Raf Yorumu: Ahmet Böyüktaş (@byboyuktas)

Spoiler içeriyor Kitap Goethe'nin "Üç bin yılın hesabını göremeyen Karanlıkta yolunu bulamaz Günü gününe yaşar ancak." Alıntısı ile başlıyor. Ve kahramanlarımızdan Sofie'nin okuldan gelmesiyle başlıyor. Sonra kahramanımız posta kutusunda kendi adına gelmiş zarftan çıkan soruyla kendini sorgulamaya başlıyor. İlk soru "Kimsin Sen…devamıKitap Goethe'nin "Üç bin yılın hesabını göremeyen Karanlıkta yolunu bulamaz Günü gününe yaşar ancak." Alıntısı ile başlıyor. Ve kahramanlarımızdan Sofie'nin okuldan gelmesiyle başlıyor. Sonra kahramanımız posta kutusunda kendi adına gelmiş zarftan çıkan soruyla kendini sorgulamaya başlıyor. İlk soru "Kimsin Sen ? " Bunu düşünürken kendi kendine başka sorular sormaktan kendini alamıyor. Sonra bir zarf daha geliyor. Bu defa gelen soru daha genel " Dünya nereden çıktı?" Sonrasında kahramanımız mitsel inanışlardan 1990 na kadar felsefe tarihi kursuna başlıyor. "İyi bir filozof olmak için gereksindiğimiz tek şey hayret etme yeteneğimizdir." Kitabın en sevdiğim yanı aslında bir BM Subayının kızına 15. Yaş günü hediyesi olarak bu kitabı yazması ama ve kitabın içinde ki kahramanlara sürekli anlamadıkları şekilde Hilde Moller (yani kızına) Sofie eliyle karpostallarla doğum günü kutlaması gerçekten hoş bir şeydi. Ama ayni zamanda kitabın içinde farklı bir kitap hissi de uyandırıyor. Bir fikrin içine girip içinde farklı fikirler bulmak gibi. Ya da yaptığın herşeyin yönlendiriliyor olması gibi rahatsız edici bir yanını da kitabın kahramanları size hissettiriyor. Kitapta sorulan bir çok soru da var. Genelde Felsefe öğretmeni Alberto bir filozofu ya da dönemi anlatmadan önce öğrencisine düşünmesi için soru gönderiyor. Benim için en güzel sorulardan birisi "Dünyanın en dahice oyuncağı hangisidir ? " Antik Yunan filozoflarını bitirdikten sonra Antik Yunan'a gidip binaların yeniden yükselmesi de gerçekten de hoş bir durumdu. Ama Birleşmiş Milletler Subayının sürekli birşeyleri BM eliyle düzeltmek istemesi beni biraz sıktı. Sofie'nin Aristoteles i öğrendikten sonra odasını toplaması da çok hoşuma gitti. Ama en beğendiğim yer Albertonun kitapta dünyaya geçmek için yaptığı plan ve Sofie ile Hilde'nin fiziksel dünyada fiziksel olmayan bir buluşma gerçekleştirmesiydi.