(@) - Raf

Spoiler içeriyor - 19.03.2025 - Çok bir beklentim olmadan izledim açıkçası, iyi ki de öyle yapmışım. Bence konu tamamen mantıksız bir temele dayalıydı, temelleri çürük olan bir yapıya iki genç kız neden tırmanmak ister ki? Ayrıca birçok mantık hatası vardı. Madem böyle…devamı

mewberry 1 month ago

İnsan İnsana

Doğan Cüceloğlu

1 Gönderi

- ?.09.2024 - 18.03.2025 - Uzun süredir elimde sürünen bu kitabı sonunda bitirebildim. Çarpraz okuma yaparken büyük bir çoğunluğunu okumuştum aslında ama bir noktadan sonra o kadar sıkıcılaştı ki asla ilerletemedim. Psikoloji ve kişisel gelişim kitaplarını çok severim ancak bu…devamı- ?.09.2024 - 18.03.2025 - Uzun süredir elimde sürünen bu kitabı sonunda bitirebildim. Çarpraz okuma yaparken büyük bir çoğunluğunu okumuştum aslında ama bir noktadan sonra o kadar sıkıcılaştı ki asla ilerletemedim. Psikoloji ve kişisel gelişim kitaplarını çok severim ancak bu kitaptan fazla verim alabildiğimi düşünmüyorum, hatta akıcı olmamasından ötürü öğrendiğim bilgileri de unuttum galiba. Yaklaşık 220 sayfasını kendim hızla okurken, konunun kendini tekrar etmesiyle beraber tıkandım ve okuyamadım, bugün de sesli kitap olarak dinlemeseydim bitiremeyecektim muhtemelen. Doğan Cüceloğlu, alanında başarılı bir psikiyatrist ve akademik alanda kendini oldukça geliştirmiş bir insan. Kendisini yaptığı konuşmalarla veya videolarıyla severek dinliyordum zaten ama bu okuduğum ilk kitabı oldu. Kitap güzeldi ancak bana kalırsa kendini tekrar eden çok fazla kısım vardı, yani kitap 308 sayfa olmak yerine 230 sayfada falan bitseydi bence gayet uygun olurdu. Kitap, adı üzerinde insanın insanla olan iletişimini konu alıyor. Tabii iletişimi oldukça geniş spektrumlu şekilde ele alıyor, kitleler arası iletişimi falan da tanıtıyor bize. Bana kalırsa iletişime dair şeyler öğrenmek için daha güzel kaynaklar vardır, eğer ekstradan Doğan Cüceloğlu’nun seveni değilseniz, kesinlikle okumanızın şart olduğu bir kitap değil. Sayfa 117’deki “Çocuk Ne Yaşıyorsa Onu Öğrenir” kısmı baya güzeldi. “Çocukluğumda ne kadar rahattım. İçimde iki üç kişi birden konuşmazdı. Bir tek kişiydim ve sadece kendi yaşantımdan haberdardım. Sonra herkes bana neyin iyi neyin kötü olduğunu söylemeye başladı. Konuk geldiği zaman, “Niçin konuşmuyorsun, bak sana adını soruyorlar!” derken, yarım saat sonra, “Küçükler çok konuşmaz!” diye azarladılar. Böylece ben, iki ben oldum. Benlerden birisi bir şey yaparken öteki ben sürekli onu ayıpladı. Neleri sevmem, nelerden hoşlanmam gerektiğini, biri diğerine söylemeye başladı. Ama çoğu kez birbiriyle anlaşamıyorlardı. Bu tartışma hala içimde sürüp gidiyor. Çocukken ben bendim ve iyi bir bendim.” “Toplumdaki ilişkiler genellikle reddetme yönündeyse, o toplumda cinayetler, kavgalar, sürtüşmeler çoğalır; genellikle umursamamanın ağır bastığı toplumlarda ise akıl hastalıklarında bir artma olur.” Puanım: 4/10

