(@) - Raf

muad.dib 3 years ago

Alien'dan hemen sonra bu yapımı izledim. Hata mıydı bilemiyorum ama serinin neye evrimleştiğini görmek beni aradaki yapımları izlemeye teşvik etti. Film sonrası birlikte izlediğim kimseyle uzun süre lore'u anlamak üzere beyin yakan muhabbetlere girdim. Scott bu yapımda ilginç bir yol…devamıAlien'dan hemen sonra bu yapımı izledim. Hata mıydı bilemiyorum ama serinin neye evrimleştiğini görmek beni aradaki yapımları izlemeye teşvik etti. Film sonrası birlikte izlediğim kimseyle uzun süre lore'u anlamak üzere beyin yakan muhabbetlere girdim. Scott bu yapımda ilginç bir yol izleyip seyirciye bir puzzle'ın parçalarını veriyor. İzlerken topladığınız parçaları bir araya koyuyorsunuz ama tam olmuyor bir türlü. Sonunda parçalar oturuyor ama belli ki Scott'ın vermediği eksik parçalar var. Seriyi henüz bitirmediğim için hiç açıklandı mı emin olamadığım noktalar olsa da bu durum hafiften sinirlerimi bozdu. Senaryoya ilgiyi toplasın diye eklenmiş ama cevabı verilmeyen sorular konulması pek hoşuma gitmiyor. Beyninizi yaksanız da parça eksik olunca eksik bir resim var elimizde... Madem kurgudan bahsedelim önce. Filmin en zayıf yönü burası. İlk filmin aksine birçok karakter sadece aptal olmak için aptal. Üstelik ilk filmdekiler reklam ajansı çalışanıydı, bunlar bir de önemli bilim insanları. Neyse ki ilk filmdeki gibi yine hafiften zeki ve atılgan bir hanım ablamız var da izlerken karakterlerden umudumuzu tamamen yitirmiyoruz. Yüzüğü neden kartallar götürmedi gibi olacak ama şu ekip arasında komünikasyon sıkıntısı olmasa bunlar yaşanmaz. Bir şey öğrenen bir diğerine söylemezse nasıl uzay keşfi yapacaksınız ey canım bilim insanlarım! Gelelim oyunculuklara. Filmdeki herkes ünlü. Bir de sevdiğim ünlüleri toplamışlar bir araya. Bu yüzden filmi istemsizce sevdim açıkçası. Oyunculukların çoğu çok iyiydi ve kurgu kötü olsa da filmi izleten ve taşıyan etkenlerden biriydi. Diğer taşıyan etken ise: görüntü yönetmenliği. Film başlar başlamaz benden +1 puanı kaptı. Görüntüler aşırı güzel. Manzaralardan uzayın derinliklerine, tarihi keşiflere, hologramlara varıncaya dek her türlü detaylı görüntü işçiliği isteyen sahne çok başarılı yapılmıştı. Makyajlar da bilhassa öyle. Göze hitap ettiği için filmi izlerken bir keyif duydum ve aptal kısımlarında bile sıkılıp ekranı kapatma hissi yaşamama engel oldu. Hikayeden bahsederken spoilera ihtiyaç duymadım. Ama filmin bir sahnesi var ki izlerken gülmekten kırıldık. O yüzden buraya bir uyarı bırakıyorum! -AŞAĞIDAKİ SATIRDA SPOILER MEVCUTTUR. FİLMİ İZLEMEDEN OKUMAYINIZ.- Uyandırılan uzaylıya medenice uzaylı dilinde sorulan sorulara uzaylının tüm o gelişmiş teknoloji ve DNA'larına rağmen unga bunga bir şekilde vurarak tepki vermesi hayatımda izlediğim en komik şeylerden biriydi. Filmi daha iyi mi daha kötü mü yaptı bilmiyorum ama benim gözümde +1 puan aldı. -SPOILER BİTTİ, OLAYSIZ DAĞILABİLİRSİNİZ.- TL;DR: Filmin görüntüleri ve oyuncuları pek hoş. İzlemesi keyifli. Üstüne düşünmesi eğlenceli. Kurgusu büyük oranda çöp. Sağlıcakla kalın.

