(@) - Raf

nilya 8 months ago

Bu filmin nasıl hala bu kadar az etkileşimi olduğunu hala anlamış değilim çünkü değeri bilinmeyen kıyıda köşede kalmış Monica Bellucinin oyunculuğunu konuşturdugu inanılmaz bir yapim.2009 yılına göre de ayrıca iyi olduğunu düşündüğümü karmaşayi sevenler için izlenmesi gereken bir film olduğunu…devamı

nilya 9 months ago

Namusla Açlık Meselesi

Hüseyin Rahmi Gürpınar

1 Gönderi

Okurken ağır bir Yeşilçam filminin dramını hissettiren bir kitap oldu. Ayrıca Hüseyin Rahmi Gürpınar'in da ikinci okumuş bulunduğum kitabına göre az buçuk kendisinin nasıl bir kafa yapısında olduğunu da anlamış oldum.Önyargıların kenara itildiği dönemine göre açık bir kitap olduğunu düşünerek…devamı

nilya 9 months ago

Fırtına Anı

Oriol Paulo

173 Gönderi

Çok severek izlediğim bir yapım oldu "Fırtına Anı".Film konu olarak yeni evlerine taşınan bir çiftin birkaç kaseti bulması ve annenin bir gece yarısı görüntüdeki çocukla iletişime geçmesini konu alıyor.Vera evet geçmişi değiştirmek ve ölen çocuğun kaderini tekrar yazarken hesaplayamadığı olayların…devamı

nilya 10 months ago

Kutsal Örümcek

Ali Abbasi

36 Gönderi

Spoiler içeriyor Merhabalar sizinle sıcağı sıcağına bir bu film hakkındaki fikirlerini paylaşmak istiyorum.Öncelikle filmin gerçek bir hikayeden İran'da 2000-2001 yılları arası işlenen cinayetleri ve onu araştıran bir araştırmacıyı konu alıyor.Abbasi'nin bu yapımının İran filmlerine göre oldukça cesur olduğunu ve sahnelerin de oldukça…devamıMerhabalar sizinle sıcağı sıcağına bir bu film hakkındaki fikirlerini paylaşmak istiyorum.Öncelikle filmin gerçek bir hikayeden İran'da 2000-2001 yılları arası işlenen cinayetleri ve onu araştıran bir araştırmacıyı konu alıyor.Abbasi'nin bu yapımının İran filmlerine göre oldukça cesur olduğunu ve sahnelerin de oldukça gerçekçi,başarılı, oyunculukların kaliteli oluşunu söylemek isterim.Dedigim gibi film bir katilin nasıl cinayetleri işlediğini ve araştırmacı gazetecinin bu cinayetleri nasl çözebilir diye kafa yormasini izlerken aynı zamanda katilin düşünce yapısını kendini dindar biri olmasına rağmen yaratıcıymış gibi hüküm vermesini,İran halkının iğrenç ikiyüzlülugunu,adaletin sadece erkeklerin üzerine olduğunu görüyoruz.Şehir temizlenmeli diyerek hayat kadınlarının öldürülmesini destekleyen bir grubun yine ikiyüzlü bir şekilde sokaklarda kadın aramasındaki tezatlıgın vasatligina şahit oluyoruz.Ben bir ara o kadar sinirlendim ki kendini yaratıcı yerine katilden çok onu destektekleyen bir kesimin düşüncelerini savunmasını felsefesini doğru bulmasını iğrenç buldum.Biz kimiz?Bu toplumda bizi ahlaksız, iğrenç yapan şeyler nelerdir size göre? Zina yapan kadınlar günahkar iken erkekler bu durumdan muaf mıdır?Bir kadınin tek suçu kadın olmak mıdır? Saçını açmak sakız çiğnemek dudağına boya sürmek onu ucuzlaştırır mı?Ucuzlaşmak nedir sahiden?Kriterleri nelerdir?Bir kadın hangi meslekleri yapabilir? Kadın olduğu için ona iftira atılabilecegi insanların akıllarına gelemez mi? Birçok soru sorabilirsiniz kendinize birçok yerde sinirlenebilir birçok yerde çıldırabilirsiniz.Kurbanların ailelerini dinlerken mahcup duruma düşebilirsiniz.Bizler ne yaratıcıyız ne de başkalarından üstün.Ayrica filmde kadın gazetecinin cinsiyeti yüzünden vakada çok fazla zorlukla karşılaştığına tacize uğradığına ama buna rağmen başı dik katilin yakalanması için kendi hayatını hiçe sayacak kadar cesur davrandığıni söylemek isterim.O araştırdığı vakadaki her erkekten daha cesur daha erkek gibi davranarak birçok kadının hayatını kurtardı.Bizler Tanrı değiliz kimsenin hayatı bizimkinden daha az değerli değil ki bizler bir dine inaniyorsak bunu sadece kendi içimizde yaşamalıyız kimseyi rahatsız etmeden.Filmde bu arada birkaç detay da çok hoşuma gitti biliyorum lafı çok uzattım lakin söylemek isterim okuyanlar var biliyorum.Sokaga çıkan bir kadinin ezan sesini duyunca saygıyla önüne eğmesinde gözlerim doldu,bir kadının gittigi evde parayı değil elma alabilir miyiz diye sorması beni içten içe yaraladı.16 vaka 16 farklı hayat 16 kadının arkasında bırakmış olduğu gözü yaşlı insanlar....Biz toplum ikiyüzlüyuz biz toplum olarak ahlak dağıtıp ahlaksızlik yapan bir kesimiz.Bir gün bunun değişmesi umuduyla daha fazla sinirlenmeden filmin sonunun beni çok ama çok mutlu ettiğini katile ise en büyük cezanın idam değil ona destek veren kesimin umut verip hiçbir şey yapmamasının olduğunu zaten görüyoruz.Abbasi ayrıca ölen kurbanların boğulduktan sonra yüzlerini çekmeyi bizlerin akillarimiza kazinmasini istercesine filmde de idam da saeedin yüz ifadesinde bir süre sabit tuttu.Teşekkür ederim Ali Abbasi sen bir hiç uğruna ruh hastası bir zihniyetin öldürdüğü kadınların sesi oldun.İyi seyirler dilerim.

