Raf Yorumu: İlkan Can (@lostinarrakis)

Kaba davrandığını sandığım bir "at" görmem üzerine ilgimi çekmişti bu dizi, izlemeye aylar önce başlamıştım. Aşırı komik olacağını düşünüp başlamıştım ki... kalp kırıcı olacağını düşünmemiştim. Başlarda çoğunlukla komik, yer yer sıkıcı ve biraz da anlamsız geliyordu açıkçası. Dizinin "hap" etkisini…devamıKaba davrandığını sandığım bir "at" görmem üzerine ilgimi çekmişti bu dizi, izlemeye aylar önce başlamıştım. Aşırı komik olacağını düşünüp başlamıştım ki... kalp kırıcı olacağını düşünmemiştim. Başlarda çoğunlukla komik, yer yer sıkıcı ve biraz da anlamsız geliyordu açıkçası. Dizinin "hap" etkisini göstermesinden midir bilmem ama, yine de beni bir şekilde bağlamıştı kendine. Ayrıca sinema-TV dünyasında gördüğümüz "gerçek" kişiler hakkında yapılan espriler (sanırım espri demek uygun olacaktır.) mevcut. Hislerimin yoğun olduğu çoğu an kendimi BoJack Horseman izlerken bulurum. Herhangi bir karakter -çoğunlukla BoJack- bana eşlik eder, benimle duygularını paylaşır. Az önce de bahsettiğim gibi: Bu dizi, duyguları tetikleyen bir hap gibi resmen. Bölümler verdiği duygu açısından şöyle geçiyor: Genellikle istenilen etkiyi veren bir 19-20 dakikanın ardından bölümün sonlarına yaklaşıyoruz, duyguların üst seviyede tadıldığı anda son sahneyi görüyoruz -ki her bölümde muazzam bir son sahneye tanıklık edemiyoruz- bu sahne, içimizde bir şeyler oluşturuyor. Ardından kapanış müziği giriyor, etkiyi tamamlıyor ve bizi; içimizde oluşturduğu o şeyi düşünmeye itiyor, bizi paramparça ediyor. Biz fark etmeden bizi terk ediyor, yalnızlıkla başa çıkmamızı bekliyor. Ardından kendimizi bir diğer bölümü izlerken bulabiliyoruz. Dizinin konusu ve diğer temel şeyler hakkında bahsetmek yerine bizlere verdiği duygulardan bahsettim. Bunu hafiften kırarak devam etmek istiyorum. Karakterler açısından başarılı. Gerçekliğe yakın karakterler var. Yani, "Şu karakter şunu yapacaktır, bunu yapmayı sevmez." gibisinden şeyler söylesek de, bu düşüncenin doğru çıkmadığı birçok an olabiliyor. Tıpkı biz insanlar gibi, ne yapacakları belli olmuyor. Zaman zaman güzel şeyler yaşasalar da, çoğunlukla bir dibe çöküş görüyoruz. BoJack Horseman; bir duygu karmaşası, bir duygu tetiklenmesi.