca maddi açıdan kazançlı değil, aynı zamanda dolu dolu yaşanan bir hayattır da.’’ ‘’Dikkatin ustalıkla yönetilmesi, iyi bir hayatın olmazsa olmaz koşulu ve yaşam deneyiminin hemen her veçhesini geliştirmenin anahtarıdır.’’ ‘’Beynimiz dünyaya bakış açımızı inşa ederken neye odaklandığımızdan yola çıkıyor. (…) Kim olduğunuz, ne düşündüğünüz, ne hissettiğiniz, ne yaptığınız, neyi sevdiğiniz, odaklandığınız şeylerin toplamıdır.’’ ‘’ Nörolojik bir perspektiften bakıldığında, dikkatinizi cezbeden yüzeysel şeylerin büyük bölümü size zararsız ya da eğlenceli görünse dahi yüzeysel işlerle geçip giden bir işgünü muhtemelen bunaltıcı ve üzüntü verici olacaktır.’’ ‘’En değerli anlar, genellikle kişinin zor ve mühim bir işi başarmak için harcadığı istemli çaba esnasında bedeninin veya zihninin sınırlarını zorlamasından doğar.’’ ‘’Ne gariptir ki bir işte çalışırken geçirilen vakit, boş vakitlere nazaran çok daha hızlı ve kolay akar. Çünkü tıpkı akış faaliyetleri gibi her iş, önceden belirlenmiş hedeflere, denetim kurallarına ve birtakım zorluklara sahiptir ve bütün bunlar kişiyi işin içine dalmaya, odaklanmaya ve kendini çalışmaya kaptırmaya sevk eder. Diğer yandan boş zaman dediğimiz şey plansızdır ve keyifli hale getirilmesi daha çok çaba gerektirir.’’ ‘’Zihnimiz -içeriğinden bağımsız olarak- bizi mücadeleye çağıran şeylerden hoşlanır.’’ ‘’Descartes'ın şüpheciliği, kesinlik arayışındaki birey figürünün, hakikat tekelini elinde bulunduran araladı. Bunun sonucunda ortaya çıkan Aydınlanma'nın insan hakları kavramını doğurarak baskı altındaki bireyi özgürleştirmesini olumlayan yazarlara göre, tüm siyasi faydalarının yanı sıra bu fikriyatın metafizik alandaki etkisi ne yazık ki aksi istikamette oldu: Aydınlanma, anlamın temel koşulu sayabileceğimiz nizam ve kutsiyet gibi nitelikleri dünyadan söküp attı. Şimdi Aydınlanma sonrası dünyada, neyin anlamlı neyin anlamsız olduğunu tanımlama işine kendimizi vakfetmiş bulunuyoruz; bu da göze keyfi görünebilecek ve ürpertici bir nihilizme yol açabilecek türden bir iş. (…) Özerk bireye metafizik anlamda kucak açan Aydınlanma'nın yol açtığı hayat, sıkıcı olmaktan öte, neredeyse kaçınılmaz olarak yaşanamazlığın sınırlarındadır.’’ ‘’Günümüzde yaptığımız işlerin tanımına haddinden fazla önem atfediyoruz. Örneğin "tutkunun peşinden git" takıntımızın altında yatan (hatalı) düşünce şudur: Tatminkar bir kariyere sahip olup olamayacağınızı, seçtiğiniz işin ayrıntıları belirler. Bu düşünme biçiminin bize söylediği şeyse şudur: Dünyada insanı tatmin edebilecek ancak birkaç ulvi iş vardır -mesela kar amacı gütmeyen bir kuruluşta çalışmak veya kendi şirketinizi kurup sevdiğiniz işi yapmak- ve bunların dışında kalan diğer tüm işler ruhsuz ve yavandır.’’ Pür Dikkat Çalışma Yöntemleri: 1-Keşiş yaklaşımı: ‘’Bu yaklaşımda, pürdikkat çalışmaya azami ölçüde vakit ayırabilmek için yü¬zeysel sorumluluklar ya bertaraf edilir ya da yok denecek kadar aza indirilir. Keşiş yaklaşımını benimseyenlerin sarih, dört başı mamur hedefleri vardır ve mesleki başarılarını belli bir alanda herkesten daha iyi olmalarına borçludurlar. İşte bu açıklık ve berraklık sayesindedir ki başkalarının ayağına dolanan yüzeysel dertler onlar için mevzubahis dahi olmaz.’’ 2- Çift modlu yaklaşım: ‘’ Zamanınızı ikiye bölün ve bir bölümünü yalnızca ve bütünüyle pürdikkat çalışmaya ayırın. Geri kalan -zamanda da ne istiyorsanız onu yapın.’’ 3-Ritmik yaklaşım: ‘’Ritmik yaklaşım olarak adlandırdığımız bu yaklaşıma göre, pürdikkat çalışmaya her defasında rahatlıkla başlayabilmenin en kolay yolu, bunu rutin alışkanlıklardan biri haline getirmek. Yani bu yaklaşımda amaç, bu alışkanlığı bir ritme oturtarak, çalıştığınız konuda derinleşip derinleşmemeye veya bunun zamanlamasına karar verme aşamasını bertaraf etmek.’’ 4-Gazeteci Yaklaşım: ‘’İş programında oluşan herhangi bir boşluğu pürdikkat çalışmayla doldurma yöntemi’’ …………………………………………………………………………… ‘’Halk arasında sanatçıların ancak ilham gelince çalışabildiklerine dair bir inanış var. Yani bir şimşek çakması ya da kafada birden bir ampulün yanıvermesi gibi, sanatçının gaipten gelen bir ilham perisinin büyüsüne kapılması gerektiği zannediliyor. (...) Fakat umuyorum ki oturup ilham perisini beklemenin çok ama çok kötü bir plan olduğunu yeterince açık bir şekilde anlatabilmişimdir. Yaratıcı işlerle uğraşanlara tek bir tavsiye verecek olsaydım şunu söylerdim: İlham perisini unutun.’’ ‘’[Büyük yaratıcı zihinler] sanatçı gibi düşünür, ancak muhasebeci gibi çalışır.’’

