Raf Yorumu: Eren Cebeci (@kertenkele16)

Spoiler içeriyor I am legend, aksiyon, bilim-kurgu, dram, gerilim, korku her şey var. Dini olarak da ilerleyen bir film. "there's no god!". Böyle derken aslında son sahnede her şeyin bir amacı olduğunu, tanrının yaptığını vurguluyor. Zombilerin baskın yapmasının bir amacı vardı. Zombiler…devamıI am legend, aksiyon, bilim-kurgu, dram, gerilim, korku her şey var. Dini olarak da ilerleyen bir film. "there's no god!". Böyle derken aslında son sahnede her şeyin bir amacı olduğunu, tanrının yaptığını vurguluyor. Zombilerin baskın yapmasının bir amacı vardı. Zombiler baskın yapmasaydı Robert, New York'da kalmak istediği için tedaviyi Anna'ya vermek zorunda kalmayacaktı ve insanlık tedavi olmayacaktı. Filmin saati bence kısa. Böyle bir filme 2, 2,5 saat giderdi. Robert'ın tedavi sahnelerini biraz daha gösterselerdi, virüsün yayılıșından ve ailesinden biraz daha bahsetseydi daha iyi olurdu gibi. Zaten film Robert ve Sam ile tek başına gayet iyi gidiyordu. Anna gelince beni daha az sarmaya başladı. Filmin sonundan ve alternatif sondan da bahsedelim. Filmin orjinal sonu efsaneydi. Aslında bombayı atıp Annalar ile birlikte kaçabilirdi ama bu son da gayet yeterli gibiydi. Alternatif son biraz daha çocukça olmuş. Hani çizgi filmlerde iyilere hiç bir şey olmaz ve iyiler kötüleri kendi tarafına çeker ya, aynı o şekil bir son olmuş. Zombi adı üstünde zombidir. Beyin yiyen adamlarda beyin ne arasın. Virüs nedeniyle aklını kullanamadığı için zombi diyoruz zaten. İnsanlarla nasıl anlaşıp saldırmaktan vazgeçicek. Zaten Robert adamın karısını çaldı :D. Normal bir insan olsa bile her ne kadar bilim içinde olsa karısı çalınsa saldırmaktan vazgeçmez hıyar senarist :D. Neyse iyiki alternatif son alternatif olarak kalmış. Ayrıca film böyle bir durumda oluşabilecek insan psikolojisini çok iyi anlatmış. O kadar yalnız ki, arşivden eski haberleri izliyor, ailesinden kalan tek şey olan köpeğine oğluymuș gibi muamele yapıyor, şehirdeki dükkanlara mankenler yerleştirip gerçek insanlarmış gibi konuşuyor. İyi ki Robert benim gibi korkak değil. Ben olsam elimde tüfekle odanın köşesinde otururdum. Hele hele dışarı çıkıp mankenlerle konuşmak falan... Bir sahnede Robert mankenlerin birini dışarıda dururken görüyor ya, orda ben olsam bayılırdım muhtemelen. Tabii olayların üzerinden 3 yıl geçmiş ve Robert bir asker. Eskisi gibi korkmaması normal. Böyle durumlarda benim düşündüğüm şey hep bir arkadaşın olması. Hiç bir fayda sağlanmasına gerek yok. Tek istediğim sadece dursun ve yalnız olmadığımı hissettirsin isterdim böyle bir dünyada. Filmde de bu arkadaş Sam. O da ölünce zaten Robert kafayı yiyor. Her neyse konuşacaklarım bu kadar. Ben Efsaneyim gerçekten efsane film. Evet dostum sen efsanesin.