mewberry 1 month ago

Sindy Masal Prensesi

Richard Allport

2 Gönderi

- 17.03.2025 - Bugün daha dingin ve sakin bir gün geçirmek istediğim için çocukluğumda en sevdiğim filmlerden açtım. Burada kayıtlı değilmiş ama Karbeyazı Pamuk Prenses Hello Kitty falan da izledim. Bu filmlerin bende cdleri var, çocukken hep cdden izlerdim. Zaten…devamı

mewberry 1 month ago

Disney Manga - Stiç ve Samuray 1

Hiroto Wada

1 Gönderi

- 16.03.2025 - Lilo ve Stitch, benim en sevdiğim animasyon filmlerindendir. Üstelik beni çok duygulandıran bir filmdir. Bu mangayı da biricik canım arkadaşım hediye etmişti. Manga, animasyon filminden biraz farklı işlenmiş. Galaktik Federasyon’dan kaçan Stitch, uzay gemisi arızalandığı için acilen…devamı

mewberry 1 month ago

Poyraz Karayel

Çagri Vila Lostuvali

79 Gönderi

- 10.07.2024 - 14.03.2025 - Poyraz Karayel, yerli televizyon tarihimizdeki en sevdiğim dizi olma sıfatını taşımaktadır. Bu benim ikinci izleyişim oldu, dizi ilk yayınlandığında zaten izlemiştim. İçerisinde dramdan tutun aksiyona, aksiyondan tutun romantizme, romantizmden tutun edebiyata kadar her konudan mevcut.…devamı- 10.07.2024 - 14.03.2025 - Poyraz Karayel, yerli televizyon tarihimizdeki en sevdiğim dizi olma sıfatını taşımaktadır. Bu benim ikinci izleyişim oldu, dizi ilk yayınlandığında zaten izlemiştim. İçerisinde dramdan tutun aksiyona, aksiyondan tutun romantizme, romantizmden tutun edebiyata kadar her konudan mevcut. Benim özellikle sevme sebebim, dizinin içinde Oğuz Atay’a rastlamak ve deliliğe övgüler görmekti. Poyraz karakterinin hep deliliğe yakın bir insan olması, iyi bir insan olmasının dünyada karşılık bulamamasından yakınması hep hoşuma gitmiştir. İzlediğim dizide dahi bir şeylerin farkında olan, varoluşsal sorgulamalar yapan karakterler görmek isterim ve bu dizideki karakterler tam da buna istinaden yazılmıştı. Poyraz’ın zihnindeki albayıyla olan konuşmaları, İsa’nın ödevlerini yaptığı sahneler benim en sevdiğim kısımlar. Özellikle de akıl hastanesinde ve huzurevinde yaptığı konuşmayı da çok seviyorum. 3. sezonda kahvehanede Mümtaz ve istihbarat başkanı ile konuşurkenki memleket sevgisi çok güzeldi. Ah Poyraz Karayel, kalbi deliren ilk insanımız… Bu karakter sanki gerçekten yaşamış bir karakter gibi ya, o kadar yakın hissediyorum kendime onu. Genel olarak dizinin tamamında, toplumsal ve sosyal olaylara yönelik çok hoş mesajlar var. Seyircisini farkındalıklı ve bilinçli hale getirmeye çalışan