lecastor 8 months ago

Geçtiğim bu zor günlerde, (Üniversitede 3. defa aldığım dersten tekrar kalıyorum.) tekrar kendimi arayışa başladım. Biricik arkadaşım @net (bir Polyanna’dır kendisi) bunun sürekli kötümser, varoluşçu romanlar okuduğumu belirterek bana (zorla) kişisel gelişim kitabı hediye etti. (Ben ki en son kişisel…devamı

lecastor 9 months ago

Benedetta

Paul Verhoeven

14 Gönderi

Bu filmi izleyeli aylar oldu, o yüzden bilgilerimin taze olmadığını öncellikle belirtmek isterim. Şöyle başlayalım, ‘’Benedetta’’ 17. Yüzyılda geçen gerçek bir hikayeden uyarlanmış bir film. Bir azize olan Benedetta İsa’nın kendisine göründüğünü, onunla evlendiğini söylüyor ve aziz/e olmanın şartlarından birisi…devamıBu filmi izleyeli aylar oldu, o yüzden bilgilerimin taze olmadığını öncellikle belirtmek isterim. Şöyle başlayalım, ‘’Benedetta’’ 17. Yüzyılda geçen gerçek bir hikayeden uyarlanmış bir film. Bir azize olan Benedetta İsa’nın kendisine göründüğünü, onunla evlendiğini söylüyor ve aziz/e olmanın şartlarından birisi olan stigmata’dan da nasibini alınca (Hristiyanlıkta ellerde, bileklerde veya alında yaraların oluşması. İsa’nın çarmıha gerilişinin insana nüfuz etmesi ve kişinin damgalanması) işler karışıyor; çünkü Benedatta’nın delirdiğini düşünüyorlar. Peki Benedetta bir deli mi, şizofren mi? Yoksa Hristiyan tarihinde hakkı yenilmiş, yanlış anlaşılmış, azize unvanından yoksun bırakılmış, gerçek bir dindar mı? Ya da bir sahtekar mı? Film de bunları konu alıyor. Lakin Benedetta’yı bu kadar ünlü yapan şey bunlar değil; Hristiyanlık zaten kendisini İsa’nın karısı zanneden azizelerle dolu. Onu ünlü yapan şey, manastırdaki bir kızla lezbiyen ilişkiye girdiğine dair iddialarının olması (Vikipedi’ye göre Hristiyanlıkta bir ilk bu) ve yine Vikipedi’de yazılan kaynaklara göre kendisi iddiaları yalanlıyor, ama yapabilmiş olacağını da kabulleniyor; çünkü trans halinde bir meleğin etkisinde olduğunu, o istemişse de kızla ilişkiye girebileceğini söylüyor. Film günümüzde bile sansasyonel olabilecek bu konuyu işliyor ve bunu bir sadelikle yapıyor. Nasıl mı? Filmde plot twistler yok, ‘’mind fuck’’ yok, gereksiz dram yok, romantizm yok, metaforlar yok, din veya LGBTQ+ propagandası yok, ‘’şiddet pornosu’’ yok. Din ile aşkları arasında kalmış iki lezbiyen bile yok. Peki ne var bu filmde Castor? Oyun. Utanmaz, arlanmaz Benedetta filmde herkesle oyun oynuyor, bununla da yetmiyor bizimle de oyun oynuyor. Sizi kışkırtıyor, ona güvenemiyorsunuz, aslında davasını her ne olursa olsun müthiş bir inatçılıkla savunsa da. Film, yukarıda bahsettiğim gibi, üç olasılığın da yeterli kanıtlarını veriyor elinize ama tabi ki belirsizlik içinde; zaten sonu açık uçlu bir şekilde bitiyor (öyle de olması lazımdı). Film şaşırtıcı bir şekilde komik, hem de absürtlük derecesinde. Benedetta’nın aşırı garip durumu daha iyi bir ögeyle anlatılamazdı. Erotik sahneler, romantizm arka plana atıldığından dolayı mıdır nedir, biraz kaba saba, biraz da esriklik halinde (The Handmaiden’ı izlemişseniz ne dediğimi anlarsınız). Benedetta ile toplumda itilip kakılmaktan vahşi hayvana dönmüş bir kızcağızın ilişkisi ancak böyle olabilirdi sanırım. Bununla beraber, kadın olur da entrika olmaz mı; baş rahibe (ne kadar hoş bir kadın) azizemizin sahtekar olduğunu kanıtlamak için elinden geleni yapıyor, sonunda Benedetta’nın kardinale olan savaşında (yani erkeklere olan savaşında) fikrini değiştirse de. (Hayır, bu bir feminist filmi değil.) Görsel efektler konusuna girmiyorum çünkü kötü ve bu bir Hollywood filmi de değil zaten. Uzun sözün kısası ‘’Benedetta’’ başarılı ve eğlenceli bir film. IMDB’deki puanına aldanmayın; IMDB puanı Amerikan ve İngiliz filmlerinde bir kıstas olabilir ama diğer ülkelerin yapımlarını doğru değerlendirdiğini düşünmüyorum. (1- IMDB’de genellikle İngilizce bilen veya konuşanlar oylama yapıyor. 2- IMDB top 250’ye bakın, gırla Amerikan yapımı. 3- Amerikanlar altyazılı film izlemez.) Bana güvenin, filme bir şans verin. MUBI’niz varsa zaten bu filmi görmüşsünüzdür, bilgisayarınızı alın, kapıya yüzünüz, ekranınız size dönük (maazallah dikkat), izleyin. Bence pişman olmayacaksınız.

