Raf Yorumu: eylül (@endiv.the.human)

Aristo ve Dante Evrenin Sırlarını Keşfediyor

Spoiler içeriyor Sanırım ergenliğimizi yaşarken hepimizin kafası karmakarışık oluyor. Ben 18ime bastım ve hâlâ öyle hissediyorum ama birkaç sene önceki kadar değil. Eski günlüğüm ne kadar kötü hissettiğimi anlatmamla, kafamın içinden çıkamadığımı söylemelerimle ve kim olduğumu anlayamadığım için sürekli dile getirdiğim serzenişlerle…devamıSanırım ergenliğimizi yaşarken hepimizin kafası karmakarışık oluyor. Ben 18ime bastım ve hâlâ öyle hissediyorum ama birkaç sene önceki kadar değil. Eski günlüğüm ne kadar kötü hissettiğimi anlatmamla, kafamın içinden çıkamadığımı söylemelerimle ve kim olduğumu anlayamadığım için sürekli dile getirdiğim serzenişlerle dolu. Bu kitap da öyle. Çünkü ana karakter kendisini çözmeye çalışan bir ergen ve sürekli iniş çıkışlarını anlatıyor. Erkek olma sürecini, vücudunu keşfedişini, ailesiyle yakınlaşmasını ve aşkı bulmasını okuyoruz. Benim için çok keyifliydi okumak. Sadece bir bölüm okuyacağımı söylemiştim ama son bölümü okuyup kitabın kapağını kapattığımda saat çoktan 3 olmuştu. Baktım uykum da yok rafta yorum yazma güdülerime boyun eğip buraya geldim. Spoilerlı kısmı yazacağım şimdi. Dante ve Aristo'nun ailelerinin tepkileri gözümü yaşarttı. Mutlu oldukları ve kendilerini sevebildikleri sürece istedikleri kişiyi sevmelerine izin verdiler. Bu senaryo şu anda benim için çok uzak geldi. Sanırım kendi ailemden duyamayacağım şeyi kitap karakterlerinin ailesinden duymak, "bu normal" denilmesi biraz yüreğimi burktu. Aristo'nun kafası çok karışıkken Dante'ye olan aşkını kabullendikten sonra sorunlarının çoğunun çözümlenmesini sevmedim. Birden aradığı her şeyi bulmuş gibi hissetti. Belki benim kabullenmekte zorlandığım şeyler olduğundan, belki de aşk, hayatımda hiçbir zaman bu kadar önemli bir yer kaplamadığından sinirlendim. Kitabı okurken sürekli iç yüzleşme yaptığımı itiraf edeyim. Bazen karakterler size çok benzer de nefret edersiniz ya. Öyle bir şey. Ama Ari herkesin kendinden bir parça bulabileceği bir karakter bence. Kendisinin bir şarkı hakkında söylediği gibi "I Still Haven't Found What I'm Looking For. İşte o iyi bir şarkıydı. Benim şarkım. Ama muhtemelen herkesin şarkısıydı zaten." 3 gün boyunca her gece rüzgar eşliğinde şekilden şekle girerek okuduğum o kitap. Muhtemelen 2023 yazının en akılda kalıcı anılarından olacak. "Belki de can acısı ile iyileşmenin arasında yaşıyorduk." Bir de, çok kötü şeyler atlatmamıza rağmen neden bazen hiç ağlayamadığımızı düşünürdüm. En azından kendim için. Sonra kitap bir bölümde cevap verdi. "Ve acı o kadar derindi ki gözyaşlarının çok ötesindeydi ve o yüzden gözleri kuruydu." Bence okuyun. Hepimiz zaman zaman kaybolmuş hissediyoruzdur. Uzaklardan birinin elinizden tuttuğunu hissetmek güzel. Aristo ve Dante'nin el ele tutuştuğunu görmek de güzel.