Jo (@moinsjoli)

"Sıradan her çocuğun içindeki mucizeyi göremeyecek kadar aç gamlı bir dünya bu" •İzlemesi zor filmlerden hani kan ter gözyaşı olsa tamam deriz bunun gidişat belli ama hiçbir hezeyan olmadan hatta çarpıcı cümleleri dahi olmadan affedersiniz zınk diye koyar içinize. •yine…devamı"Sıradan her çocuğun içindeki mucizeyi göremeyecek kadar aç gamlı bir dünya bu" •İzlemesi zor filmlerden hani kan ter gözyaşı olsa tamam deriz bunun gidişat belli ama hiçbir hezeyan olmadan hatta çarpıcı cümleleri dahi olmadan affedersiniz zınk diye koyar içinize. •yine de kasveti, üstüne düşünmek için geceyi gündüz etme arzusu ve mutlu son için izlenmesi lazım diyebilirim. Üstüne düşünmek diyorum neden hemen bir not düşeyim.. Artık inanç deyince dini kastetme devri bitti çünkü yerini daha kapsayıcı olan ve dinlerin yayılımına vesile olan kültür aldı. Bir bilgi vermek istiyorum ahlakın kökü "h-l-k" yani yaradılış. Kültür, hars tanımları da toprağın işlenmesiyle ilgili. Culture-agriculture kavramları gibi. Yine doğal süreçlerin insana uygulanması yani. Bazen kelimeler algılama yetimizden güçlü mü diyorum. Kültür ve inanç meselesine dönecek olursam ekilen tohum nerede bittiyse meyil de nefs de orada biter demek uygun olur. (Bitmek kelimesine de parantez açmak isterim ortaya çıkmak, sonlanmak/tükenmek ve tamamlanmak anlamlarını aynı anda karşılaması müthiş değil mi?) Toplumun mevcut inancı, gerçeği, kiliseye bağlı kalmak olan bir hikayeden bahsediyoruz burada bir şeylerin yanlış ve karanlık tarafı rahatça gösterilebilir ve köklü inançların köküne gaz yağı dökülebilir. Filmde nüansları fazlacaydı ama "in,out" fikriyatı en belirgin olanıydı: inanç kurtuluş olarak benimsenmeliyken kurtulmak gereksinimi duyulan bir şeye dönüştürmek yine kişinin kendi nefsinin eseridir. Hürriyet, kirli bir eziyetin değil kararlı ve pak iradenin ürünüdür. Bunu derken din bunu sağlamaz demiyorum ahlak noktası dini tasavvurda eksikse cehennemden korkunç olan hezimet kapıdadır diyorum. •ismini ben seçecek olsaydım mucize demezdim perde demek isterdim. Her arkanın yüzü, bedel ödeten gizlenmek durumu. •film boyu genele yayılan suçluluk duygusunu duydum. Ama bu his ne kadar kemirgen olsa da hayata yeniden başlama fırsatı edinmek her hikayenin kamburunu alır, bunu da gördüm.