bir yapımdan bahsediyoruz, bence mükemmel bir şey. Üzerine söylenecek o kadar fazla şey var ki, hangi birini söylesem bilemiyorum. Ayşegül’e ettiği evlilik teklifi, Sinan’la ilk küslüklerinde Sinan’ın polis arabasındaki telsizle “Sevmiyorlar merkez!” diye olan tatlı isyanı, kuru fasülye-cacık-pilav üçlüsünün sıcacık anları, Sadrettin’in funny moment tadındaki tepkileri, Songül’ün asla bitmeyen drama queenlikleri, Adil Topal’ın sürekli başının ağrıması, Mümtaz’ın dengesizlikleri, son sezon 3. Poyraz döneminin açılması, “Allah belanı versin Mümtaz!” sahneleri, “Orhan Solmaz’ı tanıyor musun?” diyen ablanın olay örgüsü…Her şeyiyle çok güzel bir diziydi. Konusu, üzerine atılmış bir iftira ile mesleğinden atılan eski polis Poyraz Karayel’in, mesleğine geri dönme çabasıyla başlıyor aslında. Tabii bir noktada yolu, Umman ailesiyle yani mafyayla kesişiyor. Konusu oldukça derin ve sürükleyici, aynı zamanda da klişelerden uzak. Sadece 2. sezondaki Mete karakterine ve 3. sezondaki Fatih karakterine çok gerek var mıydı emin değilim, bence olmasa da olurlardı. Dizideki tüm karakterleri çok seviyorum ama tabii ki favorim Poyraz karakteri. Daha sonrasında da Ayşegül, Meltem, Bahri, Zülfikar karakterlerini de çok seviyorum. Sadrettin’e dizinin çoğu noktasında çok kızsam da onun da ikonik bir yeri var dizide. En sevdiğim kötü karakter ise Adil Topal oldu, kendine has tavrını ve kişiliğini izlemek keyifliydi. Oyuncuların hepsi çok başarılı oyuncular zaten, dizinin bölüm süresi oldukça uzun olmasına rağmen seyir zevki vererek izletiyor kendini. Dizide Oğuz Atay’a oldukça sık rastlıyoruz. Poyraz’ın kitaplığındaki çoğu kitaplar Oğuz Atay’a ait ve kendisinin en sevdiği yazar da o. Tutunamayanlardan veya Tehlikeli Oyunlardan ezbere paragraflar okuyabilen bir karakterimiz var. Zaman zaman, sinematografik olarak da vurgulandığını görüyoruz. Mesela 3. sezonda Poyraz’ın eve Hikmet kod adıyla girmesi yine Oğuz Atay’ın yarattığı karakter isimlerinden bir tanesine vurgudur. “Ülkemiz; üç tarafı denizlerle çevrili, içi yalnızlıklarla dolu bir kara parçasıdır. Ülkemizde yazlar sıcak ve ter kokulu, kışlar ise soğuk ve yalnız geçer. Ayrıca ülkemizde en gelişmiş spor dili karşılıksız sevmektir. Karşılıklı sevmeyi bir türlü beceremediğimizden dolayı, az gelişmiş ülkeler seviyesinde kalırız.” “Her bitiş bir başlangıç falan değildir, her bitiş bir bitiştir. Ve tarih, yalnızca mutsuzları yazar.” “Hepsi manyak bunların!” Puanım: 10/10

