Raf Yorumu: marulzel (@marulzell)

Şuraya bırakayım, belki geçip de okuyan falan olur hani... Soğuk Duvarlar // Ellerim titriyor Gözlerim doluyor Özümden sarkan dallar kimsesiz göğümde yükseliyor Doğduğum günle beraber getirdiğim yalnızlığı her sokak başında biraz biraz bırakmaya çalışıyorum Geçtiğim her kaldırımda yorgunluğumu önüme katarak…devamıŞuraya bırakayım, belki geçip de okuyan falan olur hani... Soğuk Duvarlar // Ellerim titriyor Gözlerim doluyor Özümden sarkan dallar kimsesiz göğümde yükseliyor Doğduğum günle beraber getirdiğim yalnızlığı her sokak başında biraz biraz bırakmaya çalışıyorum Geçtiğim her kaldırımda yorgunluğumu önüme katarak yürüyorum Attığım her adımla arkamdaki çaresizliğimin gölgesi daha da büyüyor Bazen neyi yanlış yaptım diyorum Neden herkes gibi sevilmedim diyorum Anneme hangi harfleri yanlış söyledim de beni hayat karşısında yalnız bıraktı Alfabenin hangi kısmında kekeledim ki beni onca kasvetim içinde bırakıp gitti Aslında gözle görünen o kadar zor değil Mutlu ve güzel bir hayat gibi Annen hep seni sevmiş gibi Sanki hiç ondan kopmamışsın gibi Ama tablonun arkasında büyük bir leke var Gün geçtikçe geçmişimin tozlu sayfalarından silinmeyen bir leke var Bazen tüm gücümle ağlıyorum ama göz yaşlarım tek başına yetmiyor Bazen tamam mutluyum artık diyorum ama anlık mutluluklarda beni kurtarmıyor Soğuk duvarlara vuran kış gibi yüreğimdeki küçük çocuğa bakıyorum Elimi uzatıyorum ona Gel benimle diyorum, gidelim buralardan Yıllardır çok üşüdün, hep yıprandın Ağlama seslerini duymamak için gücüm yetmiyor artık Gel benimle ve ikimizde geçmişin bu soğuk duvarlarından kurtulalım, diyorum Bak önümüzdeki renkli mevsimlere Alacalı çocuk parklarına Hayat her gün sana yeniden doğuyor Sen her gün mucizelere gebe bir güneşin altında uyanıyorsun Bırak geçmişi tut ellerimi Soğuk duvarları yalnızlığımız ile değil, evin bacasından tüten sıcak dumanımız ile hatırlayalım Gülüşümüzün göğü yarıp da yıldızlarla bir olduğu yerde duralım Gönlümüzden esen rüzgarların başkalarına sevgi topladığı gece de duralım Bir kelebeğin ardında koşar gibi umudu kovalayalım Gel artık bana ey çocukluğum Kırılmış kalbim, soğuk duvarlarım, kimsesizliğim ve karşılıksız duygularım... Gel bana, gidelim bu kışın altındaki boğuk iniltilerden Bak görüyor musun şu evi Hani her camının önünde saksılar dizilmiş olan evi Zaman durmuş gibi perdesinin açık kalan kısmından görünen mutluluğu Balkonlarına çamaşırlar ile birlikte astıkları güzel günleri Ve içlerinde kuruyup ölen kötü anları... İşte onlar biziz. Rengarenk giyinmişiz siyah hiç keşfedilmemiş gibi Sanki koyu giyinmek hiç lügatımızda yokmuş gibi Bak bize nasıl gülüyoruz Tüm geçmişimizi ve kırgınlıklarımızı nasıl kırıp çamaşırlarımızı asmışız Saksılarımız da güzel duruyor, her geçenin gözleri onlarda kalıyor Soruyorlar bunlara nasıl bakıyorsunuz da böyle güzel büyüyorlar diye Bakma sudur, ısıdır dediğimize Sır gibi saklıyoruz onları nasıl büyüttüğümüzü Bilmiyorlar her geçmişten kopup da yaşadığımız an da büyüdüklerini Ve seni bu soğuk duvarların arasından çıkardığım her gün onlara güneş olduğumuzu Kırgınlıklarını dua ve yüreğin ile unuttuğun her gün onlara su olduğumuzu Her kendini sevip, tekrar yoluna döndüğünde salkım salkım göğe doğru yükseldiklerini Bilmiyorlar, konuşuyorlar Oysa ben seni sabah kadar güzel seviyorum Beni acıtsan da seni kucaklıyorum Seni tuttuğum kollarım yükünle ağrısa bile geçeceğini biliyorum Ağzımdan çıkan her söz kendi yazgımda yol alırken Bana bıraktığın acı çığlıkları bıçak gibi unutuyorum Hüzünlerimi tek tek toplayıp toprağa gömüyorum Gel benimle, Toprağa gömdüğümüz her acımız bizimle beraber umut olup göğe yükselsin Öyle bir yükselsin ki meyvelerinden merhamet ve sevgi aksın Köklerindeki mutluluktan beslenip yol alsın Gel benimle Beraber büyüyüp göğe uzanalım. ... Yazar : Mrs. Marulzellll