moinsjoli 1 year ago

Inventing Anna

Jessica Pressler

14 Gönderi

Vivian'ın makalesi için hikaye toplarken mevzu bahis kişilere söylediği bir cümle vardı: bu konu hakkında dedikodular iftiralar yaftalar var eğer sen aksini anlatmazsan doğrunun bu olduğunu yazacağım. Şimdi sana kendini ortaya koyman için fırsat tanıyorum. Dizi kapsamınca gelip geçen karakterlerin…devamıVivian'ın makalesi için hikaye toplarken mevzu bahis kişilere söylediği bir cümle vardı: bu konu hakkında dedikodular iftiralar yaftalar var eğer sen aksini anlatmazsan doğrunun bu olduğunu yazacağım. Şimdi sana kendini ortaya koyman için fırsat tanıyorum. Dizi kapsamınca gelip geçen karakterlerin hayatlarında buna rastladık. Ne olduğunu insan kendi mi belirler çevresi mi? Vivian'ın yaklaşımı gerçekçi olduğu kadar kaderci huzursuz edici ama boşuna değil. Etiketlerimizden kurtulmak mümkün değil ama etiketin ne olacağına karar vermek meselesine ilk kıskıvrak yakalanışımızda varoluş varılmaz bir yol olmaktan çıkıp ruh ve zihnin harmonisine kapılıp gerçek olur. Varoluşun gerçek olduğunu farketmekten bahsediyorum...delice bir şeydir.. Diziye dönecek olursam doğru insan tanımanın ònemi diye girecekken "doğru insan" tanımından rahatsız oldum. Aklıma bazıları için "ne kaliteli adam" denildiği geldi. İnsanı gelişim ayağına süsleyip pullayıp pazarlayan düzen değil misin... Şatafatlı bir suç hikayesi gibi görünüyor ama geçim sıkıntısının neden sıkıntı diye ad bellendiğini öğretiyor. Engebesi bol yollar tüm iş sınıflarında renkli yakalarda bir iz. Havuzda bir tutam kulaç atalım diye bir yerlerimizi yırtarak çalışıyoruz..orta sınıf olarak.. bir göçmen gelip "gelecek param var" deyip şah koltuğuna buyur ediliyor "e para nerde" sorusunda susup kalınca dost kazığı göçmene.. Her türlü ya bi sktir derler de Neyse. Kendisi olamamış bir gencin kursağı ganj nehrinden doludur. Geleceği ne parlaksa da bir kez yorgunluktan omzu düşenin ağrısı dinmez. Ailesini suçlamak da yeterli değilse kapital başta sanayi devrimi yıkıntısından kalma her izm'e öfke boşaltmak lazım gelir. Anna bir yalan uğruna didinmiş gibi görünüyor ama hayır sadece bir inanan yapabilirdi hepsini. Ve olması gereken olduğunda rahat değildim. Hikaye, yalanının yanında öyle inandırıcıydı ki kanun nizam geri dursun diyesim geldi. Neyse kapayınca geçti. Ama gençlikte yapılan hatanın telafisi hayatını heba etmekle oluyor, bunun acısı kapanmıyor ve geçmiyor da.

moinsjoli 1 year ago

Tek cümlelik yorum yapan ya da alıntı olmadan filmin hissini anlatamayan kişilerden olmak isterdim. Yazmaya yatkınlığım olduğu için her şeyi kendimden bahsedeceğim bir şeye dönüştürebiliyorum. Bu çok önemsiz geliyor zaten kendimden haberdarım yazınca farkediyor değilim. Filmleri ve kitapları her yerden…devamı

moinsjoli 1 year ago

Paris, Teksas

Wim Wenders

23 Gönderi

🚗Her yerden herkesten her şeyden bir parça alıp bırakarak yarım bırakıp tamamlayarak sükunete erişme isteği Travis'in tüm sancısı bundan başka bir şey değildi. Hata yapmaya duyulan korku ile terapi koltuğuna oturulur fakat bir bakmışsınız önünüzde dağ gibi biriken tanımlar ve…devamı🚗Her yerden herkesten her şeyden bir parça alıp bırakarak yarım bırakıp tamamlayarak sükunete erişme isteği Travis'in tüm sancısı bundan başka bir şey değildi. Hata yapmaya duyulan korku ile terapi koltuğuna oturulur fakat bir bakmışsınız önünüzde dağ gibi biriken tanımlar ve benimsenişler hiç oluverir. Hata yoksa ,sandığımız gibi, o zaman korkunun yerini tedirginlik alır. Yeni bir şey. Her yerden herkesten her şeyden bir parça. 🚗İnsani yanımızı en ortaya seren belki düzelmeyecek olana karşı tavrımız. Teslimiyet, inkar, isyan, taarruz ve yıkım. Atlattıkça mı olgunlaşırız yoksa zaten olgunsak mı? Düzeltemediğini geride bırakmak istedi, böylece istemenin sancısı başladı. Gitmek belki de yarayı kapatmadı ama kanatmadı da. Jane yaranın açılmış olduğuyla kalakaldı. 🚗Masum bir pencere açıldığında kirlinin kirleri, yüklünün yükleri çırılçıplak belli olur. Renkler filmin hisse geçmeyen ağrısını gösterdi. Kendimize ait ne göremediysek rengini gördük. Duyamadıysak da yolları gördük. Her yerden giderek geçip gidileni anlamak.. bütüncül yazgımız. 🚗Bulanık bir nokta kalmadı. Filmi kapayınca aklımda bir şey kalmadı. Nasıl neden sormadım. Sadece tanıdık gelen yeni bir hissi duydum. Her şeyin olurunun bu kadarlığı. Kıymık kıymık dökülen parça parça anılardan hayat çıkıyor. Tıklım tıklım yüklenen yeni ve eski tanışmalardan inşa ediyoruz kendimizi. Ve hepimiz ortak bir merak uğruna illa bir gün ölecek olduğumuzu kabullenip yaşamaya çalışıyoruz. Bu merak; hayatın nerede başladığı, kimin başlattığı ve neden sorularının ardında. Travis texas'ta buldu. Hunter big bang'de. Anne ve Walt Hunter'da. Jane bulmaktan korkusuna aramadı. Bu durum gerçekliğini doğrudan edindiğimiz için farkındalığına ulaşmayı önemsemediğimiz bir düşünceyi anımsattı: Hayatın manası derinliği biz bulmazsak yok. 🚗Küçük harfli hayat bireysel debelenişler ve hasarlar bizi yaşayışa iterken ilahi olan hediyenin getirdiği ,yaşam, düpedüz yenilgi. Bile bile ateşe yürümek Adem ve Havva'dan miras bize. Hırçın alfabeli hayatın kelimelerini seviyorum.