mewberry 1 month ago

Devilman: Crybaby

Masaaki Yuasa

33 Gönderi

- 13.03.2025 - 14.03.2025 - Düşüncelerimi belirtmeden önce bu animeyi sevenlerin affına sığınıyorum ve özür diliyorum, sevenlerine saygım sonsuzdur. Kendi düşünceme gelirsek, hiç beğenmedim. Biraz araştırdım, sanırım bu asıl animenin ova bölümlerinden oluşan haliymiş, yani ana kurgunun birkaç bölüme sıkıştırılmış…devamı- 13.03.2025 - 14.03.2025 - Düşüncelerimi belirtmeden önce bu animeyi sevenlerin affına sığınıyorum ve özür diliyorum, sevenlerine saygım sonsuzdur. Kendi düşünceme gelirsek, hiç beğenmedim. Biraz araştırdım, sanırım bu asıl animenin ova bölümlerinden oluşan haliymiş, yani ana kurgunun birkaç bölüme sıkıştırılmış versiyonuymuş. Asıl anime nasıldır bilemiyorum ancak ben tüm eleştirimi bu haline has bir şekilde yapacağım. Öncelikle, animenin yaş sınırının en az 20+ olması gerektiğini düşünüyorum. Yaklaşık ilk 6 bölüm boyunca çok yüksek oranda cinsellik, kan, vahşet gördük üstelik cinsellik dendiğine bakmayın, çok aşırı dozda çıplaklık vardı. Madem bu kadar ağır doz cinsellik koyuyorsun, o zaman bunu gerçekten sağlam bir ideolojik sebebe dayandırman gerekir. Arka zemini boş bir şekilde tüm o cinsellik ögelerini önümüze sunması aşırı anlamsızdı. Yorumları okudum ve bu cinsel ögelerin insanlığın kötü alışkanlıklarına değinmek için olduğunu söylediklerini gördüm, anlıyorum ancak insanlığın karanlık yanını göstermek için 6 bölüm boyunca çıplaklık göstermek şart değil, çok daha farklı şekillerde de gösterilebilirdi. Her bölüm olayların asıl sebebinin ortaya çıkmasını ve büyük felsefik bir şey olmasını bekledim ama olmadı, Ryo’nun kötü biri çıkacağı zaten aralara serpiştirilen şeylerden ötürü belliydi. Akira’nın iyilik timsali olarak gösterilmesi ve insanlık için mücadele etmesi de ağır dram olarak ifade edilse de, yeterince yedirilmediği için o duyguyu bana geçiremedi. Son bölüm diğer bölümlere oranla biraz daha güzeldi ancak yine final sahnesi olmasına rağmen öyle aşırı hayran kalınası bir durum göremedim. Üstelik boss savaşları o kadar karanlıkta yapılmış ki efektlerden ötürü kimin bacağı nerde koptu onu bile görmekte zorlandım. Keza araya bir koşu yarışı olayının sıkıştırılması apayrı bir saçmalıktı. Hangi yönden bakarsam bakayım anime beni hayal kırıklığına uğrattı, çok daha ümitliydim başlarken. Çoğu insan tarafından dram olduğu söylenmesine rağmen ben dramlık bir şey fazla göremedim. Eğer insanlık, iyilik ve kötülüğün mücadelesi, insan aslında kimdir gibi sorulara yanıt arıyorsanız, bence izlenecek çok daha güzel şeyler vardır ya. Peş peşe 6 bölüm boyunca çıplaklık, taciz, kötü alışkanlıklar gibi şeyleri öne sürüp ardından felsefik iki cümle söylendi diye anime dram animesi olmuyor ki. Animenin en güzel kısmının müzikleri olduğunu düşünüyorum, özellikle de Crybaby müziğine bayıldım, çok güzeldi. Puanım: 3/10