lecastor 9 months ago

Barbie

Greta Gerwig

164 Gönderi

Başarılı bir reklam kampanyası yapıldığı için (Google’a ‘’Barbie’’ yazınca sayfanın pembe olduğunu biliyor muydunuz?) ve Greta Gerwig’in daha önceki filmlerini de izlediğimden dolayı (Little Women ve Ladybird) filme gitmeye karar verdim. Gerwig’in çekirdek kadrosundaki nepotizm çocuğu Timothee Chalamet ve İrlandalı…devamıBaşarılı bir reklam kampanyası yapıldığı için (Google’a ‘’Barbie’’ yazınca sayfanın pembe olduğunu biliyor muydunuz?) ve Greta Gerwig’in daha önceki filmlerini de izlediğimden dolayı (Little Women ve Ladybird) filme gitmeye karar verdim. Gerwig’in çekirdek kadrosundaki nepotizm çocuğu Timothee Chalamet ve İrlandalı Saoire Ronan yok, gözlerim de aramadı değil. Ama Margot Robbie Barbie olmak için yaratılmış her ne kadar Ryan Gosling platin sarısı saçıyla çok sırıtsa da. Film, Gerwig’in daha önceki filmleri gibi feminist bir tema içeriyor çünkü bütün filmlerindeki başroller hep kadın. Adını hatırlayamadığım bir feminist yazar vardı (adını biliyorsanız yoruma yazın lütfen); şöyle bir sözü vardır: ‘’Feminizm ne demek bilmiyorum ama erkekler ne zaman bir kitap yazsam beni feminist diye nitelendiriyorlar.’’ Bu da aynı öyle bir durum. Bir kadın yönetmen, bir kadın başrolünün olduğu bir kadın filmi çekiyor ve ben de bir kadın olarak, kadın filmlerini sevdiğim için kadın filmine gidiyorum çünkü neden gitmeyeyim? (her erkek ömründe ‘’Godfather’’ı izleyip, hayranlık duymuştur ama kimse erkeklere sen ‘’maskülinistsin’’ demez) Velhasıl, ‘’Barbie’’ popüler kültüre hizmetinden dolayı iyi ve eğlenceli bir filmdi ama hayatımda izlediğim en iyi kadın filmi değildi. Neden? Çünkü Murat Soner’in eleştiri videosunda bahsettiği üzere film sanki bir ‘’feminist tweet’’i gibi. Film size ayrı bir bakış açısı sunmuyor sadece sosyal medyada gördüğümüz artık içi boşaltılmış fikrilerin toplanıp, derlenmiş hali gibi. Filmde ‘’body positvity’’ adı altında büyük beden bir hanımefendi ve LGBTQ+ için de bir adet transseksüel konulmuş. Netflix’in izinden gidip bir siyahi ve bir de Asyalı beyler ilave edilmiş(homoseksüelliğe yer verecek vakitleri olmamış ne yazık ki), olmuş size kocaman bir Amerikan üst-sınıf solcu filmi. Tabi ki de ‘’şimdi sürekli bir propaganda yapmayalım azıcık da komedi olsun, ortam şenlensin’’ deyip komedi filmlerinin vazgeçilmezi Will Ferrel kadroya eklenmiş (The Office’e geldiğinde diziyi izlemeyi bırakmıştım). Sadece Will Ferrel değil filmde reklamına epey hizmet eden birçok tanıdık sima ve ünlüler de var: lezbiyenlerin ilahlaştırdığı, Saturday Night Live çıkışlı Kate Mckinnon’dan (Tuhaf Barbie) tutun da Diyarbakırlı Dua Lipa da kadroda bulunan isimlerden. Peki filmin iyi yönü hiç yok mu Castor? Onlar da var: öncellikle bu bence yönetmenin en iyi filmi ki gişe başarısı da bunu gösteriyor. Özellikle Barbie’nin yaratıcısı Ruth Handler’la Barbie’nin arasındaki sahneler etkileyici ve iyi yazılmıştı. Filmde beni çok etkileyen ‘’Anneler sabit durur ki kızları arkalarına dönüp baktığında ne kadar yol katettiklerini görsünler.’’ repliğini ömrüm boyunca hiç unutmayacağım. Barbie evreni, mekanlar ve dekor gayet iyi yapılmış, insanın Barbie’nin kalp şeklindeki yatağında yatası geliyor. Bununla beraber tabi ki de renk kullanımında, dekorda ve kostümde bir ‘’Edward Scissorhands’’ evreni kadar başarılı değil. Aynı zamanda yönetmenin günümüzde herkesin yerden yere vurduğu, feminist düşmanı ama çocukken neredeyse bütün kız çocuklarının oynadığı Barbie’yi konu olarak seçmesi isabetli bir tercih olmuş. Barbie’nin bu kadar başarılı bir ürün olup bütün kadınları temsil ettiğini bu filmle öğrendim. Sonuç olarak eğlenceli, çerezlik bir filmdi zaten bu kadar reklamı yapılmış bir filmden daha da fazlası beklenemezdi. Dipnot: Bu bir çocuk filmi değildir.