moinsjoli 1 year ago

Maudie

Aisling Walsh

31 Gönderi

❤️‍🩹 "Fazlasını istemiyorum. Önümde bir fırça olduğu sürece, umrumda değil. Bir pencere. Pencerelere bayılıyorum. Kuş, pır pır eden. Yaban arısı. Her zaman farklıdır. Hayatın tümü, hayatın tümü, çoktan çerçevelenmiş burada." ☁️herkesin farklı pencereden baktığı ve bu bakışın pek çok ifade…devamı

moinsjoli 1 year ago

Küçük Kadınlar

Louisa May Alcott

29 Gönderi

Spoiler içeriyor ☁️Filmleriyle aileye ve atmosfere aşina olsam da kitabın tadı bambaşkaydı. Ortaokulda ingilizce klasikleri okumaya başlatan bir kitapken şimdi yine kendimi aradığım bir dönemde tekrar okuma isteğimin uyanıp içimde de ingilizce edebiyata karşı sevginin eski ham halini canlandırmış oldu. ☁️ Kitap…devamı☁️Filmleriyle aileye ve atmosfere aşina olsam da kitabın tadı bambaşkaydı. Ortaokulda ingilizce klasikleri okumaya başlatan bir kitapken şimdi yine kendimi aradığım bir dönemde tekrar okuma isteğimin uyanıp içimde de ingilizce edebiyata karşı sevginin eski ham halini canlandırmış oldu. ☁️ Kitap isimleri her zaman koca sayfaların iki kelimelik özeti olmasıyla dikkatimi ilk çeken şey olmuştur. Küçük kadınlar ismi de hem ingilizcesiyle birebir çeviri olabilen hem de kitapla örtüşük bir tamlama olarak nadir rastlanır ahenk sağlamıyor mu? Küçük kadınlar...geçim sıkıntısı ve ailevi zorluklara rağmen onurlu ve tutkulu bir yaşama kendini kaptıran genç ruhlar... 19.yüzyılın aydınlık aşamasında kadın olabilişin fakirhanedeki yansıması bakımından oldukça etkili bir öykü. ☁️Kadın olabiliş demişken onur ve tutkunun en saf hali bu insan cinsinde harmanlanmıştır. Dünya telaşı bir kadın yaşamında peydalanmış onun karnında sancılanmış onun dönümünde huzurlanmıştır. Kadın olabiliş her yaştaki kızlığın yapageldikleri her şeydir. Dikiş dikmek, ev toparlamak, kızgınları yatıştırmak, huysuzları barıştırmak, yalnızların kalplerindeki sıkıntıyı koparıp atmak, el tutmak, ev vermek, belki can üflemek, piyano çalmak, ilahi söylemek resmetmek ve resme sığmaz hissiyatların her birine çoktan tanışık olabilmekte izlerini barındırır. Fakat bununla beraber "küçük" olan kadınlık ise yaşın getireceği olgunlukla kadınlık dönüşümünü gerçekleştiremeyiş yani erken olgunluğun simgesidir. Kadınlar erkek cinsinden farklı bir büyüme faaliyeti gösterir. Kadın doğar doğmaz kadındır. Hatta annenin cinsiyeti öğrenip babayla paylaştığı ilk "buruk" andan beridir kadın olmaya başlamıştır. Kız çocukluğu da kadınlığın saf halidir. İsmen olan bu değişim sizleri yanıltmasın zira küçük kız çocukları çoğu genç erkekten fevkalade akıllı ve uslu olabilir. Erkeklerin gelişiminin bizden ayrılan kısmı onların "gururla" var olma girişiminde gizlidir. Aslan oğlan er kişi yiğit kaplan haydan gelen hayta oğlan bay oğlan dön dolaş gör gözet haykır