Raf Yorumu: ✨️🦋 (@ayssssegul)

Spoiler içeriyor Karanlık ama gerçekten karanlık bir film. Bu tarz Türk filmlerini izlemek, altındaki derin diyalogları anlamaya çalışmak her zaman bana keyif verdi, verecek. Ömer karakterine karşı yoğun ama çok yoğun bir çaresizlik hissettim film boyunca. Babasına veya eşine değil Ömer'e karşı.…devamıKaranlık ama gerçekten karanlık bir film. Bu tarz Türk filmlerini izlemek, altındaki derin diyalogları anlamaya çalışmak her zaman bana keyif verdi, verecek. Ömer karakterine karşı yoğun ama çok yoğun bir çaresizlik hissettim film boyunca. Babasına veya eşine değil Ömer'e karşı. En çok da babası ile yüzleştiği, Dostoyevski'den Budala'yı okuduğu sahnede bunu çok hissettim. Çocukluğunu nasıl kaybettiğini, nasıl intikam alınacağı bilmeden en sevdiği kişiye karşı gösterdiği tüm öfkeyi anlattıkça çaresizliğini, umutsuzluğunu ruhuma kadar hissettim. Eşiyle olan konuşmasından, her şeyde geçmişin öfkesini çıkartmak isteyişini izledikçe bir küsür saatin nasıl geçtiğini anlamadım. Ömer'den bahsetmeyi çok istiyorum. O yüzden hani o devlete, dini kullanmaya çalışan ve çıkarlar uğruna halkı kandıranları da atlayıp bahsedeceğim şey o ön koltuk var ya... İşte o ön koltuk! Babasının ısıtmasını iki koltuk için açtığı sahne. Ömer'in geçmişini affettiği o sahne çok vurucuydu. İncitilmiş, kırgın bir çocuğun intikamını almak, karşı tarafı da aynı şekilde incitmek, kırmak için çabalayan yetişkin birinin her şeyi affedip o anı yaşaması... Benim takdirimi aldı bu film. Durağanlığıyla, yavaşlığıyla ve karanlığı ile güzel bir film. Ayrıca Nuri Bilge Ceylan çakması film denilmiş de ben Sonbahar filmini de anımsadım içinde. Her Türk filminde çekim açıları, tarzı, o yavaşlığı zaten birbirine benziyor. Öyleyse Özcan Alper çakması da denilirdi ama NBC esinlenmesi denilebilir çakma demekten çok. Ömer'i izlemenizi çokça tavsiye ettiğim bir film: Nuh Tepesi. Ali Atay, yaşamışsın rolü, kesinlikle rolü yaşamışsın! “Kimse kimseye konuşarak bir şey öğretemez. Konuştukların değil, yaptıkların önemli. Napıyorsun yani, senin yaptıkların belirli. Mesala, senin hiç hayatında şey olmadı mı; onu öyle yaptık ama keşke orda öyle yapmasaydım. Kaç kişinin kalbini kırdım mesala, nasıl bencillikler yaptım mesela? Hani, pişmanlık demiyorum, belki de başka türlü yapabilirdim dediğin olmadı mı?”