Raf Yorumu: Lecter (@bisturi)

Spoiler içeriyor Bayıldım. Sahneleri heyecanla izlerken düşünmeden de edemedim. Acaba hayatım tamamen benim istediğim gibi ilerlese nasıl olurdu? Gelelim filme. Kızımız son derece ilgisiz ebeveynlerle birlikte yaşıyor. Çocuk az kalsın kuyuya düşecek olmasını anlatırken ebeveynlerinin kendisi için endişelendiğini görmek istiyor ama nafile..…devamıBayıldım. Sahneleri heyecanla izlerken düşünmeden de edemedim. Acaba hayatım tamamen benim istediğim gibi ilerlese nasıl olurdu? Gelelim filme. Kızımız son derece ilgisiz ebeveynlerle birlikte yaşıyor. Çocuk az kalsın kuyuya düşecek olmasını anlatırken ebeveynlerinin kendisi için endişelendiğini görmek istiyor ama nafile.. Ya da zehirli bir bitki tuttuğu için elinde kabarcıklar çıkıyor ama gene ebeveynlerinin umurunda olmuyor. Aynı şekilde çocuğun gelişimi açısından beslenmesi çok önemlidir ancak filmde (benim önüme koysalar yemem) çocuğun önüne yulaf lapası konuluyor. Bizim minik kızımız da çözümü hayal gücünde buluyor. Kısa bir bilgi vermem gerekirse, 3-4 yaş aralığındaki çocuklar Piaget'e göre sembolik dönemdedir. Bu dönemin özelliklerinde ise majik düşünme (büyülü-sihirli düşünme) vardır. Aslında Coraline'ın yaşı bu dönemin daha üstünde. Hatta filmde okula gitmesinden bahsediliyordu. Somut işlemler döneminde, ilkokul çağında yani. Ancak gelişimde gerilemeler görülebilir. Demek istediğim kızımız bu ilgisiz ebeveynlerle ne yapacağını şaşırmış ve hayal gücüne sığınmış. (Bu şekilde düşündüğümüz zaman filmin konusu son derece hüzünlü geliyor.) Yaşadığı olumsuz durumları hayal gücüyle tersine çevirmeye başlıyor. Tavuk yediği için mutlu olduğu sahne çok tatlıydı mesela. Ya da normalde ebeveynlerini bahçeyle ilgilenmeleri için ikna edemeyen Coraline, gece rüyasında mükemmel bir bahçeye sahip oluyordu. Bahsettiğim gerilemeyi biraz daha açmak istiyorum çünkü hepimiz zaman zaman bunu yaşarız. Kötü bir haber aldığımız zaman cenin pozisyonunda yatarız mesela. Çünkü anne karnındayken bu şekilde huzurluyduk. Demek istediğim bu filmde küçük bir kız çocuğuna hakettiği ilgi verilmediği için psikolojisinin nasıl etkilendiğine şahit oluyoruz. Şimdi sizden filmin sonunu düşünmenizi istiyorum. Sizce çocuk anahtarı kuyuya kapattığı için mi o sihirli dünya ile iletişimi kesildi? Yoksa anne ve babasıyla bahçede vakit geçirip istediği eldivenlere kavuşup hakettiği ilgiyi aldığı için mi? Bana sorarsanız filmin sonunda çocuk resmen kendine geldi. Başta uyum sorunları yaşıyordu. Kediye karşı hırçındı. Yaşıtı olan diğer çocuğa karşı acımasızdı. Sonda ise onlara karşı daha uyumluydu. İletişime açık hâle geldi. Ben bu filmi çok sevdim:)