Raf Yorumu: Gülçin Şahin (@harmony)

Spoiler içeriyor İnsan için yaşam nedir? Bu soruya belki sayısız farklı cevabımız var ya da bir cevabımız yok. Ama şuna hepimiz eminiz ki yaşam hastalıklar ve ölümle mühürlenmiştir. İşte bu film, bu mühürlerden hastalık ve ölümle erken yaşta tanışan bir çocuğun, -annesi…devamıİnsan için yaşam nedir? Bu soruya belki sayısız farklı cevabımız var ya da bir cevabımız yok. Ama şuna hepimiz eminiz ki yaşam hastalıklar ve ölümle mühürlenmiştir. İşte bu film, bu mühürlerden hastalık ve ölümle erken yaşta tanışan bir çocuğun, -annesi kanser hastasıdır- olanları anlama; acı, yas, korku ve belirsizlikle mücadelesini anlatıyor. Filmde çocuğa canavar diye bir ağaç sesleniyor. Önceden görmediği bilmediği bir ağaç. Çocuk başta çok korkuyor ondan malum o canavar. Ağaçlar genelde canlılık ve yaşamla ilişkilendirilir bu nedenle canavar ağaç metaforu çok yaratıcı çünkü bu ağaç çocuğun bilinç dışında büyük ihtimalle ölümü temsil ediyor. Canavar ne zaman çağrıda bulunsa çocuk ona gidiyor. Korkuyor ama merak da ediyor bu canavarı. Canavarla çocuğun ilişkisi, çocuğun ölümü kabullenme sürecini yansıtıyor. Başta canavardan korkma, öfke ve meydan okuma, zamanla pazarlık ve kabul etme... Annesi de ressam olduğu için çocuğun bu süreci daha iyi atlatacağından emin olmak istemektedir. Ölmek üzeredir ve oğlundan ayrılacak olmak onun en büyük üzüntüsüdür. Anne kendisine ne olacağı hakkında endişeli değildir. Bu duygu da öyle güzel verilmiş ki... Film büyülü gerçekçi bir tarzda çekiliyor. Yani gerçeklerle baş edebilmek için çocuk gerçekle hayali iç içe geçiriyor. Üzerinde kontrolümüz olmayan şeylerde böyle yollara başvururuz. Hatırlarsanız çocukluk çağımızda hemen hepimizin sihir dediğimiz büyülü güçlerimiz vardır, çünkü en çaresiz çağ çocukluktur sanırım. Pi'nin yaşamı, Pan'ın Labirenti bu tarz filmlere örnektir. Başedilemeyen bir acı vardır ve o acıyla baş edebilmek için olağanüstü bir dünyanın varlığına sığınır çocuklar. Kendi dünyalarında hikayeler yaratırlar. Ben de annemi aynı durumda gördüm aynı süreçleri yaşadım. Film bu durumda olan insanların yaşadığı duygu evrelerini ve ilişkileri o kadar gerçekçi tarzda yansıtıyor ki izlerken sarsılmamak mümkün değil. Etrafınızda çocuk ya da yetişkin fark etmez hastası olan ya da ölüm yaşamış, yas tutan insanlara tavsiye edin🙏 Film gerçekten onlara bir nefes aldıracak. Bir derdi olan filmleri hep sevmişimdir. Bu fantastik filmi izlediğinizde büyüleyici hayal gücünün, sanat eserlerinin arkasında neden derin bir acı olması gerektiğini anlıyor insan. İnsan olmanın çaresizliğinden... Güzel seyirleriniz olsun :) G.Ş