nilya 10 months ago

Ateş Böceklerinin Mezarı

Isao Takahata

168 Gönderi

İsao Takahata'nin elinden çıkmış "Ateş Böceklerinin Mezarı" 2.dünya Savaşı'ndan çıkmış hatta çıkmaya zorlanılmış Japonya halkının yaşadıklarını, zorluklarını,kaderleriyle olan savaşını ve bu savaşın kalıntıları arasında kalmış iki kardeşin yaşam mücadelesine şahit oluyoruz.Bol bol gözyaşı döktüğüm bu yapım savaşın derin etkilerini bizlerle…devamı

nilya 1 year ago

Meyhanede Hanımlar

Hüseyin Rahmi Gürpınar

8 Gönderi

Hüseyin Rahmi Gürpınar fancluba beni de ekleyin artık çünkü ben bu yazarın kalemine, eleştirilerine bayıldım.Feminist bir yazar görmek beni o döneme gore değerlendirince tabi baya bir şaşırttı.Konu olarak içki yasağı ve dönemine göre eşlerine alıp meyhaneye giden kari kocaların aralarındaki…devamı

nilya 1 year ago

Albaya Mektup Yok

Gabriel Garcia Marquez

12 Gönderi

Garcia'nin 80lerde yazmış olduğu kitap bir albayın emeklilik tazminatını yıllarca bir mektup aracılığı ile beklemesini konu alıyor.Garcia "Kırmızı Pazartesi "den sonra en iyi kitabı olduğunu savunsa da ben aynı kanıda değilim ne yazık ki.Garcia hikayenin gidişatında buhran dönemi yasayan bir…devamı

