Raf Yorumu: iamblue (@iamblue)

8/10 "İnsan bir garip hayvandır, her şeye alışır, her alışmadığı şeyden korkar. Hatta bazen o kadar korkar ki, ölümü örneğin dünyada en çok fanilikle bilinen ikbalden ayrılamaya bile tercih eder." Kitabın konusu iyi yetişmiş Ali Bey'in, uygunsuz bir kadın olan…devamı8/10 "İnsan bir garip hayvandır, her şeye alışır, her alışmadığı şeyden korkar. Hatta bazen o kadar korkar ki, ölümü örneğin dünyada en çok fanilikle bilinen ikbalden ayrılamaya bile tercih eder." Kitabın konusu iyi yetişmiş Ali Bey'in, uygunsuz bir kadın olan Mahpeyker'e aşık olması ve bu aşkın Ali Bey'e maddi ve manevi olarak yıkım şeklinde sonuçlanması anlatılır. Çoğu kişi gibi bende kitabı Türk edebiyatı tarihindeki ilk edebi roman olarak bildiğim için okudum. İntibah tam bir dönem romanı. Kitabı okuyunca dönemin insan, aile ilişkileri hakkında kafanızda az da olsa bir şeyler oturuyor. Kitap başlarda sıkıcı gibi dursada ilerledikçe açılıyor. Yani okumayı düşünürseniz çokta sıkılacağınızı düşünmüyorum zaten kitapta ince. Kitapta en sevdiğim yan betimlemelerdi. Tam yerindeydi bence hatta bazı kısımları tekrar tekrar okumaktan zevk aldığımıda söylemeden edemeyeceğim. Bir kadının ufak bir söylentiyle bile düşebileceği durum beni en çok sinirlendiren şeydi. O dönemlerin kadınlar için ne kadar beter olduğunu tekrar tekrar görmüş oldum. Tabii ki okurken sinirlenmeden edemediğim için bi süre okumayı bıraktığımda doğrudur... İnsanların iyi eğitimliliğininde bir yere kadar olduğunu kitabı okurken görüyoruz. Ali'nin ailesi (ve yazar tabii kendisi önceden öyle olduğunu ne kadar dile getirsede aynı şeyi düşünmüyorum) tarafından ne kadar zeki olarak adlandırılsada aslında ne kadar aptal ve her şeye körü körüne inan birisi olduğunu görüyoruz. Bence herkesin tamamen kötü olamayacağı gibi iyi olamayacağıda bir gerçektir aslında. Ama kitapta bu hiç öyle değildi, kitapta en hoşuma gitmeyen şeylerden biride buydu. Gri olan bir tane bile karakter yoktu... Kitabın genelinde aşkın insana neler yaptırabileceklerini anlatmaya çalışılmış. Karakterler sanki tamamen duygudan oluşmuş, kitabın başından (hele de Ali karakteri...) beri mantık denen şey devre dışı bırakılmış gibi davranılması bir diğer hoşuma gitmeyen şeydi. Minik spoiler: En çokta Ali'in yaptıklarının bedelinin başkalarının ödemesi hoşuma gitmedi. Kendisi ne kadar fark etse ve pişman olsada. Sonuçta "Meşhurdur, son pişmanlık fayda vermez."