çalış uylaş uğra vur vurul gel diz dibine otur. E bu kadar özgür ve el üstü tutulan ruh diz dibinde oturur mu uslu? Elbetteki dünya onun. Burada bulamadığını başka yerde önünde süslü tabaklarla bulur. Bulabilir. Dolayısıyla olgunluk denilen insanın acısından ve mecburiyetinden doğan artık durulma zamanı er kişiye aslan oğlana aynı şekilde işlemez. Elbette erken olgunluk her cinsten kişi için bedbaht bir durum yaşın gereğini yapamamak hep arkadan izler olmak kendi mecburiyet çemberinde debelenmek keyif kaçırıcıdır ama bu böyledir. Her ülkede ve her dönemde böyleydi. Fakat rejim değişikliği ve edindiğimiz haklar bilinçli anne babalık en azından farkındalığı olan meslek erbaplarına erişimimiz bu vahim durumu az olsun geçirdi. Bin şükür atamıza. Kadınlar küçükken de kadındır fakat asla hiçbir insan cinsinin küçüklüğü yaştan başka bir şekilde ölçülmez. Kalıba sığabilmez. Onur denen yaratanın lütfudur ve onu yaşam içinde kaybeder veya pek çoğuyla paylaşabilme şansımız olur. Fakat tutku öyle değildir. Tutku derken aşkı ve hayat sevincini, güne uyanma istencini kastediyorum. Doğuştan var olmaz. Her zaman için rıza ve rica dışı gerçekleşmiştir. Neyden ne boyutta hoşlanacağımızı kestirmemiz mümkün değil. Ortada bir yetenek varsa açığa çıkar. Uyanacağı olan uyanır yapacağı olan yapar. Bu da bizlere bir kılavuz kağıdında gelmedi. Fakat ne kadar kılavuzsuz da olsak elimizi uzatınca ulaşabilmenin imkansız olduğu bir sarp yokuştaysak da tutunacağız. Tutkumuzu tutkunlukla edinebiliriz. Deneme yanılma yenilgi kazanç hepsi insan için hepsi yaşamın kenarına serpilmiş neyi toplayıp cebine attın öldüğünde kâr. Yaşama tutkunlukla bağlanmamış ruhlar anne kucağından başka kucak arayışına çıkamayacak korkak ve sefil ruhlardır. Her köşede onlar için kayıp bekler. Delicesine bağlanabilen ruh yaşama da aşığına da işine de evine de tatlı bir bakışla doygun bir zihinle bakar. Yaşamı onurlu ve tutkulu kılan budur. ☁️Her birimiz boyumuzu aşan bazen belki dayanılmaz bir girdap içinde hissettik kendimizi. Fakat sabah işe giden para kaygısı peşinde didinen ruhumuz gece vakti durup bir satır okuyarak biraz dikiş dikerek bir sahneyi durmadan hatırlayarak bir şarkıyı ezberleyerek belki yazarak dinlendirmek ister. Yaratımın ilhamı en çok bu anlarda uğrar. Küçük yaşamlar yaşıyor olabiliriz ama küçük yaşamımızdan bir mırıltı dahi olsa koparmamız için Tanrı bakın nasıl öğüt veriyor: " Fakat insan, sarp yokuşu aşmak için bir gayrete soyunmadı." ☁️yazmak ve en çok da okumak için beni teşvik etti. İçinde geçen kitapların her birini not ettim okumayı büyük bir içtenlikle istiyorum. Kadın olmayı ne çok seviyorum. Ve yeni başlangıçların tedirgin kıpırtısını. Yaşamı başlarken seviyorum. Bitirirken seviyorum. İzlerken seviyorum. En çok severken seviyorum.

