Raf Yorumu: Tuğçe (@kelimeleredair)

Spoiler içeriyor Bu kitabı listeme eklerken ve aynı şekilde okumadan evvel de çok büyük bir arzu ile hemhâl idim. Açıkçası bana derin bir huzur vermesini beklemiştim bu kitaptan fakat bitirdikten sonra farkına vardım ki çok büyük beklentilere girmişim, ne yazık ki karşılayamadı...…devamıBu kitabı listeme eklerken ve aynı şekilde okumadan evvel de çok büyük bir arzu ile hemhâl idim. Açıkçası bana derin bir huzur vermesini beklemiştim bu kitaptan fakat bitirdikten sonra farkına vardım ki çok büyük beklentilere girmişim, ne yazık ki karşılayamadı... Öncelikle Rasim Özdenören'in bu kitapta kullanmış olduğu üslûbu bana hiç mi hiç hitâp etmedi. Kullanmış olduğu üslûp çok karışıktı bana kalırsa, biraz daha derli toplu olmasını ümîd ederdim. Bir başka durumdan daha bahsetmek istiyorum; misal kitap tür olarak bir roman olarak geçer. Fakat içerisinde birbirinden bağımsız olaylar hikâye formatında sunulmuş burası çok olağan gel görelim ki bu bağımsız hikâyeler -nihâyetinde verilmek istenen mesajlar çerçevesinde bir bağlantı elbette ki vardır.- hikâye formatında başlıklara ayrılmamış bu durum zihnimi çok yordu açıkçası. Bir diğer husustan daha bahsetmek istiyorum; bu kitapta yazar tarafından verilmek istenen mesajlar kendi şahsımca çok katı ve kalıplarla dayalı olarak geldi. Örnek vermek gerekirse kitaptaki kadın algısını göstermek istiyorum; "Kadınların erkeklerin önünde veya arkasında yürümesinin doğru olduğunu yan yana yürümesinin sakıncalı olduğu"ndan bahsetmesi, bu imayı yapması. Ve yine Ülke içerisinde kendi perspektifinde göstermiş olduğu giyim kuşam örneklerini de gösterebilirim. Kitabın muhtevasından söz edecek olursam, kitapta "gül yetiştirme" imgesi işleniyor. Senelerdir dışarıya çıkmamış bir adamın evinde gül yetiştiriciliği yapması ve bu süreç zarfında kendisini ciddi sorgulamara tâbi tutması anlatılmaktadır. Bu sorgulamalardan birisi şudur; bahsi geçen bu adam, bu uzun vadede gününü iyi değerlendirebilmiş midir? Yahut değerlendirebildiğini sanmış mıdır? Ve eserde ciddi eleştiriler de elbette ki vardır. Örneğin hikayelerden bir başkasında bahsi geçen kadın karakterinin yer yer cümle içerisinde kullanmış olduğu yabancı kelime ve cümle kullanımlarına yapılan eleştiriler... Bununla birlikte zannımca gül yetiştiren adamın tutuculuğu yani hiç evden dışarı çıkmaması da eleştirilmişti. Benim genel anlamda, bunun büyük çoğunluğu bana hitâp etmeyen üslûbundan kaynaklandı, beğenemediğim bir kitap oldu zâten de her kitabı sevemeyiz değil mi? Dostlarımızın hep daha az olması gibi...