(@) - Raf

"Bir söz vardır, bilirsiniz: "Öğrenci hazır oldu mu, öğretmen ortaya çıkar" derler. Sırası gelmişken söyleyeyim, siz kendinizi öğretmen sanıyorsanız, bir kere daha düşünün... Belki de ders verdiğiniz kişiden bir şeyler öğrenmek için buradasınız! #İçindeki Devi Uyandır | Anthony Robbins

nubesh 1 year ago

Harry Potter Ve Ölüm Yadigarları: Bölüm 1

David Yates

42 Gönderi

Öncelikle bu filmi gecenin bir vakti, herkes mışıl mışıl uyurken izlediğim için kendimden nefret ediyorum. Film genel olarak korkunç değildi ama o yılanların ve Voldemort'un birden ekrana fırlaması yüzünden kalpten gideceğim diye çok korktum sjsjsj Sona varmak üzereyiz. Genel olarak…devamı

nubesh 1 year ago

Yürüyen Şato

Hayao Miyazaki

177 Gönderi

Film hakkında ne diyeceğimi bilmiyorum çünkü beğendim desem, çok beğenmedim; beğenmedim desem, o kadar da kötü değildi. Yani nötrüm. Evet çok tatlı bir havası var, izlerken yumuş yumuş oldum hatta filmin içine bile girmek istedim ama konusuna gelince beni çok…devamıFilm hakkında ne diyeceğimi bilmiyorum çünkü beğendim desem, çok beğenmedim; beğenmedim desem, o kadar da kötü değildi. Yani nötrüm. Evet çok tatlı bir havası var, izlerken yumuş yumuş oldum hatta filmin içine bile girmek istedim ama konusuna gelince beni çok tatmin etmedi. Bu izlediğim üçüncü ve Miyazaki'yle tanıştığım ilk anime. Miyazaki'yi çok merak ediyordum çünkü ismini çok fazla duyuyordum ama ne yazık ki filmi beni tatmin etmedi. Yeğenimle izlemiştim ve beğenip beğenmediğini sorduğumda çok beğendiğini söyledi. Muhtemelen ben yanlış bir zamanda izlediğim için beğenmedim ama yeni bir anime izleyicisi kazandırdım yuppi şjsjs Konusuna gelecek olursak; kötü bir cadı, ana karakterimiz Sophie'ye büyü yapıyor ve o büyü yüzünden 90 yaşındaki bir nineye dönüşüyor. Kimseye de durumu açıklayamadığı için yaşadığı yerden uzaklaşıyor ve kendini birdenbire yürüyen şatonun içinde buluyor. Bu şato da büyücü Howl'un şatosu. Yürüyen şatoya sahip olmayı o kadar çok istedim kii... Yani hayalimdeki yaşama alanı buymuş da filmi izledikten sonra bunun farkına varmışım gibi hissettim. Gerçekten çok güzeldi. Keşke yürüyen bir şatom olsaydı. Neysee... Cadının Sophie'ye neden büyü yaptığını anlamadım zaten en sinir olduğum karakterdi. Bir de Sophie'nin pollyanacılığı beni bitirdi. Her şeye olumlu tarafından bakmasına ve herkese iyi davranmasına katlanamadım. Ya bir öfkelen, de ki "Bana bunu neden yaptın?" susmak ve ona kötü davrananlara hiçbir şey olmamış gibi iyilik yapmak bence çok da normal bir şey değil. Burada aslında ne ekersen onu biçersin teması uygulanmış olabilir ve Japonların kültürünü de bilmediğimden farklı bir şey anlatılmış olabilir ama şahsen ben sorgulamasını isterdim. Onun dışında diğer karakterleri çok sevdim. Karushifa, Howl, Markl, Şalgam... Ah Şalgam ne minnoş bir şeydin sen. Animeyi orijinal sesinden izlemeyi çok isterdim ama ne yazık ki yeğenim altyazı okuyamadığı için dublaj izledim ama olsun bu da fena sayılmazdı. Bu arada Howl'un parmaklarına bayıldım sjsjss bu aralar asmr el masajı videoları izleye izleye kafayı yemiş olabilirim ama Howl'un elleri çok hoştu. Bu detayı da eklemeden yazıyı bitirmek istemedim :)