nilya 1 year ago

Yabancı

Albert Camus

144 Gönderi

Spoiler içeriyor Tek bir cümle söylemem yeterli belki de kitap için "bayıldım." Albert Camus'un elinden çıkan kitap konu olarak sıradan düz bir hayat yaşayan bir adamın annesinin ölümüne kayıtsızlıgi ve bir adamı öldürüsunu anlatıyor.Kitap anlaşılır bir dile sahip o kadar çok betimleme…devamıTek bir cümle söylemem yeterli belki de kitap için "bayıldım." Albert Camus'un elinden çıkan kitap konu olarak sıradan düz bir hayat yaşayan bir adamın annesinin ölümüne kayıtsızlıgi ve bir adamı öldürüsunu anlatıyor.Kitap anlaşılır bir dile sahip o kadar çok betimleme yer almıyor ya da okurken mekan zaman konusunda da yazılanları hemen hayal edebiliyorsunuz.Peki bu kitabı özel kılan ne? Baş karakter hayatın tüm gerçeklerini kabullenmiş,acı tatlı ve hatta ona ucu dokunmayacak ne varsa kendince çözümlemis basit bir anlayışa sahip.Okuyucu olarak ilk annesinin ölümüne tepkisizligini anlamaya çalıştım daha sonra ölümünden bir gün sonra biriyle komedi filmine gidebilir mıydım diyerek kendimi sorguladım.İste kitap da bunu sizlere anlatmaya çalışıyor,kısacası empati kurmanızı sağlıyor.Arkadasi ve komşuları,patronuyla olan düz ve açıklayıcı konusmalari lafı uzatmadan derdini anlatmasi ve gizliden gizliye çevresindekileri üzmeden onları anlamaya çalışmasını birkaç diyologunda farkettim.Peki annesinin cenazesinde aglamadigi icin bu adam buna rağmen kitabın da dediği gibi duygusuz gaddar biri miydi?Eğer bizler toplumda diğerlerinden farkli hareket edersek birçok farklı kalıplara sokuluruz.Surekli iç sesiyle konusmasina rağmen kendisiyle bile çatışmaya girmeyen artık bir şeyleri kendince kafasinda çözmüş biri gerçekleri kabullenmiş, yaşayışın ne olduğunu kendince öğrenmiş biri gaddar mıdır?Aslında çok basit bir dava konusu olmasina rağmen toplum baba katili bir ogulu bile masum gibi görüp bu davadaki sanığı neden deccal yerine koymuştur?Cevabı ise çok basit.Bizler ne kadar duygularımızı göstermez ne kadar çok birilerinin duymak istediklerini söylemek yerine kendi söylemek istediklerimi söylersek o zaman toplumdan dislanip deccal konumuna geliriz.Sanik aslında toplumda bazı şeylerin farkına varsa da elinden bir sey gelemeyecegini anlayan realist bir kesimden oluşurken mahkeme ise onu yargılayan toplum olarak kitapta simgelenmis.Evet açıkçası benim de zaman zaman kitapta çok fazla katilmadigim yer de olsa bu tarz kisilere saygı göstermemiz ve kabullenmemiz gerektiği düşüncesindeyim.Beni en çok etkileyen ise rahip ile konuşmasında sessizliğini bozup bu kadar yargılanmaya dayanamayan adamın öfkesinin patlak vermesi etkiledi.Sonucta bu kadar tepkisiz kalamazdı ve zorla bir şeye inandırmak isteniyor kendi bildiğinden alikonuluyordu.Rahip de mahkemeden de yargilayiciydi.Rahip Tanrı'ydi.O vermiş olduğu bu hayatı anlayan yine de ona kayıtsız kalan adama sinirliydi.Albert'in vermiş olduğu mesajları kendimce böyle yorumlamis sizlere de aktarmış oldum.Analizi de : toplumdaki her bireyin olup bitene %100 uymayacagini en az bir konuda ters düştüğünun garantisini verebilirim.Yoksa bu kadar farklılık ortaya çıkmazdı. Peki buna rağmen bu tarz kişiler sırf bizden daha fazla aykırı diye onları yargilama hakkımızın olabildiğini iddia edecek kadar acımasız ve kesin hükümler verecek kadar da ikiyüzlü olamayacagimizi artık öğrenemez miyiz?İyi okumalar dilerim.

