Raf Yorumu: Dilara (@dilarauzmez)

Sanıyorum ki mafya konulu filmler arasından konu işlenişi itibariyle beni en çok içine çeken film bu oldu. Oyunculuklar ve kamera çekimleri fevkalade hoştu ama bundan ziyade filmdeki hem biyolojik hem de manevi olarak baba figürünün işlenişi ilgimi çekti. Yaşlı mafya…devamıSanıyorum ki mafya konulu filmler arasından konu işlenişi itibariyle beni en çok içine çeken film bu oldu. Oyunculuklar ve kamera çekimleri fevkalade hoştu ama bundan ziyade filmdeki hem biyolojik hem de manevi olarak baba figürünün işlenişi ilgimi çekti. Yaşlı mafya babasının içine düştüğü ikilem ve son sözleri de benim açımdan oldukça etkileyiciydi. Bir de filmde işlenen ve asıl üzerine yoğunlaştığım düşünce; evladının kendine benzemesinden korkma, onu daha iyi bir insan olarak yetiştirebilme kaygısı oldu, dikkat çekici bir alt metindi. Bu durum üzerinden sizlerle fikir alışverişi yapmak istiyorum. Bilmiyorum siz de yaşadınız mı bu durumu... Hani çok sevdiğiniz birinin (aileniz, arkadaşınız, eşiniz, dostunuz, evladınız olur, kim olduğu hiç fark etmez) göz göre göre yanlışa gittiğini fark edersiniz ama ne söyleseniz fayda vermez, o kişi o yolda inatçıdır. O yolun zararla sonuçlanacağı barizdir ama elinizden de hiçbir şey gelmez bir türlü... Muazzam bir çaresizlik... Sevdiğiniz o kişiyi o yanlıştan nasıl kurtarabilirsiniz? Bir şey yapmamak demek o kişiye en büyük haksızlık olmaz mı? Elinden tutmamanın, o kişiden vazgeçmenin gönlünüzde mümkünatı bile yoktur ama ne yapmalı da nasıl elinden tutmalı? Bir türlü çözemezsiniz... Film bana bunları çağrıştırdı. Belki de şu sıralar hayatımda bu durumu yaşadığım için midir bilmem, film bir tık daha etkileyeci gelmiş olabilir bana. Ama cidden size şunu soruyorum: Bir insanı bunaltmadan, sıkmadan, ters tepmeyecek şekilde o kişiye manevi anlamda nasıl yardım eli uzatabilirsiniz? Bir de olaya dini açıdan bakabiliriz ki bir insan bir günaha batmışsa İslam'ın emrettiği gayede yapmamız gereken o kişiyi yargılamak, kınamak, yok saymak, kötülemek değil; o kişinin çıkış yolu bulmasına destek olmak, yardım eli uzatmak asıl amacımız olmalı. Geçen gün İnstagram'da görmüştüm şu sözü, İmam Şafii'ye aitmiş... "Hatadan nefret et ama hataya düşenden nefret etme. Bütün kalbinle günaha öfkelen ama günahkâra acı, ona merhamet göster. Sözü eleştir ama sözü söyleyene saygı göster. Görevimiz hastalığı tedavi etmektir, hastayı yok etmek değil." Ne kadar doğru değil mi? Ama uygulaması da bir o kadar zor... Hastayı yok etmek... Çoğu zaman belki farkında bile olmadan öfkemize, nefsimize yenilip yaptığımız bu değil mi? Hata yapanı anında gözümüzde infaz ediyoruz, hem de savunma yapmasına bile mahal vermeden... Halbuki yargılamak bile haddimiz değilken cezasını çoktan kesmiş olabiliyoruz. Halbuki Peygamber'imizin (Sallallâhu aleyhi ve sellem) hayatına baktığımızda bir kişiyi bile ne eliyle ne diliyle incitmediğini bilmemize rağmen... Herkese muazzam bir saygı, nezaket ve merhametle yaklaştığını görmemize rağmen... Kuran'ın da Hz. Muhammed (s.a.s) için "üsvetün hasenetül" (Ahzâb 33/21) yani bizim için Allah'ın rasulünde pek güzel bir örnek olduğunu demesine rağmen... Bütün bunları hayatıma ne kadar uygulayabildiğimi, Peygamber'imizin (s.a.s) bu güzel ahlâkını ne kadar örnek alabildiğimi uzun uzun düşünüyorum. Gerçekten karşımdaki bir kişiyi yargılamadan anlamaya çalışıyor muyum? Yoksa kestirip atıyor, kolaya kaçıyor, öfkeleniyor ve o kişiye destek değil de köstek mi oluyorum? Bence hepimizin üzerine düşünmesi gereken bir nokta: Birinin ağzından çıkan bir kelimeden eleştiriye başladık mı karakterinden saydırarak çıkıyor oluşumuz normal mi? İnsanlara yahut kendimize bu kadar kolay kabalaşabiliyor oluşumuz doğal mı? Bu kadar hızlı öfkeleniyor oluşumuz sağlıklı mı? Bizi bu kadar tetikleyen asıl ne? Karşımızdakinde kendimizden bir parça mı görüyoruz ki buna mıdır bütün tepkilerimiz... Zira farkına vardığım bir durum var ki kimde en çok neyi eleştiriyorsak algıda seçicilik misali o eleştirdiğimiz şeye sahip olduğumuzu ve dolaylı yoldan aslında kendimizi eleştirdiğimizi düşünmeye başladım. Belki de bazı insanların görevi bizlere ayna olmaktır ha, ne dersiniz? Not: "Bu filmden de dine nasıl bağladın yahu 🤦🏻‍♀️" diye sormamanız rica olunur lütfen zira bir Müslüman olarak her şey gözümde İslam'dır benim 🌸 Not 2: Herkese hayırlı cumalar 🌻🌙 Not 3: Buraya kadar okuyan zarafet ve nezaket timsali kıymetli mi kıymetli insan, bilmeni isterim... iyi ki varsın 💙🌼 9/10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐☆