Raf Yorumu: Nhlyrtsvn (@nhlyrtsvn)

Ezenler ve Ezilenler Dostoyevski'nin 1861 yılında yayımlanan ve Türkçe tercümesi "Ezilmiş ve Aşağılanmışlar" olan ancak Türkçe'ye "Ezilenler" olarak çevrilen romanı, yazarın romancı olarak ünlenmesinde büyük katkısı olan ilk önemli romanı olma özelliğini taşımaktadır. Yazar, gençlik yıllarındaki yaşamından izler taşıyan romanında,…devamıEzenler ve Ezilenler Dostoyevski'nin 1861 yılında yayımlanan ve Türkçe tercümesi "Ezilmiş ve Aşağılanmışlar" olan ancak Türkçe'ye "Ezilenler" olarak çevrilen romanı, yazarın romancı olarak ünlenmesinde büyük katkısı olan ilk önemli romanı olma özelliğini taşımaktadır. Yazar, gençlik yıllarındaki yaşamından izler taşıyan romanında, diğer romanlarında da yaptığı gibi ruh çözümlemelerine ve psikolojik tahlillere sıkça yer vermiştir. Romanda, toplumda hep küçümsenen ve hor görülen insanlarla, üst sınıfın ve nüfuzlu kimselerin hesaplaşmaları esnasındaki ezilişleri ve aşağılanışları işlenmiştir. Dostoyevski, romanında ezenler ve ezilenlerden oluşan iki grupla, seçtiği sıradan ama ilginç yaşantıları olan karakterleriyle, ustaca kurgusu ve sıkmayan anlatımıyla eserini, başarılı bir şekilde edebiyat dünyasına kazandırmıştır. Para kazanmak için dergilere yazı yazan, yoksul ve genç bir yazar olan, aynı zamanda da kitabın anlatıcısı olan Vanya'nın (ki Dostoyevski'nin gençliğinden izler taşır) çocukluk aşkı Nataşa ile üst sınıftan Prens Valkovski'nin oğlu Alyoşa birbirine aşıktır. Prens ise oğlunu Katerina adlı soylu bir kızla evlendirmek istemektedir. Nataşa'nın babası ile Prens'in aralarındaki husumetten dolayı evlenmeleri gecikince Alyoşa, Katerina ile yakınlaşmış ancak Nataşa'yı da bırakamamakta ve iki aşk arasında bocalamaktadır. Kahramanımız Vanya ise bu aşk üçgeninde bir yandan Nataşa'ya destek olmakla birlikte bir yandan da kendi sorunlarıyla uğraşmaktadır. Eser, her ne kadar eleştirmenlerin sert tepkileriyle karşılaşmış olsa da geniş bir okuyucu kitlesi tarafından da beğeniyle okunmuştur. Bunda Dostoyevski'nin gerçekçi ve dürüst bir yazar olmasının da şüphesiz etkisi büyüktür. Çünkü kendi iç hesaplaşmalarını, iyi ve kötü özelliklerini fark gözetmeksizin karakterlerine yükleyerek, hem kendisiyle bir karakteri üzerinden hesaplaşıyor, hem de okuyucuya kendi öz eleştirisini yapabileceği gerçekleri tokat gibi yüzüne vurarak kendisiyle yüzleşmesine olanak sağlıyor. Kitaptaki karakterlerin ortak özelliği ise; hepsinin kusurlarının olması ve yine hepsinin bu kusurlarının da farkında olmasıdır ki bunu da satır aralarındaki karakterlerin iç seslerinden anlayabiliyoruz. Ancak karakterler bu kusurlarının affedilmesi için kendi sebeplerini yaratarak mutluluk arayışlarından hiç vazgeçmemişlerdir. O halde "insan mutlu olmak için kendi kusurlarını yok sayabilir mi?" ya da "insanlar kusurları olduğu halde mutlu olabilir mi?" diye sorabiliriz kendimize. İşte Dostoyevski tüm bu soruların cevabını aslında yarattığı bir çok karakterle okuyucuya sunmuş ve seçimi de aslında bizlere bırakmıştır diyebilirim. Kitapla kalın... Notum : 9/10