muad.dib 3 years ago

Yaratık

Ridley Scott

30 Gönderi

Gerilime, korkuya alerjisi olan bana artık Alien serisini izlemeden 2021 yılında yaşamak yükü ağır gelince başlamış bulunduk. Söylemeliyim ki, beklediğimden çok daha iyiydi. Aptallığın çoğunlukla açıklandığı, 79 yılında zeki ve yönetici bir kadın karakter koyulmasından korkulmadığı, gerilimi hat safhada tutmayı…devamı

muad.dib 3 years ago

Rome

Bruno Heller

12 Gönderi

Sen de bittin Rome... Birkaç sözü hak ettin. Diziyi Roma tarihi hastası erkek arkadaşımla birlikte izledik. Baştan söyleyim, düşük bütçesi ve yapım tarihi göz önüne alınınca dekorlar ve kostümler açısından bir başyapıt. Roma'nın sokaklarından senatosuna, kimi zaman Mısır'ın saraylarına, topraklarına…devamıSen de bittin Rome... Birkaç sözü hak ettin. Diziyi Roma tarihi hastası erkek arkadaşımla birlikte izledik. Baştan söyleyim, düşük bütçesi ve yapım tarihi göz önüne alınınca dekorlar ve kostümler açısından bir başyapıt. Roma'nın sokaklarından senatosuna, kimi zaman Mısır'ın saraylarına, topraklarına varıncaya dek çizdiği taslağı bozmayan ve arka planda hep ambiyansı hayatta tutan bir şeyler barındıran bir dizi. İzlerken Roma'da yaşıyorsunuz evet, bir yandan da iyi ki Roma'da yaşamıyorum diyorsunuz. Ülkede mutlu insan yok. Canınızın kıymeti yok. Köleler köle oldukları için eğlencesine ölüyor, hanedan hanedan olduğu için taht kavgası bilmemne, ortalama halk insanı da sokakta eşkiyadan, hırsızlıktan, tecavüzden falan ölüyor. Bildiğimiz Roma yani. Şimdi her şey böyle hoş güzel ise ben bu diziye bayılmış olmalıydım. Biraz da beni üzen yanlarına gelelim. Ben cinselliğin kurgu öğesi olarak kullanılmasına karşı değilim. Cinsellik günlük hayatın yemek içmek gibi bir parçasıdır, hikayeyi zenginleştirmek için insanların savunmasız/içten zamanlarını incelemek anlamlıdır, dozunda olduğu sürece ekrana yansıtılması makbuldür. Lakin izlerken bezdim. Hikayeye katkısı açısından hiçbir faydası olmayan, rastgele zamanlarda rastgele karakterlerin seviştiğini izlemek