Raf Yorumu: Himei (@vindemiatrix)

Ben Didem Madak'ın Samson ve Dalila şiiri ile, şiir dünyasına açılan kapıyı araladım. İlk aldığım şiir kitabı da Didem Madak'ın Grapon Kağıtları idi. Şiir ile ilgili ilkleri Didem Madak ile atmış oldum. Grapon Kağıtları ve Ah'lar Ağacı sonrası veda kitabı…devamıBen Didem Madak'ın Samson ve Dalila şiiri ile, şiir dünyasına açılan kapıyı araladım. İlk aldığım şiir kitabı da Didem Madak'ın Grapon Kağıtları idi. Şiir ile ilgili ilkleri Didem Madak ile atmış oldum. Grapon Kağıtları ve Ah'lar Ağacı sonrası veda kitabı oluyor Pulbiber Mahallesi. Pulbiber Mahallesi, Grapon Kağıtları ve Ah'lar Ağacı'ndan daha farklı bir auraya sahip. Diğer iki kitabı okumuş biriyseniz bunun farkına varıyorsunuz. Pulbiber Mahallesi bir ara okumaya başlayıp nedenini anlayamadığım bir şekilde yarım bıraktığım bir kitap olmuştu. Geçenlerde tekrardan aldım kitabı elime başladım en baştan, daha önce fark etmediğim güzelliklerin altını çize çize okumaya devam ettim. Ben altını çizdiğim şiir kitaplarını kafama estikçe açar altını çizdiğim yerleri okurum, ama açıp en başından okumam gerekiyormuş demek ki. Farkına varamadığım şeyler yeniden okumakla gün yüzüne çıkıyormuş. Bazılarınız şiir kitaplarını çok güzel yorumluyorsunuz hatta sadece şiir kitabı demem yanlış olur, tek bir kategori değil genel olarak kitapları çok güzel yorumlayanlarınız var, gıpta ediyorum. Ben o tarz yorumlarda bulunamıyorum pek. Kitabın sonunda Müjde Bilir'in o yazısını okumak gözlerimi doldurdu. Veda kitabından bazı alıntılarda bulunmak istiyorum. "Pardon diyorum ayağıma bastığında dünya Saçlarımın uçlarından başlıyor artık kırılma Kelimelerin tadına bakıyorum Zehrinden korktuğum acı kelimeler yutuyorum yanlışlıkla." "Kelimelerin mezarlığında gece bekçisiydim Dirilecekleri günü bekledim." "Birden içimde sevinçli bir gezegen keşfetmiştim Muhtemelen hayat vardı" "Lavlarımın akmasından korkarak ağlamadım Yüzümde oluşacak haritayı silemezdim bir daha" "Sözleri tekrarlayarak yok eden çocuk gibiyim Acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim" "Sözlerin arasındaki boşlukta Acı çekmemeyi öğrendim." Ve son olarak: "Yarın karlar erirse Yüzüm geçit verirse gülümserim birilerine"