Raf Yorumu: tartle (@ipsofacto)

Deyim yerindeyse sayko bir film ile buradayım. Filmde genç ana karakterimizin; annesini ararken çıktığı yolculukta karşılaşacağı olaylar ve insanlarla dolu bu yolculuğuna biraz da psikolojik yansımalar ile renkli bir şekilde eşlik ediyoruz. Ben izlerken bazı sahnelerde yapılmaya çalışan etkinin karşıya…devamıDeyim yerindeyse sayko bir film ile buradayım. Filmde genç ana karakterimizin; annesini ararken çıktığı yolculukta karşılaşacağı olaylar ve insanlarla dolu bu yolculuğuna biraz da psikolojik yansımalar ile renkli bir şekilde eşlik ediyoruz. Ben izlerken bazı sahnelerde yapılmaya çalışan etkinin karşıya geçemeyip biraz oturmadığını düşündüm. Ancak tıpkı dans etmeye başlayan bir insanın sonradan gittikçe alışıp daha doğal hissettiren bir şekilde hareketlenmeye başlaması gibi film de ilerleyen dakikalarda daha çok akmaya başlıyor. Devam eden bir akıştan ziyade sürekli rastgele gibi hissettiren olaylar ile ilerliyor. Ancak sonunda olaylar bir şekilde birleşiyor da denebilir. Çekimlerde tuhaf sahneler ve renkli bir görsellik elde edilmeye çalışılmış. Kimi sahnelerde gerçekten güldüm. Tuhaf ama bi o kadar da normal olması ile izlettirdi. Aman aman bir olay dizilişi olmasın, benim vaktim var ve dikkat çeken görsellikler ile sanki sakince birisinin hayatının belirli bir zamanına; ilginç bir şekilde iç dünyasal bir yansıma olarak eşlik edeyim derseniz buyrun bir deneyin derim. Elbette farklı farklı yapılarda olan yan karakterlerimizin yapılarını da bu yolculuğa katarak. Ancak son dönemlerin çok konuşulan klasik netflix film ve dizilerinde sık rastlanılan durumlarından sıkılmışsanız yine sıkılabilirsiniz. Benim sevdiğim bir tarz ile açıkçası biraz beni bayan bir tarz arasında kalan bir tarzı vardı. Ama eğlenceli sahneleri ile kimi zaman bir şarkının klibini izler gibi de hissettirerek bunu unutturdu. İzlerken bazen gülüp bazen psikolojik olarak karakterleri inceleyeceğiniz, bazen dans etme isteği uyandırabilecek ağır bir tarzı olmayan çerezlik bir film diyebilirim. Yok artık bayıldım diyeceğim bir film değil ancak kendisini izlettiren boş vaktimde izleyip yeri geldiğinde kahkaha atıp gülümsediğim bir film oldu. Klasik yeni dönem gençlik filmlerinde olan sahnelere mi bağlayacak derken sahnelerin ve olayların sürekli değişmesi ile kendimi devam ederken buldum ve biraz gülmüş oldum. Filmin hissiyatında verilmeye çalışılan şeyi bir tık yansıttığından ve bir yanım da bu cümleyi düşündüğünden son olarak buraya filmde geçen bir diyaloğu ekliyorum. -Bence fazla arayış içindesin. Aramaktan vazgeçtin mi hiç? +Ama aramak gerekmez mi? -Hayır. +Öyle mi? Nasıl olacak? +Bazen kendiliğinden olur.