bir noktada baydı. Bunun tam aksine ise, Roma'yı izlemeye gelen bireyin en çok ilgisini çekecek savaş tarihi kısmı? Yok. Savaşa kadar build-up yapılıyor. Kim kime kızgın, kim kime ne entrikalar yapıyor vs. Lakin tüm savaşlar (biri hariç) offscreen gerçekleşiyor. Bir tane tüm duyuruları yapan şüşko bir abimiz var. Bakıyoruz hoppp, abimiz savaş bitti şu kazandı deyiveriyor. Ben de dümdüz ekrana bakıyorum. Madem savaş göstermeyeceksin ey Rome, neden bu kadar zaman hypelandırıyorsun beni?? Bütçe yetmeyişini anlıyorum ama şöyle bir parti savaşçı görsem yeterdi bana. Bir cephede kısacık bir sahne... Bu savaşların geçilmesi demişken, dizinin zaman kavramı çok bozuk. Hiçbir uyarı yapılmıyor. Ekranda 3 yıl sonra gibi bir yazı çıkmıyor. Bir anda sahne geçiyor, olaylar gelişmiş, karakterler yaşlanmış. Biz de ne kadar zaman geçti ulan şimdi diye düşünerek kafayı yiyoruz. Beni kimi zamanlar delirttin, Rome. Bir başka öfkeli olduğum konu character development. Karakterler değişiyor mu? Evet. Gelişiyor mu? Bazen. Ama bazen hiçbir tetikleyici olmadan karakterlerin kendine uymayacak bir hareket yaptığını görüyoruz. Bu da bana istemsizce olay olsun, hikaye ilerlesin amaçlı bir lazy writing hissi veriyor. Vorenus ve Pullo arasındaki 'kardeşlik' bağı dizide en iyi yansıtılan ilişki. Gerisinin içi çok doldurulamadığından aşklar yüzeysel, düşmanlıklar anlamsız, pembe dizimsi bir tat bırakıyor damakta. Eh be ne gömdüm be! Kötü dizi de değil aslında. Sanırım bu underratedcılar tarafından böyle göklere çıkarılması bende yanlış bir önizleme yarattı. İzleyen herkes ölüp bayılıyor diziye ne hikmetse. Reyting mağduru olup 2 sezon sonrasında bitirilmesinin bunda etkisi olduğuna inanıyorum. Bu dizi izleyicinin gözünde şehitleşmiş ve olduğundan yüksek mertebelere getirilmiştir zannımca. Eh işte, güzel dizi tamam, fazlasına gerek yok. Tarihi dizi seven kitle keyifle izleyebilir. Tüm bu yazı şahsi fikrimi yansıtmaktadır. Linci olan varsa alıp gelebilir, dert değil. Sevenine niye sevdin demiyorum.

muad.dib 3 years ago

The Terror

Edward Berger

15 Gönderi

2.sezonu adeta başka bir dizi olup korkuyu merkezine aldığından izlemeyi düşünmüyorum, bu yorum 1.sezon hakkındadır. The Terror'ın en etkileyici kısmı nedir? Sanıyorum ki temelinde gerçek bir hikaye yatması. 1845'te İngiliz denizciler su üzerinden kuzeybatıya geçebilecekleri bir pasaj bulmak umuduyla Arktik…devamı2.sezonu adeta başka bir dizi olup korkuyu merkezine aldığından izlemeyi düşünmüyorum, bu yorum 1.sezon hakkındadır. The Terror'ın en etkileyici kısmı nedir? Sanıyorum ki temelinde gerçek bir hikaye yatması. 1845'te İngiliz denizciler su üzerinden kuzeybatıya geçebilecekleri bir pasaj bulmak umuduyla Arktik Okyanusu'nun keşfedilmemiş yerlerine gemileri Terror ve Erebus ile açılırlar. Yola çıkan bu 129 denizci kaybolmuştur. 2007'de Dan Simmons bu olayı hikayeleştirmiş ve fantastik elementler ekleyerek anlattığı bir kitap yazmıştır. Dizi de bu kitaba dayanıyor. 2014 yılında ise gemilerin enkazları bulunmuştur. Denizcilerin cesetleri, bulunan notlar ve insanlarla yapılan röportajlar olayı aydınlatmaya yardımcı olmuştur. Araştırmalara Covid sebebiyle ara verilmiştir. Bu araştırmalarda denizcilerin kaderini de büyük oranda öğreniyoruz, spoiler olmaması adına yazmıyorum! Dizinin en başarılı kısmı atmosferiydi. İzlerken üşümemek, endişelenmemek, bunalmamak mümkün değildi. Kendinizi o denizcilerden biri gibi hissettiğiniz, gözünüzün önünde olan felaketlere karşı nasıl yaşama devam edeceğinizi şaşırdığınız bir öykü. İnsanın hayatta kalma güdüsünün kişiyi nereye kadar götürebileceği, insanlıktan geriye neyinin kaldığını sorgulaması, hastalık-soğuk-açlık üçgenine başka hangi faktörlerin sezdirmeden eklendiğini izlemek... Oyunculuklar harikaydı! (Üstelik Rome ile aynı zamanda izlediğimden sevgili Sezar ve Brutus'u burada da izlemek ayrı bir keyifti.) İngiliz donanmasındaki oturmuş hiyerarşik kültürü izlemek, insanlıktan uzaklaşıldığı zamanlarda hala unvanın kıymeti olduğunu görmek çok ilginçti. Disiplin olmasaydı bu denizcilerin ömrü çok daha kısa olurdu. Diziyi tonla spoiler bilerek izledim ama bu aldığım keyiften pek bir şey çalamadı. Durağan ilerleyen bir dizi olduğunu bilerek izleyiniz. Dizi ilerledikçe atmosfer sertleşiyor ve olaylar hız kazanıyor. Başka biriyle birlikte izlediğimden durağanlığını hissetmedim bile. Gerilimi ruhuna kadar hissetmek isteyenlere tek izlemeyi tavsiye ediyorum. Benim korkak bünyem cesaret edemedi. Dizi hakkındaki tek olumsuz eleştirim bazı öğelerin fantastikleştirilmesi oldu. Kitap temel alındığından böyle anlatılmasını anlıyorum ama özellikle de hikayenin akışı için doğaüstülüğün zorunlu bir öğe olmadığını hissediyorsunuz. İşleri biraz ilginçleştirelim derken atmosferin gerçekçiliğinden bir şeyler alıkoyduklarını düşünüyorum. 2.sezona göz attığımda dizinin bu doğaüstülüğü temel öğelerinden biri yapmaya çalıştığını gördüm. Hele ki olaylar gerçek temellere dayanırken, gerçeğin bu kadar insanın yüzüne vurulup korkunçlaştığı bir öyküde buna hiç gerek yoktu diye düşünüyorum. Çok kısa bir dizi olmasına rağmen hakkında söylenebilecek daha çok şey var. Özellikle Chernobyl'i sevenler aynı başrol ile benzer atmosferde olan bu diziyi kaçırmamalı. 10 bölüm zaten, koşun izleyin hemen! İyi üşümeler ☠️