mewberry 1 month ago

Hayır Diyebilme Sanatı

Müthiş Psikoloji

31 Gönderi

- 12.03.2025 - Seneler önce okuduğum bu kitabı, bugün yeniden okudum. Adından da anlayabileceğimiz üzere, hayır diyemeyenlere rehber niteliğinde bir kitap kendisi. Ancak rehberlikten kastım profesyonel anlamda bir bilgilendirme değil. Kitabın içerisindeki bilgilerin veya açıklamaların hangi kaynaklara dayandırıldığını bilmediğimiz için…devamı- 12.03.2025 - Seneler önce okuduğum bu kitabı, bugün yeniden okudum. Adından da anlayabileceğimiz üzere, hayır diyemeyenlere rehber niteliğinde bir kitap kendisi. Ancak rehberlikten kastım profesyonel anlamda bir bilgilendirme değil. Kitabın içerisindeki bilgilerin veya açıklamaların hangi kaynaklara dayandırıldığını bilmediğimiz için profesyonel bir kitap diyemeyiz sanırım. Maalesef ki bizim toplumumuz hayır diyememeye çok meyilli bir toplum. Evimize gelen misafiri memnun etmek için kırk takla atıyoruz, gittiğimiz misafirliklerde önümüze sofralar döşeniyor, tatlılar yediriliyor. İş yerlerimizde patronlarımıza yaranmak için aslında yapmak istemediğimiz işleri sırtımıza yük alıyoruz. Hatta bazen hayatımıza balıklama dalmaya çalışan zorba insanlara karşı bile, insanların huzurunu kaçırmama düşüncesiyle boyun eğiyoruz. Çocukluktan itibaren büyüğe hayır denmez, misafir gelince odaya kapanılmaz gibi kurallarla büyütülüyoruz. Hâl böyle olunca, hayır diyememek kültürümüzün bir parçası haline geliyor tabii ki. Çünkü bizim kültürümüzde hayır demek, sanki birini aşağılıyormuşuzcasına kaba davranmak gibi görülüyor. Bireyselleşmeyi o kadar korkutucu benimsemişiz ki kimseye hayır diyemediğimiz için kendimize de evet diyemiyoruz çoğu zaman. İnsan kendi benliğinin sınırları olduğunu bir kitaptan öğrendiğinde çok şaşırıyor aslında. Benlik çünkü bu, benim sınırlarım. Benim sınırlarımı neden bir kitaptan öğreniyorum diye düşünüyor insan. Keşke hiçbirimiz bu sınırları farklı yerlerden öğrenmek zorunda kalmasak da çocukluktan itibaren bunun farkındalığıyla yetiştirilseydik. Eminim ki, çoğumuz daha özgüvenli ve başı dik adım atan insanlar olurduk. Eğer bu yazıma denk gelen genç insanlar varsa, onlara daha da fazla söylemek istiyorum; lütfen benliğinizin sınırlarını kimseye ihlal ettirmeyin. Bir insanın yanındayken biraz bile tedirgin hissediyorsanız, biraz bile suistimal edildiğinizi düşünüyorsanız o bağı gözden geçirin. Sınırları ihlal eden kişiler her zaman biraz daha fazlasını ihlal etmeye meyilli olurlar. Onları memnun etmeye çalışırken bir bakmışsınız ki, kendiniz hiç memnun olmadığınız