nubesh 1 year ago

"Araştırmacılar öğrencilerin başarısının, öğretmen onların zekâsına inandığı için gelişen kimliklerinin etkisinde kaldığını defalarca kanıtlamışlardır. Yapılan bu tür çalışmaların birinde, bir grup öğretmene sınırlarındaki öğrencilerin gerçek anlamda üstün yetenekli olduğu söylenmiş, bu çocukları gelişebilmeleri için zorlamaları talimatı verilmiştir. Tahmin edebileceğiniz gibi…devamı

nubesh 1 year ago

Badem

Won-pyung Sohn

12 Gönderi

Hiçbir şey hissedemeyen insanlar nasıl ağlar? Evet, kitabın kapağında sorulan soruyu bir de kendimize soralım. Hiçbir şey hissedememek nasıl bir şeydir acaba? Yengeç burcu ve her şeye duygulanan bir insan olarak bu durumu düşünemiyorum çünkü beni ben yapan duygularım ve…devamıHiçbir şey hissedemeyen insanlar nasıl ağlar? Evet, kitabın kapağında sorulan soruyu bir de kendimize soralım. Hiçbir şey hissedememek nasıl bir şeydir acaba? Yengeç burcu ve her şeye duygulanan bir insan olarak bu durumu düşünemiyorum çünkü beni ben yapan duygularım ve eğer duygularım olmazsa bir robottan farksız olurum... Tabi robot dedim ama bu durumu yaşayan insanlar var. Evet evet yanlış okumadınız gerçekten duygu sağırlığı veya körlüğü olarak adlandırılan 'Aleksitimi' hastalığı var. Bu, beyinde bulunan ve bademe benzerliğinden dolayı Yunanca amigdale kelimesinden türeyen amigdalanın küçüklüğü sonucu ortaya çıkan bir hastalık. Bazı bireylerde doğuştan olduğu gibi bazı bireylerde de travma sonucu veya yetiştikleri ortamlardan kaynaklı meydana gelebilir. Biraz araştırma yaptım da ülkemizde de aleksitimi hastalığı sıklıkla görülüyormuş özellikle Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerine gidildikçe amigdalanın boyutu küçülüyormuş. Güneydoğu'da yaşayan bir insan olarak düşündüm de evet, bu bölgedeki insanların amigdalasının daha küçük olduğuna inanıyorum. Tabi istisnalar kaideyi bozmaz o konuda bir şey diyemem ama burada yaşayan insanlar duygularını pek belli edemezler. Yani aleksitimi gibi hiç hissetmeme durumu yok ama bunu sözlü olarak ifade etme konusunda biraz sıkıntı yaşayan insanların olduğuna inanıyorum ki en basit örneği benim. Neyse aleksitimi hakkındaki fikirlerimi söyledikten sonra kitaba dönelim. Bu kitapta da Yunjae isimli kahramanımız, aleksitimi hastalığına sahip ve bu yüzden toplum tarafından dışlanıyor haliyle okulda da pek arkadaş edinemiyor. Annesi onu eğitmek için elinden gelen her şeyi yapıyor hatta okurken acaba böyle bir şey benim başıma gelse ben de annesi gibi davranabilir miyim diye düşündüm durdum. Zor bir şey olmalı... Hiçbir şey hissedemeyen birine zorla "Sen sevmeyi öğreneceksin, sinirlenmeyi öğreneceksin, ağlamayı öğreneceksin, gülmeyi öğreneceksin..." demek de çok kolay bir şey değil. O yüzden annesine hayran kaldım. Bir gün Yungjae'nin gözlerinin önünde ninesi vahşice katlediliyor ve Yungjae'nin yaptığı tek şey izlemek. Ne buna engel olmaya çalışıyor ne de bunun için üzülebiliyor. Sadece seyrediyor. Daha sonra Gon ile tanışıyor. Gon da ağır abi modunda herkese sataşan tiplerden biri. Yungjae'yi korkutmaya ve onun üzerinde bir üstünlük sağlamaya çalışıyor fakat korku duygusu olmayan birine sataştığı için bu konuda başarılı olamıyor. Daha da öfkeleniyor. Derken aralarındaki ilişki farklı bir boyut alıyor. Aslında Gon küçükken kaçırılıyor ve çevrenin de etkisiyle kötü olarak adlandırabileceğimiz bir insan oluyor hatta bu konuda bir kısımdan çok etkilenmiştim. Babası, yıllar sonra oğluna kavuştuğunda onu hiç beklemediği bir halde gördüğü için hayal kırıklığına uğruyor ve bir ortamda eğer bir suçlu olacaksa bu oğlu olur diye düşünüyordu. Suçlu olmasa bile... Hatta onun hiç doğmamış olmasını diliyordu. Ahh ne kadar üzücü bir durum hele ki bir baba böyle düşünüyorsa... Yungjae ninesini öldüren katili, Gon da korkusuz olmanın nasıl bir şey olduğunu anlamak istiyor bu yüzden yolları bir şekilde birleşiyor. İyi ya da kötü artık okurken ona siz karar verirsiniz. İlk defa Kore Edebiyatından bir eser okudum bu yüzden çok heyecanlıydım. Okurken gözümün önüne, zamanında izlediğim Kore dizileri geldi hatta Gon'u biriyle özdeşleştirdim ama diziyi hatırlamadığın için kiminle özleştirdiğimi de bulamadım sjsj Genel olarak akıcı, okurken yormayan bir kitap. Tavsiye ederim.