muad.dib 3 years ago

Aylak Adam

Yusuf Atılgan

115 Gönderi

Aradığını bulamayan aylak bir adamı güdüleyenler ve heveslerin ölümü üzerine, literatürdeki yeriyle de ilham verici bir kitap. Başta yorsa da diline alışınca içine alıvermekte ve sonra gözler kapanırken dahi elden düşürmeye katiyen izin vermemekte. Yusuf Bey, sen çözmüşsün insanı. Bu…devamıAradığını bulamayan aylak bir adamı güdüleyenler ve heveslerin ölümü üzerine, literatürdeki yeriyle de ilham verici bir kitap. Başta yorsa da diline alışınca içine alıvermekte ve sonra gözler kapanırken dahi elden düşürmeye katiyen izin vermemekte. Yusuf Bey, sen çözmüşsün insanı. Bu insan ben değilim belki ama olsun. Anlattığın adam sen misin onu da bilemiyorum. Yine de bu adamın acıları bana acı veriyor ve ilkel dürtülerini ilk elden dinlemek 60 yıl sonra hala bu dürüstlüğe tekrar erişememiş edebiyatın okuruna şaşkınlık ve biraz acıma getiriyor. Oğuz Atay en sevdiğim yazardır, bugün hala söyleyebilirim bunu. Sana teşekkür etmeliyim adam. Çok iyi işlerin yaratılmasına sebep oldun, kimsenin pek iyi bir şey yapmadığı bu dünyada büyük bir başarıdır bu. Oğuz Atay'ın anlattığı insan bana daha yakındır. Belki kadını daha iyi anlamıştır o. Yahut erkek ile kadının ortak dertlerini daha iyi anlamıştır. İnsana insan olmanın yükünü görerek yaklaşır. Yusuf Bey, sen ise dibe çöküşü çok iyi bilmektesin. Düşmeyi. Boşluğu. İnsanın kendi başınayken düşündüğü şeyleri. Uykuya dalmanın eziyetini. Kaçmak için yapılanları. Ailenin insana doğum izi gibi yapışan korku mühürlerini. Bunları bilmek için ne gerekti, meraktayım. Ortalarda böyle eserlerin adı sanı yok iken, "inanıyorum ki başka insanlar da benim gibi hissetmekteler ve ben onları onlara anlatmak istiyorum" derdine sahip çıkışınızı tebrik ediyorum. Kitabın geçtiği dönemi biraz meraktayım. 1950'leri pek bilmiyorum. 70'ler kültürü dahi zar zor kafasını uzatıp erişiyor günümüze. Sokakta görülen kadınların peşine takılmak o zamanların flörtü müydü yoksa şimdiki gibi bir sapıklıktan mı ibaretti anlamakta güçlük çekiyorum. Döneme dair bir şeyler okumak, izlemek istesem dahi toplum öyle kutuplaşmış halde ki çok başka bir kültürle karşılaşırsam şaşırmam. Şunu biliyorum ki, sevmek hala çok ayıp kimilerine göre. Hele ki öyle tası tarağı bırakıp yarınlar yok gibi, korkusuzca sevmek... Aman aman taşlarlar efendim. İlerliyoruz, gelişiyoruz, aynı yere dönmek için. Çember çizip duruyoruz koskoca (!) insanlık. Şimdi nasıl bitirilir bu yorum? Daha söylenecek çokça şey vardı. Bu kitap bitince, kafamda kilitli bazı kapılar açıldı. Kimileri ilk kez. Kimilerini korkup kilitlemişim zamanında. Bazılarının arkasına ağır eşya dayamışım. İnsanı insan haliyle çırılçıplak ve yapayalnız bırakan bu kitabın bu tehlikeleri bilinip öyle okunmalıdır. Sana bu yüzden kızgınım ama...yine de teşekkürler, Yusuf Bey.