bir haldesiniz. Kimseyi memnun etme mecburiyetimiz yok, bu Dünyaya annemizin doğumu aracılığıyla geldik, sonradan hayatımıza ilave edilen insanların hiçbiri önceden yoktu, bu bedende ve bu zihinde ömür boyu yaşayacak olan biziz, buna kimse müdahale etmemelidir. Hayır diyememenin temelinde sevilmeme, reddedilme, dışlanma, terkedilme kaygıları yer alıyor. O kadar üzücü ki, birileri bizi sevsin ya da varoluşumuzu kabul etsin diye kendimizdeki puzzle parçalarını alıp sürekli mağazadaki puzzle parçalarıyla değiştiriyoruz. Sonra puzzle bittiğinde bir bakmışız ki ortaya tam bir resim çıkamamış. Zaten gerçek sevgi, koşullara dayanmaz, koşulsuzdur. Bu yüzden bizi hayır dediğimiz zamanlarda dahi sevecek insanlar olmalı hayatımızda. Kitapta geçen bir cümlede, kimseyi kırmamaya çalışan ve iyi bir insan olarak anılmak için talepleri geri çeviremeyen insanların, iyi insan olarak anılmalarından ziyade acil çıkışta ilk kırılan cam oldukları söylenmişti. O kadar doğru ki, maalesef gerçek sevgi bağı kurduğumuz insanlar haricindeki insanlar, yaptığımız çoğu eylemin ardındaki niyeti sorgulamıyorlar bile. Çoğunun verdiği kıymet sadece çıkar ilişkisine dayalı oluyor. Ancak hayat başkalarının onaylarını alma doğrultusunda yaşamak için çok kısa. Hayatlarımızın kıymetini bilmemiz ve korumamız gerekiyor. “Çünkü özgürlük, sandığınız gibi sınırsız olmak demek değildir, tam tersine net ve güçlü sınırlara sahip olabilmenizle ilgilidir.” “Daha çok sevilmek, sayılmak, huzur ortamında yaşamak, çatışmadan uzak kalmak uğruna gözden çıkardığınız sınırlarınız hapishanenize dönüşür.” “Unutmayın en ağır yük, hayır diyemeyen insanın yüküdür. Bir ömür başkalarını taşır sırtında.” “Şunu iyi bilmelisin, önüne çıkan yanlışa ne kadar çabuk hayır dersen, doğru karşına o kadar çabuk çıkar…” “Hayır diyemediğinizde, özgür değilsinizdir. Yaşamınızın ipleri başkalarının elindedir.” “Çünkü hiç kimse, başkaları uğruna sınırlarını feda ederek, sağlıklı ve kalitesi yüksek bir yaşam satın alamaz.” “Dışarıya şekil vermek için içerideki şekli bozmanın bedeli ağırdır.” “Sevilme ihtiyacı karanlık bir kuyudur. Çocuk yaşta açılan ve zamanla giderek derinleşen karanlık bir kuyu…Kuyunun içini doldurmak için yaşam boyu ne gerekiyorsa ve ele ne geçiyorsa fütursuzca fırlatılır o boşluğa. Hayır diyemeyenlerin çoğunun en büyük kaygısıdır sevilmemek. Onlar hep birilerini kaybetmekten, kırmaktan, üzmekten korkarlar ama temelde en büyük korkuları karşısındaki kişi tarafından sevilmeyeceğine şartlanmasıdır.” “Unutmayın, taviz tavizi getirir.” Puanım: 8/10