nubesh 1 year ago

Yenilmezler: Sonsuzluk Savaşı

Anthony Russo

77 Gönderi

Marvel sinematik evrenine çok hakim değilim hatta filmleri o kadar karışık izliyorum ki beynim bile arada bir bana "Beyza izlediklerini anlamıyorsan izleme, sırasıyla izle işte..." diye söyleniyor ama Marvel filmlerinin 90 küsur olduğunu öğrendikten sonra sırasıyla izleme isteğimden vazgeçtim. Kafama…devamıMarvel sinematik evrenine çok hakim değilim hatta filmleri o kadar karışık izliyorum ki beynim bile arada bir bana "Beyza izlediklerini anlamıyorsan izleme, sırasıyla izle işte..." diye söyleniyor ama Marvel filmlerinin 90 küsur olduğunu öğrendikten sonra sırasıyla izleme isteğimden vazgeçtim. Kafama göre, hangisi denk gelirse izliyorum. Bu sefer de karşıma Yenilmezler Sonsuzluk Savaşı filmi çıktı ve iyi ki de çıktı çünkü Bayıldıımm :) Film boyunca evet, biraz kopukluk oldu ama izlemeye devam edince parçalar tam olmasa da yerine oturdu. Thanos'un hayali, 6 sonsuzluk taşına sahip olup gezegenin nüfusunu yarıya indirmek ve bir köşede oturup güneşin doğuşunu seyretmekti. Adamın hayaline bak yaa nüfusu yarıya indirecek ve oturup güneşin doğuşunu izleyecek. Gerçekten böyle büyük hayallerim olmadığı için utandım dermişim :) Film boyunca Thanos bu taşları aradı ve buna karşılık Yenilmezlerle savaşıp durdu. Thanos burada kötü karakter olmasına rağmen ona çok üzüldüm ve sanırım çok da sevdim. Özellikle Gamora'yla olan sahnelerinde içim parçalanır gibi oldu. Yanii aslında o kadar olmadı ama ona benzer bir şey olduğu kesin. Aslında Thanos haksız da sayılmazdı. Kaynaklar sınırlıydı ve dünyanın yaşanılabilir bir yer olması için az ve öz mantığını uyguluyordu ama bu insanları öldürmeyi doğru kılmıyordu. Thanos'u anlatan filmi izlemedim ama muhtemelen yaşadığı bir şeyler vardı. Biri yorumunda onun da gezegeninin aşırı tüketimden ve yoksulluktan dolayı yok olduğunu ve yaşayan tek kişinin kendisi kaldığını söylüyordu. Yaşadıklarına bakılırsa aslında niyeti o kadar kötü değilmiş. Sanırım ilk defa kötü bir karakteri sevdim :) Film boyunca Hulk'un Hulk'luğunu yapamamasına sinir oldum nedeni neydi acaba? Bilen biri nedenini söyleyebilir mi? Çünkü çok merak ettim. Eğer Hulk gücünü kullanabilseydi sonu çok farklı olabilirdi... Film boyunca herkesin ikilemde kaldığını fark ettim. Herkes bir seçim yapmak zorundaydı. Thanos ruh taşıyla kızı arasında, Star- Lord Gamora'yı öldürüp öldürmeme arasına, Dr. Strange Iron-Man ile taş arasında ve son olarak da Wanda'nın Vision ile taş arsındaki seçimi. Her