muad.dib 3 years ago

Okja

Bong Joon Ho

40 Gönderi

Bu sefer filmde Jake Gylenhaal'ın olduğunu unutup başlamış bulundum filme. Ekranda görününce Gylenhaalanetine yakalandığımı düşündüm. Her yerdesin adam! Daha önce yönetmenin Snowpiercer'ını izlediğimde demiştim ki "çok iyi bir alt metini o kadar kötü çekmişler ki tüm bu cartoonish karakterlerden ciddi…devamıBu sefer filmde Jake Gylenhaal'ın olduğunu unutup başlamış bulundum filme. Ekranda görününce Gylenhaalanetine yakalandığımı düşündüm. Her yerdesin adam! Daha önce yönetmenin Snowpiercer'ını izlediğimde demiştim ki "çok iyi bir alt metini o kadar kötü çekmişler ki tüm bu cartoonish karakterlerden ciddi bir metin dinlemem mümkün değil!". Sonra Parasite'ı izlediğimde dedim ki "işte etkileyici bir alt metin gözümüze sokulmadan ve orijinal bir şekilde böyle yansıtılır!". Şimdi Okja'yı izlediğimde arada bir yerde kaldım. Çok normal. Çünkü yönetmeni kronolojik bir sırayla takip etmedim. Okja ikisinin arasında bir geçiş filmi hissi yarattı. Yönetmenin büyüyüşünü, pişip öğrenişini görmüş gibi oldum. DİKKAT, DİKKAT! BURADAN SONRA BİR TIK SPOİLERIMSI ŞEYLER BULUNABİLİR. Tilda Swinton bu filmde Snowpiercer'daki rolünün çok benzerini yine aynı cartoonish tavırla sergiliyor. Gylenhaal da gerçek olamayacak kadar saçma bir karakteri canlandırıyor. Marsupilami izleyenler bilir, oradaki avcıyı çok anımsattı bana. Snowpiercer'daki filme saygımı yitirten ninja ekibinin bir karşılığı da bu filmdeki hayvansever organizasyon olayıyla karşılanıyor. Bu sefer biraz daha hafif, çok göze batmıyor. Snowpiercer'da olmayan şey kendimi yerine koyup bağlanabileceğim bir karakterdi, Okja'da ise Mija ve Okja'nın arkadaşlığını anlatmaya filmin en başında izole bir zaman tanınıyor. Herkes bu empatiyi yapsın diye süre tanınıyor aslında izleyiciye. Okja'nın Mija'nın hayatını kurtarmak pahasına yaptıklarının casual bir şekilde gösterilmesiyle de Okja'ya olan sempatimiz tavan yapıyor. Temel atıldığına göre artık Okja'ya olan bir şey izleyiciyi normalden fazla üzecektir, o aşamaya geçiliyor. Aradaki maceralar zaman doldurmak ve bu esnada filmin alt metnini yansıtmak görevi görüyor. Klasik "corrupt companies" alt metni işin özünde. - Bu insanlar paraya tapıyor. Güç onların elinde. Halktan biri tek başına düzeni değiştiremez. Yemek zincirleri cinayet evleridir. - vb. Alt metin sağlam, çünkü gerçek. Ama filmdeki karakterler yönündeki abartı biraz metinin gerçekliğini zedeliyor yine. Dediğim gibi Parasite'a gelince çözmüş yönetmen bunu. Filmin sonu ise tam olması gerektiği gibi. Tamamen mutsuz bir son değil, toz pembe bir son da değil. Gerçek hayattaki gibi bir son. Metin bu kısımda biraz zenginleşme fırsatı buluyor. Biz de biraz daha inanıyoruz tüm yaşananlara ve o noktaya kadar olanlar retro bir vurucu etki yapıyor. En azından bana etkisi böyle oldu. Şimdi ben bu yorumu böyle çok mekanik yazdım ama bakmayın bana. Birkaç sahnede ağlayışım veya ekrana bakamayışımı yazmadım henüz. İşin özü onca alt metine rağmen laboratuvardaki kirli bir duvar, teknisyenin elindeki kan, mezbahadaki sistemik akış ve tüm o testereler bir film boyu uğraşılandan daha çok vurdu bana. Zira basit. Süslemesiz. Gerçekçi. Film bu yöne odaklansaydı yönetmenin orijinal masal benzeri lezzetini tatmaktan yoksun kalırdık ve de film bir vegan propagandası olmaktan öteye geçemezdi. O yüzden yönetmenin sanatsal seçimlerine kesin bir saygı duyuyorum. Tüm bu teknik ve mekanik bir yana, Okja kalbimi yaraladı. Biraz düşündürdü de. Ama daha çok yaraladı. Ekranın diğer tarafından bu sanal domuzcuğa sarılıp ağlamak isteği yaratabildiğine göre yönetmen şüphesiz müthiş bir iş başarmıştır. İçinizi acıtmak istediğiniz bir zaman mutlaka izlemeniz tavsiye olunur.

