Raf Yorumu: Liberta (@liberta)

Spoiler içeriyor Bazı filmler vardır, izledikten sonra mutlaka paylaşılmayı hakeden, “bu filmin incelemesini mutlaka yapmalıyım” hissi uyandıran... Hayat Var filmi tam olarak öyle kaliteli bir film. Reha Erdem filmlerinin benim için özel olmasının nedeni filmlerindeki karakterlerin; özellikle kadınların, çocukların, hayvanların sıkışmışlığını ve…devamıBazı filmler vardır, izledikten sonra mutlaka paylaşılmayı hakeden, “bu filmin incelemesini mutlaka yapmalıyım” hissi uyandıran... Hayat Var filmi tam olarak öyle kaliteli bir film. Reha Erdem filmlerinin benim için özel olmasının nedeni filmlerindeki karakterlerin; özellikle kadınların, çocukların, hayvanların sıkışmışlığını ve aidiyetlerini çok sağlam sorgulaması. Bunun yanında filmlerinde kullandığı sesler filmin yarattığı atmosferi inanılmaz destekliyor. Hayat Var filminde de kırılan cam sesleri, kuş sesleri, polis sirenleri, silah patlamaları vb sesler kahramanımızın yaşadığı çıkmazı inanılmaz yansıtıyor. Filmimiz Altın Portakal, SİYAD, Berlin Film Festivali, İstanbul Film Festivali gibi birçok film festivalinden ödül almış bir filmdir. Filmimizin kahramanı Hayat, ergenlik çağına yeni girmiş biridir. Oksijen tüpüne bağlı, geçimsiz, yatalak bir dedesi, çoğu zaman yasadışı işler yapan bir babası (Erdal Beşikçioğlu) ve başka bir aile kurmuş annesi vardır. Babası hergün Hayat’ı okula balıkçı teknesiyle götürmektedir. Hayat’ın okula giderken arka planda sürekli kırılan cam sesleri, polis sirenleri geçtiği sokaklarrın tekinsiz olduğunu gösteriyor. Ama Hayat’ın kayıtsız hali sıkışmışlığını, çaresizliğini çok güzel vurguluyor. Hayat’ın okula girerken yıkık dökük, üstünde ÇIKIŞ yazan bir yerden okula girmesi güzel bir detaydı. Hayat’ın çevresindeki insanlar ona karşı ilgisiz, sevgisiz ve hatta istirmarcı insanlarla çevrilidir. Bu nedenle Hayat sürekli bebek gibi mırıldanmakta ve arabesk bir parçayı belli belirsiz sesler çıkararak adeta bu kaosu çaresizce yaşamaktadır. İlginç olan Hayat’ın yaşadıklarına isyan etmemesi ve bunu kabullenmesi. Mesela bakkalın tacizine boyun eğmesi, komşusu olan kadının fetişist bir düzeyde Hayat’a dokunması onu fazlasıyla rahatsız etmesine rağmen, sesinin çıkmaması çok acı sahnelerdi. Yine aklıma Nihan KAYA’nın İyi Aile Yoktur kitabında değindiği (sürekli vurgulayarak) çocukluğun, iyi bir ailede yaşanmamışsa bir çocuk için cehennemden farksız olduğudur. Yönetmenimizin filmlerinde sıkça değindiği meselelerin başında, büyürken daha çok yaralanan çocukların ve özelinde kadınların olduğunu görebiliriz. Ve maalesef bu duruma çok fazla müdahele edemeyip “izleyici” kalmamız, yasa koyucuların bu konudaki tutumlarının fazlasıyla “çözümsüz” kalması çok çok acı. Filmi izlediğiniz zaman bu ülkede kadın olmanın ve çocuk olmanın ne kadar zor olduğunu göreceksiniz. Mutlaka izlenilmesi ve incelenmesi gereken bir filmdir.