şeye çok duygusal pencereden baktığımı biliyorum ama ben bu seçimlere de çok üzüldüm ve her birinde kendimi o kişilerin yerine koydum. Umarım bir gün dünya felakete doğru giderken bana bir seçim hakkı tanımazlar çünkü vereceğim karar pek iyi sonuçlanmayabilir. Neysee filme geri dönersek; Yeni karakterlerle tanıştık. Dr Strange'yi İron-Man'le karşı karşıya görünce aklıma Sherlock Holmes geldi. Acaba Benedict abimiz arada bir Robert Downey'e dönüp "Sherlock'u ben daha güzel canlandırdım." falan diyor mudur? Ben olsam derdim. Gerçi Robert Downey'i izlemediğim için pek kıyaslama yapmak da istemiyorum ama Benedict Cumberbatch şu anlık zirvede. Sherlock Holmes'a hangi ara geçtiğim bilmiyorum ama geri dönelim. Gezegenin koruyucuları'yla da karşılaştık ve çok komiklerdi özellikle de Thor'la karşılaştıkları kısım ve aralarındaki diyaloglar komikti. Thor, Tavşan ve Groot bence güzel bir ekip oldu. Özellikle Tavşan çok tatlıydı ve Groot elindekiyle uğraşırken yeğenime çok benziyordu bu yüzden onu da sevdim sjsjs Bu arada Thor'un çekiciyle savaşın ortasına atlaması neydi yaa? İzlerken bir vav oldum. Daha önce izlediklerimde evet, Thor'un gücünü görüyorduk ama burada daha fazla gördük. Etkileyiciydi hatta favori karakterim İron-Man'i aşağı kaydırıp ilk sıraya yerleşmiş olabilir. Kadın karakterlerin savaşması da çok etkileyiciydi. Wanda, Romanoff ve Gamora'yı gözlerimden kalpler çıka çıka izledim desem yeridir. Keşke ben de bu kadar güçlü olabilseydim... Genel olarak sevdim bu filmi. Arada yapılan espriler de güzeldi ve en önemlisi efektler harikaydı. Karakterlerimiz o kostümlerin arasında nasıl dayanıyorlardı yaa? Geçenlerde bir video izledim ve oyuncular kısacık bir kısmı çekebilmek için bile saatlerce hazırlık yapıyorlardı. İzlerken daraldım, klostrofobim falan arttı ve tam o oyunculara üzülecekken her bölüm kazandıkları paraları düşününce kendi halime üzülmek daha iyi olacak diyerek üzülmeye başladım...

nubesh 1 year ago

"... hayatta biriyle karşılaşman gerekiyorsa, vakti saati gelince onunla illaki karşılaşırsın!" #Badem | Won - Pyung Sohn

nubesh 1 year ago

"Hayatta kurtarılamayacak insan evladı yoktur. Sadece kurtarma çabasından vazgeçenler vardır." #Badem | Won - Pyung Sohn

nubesh 1 year ago

"Anneler ve babalar, çocuklarından çok şey isterler. Bunlar gerçekleşmeyince de sıradanlığı isterler. Bunun temel bir öğe olduğunu düşünürler. Gelgelelim sıradanlık, aslında gerçekleştirilmesi en zor olan niteliklerden biridir." #Badem | Won-Pyung Sohn