muad.dib 3 years ago

Scott Pilgrim Dünyaya Karşı

Edgar Wright

20 Gönderi

Yıllar boyu ertelemenin sonunda bugün izledim!!! Ve çok eğlendim. Aşkın her zaman dramla bağdaştırılmasından bıktığım zamanlarda çok iyi geldi. Filmimiz komedi türüne geekliğin kutsal taşı olarak giriş yapıyor. Video oyunlarından alıştığımız efektleri gerçek hayatta gördüğümüz filmde Scott Pilgrim adındaki çok…devamıYıllar boyu ertelemenin sonunda bugün izledim!!! Ve çok eğlendim. Aşkın her zaman dramla bağdaştırılmasından bıktığım zamanlarda çok iyi geldi. Filmimiz komedi türüne geekliğin kutsal taşı olarak giriş yapıyor. Video oyunlarından alıştığımız efektleri gerçek hayatta gördüğümüz filmde Scott Pilgrim adındaki çok sıradan gencimiz havalı bir kızdan hoşlanıyor ve onun 7 evil eski sevgilisiyle dövüşerek onu kazanmaya çalışıyor. Çok absürt olmasına rağmen hissettirdikleriyle çok samimi ve tanıdık gelen bu hikayeye kalbimi bıraktım. Cast kısmına bakmadan filme başlamıştım ve izledikçe daha çok heyecanlandım. Kim var kim yok gelmiş filme. Bazıları çok küçük rollerde üstelik. Bu küçük sürprizler de seyir keyfini artıran etkenlere ekleniyor. Bir başka değinmek istediğim nokta 2010'da yapılmış bu filmin komedisinin zamansızlığı. Evet, video oyunu şakalarıyla dolu ama bunları retro oyunlardan seçerek çok akıllıca davranıldığını düşünüyorum. Gündeme/politikaya/internetteki fenomenlere dayalı her şeyden uzak durulmuş. Doğaüstü olayların varlığını da bu yüzden çok sorgulamıyorsunuz çünkü bu hikaye her zaman her yerde geçebilir. Daha önce kısaca bahsettim ama tekrar değinmek istiyorum; Scott Pilgrim vs the World çıktığı günden itibaren geekliğin bir ifade hali olmuştur. Geek bir kesimi ifade eden bir yapımın popüler kültürde kendine yer bulması bu kesimin bir nevi topluma tanıtımı ve aslında tuhaf oldukları kadar eğlenceli de olabildiklerini göstermek görevini yerine getirmiştir. Diliyorum ki, geeklerden okuldaki arkadaşı olmayan ezik çocuklar olarak bahsedilmediği yapımları daha çok görürüz. Scott Pilgrim'in karakter özelliklerine rağmen 22 yaşında olmasına değinilmesi de hoşuma gitti. Rolü canlandıran Michael Cera'nın bebeksi suratı sebebiyle liseli deseler de yerdik ama oyuncunun gerçek yaşını yansıtarak hem izleyici aptal yerine konmuyor hem de film liselileri anlatan liseli filmi olmaktan öteye geçmiş oluyor. Son olarak, sırıta sırıta söyleyerek eşlik ettiğim Beck'in Ramona şarkısının yazılmasına sebep olduğu için bu filme teşekkür ediyorum. Ramooonaaaaaa....🎸

muad.dib 3 years ago

Kumarbaz

Dostoyevski

85 Gönderi

Bu yıla Dostoyevski ile başladım, onunla devam ediyorum! Kumarbaz, bir kitap mıdır yalnızca, yoksa otantik karakterleriyle köşkte geçen tiyatrolardan mıdır, yoksa her şeyini kaybetmiş adamları anlatan dramlardan mıdır, yoksa bir film midir acaba? Okurken yaşamamak mümkün değil bu adamı. Çok…devamı

muad.dib 3 years ago

John Mulaney: The Comeback Kid

Rhys Thomas

2 Gönderi

Raf'tan John Mulaney'nin The Comeback Kid ve Kid Gorgeous stand-up showlarını eklemelerini istemiştim ve eklemişler, oley! Bu hafta (sanırım 3.kez) izleyip tekrar gülmüştüm, Raf ekibine teşekkürler. Biraz da şovlardan bahsedelim: John Mulaney stand-up'ın serseri havasına takım elbisesi ve çocuksu efendiliğiyle…devamı