lecastor 9 months ago

İtiraflarım

Lev Nikolayeviç Tolstoy

2 Gönderi

‘’İtiraflarım’’ şu ana kadar okuduğum eni iyi kitaplardan. Zengin(babadan), başarılı(bu su götürmez bir gerçek), mutlu bir ailesi olan(eşinin sonradan yayınlanan günlüklerine göre burası meçhul) bir adam Tolstoy. Hayatta istediği her şeye sahip ve herkesin istediği bir hayata da sahip. Peki…devamı‘’İtiraflarım’’ şu ana kadar okuduğum eni iyi kitaplardan. Zengin(babadan), başarılı(bu su götürmez bir gerçek), mutlu bir ailesi olan(eşinin sonradan yayınlanan günlüklerine göre burası meçhul) bir adam Tolstoy. Hayatta istediği her şeye sahip ve herkesin istediği bir hayata da sahip. Peki yolunda gitmeyen şey ne? Tolstoy bir yalan içinde yaşadığını ve yaşamın anlamsız olduğuna hükmediyor, nihilistleri aratmayacak bir görüşle. Nihilist dedik ama kitapta bundan önce varoluşçuluk hakim. Şuraya bir bakın: ‘’Gerçekten de bir kuş uçabilecek, yiyecek toplayabilecek ve yuva inşa edebilecek şekilde yaratılmıştır. Bir kuşun bunları yaptığını gördüğümde onun mutluluğundan ben de mutluluk duyarım… Ben de onların bunları yaptığını gördüğümde, onların mutlu olduğunu ve varoluşlarının akla uygun olduğunu kesin olarak bilirim. O halde bir insanın yapması gereken şey nedir? Bir insan da aynı şekilde hayvanların yaptığı gibi kendi varoluşunu üretmelidir.’’ (bknz: s. 68) Kısacası ‘’Varoluş, özden önce gelir.’’ Tolstoy kibirli ve sıkıcı bir adam. Neden kibirli? Çünkü kendisinin burjuva ve fildişi kulesindeki entelektüel yaşamı sebebiyle hayattan kopmuş, ve her hayattan kopmuş bir entelektüel gibi her şeyi insanlardan daha iyi bildiğini iddia ediyor ama sonunda alçakgönüllülük göstererek bunu da kabul ediyor: ‘’Sen hatalısın, ben doğruyum, iddiası bir insanın başka bir insana söyleyebileceği en zalimce şeydir.’’(bknz: s. 86) Neden sıkıcı? Bana her zaman Rus edebiyatında Tolstoy ve Dostoyevski iki farklı insani yönümüzü temsil ediyor gibi gelmiştir. Tolstoy yüksek ahlaklı, başarılı ve mantıklı bir insandı; kendisinin en mükemmel halini oluşturmaya çalışıyordu. Hayatının belli bir döneminde de keşiş yaşamı sürmüştü ki keşiş hayatı sıkıcıdır (kim azizlerin eğlenceli bir hayatı olduğunu söyleyebilir ki?) Öte yandan Dostoyevski ise gerek kumar bağımlılığı gerek dengesiz davranışları sebebi ile pekala aşırı sevimli bir insan değildir, tıpkı romanlarındaki karakterler gibi. Fakat Dostoyevski, Tolstoy’dan daha bize yakındır daha hümanisttir çünkü her insanda karanlık yön, ‘’canının istediğini yapma’’ özelliği, mükemmel yönümüzden daha ağır basar. Yoksa neden ,Tolstoy gibi, mutlu bir evliliğimiz, yeterince paramız ve başarımız varken intihar etmeyi düşünelim? ‘’İnanç, varoluşun gücüdür. Bir insan yaşıyorsa bir şeylere inanıyordur. Eğer bir şeyler için yaşamak gerektiğine inanmasaydı, yaşıyor olmazdı.’’ Sonuç olarak eğer sizin de ‘’Tanrı var mı yok mu?’’, ‘’İnanç nedir?’’, ‘’Hayat gerçekten birilerinin bana yaptığı bir şaka mı?’’ gibi sorularınız varsa bu kitap tam size göre.