nilya 1 year ago

Fahrenheit 451

Ray Bradbury

175 Gönderi

Ray Bradbury - Fahrenheit 451 Sizlere bugün distopik ve sıradışıliginin yanında aykırılık kokan bir kitaptan bahsedecegim.Kitap konu olarak itfaiyecilerin evlere gidip yangın cikarmasiyla alakalı bir dünyaya bizleri sokuyor.Evet yanlış bir duymadınız normalde ateş söndüren itfaiyeciler evlere gidip ateş çıkarmakla devlet…devamı

nilya 1 year ago

Şeker Portakalı

Jose Mauro de Vasconcelos

423 Gönderi

Jose Mauro De Vasconclos - Şeker Portakalı Kitabın kapağını bizzat Pablo Picasso tasarlamıştır.Konu olarak fakir bir aileden gelen Zeze beş çocuklu bir ailenin çocuğudur ve kendi ailesinden şiddet görmektedir.Ailesinden kaçan Zeze başka bir aileye sığınır ve onları ailesi olarak kabul…devamıJose Mauro De Vasconclos - Şeker Portakalı Kitabın kapağını bizzat Pablo Picasso tasarlamıştır.Konu olarak fakir bir aileden gelen Zeze beş çocuklu bir ailenin çocuğudur ve kendi ailesinden şiddet görmektedir.Ailesinden kaçan Zeze başka bir aileye sığınır ve onları ailesi olarak kabul eder.Klasiklerden olan bu kitap bildiğiniz üzere çocuk kitabı olarak önerilmektedir oysa ki ben bu varsayimin tamamen yanlış olduğunu bu kitabın yetişkinler için olduğunu çocuklar için ağır ve çocuk kitaplarının gerekli kriterlerini karşılamadığını düşünüyorum.Bir çocuk gelişimci olarak da ele aldığım kitap kesinlikle çocukları etkileyecek olumsuz unsurlar barindirabilir ve bunu göze almadan bu güzel ve öğretici kitabı yetişkin kitabı olarak ele alalım.Kitap ayrıca birçok ülkede yasaklanmış hatta hala yasaklı olan yerler var. MEB dahil.Zeze'nin başkarakter olduğu kitap bir çocuğun yaşadığı sevgisizligi öyle derinden size hissettiriyor ki aglamamaniz pek zor.Yazarin kendi hayatindan kesitler taşıyan roman bizlere hayatımızda sevginin yerini şiddet ve duygusuzluk aldığında bizleri nasıl etkilediğini küçük tatlı bir çocuk üzerinden anlatıyor.Şeker portakalinin fidanı da onun tek sırdaşı tek arkadasi...Dusunsenize şiddet içinde sevgiyi tatmanız gereken bir yaşta sevginin ne olduğunu bilmeden büyümek zorunda kaliyorsunuz.Başınizin oksanmasi gerekirken üstüne dayak yiyorsunuz.Bu bir çocuğa hatta birine yapılacak en büyük kötülüktur çünkü unutmayın ki sevgisiz büyüyen bir birey hep içinde bir eksiklikle yaşar ve onu tamamlamaya çalışır bu uğurda da birçok şey feda eder.Kitap sadece sevgisizligi değil fakir bir ailenin egitimsizligini, şiddete egilimli olduğunu birçok sorunları beraberinde getirdiğinde sosyo ekonominin ailede çok önemli olduğunu da anlatmaktadir.Ayrica çogu kişi bu kitabın üç seriden oluştugunu bilmeden okumaktadır.Kitap şeker portakalı, Güneşi Uyandiralim ve karakterin yetişkin hallerini anlatan serinin son kitabı Deli fişekle bitmektedir.1968 tarihli kitapla siz artık Zeze sayesinde hümanist biri olmuşsunuzdur.Tüm olumsuzluklarin yerini sevgi aşk empati almıştır.Zeze bizlere unuttuğumuz güzel duyguları hatırlatarak bizleri yeniden insan yapmıştır.Zeze'ye ne kadar teşekkür etsek azdır bize verdiği bu unutulmaz güzel dersle.İyi okumalar. “- Ağlamak kötü bir şey mi? – Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir, budala. Neden sordun? – Bilmiyorum. Bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes…”