moinsjoli 3 years ago

Puslu Manzaralar

Theodoros Angelopoulos

6 Gönderi

⭐dün gece sabaha karşı belki ağlarım diye izlemeye basladığım fakat hiç ağlatmayan konusu "babalarını arayan iki çocuğun yolculuğu" olsa da bundan çok farklı şeylere değinen her değindiğini müthiş bir şiirsellikle anlattığından buruk hissettirmeyen tek bir dakikası bile geçmeyen çok çok…devamı⭐dün gece sabaha karşı belki ağlarım diye izlemeye basladığım fakat hiç ağlatmayan konusu "babalarını arayan iki çocuğun yolculuğu" olsa da bundan çok farklı şeylere değinen her değindiğini müthiş bir şiirsellikle anlattığından buruk hissettirmeyen tek bir dakikası bile geçmeyen çok çok başarılı bir filmdi. İçime işledi ve her gizi irdelemekten kendimce yakıştırmalar yapmaktan kendimi alamadım. ⭐konu Yunanistan'dan Almanya'ya yola çıkan ve yolda sürekli sınır dışı edilen,bir türlü varmak istedikleri yere varamayan nereye varacaklarını bilmeyen,gerçekten gitmek istedikleri kestirilmeyen çocukların kendi kendilerine hayatı öğrenmeleri, babasız,yönsüz,kimsesiz kalmışlıkta savrulmaları diyebiliriz. Aslında anneleri tarafından gayrimeşru oluşlarına bir kılıf olarak uzaktaki baba masalı uyduruluyor fakat çocuklar daha sonraları bunun yalan olduğunu öğrenseler de uzakta bir babaları olduğuna inanmakta ısrar ediyorlar yani mesele babayı bulmak değil ona inanmak,onun varlığına ve bir gün ona ulaşılacağına inanmak e haliyle filmin konusu olan babayı aramak birden Tanrıyı aramaya evrilmiş oluyor. Öyle bir başınabuyrukluk ki karşılarına çıkan herkes ve her şey de onlar gibi onlar kadar yönünü kaybetmiş,savrulmakta üzerinde yaşadıkları Yunanistan topraklarının bile onlardan bi farkı yok. ⭐her sahnesi üzerinde durulup biraz tavana bakılıp konuşulmayı hak ediyor her cümle ve her imge fakat beni en çok etkileyen birkaç sahneden bahsetmek istiyorum (SPOILER ALLERT) • çocukların hayallerinde babalarına mektup yazdığı her sahne çok güzeldi onların arasından Voula'nın trende yüksek tren sesi arasında "...bize tren sesiyle işaret gönder tatan..tatan.." deyip filmin sonunda trende sadece sessiz bir uğultunun olması beni etkileyen bir detaydı. Yani bence o sessizlik işaretin gerekmediğini artık ulaşacaklarını anlatıyordu en sonunda varacakları yere varmış olduklarını gösteriyordu müthiş bir detaydı. • İnanmak,aramak ve inanmak uğruna ayağına karasuların inmesini göze alabilmek,işaret beklemek sadece beklemek hep beklemek... Filmin başlarında hissedilen artık yılgınlaşmış tekrar hissi yine beni etkilemişti. • keman çalan adamın kovulması,yolda gelinlikle kaçmaya çalışan kadının geri ikna edilip içeri alınması sonra tüm kalabalığın tutsak olmuş ruhlara karşı aldırışsızlığının kanıtı olarak hem gelin hem çocuklar hem at ağlarken dans etmesi,çocuğun hıçkıra hıçkıra ağladığı sahne zorlasaydım gözümden yaş dökecek bi sahneydi. Gelinin de atın da ayağı bağlanmış hapsedilmiş ruhları vardı ve çocuklar hariç kimse onları umursamadı acı bir görüntüydü. • herkes karın yağışını durmuş izlerken deli kadının "başlarına bela aldılar" demesini anlamsız buldum film bittikten sonra bile o kadın niye öyle dedi diye sorguladım. Anlamadım. Çocukların