muad.dib 3 years ago

Fantastes

George Macdonald

1 Gönderi

Alışılmış aptallığım sebebiyle İthaki'nin Unutulmuş Fantastik Klasikler serisine serinin 5.kitabı olan Elfdiyarı Kralı'nın Kızı ile başlamıştım. Bunu fark edince kendime birtakım hakaretler ettikten sonra ilk kitap olan Fantastes'i okumayı ödev bildim. Literatürdeki belki de ilk fantastik eser olarak geçen Fantastes…devamıAlışılmış aptallığım sebebiyle İthaki'nin Unutulmuş Fantastik Klasikler serisine serinin 5.kitabı olan Elfdiyarı Kralı'nın Kızı ile başlamıştım. Bunu fark edince kendime birtakım hakaretler ettikten sonra ilk kitap olan Fantastes'i okumayı ödev bildim. Literatürdeki belki de ilk fantastik eser olarak geçen Fantastes 1858 yılında ilk defa basılmış. Şimdilerde fantastiğin öncüleri olan yazarlarımız (Tolkien, C.S.Lewis, ...) Macdonald'ı akıl hocaları olarak gördüklerini ve birçok karakterlerinde doğrudan ondan esinlendiklerini belirtmişler. Hiç şaşırtıcı değil! Bu kısa sayılabilecek romanda fantastik edebiyat denince akla gelen her şeyden bir parça tadıyoruz: büyülü ormanlar, periler, lanetler, imkansız aşklar, sihirli kuleler, vahşi yaratıklar ve onları katleden cesur şövalyeler... Bir türün temel taşlarını yerlerine koymuş Macdonald. Biraz da okurken verdiği keyif seviyesini değerlendirelim. Kitabın ilk yarısında o kadar sıkılmıştım ki kitap haftalarca elimde kaldı. Bitmek bilmeyen çevre betimlemeleri ve bir yere varmayan yolculuklar, kahramanımızın alıştığımız fantastik ögeleri hayranlıkla karışık aşırı bir merakla tarif edişi... Herhalde yalnızca ilk oluşu özel bu kitabın diye düşünmekteydim. Kitabın yarısına geldikten sonra yazar bu sıkıcı betimlemelerden kurtulup karşımıza her türden olaylar ve daha felsefeyle yoğrulmuş öyküler çıkarmaya başlayınca şaşırdım. Bu arada ne değişti bilmiyorum ama yazarın kitabı yazarken olgunlaştığını ya da hikayesine başlarken bu kısmı daha net kurgulamış olduğunu düşünüyorum. Baştan sona rüyadaymışsınız hissi yaratan ve havadaki büyüyü koklayabildiğiniz bir peri masalına dönüştü roman! Masal diyorum ama bu roman masal olmayışıyla ilk fantastik roman unvanını alıyor elbette. Çocuklar için yazılmadığı düpedüz belli olan ve içinde mutsuz sonlar ile korku ögeleri de içeren bu roman bir yerden sonra okurken pür bir zevk vermeye başladı. Sonu ise beklemediğim şekilde tatmin edici ve bir miktar beklenmedikti. Sanat adına her şey çoktan keşfedilmiş midir bilemiyorum ama umuyorum ki Macdonald gibi çığır açan, yeni bir janr kuran inovatif isimler yeniden toplumda belirir. Bu dilekler ve birkaç alıntımla müsaademi alıyorum. 🔸Kış hükümdarken doğan çocuklar, Bahar'ı ümit ederek neşe bulamazlar. 🔸İlk başta kendimi aşağılamaktan zevk almıştım belki de; ancak artık geçmişin aptal ve ayaklar altında ezilmiş o benliği, ölü bir adamdan yükselen bembeyaz bir ruh gibi benliğimi terk etmişti. Şüphesiz ki bu benlik de ölmek, gömülmek ve mezarından kanatlı bir çocuk olarak tekrar yükselmek zorundaydı.