Raf Yorumu: Necati Barış Sarı (@krizantem)

Sana bir boyun atkısı gerek. Çünkü kış geldi. Ve sular bir uzun geçmişe hazırlanır. Neredeyse. Bir çocuk ölür. Bir kadın hastalanır. Odalar bulutlanır. Su içmekten. Uzak. Bir köfte kokusundan İnsan uzak bir memleket havasından. Belli belirsiz bir şeylerden utanır. Yapışkan…devamıSana bir boyun atkısı gerek. Çünkü kış geldi. Ve sular bir uzun geçmişe hazırlanır. Neredeyse. Bir çocuk ölür. Bir kadın hastalanır. Odalar bulutlanır. Su içmekten. Uzak. Bir köfte kokusundan İnsan uzak bir memleket havasından. Belli belirsiz bir şeylerden utanır. Yapışkan ve dayanaksız bir vidanın eşliğinde Gece. Hatırlarız bir günlerde üşümediklerimizi. Üşümeyeceklerimizi Kimilerine bir şarkı gibi gelir bütün bunlar. Oysa. Bir kez daha söylüyorum üstümüze yağanları. Uzuneski. Olumsuz. Güneşlere aykırı. Haziran mintanları. Kopkoyu kent garları. Alıp götürenler. Yerlerine konanlar. Anladığımız ve. Şaştığımız kalabalıklar. Bir korku. Aşka benzer yalınlığı. Bir korku. Semercilerin. Bakırcıların. Nalbantların. Arzuhalcilerin. Kantarcıların ve demircilerin ve çilingirlerin. Parmakçıların dinsizlik korkusu. Takunyecilerin. Bir odada kalanların ölüm korkusu. Bileycilerin, bezzazların ve ölü yıkayıcıların. Ve pazarcıların. Gökyüzü korkusu. Bütün garipliğiyle esnaf çarşılarının ve uygunluğuyla ve yenilmişliğiyle bir sancı gibi dolanır içimizi. Yarı aç yarı tok dolaştığımız bir Ankara’da Bir haşhaş gibi sanki. Bir acı su. Bir yağmur cömertliğiyle Anadolu’dan Dolaşır içimizi. Onların akşamları. (yaralı olmak yerinde olmamak uzun gecikmesi son kesinliğin bir sabah biliyoruz elbet neyi bölüştüğümüzü göz göze bakışınca. Biliyoruz. neyi bölüştüğümüzü. Konuşmasak da.) Şimdi tutalım bu diriliği artık. Zamanıdır. Zamanıdır. Neredeyse kar başlar. Küçük kuşlar ölür. Semerciler ve dilsizler ölür. Seninle ben kalırız. Yeni bir yaşamaya. Gökler ve kentler ufalır. Seninle ben kalırız. O şarkı sanılanlar bir kavga halini alır. Nerdeyse kar başlar. Birini düşünür gibi oluruz. Biliyorum Ellerin de üşür. Biliyorum ama Isıtabilirsin onları. O ateşte. Hazırsın da. Biliyorum. Ama sana bir boyun atkısı gerek. Kış geldi. Turgut babanın bu kadar aşki, bu kadar Anadolu olduğunu bilmiyordum. "Memur Karısı" ndan "Terziler Geldiler"e, Anadolu temalı şiirlerinden," Göğe Bakma Durağı"na kadar. Hiç mi sıkılmaz insan? Okudukça okudum,durmadan sıkılmadan. Yavaş yavaş. Sindire sindire. Anlamaya çalışarak. Turgut Uyar bambaşka bir şey. "Şiirlerini basit buluyorum" diyen bir arkadaşa feci şekilde savundum geçenlerde. Cahiliyetine verdim, selamı sabahı kestim Kendisiyle. Şiir kırmızı çizgimizdir. Sadece şiir. Felsefe bile değil.