bir tablodan çıkmış gibi koşması zaten filmin en müthiş sahnelerinden biriydi. • Denizden işaret parmağı kesik,vücuttan ayrılmış el heykelinin helikopterle yukarı alınması sahnesi beni en en en çok etkileyen ve tekrar tekrar sarıp başa izlediğim bir sahneydi. Bence bu sahne filmin anlatmak istediğini en iyi anlatan sahneydi işaretsiz kalmışlığı,Tanrının bile ses etmeyişini birkaç dakika içinde öyle güzel anlatmışlar ki bu his ruhuma sindi ben bu sahneyi asla unutamayacağım ve tabi Orestis'nin "şimdi haykırsam beni melekler katından başka ne duyar" sözü de cabası. • Voula ile Oreste'nin sarılıp aşk hakkında Orestis'nin söylediği "ilk seferde hep böyle olur..kalbin çarpar,dizlerin titrer,ölmek istersin.." sahnesi yine beni etkileyen sahnelerden biriydi. ⭐Çocuklar bu yolculukta büyüdüler,hayatla tanıştılar,insanların acımasızlığını, aldırışsızlığını,duvar gibi katı ve koyu dimdik ve ayakta olduğunu bir yere ait olmamayı,Tanrıdan bir cevap gelmese de inanmanın onlara kattığı bir şey yapma gücünü,büyümenin boktanlığını,dizlerin ağrıyana kadar bir yere gitmeyi,bir sandviç için bulaşık yıkamayı,tren sesini,aşkı ve bir kamyonun arkasında çocukluğu terk etmeyi bir at ölüsünde hıçkırarak ağlamayı,gitmeyi her zaman sonuna kadar hep gitmeyi öğrendiler. Karanlıktayken aydınlığa ulaştılar puslu manzaralarında bir ağaç düşlediler ve o ağaca ulaştılar. Bize de sordular; ulaşmak istediğin o ağacı sislerin,pusun ardındaki ağacı görüyor musun? Ben henüz göremiyorum. Henüz bu yolculuğa neden çıktım bilemiyorum. Ağacı bir gün görür müyüm bilemiyorum. Ağaca bir gün koşacak kadar yakın olur muyum bilmiyorum. Bunun bir masal olmasını istemiyorum. Tanrıdan işaret parmağı kopmuş bir ses duymak istemiyorum. Tanrıya inanıyorum ve beni kendisi için dizlerimi ağrıtacak kadar yürütsün istemiyorum. Benim mutluluğumu dizlerimi ağrıtacak yolculukların sonuna saklamış olmasın istiyorum. Yılgınlaşmış tekrar hissinden beni kurtarsın istiyorum. Tanrıdan o kadar çok şey istiyorum ki bir şey istemeye utanıyorum. Masalları seviyorum. Ve simdi bir ses kulağımda tatan..tatan..tatan bu ses hiç kesilmesin istiyorum. ⭐beni her şeyiyle tatmin eden,ruhumda bazı delikler kazmama sebep olan ve sorular sorduran bir filmdi. Uzun zamandır beni etkileyen başka bir film olmamıştı. Teşekkürler bunu yapan adını şu an yazmaya çok üşendiğim adam artık yeni bir hayranın var teşekkürler.

moinsjoli 3 years ago

Kelebeğin Rüyası

Yılmaz Erdoğan

211 Gönderi

⭐aşk ve acı bahanesidir şiirin ve şiir bahanesidir hayatın beni çok etkileyen o acıyı,neşeyi,aşkı parasızlığı,sanata verilen değeri,zengin fakir ayrımını,hastalığı,yitirilmiş bir gençliği öyle derinden hissettirdi ki film bugüne kadar izlemediğim için kendime çok kızdım.Bugüne kadar bu şairlerin adını bile duymadığım için…devamı

moinsjoli 3 years ago

Sen Şarkılarını Söyle

Ethan Coen, Joel Coen

11 Gönderi

⭐hayat her zaman başarı hikayeleriyle dolu değil bazen insanın başarısızlığı hayatın asıl ve gerçek yüzünü görmesi gerekiyor filmlerde bu nadir işleniyor kendi adıma konusuyorum ilk kez bu denli insan hayatta başarılı olacak diye bir kural yok hayat mutlu değil diye…devamı