Raf Yorumu: 𝐊𝐚𝐭𝐢𝐥 𝐇𝐚𝐥𝐢𝐭 ⚰️🩸🔪 (@katilhalit)

👍 Sizlere daha bugün bitirdiğim bir Stefan Zweig kitabı ile geldim. Yazarı tanıyorsanız bu kitabının adını daha önceden duymuşsunuzdur. Ve okuma listenize eklediyseniz veya almayı düşünüyorsanız hemen alın ve okuyun. 😨 Kitabımız konusundan kısaca bahsedeceğim. Zengin ve biraz da sosyete…devamı

vayyy_vayyy Ben karakter korktuğunda korkmadım, ufacık bile gerilmedim ve oh lan yakalan da gör inşallah dedim 💆🏼‍♀️ wlfhwofhwodhqkdjw. Aldatmanın pişmanlığı da,…devamıBen karakter korktuğunda korkmadım, ufacık bile gerilmedim ve oh lan yakalan da gör inşallah dedim 💆🏼‍♀️ wlfhwofhwodhqkdjw. Aldatmanın pişmanlığı da, bahanesi de olmaz. Yemişsin bir haltlar, birinin huzuru bozulacaksa o da sen olmalıydın Irene. Ayrıca kitabın sonunu ben farklı kurgulamıştım, şöyle efem: ⚠️SPOİLER ⚠️ Kitabın başından beridir o "şantajcı" kadını kocasının tuttuğunu tahmin ediyordum, şaşırmamıştım ama korkudan psikolojik olarak Irene'nın o kadını kafasında kurguladığını, aslında öyle bir kadının hiç olmadığını, içindeki kocasına olan 'pişmanlık' hissinin de kafasında böyle bir korkuya dönüşüp, kocasına olan pişmanlığı, korkusunun vs. psikolojik rahatsızlıklara kadar yolu olsaydı nasıl olurdu diye de düşünmüştüm. (Ama kafadan hasta oldu diye Irene'yı masum ayağına yatırsaydı kriz geçirirdim, orası ayrı.) Zweig öyle bir yazar ki -maşallah- bu bahsettiğim şey olsaydı da gene enfes yazar, o psikolojiyi çok iyi yansıtırdı. Sonunu beğenmedim değil ama kadın ölseydi gram üzülmezdim. Hatta belki ölmesi daha hayırlı olurdu, adam gibi sevemeyeceksen karşı tarafı niye üzüyorsun? Ama diyor ki "yoğh yav, ben seviyom" kusura bakma Irene ama biptir git derler. Ben adamın yerinde olsam o saatten sonra hayatta beni gerçekten sevdiğine inanmazdım, inanamazdım. Çünkü insan sevdi mi gözü hiçbir şeyi görmez, bir başkasını da görmez, göremez anasını satayım Irene şerefsizsin kabul et. Sadıklık karakterden önce sevgiden gelir, sevgi bitince sadıklık karakter meselesi olur. Sen gerçekten o mutlu ailenle yetinseydin, doyumsuz olmasaydın bir başkasına gitmezdin, gidemezdin çünkü dünyan sadece onlar ve onlarla olan mutluluğundan, eşine ve çocuklarına olan sevginden oluşurdu. Bazı sevgiler o kadar büyüktür ki içteki duvarın da dıştaki duvarın da arkasını göremezsiniz. Irene'nın sevgisinin içteki duvarı zaten temizdi ama o dıştaki duvarın peşinden gitti. Bu yanlışlıkla olan bir şey değildi, bir seçimdi. O yüzden Irene'nın duyduğu şey pişmanlık değil. Çünkü pişmanlık hatadan doğar ama seçilerek yapılan yanlış hata değildir, yanlış yanlıştır. O yüzden Irene'nın o 'pişmanlığı', korkuyu eşini sevdiği ve onu 'üzdüğüne kıyamadığı' için duymadı. Yaptığı şeyleri kendi insanlığına yedirememişti, kafasında kendisini böyle şeyler yapabilecek biri gibi düşünmemişti, (çünkü durduk yere insan kendisini o tarz şeyler yapabilecek kadar kötü biri olduğunu, o kadar karaktersiz olduğunu düşünmez) ama yapıyorsan öylesindir Irene, kes. Daha kendi içindeki şeyleri göremeyecek kadar kendini tanımıyorsun, bi' de bunun üstüne affedilmeyi bekleme Irene, kahpeliğinle yaşa bir ömür ama kahretsin ki adam affetmeyi bile göze almış. (Bu adam ben.) Ortada sorun edecek, olabilecek hiçbir şey yokken YA HER ŞEY NORMALKEN BİLE başkasına rahatlıkla koşabilecek -koşan- bir kadın ve tüm o yaptığı şeylere, hatalarına rağmen affetmeyi göze alıp üstüne bir de ona dönmesi için çabalayan adam vardı bu hikâyede... Bazı hikâyelerde kişiler değişir, kadının yerinde adam ve adamın yerinde kadın vardır ya da bu hikâyedeki gibi, tam tersi olur ama hikâye budur. Post-itlediğim o güzel alıntılar da olmasaydı yanına azrailden önce ben gelirdim Irene ☺️🔪. "Fakat fırtına veya bunaltıcı sıcak kadar, havanın durgunluğu da insanı rahatsız edebilir, aynı şekilde ılımlı bir mutluluk da talihsizlik kadar kışkırtıcı olabilir ve isteksizlik çeken pek çok kadın için, umutsuzluğun getirdiği sürekli bir doyumsuzluktan daha tekinsizdir. Tokluk da açlıktan daha az kışkırtıcı değildir. Irene'de macera merakını uyandıran da hayatının tehlikesiz ve güvenli oluşuydu." Bu alıntı bazı insanları da özetlemeye fazlasıyla uyuyor. "Artık dehşet evinin içine çöreklenmişti ve odalarını terk etmeye niyeti yoktu." "Her şey ne kadar iyi olabilirdi şimdi, diye geçirdi içinden, tek bir sözcük söylemesi yeterliydi, küçücük bir sözcük. "Yaşamında hiçbir yeri, hiçbir çekiciliği yoktu, bir anısı bile kalmamıştı." "Bu kemirici korkuyu hayatını asit gibi eritip darmadağın etmişti." "Kendi geçmişine bir uçuruma bakar gibi bakıyordu." Evet, senin gönderinde de alıntılarımın birazını bıraktığıma göre şimdi diğerlerine de bırakacağım (yapmazsam kötü hissediyorum) wkfhwodhwksnq.🫠 Ellerine sağlık bu arada 🪻.

1y 4 beğeni Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (10)

atakankqrq Kitapta yanlış hatırlamıyorsam irene vardı. Onun masum tedirginliği çok etkilemişti beni. Bi ireneye bakıyorum bi kendime... Ben galiba cehennemliğim dbsbsbbs

3y 1 beğeni Yanıtla like icon

iamgul 1.5 puanı sadece azcık birazcık sıkılmandan mı kırdın 🥺

4y 1 beğeni Yanıtla like icon

—— Yanıtları gör (5)