mewberry 1 month ago

İnsan Olmak

Engin Geçtan

47 Gönderi

- 07.03.2025 - 11.03.2025 - Uzun süredir kitaplığımda duran bu kitabı sonunda okudum. Bireyden, toplumdan, bireyin toplum ile olan ilişkisinden, yalnızlık ve değersizlik hissiyatından, narsisizmden ayrıntılı şekilde bahsediyordu. Duygularımızı ve davranışlarımızı tanımaya yönelik güzel bir kitaptı. Yazarın kendisi de psikiyatrist…devamı

mewberry 1 month ago

Prestij

Christopher Nolan

335 Gönderi

Spoiler içeriyor - 06.03.2025 - Çoğu kült yapımın yönetmeni olarak tanıdığımız Christopher Nolan’ın yönetmenliğini yaptığı bilim kurgu filmidir kendisi. Romandan uyarlama bir filmmiş. Hep listelerde gördüğümüz ve adını sıkça duyduğumuz bir film, bu yüzden beklentim çok yüksekti. 2006 yılında çıkmış olan bu…devamı

mewberry 1 month ago

Gizli Bahçe

Frances Hodgson Burnett

14 Gönderi

- 26.02.2025 - 04.03.2025 - Bu kitaptan Alice Harikalar Diyarında kitabının enerjisini almıştım, beklediğim gibi de oldu sayılır. Konusu, Hindistanlı bir kız çocuğunun İngiltere’de bir malikaneye taşınmasıyla başlıyor. Mary isimli kızımız çok huysuz ve mutsuz, bundan ötürü de ‘yetişkinler’ tarafından…devamı- 26.02.2025 - 04.03.2025 - Bu kitaptan Alice Harikalar Diyarında kitabının enerjisini almıştım, beklediğim gibi de oldu sayılır. Konusu, Hindistanlı bir kız çocuğunun İngiltere’de bir malikaneye taşınmasıyla başlıyor. Mary isimli kızımız çok huysuz ve mutsuz, bundan ötürü de ‘yetişkinler’ tarafından asla beğenilmeyen bir çocuk kendisi. Zamanla Mary’nin ve romana katılacak olan diğer çocuk karakterlerin kendilerini keşfetmelerini okuyoruz aslında. Colin’in yaşadıklarına çok duygulandım çünkü tahmin ediyorum ki Türkiyede de baskıcı aile evlerinde büyüyen çoğu çocuk, iyi niyet ve korumacılık adı altında kendi kişiliğini ortaya çıkartamamıştır. Dickon karakterinin hayvanlarla olan bağını da çok hoş buldum, zaten kitabın kapağında da çok tatlı bir kızılgerdan kuşu var. Ben kitabı çok beğendim, öncelikle yazım dili çok akıcıydı, okumakta hiç zorlanmadım, 3 oturuşta falan bitti. Satırların ardında ebeveyn-çocuk ilişkisine yönelik mesajlar olduğunu farketmek bence çok hoştu. Bana kalırsa gizli bahçe sadece bir sembolizm örneği olarak kabul edilebilir, bahçenin yerine istediğiniz hobiyi koyun, sizi ne mutlu ediyorsa onu koyun, anlamlı olacaktır çünkü zaten asıl anlamı ruha iyi gelen şeyi yapmaktır diye anladım. “Elbette dünyada sayısız Sihir olmalı. Ama insanlar bunun neye benzediğini veya nasıl yapılacağını bilmiyor. Belki de başlangıç, güzel şeyler meydana gelinceye kadar güzel şeyler olacağını söylemektir sadece.” “Bir şeyi tekrar tekrar söyleyerek ve zihnine sonsuza dek yerleşene kadar düşünerek öğreniyorsun, sanırım Sihir için de aynısı olacaktır. Onu size gelmesi ve yardım etmesi için sürekli çağırırsanız bir parçanız olacak, yanınızda kalacak ve işini yapacaktır.” “İyileşeceğine kendini inandırmıştı; bu inanç, aslında savaşın yarısından fazlasıydı ama bunu fark etmedi.” “Sağlıklı çocukların gülmesi her gün ilaç içmelerinden iyidir. O ikisi kesinkes şişmanlayacak.” “Üzücü veya kötü bir düşüncenin zihninize girmesine izin vermek, kızıl mikrobunun vücudunuza girmesine izin vermek kadar tehlikelidir. İçinize grdikten sonra orada kalmasına izin verirseniz, yaşadığınız sürece ondan asla kurtulamayabilirsiniz” “Seni küçük cadı! Orada durmuş şunu sevmiyom, bunu sevmiyom diye söyleniyosun. Asıl sen kendini seviyo musun?” “Kaşlarını çatmıştı, çünkü babasıyla annesinin oturup onunla herhangi bir konuda hiç konuşmadığını anımsamıştı.” “Bahar mı geliyor? Neye benziyor bahar? Hastaysan odada baharı göremiyorsun.” “Annem hiç temiz hava almayan, sırtüstü yatıp resimli kitap okumaktan ve ilaç içmekten başka hiçbi’şeycikler yapmayan bi’ çocuğun yaşaması için bi’ neden olmadığını söylüyor. Zayıf ve dışarı çıkma zahmetine girmekten nefret ediyo; o kadar çabuk üşütüyo ki hemen hastalanıyo.” “Eğer gizli korkularını anlatabileceği bir arkadaşı olsaydı… eğer soru sormaya cesaret edebilseydi… eğer kendi yaşında arkadaşları olsaydı ve kocaman kapalı bir evde, çoğu eğitimsiz ve ondan bıkmış olan insanların korkularıyla ağırlaşmış havayı soluyarak sırtüstü yatmamış olsaydı, korkusunu ve hastalığını büyük ölçüde kendisinin yarattığını anlayabilirdi.” “Annem bi’ çocuğun başına gelebilecek en kötü iki şeyin hiç kendi haline bırakılmaması ya da tamamen kendi haline bırakılması olduğunu söylüyo.” “Annem her sabah yarım saatçik bile ossun gönlünce gülmenin tifüslü birini bile iyileştirceğini söylüyo.” “Elbette bu yanlış Sihirdi… söze “çok geç” diyerek başlamak.” Puanım: 10/10