nubesh 1 year ago

Yenilmezler: Ultron Çağı

Joss Whedon

33 Gönderi

Yenilmezler'in ilk serisini izlerken aşırı beğenmiştim ve bundan da aynı performansı bekliyordum ama nedense çok beğenmedim. Bu, benimle de alakalı olabilir. Sonuçta bir şeyi sevmek için çok neden aramayız, içimize siner ve çok beğeniriz ama bir şeyi sevmemek için bir…devamıYenilmezler'in ilk serisini izlerken aşırı beğenmiştim ve bundan da aynı performansı bekliyordum ama nedense çok beğenmedim. Bu, benimle de alakalı olabilir. Sonuçta bir şeyi sevmek için çok neden aramayız, içimize siner ve çok beğeniriz ama bir şeyi sevmemek için bir sürü neden vardır daha doğrusu neden, her zaman var ama biz beğenmediğimiz zaman o nedenleri dile getiriyoruz. Neyse çok uzattım. Uzun lafın kısası; film çok güzel olabilir ama benim o anki ruh halim, düşüncelerim falan filan derken filmi beğenmemiş olabilirim. Aslında ilk başlarda gayet güzel gidiyordu ama sonradan koptum. Bir akış yokmuş gibi hissettim hatta itiraf edeyim, izlerken bir şeylerle uğraşıp durdum ve arka planda çaldı. Koskoca Marvel evrenine Türk dizisi muamelesi yaptığım için utanıyorum :) Maalesef bu özelliğe bir kere alıştıktan sonra hiçbir şeyi, odaklanarak izleyemiyorum. Neyse filme dönecek olursak; yapay zekanın aslında ne kadar tehlikeli olduğunu, biz iyi şeyler için bile kullansak, kontrol edilemeyeceğini anlatıyor. Haklı da. Ultron, burada kötü karakter ama sevdiğim ve konuşmalarını mantıklı bulduğum bir karakterdi. İnsanlar için şu şekilde bir cümle kurmuştu: "Evet, iyi niyetlisiniz biliyorum. Ne yazık ki sonuçlarını düşünemediniz. Dünyayı korumak istiyorsunuz ama değişmesini istemiyorsunuz, evrimleşmesine izin vermezseniz insanlık nasıl kurtulabilir?" Bu cümleyi o kadar haklı buldum ki... Değişime karşıyız. Her şeyi olduğu gibi görmek istiyoruz ve sanki değişim olursa tüm düzen mahvolacakmış gibi hissediyoruz ki bu düzenden de memnun değiliz. Şahsen ben bu yılı değişim yılı ilan ediyorum. Bir şeyler değişiyor, farkına varıyoruz, düşünüyoruz. Tabi ben bunu kendi adıma ve kendi hayatım üzerinden söylüyorum. Hayatımdan çıkardığım o kadar çok insan oldu ki... Sırf beni üzüyor diye asla ayrılmayız dediğim insanlarla şu an tek kelime bile etmiyoruz. Evet, bazen içim parçalanıyor ama sonuç olarak daha mutluyum. Bunu neden anlattım bilmiyorum, galiba biraz duygusal bir anıma denk geldi neysee devam edelim. Filmde karakterlerin özel hayatına bir minnak da olsa giriyoruz. Ben Romanoff ve Barton'u birbirine çok yakıştırıyordum ve aralarında bir şeyler olur diyordum ama bambaşka bir şeyle karşılaştım. Buna gerçekten şaşırmıştım. Onun dışında aslında karakterlerin geçmişte ne tür yaralar aldığına şahit oluyoruz. Çok üzüldüğüm karakterler oldu. Özellikle Hulk'a içim acıdı. Evet, güçlü ama gücünü kontrol edemediği için sevdiklerine zarar veriyor, daha sonra da üzülüyor garibim. Genel olarak beğendiğimi söyleyemem ama izlemeye devam edeceğim. Bakalım diğer seride ne olacak. Ve son olarak da Ultron abimizin dediklerine kulak verip Ultron Çağı'nı kapatalım. "Herkes korktuğu şeyi yaratır. Barış yanlıları savaş makineleri yaratır, istilacılar yenilmezleri yaratır, insanlarsa küçük insanları ve çocukları... Çocuklar onların yerini almak için tasarlanır, çocuklar sayesinde ölürler."